London Short Stories

[ZephX]

Χαχά ναί. Απλά διάβαζα στην εφημερίδα σήμερα οτι θα έχουμε και άλλες απεργίες σήμερα και με έπιασε κρύος ιδρώτας. Και για να απαντήσω στην Αστραλ...

Η Μ.Β έχει progressive tax system που στα ανώτατα ποσά φτάνει το 50% του εισοδήματος. Τώρα για το Λονδίνο κόστος ζωής...

1. Στέγαση - Για να βρείς κάτι στη Ζώνη 1 (Κεντρικο Λονδίνο δηλαδή) με συγκάτοικους, σε καλή περιοχή, θέλεις τουλάχιστον 500 λίρες το μήνα αλλα γενικότερα δεν θα βρείς εύκολα με κάτω απο 700. Μετά έχεις "council tax" που και αυτό είναι ανάλογα με την περιοχή. Στο Westminster που ζω εγώ είναι απο τα χαμηλότερα...Τώρα για να αγοράσεις στο κεντρικό Λονδίνο - 2 κρεβ/μάρες - θέλεις τουλάχιστον 250,000 λίρες και αυτό θα είναι μάλλον ex-council.

2. Μεταφορές κτλ - 1.80 one way Zone 1 tube - 1.20 one way με bus. Ταξί είναι πανάκριβα.

3. Φαγητό κτλ - ακόμα και ένα απλό τοστ κάνει πάνω απο 2.5 λίρες. Εστιατόρια είναι γενικότερα ακριβά. Σινεμά ακριβο (9+) - θέατρο ακριβό - ποτά φτηνά μόνο αν πάρεις μπύρα - τσιγάρα πανάκριβα (6+ λίρες το πακέτο)...

Βέβαια οι φόροι που πληρώνεις εδώ είναι αυτοί που παρέχουν αυτο το καταπληκτικό δημόσιο σύστημα υγείας, πεντακάθαρους δρόμους, κτλ. Πάντως (και έχοντας ζήσει και Αμερική, και Αθήνα, και ταξιδέψει πολύ) πρέπει να πω ότι αυτή είναι για εμένα, με τα δικά μου ενδιαφέροντα, η καλύτερη πόλη του κόσμου για να ζήσω.

 

[Dorotija]

Μιας που πιάσαμε λοιπόν την καθημερινότητα...

Στα όσα πολύ ωραία έγραψε ο φίλος Θοδωρής -και πολύ χαίρομαι που το έκανε, γιατί υπάρχει γενικώς η φήμη ότι το Λονδίνο δεν είναι ακριβό... - να προσθέσω και εγώ τα δικά μου.

1. Στέγαση: Καταρχήν ο κανόνας εδώ είναι συγκατοίκηση! Όσο πιο πολλοί τόσο πιο κάτω πέφτει το νοίκι, και φυσικά πάει ανάλογα το μέγεθος του δωματίου. Σε πολλές περιπτώσεις, το χειμώνα πληρώνεις περισσότερο λόγω της αυξημένης θέρμανσης.

Γενικώς στη ζώνη δύο ένα αξιοπρεπές δωμάτιο κυμαίνεται από 400 -600£ αναλόγως την περιοχή. Εγώ που είμαι δυο βήματα από την Brick Lane και η περιοχή μου θεωρείται upcoming (για κάποιους λόγους προφανώς.....) το ότι βρήκα νοίκι πολύ κοντά στο τετρακοσάρι με council tax και bills, έστω κι αν έχει το μέγεθος κουτιού από παπούτσια, το λες τεράστια κωλοφαρδία.

2. μεταφορές: 99£ η μηνιαία κάρτα απεριορίστων για ζώνες 1-2 (69 το φοιτητικό). Λεωφορεία άπειρα, αλλά δεν είναι να πολυ βασίζεσαι πάνω τους για να φτάσεις on time στη δουλειά σου.. η κίνηση στο Λονδίνο είναι φριχτή, και προπάντων απρόβλεπτη..

3. Οι τιμές αυτές είναι για κέντρο του λονδίνου -εδώ στην ξόφλα της ανατολής, μπορείς να βρεις αρκετά πιο χαμηλά. Ειδικά σε σαντουιτσο-βρωμικο-καταστάσεις, μπρείς να φας μέχρι και με μιαμιση λίρα, οσο δηλαδή κάνει ένα σουβλάκι. ΟΜΩΣ ο κανονας είναι αυτός που αναφέρει ο Θοδωρής. Ποτό είναι η κοροϊδία του αιώνα: δύο δάχτυλα (χρησιμοποιούνε μεζούρα) και κοστίζει όσο δυο μπίρες. Καφές πολύ φτηνός σχεδόν παντού. Ρούχα φτηνότερα από την Ελλάδα -αλλά όχι οι πολύ δυνατές μάρκες. Εκπτώσεις όταν λένε εδώ εννοούνε ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ. Πρώτη βδομάδα και 50% κάτω πχ. όχι σου κόβω ένα πεντάεευρω και το λέω έκπτωση. Tesco και λοιπά σουπερμάρκετ, εμένα οι τιμές μου φαίνονται ίδιου επιπέδου με την ελλάδα -αλλά για ποιότητα λαχανικών, φρούτων κλπ... ας μην το συζητήσουμε καλύτερα... Για φρούτα και λαχανικά πιο ποιοτικά και πιο φτηνά απευθυνόμαστε στα μάρκετς -ειδικά σε αυτά που δεν έχει ο Lonely Planet, κοσμήματα και ρούχα τσάμπα...
Επίσης, μουσεία δωρεάν -αλλά οι εκθέσεις φαρμάκι.

4. Κατώτατος μισθός: 5,8 £ την ώρα για τον ανειδίκευτο. Υπολογίστε και κερδίστε...

Τέλος, δεν ξέρω αν στο Westminster εχει πεντακάθαρους δρόμους.. εδώ που μένω πάντως, μόνο πεντακάθαρους δεν τους λες.. Υποθέτω ότι είναι καλό το σύστημα υγείας (έτσι κυκλοφορεί) δεν έχω προσωπική πείρα, για την ανώτατη παιδεία, ρωτήστε τον Κάρολο και την Καμήλα του..

παρόλα αυτά θεωρώ ότι η φορολογία παρα είναι υψηλή. Εγώ για το εισόδημα μου, που είναι από τα χαμηλότερα, πληρώνω παράλογα ποσά στο Βρετανικό κράτος. Ελπίζω, αν ποτέ το χρειαστώ, να σταθεί στο ύψος του...

 

[pattyyy]

Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μας γράφετε!

 

[YBONNH]

η πόλη μου είναι υπέροχη, αλλά είναι πανάκριβη, end of story.

Αυτο το "μου" τα λεει ολα! Και φαινεται και στο γραψιμο σου.
Χαιρομαι που σου αρεσει το Λονδινο τοσο πολυ!
Να περνας πολυ πολυ καλα !!!

 

[Dorotija]

White Nights in London

(Αντί Προλόγου: Αν η θητεία μου στο περιοδικό μου έχει αφήσει ένα ψυχολογικό κουσούρι, αυτό είναι σίγουρα η αλλεργία προς τον ήχο του τηλεφώνου. Επί δύο και περιπλέον έτη, δύο τηλέφωνα εκατέρωθεν μου χτυπούσαν συνεχώς και ταυτόχρονα, προκαλώντας μου οπωσδήποτε εκνευρισμό και καμιά φορά και πονοκέφαλο. Από τότε, το κινητό μου είναι είτε μονίμως στο αθόρυβο, είτε μέσα στην τσάντα, ή αν πρέπει για κάποιο λόγο να βαράει κανονικά, παίζει μελωδίες για βιολιά και πιάνο. Τον ήχο τον κανονικό δεν τον αντέχω.

Και το περασμένο Σάββατο, είχα δύο κινητά που χτυπούσαν συνεχώς μες στο αυτί μου – το ελληνικό και το βρετανικό. Στο βρετανικό καλούσαν οι εδώ φίλοι μου, αν πέταξα, αν δεν πέταξα και αν θα κάνουμε τίποτα το βράδυ. Στο ελληνικό, καλούσαν οι εκεί φίλοι μου: αν έφτασα, αν δεν έφτασα και αν θα κάνουμε τίποτα το βράδυ…

Είναι γεγονός. Μετά από μια σειρά ακυρωμένων πτήσεων, και βλέποντας τις μέρες της άδειας να λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο, αποφάσισα να μείνω εδώ τις γιορτές. Άλλωστε δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη αγάπη προς τα Χριστούγεννα. Πολύ κακό απλώς για τα γενέθλια του Jesus. Να ήταν τα δικά μου γενέθλια να πω εντάξει. Επιπλέον, θα ζούσα το Λονδίνο τις γιορτές που όλοι λένε ότι είναι σούπερ ντούπερ και τα σχετικά. Θα προχωρούσα την εργασία μου, θα κοιμόμουν, θα πήγαινα στο παρτυ του Adel που αν ήμουν στην Ελλάδα θα έχανα, θα βόλταρα με τους φίλους μου, θα έτρωγα στις 25 με τη συγκάτοικο μου που δεν ήθελε να μείνει εδώ και ήταν απαρηγόρητη, γενικώς θα ζούσα λίγο το Λονδίνο ως τουρίστας –γιατί η καθημερινότητα, καμιά φορά σε κάνει και ξεχνάς πόσο exciting μπορεί να είναι η πόλη που ζεις. Ήμουν cool. Στην πλήρως εκνευρισμένη και απογοητευμένη κυπριωτοπούλα φίλη μου, που με ρωτούσε απελπισμένη γιατί δεν θέλω να περάσω τις γιορτές σπίτι μου, εξήγησα ότι το σπίτι μου είναι πλέον εδώ… )

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα, κατάλευκη και παγωμένη. Το καλοριφέρ έκαιγε στο φουλ. Τυλίχτηκα με το πάπλωμα και άνοιξα το παράθυρο να μπει κρύος και αναζωογονητικός ο αέρας. Το πάρκο απέναντι είναι γεμάτο παιδιά που τρέχουν, παίζουν και φτιάχνουν χιονανθρωπους. Ακούω τις φωνές τους σαν μουσική. Πόση διαφορά μου κάνει από τις άγριες φωνές, τις βρισιές και τους καβγάδες που ακούω συνήθως σε αυτή τη γειτονιά.. τα πανβρώμικα συνήθως πεζοδρόμια, πάλλευκα τώρα, είναι η πρώτη φορά που δείχνουν τόσο καθαρά. Στη γωνία που τα βράδια περιμένουν οι πόρνες, τώρα στέκει ένας γελαστός, χοντρομπαλάς χιονάνθρωπος με καπέλο της Westham...

Η μέρα προχωρά. Λόγω του υποτιθέμενου φευγιού μου είχα φροντίσει το ψυγείο μου να είναι άδειο και τώρα μέσα υπάρχει μόνο μαρμελάδα βατόμουρο και τριμμένη παρμεζάνα. Όχι αρκετά για ένα αξιοπρεπές πρωινό… Η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους: 338. Στον αριθμό 338 της Bethnal Green Road, ένα μικρό cafe που το λειτουργεί μια οικογένεια τούρκων, είναι εδώ και μήνες το στέκι μου, με ξέρουν όλοι και τους ξέρω όλους. Η Thelma με βλέπει και χαμογελάει γλυκά. Δεν ρωτάει τι κάνω εδώ, καταλαβαίνει.
-The usual?
-Please...

Αφήνω το Bethnal Green και κατεβαίνω στο κέντρο. Σωροί το αλάτι στις σκάλες του tube, δεν βοηθούν όμως πολύ την κατάσταση… Στα βαγόνια, μακελειό. Ταξιδεύω σε σχήμα τελικού ς, με την κοτσίδα ενός ράστα στη μούρη μου, και τον αγκώνα ενός παππού στη μέση μου. Μια άσχημη Ινδή δίπλα μου διαβάζει στην Evening Standar για τις τεράστιες καθυστερήσεις στα αεροδρόμια. Στο σταθμό του St. Pancras η ουρά είναι χαώδης. Φτάνω τελικά στην Oxford. Όσο μισώ αυτό το δρόμο δεν μισώ τίποτε άλλο στο Λονδίνο, κι όμως η καθημερινότητα όλο εδώ με φέρνει. Ο κόσμος γύρω είναι χαρούμενος. Τσάντες με ψώνια, Starbucks και Costa Coffee, σκουφιά και κασκόλ, ζευγαράκια χέρι χέρι… Υποθέτω ότι οι αποκλεισμένοι θα διαπληκτίζονται κάπου στο Heathrow. Αισθάνομαι ξαφνικά τυχερή που δεν θα υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Το κρύο ξυρίζει και ο αέρας ανεμίζει τη φούστα μου. Φτάνοντας στη σχολή, οι μισοί μου φίλοι είναι εκεί.

Αποφασίζουμε να βάλουμε εαυτόν σε Christmas mood. Άλλωστε, shit happens. Στον παραλογισμό του καιρού και των αεροπορικών εταιρειών, εμείς απαντάμε με τέχνη –tube St Pauls, ο Gauguin μας περιμένει. http://www.tate.org.uk/modern/exhibitions/gauguin/

Επιστρέφοντας από την Ταϊτή, έχει νυχτώσει και το κρύο είναι ακόμα πιο δυνατό. Τρέχουμε στο Σόχο για μια τζούρα από το επικείμενο ταξίδι στο Παρίσι. Chardonnay και oysters στο Cafe Boheme Caf? Boheme French bistro in the heart of Soho London Ποτήρι το ποτήρι, μπουκάλι το μπουκάλι, ανεβαίνουν τα vibes. Κι όταν ανεβαίνουν τα vibes, νομοτελειακά οδηγείται κανείς στα ανατολικά. Brick Lane λοιπόν, και Vibe bar THE VIBE BAR σταθερή αξία για τις παγωμένες λονδρέζικες νύχτες… είμαστε λίγο άτυχοι, γιατί πέφτουμε σε priveparty που βάζει μόνο loungιές, παρόλα αυτά λικνιζόμαστε στο ρυθμό ενώ το αλκοόλ ρέει άφθονο.

Βγαίνοντας από το Vibeγια την απαραίτητη μεθυσμένη επίσκεψη στο all-time-classic Bagel Bake ο ουρανός είναι λευκός, κατάλευκος και η θερμοκρασία στο -6. Σε λίγο ξημερώνει. Ώρα για να επιστρέψω εκεί απ όπου ξεκίνησα τη μέρα μου: στο πάπλωμα. Δύσκολο πράγμα να είσαι αποκλεισμένος στο Νησί…

 

[astral]

Αχ τέλεια, τέλεια, θα κάνουμε Χριστούγεννα στο Λονδίνο!! :xmas_cheesygrin:
Έλα Dorotija θέλουμε κι άλλες ιστορίες!! :xmas_biggrin:

 

[ευαγγελια]

ρε ασε τα σαπια σου! Ποιος ξερει γιατι εμεινες στο London!!
κατι μου μυριζει εδω...... :xmas_lol:

 

[XRISTOS71]

Τελικά δεν πιστέυω οτι θα σε '' χαλάσει '' το χριστουγεννιάτικο story του Λονδίνου .
Αφήσου λίγο νοιώσε τουρίστας και περνα καλά .

Την αγαπη μας την έχεις για συντροφιά

 

[tripakias]

Δύσκολο πράγμα να είσαι αποκλεισμένος στο Νησί…

Ναι βρε κοριτσι, ενα πραγμα σαν την Σπιναλογκα και δαυτο...

 

[pattyyy]

Χιονισμένο Λονδίνο...Με την περιγραφή σου το μυαλό μου ταξίδεψε σε πολύ όμορφες εικόνες...

 

[YBONNH]

Εγω παλι ζηλεψα Gaugin στην Tate:xmas_lol:
οπως κα να 'χει ,τουριστας στην πολη σου ειναι το καλυτερο!
Ξεκουραση, βολτες και wild christmas:xmas_cheesygrin:

 

[eva kas]

αποκλεισμενος στο νησι ε????
και εγω θελω εναν τετοιο αποκλεισμο!καλα χριστουγεννα!