Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[gkalla]

Και για το τέλος ένα μαύρο προβατάκι σαν εμένα…..

Αφιερωμένο εξαιρετικά όπως έλεγαν και οι παλιοί "πειρατές".

 

[yllos]

Αφιερωμένο εξαιρετικά όπως έλεγαν και οι παλιοί "πειρατές".

Τραγουδάρα και δισκάρα

 

[Sassenach77]

Αφιερωμένο εξαιρετικά όπως έλεγαν και οι παλιοί "πειρατές".

many thanks dear friend!!!

 

[KonstantinosAlyona]

Επειδή έχω αγοράσει εισητήρια για το καλοκαίρι για ισλανδία και προσπαθώ να ψήσω τους συνταξιδιώτες μου να πάρουμε campervan αλλά αυτοί θέλουνε τροχοβίλες έχω μια πολύ βασική ερώτηση.

Αν δεν νοικιάσεις 4χ4 και έτσι αναγκαστικά "κόψεις" τους F-roads χάνεις πολλά;

Χμμ, το δικό σας στυλ ταξιδιού και οι απαιτήσεις για ύπνο και μαγείρεμα, ποιο είναι; Μπορείς να νοικιάσεις 4χ4 μεγάλο με οροφοσκηνή, αλλά είστε διατεθειμένοι να κοιμηθείτε στο κρύο; Τα camper είναι τρομερή επιλογή, συμφωνώ με την @Sassenach77 Έχεις εξασφαλισμένη ζεστή διαμονή, μαγείρεμα, μπορείς να αράξεις και μέσα αν χρειαστεί ρε παιδί μου.
Επίσης, για τι διάστημα ταξιδιού μιλάμε; Αν είναι μέχρι 10 μέρες, αναγκαστικά θα επιλέξεις μέρη, δεν τα προλαβαίνεις όλα. το βαρβάτο 4χ4 χρειάζεται για την ενδοχώρα με τα απίθανα τοπία, δεν είναι απαραίτητο από την άλλη για τα Δυτικά Φιορδ (τα οποία Δυτικά Φιορδ τα γουστάραμε τρελά, βέβαια είχαμε χρόνο και περάσαμε 5 μέρες εκεί).
Λέγοντας τροχοβίλα εννοείςαπό αυτές που σέρνεις πίσω από το αμάξι; Κοίτα, αν μπορείτε να κάνετε κάτι τέτοιο, θα χρειαστεί αναγκαστικά δυνατό, μεγάλο όχημα να τη σέρνει. Άρα, λέω εγώ τώρα, αφήνετε την τροχοβίλα σε ένα κάμπινγκ, και πηγαίνετε με το 4χ4 ημερήσια στην Askja.
Θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσοχή στην οδήγηση με τροχοβίλα όμως, μπορεί να πετύχεις ισχυρότατους ανέμους. Προσωπικα είδα κάμποσα τροχόσπιτα, αυτοκινούμενα, απλά οχήματα αναποδογυρισμένα, ειδικά την πρώτη φορά που είχαμε πάει.
Αν πάλι μιλάτε για αυτοκινούμενο, ξεχνάτε F roads, καταλαβαίνεις.
Σκεφτείτε μπάτζετ, επίπεδο άνεσης που θέλετε, διαθέσιμες μέρες και αποφασίζετε.

 

[zade]

Χμμ, το δικό σας στυλ ταξιδιού και οι απαιτήσεις για ύπνο και μαγείρεμα, ποιο είναι; Μπορείς να νοικιάσεις 4χ4 μεγάλο με οροφοσκηνή, αλλά είστε διατεθειμένοι να κοιμηθείτε στο κρύο; Τα camper είναι τρομερή επιλογή, συμφωνώ με την @Sassenach77 Έχεις εξασφαλισμένη ζεστή διαμονή, μαγείρεμα, μπορείς να αράξεις και μέσα αν χρειαστεί ρε παιδί μου.
Επίσης, για τι διάστημα ταξιδιού μιλάμε; Αν είναι μέχρι 10 μέρες, αναγκαστικά θα επιλέξεις μέρη, δεν τα προλαβαίνεις όλα. το βαρβάτο 4χ4 χρειάζεται για την ενδοχώρα με τα απίθανα τοπία, δεν είναι απαραίτητο από την άλλη για τα Δυτικά Φιορδ (τα οποία Δυτικά Φιορδ τα γουστάραμε τρελά, βέβαια είχαμε χρόνο και περάσαμε 5 μέρες εκεί).
Λέγοντας τροχοβίλα εννοείςαπό αυτές που σέρνεις πίσω από το αμάξι; Κοίτα, αν μπορείτε να κάνετε κάτι τέτοιο, θα χρειαστεί αναγκαστικά δυνατό, μεγάλο όχημα να τη σέρνει. Άρα, λέω εγώ τώρα, αφήνετε την τροχοβίλα σε ένα κάμπινγκ, και πηγαίνετε με το 4χ4 ημερήσια στην Askja.
Θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσοχή στην οδήγηση με τροχοβίλα όμως, μπορεί να πετύχεις ισχυρότατους ανέμους. Προσωπικα είδα κάμποσα τροχόσπιτα, αυτοκινούμενα, απλά οχήματα αναποδογυρισμένα, ειδικά την πρώτη φορά που είχαμε πάει.
Αν πάλι μιλάτε για αυτοκινούμενο, ξεχνάτε F roads, καταλαβαίνεις.
Σκεφτείτε μπάτζετ, επίπεδο άνεσης που θέλετε, διαθέσιμες μέρες και αποφασίζετε.

Έχω ρωτήσει χωρίς να δώσω αρκετές πληροφορίες, ορθά επισημαίνεις. Έχουμε λοιπόν.

1)10 πλήρεις μέρες. Η πτήση επιστροφής είναι την 11η μέρα. Όλες οι ημέρες εντός Ιουλίου 2021. Με ενιαδαφέρει ο γύρος πάνω κάτω, με τις όποιες παρακάμψεις εδώ ή εκεί.

2)Εγώ είμαι τέρμα τζομπάνος κοιμάμαι και στο ύπαιθρο με ένα sleeping bag και μια σκηνή της πλάκας πάνω απ το κεφάλι μου. Αρκεί να βλέπω πρόβατα και να παίζω φλογέρα ώι μάνα μου. Θυμήθηκα τις ραχούλες και τα έρμα της Ηπείρου, βαριά η νοσταλγία.

Αλλά επειδή οι άλλοι δύο (μπορεί και ένας τελικά, παίζεται ακόμα) είναι ας πούμε πιο λεπτεπίλεπτοι , δεν τα θέλουν αυτά τα πρωτόγονα.

Η αρχική μου σκέψη ήταν νοικιάζουμε ένα 4χ4 και μετά πάμε από μερια σε μεριά ψάχνοντας hostel, διαμονές κλπ.

Αλλά βλέπω ότι σε ορισμένα σημεία ενδιαφέροντος αφενός δεν έχει διαμονή σε κοντινή απόσταση, αφετέρου είναι απίστευτη ταλαιπωρία το να αλλάζεις βάση κάθε μέρα.

Οπότε πρόκρινα (στο μυαλό μου) την λύση του campervan.

Υπάρχουν βέβαια τεράστιες διαφορές ανάμεσα στις διαθέσιμες επιλογές. Με 4χ4 campervan πας και στου διαόλου τη μάνα, με 2x4 πας λίγο πιο κοντά, στα παιδιά του ας πούμε.

Και σκεφτόμουν εγώ λοιπόν, αν νοικιάσω 2χ4 και όχι 4χ4 χάνω πολλά από τα σημεία ενδιαφέροντος;

3)Όταν λέω τροχοβίλα εννοώ

Δηλαδή αυτό το πράγμα πάει στα F Roads?
Από όσο έχω καταλάβει όχι.


Το συμπέρασμα μου μέχρι στιγμής είναι ότι είναι βλακεία να χάσεις τόσο και τόσο όμορφα μέρη για να έχεις λίιιιιγο (άντε αρκετά ) περισσότερη άνεση. Οπότε σκεφτόμουν ότι ένα 4x4 campervan είναι ότι πρέπει.

Αλλά ήθελα να μου επιβεβαιώοσυν και πιο έμπειροι ταξιδιώτες.

 

[KonstantinosAlyona]

Τώρα μάλιστα, είσαι ωραίος!
1. Καλή διάρκεια ταξιδιού, σε καλή περίοδο για ηλιοφάνεια. Αν θέλετε να πετύχετε και λίγο χαμηλότερες τιμές στα πάντα, δοκιμάστε Ιούνιο. Μπορεί να σας τα χαλάσει λίγο ο καιρός, βέβαια, αλλά σχετικό είναι αυτό στην Ισλανδία. Δεν πιστεύω να έχετε κατά νου μεγαλεία ύπνου κτλ. Οι νύχτες είναι μικρές, άρα ευκαιρία να λιώσετε στην οδήγηση, τις φωτογραφίες, το περπάτημα. Θα κοιμηθείτε μετά, σε καμία παραλία στην Ελλάδα

2. To camper-αυτοκινούμενο που ανέβασες φωτό, δεν πάει F, απαγορεύεται. Και ακόμα κι αν σας φαίνεται εύκολος κάποιος F (που υπάρχουν), ΜΗΝ πάτε. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σας δει κάποιος ranger ή ντόπιος και να ενημερώσει την εταιρεία-αστυνομία. Στην καλύτερη, οικονομικά μπλεξίματα. Στη χειρότερη, αν πάθει κάτι το αμάξι εκεί, τεράστια οικονομικά προβλήματα.

3. Το camper της συγγραφέος είναι 4χ4 όπως είδες, επιτρέπεται σε F, καλύπτεται και από την ασφάλεια. Αυτό που νομίζω δεν καλύπτει καμία ασφάλεια σε κανένα όχημα, αν συμβεί το κακό, είναι η διάσχιση ποταμών. Χωρίς να είμαι σίγουρος, βέβαια.

4. Αν είστε 2 άτομα, και ο φιλαράκος είναι διατεθειμένος να θυσιάσει λίγη άνεση, να ζοριστεί λίγο ρε παιδί μου, να νιώσει τη φύση όπως εσύ ο τζομπάνος (την γουστάρω τη λέξη αυτή, από τότε που κουβαλούσα τριφύλλι του πατέρα μου σε έναν εκεί στη Λάρισα), η εναλλακτική είναι να νοικιάσετε ένα 4χ4 με σκηνή οροφής (rooftop tent) και κάποιον εξοπλισμό μαγειρέματος. Μένετε σε κάμπινγκ, μαγειρεύετε, περνάτε ωραία. Έτσι ήμασταν εμείς, απλά είχαμε το δικό μας αμάξι, και έναν μπόμπιρα μαζί στη σκηνή. Αυτό πες του δικού σου, να μην νιώθει ότι τον πιέζεις.

5. Οι επιλογές για 4χ4 είναι απο το ταπεινό Duster ( τέτοιο έχω εγώ, 4χ2, και μπήκα σε αρκετούς F...αλλά είναι δικό μου, μην ξεχνάς), μέχρι Land Cruiser, Land Rover. Εξαρτάται το πορτοφόλι σας.

6. Η Ισλανδιάρα έχει τόσα πολλά μέρη για να σου πέσει το σαγόνι, τόσα πεζοπορικά μονοπάτια για να λίωσετε τις γάμπες σας, που σε 10 μέρες, ακόμα κι αν σου πω ότι δεν θα μπείτε καν σε χωματόδρομο, θα έχετε πολλά να κάνετε. Έχουμε πάει δύο φορές (9 +21 μέρες), δεν έχουμε μπει στα Highlands, δεν περάσαμε ποτάμια. Κι όμως, νιώθω ότι θέλω κι άλλο, κι άλλο.

7. Αν θέλεις, διάβασε όσες πληροφορίες βρεις εδώ, σημείωσε μέρη, δες αποστάσεις. Δίχως 4χ4 (ενοικιαζόμενο, αν πας οδικώς αλλάζει το πράγμα, πες μου να σου πω ), ΔΕΝ θα πας Landmannalaugar, Aksja και κάμποσα ακόμα στην ενδοχώρα. Η οποία ενδοχώρα όμως ΑΠΑΙΤΕΙ χρόνο, κινείσαι αργά και μην σκέφτεσαι ότι θα ξεπετάξεις τα πάντα σε μία μέρα, για να προλάβεις κι αυτό, κι εκείνο, και το άλλο.

8. Σε συνέχεια του 7, όπως είδες και στην ιστορία εδώ, ο καιρός, η φύση, ο αέρας, μία αμμοθύελλα, οτιδήποτε μπορεί να σε καθηλώσει ή να σε αποτρέψει από ένα σχέδιο. Μην σκας (όχι πολύ), αυτή είναι η Ισλανδία. Θα βρεις κάτι άλλο.

9. Δεν έχω ιδέα, δεν θυμάμαι τιμές για camper σαν της @Sassenach77, ούτε αντίστοιχες για 4χ4 συν τον εξοπλισμό που σου είπα. Επίσης δεν έχω ιδέα τι παίζει με hostel, airbnb, farmhouses. Τα βρίσκεις εύκολα αυτά, και κοιτάς τι μπορείτε και τι θέλετε.

Ουφ, σταματώ εδώ.

Υ.Γ.: Σε 10 μέρες ο γύρος θα έχει και τζατζίκι....εε, και Δυτικά Φιόρδ ήθελα να πω; Αν ναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είστε οριακά...Βέβαια γούστα είναι αυτά, εμείς θέλουμε όταν γίνεται να απολαμβάνουμε, να αράζουμε λίγο πιο πολύ σε κάτι που μας άρεσε. Και μετά, σε είπα, είναι πολλά τα αξιοθέατα, όρεξη να έχεις. Κι αν είστε της πεζοπορίας, κι αν κουβαλάτε και κανένα drone, πάει, θα χάσετε την μπάλα.

 

[Sassenach77]

Αρκετούς μήνες πριν το ταξίδι, όταν σχεδιάζαμε το πως θα το κάνουμε, είχαμε κάνει 538.656 σενάρια....Ο χρόνος μας ήταν 14 μέρες στην Ισλανδία και 2 στο ταξίδι περίπου. Το θέμα μας ήταν πως θα εξοικονομήσουμε χρόνο κυρίως, γιατί μετά απο ψάξιμο είχαμε βρει οτι το κόστος για την ενοικίαση ενός μικρού camper (δλδ χωρίς τουαλέτα, αλλά να μπορούμε να μαγειρέψουμε), ήταν περίπου 400-500€ πιο ακριβό απ' οτι αν μέναμε σε καταλύματα και είχαμε ένα 4χ4 όχημα για την ενδοχώρα.

Όταν όμως έκανα δύο διαφορετικά προγράμματα, ένα με camper και ένα με καταλύματα είδα οτι ο χρόνος περιορίζεται με τα καταλύματα, γιατί πχ στον νότο τα καταλύματα είναι σε συγκεκριμένα σημεία. Έπρεπε να κάνουμε πισωγυρίσματα κτλ Απο την άλλη η χώρα είναι γεμάτη κάμπινγκ. Ακόμα και οι πιο πολλές φάρμες (και σε απομονωμένα σημεία) έχουν χώρους κάμπινγκ! Και μπορείς να διανυκτερεύσεις ακόμα και σε πρατήρια καυσίμων στην ανάγκη....Δεν χρειάζεται να κάνεις καμία κράτηση στα κάμπινγκ. Πας και διανυκτερεύεις. Οπότε το πρόγραμμα που είχα κάνει με camper συμπεριελάμβανε πιο πολλά σημεία ενδιαφέροντος χωρίς να σκέφτομαι που θα μείνουμε.

Όλα τα παραπάνω ωραία και καλά, αλλά ο βασικότερος παράγοντας για να κάνεις ένα ταξίδι με μικρό camper, μετά τον οικονομικό παράγοντα φυσικά, είναι αν οι συμμετέχοντες είναι διατεθειμένοι/θέλουν να κάνουν τέτοιο ταξίδι!......αυτό είναι το βασικότερο απ όλα! Κάποιοι δεν είναι διατεθειμένοι και δεν το κατηγορώ αυτό φυσικά. Ο καθένας έχει τον τρόπο του.

Το camper μας επιλέχθηκε γιατί ήταν 4χ4 και το πιο οικονομικό και πρακτικό, που μπορούσε να μπει σε F-roads. Είχα ανταλλάξει εκθέσεις, όχι μόνο mail, με την εταιρεία ενοικίασης για να καταλάβω που μπορώ να πάω με αυτό το όχημα. Όταν το παραλάβαμε μας έδωσαν γραπτές οδηγίες για το που δεν μπορούμε να κινηθούμε. Ήταν συγκεκριμένοι δρόμοι. Τότε, και στο site τους, δεν απαγόρευαν το F88, τώρα νομίζω τον απαγορεύουν. Ο F88 δεν είναι χάλια σαν χωματόδρομος. Η δυσκολία του είναι τα ποτάμια...Διανύσαμε χειρότερους δρόμους απο τον F88! Επίσης οι δρόμοι στο Lakagigar επιτρέπονταν, ενώ οι δρόμοι στο Thorsmork απαγορεύονταν (άλλος καημός αυτός)......
Όταν ρώτησα αν μπορούμε να πάμε στο F88 μου είπαν ναι, αλλά με πολύ προσοχή στο αυτοκίνητο και η ασφάλεια δεν καλύπτει την διάσχιση ποταμών. Αυτό μου το είπαν όλες οι εταιρείες που είχα έρθει σε επαφή για τυχόν ενοικίαση. Ήταν απο τα βασικά που ρωτούσα! Τα οχήματα που είναι ασφαλή στη διάσχιση είναι αυτά που έχουν την εξάτμιση ψηλά ή έχουν πολύ ψηλές αναρτήσεις και κατάλληλα ελαστικά! Σε όλα τ' άλλα θέλει πολύ προσοχή και σεβασμό στη φύση, αλλιώς θα σε εκδικηθεί, γιατί έτσι είναι η φύση....(είδαμε και εμείς πως εκδικείται!)

@zade τα περι κόστους τα έχω ήδη γράψει. Τα έχεις δει ή όχι;

2)Εγώ είμαι τέρμα τζομπάνος κοιμάμαι και στο ύπαιθρο με ένα sleeping bag και μια σκηνή της πλάκας πάνω απ το κεφάλι μου. Αρκεί να βλέπω πρόβατα και να παίζω φλογέρα ώι μάνα μου. Θυμήθηκα τις ραχούλες και τα έρμα της Ηπείρου, βαριά η νοσταλγία.

4. Αν είστε 2 άτομα, και ο φιλαράκος είναι διατεθειμένος να θυσιάσει λίγη άνεση, να ζοριστεί λίγο ρε παιδί μου, να νιώσει τη φύση όπως εσύ ο τζομπάνος (την γουστάρω τη λέξη αυτή, από τότε που κουβαλούσα τριφύλλι του πατέρα μου σε έναν εκεί στη Λάρισα),

Παιδιά χαίρομαι πολύ που τα προβατάκια στο ταξίδι μου βρήκαν τσοπάνο και μάλιστα δύο!!! Εγώ θα κάνω τη βοσκοπούλα

ΥΓ. Τα υπόλοιπα τα είπε όλα ο @KonstantinosAlyona χαρτί και καλαμάρι. Μόνο να πω οτι καλύτερα Ιούλιο και Αύγουστο γιατί τότε ο καιρός θα κάνει λιγότερα κόλπα....Όλοι οι άλλοι μήνες έχουν μεγαλύτερο ρίσκο. Πορτοφολιού επιτρέποντος φυσικά

 

[Earth Citizen]

Μου ήρθε να ρωτήσω κάτι τώρα, με αφορμή τα περί camping και πισωγυρισμάτων στις διαδρομές. Το ενδεχόμενο να είσαι στα camping με σκηνή, παίζει; Ώστε αντί να έχεις campervan να έχεις ένα καλό 4x4 κ να στήνεις σκηνή.

 

[Sassenach77]

14 Ιουλίου 2019 (part 1) – Eastfjords

Το πρωί φρεσκαδούρες, φάγαμε το πρωινό μας, πήγα να πληρώσω και φύγαμε κατευθείαν. Αφού δεν είδαμε ταράνδους θα πηγαίναμε στο κέντρο ενημέρωσης επισκεπτών της γύρω περιοχής, στο Skriðuklaustur, για να μάθουμε γι αυτούς και όχι μόνο!

Snæfellsstofa Visitor Center & Skriduklaustur
Το Snæfellsstofa Visitor Center είναι ένα από τα κέντρα πληροφόρησης επισκεπτών του Εθνικού Πάρκου Vatnajökull, με θέμα τη γύρω περιοχή. Παρέχει πληροφορίες για τη περιοχή, τη γεωλογία της, τις μεταβολές που έχει υποστεί με τα χρόνια κτλ

Επίσης υπάρχει πλούτος πληροφοριών για τη πανίδα, τη χλωρίδα και τη λαογραφία της περιοχής!

Ήταν πολύ ενδιαφέρον το κέντρο και αν κάποιος το επισκεφτεί πριν ξεκινήσει τις εξορμήσεις του στην περιοχή, συλλέγει πολλές πληροφορίες! Πήραμε και κάποια δωράκια πριν φύγουμε και συνεχίσαμε στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος που βρίσκονταν λίγα μέτρα πιο μακριά.

Το Skriðuklaustur είναι μία παλιά φάρμα και συγχρόνως ένας ιστορικός χώρος στη κοιλάδα Fljótsdalur. Εδώ έχουν έρθει στο φως και τα ερείπια ενός μοναστηριού του 16ου αι. Πρόκειται για το αρχοντικό του διάσημου Ισλανδού συγγραφέα Gunnar Gunnarsson (1889-1975), που χτίστηκε το 1939 όταν επέστρεψε στη χώρα από τη Δανία, όπου ζούσε για περισσότερα από 30 χρόνια.

Το αρχοντικό σχεδιάστηκε από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Fritz Höger και είναι πλέον κέντρο πολιτισμού και ιστορίας, με διάφορες εκθέσεις. Στεγάζει και ένα εστιατόριο με το όνομα Klausturkaffi. Έξω από το αρχοντικό, στην είσοδο του, βρίσκεται και η προτομή του συγγραφέα. Δεν το επισκεφτήκαμε εσωτερικά. Κάναμε όμως βόλτα σε όλο το περίβολό του, ο οποίος είναι πραγματικά πανέμορφος!

***
Σήμερα ο καιρός ήταν υπέροχος και η ομίχλη που βλέπαμε εχθές είχε εξαφανιστεί, έτσι για να μου τη σπάσει, γιατί όταν φτάσαμε στο παρκινγκ του Hengifoss και σταματήσαμε, ο καταρράκτης φαινόταν ολοκάθαρα….δεν έπαιζε όμως να ξανα ανέβω εκεί πάνω! Λόγω του ύψους του είναι ορατός από το δρόμο, όταν έχει καλή μέρα!

Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και συνεχίσαμε για το Egilsstadir. Εκεί κάναμε στάση για να εφοδιαστούμε με καλούδια από το supermarket της πόλης.

Heidarvatn
Χωρίς καθυστέρηση πήραμε τα βουνά και πιο συγκεκριμένα το ορεινό πέρασμα Fjarðarheiði που οδηγεί στο Seydisfjordur. Η ορεινή διαδρομή 93 έχει υπέροχη θέα προς το Egilsstadir και τη λίμνη Lagarfjlót! Σήμερα ήταν πολύ ωραία η βόλτα μας στο βουνό γιατί δεν είχε ομίχλη και μπορούσαμε να απολαύσουμε τα πάντα γύρω μας, ακόμα και το χιόνι στις κορυφές….

Όταν φτάσαμε στο οροπέδιο του βουνού συναντήσαμε τη Λίμνη Heidarvatn σε ύψος μόλις 620μ. Δεν είναι κανένα τρομερό υψόμετρο, για να το πεις και οροπέδιο, αλλά πολλές φορές οι καιρικές συνθήκες στην Ισλανδία καθιστούν δύσκολο το πέρασμα του κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Σταματήσαμε για λίγο, κάναμε μια βόλτα τριγύρω και συνεχίσαμε.

Gufufoss
Η διαδρομή μετά τη λίμνη γίνεται κατηφορική και έχει υπέροχη θέα στο Seydisfjordur που βρίσκεται στο μυχό του ομώνυμου φιόρδ, προστατευμένο από τα γύρω βουνά.

Καθώς κατεβαίναμε στα δεξιά μας υπήρχε ένας καταρράκτης, που αν δεν τον έχεις σημειωμένο από πριν άνετα τον προσπερνάς. Σταματήσαμε να τον δούμε και το θέαμα δεν ήταν καθόλου κακό, απεναντίας…..ο Γκούφυ ήταν πανέμορφος!

Seydisfjordur
Το Seyðisfjörður είναι μία μικρή πανέμορφη πόλη στα ανατολικά φιόρδ της χώρας. Περιβάλλεται από δύο βουνά, το πιο επιβλητικό Bjólfur (1085μ.) στα δυτικά και το Strandartindur (1010μ.) στα ανατολικά. Η πόλη εκτείνεται και στις δυο πλευρές του φιόρδ. Ακολουθώντας κάποιος το κεντρικό δρόμο που οδηγεί σ’ αυτή μπορεί να απολαύσει τα όμορφα ξύλινα σπίτια και την φυσική ομορφιά που τη περιβάλει.

Ο οικισμός δημιουργήθηκε το 1848. Η πόλη εποικήθηκε από Νορβηγούς ψαράδες. Αυτοί έχτισαν τα πρώτα ξύλινα κτίρια που εξακολουθούν να υπάρχουν στην πόλη. Μαζί με τον ερειπωμένο πλέον οικισμό Vestdalseyri στο ίδιο φιόρδ, αποτέλεσαν τη βάση του τότε σύγχρονου βιομηχανικού σταθμού φαλαινοθηρίας στο κόσμο. Ο σταθμός αυτός ιδρύθηκε το 1864 από τον διάσημο Αμερικανό φαλαινοθήρα Thomas Welcome Roys και λειτουργούσε μέχρι το 1866. Και οι δύο οικισμοί αποτελούσαν κέντρο αλιείας και εμπορίου.

Το πρώτο τηλεγραφικό καλώδιο που σύνδεσε την Ισλανδία με την υπόλοιπη Ευρώπη έφτασε στο Seyðisfjörður το 1906, καθιστώντας τον οικισμό σε κέντρο διεθνούς τηλεπικοινωνίας στη χώρα μετά τα μέσα του περασμένου αιώνα. Το 1913 κατασκευάστηκε φράγμα στον ποταμό που εκβάλει στο φιόρδ, δημιουργώντας τον πρώτο σταθμό υψηλής τάσης AC της χώρας. Το Seyðisfjörður, επίσης, χρησιμοποιήθηκε ως βάση για βρετανικές και αμερικανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ και κατάλοιπα αυτής της δραστηριότητας είναι ορατά σε όλο το φιόρδ, συμπεριλαμβανομένου ενός διαδρόμου προσγείωσης που δεν χρησιμοποιείται πλέον.

Με την πρόσφατη κατάρρευση του τοπικού εργοστασίου επεξεργασίας ψαριών, η οικονομία της πόλης έχει στραφεί στο τουρισμό. Παραμένει ένα σημαντικό αλιευτικό λιμάνι της ανατολικής ακτής και το κύριο πορθμείο της χώρας που την συνδέει με άλλες χώρες όπως τη Δανία, τις Νήσους Φερόε, τη Νορβηγία κτλ.

Η πόλη είναι γνωστή για τα παλιά ξύλινα σπιτάκια της, που είναι όντως πανέμορφα. Η χαρακτηριστική εκκλησία της πόλης στέκει σαν μπιμπελό με το πολύχρωμο μονοπάτι που οδηγεί σε αυτήν και παντού τριγύρω βλέπεις όμορφα, περιποιημένα σημεία που μπορεί να κάτσει κάποιος και να απολαύσει τη μπύρα του και το φαγητό του! Επίσης, μπορεί να αποτελέσει βάση για διάφορες εξορμήσεις και φιλοξενεί μία γκαλερί τέχνης και διάφορα καλλιτεχνικά φεστιβάλ.

Όταν φτάσαμε παρκάραμε κοντά στην εκκλησία και ξεχυθήκαμε…Η πόλη σε κερδίζει με τη πρώτη! Μετά το Isafjordur ήταν η επόμενη όμορφη Ισλανδική πόλη που είδαμε και την χαρήκαμε. Κάναμε βόλτα με τα πόδια σε πολλά σημεία της πόλης και στο τέλος πήραμε και τα αναμνηστικά μας από εκεί. Θα θέλαμε πολύ να απολαύσουμε και μία μπύρα στα όμορφα μαγαζάκια που βλέπαμε, αλλά δεν επιτρέπεται η οδήγηση μετά απο κατανάλωση αλκοόλ και ο χρόνος δεν μας έφτανε…

Υπάρχουν αρκετοί καταρράκτες στην πόλη και γύρω από αυτήν. Κατά την επιστροφή μας, για να συναντήσουμε πάλι το κεντρικό δρόμο και να συνεχίσουμε, είδαμε πολλούς. Στο ανέβασμα του βουνού από αυτή τη πλευρά έχει πολλούς καταρράκτες, εκτός από τον Γκούφυ, που είναι και ο πιο μεγάλος.

Reyðarfjörður
Το μεσημέρι μας βρήκε στο δρόμο για το νότο. Είχαμε βγει στον κεντρικό και κατευθυνόμασταν νότια. Επόμενη στάση θα ήταν το Reydarfjordur. Μέχρι να φτάσουμε εκεί όμως θα λιμοκτονούσαμε…Μόλις βρήκαμε ένα άδειο χώρο για φαγητό δίπλα στο δρόμο σταματήσαμε και ήταν ένα πολύ όμορφο σημείο.…μαγείρεμα με θέα!!!

Το Reyðarfjörður είναι το μεγαλύτερο σε μήκος φιόρδ των ανατολικών ακτών της χώρας, που ξεπερνά τα 30 χλμ. Οι Νορβηγοί κάποτε είχαν εγκαταστήσει σταθμούς φαλαινοθηρίας κατά μήκος του φιόρδ και η αλιεία ήταν, φυσικά, μέρος της ιστορίας της περιοχής. Σήμερα είναι μια βιομηχανοποιημένη περιοχή της χώρας και φιλοξενεί την ομώνυμη πόλη, που δεν θα μας άφηνε ασυγκίνητους…Φτάνοντας στη πόλη το φυσικό τοπίο γύρω της ήταν όμορφο με ψηλά βουνά και χιονισμένες κορυφές που "έκλεβαν" τη ματιά σου!

Κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν βάση στο Reyðarfjörður. Περίπου 3000 στρατιώτες υπήρχαν εδώ, ένας αριθμός 10 φορές μεγαλύτερος από το τοπικό πληθυσμό….Η πόλη φιλοξενεί ένα Μουσείο Πολέμου το οποίο εξιστορεί ακριβώς αυτό το γεγονός και βρίσκεται κοντά στα ερείπια της βάσης αυτής. Το μουσείο αυτό θα θέλαμε πολύ να το δούμε, γιατί βρίσκεται σε μία χώρα που δεν ήταν ποτέ σε πόλεμο…

….τελικά το αφήσαμε το μουσείο γιατί θα μας έτρωγε ώρα, την οποία είχαμε ήδη ξοδέψει αλλού. Κάναμε όμως βόλτα στη πόλη, η οποία τελικά μας χάρισε όμορφες εικόνες, με τη λίμνη της, που ονομάζεται Andapollur, με την εκκλησία της, τα όμορφα ξύλινα σπίτια της και τις παλιές αποθήκες της, μάρτυρες μιας αλλοτινής εποχής….

Faskrudsfjordur
Στην συνέχεια περνώντας το τούνελ που παρακάμπτει την επόμενη χερσόνησο φτάσαμε στο Fáskrúðsfjörður. Είχε αρχίσει να βρέχει, όχι δυνατά, αλλά τόσο όσο να με κάνει να σκέφτομαι αν θα καταφέρουμε να δούμε ένα ακόμα από τα πιο πολυφωτογραφημένα βουνά της Ισλανδίας…

Η πόλη του ομώνυμου φιορδ ονομάζεται Búðir, αλλά όλοι την αποκαλούν Fáskrúðsfjörður. Είναι, επίσης, ένας ιστορικός οικισμός λόγω της ισχυρής του σύνδεσης με τη Γαλλία. Έγινε σημαντικό κέντρο εμπορίου το 1880 και από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1935 αποτέλεσε κύριο κόμβο για τους Γάλλους ψαράδες που εργάζονταν στα ανατολικά παράλια της Ισλανδίας.

Η πόλη είναι γνωστή για τη γαλλική της κληρονομιά και έχει ισχυρούς δεσμούς με τη γαλλική πόλη Gravelines, στην βόρεια Γαλλία, από την οποία κατάγονται ο περισσότεροι ναυτικοί στο Fáskrúðsfjörður! Στο κέντρο της πόλης υπάρχει το πρώην γαλλικό νοσοκομείο, που χτίστηκε το 1903 και σήμερα στεγάζει ένα όμορφο ανακαινισμένο ξενοδοχείο και εστιατόριο, καθώς και ένα ιστορικό μουσείο, που παρουσιάζει τη ζωή των Γάλλων οικονομικών μεταναστών σε αυτή τη γωνιά των ανατολικών φιόρδ της Ισλανδίας.

Έξω από τον οικισμό βρίσκεται ένα νεκροταφείο, που είναι ο τόπος ταφής Γάλλων (και Βέλγων) ναυτικών. Χαρακτηριστικό του οικισμού είναι οι πινακίδες και οι οδοί που είναι γραμμένα και στα γαλλικά εκτός από τα ισλανδικά!

Συνεχίζεται....

 

[Sassenach77]

Μου ήρθε να ρωτήσω κάτι τώρα, με αφορμή τα περί camping και πισωγυρισμάτων στις διαδρομές. Το ενδεχόμενο να είσαι στα camping με σκηνή, παίζει; Ώστε αντί να έχεις campervan να έχεις ένα καλό 4x4 κ να στήνεις σκηνή.

Ναι εννοείται, πολλοί ταξιδεύουν έτσι! Το έχω αναφέρει στο κεφάλαιο που περιγράφω τη πρώτη διαμονή μας στη φάρμα Snorrastadir. Σε αυτή τη περίπτωση στήνεις - ξεστήνεις. Αν μετακινείσαι κάθε μέρα, πρέπει να το κάνεις κάθε μέρα.
Είδα σε πολλά κάμπινγκ μεγάλες σκηνές με 4χ4 οχήματα δίπλα. Αυτοί μένουν κάποιες μέρες σε μία περιοχή, την γυρίζουν και μετά μετακινούνται. Αυτό θέλει περισσότερο χρόνο να έχεις και είναι πιο ξεκούραστο!

Edit: Το αντίσκηνο στην Ισλανδία σημαίνει κρύο! Εκεί το καλοκαίρι δεν είναι όπως στην Ελλάδα....

 

[Earth Citizen]

Ναι εννοείται, πολλοί ταξιδεύουν έτσι! Το έχω αναφέρει στο κεφάλαιο που περιγράφω τη πρώτη διαμονή μας στη φάρμα Snorrastadir. Σε αυτή τη περίπτωση στήνεις - ξεστήνεις. Αν μετακινείσαι κάθε μέρα, πρέπει να το κάνεις κάθε μέρα.
Είδα σε πολλά κάμπινγκ μεγάλες σκηνές με 4χ4 οχήματα δίπλα. Αυτοί μένουν κάποιες μέρες σε μία περιοχή, την γυρίζουν και μετά μετακινούνται. Αυτό θέλει περισσότερο χρόνο να έχεις και είναι πιο ξεκούραστο!

Edit: Το αντίσκηνο στην Ισλανδία σημαίνει κρύο! Εκεί το καλοκαίρι δεν είναι όπως στην Ελλάδα....

Μάλιστα, το σημειώνω λοιπόν!
Όσο για τον καιρό εντάξει, δεν πειράζει, μ αρέσει το κρύο

 

[Sassenach77]

14 Ιουλίου 2019 (part 2) – Eastfjords, Vestrahorn Mountain, Hofn camping

Stöðvarfjörður
Η συνέχεια της διαδρομής μας ήταν κατά μήκος των ακτών μέχρι το Stöðvarfjörður. Το φιόρδ αυτό είναι ρηχό και οι γύρω οροσειρά πολύ όμορφη. Παλαιότερα ο οικισμός ονομαζόταν Stöð και αποτελούσε, όπως και σήμερα ένα ψαροχώρι των ανατολικών φιόρδ.

Όπως και όλοι οι οικισμοί των ανατολικών φιόρδ, έτσι και αυτός φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και στηρίζεται στο τουρισμό.

Breiddalsvik
Το Breiðdalsvík είναι ένα σχετικά νεαρό ψαροχώρι. Ένα ήσυχο μέρος και κατάλληλο ορμητήριο για πεζοπορίες στην γύρω περιοχή. Είχα βρει ότι εδώ, στη γύρω κοιλάδα του Breiðdalur, που σημαίνει "ευρεία κοιλάδα", έχει όμορφους καταρράκτες και τα γύρω βουνά επίσης είναι ιδανικά για πεζοπορίες. Αλλά που χρόνος για τέτοια…

Είχα διαβάσει επίσης για την τοπική ζυθοποιία, την οποία λιγουρευόμασταν και οι δύο, αλλά δεν μπορούσαμε να πιούμε εκείνη τη στιγμή, οπότε δεν σταματήσαμε…Βέβαια βγάλαμε τα "σπασμένα" αργότερα το βράδυ στο Hofn (!), αλλά αυτά θα τα πω παρακάτω….Αν κάποιο καλόπαιδο από εδώ μέσα πάει ποτέ σε αυτό το μικρό χωριό, ας πιεί μία μπύρα και για μένα…έτσι για το γαμώτο!

Berufjordur & Teigarhorn
Το Berufjörður είναι το πρώτο βαθύ φιόρδ που συναντάται στην αρχή των ανατολικών φιόρδ όταν κάποιος κινείται από νότια προς βόρεια. Για εμάς ήταν το τελευταίο, καθώς κατεβαίναμε από βόρεια. Έχει μήκος 20 χλμ και μέγιστο πλάτος 5 χλμ.. Εδώ υπάρχει ένα βουνό σε σχήμα πυραμίδας, με το όνομα Búlandstindur, το οποίο εμείς δεν μπορούσαμε να δούμε, λόγω καιρού…σιχτίρ!

Φτάνοντας στο νοτιότερο άκρο του φιόρδ συναντήσαμε ένα σημείο που το είχα σταμπάρει για να σταματήσουμε, τη παλιά φάρμα στο Teigarhorn. Η φάρμα αυτή βρίσκεται σε ένα από τα πιο διάσημα σημεία παραγωγής αυτοφυών ζεόλιθων. Ο ζεόλιθος είναι ένα πορώδες ορυκτό που χρησιμοποιείται ως καταλύτης. Εδώ συναντάται σε φυσικό περιβάλλον, για όποιον ενδιαφέρεται και γνωρίζει να το βρει, γιατί εμείς δεν…Αλλιώς μπορεί κάποιος να δει ζεόλιθο σε Μουσεία Φυσικής Ιστορίας, όπως στο Λονδίνο, τη Βιέννη κτλ. Κάναμε βόλτα τριγύρω αλλά δεν καταφέραμε να δούμε κάτι, γιατί μάλλον δεν γνωρίζουμε να το βρούμε…

Η παλιά φάρμα στο Teigarhorn χτίστηκε το 1880-1882 από τον Niels Weywadt, ο οποίος ήρθε στην Ισλανδία το 1840, παντρεύτηκε μια Δανέζα με την οποία απέκτησαν 14 παιδιά….(θεούλη μου!). Η φάρμα ανήκει στο Εθνικό Μουσείο της χώρας και από το 1975 κηρύχθηκε φυσικό μνημείο, ενώ το 2013 ολόκληρη η περιοχή γύρω από τη φάρμα προστατεύεται λόγω φυσικών συνθηκών παραγωγής ζεόλιθου. Στο Teigarhorn υπάρχει ένα μικρό μουσείο ορυκτών, το οποίο είναι προσβάσιμο κατόπιν ραντεβού. Ωραίο θα ήταν να το δούμε, αλλά αυτά είναι πολυτέλειες στα οδικά με περιορισμένο χρόνο….

Djupivogur
Λίγα λεπτά μετά φτάσαμε στη πόλη Djúpivogur, η οποία είναι ενταγμένη στο Cittaslow, ένα διεθνή οργανισμό που ιδρύθηκε στην Ιταλία (Τοσκάνη) και εμπνεύστηκε από τον κίνημα Slow food, που αναδεικνύει τοπικά φαγητά πόλεων και τον παραδοσιακό τρόπο παρασκευής τους. Οι πόλεις που εντάσσονται στο Cittaslow εστιάζουν στην αυθεντικότητα των τοπικών προϊόντων, στο καλό φαγητό, τις παραδόσεις της τοπικής βιοτεχνίας και την προστασία του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με τον αργό και ήρεμο τρόπο ζωής σε καθημερινή βάση. Πολύ ωραία μου ακούγονται όλα αυτά και θα ήθελα να γίνουν εφαρμόσιμα και στις ελληνικές πόλεις, αλλά….

Το παλαιότερο σπίτι στο Djúpivogur, που ονομάζεται Langabúð, χτίστηκε το 1790 είναι πλέον το πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Σήμερα φιλοξενεί γλυπτά, ένα παραδοσιακό μουσείο και ένα καφέ, που δεν είχαμε χρόνο να δούμε.

Εδώ υπάρχουν υπαίθριες γκαλερί, όπως το γλυπτό "Eggin gg Gleíivík" του καλλιτέχνη Sigurður Guðmundsson, που αποτελείται από 34 αυγά μεγάλου μεγέθους, τοποθετημένα κατά μήκος της προκυμαίας και που δεν τα είδαμε γιατί φτάσαμε μέχρι το λιμάνι και δεν είδαμε κάτι….δεν κατάλαβα που ακριβώς ήταν τοποθετημένα αυτά τα αυγά, αλλά δεν σκοτίστηκα κιόλας για να τα βρω!

Διαδρομή έως Stafafell Cottage
Συνεχίσαμε τη πορεία μας, κατά την οποία μέναμε πολλές φορές με το στόμα ανοιχτό….η διαδρομή από το Djúpivogur έως το Stafafell Cottage ήταν το κάτι άλλο! Κάναμε πολλές στάσεις για φωτογραφίες και σχολιάζαμε συνέχεια τα τοπία…. Voilà!

Εδώ σταματήσαμε στον φάρο που βρίσκεται στη χερσόνησο Hvalnes. Σε αυτό το σημείο ξεκινά μία μεγάλη λωρίδα γης που φτάνει μέχρι την απέναντι ακτή και μπορεί κανείς να δει όσο φτάνει η ματιά του…...τα γύρω βουνά δε, όνειρο!

Κάναμε και άλλες στάσεις, είτε για πανίδα, είτε για χλωρίδα της χώρας…γενικώς είχαμε εκστασιαστεί με τη διαδρομή!

Ώσπου φτάσαμε στη φάρμα, που είναι φημισμένη για διαμονή και εξορμήσεις στη γύρω περιοχή. Εκεί λίγο ξενερώσαμε γιατί φαινόταν σαν να είναι παραμελημένη και δεν συναντήσαμε κανέναν. Αν εξαιρέσει κάποιος τα γύρω τοπία, η φάρμα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Βγάλαμε δυο τρεις φώτο και συνεχίσαμε…

Viking Cafe - Vestrahorn Mountain – Horn
Φτάνοντας στο Viking Café άρχισε να ψιλοβρέχει και τα σύννεφα γύρω από τα βουνά πύκνωναν όπως και τα σιχτιρίσματα μου…

Όταν φτάσαμε στο καφέ, μπήκαμε μέσα και βγάλαμε εισιτήριο για το Vestrahorn Mountain (ναι έχει εισιτήριο για να δεις αυτό το βουνό, γιατί είναι ιδιωτικός χώρος!…) και πήραμε και ένα καφεδάκι για το χέρι. Δίπλα σε ένα παράθυρο υπήρχε μία ταμπελίτσα με τρεις φράσεις…

…η φώτο είναι αφιερωμένη σε όλους εσάς που επιθυμείτε να πάτε Ισλανδία!!!

Το εισιτήριο που πληρώνεις είναι στην ουσία η αγορά μίας κάρτας εισόδου για να ανοίξει η μπάρα που έχουν βάλει στο δρόμο που οδηγεί στο βουνό. Σκανάραμε τη κάρτα στη υποδοχή, άνοιξε η μπάρα και συνεχίσαμε, όπως στα πάρκινγκ.

Το Vestrahorn είναι ένα βουνό ύψους 454 μέτρων. Όταν έχει πλημμυρίδα και καλό καιρό το βουνό καθρεφτίζεται στο νερό και το όλο τοπίο μοιάζει μαγικό! Εμείς πετύχαμε τα νερά τραβηγμένα (άμπωτη) και μία ομιχλώδη ατμόσφαιρα, χωρίς (ευτυχώς) πολλά σύννεφα, που έδιναν μία αίσθηση μυστηρίου…το βουνό έμοιαζε να βγαίνει από τα έγκατα της γης και γύρω του να αιωρούνται αραιά σύννεφα! Φαντάσου να το έβλεπα και με ήλιο…

Γυρίσαμε πίσω στο καφέ, αλλά δεν είχε έρθει η ώρα να φύγουμε ακόμα…υπήρχε και συνέχεια. Ένα από τα πρώτα αγροκτήματα εποικισμού στην Ισλανδία ήταν το Horn, που χτίστηκε από τον Hrollaugur γιο του Rögnvaldur Earl από το Møre στη Νορβηγία. Αριστερά από το Viking Café ανηφόριζε ένας δρόμος, στα δεξιά του οποίου υπήρχε ένα ξύλινο άγαλμα του Hrollaugur.

Στον Β’ ΠΠ η περιοχή του Horn έγινε βάση του βρετανικού στρατού και αργότερα δημιουργήθηκε ένας σταθμός ραντάρ του ΝΑΤΟ στο Stokksnes, νότια του Horn. Ξεκινήσαμε να περπατάμε στο χωματόδρομο, όταν άρχισε να φαίνεται ένα χωριό Βίκινγκ…

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπαμε ήταν ένα σκηνικό που στήθηκε το 2010 για την ισλανδική ταινία Viking, του Ισλανδού σκηνοθέτη Baltasar Kormákur, η οποία δεν γυρίστηκε ποτέ. Η Universal αργότερα απέκτησε τα δικαιώματα παραγωγής της ταινίας, αλλά δεν έχω ιδέα τι έγινε τελικά… Το "χωριό" έχει μείνει εκεί και είναι ένα υπέροχο αξιοθέατο, που δίνει μία εικόνα του πώς ήταν πραγματικά ένας οικισμός Βίκινγκ!

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του χωριού είναι τα κτίρια, που δίνουν μία πολύ καλή εικόνα της αρχιτεκτονικής εκείνης της περιόδου. Μπορούσαμε αν περιηγηθούμε μέσα στις καλύβες και παντού στο γύρω χώρο. Είδαμε και ένα τεράστιο τεχνητό βράχο, όχι και σε τόσο καλή κατάσταση, που μάλλον θα χρησιμοποιούνταν ως φυλακή!

Γύρω απο το κινηματογραφικό σκηνικό βρίσκονται τα ερείπια κατοικιών διαφόρων περιόδων. Αυτό δείχνει ότι η περιοχή θεωρούνταν καλή για την δημιουργία αγροκτήματος, λόγω των άφθονων υλικών, όπως πέτρες και βράχια από τα βουνά, καθώς και ξυλία που έφτανε στις ακτές απο τη θάλασσα…

Hofn camping
To Hofn δεν ήταν πολύ μακριά, οπότε φτάσαμε σε πολύ λίγη ώρα. Κάναμε πρώτα μία αναγνωριστική βόλτα…..

…και μετά κατευθυνθήκαμε προς το κάμπινγκ. Ήταν το πρώτο μεγάλο κάμπινγκ που μέναμε και με τον περισσότερο κόσμo ως εκείνη τη στιγμή.

Παρκάραμε, τσιμπήσαμε το κάτιτις μας στο camper και ξεκινήσαμε προς αναζήτηση μπύρας! Εδώ είχαμε και βραδινή (λέμε τώρα) έξοδο! Αφού φάγαμε πόρτα σε ένα μαγαζί που δεν συγκράτησα καν πιο ήταν, γιατί έκλεινε (ήταν 22:00)…τελικά βρήκαμε ανοιχτό το Kaffi Hornid ! Είχε γύρω στις τρείς τέσσερις παρέες που έτρωγαν και έπιναν. Εμείς στρωθήκαμε στο μπαρ και ξεκινήσαμε το "τραγούδι"…Εδώ ήπιαμε τη καλύτερη μπύρα σε όλη την Ισλανδία....τη Vatnajökull - Frozen In Time!

Είναι τοπική μπύρα από αρκτικό θυμάρι και χρησιμοποιείται νεράκι από τους παγετώνες για την παρασκευή της! Πραγματικά μία ιδιαίτερη γεύση, που μας άρεσε πολύ! Στην αρχή παραγγείλαμε και μία Egils Gull, αλλά τελικά το γυρίσαμε πάλι στη Vatnajökull. Το γλεντήσαμε εκείνο το βράδυ πριν πάμε για ύπνο…..βγάλαμε τα σπασμένα όλων των προηγούμενων ημερών!

Η σημερινή διαδρομή μας ήταν αυτή:

Cheers!