Ηνωμένο Βασίλειο Glorious London

[nena]

Πότε θα πας; Θα πάρεις μαζί σου ιον, γιατί εγώ που έχω τον ίδιο εθισμό πάντα έχω μαζί μου!

φλεβαρη!ε φυσικα παντα εχω ένα κιβωτιο για μια ωρα ανάγκης εκει που άλλες εχουν το κραγιον εγω εχω μια ιον!Με λενε nena και είμαι σοκολατομανης!χαιρετιστε με!
κ αν εχει υποφερτο καιρο θα παω επιτελους κ York!υγεια να υπαρχει

 

[giannismits]

3η ημέρα - Hyde Park - Notting Hill – Mayfair - British Museum

Ημέρα Παρασκευή και η συννεφιά έχει καλύψει όλη την πόλη. Όμως σε όλη την διάρκεια της ημέρας δεν έπεσε ούτε σταγόνα βροχής. Τέλεια…άρωμα Φθινοπώρου σήμερα…Ξεκινήσαμε με τα πόδια απ΄’το ξενοδοχείο στην Cromwell Road...

...λίγα λεπτά μετά στην Queen's Gate, στην γωνία που είναι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στρίψαμε αριστερά...
Queen's Gate

Μετά από 10-15 λεπτά περπάτημα μπήκαμε στο στενό Bremmer Rd και Kensington Gore, και φτάσαμε στο διάσημο Royal Albert Hall.

Η έναρξη λειτουργίας του ήταν το 1871.Είναι στην κατηγορία των διατηρητέων κτιρίων στην Βρετανία και πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες και ιστορικές αίθουσες συναυλιών στον κόσμο. Κάθε χρόνο φιλοξενεί περισσότερες από 350 εκδηλώσεις, όπως συναυλίες κλασικής μουσικής, ροκ και ποπ, μπαλέτο και όπερα, αθλητισμού, τελετές απονομής βραβείων, σχολικές εκδηλώσεις, φιλανθρωπικές παραστάσεις και δεξιώσεις. Κορυφαίοι καλλιτέχνες απ’όλο τον κόσμο από διάφορα είδη μουσικής έχουν εμφανιστεί στη σκηνή του και έχει γίνει ένα από τα πιο πολύτιμα και μοναδικά κτίρια του Ηνωμένου Βασιλείου. http://www.royalalberthall.com/

Ακριβώς απέναντι από το Royal Albert Hall στην Jay Mews βρίσκεται το εκπληκτικό κτίριο The Royal College Of Music , ένα από τα μεγάλα ωδεία του κόσμου. Ιδρύθηκε το 1882 και έχει εκπαιδεύσει και αναδείξει καλλιτέχνες, μαέστρους και συνθέτες με διεθνή σταδιοδρομία. http://www.rcm.ac.uk/

Από την Kensington Gore βγήκαμε στην βόρεια πλευρά του Royal Albert Hall στην Kensington Rd..Στους Kensington Gardens του Hyde Park δεσπόζει το Albert Memorial.

Το μνημείο άνοιξε τον Ιούλιο του 1872 από την Βασίλισσα Victoria και είναι αφιερωμένο στον σύζυγο της πρίγκιπα Αλβέρτο.Είναι γοτθικού ύφους και πήρε δέκα χρόνια να ολοκληρωθεί. Το κεντρικό τμήμα του μνημείου είναι περιτριγυρισμένο από το πλούσιο γλυπτό Ζωφόρος του Παρνασσού το οποίο έχει αναφερθεί ως ''ένα από τα πιο επίπονα έργα γλυπτικής που έχει φτιαχτεί ποτέ''.

Το Royal Albert Hall από το Albert Memorial

Αφού θαυμάσαμε το 54 μέτρων μνημείο μπήκαμε στα ενδότερα του Hyde Park περάσαμε την The Flower Walk και φτάσαμε στην Serpentine την λίμνη του Hyde Park.

Η γέφυρα και η λίμνη Serpentine

Το καταπράσινο πάρκο ήταν ντυμένο με τα χρώματα του Φθινοπώρου και ήταν φανταστικό ενώ κόσμος απολάμβανε την βόλτα του.

Δίπλα από την λίμνη είναι το οβάλ συντριβάνι-μνημείο προς τιμήν της πριγκίπισσας Νταϊάνα, οποίο προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης.

Αφού ξαποστάσαμε και χαλαρώσαμε κι εμείς μπήκαμε πάλι στους Kensington Gardens.Περάσαμε την Serpentine Galleries που έχει εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και αρχιτεκτονικής.Για όποιον εδιαφέρεται έχει δωρεάν είσοδο http://www.serpentinegalleries.org/

…και λίγα μέτρα μετά φτάσαμε στην Round Pond την μικρή λίμνη μπροστά από το Παλάτι του Κένσινγκτον.Καθήσαμε ξανά σε ένα παγκάκι (τα πόδια μονίμως διαμαρτύρονταν) και χαζεύαμε τις ανέμελες χήνες, πάπιες, κύκνους και τα άλλα πτηνά.

Το Kensington Palace είναι η επίσημη κατοικία του Δούκα και της Δούκισσας του Cambridge δηλαδή του Πρίγκιπα William και της Kate Middleton.Το παλάτι αρχικά ήταν ένα αρχοντικό του 1605. Η πρώτη μεγάλη επέκταση ανατέθηκε σε ποιόν άλλον…στον Christopher Wren φυσικά.Τα κρατικά δωμάτια είναι ανοιχτά για το κοινό.

Το αγάλμα της Βασίλισσας Βικτωρίας μπροστά από το παλάτι

Βγαίνοντας απ’το Hyde Park στην Kensington Rd, από τη στάση Palace Gate πήραμε το λεωφορείο 52 (βολεύει και το 452) και μετά από τέσσερις στάσεις κατεβήκαμε στην Notting Hill Gate Station.

Το Notting Hill, αυτή η αριστοκράτική περιοχή του Λονδίνου έγινε διάσημο μετά την ταινία ‘’Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ’’ που γνώρισε τεράστια επιτυχία το 1999. Μπορεί να μη βρήκαμε την δικιά μας Τζούλια Ρόμπερτς ή Άννα Σκοτ, όμως ζήσαμε την εμπειρία της αγοράς του Portobello Road Market κι ας μην ήταν Σάββατο.

Η αγορά εκτός από Κυριακή λειτουργεί καθημερινά.Απλά το Σάββατο είναι η μέρα της αντίκας, οποιασδήποτε αντίκας. Επίσης υπάρχουν καλλιτέχνες στον δρόμο που παίζουν μουσική και γενικά υπάρχει ένα κλίμα γιορτής.Αυτό φυσικά σημαίνει λαοθάλασσα και χαμός.

Εμείς πήγαμε Παρασκευή και δεν το μετανιώσαμε καθώς είχε ελάχιστους τουρίστες.Ετσι απολάυσαμε καλύτερα την βόλτα μας και θαυμάσαμε την αγορά και την γειτονιά με την ησυχία μας.

Περπατήσαμε σχεδόν όλη την Portobello και το τεράστιο παζάρι της που είναι περίπου 1 χιλιόμετρο. Είδαμε μαγαζάκια και πάγκους με παλιά και συλλεκτικά αντικείμενα όπως δίσκους, παμπάλαιες καρτ ποσταλ και κάρτες, πινακίδες, αφίσες, ασημικά κουταλάκια, κοσμήματα, φλυτζάνια, κορνίζες, καπέλα ,ρούχα σουβενίρ και ότι μπορεί να φανταστεί ο νούς σας σε σχετικά φυσιολογικές τιμές ανάλογα με το προιόν φυσικά.

Εδώ ένας πάγκος με πολύ παλιές φωτογραφικές μηχανές

Φυσικά η αγορά έχει και λουλούδια, φρούτα και λαχανικά καθώς και γρήγορο φαγητό σε καντίνες.

Πάνω στην Portobello έχει καφέ αρτοποιεία και εστιατόρια και επειδή ήταν πρωί σκεφτήκαμε πως θα ήταν ιδανικό να καθίσουμε σε κάποιο από τα φινετσάτα μαγαζιά που είναι πάνω στον δρόμο. Επίλέξαμε το GAIL's Artisan Bakery .Η βιτρίνα του είχε μεγάλη ποικιλία από δελεαστικά αρτοσκευάσματα ενώ το ατού του μαγαζιού είναι τα ψωμιά του.http://gailsbread.co.uk/ Δεν θα έλεγα ότι κάναμε και τις καλύτερες επιλογές.Πήραμε κάτι αλμυρά κρουασάν, πιτάκια και muffin.Δεν χορτάσαμε και τα χρυσοπληρώσαμε.

Αφού κάναμε την βόλτα μας στην Portobello στα γύρω δρομάκια και στην Kensindton Park Rd. και είδαμε τα υπέροχα αριστοκρατικά κτίρια της περιοχής βγήκαμε ξανά στην Notting Hill Gate και πήραμε το λεωφορείο 94 (εξυπηρετεί και το 148) και κατεβήκαμε στην Lancaster Gate Station.Κι αυτό για να πάμε στους Italian Gardens στο Hyde Park στη λίμνη The Long Water.

Μετά από αυτή τη στάση μας ξανά με το λεωφορείο 94 από Lancaster Gate κατεβήκαμε δύο στάσεις μετά στην Selfridges. Ακριβώς μπροστά στο φημισμένο πολυκατάστημα Selfridges το δεύτερο μεγαλύτερο στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Το χαρακτηριστικό γλυπτό πάνω από την είσοδο του Selfridges στην Oxford Street

Το προσπεράσαμε αφού δεν είχαμε σκοπό να χάσουμε τον χρόνο μας γυρνώντας μέσα στο τεράστιο πολυκατάστημα. Περπατήσαμε την Oxford Street έναν απ’τους πιο πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους της Ευρώπης.

Λίγο μετά στρίψαμε στα δεξιά όπου αρχίζει η New Bond Street. Ο εμπορικός δρόμος του Λονδίνου που μπορεί να υπερηφανεύεται ότι συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα και καλύτερα καταστήματα σχεδιαστών στον κόσμο, καθώς και πανάκριβα κοσμηματοπωλεία και καταστήματα με αντίκες. Η Bond Street είναι απ’τους ακριβότερους δρόμους στον κόσμο και όσον αφορά το κόστος των ακινήτων.
Περάσαμε πολλούς απ τους διάσημους οίκους (σε μια βιτρίνα είδα νυφικό 15.000 λιρών!) και στην Bruton st. στρίψαμε δεξιά. Στο μάτι ‘’χτυπάει’’ κατευθείαν η Pub Coach & Horses.Η πανέμορφη παραδοσιακή παμπ που χρονολογείται από το 1770 και φαίνεται σαν μινιατούρα ανάμεσα στα σύγχρονα κτίρια.

Φτάσαμε στην Berkeley Square με τα αξιόλογα κτίρια τριγύρω της. Η τιμή αγοράς κατοικίας εδώ είναι απ’τις ακριβότερες αντίστοιχων εύπορων συνοικιών στο λονδίνο.

Ξαποστάσαμε στα όμορφα παγκάκια της πλατείας κάτω από τα δέντρα και μετά μέσω της Farm st. εντοπίσαμε το καλά κρυμμένο μυστικό της περιοχής. Τους Mount Street Gardens.Το μικρό αυτό πάρκο που δημιουργήθηκε πάνω σε ένα πρών νεκροταφείο! περιβάλλεται από πανέμορφα κτίρια με τούβλο ενώ το κυρίαρχο δέντρο των κήπων είναι οι μεγαλοπρεπής και ανθεκτικοί πλάτανοι! Μικρό και ήσυχο,ότι πρέπει για στιγμές χαλάρωσης.Άλλη μια στάση και εδώ για να απολαύσουμε την αύρα των Mt Street Gardens αλλά μεταξύ μας περισσότερο για να ξεκουράσουμε τα διαλυμένα μας πόδια.

Άλλη μια ιστορική παμπ του Λονδίνου η The Punch Bowl του 1750 στην Mount st.

Mount st.

Από τους κήπους βγήκαμε στην Mount st. και μετά ξανά στην Berkeley Square και την Bruton st. απ’όπου πήραμε το λεωφορείο C2 και κατεβήκαμε στην Oxford Circus Station.Στην αρχή της Regent st.

Στην Great Marlborough St με το που στρίβουμε αριστερά πέφτουμε πάνω στο εκπληκτικό Liberty.Το εντυπωσιακό πολυκατάστημα του 1875. Ένα ομολογουμένως υπέροχο εμπορικό, συνώνυμο της πολυτέλειας.Είναι από τα ωραιότερα κτίρια που εγώ ξεχώρισα στο Λονδίνο και που μετάνοιωσα που δεν μπήκα στο εσωτερικό του. http://www.liberty.co.uk/




Δίπλα από το Liberty βρίσκεται η δημοφιλής Carnaby street.Ο γεμάτος ζωή πεζόδρομος ιδανικός για απογευματινές βόλτες για φαγητό και ποτό. Σε κάποιο σημείο στα δεξιά περάσαμε μια μικρή στοά και μας έβγαλε σε ένα κουκλίστικο μίνι εμπορικό κέντρο το Kingly Court με ενδιαφέροντα τρέντι καταστήματα και με επιλογές για φαγητό.

Στάση στο Carnaby Burger Co στην Newburgh Street για φαγητό..Μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι με την εξυπηρέτηση τις γεύσεις και τις τιμές.Γύρω στις 30 λίρες τα δύο άτομα. Σκάσαμε και ευχαριστηθήκαμε!Φτερούγες κοτόπουλο σε ένα πιάτο υπερπαραγωγή, εξαιρετικό Burger τέλειες πατάτες και σκορδόψωμα!

Διασχίσαμε όλη την Carnaby street και στο τέλος της δεξιά από την Beak st βγήκαμε και πάλι στην Regent st. Έναν από τους πιο εντυπωσιακούς και σημαντικούς εμπορικούς δρόμους. Είναι ο δικός μου αγαπημένος δρόμος κατά πολύ ωραιότερος από την Bond Street.Κάθε κτίριο στην Regent st. προστατεύεται ως διατηρητέο κτίσμα.

Στο 188-196 της Regent Street βρίσκεται το Hamleys.Το παλαιότερο και μεγαλύτερο κατάστημα παιχνιδιών στον κόσμο 7 ορόφων.Αν και η κούραση ήταν απίστευτη και δεν είχα καμία όρεξη να μπω μέσα, λόγω αγαπημένης ανηψιάς τόλμησα και μπήκα μέσα στο τρελοκομείο. Απίστευτος κόσμος σε σημείο ασφυξίας. Πήγαμε 3ο όροφο, πήρα βιαστηκά μια Barbie χωρίς να δώσω σημασία στα προτερήματα της, πλήρωσα 30 λίρες και έφυγα! http://www.hamleys.com/

Στο 141 βρίσκεται ο ναός της σοκολάτας Godiva.Απίστευτο κατάστημα.Φοβερές συσκευασίες και τρομερά όμορφα σοκολατάκια πειρασμός.Εντάξει έχει τσουχτερές τιμές αλλά ένα αναμνηστικό αξίζει. Γι’αυτό και χωρίς να ξοδευτώ πήρα μία μαύρη σοκολάτα με 4 λίρες και μπισκοτάκια με μαύρη σοκολάτα με 8,5 λίρες. http://www.godiva.com/

Φτάσαμε στο τέλος της Regent στο Piccadilly Circus.Το πολυσύχναστο σημείο συνάντησης.Την πλατεία ή καλύτερα την διασταύρωση με τις φωτεινές επιγραφές σήμα κατατεθέν της. To Piccadilly Circus είναι περιτριγυρισμένο από ιστορικά διατηρητέα κτίρια που το ομορφαίνουν επικίνδυνα όπως το The Criterion Theatre, το London Trocadero κ.α και πολυάριθμα κλαμπ βρίσκονται τριγύρω. Και πάλι απίστευτος κόσμος έχει γεμίσει τους δρόμους ενώ αυτοκίνητα και λεωφορεία δεν σταματούν να περνούν. Πως να μην αγαπήσεις μια πόλη που σφίζει από ζωή? Που έχει τόσα διαφορετικά πρόσωπα?

Ο φτερωτός Anteros σύμβολο ανιδιοτελούς αγάπης κοσμεί το κέντρο απ’ το 1893

Μέσω της Coventry Street τον μικρό δρόμο που καθημερινά τον περνούν πάνω από 150.000 άνθρωποι, φτάσαμε στην Leicester Square.Πραγματικά σ’αυτό το μικρό κομμάτι από Piccadilly και ειδικά στην Leicester Sq. υπήρχε μια λαοθάλλασα.

Η πεζοδρομημένη πλατεία έχει στο κέντρο της το άγαλμα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ του 19ου αιώνα

Η Leicester Sq. είναι το κέντρο του κινηματογράφου στο Λονδίνο.Γύρω και κοντά στην πλατεία βρίσκονται θέατρα, κινηματογράφοι και πλήθος από μπαρ γι’αυτό και είναι από τα πιο πολυσύχναστα μέρη ιδιαίτερα Παρασκευή και Σάββατο βράδυ.Εδώ βρίσκεται και το περίπτερο TKTS το επίσημο κιόσκι που πουλάει εισητήρια θεάτρου του West End στη μισή τιμή την μέρα της παράστασης.Το λέω γιατί υπάρχουν πολλά περίπτερα που διαφημίζουν τα μισοτιμής εισητήρια αλλά πολλά από αυτά λειτουργούν παραπλανητικά αφού δεν αναφέρουν τα έξοδα κράτησης που συνήθως έρχονται με την αγορά των εισητηρίων.
Στάση στα παγκάκια καμαρώνοντας το άγαλμα του Σαίξπηρ και κάνοντας κοινωνικό σχόλιο για τους ανθρώπους που περνούσαν από μπροστά μας! Επόμενη αποστολή Βρετανικό Μουσείο.

Από τον σταθμό μετρο Leicester Square πήραμε την Northern line και μια στάση μετά κατεβήκαμε Tottenham Court Rd.Σε ελάχιστα λεπτά ήμασταν στο Βρετανικό μουσείο που βρίσκεται στην Great Russell Street.

Το Dominion Theatre στην St Giles Circus (Tottenham Court Rd)

Great Russell Street

To British Museum είναι το τρίτο σε επισκεψιμότητα μουσείο στον κόσμο με πάνω από 5,5 εκατομμύρια επισκέπτες το 2012, ενώ το μέγεθος της συλλογής του περιλαμβάνει 8 εκατομμύρια έργα αρχαία και σύγχρονα από όλες τις ηπείρους. Ιδρύθηκε το 1753 και περίπου έναν αιώνα μετά απέκτησε την ιωνικού ρυθμού πρόσοψη με τους 44 κίονες. Το αέτωμα πάνω από την κύρια είσοδο είναι διακοσμημένο με γλυπτά που αφορούν την εξέλιξη του Πολιτισμού, εγκαταστάθηκε το 1852.

Μπαίνοντας στην είσοδο το κέντρο του μουσείου είναι το Queen Elizabeth II Great Court που εγκαινιάστηκε το 2000, με την εντυπωσιακή ψηφιδωτή γυάλινη οροφή. Αποτελεί το κεντρικό σημείο σύνδεσης με το μουσείο, όπως είναι η Πυραμίδα του Λούβρου στο Παρίσι. Ουσιαστικά θεωρείται η μεγαλύτερη σκεπαστή πλατεία στην Ευρώπη.

Τα τμήματα που είδαμε στο Μουσείο είναι της Αρχαίας Αιγύπτου με την μεγαλύτερη συλλογή αιγυπτιακών αρχαιοτήτων στον κόσμο μετά του Κάιρου.Μεταξύ αυτών είδαμε την διάσημη Rosetta Stone μια πέτρα από μαύρο γρανίτη που φέρει τρεις επιγραφές: Αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά, Αιγυπτιακή δημοτική γραφή, και στην Αρχαία Ελληνική χρονολογίας του 196 π.Χ. που οι Αιγύπτιοι ζητούν την επιστροφή της στη χώρα τους. Εντύπωση μας έκαναν οι Gebelein μούμιες του 3.400 π.Χ.

Και φυσικά το τμήμα αρχαιοτήτων Ελλάδας και Ρώμης.Σταθήκαμε στην Καρυάτιδα του Ερεχθείου, στα κομμάτια του ναού της Αρτέμιδος της Εφέσου και του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού, στην ανακατασκευή της πρόσοψης του μνημείου των Νηρηίδων και βέβαια στην αίθουσα του Παρθενώνα (Duveen Gallery) με τα αμφιλεγόμενα Ελγίνεια Μάρμαρα.

Η ανακατασκευή της πρόσοψης του μνημείου των Νηρηίδων

Η αίθουσα του Παρθενώνα

Η είσοδος ως γνωστόν είναι δωρεάν http://www.britishmuseum.org/

Δεν θα αναλύσω το θέμα της επιστροφής των μαρμάρων, αλλά πιστεύω δυστυχώς ότι δεν πρόκειται τα γλυπτά του Παρθενώνα να επαναπατριστούν.Μπορεί η Ελλάδα να έχει με το μέρος της την Unesco και μερίδα κόσμου που βλέπει το ζήτημα συναισθηματικά, όμως η Βρετανία και μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης θεωρεί πως κάτι τέτοιο θα άδειαζε πολλά Μουσεία αφού με αυτή τη λογική όλες οι χώρες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν απ’τα μουσεία του κόσμου την εθνική τους κληρονομιά. Επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο και οι υπεύθυνοι του μουσείου όπως λένε κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα αφού το εργο δεν μπορεί να ενωθεί στην αρχική του μορφή και πως έτσι κι αλλίως είναι διαλυμένο σε κομμάτια και τα εκθέματα θα βρίσκονται σκόρπια σε ένα άλλο μουσείο, αυτό της Ακρόπολης.

Πήραμε μια γερή δόση πολιτισμού και αποχωρήσαμε από το Βρετανικό μουσείο.Από την στάση Great Russell Street πάνω στην Bedford Square πήραμε το λεωφορείο 14 και κατεβήκαμε στη στάση Soho, Trocadero Haymarket δίπλα στο Piccadilly Circus.Μιας και η μέρα πάλι ήταν μαραθώνια είπαμε να το συνεχίσουμε και να πάμε μια και καλή στο ξενοδοχείο. Η βόλτα μας συνεχίστηκε γύρω απ’το Soho και συγκεκριμένα στην Chinatown (στα ενδότερα του Soho θα περνούσαμε την επόμενη βραδιά).

Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ η όλη ατμόσφαιρα της περιοχής.Η Chinatown βρίσκεται γύρω από την Gerrard Street και περιλαμβάνει πλήθος από Κινέζικα εστιατόρια,σούπερ μάρκετ,καταστήματα με σουβενίρ και άλλες Κινέζικες επιχειρήσεις.Κι εδώ κυκλοφορούσε πάρα πολύς κόσμος δίνοντας την αίσθηση πανηγυριού.Η περιοχή έχει πάνω από 80 εστιατόρια με αυθεντική Ασιατική κουζίνα και κάποια απ’αυτά είναι αξιόλογα.Χρώμα και άρωμα Άπω Ανατολής στο πολύβουο κέντρο της Ασιατικής κοινότητας στο κέντρο του Λονδίνου σε απόσταση αναπνοής από την Leicester Square.Η γειτονιά μου φάνηκε πολύ όμορφη με τα φωτεινά φαναράκια και είναι αρκετά μικρή σε μέγεθος οπότε και δεν κουραστήκαμε να την γυρίσουμε. http://www.chinatownlondon.org/

Η μαραθώνια μέρα έφτανε στο τέλος της.Όσο κι αν η διάθεση και η καρδιά μας δεν ήθελε να αφήσει την ζωντάνια του κέντρου και ζητούσε και άλλες βόλτες τα πόδια και το σώμα ήταν έτοιμα προς κατάρευση.Πήραμε το λεωφορείο 14 από το Piccadilly που μας άφησε κοντά στον σταθμό του South Kensington. Με τα πόδια περάσαμε το μουσείο φυσικής ιστορίας, από τα Tesco Express πήραμε τις απαραίτητες προμήθειες της βραδιάς και φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.

Natural History Museum

Η ατελείωτη μέρα τελείωσε και μας γέμισε εικόνες,συναισθήματα,γεύσεις και αρώματα…

 

[jousis]

Σε παρακαλώ, μην τα αποκαλείς Ελγίνεια...είναι απαράδεκτη ονομασία.
Ούτε τα έφτιαξε, ούτε τα τοποθέτησε ούτε του ανήκανε.

 

[nena]

ναι παιδια θελει λιγη προσοχή...όπως επισης πρεπει να κοπει το... ΓΡΑΙΚΟΙ είμαστε Ελληνες άλλο GREECE άλλο HELLAS..καντε ότι μπορειτε για τα αυτονόητα-μην περιμενουμε απο την εξωτερικη πολιτικη μας (ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, αποδειχτηκε εμπρακτως απειρες φορες)-τα 400 χρονια σκλαβιας τελειωσαν εστω κι αν αρχισαν τα 898983355 της γερμανικης σκλαβιας

 

[thgr]

Πολύ ωραία και λεπτομερής η ιστορία σου. Σε ευχαριστώ για τις περιεκτικές πληροφορίες! Θα φανούν χρήσιμες.

 

[giannismits]

Σε παρακαλώ, μην τα αποκαλείς Ελγίνεια...είναι απαράδεκτη ονομασία.
Ούτε τα έφτιαξε, ούτε τα τοποθέτησε ούτε του ανήκανε.

Σωστά.Κι εγώ πάντα είχα αυτή την άποψη.Δεν ξέρω γιατί εκ παραδρομής το έγραψα.Ίσως γιατί συνέχεια το βλέπω μπροστά μου μ'αυτή την ονομασία.Λάθος μου και σίγουρα λάθος που γενικά έχει επικρατήσει αυτή η ονομασία ακόμα και στους Έλληνες.

 

[karfitsa]

η Βρετανία και μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης θεωρεί πως κάτι τέτοιο θα άδειαζε πολλά Μουσεία αφού με αυτή τη λογική όλες οι χώρες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν απ’τα μουσεία του κόσμου την εθνική τους κληρονομιά. Επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο και οι υπεύθυνοι του μουσείου όπως λένε κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα αφού το εργο δεν μπορεί να ενωθεί στην αρχική του μορφή και έτσι κι αλλίως είναι διαλυμένο σε κομμάτια και απλά τα εκθέματα θα βρίσκονται σκόρπια σε ένα άλλο μουσείο, αυτό της Ακρόπολης.

Η Ελλαδα δεν διεκδικει το συνολο της εθνικης της κληρονομιας,διεκδικει τον γλυπτο διακοσμο του Παρθενωνα και μονο αυτον.Στον τελευταιο οροφο,του νεου μουσειου,εχει φτιαχτει η αιθουσα του Παρθενωνα και αν επιστρεψουν τα μαρμαρα,εχουν τη δικη τους θεση που τωρα υπαρχουν τα αντιγραφα....Μην μας παραμυθιαζουν οι Αγγλοι,τωρα....Πρεπει,καποια στιγμη να ενωθουν τα γλυπτα..

 

[jousis]

... και σίγουρα λάθος που γενικά έχει επικρατήσει αυτή η ονομασία ακόμα και στους Έλληνες.

Τί εννοείς ακόμα; Δυστυχώς την ονομασία αυτή την έχω ακούσει μόνο απο Έλληνες.
Όσοι μη-Έλληνες μου έχουν αναφερθεί σε αυτά, τα ανέφεραν σαν γλυπτά του Παρθενώνα ή σαν μάρμαρα του Παρθενώνα. Ήταν αρκετά προσεκτικοί.
Για εμένα, η μόνη ονομασία που πρέπει να λέμε είναι "γλυπτά του Παρθενώνα". Μάρμαρα ήταν πριν τα πιάσουν στα χέρια τους οι καλλιτέχνες γλύπτες.
Εγώ προσωπικά θέλω να μας τα επιστρέψει το μουσείο επίσημα παραδεχόμενοι το λάθος κι εμείς να τους τα παραχωρήσουμε για 200 χρόνια αρκεί να γράψουν πως είναι ευγενική χορηγία του μουσείου της Ακροπόλεως στην Αθήνα. Ας μείνουν εκεί που τα βλέπουν εκατομμύρια κόσμου, δεν πειράζει.

Κατάφερα και βρήκα χρόνο και διάβασα και την ιστορία. Τύφλα να έχει το μετριότατο LP. Εσύ παίζεις σε επίπεδο rough guides. Εξαιρετικός.
(flame alert)Να φανταστείς οτι δεν διαβάζω ποτέ για Λονδίνο γιατί δεν το γουστάρω καθόλου.

 

[giannismits]

Σ'ευχαριστώ jousis!
Απλά επειδή έχουν γραφτεί αμέτρητα για το Λονδίνο ήθελα η ιστορία να δώσει το κάτι παραπάνω.Από το να εστιάσω στο φάγαμε εκεί και κάναμε εκείνο προτιμώ να δίνω κάποιες πληφοφορίες που ίσως αρκετοι να μη γνωρίζουν.
Πάντως κάπου είχα διαβάσει οτι οι Βρετανοί ήταν συζητήσιμοι στο να επιστρέψουν προσωρινά τα γλυπτά όταν άνοιξε το νέο Μουσείο Ακρόπολης.Δεν ξέρω όμως πόσο προχώρησαν οι συζητήσεις και που σκάλωσε το θέμα.

 

[taxidiara]

Πολύ ωραία ιστορία μπράβο!! Αλλά όπως έχω ξαναπεί, μελαγχολώ λίγο γιατί σκέφτομαι πόσα πράγματα μου ξεφύγανε και δεν είδα είτε γιατί δεν τα γνώριζα ή γιατί δεν πρόλαβα..

Κάτι που μου έκανε εντύπωση: Όλο λεωφορεία παίρνατε?? Μετρό? Φαντάζομαι ότι θα θέλατε να βλέπετε έξω γι΄αυτό το κάνατε, αλλά δεν χάνατε λίγο χρόνο έτσι? Εγώ έπαιρνα λεωφορείο μόνο όταν δεν βιαζόμουνα να πάω κάπου ή για πολύ κοντινές αποστάσεις (για την εμπειρία).

 

[giannismits]

Πολύ ωραία ιστορία μπράβο!! Αλλά όπως έχω ξαναπεί, μελαγχολώ λίγο γιατί σκέφτομαι πόσα πράγματα μου ξεφύγανε και δεν είδα είτε γιατί δεν τα γνώριζα ή γιατί δεν πρόλαβα..

Κάτι που μου έκανε εντύπωση: Όλο λεωφορεία παίρνατε?? Μετρό? Φαντάζομαι ότι θα θέλατε να βλέπετε έξω γι΄αυτό το κάνατε, αλλά δεν χάνατε λίγο χρόνο έτσι? Εγώ έπαιρνα λεωφορείο μόνο όταν δεν βιαζόμουνα να πάω κάπου ή για πολύ κοντινές αποστάσεις (για την εμπειρία).

Κοίτα για μικρές αποστάσεις πάντα λεωφορείο.Διότι δεν μπορώ το ανέβα-κατέβα σε σταθμούς και αποβάθρες.Περιμένεις στο δρόμο και τσουπ ερχεται το λεωφορείο μπροστά σου.
Επίσης δεν είχε ποτέ μποτιλιάρισμα αρα γιατι να μη το προτιμήσω?
Φυσικά και πήραμε μετρό για πιο μακρινές αποστάσεις ή αν βόλευε η γραμμή.
Δεν το είδα ως εμπειρία αλλά ως ευκολία.

 

[giannismits]

Έρχεται το επόμενο χορταστικό κεφάλαιο της ιστορίας.
Αναμείνατε