panagiotis.k
Member
- Μηνύματα
- 205
- Likes
- 725
Συμφωνώ ότι είναι πολύ βολικο!
Μιας και δε το έκανα ακόμη για όταν πάω αν δεν είναι κόπος και μπορεί να μου στείλει το δικό του κάποιος θα ήμουν ευγνώμων
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
Πορτογαλία Bacalhao com batatas. Tην 25η στο Porto!
- Thread starter psilos3
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μιας και δε το έκανα ακόμη για όταν πάω αν δεν είναι κόπος και μπορεί να μου στείλει το δικό του κάποιος θα ήμουν ευγνώμων
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.759
- Likes
- 52.252
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Φύγαμε για Πορτογαλία.
Επιτέλους καλοκαιρία! Η απρόσμενη ζέστη μετά από το πιο παγωμένο Μάρτη των τελευταίων ετών, μόνο καλούς οιωνούς μπορούσε να φέρει, την ώρα που βγήκα στο δρόμο λίγο μετά το τέλος των μαθητικών παρελάσεων. Αρκετά νωρίς για τα δεδομένα μου, έχοντας χρόνο όχι μόνο για να προλάβουμε άνετα τη πτήση αλλά και για καφεδάκι στο αεροδρόμιο. Το ίδιο άνετη και χωρίς καθυστερήσεις ήταν και η αναχώρηση λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι:
(αεροπλανική φωτογραφία για το καλό της εκδρομής
)
Ηλιόλουστη η Θεσσαλονίκη ξοπίσω μας, σχεδόν ηλιόλουστη η Φρανκφούρτη μπροστά μας:
Οι δροσερές Βαυαρικές μπύρες ήταν μόνο η αρχή, αλλάζοντας με ρυθμό τις χώρες, για γαλλικά κρασιά και σκωτσέζικα αποστάγματα. Θέλαμε και ιταλικό aperitif τρομάρα μας, μετά από ένα τριπλό εσπρέσο για να συνέλθουμε. Από το φαγητό πάντως δεν έμεινα ευχαριστημένος, δύο σούπες και μόνο λουκάνικα με ρύζι και πατάτες. Να το φτιάξουμε αυτό παιδιά έτσι; Την άλλη φορά που θα 'ρθω το θέλω καλύτερο.
Υπό αυτές τις ωραίες συνθήκες προχωρήσαμε όχι πολλή ώρα πριν προς το gate, για μια βραδινή πτήση 2 περίπου ωρών που με ζόρισε πολύ, καθώς ζήσαμε συνθήκες low cost με τη τάξη να μη μπορεί να επιβληθεί, τις μάσκες να μπαινοβγαίνουν και την αναχώρηση να καθυστερεί 30 λεπτά για να βολευτούν οι -υπερβολικές- χειραποσκευές όλων των επιβατών. Καλώς ήρθατε στη νέα πραγματικότητα:
Ευτυχώς η άφιξη δε καθυστέρησε παραπάνω από του αναμενομένου, σε ένα άδειο σχεδόν αεροδρόμιο χωρίς την υποψία του παραμικρού ελέγχου. Η ιδέα του transfer αποδείχτηκε σωτήρια, μιας και ο συνεπέστατος και πολύ φιλικός οδηγός μας περίμενε στην ώρα του, ξεκινώντας αμέσως για το διαμέρισμα μας σε ένα 20λεπτο δρομολόγιο:
Όπως είναι γνωστό πλέον, σε κούραση ωράρια και ταξίδια δε κωλώσαμε ποτέ, έτσι αφού παραλάβαμε το πολύ ωραίο δίχωρο δωμάτιο, κατηφορίσαμε σχεδόν αμέσως στη πόλη για να κυκλοφορήσουμε, με την ώρα Πορτογαλίας να δείχνει 23:30.
Ας πάρουμε μια μπύρα για το καλώς ήρθατε και συνεχίζουμε φίλε, πρότεινα μόλις φτάσαμε στο ψιλικατζίδικο απέναντι από τη πιο γνωστή πλατεία ίσως του Πόρτο, κάτω από το κτήριο Municipal και το πάρκο do Município που εν τέλει καθίσαμε να τις πιούμε, αγριεύοντας και σε κάτι πιτσιρικάδες που ήρθαν με ύφος να ζητήσουν τσιγάρο:
Είχα φροντίσει να δω που βρίσκεται συγκεντρωμένη η νυχτερινή ζωή του Πόρτο, κάτι που ωστόσο δε χρειαζόταν αν ακολουθούσες απλώς τη μάζα. Έτσι προχωρήσαμε περίπου 500 μέτρα ανεβαίνοντας τη πολυσύχναστη Elisio de Melo, αντικρύζοντας μια υπερβολική πολυκοσμία που δε περίμενα σε καμία περίπτωση να δω. Αφενός η επιπλέον άρση των μέτρων, αφετέρου ο πολύ καλός ανοιξιάτικος καιρός συνηγορούσαν σ’ αυτό:
Δε χρειαζόταν σκέψη βεβαίως, επιλέγοντας το «HD Bar to Be Wild» με τις μουσικάρες του από …τζουκ μποξ παρακαλώ, πίνοντας μπύρες αναρωτώμενοι τι δουλειά έχει μια φριτέζα μέσα σ’ ένα μπαρ, απάντηση που μας έδωσε η διπλανή παρέα Γερμανών με τη πιατάρα τηγανιτών πατατών που έχωσε ανάμεσα στα Lemmy cocktail (μη ρωτήσει κανείς τι είναι, ντροπή) που έπινε:
Ωραίο μπαρ, που η σημαιάρα του Clansman σε κεντρικό σημείο το έκανε ωραιότερο!
Οι αντοχές μας μετά από όλα αυτά είχαν μειωθεί αισθητά, ωστόσο χωρούσε άλλη μία τελευταία, χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε μέτρα μιας και λίγο πιο πάνω ήταν το γνωστό σιντριβάνι dos Leões αλλά και ο ναός do Carmo που είχα έτσι κι αλλιώς σημειωμένα στη λίστα μου. Καλό κι αυτό, μπαρότσαρκα και νυχτερινά αξιοθέατα:
Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να συνεννοηθώ με τον μπάρμαν από το μπαρ της γωνίας, μιας και στην αρχή μου σέρβιρε αναψυκτικό cola (αν είναι δυνατόν, ποιος πίνει cola 2 τη νύχτα) που τον έβαλα εν τέλει να το χύσει, αντικαθιστώντας με δύο μεγάλες μπύρες. Τις ήπιαμε στη πλατεία και καθ’ οδόν, βλέποντας τον κόσμο να έχει γεμίσει ασφυκτικά πλέον τα απέναντι μπαράκια και το πεζοδρόμιο εκτός αυτών:
Η ώρα κόντευε τρεις, ήμασταν όλη μέρα στο δρόμο κι έπρεπε να ανασυνταχθούμε. Το Πόρτο μας περίμενε!
Επιτέλους καλοκαιρία! Η απρόσμενη ζέστη μετά από το πιο παγωμένο Μάρτη των τελευταίων ετών, μόνο καλούς οιωνούς μπορούσε να φέρει, την ώρα που βγήκα στο δρόμο λίγο μετά το τέλος των μαθητικών παρελάσεων. Αρκετά νωρίς για τα δεδομένα μου, έχοντας χρόνο όχι μόνο για να προλάβουμε άνετα τη πτήση αλλά και για καφεδάκι στο αεροδρόμιο. Το ίδιο άνετη και χωρίς καθυστερήσεις ήταν και η αναχώρηση λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι:
(αεροπλανική φωτογραφία για το καλό της εκδρομής
)
Ηλιόλουστη η Θεσσαλονίκη ξοπίσω μας, σχεδόν ηλιόλουστη η Φρανκφούρτη μπροστά μας:
- Έχουμε 4 ώρες σχεδόν στη διάθεση μας, τι κάνουμε, βγαίνουμε;
- Όχι ρε, αφού στο είπα σίγουρα, σαν Gold έχω πρόσβαση στο lounge και μπορώ να πάρω ακόμα έναν μαζί μου, τι άγχεσαι;
Οι δροσερές Βαυαρικές μπύρες ήταν μόνο η αρχή, αλλάζοντας με ρυθμό τις χώρες, για γαλλικά κρασιά και σκωτσέζικα αποστάγματα. Θέλαμε και ιταλικό aperitif τρομάρα μας, μετά από ένα τριπλό εσπρέσο για να συνέλθουμε. Από το φαγητό πάντως δεν έμεινα ευχαριστημένος, δύο σούπες και μόνο λουκάνικα με ρύζι και πατάτες. Να το φτιάξουμε αυτό παιδιά έτσι; Την άλλη φορά που θα 'ρθω το θέλω καλύτερο.
Υπό αυτές τις ωραίες συνθήκες προχωρήσαμε όχι πολλή ώρα πριν προς το gate, για μια βραδινή πτήση 2 περίπου ωρών που με ζόρισε πολύ, καθώς ζήσαμε συνθήκες low cost με τη τάξη να μη μπορεί να επιβληθεί, τις μάσκες να μπαινοβγαίνουν και την αναχώρηση να καθυστερεί 30 λεπτά για να βολευτούν οι -υπερβολικές- χειραποσκευές όλων των επιβατών. Καλώς ήρθατε στη νέα πραγματικότητα:
Ευτυχώς η άφιξη δε καθυστέρησε παραπάνω από του αναμενομένου, σε ένα άδειο σχεδόν αεροδρόμιο χωρίς την υποψία του παραμικρού ελέγχου. Η ιδέα του transfer αποδείχτηκε σωτήρια, μιας και ο συνεπέστατος και πολύ φιλικός οδηγός μας περίμενε στην ώρα του, ξεκινώντας αμέσως για το διαμέρισμα μας σε ένα 20λεπτο δρομολόγιο:
- Καλώς ήρθατε στο Πόρτο, που έχουμε πολλές εκκλησίες, εκκλησίες και μερικές ακόμα εκκλησίες να δείτε! Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε «francesinha» είναι από τα πιο γνωστά μας πιάτα. Ψωμί, κρέας, λουκάνικο, τυρί, ξανά ψωμί, ξανά κρέας, ξανά λουκάνικο, πάλι τυρί από πάνω κι αυγό, και όλο αυτό μέσα σε σάλτσα μονολογούσε κι εξηγούσε με πολύ παραστατικό τρόπο όσο οδηγούσε κάνοντας μας να γελάσουμε δυνατά.
- Ναι μην ανησυχείς, το έχουμε υπόψιν μας
- Εσείς στην Ελλάδα έχετε παραδοσιακό πιάτο; Πως λέγεται, θέλω να το δοκιμάσω!
- Musakas
- Πως; (μετά τη 10η προσπάθεια). Καλά εντάξει, πάρε το κινητό μου και γράψε στην αναζήτηση να το κρατήσω.
Όπως είναι γνωστό πλέον, σε κούραση ωράρια και ταξίδια δε κωλώσαμε ποτέ, έτσι αφού παραλάβαμε το πολύ ωραίο δίχωρο δωμάτιο, κατηφορίσαμε σχεδόν αμέσως στη πόλη για να κυκλοφορήσουμε, με την ώρα Πορτογαλίας να δείχνει 23:30.
Ας πάρουμε μια μπύρα για το καλώς ήρθατε και συνεχίζουμε φίλε, πρότεινα μόλις φτάσαμε στο ψιλικατζίδικο απέναντι από τη πιο γνωστή πλατεία ίσως του Πόρτο, κάτω από το κτήριο Municipal και το πάρκο do Município που εν τέλει καθίσαμε να τις πιούμε, αγριεύοντας και σε κάτι πιτσιρικάδες που ήρθαν με ύφος να ζητήσουν τσιγάρο:
Είχα φροντίσει να δω που βρίσκεται συγκεντρωμένη η νυχτερινή ζωή του Πόρτο, κάτι που ωστόσο δε χρειαζόταν αν ακολουθούσες απλώς τη μάζα. Έτσι προχωρήσαμε περίπου 500 μέτρα ανεβαίνοντας τη πολυσύχναστη Elisio de Melo, αντικρύζοντας μια υπερβολική πολυκοσμία που δε περίμενα σε καμία περίπτωση να δω. Αφενός η επιπλέον άρση των μέτρων, αφετέρου ο πολύ καλός ανοιξιάτικος καιρός συνηγορούσαν σ’ αυτό:
Δε χρειαζόταν σκέψη βεβαίως, επιλέγοντας το «HD Bar to Be Wild» με τις μουσικάρες του από …τζουκ μποξ παρακαλώ, πίνοντας μπύρες αναρωτώμενοι τι δουλειά έχει μια φριτέζα μέσα σ’ ένα μπαρ, απάντηση που μας έδωσε η διπλανή παρέα Γερμανών με τη πιατάρα τηγανιτών πατατών που έχωσε ανάμεσα στα Lemmy cocktail (μη ρωτήσει κανείς τι είναι, ντροπή) που έπινε:
Ωραίο μπαρ, που η σημαιάρα του Clansman σε κεντρικό σημείο το έκανε ωραιότερο!
Οι αντοχές μας μετά από όλα αυτά είχαν μειωθεί αισθητά, ωστόσο χωρούσε άλλη μία τελευταία, χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε μέτρα μιας και λίγο πιο πάνω ήταν το γνωστό σιντριβάνι dos Leões αλλά και ο ναός do Carmo που είχα έτσι κι αλλιώς σημειωμένα στη λίστα μου. Καλό κι αυτό, μπαρότσαρκα και νυχτερινά αξιοθέατα:
Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να συνεννοηθώ με τον μπάρμαν από το μπαρ της γωνίας, μιας και στην αρχή μου σέρβιρε αναψυκτικό cola (αν είναι δυνατόν, ποιος πίνει cola 2 τη νύχτα) που τον έβαλα εν τέλει να το χύσει, αντικαθιστώντας με δύο μεγάλες μπύρες. Τις ήπιαμε στη πλατεία και καθ’ οδόν, βλέποντας τον κόσμο να έχει γεμίσει ασφυκτικά πλέον τα απέναντι μπαράκια και το πεζοδρόμιο εκτός αυτών:
Η ώρα κόντευε τρεις, ήμασταν όλη μέρα στο δρόμο κι έπρεπε να ανασυνταχθούμε. Το Πόρτο μας περίμενε!
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.759
- Likes
- 52.252
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ρε είναι πολύ νωρίς
Το υπέροχο κλίμα της πόλης με χόρτασε ύπνο, αναγκάζοντας με να βγω πριν τις 9 το πρωί προς αναζήτηση σούπερ μάρκετ για νερό, μιας και η δίψα ήταν αλόγιστη. Ελάχιστος κόσμος στον πεζόδρομο της Santa Catarina εκείνη την ώρα, με τα καταστήματα να μην έχουν καλά – καλά ανοίξει:
Ετοιμαστήκαμε και παραδόξως για τα δεδομένα μας στις 10 παρά ήμασταν και πάλι στο δρόμο, αναζητώντας καφεΐνη και φαγητό. Ευτυχώς είχα σταμπάρει τον υπέροχο φούρνο με τα πολλά και εκλεκτά εδέσματα, στον οποίο κάναμε αμέσως στάση:
(Πάνω δεξιά θα δείτε και τα περίφημα Nata, που όμως δε δοκιμάσαμε εκείνο το πρωί)
Ήπιαμε τον καφέ με γεύση χώμα αποφεύγοντας τα αρπακτικά περιστέρια, βλέποντας παράλληλα τον κόσμο να αρχίζει να αυξάνεται στο πολυσύχναστο πεζόδρομο.
Δε χρειάστηκαν παρά λίγα μόλις μέτρα προκειμένου να βγούμε στο πρώτο αξιοθέατο της ημέρας «Capela das Almas» με τα χαρακτηριστικά γαλάζια πλακίδια:
Αρκετός κόσμος στο σημείο με φωτογραφικές και κινητά να παίρνουν φωτιά, δυσκολεύοντας με σε μια καλή λήψη:
Αντ’ αυτού στη λιγότερο διάσημη «Capela de Fradelos» δεν υπήρχε ψυχή, μπαίνοντας και στον εσωτερικό της χώρο για μερικές στιγμές:
Αναστροφή επιτόπου και περπάτημα στη κατηφόρα, βλέποντας παράλληλα και τις πρώτες εικόνες από τα όμορφα μαγαζάκια πώλησης τροφίμων της πόλης, με τις σαρδέλες, το μπακαλιάρο και το κρασί βέβαια να έχουν ξεχωριστή θέση στις βιτρίνες:
Το πάρκο «da Trindade» και η ομώνυμη εκκλησία, μου θύμισαν πολύ εικόνες που έχω δει μέσα από ιστορίες για τη Βραζιλία. Που να είχα πάει κιόλας!
Ακριβώς από κάτω βέβαια συναντά κανείς το πάρκο Município, που είδαμε αυτή τη φορά υπό το φως της ημέρας:
Αρκετός κόσμος στα μάλλον ελεύθερα τραπεζάκια του έπινε καφέ, εκμεταλλευόμενος το καλό καιρό, κάτι που δε φαίνεται από τις φωτογραφίες:
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή της προηγούμενης νύχτας, βλέποντας τελείως διαφορετικές εικόνες τη φορά αυτή, χωρίς να κυκλοφορεί ψυχή:
Όχι για πολύ όμως. Η τεράστια ουρά του επάνω τετραγώνου φανέρωνε κάτι καλό. Όντως εκεί βρίσκονταν το διάσημο βιβλιοπωλείο «Livraria Lello» που θέλαμε να δούμε, η κατάσταση που επικρατούσε όμως ήταν αποτρεπτική και δεν υπήρχε λόγος να χάσουμε τόσο χρόνο:
Περάσαμε από την ανοικτή αγορά, είδαμε και με την ησυχία μας την Igreja do Carmo μπαίνοντας στο διπλανό παρκάκι, όπου επίσης υπήρχε ανοικτή αγορά:
Αντιστάθηκα με το ζόρι στη παρόρμηση ανίχνευσης βινυλίων, ένα ακόμη από τα χόμπι μου, προχωρώντας προς το τέλος του πάρκου και το πεζόδρομο:
Από κείνο το σημείο ξεκινάει ο πεζόδρομος de Cedofeita, κυρίως με καταστήματα εστίασης αλλά όχι μόνο, τον οποίο περπατήσαμε αρκετά:
Στην επιστροφή μας βρήκαμε την ευκαιρία να δούμε και το πλαϊνό μέρος της εκκλησίας με τα γνωστά πλέον πλακίδια, περνώντας από την απέναντι πλευρά του δρόμου προς τους κήπους:
Το καταπράσινο και πολύ ωραίο πάρκο «Jardim de João Chagas» στο κέντρο ουσιαστικά της πόλης έδινε σε πολύ κόσμο την ευκαιρία για περίπατο και καφέ:
Το μικρό πάρκο είναι πλαισιωμένο από μεγάλης ομορφιάς κτήρια όπως αυτό του νοσοκομείου Santo António:
Αλλά και των δικαστηρίων του Πόρτο, με τα χαρακτηριστικά αγάλματα να κοσμούν κάθε σημείο:
Απέναντι ακριβώς βρίσκεται και μια ακόμα πολύ γνωστή εκκλησία, η «dos Clérigos» με τον ομώνυμο πύργο της, ορατό από αρκετά σημεία της πόλης:
Ένα μικρό κομμάτι πάρκου της πλατείας Praça de Lisboa συνεχίζει δίπλα από το πανεπιστήμιο της πόλης, ευρισκόμενο ουσιαστικά στη σκεπή των κτηρίων, κάτι πολύ εντυπωσιακό:
Βέβαια ο πολύς ο κόσμος δε πήγαινε γι’ αυτό το λόγο εκεί όπως ανακαλύψαμε, αλλά για ένα από τα γνωστά και πολλά σημεία θέασης της πόλης η Miradouros όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, κάτι που εγώ ήξερα σαν λέξη αλλά όχι τη σημασία της:
Στο «Miradouro da Vitória» ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το ποτάμι και τη ξακουστή του γέφυρα, η πρώτη φορά που η πόλη για την οποία τόσος λόγος γίνεται και είχε αρχίσει να μου αρέσει επικίνδυνα, αποκαλύφθηκε:
Αστικό τοπίο πιο μακριά, σπίτια και οινοποιεία με κεραμοσκεπές πιο κοντά μας, έχοντας ακριβώς απέναντι τους αμπελώνες του Πόρτο. Τι ομορφιά ήταν αυτή! Βρήκαμε ευκαιρία κι εμείς για μια πρώτη φωτογραφία:
Όπως βρήκαμε ευκαιρία για ένα ακόμη διάλειμμα στο καφενείο – χρυσωρυχείο του παππού λίγο πιο πάνω που έκαναν όλοι στάση, είτε για σούπα, είτε για σνακ, είτε οι περισσότεροι για μπύρα.
Εμείς δε θα κάναμε; 
Το υπέροχο κλίμα της πόλης με χόρτασε ύπνο, αναγκάζοντας με να βγω πριν τις 9 το πρωί προς αναζήτηση σούπερ μάρκετ για νερό, μιας και η δίψα ήταν αλόγιστη. Ελάχιστος κόσμος στον πεζόδρομο της Santa Catarina εκείνη την ώρα, με τα καταστήματα να μην έχουν καλά – καλά ανοίξει:
Ετοιμαστήκαμε και παραδόξως για τα δεδομένα μας στις 10 παρά ήμασταν και πάλι στο δρόμο, αναζητώντας καφεΐνη και φαγητό. Ευτυχώς είχα σταμπάρει τον υπέροχο φούρνο με τα πολλά και εκλεκτά εδέσματα, στον οποίο κάναμε αμέσως στάση:
(Πάνω δεξιά θα δείτε και τα περίφημα Nata, που όμως δε δοκιμάσαμε εκείνο το πρωί)
Ήπιαμε τον καφέ με γεύση χώμα αποφεύγοντας τα αρπακτικά περιστέρια, βλέποντας παράλληλα τον κόσμο να αρχίζει να αυξάνεται στο πολυσύχναστο πεζόδρομο.
Δε χρειάστηκαν παρά λίγα μόλις μέτρα προκειμένου να βγούμε στο πρώτο αξιοθέατο της ημέρας «Capela das Almas» με τα χαρακτηριστικά γαλάζια πλακίδια:
Αρκετός κόσμος στο σημείο με φωτογραφικές και κινητά να παίρνουν φωτιά, δυσκολεύοντας με σε μια καλή λήψη:
Αντ’ αυτού στη λιγότερο διάσημη «Capela de Fradelos» δεν υπήρχε ψυχή, μπαίνοντας και στον εσωτερικό της χώρο για μερικές στιγμές:
Αναστροφή επιτόπου και περπάτημα στη κατηφόρα, βλέποντας παράλληλα και τις πρώτες εικόνες από τα όμορφα μαγαζάκια πώλησης τροφίμων της πόλης, με τις σαρδέλες, το μπακαλιάρο και το κρασί βέβαια να έχουν ξεχωριστή θέση στις βιτρίνες:
Το πάρκο «da Trindade» και η ομώνυμη εκκλησία, μου θύμισαν πολύ εικόνες που έχω δει μέσα από ιστορίες για τη Βραζιλία. Που να είχα πάει κιόλας!
Ακριβώς από κάτω βέβαια συναντά κανείς το πάρκο Município, που είδαμε αυτή τη φορά υπό το φως της ημέρας:
Αρκετός κόσμος στα μάλλον ελεύθερα τραπεζάκια του έπινε καφέ, εκμεταλλευόμενος το καλό καιρό, κάτι που δε φαίνεται από τις φωτογραφίες:
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή της προηγούμενης νύχτας, βλέποντας τελείως διαφορετικές εικόνες τη φορά αυτή, χωρίς να κυκλοφορεί ψυχή:
Όχι για πολύ όμως. Η τεράστια ουρά του επάνω τετραγώνου φανέρωνε κάτι καλό. Όντως εκεί βρίσκονταν το διάσημο βιβλιοπωλείο «Livraria Lello» που θέλαμε να δούμε, η κατάσταση που επικρατούσε όμως ήταν αποτρεπτική και δεν υπήρχε λόγος να χάσουμε τόσο χρόνο:
Περάσαμε από την ανοικτή αγορά, είδαμε και με την ησυχία μας την Igreja do Carmo μπαίνοντας στο διπλανό παρκάκι, όπου επίσης υπήρχε ανοικτή αγορά:
Αντιστάθηκα με το ζόρι στη παρόρμηση ανίχνευσης βινυλίων, ένα ακόμη από τα χόμπι μου, προχωρώντας προς το τέλος του πάρκου και το πεζόδρομο:
Από κείνο το σημείο ξεκινάει ο πεζόδρομος de Cedofeita, κυρίως με καταστήματα εστίασης αλλά όχι μόνο, τον οποίο περπατήσαμε αρκετά:
Στην επιστροφή μας βρήκαμε την ευκαιρία να δούμε και το πλαϊνό μέρος της εκκλησίας με τα γνωστά πλέον πλακίδια, περνώντας από την απέναντι πλευρά του δρόμου προς τους κήπους:
Το καταπράσινο και πολύ ωραίο πάρκο «Jardim de João Chagas» στο κέντρο ουσιαστικά της πόλης έδινε σε πολύ κόσμο την ευκαιρία για περίπατο και καφέ:
Το μικρό πάρκο είναι πλαισιωμένο από μεγάλης ομορφιάς κτήρια όπως αυτό του νοσοκομείου Santo António:
Αλλά και των δικαστηρίων του Πόρτο, με τα χαρακτηριστικά αγάλματα να κοσμούν κάθε σημείο:
Απέναντι ακριβώς βρίσκεται και μια ακόμα πολύ γνωστή εκκλησία, η «dos Clérigos» με τον ομώνυμο πύργο της, ορατό από αρκετά σημεία της πόλης:
Ένα μικρό κομμάτι πάρκου της πλατείας Praça de Lisboa συνεχίζει δίπλα από το πανεπιστήμιο της πόλης, ευρισκόμενο ουσιαστικά στη σκεπή των κτηρίων, κάτι πολύ εντυπωσιακό:
- Να ένα μαγαζάκι απέναντι, ας πάμε να πάρουμε δυο παγωμένες να κάνουμε ένα διάλειμμα.
- Ρε Νίκο, είναι ακόμα νωρίς ρε μαλάκα
- Να αλλά στην Ελλάδα είναι ήδη αργά το μεσημέρι, που το πας αυτό;
- Πιάσε τη κατηφόρα εδώ απέναντι από το κέντρο φωτογραφίας (Portuguese Centre of Photography), έχω σημειωμένο το «Mosteiro de São Bento da Vitória» στην ομώνυμη οδό. Εκεί που πάει ο κόσμος:
Βέβαια ο πολύς ο κόσμος δε πήγαινε γι’ αυτό το λόγο εκεί όπως ανακαλύψαμε, αλλά για ένα από τα γνωστά και πολλά σημεία θέασης της πόλης η Miradouros όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, κάτι που εγώ ήξερα σαν λέξη αλλά όχι τη σημασία της:
Στο «Miradouro da Vitória» ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το ποτάμι και τη ξακουστή του γέφυρα, η πρώτη φορά που η πόλη για την οποία τόσος λόγος γίνεται και είχε αρχίσει να μου αρέσει επικίνδυνα, αποκαλύφθηκε:
Αστικό τοπίο πιο μακριά, σπίτια και οινοποιεία με κεραμοσκεπές πιο κοντά μας, έχοντας ακριβώς απέναντι τους αμπελώνες του Πόρτο. Τι ομορφιά ήταν αυτή! Βρήκαμε ευκαιρία κι εμείς για μια πρώτη φωτογραφία:
Όπως βρήκαμε ευκαιρία για ένα ακόμη διάλειμμα στο καφενείο – χρυσωρυχείο του παππού λίγο πιο πάνω που έκαναν όλοι στάση, είτε για σούπα, είτε για σνακ, είτε οι περισσότεροι για μπύρα.
Εμείς δε θα κάναμε;
Last edited:
paefstra
Member
- Μηνύματα
- 14.149
- Likes
- 45.708
Λυπαμαι που βλεπω τετοιο μουντο ουρανο. Το καλοκαιρι ειναι λουσμενο στο φως, τα χρωματα ειναι πολυ εντονοτερα.
Ελπιζω να βελτιωθηκε λιγο μετα.
Ελπιζω να βελτιωθηκε λιγο μετα.
Iris_90
Member
- Μηνύματα
- 779
- Likes
- 4.049
- Επόμενο Ταξίδι
- Στο άγνωστο ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γιατί , σε νοιάζει ;;;
Έστω και συννεφιασμένο το Πόρτο είναι πολύ ωραίο , Γιάννη μας προκάλεσες άγρια με τα πεντανόστιμα σφολιατοειδή του Πόρτο !!!
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.759
- Likes
- 52.252
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Δεν είναι μουντάδα, είναι μια ωραιότατη συννεφιά, γι' αυτό γράφω ότι οι φωτογραφίες αδικούν ίσως την ημέρα, που είχε εξαιρετικό κλίμα και καιρό για περπάτημα. Συμφωνώ όμως και θα το δεις, η επόμενη μέρα με πλήρη ηλιοφάνεια είναι ακόμη καλύτερη!
Και έπεται συνέχεια με τις Πορτογαλικές νοστιμιές.
vikara
Member
- Μηνύματα
- 557
- Likes
- 5.518
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησί του Πάσχα
Ψηλε να 'σαι καλά που διευκρινιζεις ότι είναι συχνό το φαινόμενο!Ήμασταν πριν την Πρωτοχρονιά στο Πόρτο και συνεχώς πλησίαζαν τον άντρα μου,τύποι ρωτωντας "χασσσις??",έτσι, με παχιά προφορα. "Που με καταλαβαίνουν ότι είμαι μερακλής?" με ρωτούσε αυτός και σκαγαμε στα γέλια Πολύ χαίρομαι που γράφεις αυτήν την όμορφη ιστορία!Και εμείς ενθουσιάστηκαμε τόσο με το Πόρτο όσο και με τις υπόλοιπες πόλεις που επισκέφθηκαμε στην Πορτογαλία! Ελπίζω (αν και ξέρω ότι είσαι της μπύρας) να τιμήσατε το κρασί του Πόρτο που ήταν εκπληκτικό!
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.759
- Likes
- 52.252
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Συχνό και κουραστικό φαινόμενο, σε σημείο αηδίας, μπροστά στα μάτια της αστυνομίας.
Μέρα μεσημέρι τώρα κάτω από το καθεδρικό να κάνουν πρεζοdeals. Τι να πω, γελάμε αλλά μόνο αυτό δε θα έπρεπε να κάνουμε, είναι η κοινωνία που δημιουργήσαμε.
Μου το λέγανε για τη Πορτογαλία αλλά δε το περίμενα τόσο έντονα.
Σ' ευχαριστώ πολύ, ήταν μια καταπληκτική πόλη με τρομερή ποιότητα και θέλω να γράψω γι' αυτήν, όπως και να επισκεφτώ στο μέλλον άλλες Πορτογαλικές πόλεις. Από τη πρώτη εμπειρία μου στη χώρα ενθουσιάστηκα.
Ποιος τα λέει αυτά; Φήμες!
Ολωνών είμαι.
Όχι μόνο αυτό αλλά και των γύρω περιοχών. Προσεχώς.
alvadi
Member
- Μηνύματα
- 589
- Likes
- 3.647
- Επόμενο Ταξίδι
- Ολλανδία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μεξικό
Πωπω θέλω να ξαναπάω!!! Αναμένουμε τη συνέχεια!
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.759
- Likes
- 52.252
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Υπάρχει κάποιος τελικά που να πήγε στο Πόρτο και να μη θέλει να το ξαναδεί; Δε νομίζω.
Η συνέχεια προσεχώς.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.759
- Likes
- 52.252
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ιστορικού κέντρου συνέχεια
Η μέρα ήταν θαυμάσια με αρκετές διαθέσιμες ώρες μπροστά μας, η όρεξη μας για εξερεύνηση τεράστια και η εκδρομή όδευε εξαιρετικά. Επιστρέψαμε προς τον Torre dos Clérigos κατευθυνόμενοι ακόμα πιο κεντρικά:
Υπό τον ήχο Πορτογαλικών και μαζί με πλήθος κόσμου ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε την ωραία διαδρομή
Το απότομο στενό της Rua da Assunção ενδείκνυται και για skaters που το κατεβαίνουν πολλές φορές χωρίς να νοιάζονται για τους τριγύρω:
Δυστυχώς τα πολλά συνεχόμενα έργα και η κλειστή Liberty Plaza μας ανάγκασαν σε ένα γρήγορο πέρασμα και λίγες φωτογραφίες:
Δε μπήκαμε στο κεντρικό σταθμό στον οποίο θα επιστρέφαμε λίγο αργότερα, αντ’ αυτού ανεβήκαμε την απότομη ανηφόρα της οδού de 31 de Janeiro
Που εκτός των άλλων προσφέρει εξαιρετικές λήψεις:
Το τέλος του δρόμου οδηγεί σε ακόμα ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, την εκκλησία de Santo Ildefonso ,πόλο έλξης εκτός των άλλων και φωτογράφων:
Προσπεράσαμε την ανοικτή αγορά με τα δερμάτινα είδη, τα όμορφα πάρκα και τα καφέ:
Κατεβαίνοντας περιμετρικά του σταθμού, μέσα από γειτονιές που άλλοτε θύμιζαν έντονα ανατολή έχοντας αρκετά μαγαζάκια που δραστηριοποιούνται κυριότερα μετανάστες, άλλοτε Πορτογαλία με τα χαρακτηριστικά πλακίδια:
Ο σταθμός São Bento που βρίσκεται εν πλήρη λειτουργεία από το 19ο αιώνα, είναι ανοικτός εκτός από το προφανές της υπόθεσης και για τουριστικούς λόγους, μιας και αποτελεί ένα ακόμα κόσμημα της πόλης:
Μπορεί τα δρομολόγια να διεξάγονται κανονικά:
Ωστόσο το μεγαλύτερο πλήθος κόσμου συρρέει σ’ αυτόν για να απαθανατίσει το υπέροχο εσωτερικό του, διακοσμημένο με τοιχογραφίες από πλακίδια:
Ενθουσιασμένοι βγήκαμε στο περιβάλλοντα χώρο για τη συνέχεια του προγράμματος μας, ξεκινώντας και πάλι να ανεβαίνουμε στο μικρό ανηφορικό στενό παράλληλα με την Av. Dom Afonso Henriques, όπου βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης:
Με το Νίκο να προπορεύεται κι εμένα να μένω πίσω για φωτογραφικούς λόγους, φτάσαμε ως τη κορυφή του λόφου που φιλοξενείται ο περίφημος καθεδρικός ναός Sé do Porto, ορατός και αυτός από τα περισσότερα σημεία της πόλης:
Ένα εντυπωσιακό πραγματικά κτίσμα, περιστοιχιζόμενο από μουσεία, αγάλματα και κήπο:
Παράλληλα όμως ένα ακόμα miradouro της υπέροχης πόλης, όσο κι αν η εικόνα ανταλλαγής πρέζας στο παράπηγμα κάτω δεξιά με τις λαμαρίνες μέρα μεσημέρι, δεν ήταν και η καλύτερη:
Δε χρειάζεται να αναλύσω πόσο σημαντικό μνημείο για τη πόλη είναι ο ρωμαιοκαθολικός αυτός ναός, που άρχισε να κατασκευάζεται το 12ο και τελείωσε το 17ο αιώνα παρακαλώ:
Παρατηρήσαμε τις ετοιμασίες για τη βραδινή μάλλον συναυλία και κατεβήκαμε τα σκαλιά για να δούμε από κοντά τη πηγή «Chafariz do Pelicano» αλλά και την υπέροχη θέα:
Αυτή τη χαρακτηριστική, μοναδική θέα:
Η κατεβασιά μας έγινε μέσα από πολύχρωμα και μικρά στενάκια που ευτυχώς δε χωράει όχημα, χαρακτηριστικά της περιοχής, ενισχύοντας το περί ανατολής αίσθημα μου για κάποιο λόγο:
Δε χρειάστηκαν και πολλά δευτερόλεπτα σκέψης φυσικά μέχρι να πιάσουμε δύο μαξιλάρια στα σκαλιά του «Cerca Velha» ,ζηλεύοντας για τις παγωμένες βαρελίσιες estrella που κατανάλωναν βορειοευρωπαίοι και Αμερικανοί πελάτες, μένοντας κι εμείς με το κοντομάνικο εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο και τη καλοκαιρία της μέρας:
Εντάξει, μπορεί το καφέ να θυμίζει λίγο Ιταλία, μη μου πείτε ότι η γειτονιά όμως δε φέρνει λίγο σε Κωνσταντινούπολη, δε θα σας πιστέψω:
Ίσως είναι και η προσπάθεια μου να κατατάξω κάπου στο μυαλό μου τη πορτογαλική αυτή πόλη, μιας και δεν έχω δει κάτι παρόμοιο, σκεφτόμουν όσο προχωρούσαμε στα υπέροχα στενά της, κατεβαίνοντας αυτή τη φορά προς το ποτάμι:
Ρε φίλε, τόσες ώρες στη Πορτογαλία και δεν ήπιαμε κρασί, απαράδεκτο. Μήπως να κάναμε λίγο εδώ δεξιά, είπα με περίσσιο θράσος όταν είδα το «The Wine Box», ένα πολύ όμορφο κατάστημα εξειδικευμένο στον οίνο. Βέβαια προτιμήσαμε όχι κάτι τοπικό, άλλα μια δροσερή ποικιλία της Coimbra στη λευκή εκδοχή, κάτι που μας δικαίωσε απόλυτα:
Από διάλειμμα σε διάλειμμα λοιπόν…
Η μέρα ήταν θαυμάσια με αρκετές διαθέσιμες ώρες μπροστά μας, η όρεξη μας για εξερεύνηση τεράστια και η εκδρομή όδευε εξαιρετικά. Επιστρέψαμε προς τον Torre dos Clérigos κατευθυνόμενοι ακόμα πιο κεντρικά:
Υπό τον ήχο Πορτογαλικών και μαζί με πλήθος κόσμου ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε την ωραία διαδρομή
Το απότομο στενό της Rua da Assunção ενδείκνυται και για skaters που το κατεβαίνουν πολλές φορές χωρίς να νοιάζονται για τους τριγύρω:
Δυστυχώς τα πολλά συνεχόμενα έργα και η κλειστή Liberty Plaza μας ανάγκασαν σε ένα γρήγορο πέρασμα και λίγες φωτογραφίες:
Δε μπήκαμε στο κεντρικό σταθμό στον οποίο θα επιστρέφαμε λίγο αργότερα, αντ’ αυτού ανεβήκαμε την απότομη ανηφόρα της οδού de 31 de Janeiro
Που εκτός των άλλων προσφέρει εξαιρετικές λήψεις:
Το τέλος του δρόμου οδηγεί σε ακόμα ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, την εκκλησία de Santo Ildefonso ,πόλο έλξης εκτός των άλλων και φωτογράφων:
Προσπεράσαμε την ανοικτή αγορά με τα δερμάτινα είδη, τα όμορφα πάρκα και τα καφέ:
Κατεβαίνοντας περιμετρικά του σταθμού, μέσα από γειτονιές που άλλοτε θύμιζαν έντονα ανατολή έχοντας αρκετά μαγαζάκια που δραστηριοποιούνται κυριότερα μετανάστες, άλλοτε Πορτογαλία με τα χαρακτηριστικά πλακίδια:
Ο σταθμός São Bento που βρίσκεται εν πλήρη λειτουργεία από το 19ο αιώνα, είναι ανοικτός εκτός από το προφανές της υπόθεσης και για τουριστικούς λόγους, μιας και αποτελεί ένα ακόμα κόσμημα της πόλης:
Μπορεί τα δρομολόγια να διεξάγονται κανονικά:
Ωστόσο το μεγαλύτερο πλήθος κόσμου συρρέει σ’ αυτόν για να απαθανατίσει το υπέροχο εσωτερικό του, διακοσμημένο με τοιχογραφίες από πλακίδια:
Ενθουσιασμένοι βγήκαμε στο περιβάλλοντα χώρο για τη συνέχεια του προγράμματος μας, ξεκινώντας και πάλι να ανεβαίνουμε στο μικρό ανηφορικό στενό παράλληλα με την Av. Dom Afonso Henriques, όπου βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης:
Με το Νίκο να προπορεύεται κι εμένα να μένω πίσω για φωτογραφικούς λόγους, φτάσαμε ως τη κορυφή του λόφου που φιλοξενείται ο περίφημος καθεδρικός ναός Sé do Porto, ορατός και αυτός από τα περισσότερα σημεία της πόλης:
Ένα εντυπωσιακό πραγματικά κτίσμα, περιστοιχιζόμενο από μουσεία, αγάλματα και κήπο:
Παράλληλα όμως ένα ακόμα miradouro της υπέροχης πόλης, όσο κι αν η εικόνα ανταλλαγής πρέζας στο παράπηγμα κάτω δεξιά με τις λαμαρίνες μέρα μεσημέρι, δεν ήταν και η καλύτερη:
Δε χρειάζεται να αναλύσω πόσο σημαντικό μνημείο για τη πόλη είναι ο ρωμαιοκαθολικός αυτός ναός, που άρχισε να κατασκευάζεται το 12ο και τελείωσε το 17ο αιώνα παρακαλώ:
Παρατηρήσαμε τις ετοιμασίες για τη βραδινή μάλλον συναυλία και κατεβήκαμε τα σκαλιά για να δούμε από κοντά τη πηγή «Chafariz do Pelicano» αλλά και την υπέροχη θέα:
Αυτή τη χαρακτηριστική, μοναδική θέα:
Η κατεβασιά μας έγινε μέσα από πολύχρωμα και μικρά στενάκια που ευτυχώς δε χωράει όχημα, χαρακτηριστικά της περιοχής, ενισχύοντας το περί ανατολής αίσθημα μου για κάποιο λόγο:
Δε χρειάστηκαν και πολλά δευτερόλεπτα σκέψης φυσικά μέχρι να πιάσουμε δύο μαξιλάρια στα σκαλιά του «Cerca Velha» ,ζηλεύοντας για τις παγωμένες βαρελίσιες estrella που κατανάλωναν βορειοευρωπαίοι και Αμερικανοί πελάτες, μένοντας κι εμείς με το κοντομάνικο εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο και τη καλοκαιρία της μέρας:
Εντάξει, μπορεί το καφέ να θυμίζει λίγο Ιταλία, μη μου πείτε ότι η γειτονιά όμως δε φέρνει λίγο σε Κωνσταντινούπολη, δε θα σας πιστέψω:
Ίσως είναι και η προσπάθεια μου να κατατάξω κάπου στο μυαλό μου τη πορτογαλική αυτή πόλη, μιας και δεν έχω δει κάτι παρόμοιο, σκεφτόμουν όσο προχωρούσαμε στα υπέροχα στενά της, κατεβαίνοντας αυτή τη φορά προς το ποτάμι:
Ρε φίλε, τόσες ώρες στη Πορτογαλία και δεν ήπιαμε κρασί, απαράδεκτο. Μήπως να κάναμε λίγο εδώ δεξιά, είπα με περίσσιο θράσος όταν είδα το «The Wine Box», ένα πολύ όμορφο κατάστημα εξειδικευμένο στον οίνο. Βέβαια προτιμήσαμε όχι κάτι τοπικό, άλλα μια δροσερή ποικιλία της Coimbra στη λευκή εκδοχή, κάτι που μας δικαίωσε απόλυτα:
Από διάλειμμα σε διάλειμμα λοιπόν…
Εκπομπές Travelstories
