BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 565
- Likes
- 2.944
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΖηλανδία,Περού,Κιργιστάν
Luxor για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος Ά…
Στο πρωινό έχουμε για παρέα μας μια γλυκία γατούλα, η οποία κάνει καμουφλάζ με τα πλακάκια της ταράτσας. Κλείνουμε τα σακίδια και τελευταία στιγμή ο ξενοδόχος μας κάνει δώρο ένα χαλάκι προσευχής που είχε σχολιάσει νωρίτερα η Α. Στις 9:30 μπαίνοντας στην βάρκα του, αποχαιρετάμε τον μπογιατζή και το νησάκι και χαζεύουμε τις ίδιες εικόνες ίσως για τελευταία φορά στην ζωή μας.
Πέντε λεπτά αργότερα ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της προβλήτας όπου και μας περιμένει το αυτοκίνητο. Γνωρίζουμε τον συμπαθητικό οδηγό του και γρήγορα αφήνουμε πίσω μας το Ασουάν. Ρωτάει το κλασσικό "Where are you from" και παίρνει την απάντηση "Yunan".
- Ohhhh Yunan, friends with Alexandria…
Με 60 ευρώ θα μας πάει μέχρι το Λούξορ και στην τιμή συμπεριλαμβάνεται η στάση σε δυο πολύ γνωστούς ναούς στην μέση της διαδρομής.
Τριγύρω μας φτώχεια, μηχανουργεία, παλιές πόλεις και χωριά. Τούβλα παντού, παιδιά, σκυλιά, καφενεία, σκόνη, χώμα, τουκ τουκ μπαίνουν σφήνα, σακαράκες μεταφέρουν ανθρώπους και ζώα, οπού και να κοιτάξεις εξελίσσεται ένα μικρό χάος.
Πολλοί άντρες κάθονται κατάχαμα, άλλοι σε σκαλάκια και άλλοι σε μικρά καφενεία. Φαίνονται να ξοδεύουν πολύ χρόνο χωρίς να κάνουν κάτι, λογικά η ανεργία είναι τεράστια. Όπως και εμείς, οι περισσότεροι θέλουν ένα καλύτερο μέλλον, ποιος μπορείς να τους κατηγορήσει που μεταναστεύουν μαζικά; Φρούτα και λαχανικά στις διασταυρώσεις οπού περνάει πρώτος ο πιο μάγκας, νεκροταφεία με μια απλή πέτρα με τα στοιχειά του εκλιπόντος. Χωράφια και πράσινο καθώς συνεχίζουμε δίπλα στον Νείλο, ερωδιοί ψάχνουν να φάνε κάτι στο ένα μέτρο από τους εργάτες που σκάβουν το έδαφος. Μια μεγάλη μέρα λόγω απόστασης και χαμηλών ταχυτήτων.
Μετα από 50χλμ σταματάμε στον ναό Kom Ombo (κόστος 450egp/9 ευρώ) όπου και θα έχουμε μια ώρα στην διάθεση μας.
Κάποιοι νεαροί προσκολλώνται πάνω μας για να αγοράσουμε γραμματόσημα, κέρματα, μαντήλια, καπέλα, μπιχλιμπίδια μέχρι να περάσουμε τις πύλες εισόδου. Το “no thank you” (la shukran) πρέπει να το είπαμε 3000 φόρες σε αυτό το ταξίδι.
Ο ναός του Kom Ombo είναι ένας μαγευτικός αρχαίος αιγυπτιακός ναός, αφιερωμένος σε δύο θεότητες τον Sobek (θεός με κεφάλι κροκόδειλου που σχετίζεται με τη γονιμότητα και την προστασία) και τον Horus (θεό με κεφάλι γερακιού που σχετίζεται με τη θεραπεία και τη σοφία).
Ο Ναός έχει ορθογώνιο σχήμα με συμμετρική διάταξη όπου κάθε πλευρά είναι αφιερωμένη σε μία από αυτές τις θεότητες. Η επίσκεψη στο Ναό του Kom Ombo είναι μια πραγματικά συναρπαστική εμπειρία που σας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο.
Όμορφες εικόνες στους τοίχους και σε όλες τις προσόψεις του ναού μαζί με την εκπληκτική θέα του Νείλου από το λόφο. Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε και το μουσείο κροκοδείλων, ένας πολύ μικρός χώρος με τις φασκιωμένες μούμιες. Είναι ένας μαγευτικός αρχαίος ναός που έχει βαθιά πνευματική σημασία. Ένας γρήγορος καφές και συνολικά ξοδεύουμε στο αξιοθέατο μια ώρα και είκοσι λεπτά.
Ο μικροπωλητής (με την πραμάτεια του στα χέρια) μας κυνηγάει ξανά. You said maybe later και άντε πάλι τα ίδια…
Στην έξοδο επισκέπτομαι την τουαλέτα, δίνω ένα χαρτονόμισμα των 10 λιρών με ένα μικρό σχίσιμο και ο υπάλληλος καθαριότητας δεν το δέχεται. Του λέω αυτό έχω (αλλιώς παίρνω το κάτουρο μου και πάω σε άλλη παραλία) πράγμα το οποίο ήταν αλήθεια. Με τα πολλά ρωτάει εκεί κάποιον υπεύθυνο και λέει ας το πάρει το παλιάμπελο, οκ. Ούτε να κατουρήσουμε δεν μπορούμε, ας έχουμε λεφτά!
Ο οδηγός μας περιμένει στο αυτοκίνητο υπομονετικά, ας κάνει βέβαια και αλλιώς (δεν έχει πληρωθεί ακόμα). Συνεχίζουμε τον δρόμο μέσα από χωριά και μικρές αλλά πολύ παλιές πόλεις.
Φτάνουμε στον ναό Edfu (είσοδος 450egp/9 ευρώ) μετά από 65χλμ και έχουμε και πάλι μια ώρα στην διάθεση μας. Άντε πάλι οι μικροπωλητές… Ένας μας ρωτάει από που είστε και μας περιμένει να ξαναβγούμε.
Στις πλευρικές σκάλες και τους στενούς διαδρόμους βρισκόμαστε σχεδόν μονοί μας! Είναι πολύ ατμοσφαιρικός και ιδιαίτερος, ειδικότερα στο εσωτερικό του.
Ο Γάλλος αιγυπτιολόγος Auguste Mariette βρήκε θαμμένο τον ναό το 1860 και αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται σε αυτή την άριστη κατάσταση. Είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία μνημεία σε όλη την Αίγυπτο.
Ο ναός του Edfu είναι αφιερωμένος στον Horus τον θεό με το κεφάλι γερακιού μια από τις πιο σημαντικές αιγυπτιακές θεότητες, θεός του ήλιου, θεός του πολέμου και προστάτης της Αιγύπτου.
Περιπλανιόμαστε σχεδόν μόνοι μας, αγγίζοντας τους αρχαίους τοίχους και τα σκαλιστά σχέδια, φανταζόμαστε την σημασία τους και «αποκρυπτογραφούμε» κάποια ιερογλυφικά.
Ρε συ, αυτοί είχαν wifi από τότε (κοιτά την τελευταία φωτογραφία)!
Πίνουμε έναν καφέ και χαλαρώνουμε, λίγο μετά πρέπει να συνεχίσουμε η ώρα περνάει γρήγορα.
Στην έξοδο ο καταστηματάρχης μας περιμένει, my friend Yunan come to my shop... Ανεβάζω ταχύτητα και με δήθεν αγχωμένο βλέμμα (και δείχνοντας το κινητό μου) του λέω ότι ο οδηγός μας περιμένει! Take my business card...
Συνεχίζουμε στον αυτοκινητόδρομο, ο Νείλος δεν φαίνεται και οι ταχύτητες είναι μεγάλες. Μας ενημερώνει ότι είναι νέα κατασκευή αλλά το τοπίο είναι πληκτικό. Κάποια μακρινά βουνά κάνουν την παρουσία τους και η συνολική απόσταση για τον προορισμό μας είναι 150χλμ.
Σταματάμε για μια μικρή ξεκούραση σε ένα καφέ στην μέση του δρόμου. Έχουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον οδηγό μας και πίνουμε ένα νεράκι κερασμένο, τι το ήθελα!
- Θέλει κάποιος να πάει τουαλέτα, όχι μωρέ αναφωνώ με σιγουριά.
Τρία λεπτά μετά μετανιώνω αλλά είναι ήδη αργά, θα κρατηθώ, σιγά την απόσταση λέω περισσότερο για να πείσω τον εαυτό μου... Το gps μας λέει ακόμα 40χλμ.
Ο οδηγός βρίσκεται μαζί μας από τις 9:30 το πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο του και κάποιος πελάτης (ασθενής που πρέπει να μεταφερθεί άμεσα με όχημα) θέλει μετακίνηση από το Ασουάν για το Κάιρο και αυτός συμφωνεί!! Δηλαδή θα επιστρέψει και θα φύγει για άλλα 850χλμ μέσα στην μαύρη νύχτα.
Μια ώρα αργότερα η κίνηση είναι βασανιστική και κατουριέμαι τόσο πολύ σε φάση να προσεύχομαι να έχουμε ατύχημα και να πέσουμε στον Νείλο ώστε να μπορώ να τα κάνω πάνω μου χωρίς αυτό να φαίνεται. Είμαι έτοιμος να πάρω ένα μπουκαλάκι και να τα αμολήσω εκεί μέσα, κάνω εικόνα ότι μου φεύγουν στο επόμενο απότομο φρενάρισμα ή μποτιλιάρισμα. Δίπλα πολύς κόσμος παντού, δεν υπάρχει σωτηρία και σημείο που να μπορούμε να σταματήσουμε αν και νύχτωσε πια. Πέντε χιλιόμετρα ακόμα, τρία, δυο… Η Α με ρωτάει κάτι για τον Νείλο και της ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα, σιγοψιθυρίζοντας «μην μου μιλάς για νερό»…
Αναρωτιέμαι, μήπως σε επόμενο ταξίδι να πάρω μαζί μου πάνες; Κρατιέμαι μέχρι που νιώθω ότι μουσκεύω το εσώρουχο μου, αυτό ήταν! Την στιγμή που αποφασίζω ότι μίση ντροπή δική μου και μίση δική του (δεν θα είναι και η πρώτη φορά), σταματάει το αυτοκίνητο. Εδώ είστε μας λέει, του δίνω κάτι για τον κόπο του και τα μάτια μου ψάχνουν κάποιο σημείο για να τα κάνω. Ακουμπάω το κάθισμα μήπως και έχω αφήσει εκεί τα ίχνη μου. Εκείνη την στιγμή δεν με νοιάζει και να είμαι στην μέση της κεντρικής πλατείας! Μας αποχαιρετάει και εγώ σχεδόν τρέχω, σε μια σκοτεινή γωνιά (ενώ η Α φυλάει τσίλιες) ανοίγουν οι καταρράκτες.
Η θέση του δωματίου μας στο google maps δεν είναι η απολύτως σωστή και μπαίνουμε σε λάθος αυλή. Μια κυρία μας καθοδηγεί ενώ τα παιδιά της ζητάνε λεφτά (one dolla madaaaaaam), εκατό μέτρα παραδίπλα και επιτέλους φτάνουμε.
Πρόκειται για το Bedouin lodge Luxor με 72 ευρώ για 4 βράδια! Ένας όμορφος μικρός κήπος, χαριτωμένα δωμάτια και το φρεσκότερο πρωινό της ζωής μας. Η επίτομη του value for money.
Με την βοήθεια του google maps αποφασίζουμε να δειπνήσουμε στο Wolf restaurant, κάλο φαγητό, μπύρες και λογικές τιμές αλλά ο ιδιοκτήτης (που έχει ζήσει στην Αμερική) μιλάει υπερβολικά πολύ και με στόμφο και στο τέλος κουράζει.
Βγαίνοντας, παραδίπλα σε ένα σπίτι μια παρέα νεαρών καπνίζει τα απαγορευμένα… Μας φωνάζουν (hello come here) αλλά τους αγνοούμε και συνεχίζουμε μέσα στην εναλλαγή σκοταδιού και των λίγων διάσπαρτων λαμπτήρων.
Έντονη υγρασία στον αέρα, θερμοκρασία 13 βαθμοί και σκόνη παντού. Πολλά φρούτα κρέμονται σε αυτό το δέντρο… Κοιτώντας καλύτερα δεν είναι οι καρποί του δέντρου αλλά πουλιά, ερωδιοί μήπως;
Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας και οι πολύ φιλικοί ιδιοκτήτες και υπάλληλοι ζεσταίνονται από μια φωτιά δίπλα στην σιδερένια καγκελόπορτα… Καληνύχτα!
Στο πρωινό έχουμε για παρέα μας μια γλυκία γατούλα, η οποία κάνει καμουφλάζ με τα πλακάκια της ταράτσας. Κλείνουμε τα σακίδια και τελευταία στιγμή ο ξενοδόχος μας κάνει δώρο ένα χαλάκι προσευχής που είχε σχολιάσει νωρίτερα η Α. Στις 9:30 μπαίνοντας στην βάρκα του, αποχαιρετάμε τον μπογιατζή και το νησάκι και χαζεύουμε τις ίδιες εικόνες ίσως για τελευταία φορά στην ζωή μας.
Πέντε λεπτά αργότερα ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της προβλήτας όπου και μας περιμένει το αυτοκίνητο. Γνωρίζουμε τον συμπαθητικό οδηγό του και γρήγορα αφήνουμε πίσω μας το Ασουάν. Ρωτάει το κλασσικό "Where are you from" και παίρνει την απάντηση "Yunan".
- Ohhhh Yunan, friends with Alexandria…
Με 60 ευρώ θα μας πάει μέχρι το Λούξορ και στην τιμή συμπεριλαμβάνεται η στάση σε δυο πολύ γνωστούς ναούς στην μέση της διαδρομής.
Τριγύρω μας φτώχεια, μηχανουργεία, παλιές πόλεις και χωριά. Τούβλα παντού, παιδιά, σκυλιά, καφενεία, σκόνη, χώμα, τουκ τουκ μπαίνουν σφήνα, σακαράκες μεταφέρουν ανθρώπους και ζώα, οπού και να κοιτάξεις εξελίσσεται ένα μικρό χάος.
Πολλοί άντρες κάθονται κατάχαμα, άλλοι σε σκαλάκια και άλλοι σε μικρά καφενεία. Φαίνονται να ξοδεύουν πολύ χρόνο χωρίς να κάνουν κάτι, λογικά η ανεργία είναι τεράστια. Όπως και εμείς, οι περισσότεροι θέλουν ένα καλύτερο μέλλον, ποιος μπορείς να τους κατηγορήσει που μεταναστεύουν μαζικά; Φρούτα και λαχανικά στις διασταυρώσεις οπού περνάει πρώτος ο πιο μάγκας, νεκροταφεία με μια απλή πέτρα με τα στοιχειά του εκλιπόντος. Χωράφια και πράσινο καθώς συνεχίζουμε δίπλα στον Νείλο, ερωδιοί ψάχνουν να φάνε κάτι στο ένα μέτρο από τους εργάτες που σκάβουν το έδαφος. Μια μεγάλη μέρα λόγω απόστασης και χαμηλών ταχυτήτων.
Μετα από 50χλμ σταματάμε στον ναό Kom Ombo (κόστος 450egp/9 ευρώ) όπου και θα έχουμε μια ώρα στην διάθεση μας.
Κάποιοι νεαροί προσκολλώνται πάνω μας για να αγοράσουμε γραμματόσημα, κέρματα, μαντήλια, καπέλα, μπιχλιμπίδια μέχρι να περάσουμε τις πύλες εισόδου. Το “no thank you” (la shukran) πρέπει να το είπαμε 3000 φόρες σε αυτό το ταξίδι.
Ο ναός του Kom Ombo είναι ένας μαγευτικός αρχαίος αιγυπτιακός ναός, αφιερωμένος σε δύο θεότητες τον Sobek (θεός με κεφάλι κροκόδειλου που σχετίζεται με τη γονιμότητα και την προστασία) και τον Horus (θεό με κεφάλι γερακιού που σχετίζεται με τη θεραπεία και τη σοφία).
Ο Ναός έχει ορθογώνιο σχήμα με συμμετρική διάταξη όπου κάθε πλευρά είναι αφιερωμένη σε μία από αυτές τις θεότητες. Η επίσκεψη στο Ναό του Kom Ombo είναι μια πραγματικά συναρπαστική εμπειρία που σας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο.
Όμορφες εικόνες στους τοίχους και σε όλες τις προσόψεις του ναού μαζί με την εκπληκτική θέα του Νείλου από το λόφο. Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε και το μουσείο κροκοδείλων, ένας πολύ μικρός χώρος με τις φασκιωμένες μούμιες. Είναι ένας μαγευτικός αρχαίος ναός που έχει βαθιά πνευματική σημασία. Ένας γρήγορος καφές και συνολικά ξοδεύουμε στο αξιοθέατο μια ώρα και είκοσι λεπτά.
Ο μικροπωλητής (με την πραμάτεια του στα χέρια) μας κυνηγάει ξανά. You said maybe later και άντε πάλι τα ίδια…
Στην έξοδο επισκέπτομαι την τουαλέτα, δίνω ένα χαρτονόμισμα των 10 λιρών με ένα μικρό σχίσιμο και ο υπάλληλος καθαριότητας δεν το δέχεται. Του λέω αυτό έχω (αλλιώς παίρνω το κάτουρο μου και πάω σε άλλη παραλία) πράγμα το οποίο ήταν αλήθεια. Με τα πολλά ρωτάει εκεί κάποιον υπεύθυνο και λέει ας το πάρει το παλιάμπελο, οκ. Ούτε να κατουρήσουμε δεν μπορούμε, ας έχουμε λεφτά!
Ο οδηγός μας περιμένει στο αυτοκίνητο υπομονετικά, ας κάνει βέβαια και αλλιώς (δεν έχει πληρωθεί ακόμα). Συνεχίζουμε τον δρόμο μέσα από χωριά και μικρές αλλά πολύ παλιές πόλεις.
Φτάνουμε στον ναό Edfu (είσοδος 450egp/9 ευρώ) μετά από 65χλμ και έχουμε και πάλι μια ώρα στην διάθεση μας. Άντε πάλι οι μικροπωλητές… Ένας μας ρωτάει από που είστε και μας περιμένει να ξαναβγούμε.
Στις πλευρικές σκάλες και τους στενούς διαδρόμους βρισκόμαστε σχεδόν μονοί μας! Είναι πολύ ατμοσφαιρικός και ιδιαίτερος, ειδικότερα στο εσωτερικό του.
Ο Γάλλος αιγυπτιολόγος Auguste Mariette βρήκε θαμμένο τον ναό το 1860 και αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται σε αυτή την άριστη κατάσταση. Είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία μνημεία σε όλη την Αίγυπτο.
Ο ναός του Edfu είναι αφιερωμένος στον Horus τον θεό με το κεφάλι γερακιού μια από τις πιο σημαντικές αιγυπτιακές θεότητες, θεός του ήλιου, θεός του πολέμου και προστάτης της Αιγύπτου.
Περιπλανιόμαστε σχεδόν μόνοι μας, αγγίζοντας τους αρχαίους τοίχους και τα σκαλιστά σχέδια, φανταζόμαστε την σημασία τους και «αποκρυπτογραφούμε» κάποια ιερογλυφικά.
Ρε συ, αυτοί είχαν wifi από τότε (κοιτά την τελευταία φωτογραφία)!
Πίνουμε έναν καφέ και χαλαρώνουμε, λίγο μετά πρέπει να συνεχίσουμε η ώρα περνάει γρήγορα.
Στην έξοδο ο καταστηματάρχης μας περιμένει, my friend Yunan come to my shop... Ανεβάζω ταχύτητα και με δήθεν αγχωμένο βλέμμα (και δείχνοντας το κινητό μου) του λέω ότι ο οδηγός μας περιμένει! Take my business card...
Συνεχίζουμε στον αυτοκινητόδρομο, ο Νείλος δεν φαίνεται και οι ταχύτητες είναι μεγάλες. Μας ενημερώνει ότι είναι νέα κατασκευή αλλά το τοπίο είναι πληκτικό. Κάποια μακρινά βουνά κάνουν την παρουσία τους και η συνολική απόσταση για τον προορισμό μας είναι 150χλμ.
Σταματάμε για μια μικρή ξεκούραση σε ένα καφέ στην μέση του δρόμου. Έχουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον οδηγό μας και πίνουμε ένα νεράκι κερασμένο, τι το ήθελα!
- Θέλει κάποιος να πάει τουαλέτα, όχι μωρέ αναφωνώ με σιγουριά.
Τρία λεπτά μετά μετανιώνω αλλά είναι ήδη αργά, θα κρατηθώ, σιγά την απόσταση λέω περισσότερο για να πείσω τον εαυτό μου... Το gps μας λέει ακόμα 40χλμ.
Ο οδηγός βρίσκεται μαζί μας από τις 9:30 το πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο του και κάποιος πελάτης (ασθενής που πρέπει να μεταφερθεί άμεσα με όχημα) θέλει μετακίνηση από το Ασουάν για το Κάιρο και αυτός συμφωνεί!! Δηλαδή θα επιστρέψει και θα φύγει για άλλα 850χλμ μέσα στην μαύρη νύχτα.
Μια ώρα αργότερα η κίνηση είναι βασανιστική και κατουριέμαι τόσο πολύ σε φάση να προσεύχομαι να έχουμε ατύχημα και να πέσουμε στον Νείλο ώστε να μπορώ να τα κάνω πάνω μου χωρίς αυτό να φαίνεται. Είμαι έτοιμος να πάρω ένα μπουκαλάκι και να τα αμολήσω εκεί μέσα, κάνω εικόνα ότι μου φεύγουν στο επόμενο απότομο φρενάρισμα ή μποτιλιάρισμα. Δίπλα πολύς κόσμος παντού, δεν υπάρχει σωτηρία και σημείο που να μπορούμε να σταματήσουμε αν και νύχτωσε πια. Πέντε χιλιόμετρα ακόμα, τρία, δυο… Η Α με ρωτάει κάτι για τον Νείλο και της ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα, σιγοψιθυρίζοντας «μην μου μιλάς για νερό»…
Αναρωτιέμαι, μήπως σε επόμενο ταξίδι να πάρω μαζί μου πάνες; Κρατιέμαι μέχρι που νιώθω ότι μουσκεύω το εσώρουχο μου, αυτό ήταν! Την στιγμή που αποφασίζω ότι μίση ντροπή δική μου και μίση δική του (δεν θα είναι και η πρώτη φορά), σταματάει το αυτοκίνητο. Εδώ είστε μας λέει, του δίνω κάτι για τον κόπο του και τα μάτια μου ψάχνουν κάποιο σημείο για να τα κάνω. Ακουμπάω το κάθισμα μήπως και έχω αφήσει εκεί τα ίχνη μου. Εκείνη την στιγμή δεν με νοιάζει και να είμαι στην μέση της κεντρικής πλατείας! Μας αποχαιρετάει και εγώ σχεδόν τρέχω, σε μια σκοτεινή γωνιά (ενώ η Α φυλάει τσίλιες) ανοίγουν οι καταρράκτες.
Η θέση του δωματίου μας στο google maps δεν είναι η απολύτως σωστή και μπαίνουμε σε λάθος αυλή. Μια κυρία μας καθοδηγεί ενώ τα παιδιά της ζητάνε λεφτά (one dolla madaaaaaam), εκατό μέτρα παραδίπλα και επιτέλους φτάνουμε.
Πρόκειται για το Bedouin lodge Luxor με 72 ευρώ για 4 βράδια! Ένας όμορφος μικρός κήπος, χαριτωμένα δωμάτια και το φρεσκότερο πρωινό της ζωής μας. Η επίτομη του value for money.
Με την βοήθεια του google maps αποφασίζουμε να δειπνήσουμε στο Wolf restaurant, κάλο φαγητό, μπύρες και λογικές τιμές αλλά ο ιδιοκτήτης (που έχει ζήσει στην Αμερική) μιλάει υπερβολικά πολύ και με στόμφο και στο τέλος κουράζει.
Βγαίνοντας, παραδίπλα σε ένα σπίτι μια παρέα νεαρών καπνίζει τα απαγορευμένα… Μας φωνάζουν (hello come here) αλλά τους αγνοούμε και συνεχίζουμε μέσα στην εναλλαγή σκοταδιού και των λίγων διάσπαρτων λαμπτήρων.
Έντονη υγρασία στον αέρα, θερμοκρασία 13 βαθμοί και σκόνη παντού. Πολλά φρούτα κρέμονται σε αυτό το δέντρο… Κοιτώντας καλύτερα δεν είναι οι καρποί του δέντρου αλλά πουλιά, ερωδιοί μήπως;
Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας και οι πολύ φιλικοί ιδιοκτήτες και υπάλληλοι ζεσταίνονται από μια φωτιά δίπλα στην σιδερένια καγκελόπορτα… Καληνύχτα!
Last edited:
