Ισλανδία 66° North Ισλανδία

[Dina Z]

Toν Μάρτιο που μας πέρασε (29/3 με 7/4) έκανα και εγώ τον κύκλο της απίστευτης αυτής χώρας με αυτοκινούμενο τροχόσπιτο.Campins δεν έχουν όλα τα campings.Εδώ :https://en.camping.info/iceland/campsites μπορείς να βρεις αρκετές πληροφορίες.Επίσης τα campings τους δεν έχουν καμία σχέση με την ιδέα που έχουμε στην Ελλάδα επί του θέματος,όσον αφορά την τάξη,τις παροχές και την οργάνωση.Εμείς μείναμε σε 5 διαφορετικά campings και δύο φορές σε οργανωμένα πάρκινγκ.Campins είχαν τα 3 και χρέωναν 12 εώς 15 ευρώ την ημέρα για το όχημα και 20 ευρώ κατα κεφαλή τα δωμάτια,ανάλογα τι ήταν,μονόκλινα/δίκλινα.Τώρα τον Οκτώβριο που θα ξαναπάω 17 με 26 (γιατί μια φορά δεν είναι αρκετή θα φροντίσω να φέρω μαζί μου τα φυλλάδια κτλ που μου είχαν δώσει).

Φίλε Γιώργο ευχαριστώ για την απάντηση. Έριξα μια ματιά στο σάιτ και αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μου
Για να πηγαίνεις δεύτερη φορά μετά από λίγους μήνες, καταλαβαίνω πόσο σε γοήτευσε ο τόπος.
Καλά να περάσεις και θα σε περιμένουμε να μας τα πεις. Αλήθεια πόσο κόστισε το αυτοκινούμενο;

 

[George Ef]

Φίλε Γιώργο ευχαριστώ για την απάντηση. Έριξα μια ματιά στο σάιτ και αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μου
Για να πηγαίνεις δεύτερη φορά μετά από λίγους μήνες, καταλαβαίνω πόσο σε γοήτευσε ο τόπος.
Καλά να περάσεις και θα σε περιμένουμε να μας τα πεις. Αλήθεια πόσο κόστισε το αυτοκινούμενο;

To μέρος είναι μαγικό,είχα την αίσθηση ότι ήμουν μονίμως σε ένα ντοκυμαντέρ του discovery planet.Η δεύτερη φορά προέκυψε απροόπτα και δεν μπορούσα να αρνηθώ την ευκαιρία.Το αυτοκινούμενο μας βγήκε για 8 βράδια 1400 ευρώ και ξοδέψαμε και 250 ευρώ περίπου σε καύσιμα.Είχε 2 δίκλινα κρεβάτια και ένα για παιδί εώς 12 χρονών.Αν κάνεις την διαίρεση πιστεύω ότι αξίζει οικονομικά για μια παρέα τέτοιου μεγέθους,για τόσα βράδια και για την άνεση που σου προσφέρει να βρίσκεσαι παντού με το πλήρως εξοπλισμένο δωμάτιο σου,για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας που όλα είναι πανάκριβα. @Sassenach77 είναι με κατηγορίες βάρους.Μέχρι 3,5 τόνων αν θυμάμαι καλά,το νοικιάζεις με το απλό το δίπλωμα που έχουμε όλοι,όπως έκανα κι εγώ άλλωστε.

 

[Sassenach77]

To μέρος είναι μαγικό,είχα την αίσθηση ότι ήμουν μονίμως σε ένα ντοκυμαντέρ του discovery planet.Η δεύτερη φορά προέκυψε απροόπτα και δεν μπορούσα να αρνηθώ την ευκαιρία.Το αυτοκινούμενο μας βγήκε για 8 βράδια 1400 ευρώ και ξοδέψαμε και 250 ευρώ περίπου σε καύσιμα.Είχε 2 δίκλινα κρεβάτια και ένα για παιδί εώς 12 χρονών.Αν κάνεις την διαίρεση πιστεύω ότι αξίζει οικονομικά για μια παρέα τέτοιου μεγέθους,για τόσα βράδια και για την άνεση που σου προσφέρει να βρίσκεσαι παντού με το πλήρως εξοπλισμένο δωμάτιο σου,για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας που όλα είναι πανάκριβα. @Sassenach77 είναι με κατηγορίες βάρους.Μέχρι 3,5 τόνων αν θυμάμαι καλά,το νοικιάζεις με το απλό το δίπλωμα που έχουμε όλοι,όπως έκανα κι εγώ άλλωστε.

Ευχαριστώ πολύ !

 

[KonstantinosAlyona]

Καταρράκτης Gljfrabui (δεν είναι δικές μας φωτογραφίες) View attachment 211270 View attachment 211271 View attachment 211272 View attachment 211273

Κάτι μου θυμίζουν, χοχοχο!! Ειδικά όταν άρχισε να βγάζει περίεργους ήχους η μηχανή στη διαδικασία εστίασης, καταλάβαμε ότι είναι ώρα να την προστατεύσουμε από τα σπρέι, μη χαλάσουμε τις διακοπές.

 

[FILBO]

Επόμενη στάση ο καταρράκτης Skogafoss που βρίσκεται σε απόσταση 25 περίπου χλμ. Ο εθνικός δρόμος διέσχιζε την ισλανδική εξοχή. Το αυτοκίνητο έτρεχε μέσα σε μια παιδική ζωγραφιά. Καταπράσινα λιβάδια διάσπαρτα με μεγάλες, άσπρες μπάλες σανού, τυλιγμένες με νάυλον που φαίνονταν σαν βούλες από μακρυά. Σπιτάκια με τριγωνικές σκεπές και μικρά, τετράγωνα παραθυράκια, κοπάδια από πανέμορφα άλογα, βουνά στο βάθος , ένας γαλανός ουρανός με σκόρπια συννεφάκια σαν από βαμβάκι κι ο ήλιος λαμπερός να χαρίζει φως, ζωή κι ενέργεια.
Προσπαθούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που μου άρεσε τόσο πολύ στο τοπίο. Τελικά συνειδητοποίησα ότι ήταν η καθαρότητα των γραμμών. Ευθείες, τεθλασμένες, καμπύλες αλλά συνεχόμενες, χωρίς να τις διακόπτει τίποτα. Δεν έμπαινε το καφέ μέσα στο γαλάζιο ούτε το πράσινο μέσα στο γκρι.Ήταν σαν ένα παιδί να είχε φτιάξει με το μολύβι το περίγραμμα και μετά με τους μαρκαδόρους να είχε χρωματίσει τις επιφάνειες.
Βυθισμένη καθώς ήμουν στις σκέψεις μου δεν κατάλαβα για πότε φθάσαμε στον Skogafoss. Bρισκόταν στ' αριστερά του δρόμου και από μακρυά έμοιαζε κι αυτός με τον Seljalandsfoss, μόνο που ήταν πιο φαρδύς και με μεγαλύτερο όγκο ροής. Στο βάθος έβλεπες τον παγετώνα Myrdalsjokull να ξεχύνεται λείος, λευκός και αστραφτερός κάτω από τον λαμπερό ήλιο σαν ένα άσπρο, ρευστό γλάσο, απλωμένο σε κέικ.
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους καταρράκτες της χώρας με ύψος 60 μ. και πλάτος 15 μ. Τροφοδοτείται απ'ευθείας από τους παγετώνες Eyjafjallajokull και Mydralsjokull μέσω του ποταμού Skoga και πέφτει με ορμή από τα βράχια της πρώην ακτογραμμής η οποία έχει υποχωρήσει 5 χλμ. προς τ' ανοιχτά έτσι ώστε οι πάλαι ποτέ παραθαλάσσιοι βράχοι να έχουν γίνει μεσόγειοι.
Σύμφωνα με το θρύλο (έχουμε πλούσια ισλανδική saga προς τέρψη των αναγνωστριών Dina Z και Sassenach 77) o πρώτος viking άποικος, ο Thrassi Thorolfsson, το 900 μ.Χ. έθαψε ένα θησαυρό σε μια σπηλιά πίσω από τον καταρράκτη.Η μια πλευρά του μπαούλου προεξείχε από το νερό και περίμενε το θαρραλέο άντρα που θα αψηφούσε την ορμή του καταρράκτη και θα τον έκανε δικό του.
Υπήρχε δε και το σχετικό άσμα που μόλις το μετέφρασα από την αρχαία ισλανδική.
" Το μπαούλο του Θράσι είναι γεμάτο θησαυρούς
τοποθετημένο κάτω από τον καταρράκτη Skogafoss.
Ο πρώτος άντρας που θα πάει εκεί
θα βρει μεγάλο πλούτο."
Η ιστορία συνεχίζεται και λέει ότι μετά από πολλά χρόνια οι 3 γιοί του Amundi Thormod από το Skogar αποφάσισαν να πάρουν το θησαυρό. Καθώς όμως πήγαινα προς τα'κει γύρισαν πίσω και είδαν ότι η φάρμα τους είχε πιάσει φωτιά. Επέστρεψαν άρον άρον στο σπίτι τους για να διαπιστώσουν ότι δεν είχε γίνει και τίποτα το σημαντικό.
Αργότερα αποφάσισαν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους (χρυσάφια και μπριλάντια ήταν αυτά) και ξαναγύρισαν στον καταρράκτη. Τους είχε μπει κι η ιδέα"μήπως και μας γελούν τα μάτια μας; μήπως τα φανταζόμαστε όλα αυτά και δεν υπάρχει μπαούλο;" Δεν θέλει και πολύ για να σκιαχτεί ο άνθρωπος...Όμως αυτό εξακολουθούσε να βρίσκεται στη θέση του και να τους περιμένει... Έδεσαν ένα σκοινί στον πλαϊνό κρίκο του μπαούλου και άρχισαν να το τραβούν ενώ ο καταρράκτης λυσσομανούσε πάνω από τα κεφάλια τους. Και ξαφνικά, ενώ τραβούσαν μ' όλη τους τη δύναμη, ο θησαυρός εξαφανίζεται και τους μένει μόνο ο κρίκος στο σκοινί. Κι έτσι άνθρακες ο θησαυρός...
Φημολογείται ότι ο κρίκος αυτός στη συνέχει δωρήθηκε στην τοπική ενορία και τοποθετήθηκε στην πόρτα της εκκλησίας. Τώρα πια βρίσκεται στο μουσείο του Skogar.

 

[FILBO]

Από το χώρο του πάρκινγκ προχωρήσαμε προς τον καταρράκτη. Κι εδώ υπήρχαν σκηνές στο καταπράσινο πλάτωμα που το διέσχιζε ένα ποτάμι, σχηματισμένο από τα νερά του Skogafoss. To ουράνιο τόξο έφτιαχνε μια χρωματιστή αψίδα μπροστά από τη λευκή αυλαία που σχημάτιζε το νερό. Είχες την εντύπωση μιας θεατρικής σκηνής που σε λίγο θ' ανοίξει για ν' αρχίσει η παράσταση.
Άσπρα σύννεφα από τα σταγονίδια ανέβαιναν προς τα πάνω σαν καπνός και όσο πλησίαζες έβλεπες αυτό το τεράστιο υδάτινο φορτίο να γκρεμίζεται από ψηλά και να σκάει με βοή στη ρίζα του βράχου. Αισθανόσουν το κύμα από τη συντριβή του στη γη κι ένιωθες τη δροσιά από το σπρέυ στο πρόσωπό σου.
Έντονες αισθήσεις από τη στενή επαφή με τον επιβλητικό καταρράκτη. Όμορφες στιγμές όταν μπορείς να απολαύσεις τη μαγεία και τη δύναμη της φύσης.
Στα δεξιά μας ξεκινούσε ένα ανηφορικό, βαθμιδωτό μονοπάτι, συνεχιζόταν από μια σκάλα και κατέληγε σε μια εξέδρα δίπλα στην κορυφή του Skogafoss. H ανάβαση ήταν λίγο κουραστική, αρχίσαμε να ιδρώνουμε, βγάλαμε τα μπουφάν και μείναμε με τα κοντομάνικα. Ακόμα μερικές βαθιές αναπνοές και φθάσαμε. Εκεί ψηλά ήσουν δίπλα στο ποτάμι που κυλούσε γρήγορα. Έβλεπες από πολύ κοντά το χείλος του γκρεμού, την αλλαγή της κατεύθυνσης του νερού που σχημάτιζε μια κρυστάλλινη κούρμπα και τη μετατροπή του σε αφρό καθώς άρχιζε η ελεύθερη πτώση του στο κενό. Πραγματικά πολύ όμορφες εικόνες!
Η θέα στη γύρω περιοχή ήταν εξαιρετική. Στο βάθος ξανοιγόταν ο ωκεανός και το μπλε του ανακατευόταν με το γαλάζιο τ' ουρανού χωρίς να ξεχωρίζεις τα όρια τους. Η πεδιάδα που απλωνόταν μπροστά μας διασχίζονταν από τα παρακλάδια του ποταμού που προχωρούσαν φιδογυριστά για να καταλήξουν στη θάλασσα.
Υπάρχει και θρύλος σχετικά μ' αυτόν τον ποταμό. Ο φίλος μας ο Θράσι (ο βίκινγκ με το θησαυρό) έμενε σε μια φάρμα κοντά στον καταρράκτη. Είχε κι ένα γείτονα, τον Londmudur, που έμενε λίγο πιο κάτω.Και οι δυο τους καταπιάνονταν με τα μαγικά όταν δεν ήξεραν πως να περάσουν την ώρα τους (έτσι εξηγείται και η εξαφάνιση του θησαυρού).
Ένα ποτάμι με τ'όνομα Fulilaekur διέσχιζε τις ιδιοκτησίες τους και η Landnama (κάτι σαν βίβλος που περιγράφει την εποίκηση της Ισλανδίας κατά τον 9ο και 10ο αιώνα από τους Σκανδιναβούς) αναφέρει ότι τα δύο αυτά καλά παιδιά εξέτρεπαν τον ποταμό ο καθένας στα κτήματα του άλλου γιατί ήταν δύσοσμος(το λέω κομψά).
Βρε παιδί μου αυτοί οι Ισλανδοί όλα τα κάνουν! Τι καταρράκτες έχουν για πάρτη τους, τι σε ποταμούς αλλάζουν κοίτες... Κάτι σαν σούπερ ήρωες μας τους παρουσιάζουν!
Αυτό το πήγαινε-έλα του ποταμού είχε σαν αποτέλεσμα η άμμος κάτω από τον καταρράκτη (ας μην ξεχνάμε ότι η ακτογραμμή έφθανε τότε ως εκεί) να γεμίσει γρασίδι και να διαγράφονται οι πολλαπλές κοίτες που είχαν σχηματισθεί.
Στο τέλος οι δυο καλοί γείτονες τα βρήκανε και αποφάσισαν ν' αφήσουν το ποτάμι ήσυχο αφού το κατεύθυναν στη συντομότερη διαδρομή προς τον ωκεανό. Όμως το ποτάμι, το έρημο, μια ταραχή την είχε πάθει και από τότε υπάρχει μια δίνη στα νερά που κατευθύνει ένα κύμα προς τα πάνω και ένα προς τα κάτω, για να μην ξεχνάμε τους καυγάδες των δύο αγαπημένων γειτόνων!
Αφού βγάλαμε φωτογραφίες, επιστρέψαμε στ' αυτοκίνητα για να συνεχίσουμε την περιήγησή μας.

 

[Dina Z]

Βρε κοριτσι, αυτες τις απιστευτες ιστοριες σου τις ελεγε η γιαγια σου για να φας;;;
Που στο καλο τις ξετρυπωσες;

 

[FILBO]

Καταρράκτης Skogafoss

 

[FILBO]

Που να ξέρει η γιαγιάκα μου από ισλανδική saga...Με την Κοκκινοσκουφίτσα, άντε και με καμιά Χιονάτη με παραμύθιαζε για να φάω. Ας είναι καλά το ίντερνετ και από ιστορίες όσες θέλεις....

 

[Dina Z]

Αληθεια τι θερμοκρασιες πετυχατε; Βλεπω το ντυσιμο σας και συμπεραινω πως δεν εκανε κρυο.

 

[FILBO]

Αληθεια τι θερμοκρασιες πετυχατε; Βλεπω το ντυσιμο σας και συμπεραινω πως δεν εκανε κρυο.

Πράγματι στα νότια ο καιρός ήταν πολύ καλός. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονταν από 11°-14° C σε όλο το ταξίδι. Βέβαια βρήκαμε λίγες βροχές στα ΒΔ και 3,5°C σε υψόμετρο στα δυτικά φιόρδ.Με δυο λόγια οι καιρικές συνθήκες δε μας δημιούργησαν κανένα πρόβλημα, αντιθέτως ήταν ότι καλύτερο.

 

[Sassenach77]

Σύμφωνα με το θρύλο (έχουμε πλούσια ισλανδική saga προς τέρψη των αναγνωστριών Dina Z και Sassenach 77) o πρώτος viking άποικος, ο Thrassi Thorolfsson, το 900 μ.Χ. έθαψε ένα θησαυρό σε μια σπηλιά πίσω από τον καταρράκτη.Η μια πλευρά του μπαούλου προεξείχε από το νερό και περίμενε το θαρραλέο άντρα που θα αψηφούσε την ορμή του καταρράκτη και θα τον έκανε δικό του.
Υπήρχε δε και το σχετικό άσμα που μόλις το μετέφρασα από την αρχαία ισλανδική.
" Το μπαούλο του Θράσι είναι γεμάτο θησαυρούς
τοποθετημένο κάτω από τον καταρράκτη Skogafoss.
Ο πρώτος άντρας που θα πάει εκεί
θα βρει μεγάλο πλούτο."
Η ιστορία συνεχίζεται και λέει ότι μετά από πολλά χρόνια οι 3 γιοί του Amundi Thormod από το Skogar αποφάσισαν να πάρουν το θησαυρό. Καθώς όμως πήγαινα προς τα'κει γύρισαν πίσω και είδαν ότι η φάρμα τους είχε πιάσει φωτιά. Επέστρεψαν άρον άρον στο σπίτι τους για να διαπιστώσουν ότι δεν είχε γίνει και τίποτα το σημαντικό.
Αργότερα αποφάσισαν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους (χρυσάφια και μπριλάντια ήταν αυτά) και ξαναγύρισαν στον καταρράκτη. Τους είχε μπει κι η ιδέα"μήπως και μας γελούν τα μάτια μας; μήπως τα φανταζόμαστε όλα αυτά και δεν υπάρχει μπαούλο;" Δεν θέλει και πολύ για να σκιαχτεί ο άνθρωπος...Όμως αυτό εξακολουθούσε να βρίσκεται στη θέση του και να τους περιμένει... Έδεσαν ένα σκοινί στον πλαϊνό κρίκο του μπαούλου και άρχισαν να το τραβούν ενώ ο καταρράκτης λυσσομανούσε πάνω από τα κεφάλια τους. Και ξαφνικά, ενώ τραβούσαν μ' όλη τους τη δύναμη, ο θησαυρός εξαφανίζεται και τους μένει μόνο ο κρίκος στο σκοινί. Κι έτσι άνθρακες ο θησαυρός...
Φημολογείται ότι ο κρίκος αυτός στη συνέχει δωρήθηκε στην τοπική ενορία και τοποθετήθηκε στην πόρτα της εκκλησίας. Τώρα πια βρίσκεται στο μουσείο του Skogar.

αγαπάμε Ισλανδικές σάγκες