ΗΠΑ Alaska through my eyes…

[Maria L.]

Seward - Anchorage

Η δεύτερη μας μέρα αν και δροσερή ήταν ηλιόλουστη συγκριτικά με την προηγούμενη είμασταν και πιο ξεκούραστοι, άρα καλός συνδυασμός για το hiking στο Exit Glacier National Park, που είχαμε στο πρόγραμμα και που είναι μόλις 15’ οδήγηση από το Seward.

Check out λοιπόν απο το ξενοδοχείο μιας και στη συνέχεια της ημέρας θα ανηφορίζαμε για το Anchorage, αλλά πριν φύγουμε μου χρωστούσα μια φωτό στο mural με τα puffins που έχει στο λιμάνι.

Το Exit Glacier στην ουσία είναι ένα από τα glaciers που είδαμε στο tour χθες και αποτελεί το μοναδικό glacier που μπορείς να επισκεφθείς με τα πόδια. Για να το απολαύσεις μπορείς να επιλέξεις ένα από τα trails ανάλογα με το χρόνο που διαθέτεις, πόσο ψηλά στο βουνό και κοντά στο glacier θέλεις να πάς και φυσικά με το βαθμό δυσκολίας που επιθυμείς.

Στο visitor center μπορείς να ρωτήσεις τους ranger για ότι απορίες μπορεί να έχεις και χρειάζεται να ξέρεις πριν ξεκινήσεις, αλλά μπορείς και να διαβάσεις τις αναλυτικές πληροφορίες που έχουν στο χώρο. Η γνώμη μου είναι πως κανείς δεν πρέπει να τις αγνοήσει, better be safe than sorry!

Το glacier πηγαίνοντας στο πάρκο

Αρχικά είχαμε αποφασίσει να πάρουμε μέρος στο hiking tour που προσφέρει ο/η ranger στο πάρκο, ο λόγος?
Οι αρκούδες!!
Και ναι ήρθε η ώρα να κάνουμε το bear talk…

Αναπόσπαστο κομμάτι της Αλάσκας και ένας από τους λόγους που έχει και αυτή την άγρια ομορφιά είναι γιατί οι άνθρωποι ζουν αρμονικά με τα ζώα. Είναι ξεκάθαρο πως εμείς είμαστε οι εισβολείς στο χώρο και όχι τα ζώα, άρα όποτε θελήσεις να έρθεις σε επαφή με τη φύση είναι πάρα πολύ πιθανό να συναντηθείς με κάποιο ζωάκι ή κάποιο μεγαλύτερο π.χ. αρκούδα.

Όταν αναζητήσεις οτιδήποτε για hiking στην Αλάσκα και όχι μόνο πάντα αναφέρουν το ενδεχόμενο ότι μπορεί να συναντήσεις αρκούδα.
Στα National parks μάλιστα έχει πίνακα ανακοινώσεων όπου αναγράφεται ημερομηνία και ώρα που εθεάθη κάποιο ζώο (αρκούδα, moose ) και πάντα ανανεώνεται για την ενημέρωση όλων!

Σε όλα τα trails έχει οδηγίες τι να κάνεις σε αυτη την περίπτωση, αλλά η δική μου ανησυχία, όπως και όλων υποθέτω, είναι πως ωραία τα διαβάζουμε και μαθαίνουμε τι να κάνουμε αλλά πόσο ψύχραιμα θα αντιδράσω στην πραγματικότητα αν έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με αρκούδα? Ευτυχώς δε χρειάστηκε να το μάθω αυτή τη φορά…

Βασικά καλό είναι να μην σε δει η αρκούδα αλλά αν σε αντιληφθεί σε καμία περίπτωση δεν της γυρνάς την πλάτη να τρέξεις.
Αντιμετωπίζεις αλλιώς την brown/grizzly bear από την black bear.
(Και εγώ αναρωτιέμαι: Θα έχω την ψυχραιμία να ξεχωρίσω τι χρώμα είναι και να φερθώ ανάλογα? )

Με την καφέ αρκούδα αν σε δει και ξεκινήσει επίθεση απλά you are playing dead, ξαπλώνεις στο έδαφος και αυτή θα έρθει να σε μυρίσει και μετά θα φύγει. Τώρα πως μπορείς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου όταν την έχεις από πάνω σου να σε μυρίζει και να προσπαθείς να μην κουνιέσαι, πιστέψτε με δεν ξέρω πως το κάνεις!

Με τη δε μαύρη αρκούδα αν σε δει και ξεκινήσει επίθεση you are fighting back. Η μαύρη μας είπαν πως είναι από τα πιο δυνατά ζώα στο δάσος και τη σέβονται/φοβούνται όλα τα υπόλοιπα ακόμα και ολόκληρη αγέλη λύκων της δίνει το χώρο της!
Γενικά προτείνουν να έχεις bear spray για κάθε είδος αρκούδας, και αν χρειατεί να το χρησιμοποίησεις ψεκάζεις προς τα κάτω και η μυρωδιά θα ανέβει ψηλά να την αναπνεύσει και να απωθήσει την αρκούδα μακρυά.
Οι αρκούδες δεν πλησιάζουν εύκολα μεγάλα γκρουπ ατόμων (πάνω από 5-6) κυρίως πάνε σε 1 ή 2 άτομα, γι’αυτό it’s highly recommended να μην είσαι μόνος στο δάσος.
Επίσης να κάνεις φασαρία όσο περπατάς δηλαδή χρειάζεται να μιλάς συνεχώς και δυνατά για να ακούγεσαι αλλά την ίδια στιγμή να είσαι προσεκτικός σε ότι ήχους ακούς.

Εμείς δεν έχουμε εξοικείωση με άγρια ζώα άρα γενικά σε όλο το ταξίδι είχα στο μυαλό μου πως θα πρέπει να είμαστε πάντα μέρος ενός γκρουπ ή κοντά σε κάποιο.
Φτάνοντας όμως εκεί είδαμε πως είχε πάρα πολύ κόσμο και ένιωσα ασφαλής. Ακολουθήσαμε λοιπόν ένα από τα γκρουπ για να νιώθουμε καλά και ανεβήκαμε μέχρι ένα καλό σημείο να απολαύσουμε τη θέα.

Στη διαδρομή έχει πινακίδες με χρονολογίες ξεκινώντας από το 1917 που δείχνουν τα εκάστοτε σημεία που έφτανε το glacier τη χρονιά που αναγράφεται στην πινακίδα.

Είναι εντυπωσιακά τρομακτική η ταχύτητα που έχουν λιώσει οι παγετώνες τα τελευταία χρόνια…

Όπως μας ανέφερε χαρακτηριστικά στην ξενάγηση χθες ο καπετάνιος γενικά στις συναναστροφές μας όλοι αποφεύγουμε να συζητάμε για θέματα που θα προκαλέσουν ένταση και αντιπαραθέσεις όπως: για πολιτική, θρησκεία και κλιματολογική αλλαγή. Θα ήταν όμως υποκριτικό να μιλήσεις για την Αλάσκα χωρίς να αναφερθείς σε climate change γιατί πολύ απλά η αλλαγή είναι ορατή συγκριτικά με τις υπόλοιπες περιοχές που ζούμε οι περισσότεροι.
Φυσικά είναι λογικό να λιώνουν οι πάγοι, (δε ζούμε πλέον σε Ice Age) αλλά ο ρυθμός που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που δεν μπορείς να προσπεράσεις…

Εδώ φαίνεται η ταχύτητα με την οποία έχουν λιώσει μόνο τα τελευταία 14 χρόνια…

Και με το βίντεο ίσως να είναι ακόμη καλύτερη η απεικόνιση….

Exit Glacier

Αν αφήσεις αυτή τη σκέψη στην άκρη και just be in the moment είναι πραγματικά υπέροχο πόση ηρεμία και γαλήνη θα νιώσεις κοιτώντας το τοπίο. Σαν να βρίσκεσαι σε πίνακα ζωγραφικής… Και εκεί είπα στο Δημήτρη: Θυμάσαι εκείνο τον ζωγράφο στην τηλεόραση που προσπαθούσε να μας μάθει να ζωγραφίζουμε? Το έδειχνε στην τηλεόραση όταν είμασταν μικρά. (Αν ανήκετε στο ηλικιακό γκρουπ το δικό μου φυσικά) Ε, σε αυτού τον πίνακα μέσα νιώθω να είμαι.
Τις επόμενες μέρες ψάχνοντας πληροφορίες για μια περιοχή μου εμφανίστηκε η φωτογραφία του εν λόγω ζωγράφου, Bob Ross, και φυσικά εξηγήθηκε το feeling που είχα μιας και διάβασα πως η επιρροή του για τα δάση και τα βουνά που ζωγράφιζε, με χαρακτηριστικά τα έλατα, ήταν από την Αλάσκα όπου και έμενε αρκετά χρόνια.

Ολοκληρώσαμε την όμορφη βόλτα μας και σιγά σιγά θα περνάμε το δρόμο για το Anchorage,
και σήμερα ευτυχώς ήταν μέρα και χωρίς βροχή άρα θα μπορούσαμε να δούμε γύρω τριγύρω…

Η διαδρομή Anchorage - Seward, ο Seward Highway, θεωρείται από τις πιο όμορφες διαδρομές στην Αλάσκα. Το μεγαλύτερο κομμάτι είναι κατά μήκος της ακτογραμμής και πραγματικά δεν ξέρεις που να πρωτο κοιτάξεις, που να σταματήσεις και τι να πρωτοδείς…

Κάποτε έβγαζα περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο στα ταξίδια μας. Τα τελευταία χρόνια νομίζω πως αρχικά προτιμώ να απολαύσω το τοπίο ή όποια εικόνα έχω μπροστά μου και στη συνέχεια να βγάλω φωτογραφία ή όχι απαραίτητα… μάλλον μεγαλώνω…

Σταματήσαμε σε καναδυό μέρη αλλά σήμερα δεν θα κάναμε πολλές στάσεις. Βρήκαμε όμως τα σημεία που θα σταματούσαμε την επόμενη μέρα μιας και θα περνούσαμε πάλι από εκεί.
Το check in στο ξενοδοχείο στο Anchorage ήταν στις 4pm και έτσι προτιμήσαμε να πάμε πρώτα για φαγητό κάπου στο κέντρο κοντά στο ξενοδοχείο.
Επιλέξαμε την brewery & pizzeria: Moose’s tooth που για να έχει 10.500 reviews στο google maps, σίγουρα κάτι καλό θα κάνουν!

Στο Anchorage από ότι καταλάβαμε υπάρχουν 4-5 μεγάλες μπιραρίες που πηγαίνει η πλειοψηφία των τουριστών αλλά και ντόπιων, και γι’αυτό υπάρχει πάντοτε μεγάλη αναμονή, και όταν λέω μεγάλη εννοώ έως και 1 ώρα! Δεν έχει δυνατότητα κράτησης απλά πηγαίνεις εκεί και ο/η host θα σε βάλει στη λίστα αναμονής και θα σου έρθει μνμ όταν είναι έτοιμο το τραπέζι σου. Εντυπωσιαστήκαμε, όχι με την καλή την έννοια, γιατί πχ στο DC δεν έχουμε ποτέ τέτοια αναμονή…Αλλά it is what it is…
Το καλό είναι πως όσο περιμένεις δοκιμάζεις και καμιά μπίρα! Όλοι όσοι είναι σε λίστα αναμονής είναι με μια μπίρα στο χέρι…
Οι πίτσες vegan και μη ήταν πεντανόστιμες, οι μπίρες σούπερ, ωραία ατμόσφαιρα και καλή εξυπηρέτηση. Άρα έτσι δικαιολογείται η βαθμολογία του μαγαζιού.

Μου άρεσε το moose theme του πιάτου…

Το απαραίτητο flight

Οι πίτσες μας, όπου αυτή με το καρότο είναι η non vegan

Από εκεί ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο, Hyatt place Midtown, ($400/per night breakfast included) όπου και θα μέναμε 3 βράδυα, τα περισσότερα στο ίδιο μέρος…
Το επιλέξαμε αφενός γιατί το κλείσαμε με Hyatt πόντους και δεν πληρώσαμε και αφετέρου για να έχουμε και ότι amenities παρείχε το ξενοδοχείο.

Αφού τακτοποιηθήκαμε θα βγαίναμε την πρώτη μας βόλτα στο Anchorage.
Βγάλαμε την καθιερωμένη φωτό του mural, που νομίζω πως πλέον θα βρεις σε κάθε Αμερικάνικη πόλη.

Από εκεί θα κατευθυνόμασταν προς το Tony Knowles Coastal trail για λίγο περπάτημα να χωνέψουμε, όχι για να κάνουμε όλη τη διαδρομή είναι 11 μίλια, αλλά για να πάρουμε μια μικρή γεύση. Το trail έχει πολύ ωραία θέα καθώς εκτείνεται κατά μήκος στη θάλασσα και προσφέρεται για περπάτημα, τρέξιμο, ποδηλασία.

Και surprise surprise το trail βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην 49th State Brewery που είναι ένα από τα μέρη που είχαμε στο πρόγραμμα μας να δοκιμάσουμε για φαγητό τις επόμενες μέρες.

Η brewery βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, και με 3 ορόφους σου δίνει την ευκαιρία να απολαύσεις τη θέα από ψηλά. Μπήκαμε μέσα να δούμε το χώρο και με την ώρα να έχει πάει 10pm όταν ανεβήκαμε στον τρίτο όροφο πετύχαμε τη δύση του ηλίου που ήταν όμορφο bonus!

Θα κλείναμε τη μέρα μας με ένα βραδινό vegan παγωτάκι, από το Wild scoops, που βρίσκεται μέσα στο χώρο της μπυραρίας. Γενικά δεν είμαι fan των παγωτών και αυτό θα ήταν το πρώτο του καλοκαιριού για μένα!! Δεν έφαγα στο DC όλο το καλοκαίρι με 40+ βαθμούς και έφαγα το πρώτο μου ένα δροσερό βράδυ στην Αλάσκα φορώντας σκουφί…

Άλλη μια όμορφη μέρα έφτασε στο τέλος της και για εμάς ώρα για ξεκούραση, άλλωστε ήταν και βράδυ επισήμως.

 

[Maria L.]

Anchorage - Girdwood - Palmer


Ξημέρωσε η τρίτη μας μέρα και ο καιρός θα ήταν σούπερ!!
Ηλιόλουστη καλοκαιρινή ημέρα με πρόβλεψη τους 25 βαθμούς για το μεσημέρι και μας έφτιαξε ακόμη περισσότερο τη διάθεση!
Σήμερα θα πηγαίναμε στο Alyeska Resort στην πόλη Girdwood για hiking στο North Face trail.

Η διαδρομή θα ήταν μέσω του Seward Highway και θα είχαμε την ευκαιρία να σταματήσουμε σε διάφορα σημεία κατα μήκος του Κόλπου Τurnagain Arm, που είχαμε βάλει στο μάτι από χθες. ‘Ενα απο αυτά είναι το Beluga Point, που τι άλλο θα είχε? Beluga whales!
Αυτές οι φάλαινες είναι άσπρες, δεν είναι πολύ μεγάλες και περισσότερο θυμίζουν δελφίνι παρά φάλαινα. Χρονικά ο Αύγουστος είναι καλός μήνας για να τις δεις και ιδίως σε αυτό το σημείο, εξ ου και το όνομα του.
Το νερό είναι σχετικά ρηχό και αμμώδες, όπως τους αρέσει και αν σταθείς για λίγο εκεί το πιο πιθανό είναι να δεις κάποια.
Πήγαμε και εμείς λοιπόν και πρόσεξα πως ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης γιατί όντως
είχε μερικές να σουλατσάρουν.

Δεν βγαίνουν πολύ έξω, άλλωστε δεν μπορούν σε τόσο ρηχό νερό, αλλά τις βλέπεις. Μακάρι να μπορούσαμε να τις δούμε ολόκληρες… Αν τις αναζητήσετε online θα δείτε πόσο όμορφες είναι!
Σαν ψεύτικες πραγματικά!

Beluga whale


Σταματήσαμε σε μερικά ακόμη σημεία μέχρι να στρίψουμε αριστερά και να κατευθυνθούμε προς το βουνό.

Το τρένο που σε πηγαίνει είτε προς το Νότο είτε προς το Βορρά περνάει από τα καλύτερα σημεία! Αν είσαι τυχερός θα απολαύσεις και whale watching

Και να ‘μαστε και στον προορισμό μας!
Σε ένα συγκρότημα πολύ σωστά οργανωμένο με ξεκάθαρες πινακίδες που να πας να παρκάρεις για οποιαδήποτε δραστηριότητα ή λόγο βρίσκεσαι εκεί. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο βέβαια, είναι πολύ καλοί οι Αμερικάνοι σε αυτό το κομμάτι είτε πρόκειται για δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο.

Το Alyeska Resort αν και βασικά είναι ski resort, είναι εξίσου επισκέψιμο και χωρίς να έχει χιόνια. Βρίσκεται μόλις 50’ από το Anchorage και αποτελεί σύνηθες προορισμό τόσο τουριστών όσο και ντόπιων.

Εμείς θέλαμε να κάνουμε hiking και να χρησιμοποιήσουμε το aerial tram. Πήγαμε να ρωτήσουμε πόσο κοστίζουν τα εισητήρια για το tram και ο υπάλληλος μας είπε πως το κόστος ήταν $50/άτομο both ways ή αν ανέβεις με τα πόδια το βουνό η επιστροφή είναι δωρεάν. Μας πρότεινε να κάνουμε το δεύτερο μας είπε πως είναι σχετικά “εύκολη” η ανάβαση και είναι προτιμότερο να ανέβεις με τα πόδια πάρα να κατέβεις γιατί τα γόνατα θα ταλαιπωρηθούν πολύ στο κατέβασμα. Αφού τον ρωτήσαμε εάν είχε εντοπιστεί καμία αρκούδα και μας απάντησε αρνητικά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την ανάβαση του North Face trail.

Οι ενημερωτικές σημάνσεις και πινακίδες είναι κυριολεκτικά παντού!

Να σημειώσω πως αν κάποιος δει αρκούδα ή moose (το moose talk θα το κάνουμε παρακάτω) πάντοτε το αναφέρει, όπως δηλαδή κάνουν και στα National parks, για να ενημερωθούν όσοι θα πάνε στην περιοχή για περπάτημα ή camping.

Το trail είναι απότομο και αισθάνεσαι το υψόμετρο κατευθείαν!
Σε ορισμένα σημεία που είναι ιδιαίτερα steep έχουν βοηθήσει κάπως την ανάβαση τοποθετώντας κάποια ξύλα ή πέτρες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως σκαλοπάτια αλλά γενικά είναι πολύ απότομο που ακόμη και αυτά τα “σκαλοπάτια” νομίζεις πως δεν σου δίνουν τόση ώθηση. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να έχεις walking sticks, εμείς τα βρήκαμε ιδιαίτερα χρήσιμα, όπως και αρκετοί από τους υπόλοιπους αναβάτες.

Δεν είχε πάρα πολλά άτομα να ανεβαίνουν εκείνη την ώρα αλλά είχε πλάκα γιατί συναντούσες συνεχώς τα ίδια άτομα που άλλοτε σε περνούσαν όταν έκανες εσύ στάση και λίγο πιο κάτω θα προπορευόσουν εσύ μετά τη δική τους στάση. Μιλήσαμε με ένα ζευγάρι ντόπιων που είναι σίγουρα πολύ outdoorsy, μεγαλύτερης ηλικίας από εμάς, που κάνουν αυτή την ανάβαση μια φορά το χρόνο και μας ανέφεραν πως είναι challenging hiking…
Η ηλιόλουστη μέρα έκανε την ανάβαση πολύ ευχάριστη και πολύ ζεστή την ίδια στιγμή. Και όσο ανέβαινες απολάμβανες την ομορφιά ολοένα και από πιο ψηλά.

Ωραία φαίνεται το chalet εκεί πάνω


Alyeska

Φτάνοντας δε στον πολυπόθητο προορισμό μας ήταν ώρα να απολαύσουμε το μαγευτικό τοπίο

Alyeska aerial tram

με μια δροσερή μπυρίτσα πριν πάρουμε το aerial tram για την επιστροφή.

Την ώρα που είμασταν στην κάθοδο στο aerial tram βλέπαμε από κάτω παρά πολύ κόσμο να ανεβαίνει.

Και μια φωτό από κάτω κοιτώντας προς το chalet για να δεις που ανέβηκες…

Στην επιστροφή μας και στην ουσία λίγο πιο κάτω από το resort, surprise surprise υπάρχει μια ωραία μπυραρία και σταματήσαμε και εκεί για ένα flight να δοκιμάσουμε αν είναι καλές οι μπύρες και στο Girdwood…
And the verdict is: ναι είναι σούπερ!! Αν είσαι και λάτρης των IPA όπως είμαστε εμείς σίγουρα θα είσαι super happy!!
Είχε τόση ζέστη, γύρω στους 25 βαθμούς, που καθίσαμε με κοντομάνικο έξω κάτω από ομπρέλα και ένιωσα πως κάναμε blend in με τους ντόπιους που ήταν συνεχώς με κοντομάνικα και σορτσακια…

Ίσως ήταν και η μοναδική μέρα που ένιωσα πως ήταν καλοκαίρι έστω και για μερικές ώρες…
Να μην παρεξηγηθώ, δεν μου έλειψε καθόλου η ζέστη αλλά ήταν ωραία αίσθηση για λίγο να σε δει ο ήλιος…

Συνεχίσαμε την επιστροφή προς το Anchorage και το ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για τη βόλτα στο κέντρο και το βραδινό μας.
Σήμερα ήταν η σειρά για φαγητό στην 49th State Brewing που είχαμε δει την προηγούμενη μέρα και μας είχε αρέσει πάρα πολύ.
Φτάνοντας είδαμε μια τεράστια ουρά και κόσμο να κατεβαίνει από ένα εκδρομικό λεωφορείο και να περιμένει επίσης για να μπει μέσα. Ευτυχώς μέχρι να παρκάρουμε τους είχαν βάλει μέσα ήδη όλους από το λεωφορείο και είχαμε μια αναμονή μισής ώρας μόνο. Μας έσωσε το γεγονός πως είμασταν party of two γιατί οι πιο μεγάλες παρέες είχαν μεγαλύτερη αναμονή.

Το μέρος είχε πολύ ωραίο vibe, ωραίο φαγητό και μπύρες. Τι άλλο καλύτερο?

Τοίχος με live moss για decor

My plant based burger

His fish and chips

και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η μέρα μας. Με γεμάτη κοιλιά και πολλές όμορφες εικόνες πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο.


Η τέταρτη μέρα μας στην Αλάσκα ξεκινούσε και είχαμε δυο επιλογές για να εντάξουμε στο πρόγραμμα μας, και οι δύο προτεινόμενες από local sites. Η πρώτη ήταν να πάμε με το αυτοκίνητο μέχρι το Homer, 4 ώρες νότια του Anchorage (8 ώρες διαδρομή συνολικά μιας και δεν προβλεπόταν διαμονή εκεί) που θα μας άφηνε λίγο χρόνο για στασεις στην πορεία της και όχι πολύ χρόνο για τον ίδιο τον προορισμό. Η δεύτερη ήταν να κάνουμε hiking σε κάποια μέρη που είναι σχετικά κοντά στην πόλη. Επικρατέστερη ήταν η δεύτερη επιλογή γιατί πραγματικά δε νομίζω πως θα ήθελα να θυσιάσουμε χρόνο από περπάτημα στη φύση για μια τόσο μεγάλη διαδρομή με αυτοκίνητο.

Ο καιρός σήμερα προβλεπόταν με ήλιο αρχικά αλλά με αρκετό αέρα και στη συνέχεια θα μας τα χαλούσε λίγο.

Η πρώτη μας διαδρομή ήταν το Flattop Mountain μέρος του Chugach State Park (ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα state parks της Αμερικής) μόλις μισή ώρα από το Anchorage. Αγαπημένος προορισμός για περπάτημα των κατοίκων και από το όνομα του έχεις μια ιδέα γιατί το λένε έτσι, μιας και πρόκειται για επίπεδη κορυφή που σου δίνει εξαιρετική θέα όλης της πόλης και με καθαρό ουρανό χωρίς σύννεφα βλέπεις ακόμη και το Denali, το πιο ψηλό βουνό της Βόρειας Αμερικής.

Ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο μέχρι την έναρξη του trail και ξεκινήσαμε!

Στη διαδρομή, παρόλο που το μονοπάτι είναι πολύ καθαρό από δέντρα και φυτά μπορείς να δεις και διαφορετικές εικόνες.
Εδώ πχ περπατάς σκυμμένος και αναλόγως με το ύψος σου σκύβεις περισσότερο ή λιγότερο.

Πράγματι η θέα είναι πολύ όμορφη όλης της πόλης του Anchorage και κάνοντας το μονοπάτι που στην ουσία είναι ένα loop της κορυφής, έχεις την ευκαιρία να δεις όλη την περιοχή από όλα τα σημεία.

Το βουνό δεν έχει πολλά δέντρα στην κορυφή όπου αφενός επιτρέπει να βλέπεις παντού αφετέρου όταν φυσάει ο αέρας είναι υπερβολικά δυνατός και δυσκολεύει την επιλογή να μείνεις παραπάνω…

Έχει και μια πυξίδα που σου δείχνει τα σημεία ενδιαφέροντος που μπορείς να διακρίνεις στον ορίζοντα.

Στο βάθος ακολουθώντας νοητά τη γραμμή φαίνεται και το Mount McKinley γνωστό ως Denali.

Είναι καθαρά θέμα τύχης να δεις το βουνό μιας και συνήθως είναι κρυμμένο πίσω από σύννεφα.

Δεν μείναμε παραπάνω, άλλωστε από τον αέρα δεν άκουγα ούτε την σκέψη μου, πήγαμε προς το αυτοκίνητο για να αποφασίσουμε τη συνέχεια της ημέρας μας.

Επιλέξαμε να πάμε μια ώρα πιο βόρεια στο Palmer, όπου βρίσκεται ο Matanuska river, ο οποίος τροφοδοτείται από το ομώνυμο Matanuska Glacier.

Ακριβώς στη μέση της διαδρομής είναι ένα επίσης πολυσύχναστο trail, το Thunderbird Falls, family friendly άρα πολύ εύκολο, που θα σταματούσαμε για hiking.

Ωραία μίνι βόλτα μέχρι τον καταρράκτη με αρκετό κόσμο όλων των ηλικιών και με σχεδόν καθόλου αέρα συγκριτικά με την προηγούμενη εμπειρία μας…

Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας για το Palmer αλλά πριν πάμε στο ποτάμι θα κάναμε μια στάση για φαγητό στην bleeding heart brewery που μας έκανε κλικ κοιτώντας τις επιλογές μας στην περιοχή. Πολύ ιδιαίτερο και funky place που σίγουρα δεν περιμένεις να βρεις σε μικρότερες πόλεις.

a nice one from the bathroom

Μπίρες τσεκ!

Τα πιάτα μας ήταν ειλικρινά πεντανόστιμα, πολλά μπράβο!!

Ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει πολύ γρήγορα και ενώ πήγαμε με ήλιο, μέσα σε μια ώρα άλλαξε τελείως με τα σύννεφα να έχουν γεμίσει τον ουρανό και σιγά σιγά άρχισε να ψιχαλίζει.

Δεν είμασταν μακρυά από το Overlook Matanuska River, 5’ οδήγηση ήταν η απόσταση αλλά φαινόταν πως δεν θα μπορέσουμε να περπατήσουμε στο πάρκο που θέλαμε με αυτο τον καιρό. Άρχισε να κάνει κρύο και παρόλο που ήταν μόνο 3pm το μεσημέρι είχε σκοτεινιάσει σαν να πλησίαζε βράδυ.

Αρκεστήκαμε λοιπόν σε λίγες στιγμές έξω και πήραμε το δρόμο για πίσω.

Την υπόλοιπη μέρα την περάσαμε χαλαρά στο Anchorage, με βόλτα downtown

πίνοντας καφεδάκι, κάνοντας λίγα ψώνια και για να κλείσουμε τη βραδιά στo Glacier Brewhouse bar για να τσιμπήσουμε κάτι και να δοκιμάσουμε και καμιά μπίρα


Αύριο θα φεύγαμε από Anchorage και θα πηγαίναμε βόρεια στο Denali, το δεύτερο National Park που επισκεφθήκαμε στην Αλάσκα.
Συνολικά καταφέραμε να πάμε σε τρία πάρκα όπως έχω αναφέρει στην αρχή.
Το ταξίδι μας το έχω λοιπόν χωρισμένο σε τρία μέρη στο μυαλό μου όπως είναι συνδυασμένα με αυτές τις τρεις επισκέψεις μας.

Μιας και το πρώτο κομμάτι θα τελείωνε ήρθε και στιγμή να κάνω και την πρώτη εκτίμηση των όσων είδαμε και κάναμε ως τώρα.

Λίγα λόγια για το Anchorage που δεν ανέφερα ως τώρα…

Είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Αλάσκα (περίπου 400.000 κάτοικοι το 40% του συνολικού πληθυσμού της πολιτείας) και η αλήθεια είναι πως παλαιότερα νόμιζα πως ήταν η πρωτεύουσα γιατί βασικά αυτήν άκουγα ή έβλεπα σε ταινίες αν αναφερόταν η Αλάσκα.
Είναι στο νότιο κομμάτι της πολιτείας και αποτελεί το βασικό της λιμάνι.
Είναι μια τυπικά αμερικάνικη πόλη σχεδιασμένη για χρήση με αυτοκίνητο, που για να είμαι ειλικρινής με τις εδώ καιρικές συνθήκες μου φαίνεται και λογικό.
Η ίδια η πόλη ίσως να μην μου άφησε ιδιαίτερες εικόνες αλλά η εγγύτητα σε πάρκα, δάση και επαφή με τη φύση είναι εξαιρετική!
Είναι η πιο καθαρή πόλη που έχω δει (και πολιτεία όπως διαπίστωσα γενικά από όλο το ταξίδι) μιας και δεν υπάρχουν πουθενά καλάθια/κάδοι απορριμμάτων στους δρόμους. Ότι σκουπίδια έχεις τα κρατάς για το σπίτι ή το ξενοδοχείο που μένεις.

Φαίνεται πως σέβονται το μέρος που μένουν!
Αυτές οι πινακίδες υπάρχουν παντού στην πόλη

Επίσης σχεδόν όλα τα σπίτια, εμπορικά κέντρα, δημόσια κτίρια, ξενοδοχεία έχουν στον προαύλιο τους χώρο λουλούδια και γλάστρες προσεγμένα και περιποιημένα.

Πάνω κάτω από όσες γειτονιές περάσαμε…
Ο κόσμος είναι ευγενικός και παίρνει γενικά το χρόνο του, καμία βιασύνη.
Α και να μην ξεχάσω πως τηρούν τους νόμους κατά γράμμα, ιδίως όσον αφορά το πάρκινγκ, τι εννοώ?
Στο κέντρο το πάρκινγκ είναι επί πληρωμή είτε στο δρόμο είτε σε χώρο πάρκινγκ.
Αν λοιπόν π.χ. η ώρα σου λήγει στις 5pm πρέπει να φύγεις ή να ανανεώσεις έγκαιρα.
Στις 5:01 έχει έρθει άτομο για έλεγχο και σου γράφει κλήση.
Ίσα που τη γλιτώσαμε μια μέρα

Σε αντίθεση με το Anchorage όλες οι άλλες πόλεις που πήγαμε είχαν το χαρακτήρα τους και την ομορφιά τους η καθεμία.

Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, τα ξενοδοχεία και Airbnb την περίοδο που πήγαμε είχαν ένα μέσο όρο κοντά στα $300/ βραδιά.
Το boat tour στο Seward στο Kenai Fjord NP κόστισε $300/άτομο.

Όλες οι δραστηριότητες καλό είναι να κλείνονται όσο το δυνατόν νωρίτερα, εμείς όλα τα κλείσαμε ενάμιση μήνα πριν το ταξίδι, ιδίως τις πιο popular γιατί στην ουσία όλo το υπόλοιπο πρόγραμμα χτίστηκε γύρω από τα αctivities που διαλέξαμε.

...και κάπως έτσι είχε έρθει η ώρα να πούμε ένα προσωρινό αντίο στο Anchorage, μιας και θα ξανά ερχόμασταν, για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στο μαγικό Denali.