Αίγυπτος Drinkies drinkies?

[BASILISPAP]

Luxor για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος Ά…

Στο πρωινό έχουμε για παρέα μας μια γλυκία γατούλα, η οποία κάνει καμουφλάζ με τα πλακάκια της ταράτσας. Κλείνουμε τα σακίδια και τελευταία στιγμή ο ξενοδόχος μας κάνει δώρο ένα χαλάκι προσευχής που είχε σχολιάσει νωρίτερα η Α. Στις 9:30 μπαίνοντας στην βάρκα του, αποχαιρετάμε τον μπογιατζή και το νησάκι και χαζεύουμε τις ίδιες εικόνες ίσως για τελευταία φορά στην ζωή μας.








Πέντε λεπτά αργότερα ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της προβλήτας όπου και μας περιμένει το αυτοκίνητο. Γνωρίζουμε τον συμπαθητικό οδηγό του και γρήγορα αφήνουμε πίσω μας το Ασουάν. Ρωτάει το κλασσικό "Where are you from" και παίρνει την απάντηση "Yunan".
- Ohhhh Yunan, friends with Alexandria…

Με 60 ευρώ θα μας πάει μέχρι το Λούξορ και στην τιμή συμπεριλαμβάνεται η στάση σε δυο πολύ γνωστούς ναούς στην μέση της διαδρομής.
Τριγύρω μας φτώχεια, μηχανουργεία, παλιές πόλεις και χωριά. Τούβλα παντού, παιδιά, σκυλιά, καφενεία, σκόνη, χώμα, τουκ τουκ μπαίνουν σφήνα, σακαράκες μεταφέρουν ανθρώπους και ζώα, οπού και να κοιτάξεις εξελίσσεται ένα μικρό χάος.
Πολλοί άντρες κάθονται κατάχαμα, άλλοι σε σκαλάκια και άλλοι σε μικρά καφενεία. Φαίνονται να ξοδεύουν πολύ χρόνο χωρίς να κάνουν κάτι, λογικά η ανεργία είναι τεράστια. Όπως και εμείς, οι περισσότεροι θέλουν ένα καλύτερο μέλλον, ποιος μπορείς να τους κατηγορήσει που μεταναστεύουν μαζικά; Φρούτα και λαχανικά στις διασταυρώσεις οπού περνάει πρώτος ο πιο μάγκας, νεκροταφεία με μια απλή πέτρα με τα στοιχειά του εκλιπόντος. Χωράφια και πράσινο καθώς συνεχίζουμε δίπλα στον Νείλο, ερωδιοί ψάχνουν να φάνε κάτι στο ένα μέτρο από τους εργάτες που σκάβουν το έδαφος. Μια μεγάλη μέρα λόγω απόστασης και χαμηλών ταχυτήτων.







Μετα από 50χλμ σταματάμε στον ναό Kom Ombo (κόστος 450egp/9 ευρώ) όπου και θα έχουμε μια ώρα στην διάθεση μας.
Κάποιοι νεαροί προσκολλώνται πάνω μας για να αγοράσουμε γραμματόσημα, κέρματα, μαντήλια, καπέλα, μπιχλιμπίδια μέχρι να περάσουμε τις πύλες εισόδου. Το “no thank you” (la shukran) πρέπει να το είπαμε 3000 φόρες σε αυτό το ταξίδι.
Ο ναός του Kom Ombo είναι ένας μαγευτικός αρχαίος αιγυπτιακός ναός, αφιερωμένος σε δύο θεότητες τον Sobek (θεός με κεφάλι κροκόδειλου που σχετίζεται με τη γονιμότητα και την προστασία) και τον Horus (θεό με κεφάλι γερακιού που σχετίζεται με τη θεραπεία και τη σοφία).

Ο Ναός έχει ορθογώνιο σχήμα με συμμετρική διάταξη όπου κάθε πλευρά είναι αφιερωμένη σε μία από αυτές τις θεότητες. Η επίσκεψη στο Ναό του Kom Ombo είναι μια πραγματικά συναρπαστική εμπειρία που σας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο.








Όμορφες εικόνες στους τοίχους και σε όλες τις προσόψεις του ναού μαζί με την εκπληκτική θέα του Νείλου από το λόφο. Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε και το μουσείο κροκοδείλων, ένας πολύ μικρός χώρος με τις φασκιωμένες μούμιες. Είναι ένας μαγευτικός αρχαίος ναός που έχει βαθιά πνευματική σημασία. Ένας γρήγορος καφές και συνολικά ξοδεύουμε στο αξιοθέατο μια ώρα και είκοσι λεπτά.








Ο μικροπωλητής (με την πραμάτεια του στα χέρια) μας κυνηγάει ξανά. You said maybe later και άντε πάλι τα ίδια…
Στην έξοδο επισκέπτομαι την τουαλέτα, δίνω ένα χαρτονόμισμα των 10 λιρών με ένα μικρό σχίσιμο και ο υπάλληλος καθαριότητας δεν το δέχεται. Του λέω αυτό έχω (αλλιώς παίρνω το κάτουρο μου και πάω σε άλλη παραλία) πράγμα το οποίο ήταν αλήθεια. Με τα πολλά ρωτάει εκεί κάποιον υπεύθυνο και λέει ας το πάρει το παλιάμπελο, οκ. Ούτε να κατουρήσουμε δεν μπορούμε, ας έχουμε λεφτά!

Ο οδηγός μας περιμένει στο αυτοκίνητο υπομονετικά, ας κάνει βέβαια και αλλιώς (δεν έχει πληρωθεί ακόμα). Συνεχίζουμε τον δρόμο μέσα από χωριά και μικρές αλλά πολύ παλιές πόλεις.








Φτάνουμε στον ναό Edfu (είσοδος 450egp/9 ευρώ) μετά από 65χλμ και έχουμε και πάλι μια ώρα στην διάθεση μας. Άντε πάλι οι μικροπωλητές… Ένας μας ρωτάει από που είστε και μας περιμένει να ξαναβγούμε.








Στις πλευρικές σκάλες και τους στενούς διαδρόμους βρισκόμαστε σχεδόν μονοί μας! Είναι πολύ ατμοσφαιρικός και ιδιαίτερος, ειδικότερα στο εσωτερικό του.
Ο Γάλλος αιγυπτιολόγος Auguste Mariette βρήκε θαμμένο τον ναό το 1860 και αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται σε αυτή την άριστη κατάσταση. Είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία μνημεία σε όλη την Αίγυπτο.

Ο ναός του Edfu είναι αφιερωμένος στον Horus τον θεό με το κεφάλι γερακιού μια από τις πιο σημαντικές αιγυπτιακές θεότητες, θεός του ήλιου, θεός του πολέμου και προστάτης της Αιγύπτου.
Περιπλανιόμαστε σχεδόν μόνοι μας, αγγίζοντας τους αρχαίους τοίχους και τα σκαλιστά σχέδια, φανταζόμαστε την σημασία τους και «αποκρυπτογραφούμε» κάποια ιερογλυφικά.

Ρε συ, αυτοί είχαν wifi από τότε (κοιτά την τελευταία φωτογραφία)!
Πίνουμε έναν καφέ και χαλαρώνουμε, λίγο μετά πρέπει να συνεχίσουμε η ώρα περνάει γρήγορα.

Στην έξοδο ο καταστηματάρχης μας περιμένει, my friend Yunan come to my shop... Ανεβάζω ταχύτητα και με δήθεν αγχωμένο βλέμμα (και δείχνοντας το κινητό μου) του λέω ότι ο οδηγός μας περιμένει! Take my business card...









Συνεχίζουμε στον αυτοκινητόδρομο, ο Νείλος δεν φαίνεται και οι ταχύτητες είναι μεγάλες. Μας ενημερώνει ότι είναι νέα κατασκευή αλλά το τοπίο είναι πληκτικό. Κάποια μακρινά βουνά κάνουν την παρουσία τους και η συνολική απόσταση για τον προορισμό μας είναι 150χλμ.

Σταματάμε για μια μικρή ξεκούραση σε ένα καφέ στην μέση του δρόμου. Έχουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον οδηγό μας και πίνουμε ένα νεράκι κερασμένο, τι το ήθελα!

- Θέλει κάποιος να πάει τουαλέτα, όχι μωρέ αναφωνώ με σιγουριά.


Τρία λεπτά μετά μετανιώνω αλλά είναι ήδη αργά, θα κρατηθώ, σιγά την απόσταση λέω περισσότερο για να πείσω τον εαυτό μου... Το gps μας λέει ακόμα 40χλμ.

Ο οδηγός βρίσκεται μαζί μας από τις 9:30 το πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο του και κάποιος πελάτης (ασθενής που πρέπει να μεταφερθεί άμεσα με όχημα) θέλει μετακίνηση από το Ασουάν για το Κάιρο και αυτός συμφωνεί!! Δηλαδή θα επιστρέψει και θα φύγει για άλλα 850χλμ μέσα στην μαύρη νύχτα.

Μια ώρα αργότερα η κίνηση είναι βασανιστική και κατουριέμαι τόσο πολύ σε φάση να προσεύχομαι να έχουμε ατύχημα και να πέσουμε στον Νείλο ώστε να μπορώ να τα κάνω πάνω μου χωρίς αυτό να φαίνεται. Είμαι έτοιμος να πάρω ένα μπουκαλάκι και να τα αμολήσω εκεί μέσα, κάνω εικόνα ότι μου φεύγουν στο επόμενο απότομο φρενάρισμα ή μποτιλιάρισμα. Δίπλα πολύς κόσμος παντού, δεν υπάρχει σωτηρία και σημείο που να μπορούμε να σταματήσουμε αν και νύχτωσε πια. Πέντε χιλιόμετρα ακόμα, τρία, δυο… Η Α με ρωτάει κάτι για τον Νείλο και της ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα, σιγοψιθυρίζοντας «μην μου μιλάς για νερό»…







Αναρωτιέμαι, μήπως σε επόμενο ταξίδι να πάρω μαζί μου πάνες; Κρατιέμαι μέχρι που νιώθω ότι μουσκεύω το εσώρουχο μου, αυτό ήταν! Την στιγμή που αποφασίζω ότι μίση ντροπή δική μου και μίση δική του (δεν θα είναι και η πρώτη φορά), σταματάει το αυτοκίνητο. Εδώ είστε μας λέει, του δίνω κάτι για τον κόπο του και τα μάτια μου ψάχνουν κάποιο σημείο για να τα κάνω. Ακουμπάω το κάθισμα μήπως και έχω αφήσει εκεί τα ίχνη μου. Εκείνη την στιγμή δεν με νοιάζει και να είμαι στην μέση της κεντρικής πλατείας! Μας αποχαιρετάει και εγώ σχεδόν τρέχω, σε μια σκοτεινή γωνιά (ενώ η Α φυλάει τσίλιες) ανοίγουν οι καταρράκτες.
Η θέση του δωματίου μας στο google maps δεν είναι η απολύτως σωστή και μπαίνουμε σε λάθος αυλή. Μια κυρία μας καθοδηγεί ενώ τα παιδιά της ζητάνε λεφτά (one dolla madaaaaaam), εκατό μέτρα παραδίπλα και επιτέλους φτάνουμε.

Πρόκειται για το Bedouin lodge Luxor με 72 ευρώ για 4 βράδια! Ένας όμορφος μικρός κήπος, χαριτωμένα δωμάτια και το φρεσκότερο πρωινό της ζωής μας. Η επίτομη του value for money.
Με την βοήθεια του google maps αποφασίζουμε να δειπνήσουμε στο Wolf restaurant, κάλο φαγητό, μπύρες και λογικές τιμές αλλά ο ιδιοκτήτης (που έχει ζήσει στην Αμερική) μιλάει υπερβολικά πολύ και με στόμφο και στο τέλος κουράζει.


Βγαίνοντας, παραδίπλα σε ένα σπίτι μια παρέα νεαρών καπνίζει τα απαγορευμένα… Μας φωνάζουν (hello come here) αλλά τους αγνοούμε και συνεχίζουμε μέσα στην εναλλαγή σκοταδιού και των λίγων διάσπαρτων λαμπτήρων.
Έντονη υγρασία στον αέρα, θερμοκρασία 13 βαθμοί και σκόνη παντού. Πολλά φρούτα κρέμονται σε αυτό το δέντρο… Κοιτώντας καλύτερα δεν είναι οι καρποί του δέντρου αλλά πουλιά, ερωδιοί μήπως;
Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας και οι πολύ φιλικοί ιδιοκτήτες και υπάλληλοι ζεσταίνονται από μια φωτιά δίπλα στην σιδερένια καγκελόπορτα… Καληνύχτα!

 

[BASILISPAP]

Luxor για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος Β…

Τα ξημερώματα ακούω κάτι να ξεφυσάει πολύ δυνατά, τι στο κάλο; Σαν να βρίσκεται ένας γίγαντας έξω από το δωμάτιο και μυρίζει τον χώρο για να επιλέξει ποιον τουρίστα θα φάει σήμερα… Μετά από δυο λεπτά, το ξεφύσημα απομακρύνεται και σκέφτομαι ότι μάλλον δεν του άρεσε η οσμή μας και επέλεξε άλλους… Αποκοιμιέμαι άμεσα. Τελικά πρόκειται για αερόστατα που περνάνε σχεδόν πάνω από το κεφάλι μας.

Ξυπνάω μετά από έναν αναζωογονητικό ύπνο και απολαμβάνω τις απλές χαρές της ζωής (μια τουαλέτα στα πέντε μέτρα και ένα πολύ νόστιμο πρωινό). Αραβικές πίτες, Ful (το εθνικό πιάτο με φασόλια), ατομικές ομελέτες μέσα σε πήλινο μπολάκι που καίει και κρατάει ευχάριστα ζεστό το φαγητό. Φρέσκο τυρί, μελάσα, μαρμελάδες και ολόφρεσκα λαχανικά, ρόκα, μαϊντανό, κόλιανδρο τα οποία πραγματικά πριν από δυο λεπτά βρισκόντουσαν ακόμα πάνω στο φυτό. Αλήθεια απολαύσαμε το πρωινό μας εδώ!





Έχω μήνυμα στο WhatsApp από τον φιλικό σερβιτόρο στο Moon shadow, γράφει ότι έχει μια μεγάλη καταστροφή απροσδιόριστης φύσεως και ζητάει οικονομική βοήθεια. Το ίδιο μου είχε ζητήσει πριν από χρόνια ο πρίγκιπάς του Τζιμπουτί και είχα δώσει ότι έχω και δεν έχω. Κρίμα και τον είχαμε συμπαθήσει…


Παίρνουμε τους δρόμους με τουκ τουκ και χαλαρό παζάρι (ένα ευρώ) για το διώροφο πλοιάριο που σε πηγαίνει στην άλλη πλευρά (με 80 λεπτά του ευρώ). Εδώ το συντριπτικό ποσοστό είναι ντόπιοι οι οποίοι ζούνε την καθημερινότητα τους και ο περίπλους διαρκεί περίπου δέκα λεπτά…
Στους χάρτες της google φαίνεται ότι θα μας αφήσει ακριβώς στην απέναντι πλευρά αλλά τελικά πηγαίνει περισσότερο από δυο χιλιόμετρα παραπέρα.

Θέλαμε να βρούμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό (αλήθεια; ) και θα τον βρούμε. Ακόμα και αν είναι έκδοσεως του 1982.
Άμαξες και ταξί σταματάνε συνεχώς δίπλα μας για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Περπατάμε από την πλευρά της προβλήτας οπού δεν σε παρενοχλούν και τόσο. Η παραλιακή πλευρά είναι πολύ προσεγμένη και καθαρή, με τα δέντρα, τα ποταμόπλοια και το νερό θα μπορούσε και να είναι μια όμορφη ευρωπαϊκή πόλη τύπου Βουδαπέστης.

Τυχαίος τύπος στον δρόμο με ένα τεράστιο χαμόγελο.
-Hello again… How are you today?
- Where do you know us from?
- I know you from the kitchen.
- Και ποια κουζίνα είναι αυτή;
- Από το πλοίο…

Μάλιστα, οι απάτες είναι το δυνατό τους σημείο σίγουρα...
Απο εδώ ξεκινάνε ή καταλήγουν πάμπολλες κρουαζιέρες στον Νείλο. Μεγάλα ταξιδιωτικά πρακτορεία (όπως η TUI) διαφημίζουν τα ταξίδια τους.

Στο βιβλιοπωλείο Aboudi βρίσκουμε επιτελούς το πολυπόθητο ράφι με τους καταραμένους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Ο νεότερος έχει τριπλάσια τιμή και αγοράζουμε έναν rough guide (μήπως λέγεται έτσι επειδή είναι δύσκολο να τον βρεις; ) του 2013, έτσι και αλλιώς τα αξιοθέατα δεν αλλάζουν θέση. Επιτέλους τελείωσε αυτό το μαρτύριο και με χαμόγελο προχωράμε για την συνέχεια!


Μια μεγάλη πλατεία σηματοδοτεί την αρχή του ναού του Luxor, πολύς κόσμος, πληρώνουμε την είσοδο των δέκα ευρώ και σταματάμε για έναν καφέ πριν την εξερεύνηση. Ξεναγοί θέλουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αλλά εμάς μας αρέσει η ανεξαρτησία μας.







Κάποια στιγμή ένας άντρας με ένα χαριτωμένο κοριτσάκι μιλάει στην Α, άντε πάλι τα ίδια σκέφτομαι. Τι θέλει να μας πουλήσει πάλι; Τελικά μας ρωτάει αν μπορεί να βγει φωτογραφία το κορίτσι του μαζί μας. Ακόμα και εδώ κάποιοι μας αναγνωρίζουν! Ο αδελφός της δεν χάνει την ευκαιρία και έρχεται και αυτός για το φωτοσόυτινγκ! Σε τριάντα δευτερόλεπτα εμφανίζεται ένα ολόκληρο σχολείο και με χαμόγελο ρωτάνε αν μπορούν και αυτοί να βγουν φωτογραφία μαζί μας… Πέντε βασανιστικά λεπτά αργότερα είμαστε επιτελούς ελεύθεροι να συνεχίσουμε την ξενάγηση μας. Αστείο ήταν…








Αφήνουμε τον Καρνάκ και επιλέγουμε τον πεζόδρομο ανάμεσα στους δυο ναούς.
Πολύ ζέστη με τον μεσημεριανό ήλιο να χτυπάει κατακούτελα και ξεκινάμε το περπάτημα από τον πεζόδρομο και την λεωφόρο sphinx. Θα περάσουμε μπροστά από τα περίπου 150 εναπομείναντα πλάσματα που μας περίμεναν ακούνητα εδώ και αιώνες! Βρισκόμαστε μονοί μας για αυτά τα σχεδόν τρία χιλιόμετρα απόστασης (θα πρότεινα ταξί).







Φτάνουμε επιτελούς στον ναό του Καρνάκ (είσοδο 12 ευρώ) ο οποίος λέγεται ότι φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της Αιγύπτου. Είναι ένα εκτεταμένο συγκρότημα αγαλμάτων και στήλων αφιερωμένο στον Αμούν-Ρα, τον θεό ήλιο.
Όμορφος ναός αλλά λίγο η ζέστη, λίγο ο πολύς κόσμος και περισσότερο το ότι έχουμε ήδη δει πολλά (και με πολύ λιγότερο κόσμο) δεν με εντυπωσίασε όσο φανταζόμουν.

Ακόμα ένας φύλακας μας πλησιάζει και σιγοψυθιρίζει τάχα μου ότι θα μας πάει σε μυστικό μέρος, συνήθως απαντούσαμε ότι δεν μας ενδιαφέρει και φεύγαμε. Μια φορά όμως πρέπει να δούμε τι υπάρχει και πίσω από την κουρτίνα, έτσι για την εμπειρία. Μας πάει κάπου παραδίπλα, κάνει νόημα και καλά να μην πούμε τίποτα σε κανέναν. Ανοίγει μια κλειστή πύλη και μπαίνουμε σε έναν χώρο που δεν είναι ιδιαίτερος σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα που έχουμε δει μέχρι τώρα. Εν τέλη, ζήσαμε και το κάναμε και αυτό, πληρώσαμε 100 λίρες (δυο ευρώ) και το έπαιζε και δύσκολος, ο κόπος μου ήταν μεγάλος, έχω να πληρώσω και την εφορία, έχω 32 παιδιά κτλ.






Έρχεται η ώρα της καθιερωμένης πια τουαλέτας σε αυτή την ιστορία. Ένας τύπος μου λέει με ύφος ότι η είσοδος είναι 20 λίρες, υποψιάζομαι ότι πάει να μου την φέρει και του ζητάω το εισιτήριο. Μου λέει προχώρα και του απαντάω this is no good…
Στο τέλος κάτι μου ευχήθηκε, κάτι του είπα και εγώ. Μπαίνω μέσα και αλήθεια σκέφτηκα να του κατουρήσω τον μισό χώρο (και έχω μπόλικο απο δάυτο) αλλά συγκρατήθηκα, στην έξοδο μου λέει take your ticket my friend. Τον αγνοώ αλλά η σκέψη μου χαλάει τα επόμενα είκοσι λεπτά.








Βγαίνοντας πάμε για έναν καφέ και σύντομα παίρνουμε ένα παμπάλαιο ταξί νεκροφόρα με γρήγορο παζάρι. Εύκολο είναι τελικά, να έχετε πάντα μια ιδέα του πόσο κοστίζει κάτι και δεν ανεβαίνετε πχ πάνω από το 10% του ποσού. Συνήθως το επιτυγχάνεται άμεσα.
Φαίνεται ότι οι Αιγύπτιοι δεν προφέρουν το π, άρα τις παρακάτω λέξεις τις λένε έτσι. Bassion fruit, botatoes, Balestine, το βρήκαμε χαριτωμένα αστείο.
Γρήγορα βρισκόμαστε στην είσοδο του παζαριού οπού και θα περάσουμε λίγο χρόνο. Τα hello madam, mister one dollar, hello my friend, where are from συνεχίζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Επιστρέφουμε μέχρι την προβλήτα περνώντας μπροστά από τον σταθμό των τραίνων και μέσα απο το χάος του κέντρου. Ισα που προλαβαίνουμε το πλοίο (έχει πολύ συχνά).







Επιστρέφουμε στην πλευρά μας και περπατάμε παραλιακά χαζεύοντας το τοπίο. Ο ήλιος δύει και πολλοί ιδιοκτήτες Φελούκας μας προσεγγίζουν για μια βόλτα. Θα συνεχίσουμε και πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα διαθέσιμα εστιατόρια. Αποφασίζουμε ότι το τελευταίο (σιγά μην ήταν το πρώτο) έχει έναν μικρό κήπο που μας ταιριάζει. Θα ζητήσουμε μπύρα αλλά απαντάει ότι δεν έχει σήμερα, στην ερώτηση μας για κρασί η επιλογή είναι ένα (και μοναδικό) των δέκα ευρώ (πάνε τα λεφτάκια μου).

Καθόμαστε λοιπόν στο Nile rose, η ηρεμία κάτω από τα δέντρα, η πολύ όμορφη θεά του Νείλου που βρίσκεται κυριολεκτικά στα πόδια μας. Η γάτα που αποφασίζει ότι μας συμπαθεί και θα μείνει μαζί μας όλο το βράδυ, μας φέρνει ένα ποντίκι για δώρο!
Θα φάμε σχετικά νωρίς στον ίδιο χώρο, ένα τίμιο γεύμα με κόστος περίπου 30 ευρώ συνολικά...
Μονή παραφωνία της βραδιάς, ο μουεζίνης που για μια ώρα φωνάζει σαν να απευθύνεται ο γιος του Χίτλερ σε αυτόν του Μουσολίνι... Πραγματικά…







Ξανά τουκ τουκ με 50 λίρες, τώρα πια έμαθα το “τόσα πληρώνω κάθε μέρα”, οκ φίλε μου.
Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας και πάλι οι ιδιοκτήτες κάθονται τριγύρω από την φωτιά και ζεσταίνονται καπνίζοντας ναργιλέ. Αύριο έχουμε μεγάλη μέρα!

 

[BASILISPAP]

Luxor για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος Γ…

Ξημερώνει μια όμορφη μέρα, βλέπουμε αερόστατα από τον κήπο του ξενοδοχείου να διασχίζουν αργά τον ουρανό. Έχουμε κλείσει με τον ιδιοκτήτη, ένα ταξί που θα μας πάει στην κοιλάδα των Βασιλέων σε πολύ λογική τιμή (20 ευρώ) για όλη την μέρα. Καταβροχθίζουμε το νόστιμο πρωινό μας και στις 8 το πρωί βρισκόμαστε ήδη στον δρόμο. Ο οδηγός μας εξηγεί ότι κάποιοι άνθρωποι υποχρεωθήκαν σε έξωση γιατί βρεθήκαν αρχαία κοντά στα σπίτια τους.







Φτάνουμε γρήγορα στην Κοιλάδα των Βασιλέων, οπού βλέπουμε τεράστιες ουρές, μαγαζάκια και πιεστικούς πωλητές που κυνηγάνε τα μεγάλα γκρουπ.
Διαβάζουμε ονόματα όπως KV1 - Ramesses VII, KV2 – Ramesses IV, KV6 - Ramesses IX, KV8 – Merenptah, KV9 - Ramesses V & VI, KV11 - Ramesses III, KV14 - Tausert-Setnakht, KV15 - Seti II, KV16 - Ramesses I, KV43 – Thutmose, KV17 - Seti I, KV47 – Siptah, KV62 – Tutankhamun, άντε τώρα να καταλάβεις τι να πρωτοδείς…

Εισιτήρια και τιμές στα αξιοθέατα θα βρεις εδώ https://egymonuments.com/locations

Μπέρδεμα (γι’ αυτό χρειάζονται οι ταξιδιωτικοί οδηγοί Βασίλη μου) για το τι θα δούμε και που θα πάμε. Τελικά με 750 λίρες (15 ευρώ) έχεις το δικαίωμα να μπεις σε τρεις τάφους και ότι άλλο θέλεις είναι εξτραδάκι. Συμπληρώσαμε και τον πιο ακριβό, του Sety 1 με μόλις 40 ευρώ (!!) ο καθένας! Eπίσης πληρώνουμε κάτι ψιλά για την μεταφορά με ηλεκτρικό λεωφορειάκι για την μικρή απόσταση μεταξύ εισόδου και τάφων. Η Κοιλάδα των Βασιλέων περιέχει πάνω από εξήντα τάφους.
Δεν είμαστε προετοιμασμένοι και προσπαθούμε να αποφασίσουμε τι θα δούμε, λίγο διάβασμα, λίγες εικόνες από το ίντερνετ και η ουρές που δείχνουν την σπουδαιότητα του αξιοθέατου μας καθοδηγούν τελικά. Στην είσοδο όλων των τάφων περιμένουν φρουροί που θα σφραγίσουν το εισιτήριό μας.


Η Κοιλάδα των Βασιλέων είναι τόπος ταφής για τους Φαραώ που κυβέρνησαν την Αίγυπτο κατά τη διάρκεια του Νέου Βασιλείου της Αιγύπτου. Οι διάσημοι βασιλιάδες αυτής της χρονικής περιόδου περιλαμβάνουν και τον Τουταγχαμών. Είναι ένας από τους πιο αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο. Εδώ μπορείς να εξερευνήσεις την τελευταία κατοικία τους μέσω ενός υπόγειου δικτύου τούνελ και όμορφα διατηρημένων ταφικών θαλάμων.

Η Δυτική Όχθη, όπου δύει ο ήλιος, αντιπροσωπεύει το βασίλειο των Νεκρών. Οι βασιλιάδες του Νέου Βασιλείου έχτιζαν περίτεχνους τάφους, άφηναν θησαυρούς, όπλα και αγάλματα για να ενσαρκώσουν τους σκλάβους που θα πάρουν μαζί τους στη μετά θάνατον ζωή... Με την βοήθεια της τεχνολογίας (μουμιοποίηση) η ψυχή σου μπαίνει στον κάτω κόσμο για να συναντήσει τον κριτή Οσίρι. Η καρδιά σου ζυγίζεται σε μια ζυγαριά μαζί με ένα φτερό. Αν ζυγίζει ελαφρύτερα από το φτερό, σημαίνει ότι ήσουν καλός και θα μπεις στο Βασίλειο του Οσίρι. Αν όχι, την καρδιά σου θα φάει η θεά Ammit και η ψυχή σου θα καταστραφεί. Ταλαιπωρία και άγχος παντού, στην ζωή και στον θάνατο, εδώ και εκεί, στο τώρα και στο τότε…



1) Ramses 4 - Ο διάδρομος είναι μακρύς και όμορφα λεπτομερής. Ο τάφος είναι επίσης πολύ περίτεχνος, με πολύχρωμες εικόνες που καλύπτουν τους τοίχους και την οροφή. Το κύριο πέρασμα και ο προθάλαμος είναι διακοσμημένοι με σκηνές από το Βιβλίο των Νεκρών. Χανόμαστε στα ιερογλυφικά…








2) Τutankhamun (10 ευρώ). Είναι ο πιο διάσημος τάφος λόγω του ότι η ανακάλυψή του ήταν αρκετά πρόσφατη και ότι παρέμεινε εντελώς ανενόχλητος από ληστές. Η ανακάλυψη του τάφου το 1922 είχε ως αποτέλεσμα ανεκτίμητους θησαυρούς, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης χρυσής κεφαλής του. Όλα αυτά έχουν πλέον μεταφερθεί στο Αιγυπτιακό Μουσείο στο Κάιρο. Ο τόπος ανάπαυσης του Τουταγχαμών είναι πολύ μικρός και δεν εντυπωσιάζει σε σύγκριση με τους υπόλοιπους καταπληκτικούς τάφους στην Κοιλάδα των Βασιλέων. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από ένα σύντομο, απλό πέρασμα που οδηγεί σε έναν στενό ταφικό θάλαμο χωρίς πολλά σκαλίσματα. Το αποκορύφωμα σχεδόν για όλους είναι το γεγονός ότι η μούμια του Τουταγχαμών εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ μέσα. Πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία 19 ετών και βασίλεψε στην Αίγυπτο μόνο για 10 χρόνια. Όμως ακόμα και σήμερα το όνομα και ο θρύλος της κατάρας του είναι πασίγνωστος ανά την υφήλιο.









3) Ramsses 3, είναι ένας από τους καλύτερα διατηρημένους τάφους στην Κοιλάδα των Βασιλέων. Μια απότομη σκάλα καλυμμένη με βαθιά και λεπτομερή ανάγλυφα, οδηγεί σε μεγάλους διαδρόμους διακοσμημένους με πανέμορφα ιερογλυφικά. Διάδρομοι με λεπτομερή έργα τέχνης που προστατεύονται πίσω από γυαλί, οδηγούν στον ταφικό θάλαμο. Υπάρχουν πολλά να δείτε και είχε πολύ κόσμο και ζέστη κατά την επίσκεψή μας.








4) Merenptah (2 ευρώ). Αυτό που κάνει αυτόν τον τάφο μοναδικό είναι οι πολλές πέτρινες σαρκοφάγοι μέσα. Η κύρια βρίσκεται στον τεράστιο ταφικό θάλαμο, μια αίθουσα με θολωτή οροφή. Στους τοίχους υπάρχουν διάφορες ενδιαφέρουσες απεικονίσεις της αρχαίας Αιγύπτου και μυθολογίας. Πολύ ζεστή και εδώ…







5) Μια στάση για ξεκούραση, πίνουμε καφέ σε ένα από τους λίγους διαθέσιμους χώρους με την παρέα σπουργιτιών.






6) Seti I (40 ευρώ), είναι ο πιο ακριβός τάφος στην Κοιλάδα των Βασιλέων, ενώ θεωρείται και ο μακρύτερος και βαθύτερος. Πρόκειται για ένα αριστούργημα μήκους 137 μέτρων με πολύ καλά διατηρημένα ανάγλυφα στους περισσότερους από τους δέκα θαλάμους και στα πλαϊνά δωμάτια. Τα χρώματα στους τοίχους είναι μερικά από τα πιο ζωντανά στη νεκρόπολη και τα σκαλίσματα είναι υπέροχα.
Διαθέτει πολλά μεγάλα, εξαιρετικά διακοσμημένα περάσματα και δύο δωμάτια με πυλώνες. Καταλήγει στον τεράστιο ταφικό θάλαμο (με θολωτό ψηλό ταβάνι) που είναι στολισμένος με πολύχρωμες σκηνές στους τοίχους και μια αστρονομική σκηνή στην οροφή. Πολύ εντυπωσιακές εικόνες, αυτό έλειπε κιόλας με αυτά που πληρώσαμε για να τον επισκεφτούμε!








Επιστρέφουμε στην έξοδο και ο οδηγός μας ανακουφίζεται που μας βλέπει επιτελούς μετά από 3,5 ώρες, συνεχίζουμε με τα επόμενα αξιοθέατα.



7) Hatshepsut (8 ευρώ). Ο Ναός της Βασίλισσας έχει καταφέρει να κρατηθεί σχετικά ανέπαφος παρόλες τις φυσικές και ανθρώπινες καταστροφές και την ηλικία του. Το 1979 προστέθηκε στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, μαζί με άλλους αρχαίους θησαυρούς της Αίγυπτου. Το εσωτερικό του ναού ήταν σχετικά φτωχό, το κύριο χαρακτηριστικό για τους επισκέπτες είναι το εντυπωσιακό εξωτερικό του. Η αρχιτεκτονική του Ναού είναι μια απόδειξη των καλλιτεχνικών και μηχανικών δεξιοτήτων της εποχής του Νέου Βασιλείου. Ανεβαίνεις την ράμπα και θαυμάζεις την θέα, ο ήλιος καίει και ο κόσμος στριμώχνεται μαζί σου.







Επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο και πολύ γρήγορα βρισκόμαστε στα επόμενα μέρη που ζητάμε να επισκεφτούμε…

8) Sennutem – Ο ναός των τεχνιτών (Artisans), ανήκε σε έναν τεχνίτη που διακοσμούσε τάφους στην Κοιλάδα των Βασιλέων και των Βασιλισσών. Πρόκειται για έναν τάφο με πολλά χρώματα στα μικρά δωμάτια του. Ένας φύλακας κολλάει πάνω μας, ζητάει λεφτά, θέλει να μας βγάλει φωτογραφίες, τουλάχιστον ένα στύλο για τα παιδιά μου, ενώ είναι 60αρης… Στο τέλος μουτρώνει και μας λέει να μην αγγίξουμε τίποτα εκεί μέσα.







9) Tomb of the workers- Μοιάζει με μια απλοποιημένη εκδοχή των τάφων στην Κοιλάδα των Βασιλέων και είναι διακοσμημένος σε ένα ασυνήθιστο μονόχρωμο στυλ. Τα σχεδία βασίζονται περισσότερο σε εικόνες (παρά σε κείμενο) για να παραπέμπουν στα βιβλία των νεκρών. Απλός και λιτός ο ναός αυτός, οι σκλάβοι δεν ήθελαν φυσικά να ξεπεράσουν σε καμία περίπτωση αυτόν κάποιου Φαραώ.







10) Deir el-Medina (4 ευρώ), ήταν ένα χωριό της αρχαίας Αιγύπτου στο οποίο διέμεναν τεχνίτες και εργάτες που εργάζονταν στους τάφους στην κοντινή Κοιλάδα των Βασιλέων. Αυτή η κοινότητα ήταν απομονωμένη και προσβάσιμη μόνο μέσω στενών μονοπατιών για την προστασία των μυστικών των τάφων. Είναι ένας μοναδικός αρχαιολογικός χώρος που προσφέρει μια ματιά στο παρελθόν, από τα καλοδιατηρημένα σπίτια μέχρι τους περίτεχνα διακοσμημένους τάφους. Περπατήστε την μικρή απόσταση μεταξύ των ερειπίων του χωριού. Ο χαμογελαστός φύλακας σηκώνεται μόλις μας αντιλαμβάνεται, από που είστε, να σας βάλω ένα τσάι, θέλει να μας δείξει κάτι το ιδιαίτερο. Άσε, τα έχουμε δει! Τελικά επιστρέφει μουτρωμένος που δεν κατάφερε κάτι ούτε αυτός. Κάπου υπάρχουν και Ελληνικές επιγραφές!







Μπαίνουμε ακόμα μια φορά στο ταξί μας και θα επιστρέψουμε από τον ίδιο δρόμο για το τελευταίο αξιοθέατο με αρχαιολογικό ενδιαφέρον της ημέρας.


11) Memnon colossus (δωρεάν). Δεν έχουν απομείνει πολλά να δούμε, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους περισσότερους επισκέπτες στο Λούξορ να κάνουν μια γρήγορη στάση εδώ. Σεισμοί, λεηλασίες και ο ίδιος ο χρόνος έχουν αφήσει και εδώ τα σημάδια τους. Τα θρυμματισμένα αγάλματα που βλέπετε σήμερα δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το παρελθόν τους, όταν κατασκευάστηκαν είχαν βαφτεί με έντονα χρώματα! Οι διάσημοι Κολοσσοί του Μέμνωνα είναι δυο πέτρινα αγάλματα (ύψους 18 μέτρων) του Φαραώ Amenhotep III. Στο γόνατο του ενός αγάλματος μπορούμε να διαβάσουμε και πάλι Ελληνικά.







Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας, ευχαριστημένοι από την σημερινή μέρα. Πίνουμε από δυο απολαυστικούς φρέσκους χυμούς φρούτων και τσάι καρκαντέ (ιβίσκος) παρέα με την όμορφη γάτα του χώρου.









Ήρθε η ώρα της δύσης και ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου θα μας κάνει δωρεάν μια μικρή ξενάγηση γύρω από την ιδιοκτησία τους. Εργάτες δουλεύουν ακόμα στα χωράφια, ερωδιοί, λαχανικά, το φημισμένο φυτό τσάι ιβίσκου, δέντρα με φρούτα και μια πανέμορφη δύση θα κλείσουν μια γεμάτη και όμορφη μέρα.








Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας όπου και αναζητούμε μια μπύρα. Ο φιλικός Mohammed (ιδιοκτήτης) μας λέει ότι θα στείλει κάποιον να αγοράσει ότι θέλουμε αλλά πρέπει να του δώσουμε χρήματα άμεσα (Δύο ευρώ η 500αρα μπύρα, φέρε τέσσερις να χούμε και για αύριο) καθώς δεν μπορεί να αγοράσει αλκοόλ με δικά του αφού είναι χαράμ (απαγορευμένο).
Δέκα λεπτά αργότερα έχουμε το υγρό χρυσάφι στα χέρια μας.

Πάνω στην συζήτηση μαζί του, ευτυχώς αποφασίζουμε να παραγγείλουμε φαγητό εκεί.
Χαλαρώνουμε στον κήπο μας μέχρι που θα βγούμε να πάρουμε νερά και να κάνουμε ακόμα μια μικρή βόλτα για να μας ανοίξει η όρεξη.
Την ίδια ώρα ακούγεται κάποιος ψάλτης, πρόκειται για ένα μνημόσυνο στο οποίο μαζεύονται οι γνωστοί του εκλιπόντος και είναι καλεσμένοι οι πάντες! Ακόμα και εμείς, περνάμε από μπροστά και κάποιοι μας καλούν εγκάρδια για φαγητό… Εμάς τους αμαρτωλούς, που πριν από λίγο πίναμε μπύρα!
Έχει πάει οχτώ η ώρα και μας απλώνουν τα πάντα πάνω στο τραπέζι, σαλάτες, πίτες, ψημένα λαχανικά, ρύζι μέχρι και μια μικρή σχάρα με τα κεμπάπ που ζήτησα. Τρομερό γεύμα με 7 ευρώ το άτομο αν θυμάμαι καλά, με διαφορά το καλύτερο στην χώρα. Ένα ζευγάρι Γάλλων φαίνονται να απολαμβάνουν και αυτοί το δείπνο τους! Θερμοκρασία 13 βαθμοί και η υγρασία εντονότατη.
Πέφτουμε γεμάτοι από εικόνες και φαγητό στο κρεβάτι μας! Βάζουμε ξυπνητήρι στις 4:30 καθώς έχουμε κανονίσει κάτι το ιδιαίτερο…

 

[saudade]

Luxor για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος Β…

Τα ξημερώματα ακούω κάτι να ξεφυσάει πολύ δυνατά, τι στο κάλο; Σαν να βρίσκεται ένας γίγαντας έξω από το δωμάτιο και μυρίζει τον χώρο για να επιλέξει ποιον τουρίστα θα φάει σήμερα… Μετά από δυο λεπτά, το ξεφύσημα απομακρύνεται και σκέφτομαι ότι μάλλον δεν του άρεσε η οσμή μας και επέλεξε άλλους… Αποκοιμιέμαι άμεσα. Τελικά πρόκειται για αερόστατα που περνάνε σχεδόν πάνω από το κεφάλι μας.

Ξυπνάω μετά από έναν αναζωογονητικό ύπνο και απολαμβάνω τις απλές χαρές της ζωής (μια τουαλέτα στα πέντε μέτρα και ένα πολύ νόστιμο πρωινό). Αραβικές πίτες, Ful (το εθνικό πιάτο με φασόλια), ατομικές ομελέτες μέσα σε πήλινο μπολάκι που καίει και κρατάει ευχάριστα ζεστό το φαγητό. Φρέσκο τυρί, μελάσα, μαρμελάδες και ολόφρεσκα λαχανικά, ρόκα, μαϊντανό, κόλιανδρο τα οποία πραγματικά πριν από δυο λεπτά βρισκόντουσαν ακόμα πάνω στο φυτό. Αλήθεια απολαύσαμε το πρωινό μας εδώ!


View attachment 486438


Έχω μήνυμα στο WhatsApp από τον φιλικό σερβιτόρο στο Moon shadow, γράφει ότι έχει μια μεγάλη καταστροφή απροσδιόριστης φύσεως και ζητάει οικονομική βοήθεια. Το ίδιο μου είχε ζητήσει πριν από χρόνια ο πρίγκιπάς του Τζιμπουτί και είχα δώσει ότι έχω και δεν έχω. Κρίμα και τον είχαμε συμπαθήσει…


Παίρνουμε τους δρόμους με τουκ τουκ και χαλαρό παζάρι (ένα ευρώ) για το διώροφο πλοιάριο που σε πηγαίνει στην άλλη πλευρά (με 80 λεπτά του ευρώ). Εδώ το συντριπτικό ποσοστό είναι ντόπιοι οι οποίοι ζούνε την καθημερινότητα τους και το ενδιαφέρον ταξίδι διαρκεί περίπου δέκα λεπτά…
Στους χάρτες της google φαίνεται ότι θα μας αφήσει ακριβώς στην απέναντι πλευρά αλλά τελικά πηγαίνει περισσότερο από δυο χιλιόμετρα παραπέρα.

Θέλαμε να βρούμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό (αλήθεια; ) και θα τον βρούμε. Ακόμα και αν είναι έκδοσεως του 1982.
Άμαξες και ταξί σταματάνε συνεχώς δίπλα μας για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Περπατάμε από την πλευρά της προβλήτας οπού δεν σε παρενοχλούν και τόσο. Η παραλιακή πλευρά είναι πολύ προσεγμένη και καθαρή, με τα δέντρα, τα ποταμόπλοια και το νερό θα μπορούσε και να είναι μια όμορφη ευρωπαϊκή πόλη τύπου Βουδαπέστης.

Τυχαίος τύπος στον δρόμο με ένα τεράστιο χαμόγελο.
-Hello again… How are you today?
- Where do you know us from?
- I know you from the kitchen.
- Και ποια κουζίνα είναι αυτή;
- Από το πλοίο…

Μάλιστα, οι απάτες είναι το δυνατό τους σημείο σίγουρα...
Απο εδώ ξεκινάνε ή καταλήγουν πάμπολλες κρουαζιέρες στον Νείλο. Μεγάλα ταξιδιωτικά πρακτορεία (όπως η TUI) διαφημίζουν τα ταξίδια τους.

Στο βιβλιοπωλείο Aboudi βρίσκουμε επιτελούς το πολυπόθητο ράφι με τους καταραμένους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Ο νεότερος έχει τριπλάσια τιμή και αγοράζουμε έναν rough guide (μήπως λέγεται έτσι επειδή είναι δύσκολο να τον βρεις; ) του 2013, έτσι και αλλιώς τα αξιοθέατα δεν αλλάζουν θέση. Επιτέλους τελείωσε αυτό το μαρτύριο και με χαμόγελο προχωράμε για την συνέχεια!


Μια μεγάλη πλατεία σηματοδοτεί την αρχή του ναού του Luxor, πολύς κόσμος, πληρώνουμε την είσοδο των δέκα ευρώ και σταματάμε για έναν καφέ πριν την εξερεύνηση. Ξεναγοί θέλουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αλλά εμάς μας αρέσει η ανεξαρτησία μας.



View attachment 486441 View attachment 486442 View attachment 486443 View attachment 486444 View attachment 486445 View attachment 486446 View attachment 486447 View attachment 486448 View attachment 486449 View attachment 486450 View attachment 486451



Κάποια στιγμή ένας άντρας με ένα χαριτωμένο κοριτσάκι μιλάει στην Α, άντε πάλι τα ίδια σκέφτομαι. Τι θέλει να μας πουλήσει πάλι; Τελικά μας ρωτάει αν μπορεί να βγει φωτογραφία το κορίτσι του μαζί μας. Ακόμα και εδώ κάποιοι μας αναγνωρίζουν! Ο αδελφός της δεν χάνει την ευκαιρία και έρχεται και αυτός για το φωτοσόυτινγκ! Σε τριάντα δευτερόλεπτα εμφανίζεται ένα ολόκληρο σχολείο και με χαμόγελο ρωτάνε αν μπορούν και αυτοί να βγουν φωτογραφία μαζί μας… Πέντε βασανιστικά λεπτά αργότερα είμαστε επιτελούς ελεύθεροι να συνεχίσουμε την ξενάγηση μας. Αστείο ήταν…




View attachment 486452 View attachment 486453 View attachment 486454 View attachment 486455 View attachment 486456 View attachment 486457 View attachment 486458 View attachment 486459 View attachment 486460 View attachment 486461



Αφήνουμε τον Καρνάκ και επιλέγουμε τον πεζόδρομο ανάμεσα στους δυο ναούς.
Πολύ ζέστη με τον μεσημεριανό ήλιο να χτυπάει κατακούτελα και ξεκινάμε το περπάτημα από τον πεζόδρομο και την λεωφόρο sphinx. Θα περάσουμε μπροστά από τα περίπου 150 εναπομείναντα πλάσματα που μας περίμεναν ακούνητα εδώ και αιώνες! Βρισκόμαστε μονοί μας για αυτά τα σχεδόν τρία χιλιόμετρα απόστασης (θα πρότεινα ταξί).



View attachment 486462 View attachment 486463 View attachment 486466 View attachment 486467



Φτάνουμε επιτελούς στον ναό του Καρνάκ (είσοδο 12 ευρώ) ο οποίος λέγεται ότι φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της Αιγύπτου. Είναι ένα εκτεταμένο συγκρότημα αγαλμάτων και στήλων αφιερωμένο στον Αμούν-Ρα, τον θεό ήλιο.
Όμορφος ναός αλλά λίγο η ζέστη, λίγο ο πολύς κόσμος και περισσότερο το ότι έχουμε ήδη δει πολλά (και με πολύ λιγότερο κόσμο) δεν με εντυπωσίασε όσο φανταζόμουν.

Ακόμα ένας φύλακας μας πλησιάζει και σιγοψυθιρίζει τάχα μου ότι θα μας πάει σε μυστικό μέρος, συνήθως απαντούσαμε ότι δεν μας ενδιαφέρει και φεύγαμε. Μια φορά όμως πρέπει να δούμε τι υπάρχει και πίσω από την κουρτίνα, έτσι για την εμπειρία. Μας πάει κάπου παραδίπλα, κάνει νόημα και καλά να μην πούμε τίποτα σε κανέναν. Ανοίγει μια κλειστή πύλη και μπαίνουμε σε έναν χώρο που δεν είναι ιδιαίτερος σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα που έχουμε δει μέχρι τώρα. Εν τέλη, ζήσαμε και το κάναμε και αυτό, πληρώσαμε 100 λίρες (δυο ευρώ) και το έπαιζε και δύσκολος, ο κόπος μου ήταν μεγάλος, έχω να πληρώσω και την εφορία, έχω 32 παιδιά κτλ.


View attachment 486468 View attachment 486469 View attachment 486470 View attachment 486471 View attachment 486472 View attachment 486473 View attachment 486474 View attachment 486475 View attachment 486476 View attachment 486477 View attachment 486478 View attachment 486479 View attachment 486480



Έρχεται η ώρα της καθιερωμένης πια τουαλέτας σε αυτή την ιστορία. Ένας τύπος μου λέει με ύφος ότι η είσοδος είναι 20 λίρες, υποψιάζομαι ότι πάει να μου την φέρει και του ζητάω το εισιτήριο. Μου λέει προχώρα και του απαντάω this is no good…
Στο τέλος κάτι μου ευχήθηκε, κάτι του είπα και εγώ. Μπαίνω μέσα και αλήθεια σκέφτηκα να του κατουρήσω τον μισό χώρο (και έχω μπόλικο απο δάυτο) αλλά συγκρατήθηκα, στην έξοδο μου λέει take your ticket my friend. Τον αγνοώ αλλά η σκέψη μου χαλάει τα επόμενα είκοσι λεπτά.




View attachment 486481 View attachment 486482 View attachment 486483 View attachment 486484 View attachment 486487 View attachment 486488 View attachment 486489 View attachment 486490 View attachment 486491 View attachment 486492 View attachment 486493 View attachment 486494 View attachment 486495



Βγαίνοντας πάμε για έναν καφέ και σύντομα παίρνουμε ένα παμπάλαιο ταξί νεκροφόρα με γρήγορο παζάρι. Εύκολο είναι τελικά, να έχετε πάντα μια ιδέα του πόσο κοστίζει κάτι και δεν ανεβαίνετε πχ πάνω από το 10% του ποσού. Συνήθως το επιτυγχάνεται άμεσα.
Φαίνεται ότι οι Αιγύπτιοι δεν προφέρουν το π, άρα τις παρακάτω λέξεις τις λένε έτσι. Bassion fruit, botatoes, Balestine, το βρήκαμε χαριτωμένα αστείο.
Γρήγορα βρισκόμαστε στην είσοδο του παζαριού οπού και θα περάσουμε λίγο χρόνο. Τα hello madam, mister one dollar, hello my friend, where are from συνεχίζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Επιστρέφουμε μέχρι την προβλήτα περνώντας μπροστά από τον σταθμό των τραίνων και μέσα απο το χάος του κέντρου. Ισα που προλαβαίνουμε το πλοίο (έχει πολύ συχνά).



View attachment 486496 View attachment 486497



Επιστρέφουμε στην πλευρά μας και περπατάμε παραλιακά χαζεύοντας το τοπίο. Ο ήλιος δύει και πολλοί ιδιοκτήτες Φελούκας μας προσεγγίζουν για μια βόλτα. Θα συνεχίσουμε και πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα διαθέσιμα εστιατόρια. Αποφασίζουμε ότι το τελευταίο (σιγά μην ήταν το πρώτο) έχει έναν μικρό κήπο που μας ταιριάζει. Θα ζητήσουμε μπύρα αλλά απαντάει ότι δεν έχει σήμερα, στην ερώτηση μας για κρασί η επιλογή είναι ένα (και μοναδικό) των δέκα ευρώ (πάνε τα λεφτάκια μου).

Καθόμαστε λοιπόν στο Nile rose, η ηρεμία κάτω από τα δέντρα, η πολύ όμορφη θεά του Νείλου που βρίσκεται κυριολεκτικά στα πόδια μας. Η γάτα που αποφασίζει ότι μας συμπαθεί και θα μείνει μαζί μας όλο το βράδυ, μας φέρνει ένα ποντίκι για δώρο!
Θα φάμε σχετικά νωρίς στον ίδιο χώρο, ένα τίμιο γεύμα με κόστος περίπου 30 ευρώ συνολικά...
Μονή παραφωνία της βραδιάς, ο μουεζίνης που για μια ώρα φωνάζει σαν να απευθύνεται ο γιος του Χίτλερ σε αυτόν του Μουσολίνι... Πραγματικά…



View attachment 486498 View attachment 486499 View attachment 486500 View attachment 486501



Ξανά τουκ τουκ με 50 λίρες, τώρα πια έμαθα το “τόσα πληρώνω κάθε μέρα”, οκ φίλε μου.
Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας και πάλι οι ιδιοκτήτες κάθονται τριγύρω από την φωτιά και ζεσταίνονται καπνίζοντας ναργιλέ. Αύριο έχουμε μεγάλη μέρα!

Κάναμε την ίδια διαδρομή από Ασουαν για Λουξορ με ταξί κι εμείς το Νοέμβριο που πέρασε και πληρώσαμε 33 ευρώ συνολικά για 3 άτομα. Χρεώνουν όσο θέλουν κάθε φορά.

 

[BASILISPAP]

Luxor για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος Δ…


Τι διακοπές είναι αυτές; Να σερνόμαστε στην τουαλέτα στα άγρια χαράματα επειδή το θέλουμε και να πληρώνουμε κιόλας γι’ αυτό; Έχουμε προγραμματίσει κάτι το ιδιαίτερο για την σημερινή μέρα, θα κάνουμε αερόστατο με την εταιρεία Cinderella balloons! Κλείσαμε μέσω του ξενοδοχείου μας με 50 ευρώ το άτομο για την πρώτη πτήση της ημέρας (η επόμενη πτήση κοστίζει 40 ευρώ).
Στις πέντε το πρωί ένα βανάκι μας πηγαίνει μέχρι την προβλήτα όπου και πηγαινοέρχονται δεκάδες άλλα οχήματα. Λίγη υπομονή και μπόλικη (ανεπιτυχής) διαφήμιση για να αγοράσουμε το βίντεο της πτήσης μας και θα ξεκινήσουμε και πάλι με ένα μικρό κομβόι οχημάτων για τα λίγα χιλιόμετρα απόστασης.
Φτάνουμε σε ένα τεράστιο άδειο χώρο, η Α θέλει επειγόντως καφέ (καφεεεεεεεεεεεεεεε) και για να μην με δαγκώσει, ξεχυνόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι για να πάρουμε έναν από τα μικρά μαγαζάκια.

Στο θεοσκότεινο χωράφι ξαφνικά ακούγεται το γενικό πρόσταγμα από τους ασυρμάτους και όλοι οι υπάλληλοι βάζουν μπρος τους τεράστιους ανεμιστήρες με τους οποίους θα γεμίσουν αέρα τα μπαλόνια. Ακούγεται ο ήχος της φλόγας (η ανάσα του γίγαντα) η οποία σπάει το έντονο κρύο και σύντομα κάποια βρίσκονται ήδη στον αέρα. Το φως από το κάθε ένα είναι συγκλονιστικό και συνολικά τριγύρω μας βρίσκονται 24 αερόστατα. Ενημέρωση από το πλήρωμα του δικού μας να μπούμε γρήγορα σε ένα από τα τέσσερα διαφορετικά τμήματα του καλαθιού. Μην περιμένετε οδηγίες για θέματα ασφάλειας, απλά μπείτε και βγείτε από εδώ. Άμεσα ο πιλότος απογειώνει με μαεστρικό τρόπο τις συνολικά εικοσιένα ψυχές που έχει υπό την ευθύνη του. Η Ανατολή κάνει την εμφάνιση της και φωτίζει γρήγορα τον χώρο. Υποθέτω είναι θέμα τύχης το ποιος θα βρεθεί πρώτος ή από τους πρώτους στον αέρα και εμείς ήμασταν τρίτοι θαρρώ!








Απίστευτες εικόνες πάνω από την κοιλάδα των Βασιλέων, ο ναός της Hatsepsut είναι ομορφότερος από εδώ ψηλά. Αναγνωρίζουμε τα παρακάτω αξιοθέατα, την κοιλάδα των Βασιλέων, των Βασιλισσών, το Colossi of Memnon και τους ναούς Hatshepsut, Karnak και Luxor.
Είδαμε ακόμα και το ξενοδοχείο μας εκεί μέσα στα χωράφια και δίπλα από τα αρχαία μνημεία! Το Λούξορ αποκαλείται συχνά το μεγαλύτερο υπαίθριο μουσείο στον κόσμο.

Βρισκόμαστε στα περίπου 800 μέτρα υψόμετρο πάνω από τη δυτική όχθη του ποταμού Νείλου και από εδώ ψηλά είναι φανερό το γιατί οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έδιναν τόσο βάρος στον ήλιο.

Το να βρεθείς στον ουρανό με ένα αερόστατο στο Λούξορ ήταν μια γαλήνια και χαλαρωτική εμπειρία. Ο καθαρός πρωινός αέρας, η απερίγραπτη και μοναδική θέα των 360 μοιρών και το ότι επιπλέεις απαλά πάνω από την Κοιλάδα των Βασιλέων (τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης μερικών από τους μεγαλύτερους Φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου) είναι κάτι το πολύ ιδιαίτερο.
Μια όμορφη αντίθεση από τον χαμό των πολυσύχναστων δρόμων και των ιστορικών τοποθεσιών του Λούξορ.
Αν ονειρεύεσαι να κάνεις αερόστατο, το value for money είναι φανταστικό εδώ. Στην Ιορδανία πληρώσαμε 120 ευρώ και στην Βιρμανία θα έπρεπε να δώσουμε 400 δολάρια ο καθένας μας (εννοείται ότι δεν) … Όπως και με τα πάντα στην Αίγυπτο, η τιμή είναι ρευστή, ψάξτε και ρωτήστε.








Μετά από περίπου μία ώρα κατεβήκαμε προς τη θέση προσγείωσης, κοντά στην Κοιλάδα των Βασιλέων. Ο πιλότος ρίχνει ένα σχοινί και καμία δεκαριά άνθρωποι το τραβάνε για να μας σταθεροποιήσουν.

Η προσγείωση ήταν τέλεια και το καλάθι απλά ακούμπησε τόσο απαλά που δεν κατάλαβα ότι βρισκόμαστε στο έδαφος. Το καλάθι προσγειώνεται λοιπόν με τους άψογους ελιγμούς του και λίγο πριν βγούμε έξω ο πιλότος μας πιάνει κουβέντα και μας δίνει την επαγγελματική κάρτα του. Του είπα ότι όταν αποκτήσω αερόστατο θα είναι ο πρώτος που θα περάσει κάστινγκ.

Παιδιά ζητιανεύουν και δείχνουν στους τουρίστες το νεογέννητο σκυλάκι ή ένα γεράκι ενώ ο πιλότος τους δίνει καραμέλες... Σε ελάχιστο χρόνο το μπαλόνι ξεφούσκωσε και έπεσε σαν χάρτινος ξέπνοος γίγαντας.







Αφού είναι ακόμα σχετικά νωρίς, ήρθε η ώρα για να αγοράσουμε ενθύμια και άλλα πραγματάκια. Έχουμε δει κάποια μαγαζιά με καλάθια, υφάσματα και τουριστικά είδη.
Πρώτη στάση στο Habiba hand weaving, με εργάτριες που υφαίνουν στον αργαλειό τους. Απλά ρούχα του εμπορίου βρίσκονται δίπλα δίπλα στα ράφια με άλλα πολύ ακριβότερα φτιαγμένα στο χέρι. Δεν αγοράζουμε τίποτα από εδώ και συνεχίζουμε το περπάτημα μας μέχρι που φτάνουμε σε ένα μαγαζί με ψάθινα προϊόντα. Το παίζω δύσκολος και ο πωλητής θα ρίξει την τιμή του (στο δίευρο) για ένα ψάθινο γυναικείο τσαντάκι που θέλει η Α. Στο τέλος αποδεικνύεται ότι είναι ο ιδιοκτήτης του διπλανού μαγαζιού του Osiris spirit. Εδώ θα περάσουμε συνολικά μια ώρα όπου και τον βοηθάω να ανοίξει, κουβαλάω πάγκους και προσπαθώ ανεπιτυχώς να πουλήσω κάτι σε άλλους πελάτες. Δεν πουλάμε, χαρίζουμε λέμεεεεεε! Ειναι ζάχαρη και μέλι το καρπούζι του Hassan!

Θα αγοράσουμε την καλύτερη ποιότητα καρκαντέ (τσάι ιβίσκου) για όλους τους γνωστούς μας, σε λογική τιμή και κάνουμε παζάρι για το ευωδιαστό λάδι oud. Στο τέλος τον συμπαθήσαμε πολύ, όπως και αυτός. Δέχτηκε τα πειράγματα μου, έκανε παζάρι αλλά έπεσε εκεί που ήθελα και μας έκανε και διάφορα δωράκια. Λέω στην Α ότι θα ήθελα να του αφήσω κάτι παραπάνω και μου το ξέκοψε, “ξερω τι είπες και δεν πρόκειται να γίνει”. Ωραίος τύπος.







Επιστροφή στο ξενοδοχείο για έναν απολαυστικό φρέσκο χυμό μάνγκο και την ηρεμία του κήπου μας. Από εδώ θα πάμε για βαρκάδα με φελούκα στον Νείλο, το κόστος είναι στα 15 ευρώ και συμπεριλαμβάνει διάφορα φρούτα και τσάι.
Ησυχία και ο άνεμος στο χαρακτηριστικό πανί του σκάφους μας με την πολύ αργή πλεύση κόντρα στο ρεύμα του ποταμού. Τα δυο μικρά παιδιά που πλαισιώνουν τον καπετάνιο, ανεβαίνουν πάνω στο κατάρτι για να κάνουν αλλαγές στο πανί. Κάποια σκάφη έχουν μεγάλους εξωλέμβιους κινητήρες και παίζουν μουσική στην διαπασών, ενώ άλλοι σαν εμάς εξαρτώνται από τον άνεμο. Απέναντι βλέπουμε από μακριά τα κρουαζιερόπλοια και τα πασίγνωστα ερείπια της πόλης.








Μια ώρα αργότερα και αφού ο ήλιος χάνεται στο νερό, μας πλησιάζει μια άλλη βάρκα με εξωλέμβιο κινητήρα. Δυο μικρά παιδιά ρίχνουν σχοινί στο δικό μας και μας τραβάνε προς την πλευρά της πόλης. Σβήνουν την μηχανή τους και ανεβαίνουν στο δικό μας σκάφος, μήπως πρόκειται για πειρατεία (I’m the captain now) ;
Αρχίζουν τα τουμπελέκια, τα τραγούδια και τους χορούς. Η Α χορεύει μαζί τους για πέντε λεπτά και εγώ σηκώνομαι (για να ξεμουδιάσω) για έξι ολόκληρα δευτερόλεπτα!
Αν και το ήξερα, επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι είμαι φυσικό ταλέντο. Ένα από τα αγόρια μου έδωσε το τουμπελέκι και με μεγάλη δεξιοτεχνία εντυπωσίασα τους πάντες. Γρήγορα όλα τα σκάφη μαζευτήκαν τριγύρω μας και την ώρα που νύχτωσε όλοι σηκωθήκαν όρθιοι για να με καταχειροκροτήσουν! Πραγματικά δεν μπόρεσα να βγάλω ούτε έναν σωστό ήχο, στα παλαμάκια όμως είμαι πολύ καλός (έχω να το λέω)…






Δίνουμε σε όλους από ένα μικρό φιλοδώρημα/μπαχτίσι και μετά από πλεύση συνολικά μιάμισης ώρας επιστρέφουμε στην προβλήτα μας όπου και θα αποχαιρετήσουμε τα συμπαθητικά πληρώματα των δύο σκαφών. Ο υπάλληλος του ξενοδοχείου θα μας μεταφέρει με το αυτοκίνητο τους και θα χαλαρώσουμε στον κήπο μας με την παρέα μιας μπύρας.
Το ζευγάρι Γάλλων που έχει κλείσει και αυτό αερόστατο μέσω του ξενοδοχείου μας, πήγε τελικά με άλλη εταιρεία από ότι εμείς. Είπαμε, τα πάντα είναι ρευστά σε αυτή την χώρα και δεν νομίζω οτι έχει και μεγάλη διαφορά με όποια και αν επιλέξετε για την δραστηρίοτητα αυτή.

Εννοείται ότι θα φάμε ξανά στον ίδιο χώρο μετά την πολύ επιτυχημένη χθεσινή βραδιά. Το φαγητό θα μας εντυπωσιάσει και πάλι.

Ξαπλώνουμε για τελευταία φορά στο κρεβάτι του Bedouin Lodge Luxor…

 

[EFI C]

Πολύ ενδιαφέρουσα και αναλυτική η ιστορία σου. Πέρυσι τον Φλεβάρη κάναμε κι εμείς ένα πέρασμα από Αίγυπτο και ανυπομονούμε πότε θα ξαναπάμε.

 

[BASILISPAP]

Cairo 3 διανυκτερεύσεις μέρος Α…

Ξυπνάμε στις επτά και μετά το μπάνιο, πάμε για το νόστιμο πρωινό μας παρατηρώντας τα τελευταία αερόστατα…







Στις εννιά αποχαιρετάμε τους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου και με την BMW σακαράκα (40 χρόνων παρακαλώ) μας πηγαίνουν στον σταθμό λεωφορείων της GO BUS περνώντας πάνω από μια μεγάλη γέφυρα που ενώνει τις δυο πλευρές της πόλης.

Περνάμε δίπλα από ένα γαϊδούρι πεσμένο στο έδαφος και ο ιδιοκτήτης κλαίει την μοίρα του. Φτάνουμε σχετικά νωρίς και θέλουμε να πιούμε καφέ, ένας τύπος παίρνει την ευκαιρία και μας λέει ότι υπάρχει ένα εστιατόριο αλλά είναι μακριά και θα μας πάει για να μην χαθούμε. Τον αγνοούμε και τελικά το βρίσκουμε στα 100 μέτρα απόσταση.
Πηγαίνοντας προς το λεωφορείο, μας περιτριγυρίζουν κάποιοι για να βοηθήσουν με τα πράγματα μας, με τα εισιτήρια (έχουμε ήδη κλείσει μεσώ της πολύ καλής ιστοσελίδας) και οι εκλεκτές ζητάνε μπαχτίσι για τα σακίδια μας. Επί της ευκαιρίας να πω ότι έχουμε της Cabin zero (μέγεθος 44 λίτρων) και είναι αρκετά καλή ποιότητα για τα 60 ευρώ που κοστίζουν. Το λεωφορείο είναι η φθηνότερη λύση με μόλις 7,5 ευρώ για τα 650χλμ και διαρκεί συνολικά δέκα ώρες.

Αφήνουμε πίσω την πόλη και καθόμαστε δυο θέσεις πίσω από τον οδηγό, ο οποίος φαίνεται ότι είναι πολύ προσεκτικός. Ένας ηλικιωμένος κάθεται δίπλα σε έναν μάλλον κακομαθημένο έφηβο τουρίστα, του προσφέρει ένα σάντουιτς και αυτός χωρίς να πει ούτε ευχαριστώ το καταβροχθίζει. Πολλοί Άραβες είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι.

Αγελάδες, γαϊδούρια κουβαλάνε την πραμάτεια τους, ο Νείλος, γέφυρες, άμμος, βουνά, χωριά, ναοί. Το απόλυτο τίποτα, γυναίκες με μπούρκα, ακόμα και με γάντια στα χέρια, παραδίπλα άλλες απελευθερωμένες.
Περνάμε μέσα από δυο μεγάλες πόλεις όπου επιβιβάζονται και άλλοι ντόπιοι για το Κάιρο. Πωλητές με φαγώσιμα μπαίνουν, πουλάνε ότι μπορούν και κατεβαίνουν γρήγορα πριν ξεκινήσουμε ξανά.
Τριγύρω παρατηρούμε πάμπολλες ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες που δεν έχεις δυστυχώς τον χρόνο ή το θάρρος να αποτυπώσεις σε φωτογραφία. Όπως λέει και η μητέρα μου είναι εικόνες που μένουν στο μυαλό. Γενικά το θέαμα είναι μονότονο, τα περισσότερα σπίτια είναι χωρίς σοβάδες. Δυο φορές σταματάμε απο τριάντα λεπτά στην μέση του πουθενά για καφέ, ξεμούδιασμα ή φαγητό. Σε ένα από αυτά τα μέρη ο ηλικιωμένος φύλακας της τουαλέτας τσέπωσε με μαεστρία το 50αρι λίρες που του έδωσε η Α και έκανε ένα απότομο και αγενές νεύμα (του τύπου προχώρα). Παρατηρώ την επόμενη πελάτισσα που ήταν Γερμανίδα και κράταγε 100αρικο, της έκανε ακριβώς το ίδιο. Οι ντόπιοι λογικά θα δίνουν 5 λίρες, ελπίζω να τα φάει σε Imodium.








Fun facts της Αιγύπτου…

Το Άγαλμα της Ελευθερίας προοριζόταν αρχικά για τη Διώρυγα του Σουέζ αλλά όλοι ξέρουμε που κατέληξε.

Οι γυναίκες στην αρχαιότητα είχαν δικαίωμα στην ιδιοκτησία ενώ είναι πασίγνωστο ότι η Κλεοπάτρα έκανε μπάνιο με γάλα γαϊδούρας για να διατηρήσει την ομορφιά της.
Η Αίγυπτος συχνά χωρίζεται σε δύο τμήματα, την Άνω Αίγυπτο στο νότο και την Κάτω Αίγυπτο στο βορρά. Τα τμήματα ονομάζονται έτσι επειδή ο Νείλος ρέει από νότο προς βορρά. Ο ποταμός εκβάλλει στη Μεσόγειο Θάλασσα, στη βόρεια ακτή της χώρας. Ενώ χωρίς τον αυτόν, όλη η Αίγυπτος θα ήταν έρημος. Επίσης η Αίγυπτος συνορεύει με δύο θάλασσες, την δική μας και την ερυθρά.

Οι πρώτοι άνθρωποι που έζησαν στις όχθες του Νείλου ήταν κυνηγοί και ψαράδες, που εγκαταστάθηκαν εκεί πριν από 8000 χρόνια.

Το αιγυπτιακό αλφάβητο περιείχε περισσότερα από 700 ιερογλυφικά και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι επινόησαν το ημερολόγιο των 12 μηνών.

Στο παρελθόν πίστευαν σε περισσότερες από 2000 θεότητες! Είχαν θεούς για όλα, από κινδύνους μέχρι αγγαρείες! Ο καθένας είχε διαφορετικές ευθύνες και έπρεπε να λατρεύονται όλοι έτσι ώστε η ζωή να διατηρείται σε ισορροπία.

Οι γάτες θεωρούνταν ιερά ζώα από τους αρχαίους Αιγύπτιους. Οι περισσότερες οικογένειες διατηρούσαν μια ως κατοικίδιο, η οποία πίστευαν ότι θα έφερνε καλή τύχη στο νοικοκυριό!

Επινόησαν πολλά πράγματα που χρησιμοποιούμε ακόμα σήμερα, όπως χαρτί, στυλό, κλειδαριές και την οδοντόκρεμα!

Το μακιγιάζ ήταν δημοφιλές τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες της Αιγύπτου. Πίστευαν ότι τους κρατούσε ασφαλείς από την οργή των Θεών. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φορούσαν συνήθως κόκκινο μακιγιάζ από κόκκινη ώχρα και νερό ή πράσινο μακιγιάζ από χαλκό και μαύρο (από μόλυβδο). Επίσης ήταν μεγάλοι θαυμαστές των κοσμημάτων, καθώς πίστευαν ότι όσο περισσότερο φορούσαν, τόσο πιο ελκυστικοί θα ήταν στα μάτια των Θεών.





Επιστροφή στο τώρα... Παντού γύρω μας αμμόλοφοι, σκόνη, χώμα, ξανά βουνά ενώ διατηρούμε μια καλή ταχύτητα και εκπλήσσομαι απο την ποιότητα των δρόμων στην εθνική. Η τουαλέτα στο λεωφορείο (την οποία επισκέφτηκα πολλές φόρες) είχε να καθαριστεί από την χρονιά που ο Τουτ βρισκόταν στο δημοτικό. Ο ουρανός αλλάζει χρώματα, σκοτεινιάζει, οι δρόμοι χωρίς φώτα και μόνο τα διερχόμενα αυτοκίνητα δείχνουν τα όρια του. Μας απομένουν ακόμα 200χλμ και η ώρα έχει πάει 17:30.
Διάβασα ότι φώτα χρησιμοποιεί μόνο αυτός που δεν ξέρει να οδηγεί, πράγμα που δεν είναι ψέμα. Τα περισσότερα οχήματα έχουν αναμμένα μόνο τα μικρά την ώρα που τρέχουν με 80+ χιλιόμετρα.

Στις 20:30 φτάνουμε στον πρώτο σταθμό μέσα στην πόλη, περιοχές μοντέρνες με τεράστιες γιγαντοοθόνες, εντυπωσιακούς μιναρέδες, όμορφα δέντρα, λίγο παραπέρα άθλιες συνθήκες, ερείπια και φτώχεια. Στις 21:00 επιτελούς φτάνουμε στον προορισμό μας στην ξακουστή πλατεία Tahrir.



Βγαίνοντας μας προσεγγίζει ο μεσάζοντας των ταξί. Η μαφία μας ζητάει τριάντα δολάρια για μια απόσταση πενήντα λεπτών και γελάει με τα λεφτά που προτείνω εγώ. Λέμε ότι δεν ενδιαφερόμαστε και πάμε στην άκρη, ήρθε η ώρα του Uber παρότι δεν έχουμε ντόπια sim και δεδομένα. Προτιμώ να τα φάω έτσι παρά να υποκύψω στον εκβιασμό τους. Μόλις είδαν την εφαρμογή ήρθαν διάφοροι για να μας κάνουν παζάρι, στο τέλος ένας μας είπε κιόλας “ok Uber price”. Προσοχή η χώρα είναι διαβόητη για τους ανέντιμους οδηγούς. Πχ η τιμή που σου δίνουν είναι σε λίρες Αγγλίας και όχι σε Αιγυπτιακές, κρατάνε κλειστό το πορτ μπαγκαζ με τις αποσκευές σου μέχρι να δώσεις περισσότερα και άλλα τέτοια χαριτωμένα…

Λίγα λεπτά αργότερα εμφανίζεται ένας ευγενικός ουμπεράς ο οποίος δεν ξέρει αγγλικά αλλά μας πηγαίνει με 3,5 ευρώ στην Giza. Με μεγάλη χαρά του δώσαμε το κατιτίς του.
Περνάμε πάνω από μεγάλες γέφυρες, ο Νείλος δίνει και πάλι το παρόν διαχωρίζοντας για άλλη μια φορά την πόλη. Φτάνουμε μετά από τουλάχιστον 45 λεπτά, οι αποστάσεις στην πόλη των 10 εκκατομμυρίων είναι τεράστιες. Ολόκληρος ο πληθυσμός της μητροπολιτικής περιοχής του Καίρου
ξεπερνάει τα 23εκ και λέγεται οτι μέχρι το 2030 θα φτάσει τα 30εκ...







Αφήνοντας το ταξί, κατευθείαν μας διπλαρώνουν τρία παιδιά και ζητάνε βοήθεια, no food madam please, επαναλαμβάνοντας τουλάχιστον 30 φορές το money money money… Μου φάνηκε ότι γίνεται επαγγελματικά από αυτά τα παιδιά, την ίδια ώρα κάποια άλλα μαζεύουν ανακυκλώσιμα υλικά σε τεράστιους σάκους τους οποίους σέρνουν με δυσκολία.

Θα μείνουμε στο Sequoia Pyramids View με 80 ευρώ για 3 βράδια… Πρόκειται για νέο ξενοδοχείο με όμορφα και καθαρά δωμάτια δίπλα από την είσοδο της Σφίγγας. Ανεβαίνουμε σχεδόν τρέχοντας τους δυο ορόφους που απομένουν για την ταράτσα και η θέα είναι όλα τα λεφτά! Πραγματικά, η στιγμή που για πρώτη φορά τα μάτια σου αποτυπώνουν τις τρεις πυραμίδες και την Σφίγγα σου μένει ανεξίτηλα καταγεγραμμένη στο μυαλό! Παρέα μας κάνει ένα μεγάλο φεγγάρι που φωτίζει τον ουρανό.

Μετά από πρόταση του πρόσχαρου ιδιοκτήτη Youssef, θα πάμε για βραδινό μετά τις 22:00 στο Restaurant pyramids, στο οποίο μόνο ντόπιοι έτρωγαν εκείνη την ώρα (συνήθως είναι καλό σημάδι). Αρκετά νόστιμο το φαγητό (πολύ αλμυρό όμως, όπως παντού στην χώρα), με λογικές τιμές (8 ευρώ το άτομο χωρίς αλκοόλ) αλλά το περιβάλλον είναι πολύ ψυχρό.

Επιστρέφουμε στις 23:00 στο ξενοδοχείο μας και χαζεύουμε την θέα από την ταράτσα. Όλοι λένε ότι πρέπει να πλένεις τα δόντια σου με εμφιαλωμένο νερό, όμως παντού μυρίζει έντονα χλωρίνη όποτε δεν ακολουθήσαμε τις οδηγίες και στο τέλος δεν πάθαμε κάτι (από όσο γνωρίζω τουλάχιστον).

Αποκοιμήθηκα ξερός στο άνετο στρώμα με ένα χαμόγελο στα χείλη (καθώς βρισκόμαστε δίπλα στις πυραμίδες) αν και αρχίζει να με πιάνει η μελαγχολία του τέλους του ταξιδιού!

 

[BASILISPAP]

Cairo 3 διανυκτερεύσεις μέρος Β…

Ξυπνάμε, κάνουμε ένα γρήγορο ντους και σχεδόν τρέχουμε για να πάρουμε το πρωινό μας με την μαγική θέα. Αμ δε, κάτι λείπει… Λέτε να κλάπηκαν οι πυραμίδες την νύχτα ή να ήταν ολόγραμμα αυτό που βλέπαμε πριν από λίγες μόλις ώρες; Η ομίχλη έχει πραγματικά καταπιεί τα πάντα!
Αρχικά θέλαμε να ξεκινήσουμε πρωί πρωί με τις πυραμίδες αλλά πρέπει να είμαστε ευέλικτοι, ειδικότερα με κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε… Πάνω στο πρωινό αποφασίζουμε να δούμε πρώτα το παλιό Αιγυπτιακό μουσείο καθώς τα σχόλια για το νέο στην Γκίζα είναι ανάμεικτα (φαίνεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα έτοιμο). Με την απόφαση συμφωνεί και ο Youssef, μας καθησυχάζει λέγοντας ότι αργότερα θα καθαρίσει η ατμόσφαιρα, ψιθυρίζοντας μέσα από τα δόντια του την λέξη "Λογικά"...
Κάτω από το ξενοδοχείο καβαλάρηδες τρέχουν με τα άλογα τους μήπως και φανεί κάποιος τουρίστας.






Ανοίγουμε την εφαρμογή της Uber και σε δυο λεπτά εμφανίζεται ένας πολύ φιλικός οδηγός ο οποίος θα μας κάνει μια μίνι ξενάγηση. Σκέφτομαι ότι θα μας ζαλίσει για επιπλέον χρήματα αλλά τελικά απλά ήταν ευγενικός και επαγγελματίας. Δεν ζήτησε τίποτα παραπάνω στα 40 λεπτά που διήρκησε η διαδρομή.


Μουσείο.

Εξωτερικά το μουσείο (κόστος 10 ευρώ) είναι ένα όμορφο κτίριο που θύμιζει πάρα πολύ το προεδρικό μέγαρο (Casa Rosada) στο Μπουένος Άιρες.

Το Αιγυπτιακό μουσείο του Καϊρου (EMC) διαθέτει περισσότερα από 150000 αντικείμενα στη συλλογή του (σε δυο ορόφους) και αν δεν ξέρετε τι ψάχνετε, καλή σας τύχη.

Τα εκθέματα του εκτείνονται από την Προδυναστική περίοδο έως την Ελληνορωμαϊκή Εποχή (περίπου 5500 π.Χ. - 364 μ.Χ.).
Αυτό το διάσημο μουσείο φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή αντικειμένων της αρχαίας Αιγύπτου στον κόσμο. Πράγματα όπως η διάσημη συλλογή του Τουταγχαμών με την χρυσή μάσκα θανάτου και τη σαρκοφάγο του.








Στον δεύτερο όροφο, μια ουρά μας καθοδηγεί στο δωμάτιο του Τουταγχαμών, τη βασική συλλογή του Αιγυπτιακού Μουσείου και εδώ μέσα δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες. Αυτός είναι ο πρώτος φαραωνικός τάφος που διασώθηκε άθικτος. Μέσα σε μια νύχτα, ο Τουταγχαμών έγινε πασίγνωστο όνομα και ο κόσμος μαγεύτηκε από τον τεράστιο θησαυρό που αποκαλύφθηκε. Η χρυσή ταφική μάσκα του έγινε το πιο αναγνωρίσιμο σύμβολο της αρχαίας Αιγύπτου από τότε. Η μάσκα είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από το φυσικό μέγεθος και είναι γεμάτη με πολύτιμα πετράδια.

Στον ίδιο χώρο βρίσκονται επίσης χρυσά κοσμήματα, μικρά αγγεία που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση των οργάνων του και το χρυσό φέρετρο.

Πρόκειται για μια σουρεαλιστική στιγμή, κοιτάς και συνειδητοποιήσεις ότι αυτά είναι τα υπάρχοντα του Φαραώ αγοριού που προστατεύονταν στον τάφο του για χιλιάδες χρόνια.
Τα εκθέματα του Τουταγχαμών είναι χωρίς αμφιβολία το αποκορύφωμα της επίσκεψης στο Αιγυπτιακό Μουσείο του Καϊρου.

Στον υπόλοιπο όροφο υπάρχουν εκθέματα όπως η καρέκλα του με χρυσό, πετράδια και ελεφαντόδοντο.
Οι τέσσερις θεότητες (γιοι του Ώρου), φρουρούν συγκεκριμένα όργανα για να εξασφαλίστει το πέρασμα στη μετά θάνατον ζωή. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν εμμονή με την προστασία των σωματικών υπολειμμάτων τους μετά το θάνατο, τόσο σωματικά όσο και μεταφορικά. Παντού βλέπεις επιγραφές με ταφικά ξόρκια για την προστασία τους από τα κακά πνεύματα.







Επίσης πολύ ενδιαφέρον είναι το βασιλικό δωμάτιο της μούμιας, όπου φιλοξενούνται επιπλέον έντεκα φαραωνικοί αξιωματούχοι.
Η μετά θάνατον ζωή ήταν απίστευτα σημαντική για τους Αιγύπτιους. Πίστευαν ότι διατηρώντας το σώμα ενός νεκρού (κάτι που έκαναν μέσω της διαδικασίας της μουμιοποίησης) η ψυχή τους θα ζούσε για πάντα στη μετά θάνατον ζωή. Ξετυλιγμένοι, οι επίδεσμοι μιας αρχαίας αιγυπτιακής μούμιας εκτείνονται για πολλά πολλά μέτρα.


Η σήμανση είναι σχεδόν ανύπαρκτη και οι μικρές σημειώσεις σε ορισμένα αντικείμενα δεν βοηθούν ιδιαίτερα. Επίσης τεράστιο κρίμα που τα περισσότερα εκθέματα δεν έχουν καλύτερο φωτισμό, αλλά δυστυχώς καμένες λάμπες, σκοτεινά δωμάτια (για λογούς οικονομίας; ) και προβολείς στραμμένους σε άσχετα σημεία.







Τριγύρω μας βρίσκεται ότι απομένει από ιστορικά ονόματα όπως οι Akhenaten, Nefertiti, Tutankhamun… Φυσικά, είναι αδύνατο να τα δεις όλα. Θέλω να πω, θα ήταν αδύνατο να δει κανείς έστω και ένα κλάσμα της συλλογής. Θυμηθείτε, υπάρχουν 150000 αντικείμενα συνολικά. Πραγματικά σε αυτό το μουσείο τα βρίσκεις όλα τυχαία, εκτός και αν έχεις ξεναγό.









Έχουν περάσει τρεις ώρες και ο χρόνος πιέζει, αν θέλουμε να δούμε τις πυραμίδες θα πρέπει να ξεκινήσουμε, γκρινιάζω λιγάκι και επιτελούς φεύγουμε. Μας πλησιάζουν διάφοροι αυτοκινητιστές αλλά εμείς επιμένουμε Uber και ξερό ψωμί.

Επιστρέφουμε λοιπόν στην Γκίζα για να δούμε αν καθάρισε η ατμόσφαιρα, χιλιάδες αυτοκίνητα ξεχύνονται δίχως σταματημό… Το κάλο είναι ότι φαίνεται να μην μας καθυστερούν τα ανύπαρκτα φανάρια, υπάρχει πραγματικά μια συνεχόμενη ροή. Δρόμοι με πάμπολλες λωρίδες, γιγαντοαφίσες για τα πάντα, αερογέφυρες, ο Νείλος, δέντρα και ερείπια δίπλα σε κατασκευές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι στις Ηνωμένες Πολιτείες… Οχήματα υπερμοντέρνα και δίπλα τους άλλα που την τελευταία φορά που περάσαν ΚΤΕΟ πρέπει να ήταν το μακρινό 1960.

Ευτυχώς από μακριά μπορούμε να δούμε ότι η ευχή μας έγινε πραγματικότητα και έτσι χαλαροί σταματάμε για λίγο για ένα καφέ στην είσοδο της Σφίγγας. Εκατοντάδες τουρίστες, διπλάσιοι οι επιτήδειοι, ζητιάνοι σε κακή κατάσταση, επαγγελματίες οδοκαθαριστές μαζεύουν ότι υπάρχει στο πάτωμα με γυμνά χέρια και οι ουρές είναι μεγάλες για τα εισιτήρια των αξιοθέατων της Νεκρόπολης της Γκίζας.



Πυραμίδες.


Σχεδόν 5000 χρόνια νωρίτερα, η Μέμφις ήταν η πρωτεύουσα της Αιγύπτου και η Γκίζα χρησίμευε ως τόπος ταφής για τα βασιλικά μέλη.
Οι τρεις Μεγάλες Πυραμίδες της Γκίζας είναι οι Khufu (Χέοπας), Khafre (Chephren) και Menkaura (Mycerinus) και κατασκευάστηκαν προς τιμή των βασιλιάδων τους. Οι παλαιότερες χτίστηκαν περίπου το 2500 π.Χ.

Βρίσκονται στη δυτική πλευρά του ποταμού Νείλου επειδή αυτή είναι η πλευρά στην οποία δύει ο ήλιος. Πριν από χιλιάδες χρόνια, οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι οι ζωντανοί έπρεπε να βρίσκονται στην ανατολική πλευρά όπου ανατέλλει ο ήλιος ενώ οι νεκροί στην άλλη πλευρά.

Προτείνω να αγοράσετε εισιτήρια μεσώ του επίσημου ιστότοπου, έτσι αποφεύγετε τις ουρές και τους ενοχλητικούς. Τον Δεκέμβριο του 2024, πληρώσαμε 13 ευρώ το άτομο και επιπλέον επιλέξαμε να μπούμε στην μεγαλύτερη και ακριβότερη πυραμίδα την Khufu με 28 ευρώ.

Περνάμε δείχνοντας το εισιτήριο μας από τον ανιχνευτή μετάλλων, λίγο μετά το κινητό της Α σβήνει και δεν λέει να κάνει επανεκκίνηση. Ευτυχώς μετά από πολλές προσπάθειες τα καταφέρνουμε και επιτέλους ξεχυνόμαστε στην περιοχή.

Ακόμα ένας ντόπιος μας έχει στο στόχαστρο του.. Όχι, δεν θέλω να με βγάλετε φωτογραφία... Όχι δεν θέλω βόλτα με άλογο… Όχι, δεν θέλω να σε πληρώσω για να χαϊδέψεις την καμήλα σου…

Η Σφίγγα είναι δίπλα μας, προσπαθούμε άδικα να κόψουμε δρόμο αλλά από αυτή την πλευρά μόνο μπαίνεις. Θα κάνουμε έναν μικρό κύκλο για να βρεθούμε δίπλα της την ώρα που σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να είχα πάει τουαλέτα λίγο νωρίτερα...
Η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, με σώμα λιονταριού και κεφάλι φαραώ, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά ορόσημα της Αιγύπτου. Λαξευμένο από ασβεστόλιθο, αυτό το κολοσσιαίο άγαλμα έχει μήκος 73 και ύψος 20 μέτρα. Φρουρεί το οροπέδιο της Γκίζας, συμβολίζοντας τη δύναμη και τη σοφία και κατασκευάστηκε το 2500πχ.

Η χαμένη μύτη της μεγάλης Σφίγγας παραμένει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια της. Μερικοί πιστεύουν ότι η μύτη καταστράφηκε κατά την αραβική εισβολή, η αληθινή αιτία παραμένει όμως ακόμα άγνωστη, κρατώντας το αίνιγμα ζωντανό. Το άγαλμα ήταν αρχικά ζωγραφισμένο με κόκκινο, κίτρινο και μπλε χρώμα!!

Καμήλες, άλογα, ξεναγοί και άλλοι πολύ ενοχλητικοί τύποι που απαιτούν να δουν το εισιτήριο σου ενώ δεν χρειάζεται να το δείξεις σε κανέναν μετά την είσοδο στον χώρο. Αγνοήστε τους πάντες εκτός και αν θέλετε να κάνετε βόλτα με καμήλα ή να αποκτήσετε παρέα για την επόμενη ώρα. Το να είστε ευγενικοί δεν λειτουργεί, καθώς τους ενθαρρύνει να σας ακολουθήσουν και να σας παρενοχλήσουν.








Η πυραμίδα του Χέοπα (Khufu) αποτελείται από 2300000 μπλοκ πέτρας!
Χιλιάδες βιβλία έχουν γραφτεί γι’ αυτές όποτε δεν υπάρχει κάτι να συμπληρώσουμε.

Μερικοί από τους λίθους που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή πολλών από τους ναούς της Αιγύπτου πιστεύεται ότι ζυγίζουν περισσότερο από 50 τόνους. Οι ιστορικοί εξακολουθούν να μην γνωρίζουν πώς μετακινήθηκαν αυτοί κατά την αρχαιότητα. Συνολικά περισσότερες από 144 πυραμίδες είναι διάσπαρτες στην Αίγυπτο.

Οι Πυραμίδες της Γκίζας ήταν κάποτε λαμπερές λευκές και δεν κατασκευάστηκαν από σκλάβους. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι στις πυραμίδες εργάστηκαν αμειβόμενοι εργάτες και χρειάστηκαν περισσότεροι από 100000 άνθρωποι για να χτίσουν αυτήν του Χέοπα σε μόλις τρία χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν κρατούσαν σκλάβους. Το έκαναν, αλλά ήταν πιο πιθανό να χρησιμοποιούνταν για οικιακές εργασίες ή για εργασία στα χωράφια.








Επιτέλους τουαλέτα, σχεδίαζα σύντομα να κρυφτώ σε καμία γωνιά μιας πυραμίδας και με μεγάλη χαρά θα πληρώσω λίγες αιγυπτιακές λίρες για το προνόμιο της χρήσης!
Ο μόνος επιτρεπόμενος τρόπος να ανεβείς πάνω σε πυραμίδα είναι να αγοράσεις εισιτήριο για να μπείς μέσα, καθώς η είσοδος είναι μια μικρή τρύπα σε μια από τις πλευρές της.
Εάν είστε κλειστοφοβικοί, θα πρότεινα να το ξανασκεφτείτε καθώς υπάρχουν ιδιαίτερα στενά περάσματα.
Με την επίδειξη του εισιτηρίου, ο ελεγκτής θέλει να μας βγάλει φωτογραφία ή να μας δείξει και αυτός κάτι που δεν έχουμε παρατηρήσει ήδη… Ουφ, μας κουράσατε…
Αν ψάχνετε για θησαυρό στις πυραμίδες, τότε θα σας απογοητεύσω. Όμως κατασκευαστικά η δομή και τα περάσματα των πυραμίδων είναι εντυπωσιακά.
Είναι πολύ ιδιαίτερο το συναίσθημα να βρίσκεσαι μέσα στο τελευταίο εναπομείναντα θαύμα του αρχαίου κόσμου, ειδικότερα επειδή ήμασταν εκεί σχεδόν μόνοι μας! Στο τέλος φτάνετε στην αίθουσα του βασιλιά και θα δείτε τη άδεια σαρκοφάγο του, ειδικότερα εδώ έχει πολύ ζέστη και οι αφυγραντήρες λειτουργούν συνεχώς. Επιστρέφουμε προς την έξοδο ακριβώς από το ίδιο "μονοπάτι"...









Τρεις ώρες αργότερα ο χώρος κλείνει και φεύγουμε ρίχνοντας μια ακόμα κλεφτή ματιά στο αξιοθέατο. Θα περάσουμε από την άλλη είσοδο/έξοδο, όπου διάφοροι οδηγοί τουκ τουκ θα μας πρήξουν για να μας μεταφέρουν. La shukran (όχι ευχαριστώ, για 800η φορά σήμερα), θέλουμε να περπατήσουμε. Σε αυτή την περιοχή βλέπεις κατεστραμμένα σπίτια παντού, σωρούς από σκουπίδια και εκατοντάδες αυτοκίνητα. Μπαίνουμε με την βοήθεια του gps σε ένα στενό, εδώ επικρατεί ησυχία. Οι άνθρωποι τριγύρω χαμογελούν και μετά το «welcome to Egypt» συνεχίζουν τον δρόμο τους. Ένιωσα όμορφα μέσα στην ασχήμια.

Κάποια δαιμόνια παιδιά αναγνωρίσαν την δίψα μας για κάποια παράνομη ουσία, και ρωτάνε drinkies drinkies (μα πως το καταλάβανε; ) … Είναι το όνομα του καταστήματος (drinkies, εξού και ο τίτλος της ιστορίας μας) το οποίο προμηθεύει τους περισσότερους άπιστους στην περιοχή.
Όχι βεβαία παιδιά, μα για ποιους μας περάσατε; Απλά συνεχίζουμε την αναζήτηση, παίζοντας το αθώοι επισκέπτες… Το πρόβλημα είναι ότι η θέση του καταστήματος στο google maps δεν βρίσκεται στο σωστό σημείο, όποτε άντε να το βρεις. Δέκα λεπτά αργότερα επιστρέφουμε (με την ουρά στα σκέλια) στα παιδιά και τους ζητάμε να μας δείξουν το μαγαζί. Μιας και το αναφέρατε θα μπορούσαμε να πάρουμε μια κάσα, εχμ μια μικρή μπυρίτσα…


Εντυπωσιαστήκαμε από το γεγονός ότι δεν μας ζήτησαν λεφτά, ρώτησαν απλά μια φορά αν μπορούμε να τους αγοράσουμε ένα red bull για να το μοιραστούν και με χαρά τους δώσαμε λίγα ψιλά για ανταμοιβή.
Η τιμή μιας μπύρας αν θυμάμαι καλά ήταν ένα ευρώ για 500ml και πήραμε τέσσερις σε μεταλλικό κουτί για να μην καρφωθούμε στους γύρω μας με τον ήχο του γυαλιού. Επιστροφή στο ξενοδοχείο την ώρα που νυχτώνει και θα πιούμε από μία στην υγεία των πυραμίδων και της τετράποδης φίλης τους.








Ήρθε η ώρα για βραδινό, γενικά η πλευρά αυτή της πόλης δεν έχει πολλές επιλογές για εστιατόρια με τα κριτήρια μας για καλό, φθηνό και με ντόπιους πελάτες (λίγη μπίχλα επιτρέπεται/απαιτείται για την ενίσχυση της γεύσης). Επιλέξαμε να επισκεφτούμε το Koshary Hekaya για το ομώνυμο φαγητό (koshary). Ο (αρχικά) χαμογελαστός και φιλικός σερβιτόρος, μας έφερε διάφορα πιατάκια τα οποία δεν ξέρεις αν είναι μέσα στην τιμή. Το φαγητό δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο και στο τέλος αποδείχθηκε ότι προσπάθησε να μας χρεώσει εξτρά για γλυκό και νερό τα οποία δεν παραγγείλαμε. Η χειρόγραφη απόδειξη αρχικά έγραφε 540 λίρες, μετά την ερώτηση μας η νέα τιμή ήταν 500. Μέχρι να φύγουμε είχε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, δεν πειράζει πιστεύω ότι θα ξαναπροσπαθήσει με τους επόμενους τουρίστες.

Σχετικά σκοτεινοί δρόμοι με αρκετούς ζητιάνους αλλά γενικά φαίνεται ασφαλής περιοχή. Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας, αποκαμωμένοι και πέφτουμε πολύ γρήγορα σε έναν αναζωογονητικό ύπνο δίχως όνειρα… Καληνύχτα!!

 

[mariath]

Η χαμένη μύτη της μεγάλης Σφίγγας παραμένει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια της. Μερικοί πιστεύουν ότι η μύτη καταστράφηκε κατά την αραβική εισβολή, η αληθινή αιτία παραμένει όμως ακόμα άγνωστη, κρατώντας το αίνιγμα ζωντανό. Το άγαλμα ήταν αρχικά ζωγραφισμένο με κόκκινο, κίτρινο και μπλε χρώμα!!

Όλοι το ξέρουν ότι τη μύτη της Σφίγγας την έσπασε ο Οβελίξ!

Η ιστορία σου είναι εκπληκτική με πολλές πληροφορίες και έχουν μπει πολλοί σελιδοδείκτες για μελλοντική αναφορά!

 

[BASILISPAP]

Όλοι το ξέρουν ότι τη μύτη της Σφίγγας την έσπασε ο Οβελίξ!
View attachment 487318

Η ιστορία σου είναι εκπληκτική με πολλές πληροφορίες και έχουν μπει πολλοί σελιδοδείκτες για μελλοντική αναφορά!

Τέλειο! Λύθηκε το μυστήριο επιτέλους, έφταιγε ο αγαπημένος Οβελίξ τελικά!!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Υπομονή, απομένουν ακόμη μόλις δύο κεφάλαια...

 

[BASILISPAP]

Cairo 3 διανυκτερεύσεις μέρος Γ…

Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο βλέπουμε ότι οι ουρές για τις πυραμίδες είναι τεράστιες, σήμερα είναι η μέρα που τα σχολεία κλείνουν και πηγαίνουν εκδρομές.
Κλασσικά κλείνουμε Uber και (μέχρι να έρθει) ένας τύπος φασκιώνει το κεφάλι της Α με ένα μαντήλι. Είναι δώρο επιμένει, ξέρουμε τι μας περιμένει και αν και τον αγνοούμε αυτός κάνει να φύγει. Επιστρέφει ζητώντας κάτι για τα παιδιά του, κάτι για την φουκαριάρα την μάνα του και με τα πολλά το παίρνει πίσω και μας αφήνει ήσυχους.
Μέσα στο αυτοκίνητο βλέπω την Α να ψάχνει την τσάντα της, έχει ξεχάσει το κινητό της στο ξενοδοχείο. Συζήτηση για επιστροφή αποκλείεται καθώς μιλάμε για πάνω από μια ώρα επιπλέον. Θα της δανείσω το δικό μου για να φωτογραφίσει τα αξιοθέατα.
Στον δρόμο βλέπουμε ουρανοξύστες, παραδίπλα τούβλινα γυμνά χαμόσπιτα πεσμένα στο έδαφος, παιδιά να ζητιανεύουν και παρά πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην με διάφορους τρόπους.


Η ακρόπολη του Σαλαντίν.
Σε αντίθεση με ότι διαβάσαμε τελικά το εισιτήριο είναι ενιαίο (11 ευρώ), αφού πληρώσεις μπορείς να δεις τα πάντα. Φτάνουμε λίγο πριν από τις έντεκα το πρωί.
Ατενίζουμε τον εκπληκτικό ορίζοντα της πόλης από ένα σημείο που έχει δει την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών. Περπατάμε μέσα από τις αίθουσες και τις αυλές ενός φρουρίου που φιλοξένησε σουλτάνους, βασιλιάδες και προέδρους. Πάμπολλα σχολεία βρίσκονται τριγύρω μας και τα παιδιά ξεχύνονται αφηνιασμένα...

Η ακρόπολη του Καϊρου διαθέτει το πιο εμβληματικό τζαμί της Αιγύπτου και ένα μεσαιωνικό φρούριο που χτίστηκε τον 12ο αιώνα από τον Saladin στους λόφους Μουκάταμ. Κατασκευάστηκε για να υπερασπιστεί την αρχαία πόλη από τους Σταυροφόρους. Προσφέρει απλόχερα μια υπέροχη θέα στο ιστορικό Κάιρο και τους μιναρέδες του. Μπορείτε ακόμη και να δείτε τις πυραμίδες σε μια μέρα με καλή ορατότητα.








Το Τέμενος Saladin Citadel, ένα υπέροχο δείγμα του ένδοξου παρελθόντος και της αρχιτεκτονικής μαεστρίας της Αιγύπτου με υπέροχα σιντριβάνια στις αυλές του.
Οι μουσουλμάνοι πρέπει να συμμετέχουν σε μια τελετουργία πλυσίματος πριν από την προσευχή. Δεν είναι απαραίτητο για τις γυναίκες να καλύψουν το κεφάλι τους για να εισέλθουν σε ένα τζαμί στην Αίγυπτο, αλλά τα παπούτσια πρέπει να αφαιρούνται (απο όλους) ή να καλύπτονται με κάλυμμα παρακάμπτοντας τον κανόνα.

Το Τζαμί του Muhammad Ali είναι ένα θαυμάσιο δείγμα αρχιτεκτονικής οθωμανικού στιλ.
Η σιλουέτα του είναι ένα από τα σύμβολα του Καϊρου και δεσπόζει στον ανατολικό ορίζοντα της πόλης. Το εσωτερικό του τζαμιού είναι πλούσιο με περίπλοκους τοίχους από αλάβαστρο, φωτιστικά, κόκκινα χαλιά και άφθονο χρυσό. Επίσης μπορεί να φιλοξενήσει έως και 6500 άτομα και ο θόλος του είναι εκπληκτικός, όπως και τα πανέμορφα μωσαϊκά του.








Στην συνέχεια θα δούμε το Τζαμί του Al-Nasir Muhammad.
Εδώ οι ηγεμόνες του Καϊρου προσεύχονταν κάθε Παρασκευή τον 14ο αιώνα και μερικές από τις πέτρες που χρειαστήκαν για την κατασκευή του προέρχονται από την πυραμίδες της Γκίζας.







Επίσης υπάρχουν διάφορα μουσεία όπως το Στρατιωτικό, της Αστυνομίας και αλλά στα οποία δεν πήγαμε τελικά. Σταματήσαμε δυο λεπτά στις παλιές φυλακές για τις απαραίτητες φωτογραφίες πίσω από τα κάγκελα.
Μας πλησιάζει ένας πολύ ευγενικός δάσκαλος και μας ρωτάει αν οι μαθητές του θα μπορούσαν να βγουν φωτογραφία μαζί μας (πρέπει να υπάρχουμε σε πολλά social media Αιγυπτίων μαθητών)! Άντε πάλι τα ίδια, τους αφιερώνουμε 3-4 λεπτά και με τις μοντελίστικες πόζες μας εκστασιάζουμε για άλλη μια φορά τα πλήθη! Ο δάσκαλος εντυπωσιάζεται με αυτά που έχουμε δει τις τελευταίες ήμερες και μας εκμυστηρεύτηκε ότι έχει όνειρο ζωής να δει το Abu Simbel στην συνταξιοδότηση του. Πίνουμε έναν καφέ απολαμβάνοντας την θέα από ψηλά.









Κλείνουμε και πάλι Uber, περιμένοντας μας περιτριγυρίζουν συνεχώς μικροπωλητές από διάφορες χώρες. Μετα από μίση ώρα μας ακυρώνει (βλέπουμε ότι έχει κολλήσει στην απίστευτη κίνηση του κέντρου) και αποφασίζουμε να κατεβούμε στον κεντρικό δρόμο με τα πόδια. Εκεί θα βρούμε ένα τουκ τουκ και με λίγο παζάρι κλείνουμε ίδια τιμή με το Uber. Το προτίμησα, είναι ένα όχημα το οποίο μας αρέσει πολύ για μικρές αποστάσεις. Τελικά θα ξεκινήσουμε στις 13:30 και θα φτάσουμε λίγο πριν από τις 14:00 στην αγορά του Αλ Καλίλι (Khan el-Khalili).

Βρίσκεται στην καρδιά του παλιού Καϊρου, χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και παραμένει ζωτικός κόμβος πολιτιστικής και οικονομικής δραστηριότητας. Αυτή η αγορά δεν είναι μόνο για ψώνια αλλά μια περιπέτεια στην καρδιά του αιγυπτιακού εμπορίου και παράδοσης. Ένας λαβύρινθος πάγκων, σοκακιών και με παρά πολύ κόσμο τριγύρω μας.

Το Khan El-Khalili προσφέρει έναν θησαυρό μοναδικών ευρημάτων. Από ασημένια κοσμήματα και κεραμικά ζωγραφισμένα στο χέρι μέχρι μπαχαρικά και υφάσματα. Είναι πολύχρωμο, πολυσύχναστο, πολύβουο (γενικά ότι αρχίζει με την λέξη πολύ), γεμάτο μυρωδιές και συναρπαστικό. Ένα μεσαιωνικό εμπορικό κέντρο με στενά δρομάκια (σκέτος λαβύρινθος) που εκτείνονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Αγαλματίδια, έπιπλα, αναμνηστικά, κελεμπίες, μπλουζάκια, ρούχα για τον χορό της κοιλιάς, πολυέλαιοι… Η λίστα με τα πράγματα που μπορείτε να αγοράσετε εδώ είναι πραγματικά ατελείωτη. Μια ολόκληρη εμπειρία με τρελή κίνηση, ρύπανση και τις ενοχλήσεις που αναπόφευκτα υφίσταται ο επισκέπτης.







Ήρθε και πάλι η ώρα για τουαλέτα (εκπλαγήκατε; ) και συνήθως όταν την αποζητάς δεν την βρίσκεις. Θα ψάξουμε κάπου να ξαποστάσουμε για έναν καφέ, με απώτερο σκοπό να μην πληρώσουμε για το κατούρημα!

Βλέπουμε (σε ένα από τα εκατοντάδες στενά) να ξεχωρίζει ένας μικρός πάγκος σε μια μικρή αυλή στην οποία κάθονται κάποιες γυναίκες.
Εδώ ο καφές κοστίζει 15 λίρες (29 σεντς) και η τουαλέτα της γειτονιάς πιθανότατα είναι από τις χειρότερες που έχουμε επισκεφθεί αλλά έκανε μια χαρά την δουλειά της, κρίμα που δεν έβγαλα φωτογραφία.
Υποθέτω ότι το υγειονομείο δεν έχει περάσει πότε από εδώ, ευτυχώς τα ποτήρια είναι μιας χρήσης και ο φιλικός ιδιοκτήτης χαίρεται με την παρουσία μας.

Μια ζητιάνα με ένα παιδί στην αγκαλιά της και με εμφανές την παρουσία ενός άλλου στην κοιλιά μας ζητάει κάτι για να φάνε. Οι ντόπιοι της έδωσαν, όποτε ακολουθήσαμε το παράδειγμα τους.
Εδώ είναι μαγαζί του τύπου "ένας τρώει δυο πεθαίνουν", αλλά μας άρεσε.
Οι άνθρωποι μακριά από τον τουρισμό είναι πολύ φιλόξενοι τελικά! Ένα άσχετο σοκάκι, μακάρι να ήξερα που βρίσκεται…







Λογικά το παζάρι πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερο την νύχτα, εμείς όμως σε λίγες ώρες παίρνουμε την πτήση της επιστροφής και δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

Κάντε μια βόλτα στα συναρπαστικά σοκάκια και ανακαλύψτε την εκπληκτική μεσαιωνική ισλαμική δόξα της Αιγύπτου. Αν θέλετε να επιστρέψετε, απλώς ρωτήστε προς τα που βρίσκετε το Midan Hussein και θα καταλήξετε ακριβώς από εκεί που ξεκινήσατε.
Μπείτε σε μια χρονοκάψουλα όπου οι απόηχοι των αρχαίων εμπορικών δρόμων συνδυάζονται άψογα με τον ζωντανό παλμό του σύγχρονου Καϊρου. Καλώς ήρθατε στο Khan el-Khalili, ένα δαιδαλώδες παζάρι που συνδυάζει αιώνες ιστορίας, πολιτισμού και εμπορίου.

Περάσαμε στην απέναντι πλευρά οπού πωλούνται κυρίως ρούχα, μπλέξαμε σε μια τρελή συνεχόμενη λαοθάλασσα ψυχών, καρότσια, ζητιάνοι, ρούχα και εσώρουχα κρέμονται από μυριάδες κρεμάστρες... Οι δυνατοί ήχοι από τον κόσμο και η ζωηρή φλυαρία των πωλητών μπορεί να τρελάνει έναν υγιή άνθρωπο, φανταστείτε εμάς. Ευτυχώς μετά από περίπου 30 λεπτά επιστρέψαμε με το gps σε άλλα ήσυχα σοκάκια.

Κίνηση, βρώμα, σκουπίδια, κοσμηματοπωλεία, καρότσια, ρούχα, φαγώσιμα, άντρες με δίσκους που πάνω τους ισορροπούν δεκάδες ποτήρια τσαγιού και καφέ. Ξάφνου ησυχία, άλλος ένας δρόμος με σιδηρουργεία, ξυλουργούς, χαζοπράγματα φτιαγμένα και καλά ή πραγματικά στο χέρι. Ποδήλατα στα οποία ο οδηγός τους κουβαλάει στο κεφάλι ένα ολόκληρο κατάστημα «Γρηγόρης» με όλα τα αρτοπαρασκευάσματα.
Θα αγοράσουμε κάποια δερμάτινα παπούτσια μετά από παζάρι για τα οποία πληρώσαμε 300 λίρες το καθένα. Αν το δεις σαν παιχνίδι τελικά είναι ωραίο, το κάνω μέχρι ένα σημείο φυσικά καθώς δεν αξίζει να σπαταλάς χρόνο για 30 λεπτά του ευρώ. Αρκεί βεβαία να έχεις όρεξη, αλλά τρώγοντας έρχεται λένε...









Έχουμε περάσει ήδη περίπου τέσσερις ώρες στον χώρο, σιγά σιγά σκοτεινιάζει και πρέπει να φύγουμε και από εδώ. Μετα από δυο ακυρώσεις από το Uber λόγω της χαοτικής κίνησης και σαράντα χαμένα λεπτά, επιτελούς εμφανίζεται κάποιος. Παρατηρούμε και μαθαίνουμε ότι στον δρόμο οι άνθρωποι κάνουν περίτεχνες χειρονομίες στα μικρά βανάκια/λεωφορεία ανάλογα με το ποιος είναι ο προορισμός τους και έτσι συνεννοούνται χωρίς να χρειαστεί να σταματήσουν αυτά.

Σκυλιά μοιράζονται το φαγητό με γάτες και ανθρώπους, τριγύρω εικόνες πραγματική γροθιά στο στομάχι μας.… Βλέπεις μια σχετικά καθαρή και μοντέρνα πόλη με όμορφους κήπους, λίγο παραπέρα αναρωτιέσαι αν έπεσε βόμβα. Το Κάιρο μυρίζει Ανατολή και λοξοκοιτάει προς την Δύση. Υπάρχει μια μερίδα ατόμων που εκμεταλλεύεται τον τουρίστα κλαψουρίζοντας, εδώ όλοι φαίνονται να έχουν 2-3-4-7 παιδιά. Δεν μπορείς να κανείς και τίποτα ουσιαστικό, σε κάθε στενό θα δεις και άλλους ζητιάνους σε κακή κατάσταση. Μην ακούσω ξανά ότι η ζωή μας είναι δύσκολη θα έπρεπε να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε, υγεία πάνω από όλα! Κάποτε διάβασα κάτι και μου έμεινε, η σύγκριση είναι η κλέφτρα της χαράς. Comparison is the thief of joy…

Για τελευταίο γεύμα στην χώρα θα επιλέξουμε το Sira restaurant το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Δεν είναι ούτε κάλο, ούτε κακό και εμφανισιακά μοιάζει λίγο με φαστφουντάδικο στο οποίο ξέχασαν κάποια απο τα πράγματα που παραγγείλαμε. Δεν μπορέσαμε να πληρώσουμε με κάρτα, ευτυχώς που είχαμε ακόμα λίγες λίρες και ευρώ.

Θα μείνουμε στην ταράτσα του ξενοδοχείου μας για τουλάχιστον μίση ώρα όπου και θα παρακολουθήσουμε το light show στις πυραμίδες. Νιώθω Κλεοπάτρα στην θέση Κάιρο (δες φωτογραφίες). Ξαπλώνουμε για πολύ λίγο…