Best ελληνικο τραγουδι

[maltakias]

18 σελίδες μετά,δεν είναι δυνατόν να λείπουν από εδώ...


Πρωτοερμηνεύτηκε από τους "The New York Rock & Roll Ensemble" στον δίσκο "Reflections".Εδώ στην πιο λυρική -κατά την άποψή μου- ελληνική του απόδοση από την Αλίκη Καγιαλόγλου.



Τα λόγια περιττά για αυτή τη τραγουδάρα,με την μεγάλη Μαρία Φαραντούρη στην ερμηνεία.

 

[Lyda]

Δεν ξερω γιατι αλλα μου εχει "κολλησει δυο μερες τωρα"

 

[blues81]

...

[URL="

[/URL]

 

[alexstef2]

Ένα τραγούδι πες μου ακόμα και βάψο τον ήλιο με μαύρο χρώμα.. Ώπα!

 

[afroditi]

Ένα τραγούδι πες μου ακόμα και βάψο τον ήλιο με μαύρο χρώμα.. Ώπα!

eZUwgWAMvCM[/media] - Martha Frintzila_''ena tragoudi pes mou akoma''

ποια είναι αυτή?? που είναι η ρίτα????
τραγουδάρα αλλά από τη φωνή της σακελλαρίου

 

[alexstef2]

Διατάξτε!

 

[afroditi]

ωραίος!
αν βρεις ανέβασε και το όταν ζυγώνει η βραδιά!
λίγο βαρύ αλλά σούπερ! (είμαι άσχετη και δεν ξέρω να ανεβάζω από youtube)

 

[Yorgos]

Πάντα επίκαιρο κι ας γράφτηκε πριν βγάλουμε τις πάνες μερικοί από μας.

 

[nera_gr]

Μπράβο, βρε Yorgos, πόσο καιρό είχα να το ακούσω!!

 

[elenara88]

εχετε βαλει τρομερα τραγουδια ας βαλω και γω 2-3 που δεν ειδα...

Σε μια γωνιά κρυμμένα με μάτια τρομαγμένα
τα "θέλω" μου κοιτάνε σαν παιδιά.
Κι ας ξέρουν τι έχουν κάνει, εμένα δε μου φτάνει,
γι’ αυτό τα τιμωρώ κάθε φορά.

Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα όταν πάψεις να επιμένεις.
Τα πράγματα τα όμορφα, όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία,
κι ας ψάχνεις σε πολυόροφα, στα υπόγεια είναι η θέα.

Τα όνειρά μου μοιάζουν φεγγάρια που αλλάζουν,
τα φτάνω κι όλο πάνε πιο μακρυά.
Και όσο τα γυρεύω, τους φόβους μου παλέυω
και πάω γι’ άλλα απ’ την αρχή ξανά.

και ας βαλω και ενα της λατρειας μου
Γιωργοοοοοο....
πολυ αγαπημενο

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει

Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά

Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά

 

[XRISTOS71]

Αντε να βάλω και εγω μερικά απο τα αγαπημένα μου

 

[Pandora]

Έ, αφού πιάσαμε τον Νταλάρα, κι άλλο αγαπημένο