Μαλαισία 4 βδομάδες στη Μαλαισία

[babaduma]

Ο αφοριστικός τρόπος αξιολόγησης, βασίζεται αποκλειστικά στη δική μου εμπειρία

Εννοείται! Αλλά και στα δικά σου γούστα επίσης!

Στη Μαλαισία, λόγω της πολυπολιτισμικότητας της χώρας, υπάρχουν ισχυρές επιρροές από κινέζικη και ινδική, αλλά και ταϋλανδέζικη κουζίνα. Άλλο όμως να φας σε ένα κινέζικο ή ινδικό και άλλο η κουζίνα της χώρας όπως έχει εντυπωθεί στο θυμικό και τις συνήθειες των ντόπιων.

Εδώ μάλλον κάτι δεν κατάλαβες. Όταν μιλάει κάποιος για την κουζίνα μιας χώρας αναφέρεται στην εθνική κουζίνα. Όπως κάποιος που θα αναφερθεί στην Ελληνική κουζίνα δε θά'χει στο μυαλό του ούτε το Ιταλικό εστιατόριο που έφαγε στην Αθήνα, ούτε το Λιβανέζικο. Υπ' αυτήν την έννοια, όταν μιλάω για Μαλαισιανή κουζίνα, προφανώς δεν αναφέρομαι ούτε στα κινέζικα, ούτε στα ινδικά, αλλά στα halal - τα μουσουλμανικά. Και φυσικά έχουν δεχτεί επιρροές και από την κινέζικη (σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της χώρας είναι αμιγείς κινέζοι) και από τη γειτονική Ταϋλανδέζικη (εμείς πόσες επιρροές έχουμε δεχτεί από την Τούρκικη αλλά δεν είναι της ίδιας σημασίας όπως π.χ. η ανυπαρξία του χοιρινού κρέατος (για θρησκευτικούς λόγους).

...ή υπάρχει ειδοποιός διαφορά με τα πεπραγμένα και τις συνήθειες-πολιτισμό της γείτονος χώρας. Πιστεύω ότι συμβαίνει το 2ο και επίσης πιστεύω ότι και η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο στις διαφορές των δύο λαών.

Αυτό ακριβώς΄- όπως εξηγώ και παραπάνω.

Όπως επίσης θα σου πω ότι και στο Μπαλί η (ντόπια) κουζίνα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο....

Αυτό υποψιάζομαι και γώ, σύντομα θα έχω ιδία άποψη και θα δούμε!

σα τη Ταϋλάνδη στο θέμα του φαγητού δεν υπάρχει αντίστοιχη χώρα στη περιοχή (εκτός αν αναθεωρήσω στη Καμπότζη το καλοκαίρι).

Κράτα μια μικρή επιφύλαξη μέχρι να γνωρίσεις και του Βιετνάμ που (χωρίς να έχω πάει στη δεύτερη) έχω την αίσθηση ότι θα έχει πολλά κοινά σημεία με της Καμπότζης.

Κι ας το κλείσουμε εδώ το θέμα. Αρκετά το κουράσαμε. Εξ άλλου, αν τα πούμε όλα, δε θα μείνουν και πολλά ν' ανακαλύψουν όταν πάνε εκεί αυτοί που μας διαβάζουν!

 

[babaduma]

Κεφάλαιο 9: Νησιά Perhentian (B' Μέρος)



5.8.2009: Perhentian Besar

Για σήμερα είχα σκοπό να πάρω πρωί-πρωί το (υποτιθέμενο) μονοπάτι που διέσχιζε εγκάρσια το νησί και να βγώ στη βόρεια ακτή, στο Perhentian Island Resort (PIR). Λίγο όμως που η χθεσινή απογευματινή έρευνά μου για το από πού ξεκινούσε, λίγο οι αντιφατικές πληροφορίες από τους ντόπιους για το χρόνο που χρειαζόμουν (άλλοι έλεγαν μισή, άλλοι μία ώρα) και η γενικότερη αδιαφορία τους, λίγο η μυρωδιά του δωματίου που με μαστούρωσε και άργησα να ξυπνήσω το πρωί, ανέβαλαν το αρχικό σχέδιο.

Η αίθουσα του πρωινού (το εστιατόριο) είχε αρκετό κόσμο που σαβούρωνε, φόρτωσα και γω τα πιάτα μου – ου μην επί ματαίω – η ποιότητα ήταν απελπιστική. Μαραμένα καρπούζια, ξυνοί και σκληροί (αν είναι δυνατόν σ’ αυτήν τη χώρα) ανανάδες, χειρότεροι απ’ αυτούς στην Ελλάδα, για τα υπόλοιπα ας μη μιλήσω καλύτερα. Ρούφηξα τον καφέ μου γρήγορα-γρήγορα και την έκανα από κει. Στο δρόμο για το δωμάτιο είδα την πρώτη καταδυτική αποστολή να επιβιβάζεται σ’ ένα ταχύπλοο.

Γέμισα ένα μικρό σακκίδιο με τα απαραίτητα και βγήκα για αναζήτηση ταξί για το PIR. Η ταρίφα απ’ το ξενοδοχείο μας ήταν 1 ευρώ ακριβότερη για οποιοδήποτε προορισμό από εκείνη του Flora, 200 μέτρα μακρύτερα. Κατευθύνθηκα προς τα κει. Ταξί δεν είχε, αλλά με φόρτωσαν στο ίδιο ταχύπλοο με μια ομάδα που έφευγε για καταδύσεις και θα περνούσαν από κει και η δουλειά μου έγινε.

Η παραλία στο βόρειο τμήμα του νησιού ήταν όμορφη και πολύ καθαρότερη από τη νότια.





Σ’ αυτήν δεσπόζει το PIR που καταλαμβάνει σχεδόν όλο το χώρο, με προσεγμένα μπανγκαλόουζ (εξωτερικά τουλάχιστον – εσωτερικά δεν ξέρω), διαμορφωμένους κήπους, μεγάλους χώρους, γενικά το περιβάλλον έδειχνε ευχάριστο. Και diving center, και μασαζερί με 60RM μάλιστα την ώρα! Αθάνατο Arwana, σε όλα ακριβότερο!









Το σημαντικότερο, όμως, ήταν η θάλασσα. Αυτό που βλέπεις στις φωτογραφίες, όπως το βλέπεις. Τυρκουάζ καθαρά νερά, χωρίς σπασμένο κοράλλι στο βυθό και με αρκετό βάθος για να απολαύσεις το κολύμπι σου. Και μερικά ψαράκια να τσιμπολογούν πότε πότε τα πόδια σου.



Πέρασα κάπου ένα δίωρο εδώ βουτώντας και ξαναβουτώντας και απολαμβάνοντας μέχρι να το αποφασίσω να ξεκουνηθώ και να πάρω σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής, με τα πόδια, καλύπτοντας όλη τη δυτική ακτή.

Δίπλα από το jetty του PIR ξεκινά ένα μονοπάτι που περνά πάνω από τη μικρή χερσόνησο που χωρίζει τη βόρεια από τη βορειοδυτική παραλία του νησιού. Το μονοπάτι είναι σύντομο αλλά χωμάτινο και ολισθηρό και για το λόγο αυτό την εποχή που ήμουν εκεί βρισκόταν σε εξέλιξη μια κατασκευή από μπετόν, με σκαλοπάτια και ίσια τμήματα που ενώνει τις 2 παραλίες σε 5 λεπτά. Στην άλλη άκρη υπάρχει μια πολύ μικρή παραλία στην οποία βλέπουν μέρουν μπανγκαλόουζ του Coral View Island Resort, μεσολαβεί μια στενή λωρίδα γής που πάει με βράχια λίγο μέσα στη θάλασσα και από την άλλη πλευρά, με θέα το Perhentian Kecil, ξεκινά το βόρειο κομμάτι της δυτικής πλευράς του νησιού.





(Οι σημαιούλες στη φωτογραφία ανήκουν στο συμπαθητικό μαγαζάκι του ξενοδοχείου με διάφορα είδη, τουριστικά και μη, και βλέπει από τη μια είσοδό του στη μικρή παραλία που ανέφερα πιο πάνω και από την άλλη σ’ αυτήν, τη μεγαλύτερη)



(Το «χωριό των ψαράδων» στο απέναντι Perhentian Kecil)

Λίγα μέτρα αφότου διάβηκα τα τελευταία σκαλοπάτια και τα πρώτα βήματά μου στη μικρή παραλία, «έπεσα πάνω» στο ζευγάρι των Ιταλών που είχα γνωρίσει στο Kuching και ξαναδεί στην Kuala Besut. Απολάμβαναν το χυμό τους αραχτοί στις πολυθρόνες τους πάνω στην άμμο μπροστά απ’το μικρό τους μπανγκαλόου, με το νερό σχεδόν να γλύφει τα πόδια τους. Χάρηκαν που με είδαν και με προσκάλεσαν για έναν εσπρέσσο (αυτοί οι Ιταλοί χωρίς τον εσπρέσσο τους δεν πάνε πουθενά!). Δέχτηκα με χαρά, ήταν ότι χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή. Μάλιστα, χωρίς δισταγμό, με κάλεσαν να ρίξω μια ματιά και στο δωμάτιό τους, τον προσωπικό τους χώρο, παρά το αναπάντεχο της επίσκεψης και την αναμενόμενη σχετική ακαταστασία. Παρότι μικρότερο του δικού μου στο Arwana, ήταν άνετο, όμορφο, με όλα τα απαραίτητα, ένα κουκλί.

Μιλήσαμε για τις εμπειρίες μας μέχρι τώρα στη χώρα, τα επόμενα σχέδια, τόπους μακρυνούς που θα θέλαμε να βρεθούμε κάποια στιγμή, αλλά και για τις πατρίδες μας και τις δικές μας θάλασσες. Φυσικά και είχαν επισκεφτεί κάποια ελληνικά νησιά αλλά και τη Χαλκιδική και συμφωνήσαμε σε κάτι: Κάνουμε ταξίδια χιλιάδων χιλιομέτρων για να βρεθούμε σε κάποια «εξωτική» παραλία μόνο και μόνο για να διαπιστώσουμε, για μιαν ακόμη φορά, ότι «θάλασσες σαν αυτές του Αιγαίου δεν υπάρχουν πουθενά»! («Σαν τη Χαλκιδική» θα πρόσθετα εγώ – κι ας ξεσήκωνα σχόλια, ειρωνικά ή μη)

Πολύ ωραίο ζευγάρι, χαρακτηριστικοί Ιταλοί, με τη φινέτσα και το στυλ τους και τη φιλοξενία τους. Ανταλλάξαμε κάρτες κλπ., δώσαμε ένα φλού ραντεβού εκεί που θα μας φέρει ξανά κοντά η μοίρα και αποχαιρετιστήκαμε.

Συνέχισα την πορεία μου σ’ αυτήν την όμορφη παραλία με τα πολλά «ταξί».







(Το Coral View Island Resort είναι το καλύτερο σ’ αυτό το τμήμα της ακτής)

Προχωρώντας νότια υπάρχει ένα τμήμα που δεν έχει αμμουδιά και χωρίζει το βορρά από τον νότο. Οι πληροφορίες που μου έδωσαν οι Ιταλοί έλεγαν ότι το μονοπάτι μέσα από την πυκνή βλάστηση δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, θέλει 15-20 λεπτά αλλά χρειάζεται κάποια προσοχή μη σου «την πέσουν» τα μαϊμούδια ή βρεθείς ξαφνικά face to face με κάποια σαυρούλα (monitor lizard)! Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μόνοι εμφανείς εκπρόσωποι της πανίδας που συνάντησα ήταν αυτοί του ιπτάμενου βασιλείου.

Το τέλος του μονοπατιού βγάζει στα ψηλά των Coconut Chalets απ’ όπου η θέα της παραλίας είναι εντυπωσιακή.



Αυτή είναι και η λεγόμενη «μεγάλη παραλία» με τα περισσότερα καταλύματα, τα περισσότερα αδιάφορα και απευθυνόμενα σε χαμηλότερα βαλάντια. Περπάτησα ανάμεσά τους, έβγαλα φωτογραφίες, αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται να το «φορτώνω» το κείμενο με κάποιες απ’ αυτές. Προς τη νότια απόληξη αυτής της ακτής βρίσκεται το πολυδιαφημισμένο “Tuna Bay Resort” και λίγα μέτρα πιο κάτω τα ιδιαίτερα δημοφιλή “Abdul’s Chalets”. Το πρώτο που (εξ όψεως τουλάχιστον) βρίσκεται σε εμφανώς καλύτερη κατάσταση απ’ τα υπόλοιπα, έχει εισπράξει πολλές θετικές κριτικές για την καθαριότητά του και τον επαγγελματισμό των ιδιοκτητών. Στα μείον αναφέρονται ότι προσελκύει πολλές οικογένειες με παιδιά και την ανάλογη βαβούρα καθώς και προβλήματα ηχομόνωσης. Για το τελευταίο μάλλον έχουν δίκηο, καθώς τα μπανγκαλόουζ βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο, η ιδέα των ιδιωτικών στιγμών μάλλον πρέπει να αποκλειστεί. Προσωπικά, το μέρος μου φάνηκε ιδιαίτερα «πηγμένο» (τουλάχιστον έτσι έδειχνε από την πλευρά της ακτής – δεν μπήκα πιο μέσα γιατί ένοιωθα ότι θα φαινόμουν αδιάκριτος).

Ανάμεσα στα δυό καταλύματα υπάρχει ένα μικρό μαγαζάκι στο οποίο αποφάσισα να ξεκουραστώ και να κορέσω την πείνα και τη δίψα μου. Η επιλογή μου δε με απογοήτευσε. Με μόλις 25RM (5 Ευρώ) εξαφάνισα 4 πιάτα, έναν φυσικό χυμό «γίγας» και μια σούπερ φρουτοσαλάτα! Α, και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό!



(Η θέα απ’ το τραπέζι μου, το Perhentian Kecil απέναντι και το «χωριό των ψαράδων»)

Η διαδικασία της πέψης είχε αρχίσει, το απόγευμα είχε γεμίσει και έπρεπε να ξεκουνηθώ. Προχώρησα προς του Abdul. Μια χαρά φαινόταν το μέρος, τα 2 μεγάλα μπανγκαλόουζ πάνω στην άμμο με την υπέροχη θέα έμοιαζαν προνομιούχα, δεν ξέρω τι θα γινόταν το βράδυ όταν θα βάζανε μπρος τα μπάρμπεκιου πάνω στην άμμο! Τα πιο μέσα σπιτάκια ωστόσο, έμοιαζαν αρκετά στριμωγμένα κι αυτά. Αμφιταλαντεύτηκα λίγο για το να προχωρήσω και να πάρω το μονοπάτι για τη νότια ακτή, αλλά επικράτησε η βαρεμάρα και το χτύπημα του ήλιου στον ώμο που μου υπενθύμισε το πού βρισκόμουν. Αναζήτησα λοιπόν ένα ταξί που με 15RM με μετέφερε πίσω στη Flora Bay.



Εκεί, στην «πιάτσα» των ταξί είδα και την πρώτη μαϊμού στο νησί, albeit όχι αυτό που θα περίμενε κανείς:



Ο «ιδιοκτήτης» της παραδίπλα τσιμπολογούσε με την παρέα του.

Είπα να πιώ έναν καφέ δίπλα στην πισίνα του ξενοδοχείου κι ίσως-ίσως να ρίξω και καμμιά βουτιά.



Λάθος ιδέα η βουτιά…

Πριν πέσει το σκοτάδι, ας ρίξουμε μια ματιά και στο ανατολικό κομμάτι της παραλίας, το «παρθένο» από resorts.



Τα νερά είχαν αρχίσει να τραβιούνται. Η άμπωτη ήταν σε εξέλιξη…





… αποκαλύπτοντας σιγά-σιγά το «μεγαλείο» του βυθού…



… και αναγκάζοντας κάποιους κατοίκους του ν’ αρχίσουν τις τσάρκες!



Με τούτα και μ’ εκείνα ήρθε κι η ώρα του βραδυνού. Μπάρμπεκιου δεν είχε σήμερα, μόνο μπουφέ. Όλα τα δοκίμασα, 4 πιάτα άλλαξα, σχεδόν τίποτα δε μ’ άρεσε αλλά μια μπουκιά απ’ το καθένα με χόρτασε τελικά! Μόνη φωτεινή όαση σ’ ένα θλιβερό περιβάλλον τα υπέροχα μαύρα μάτια της γλυκειάς μουσουλμάνας στην υποδοχή του εστιατορίου και το ανεπιτήδευτο και ζεστό χαμόγελό της - ό,τι ομορφότερο είχα δει και δεν πρόκειται να ξεχάσω απ’ αυτό το νησί.

Σημείωση: Το κείμενο αυτό άρχισε να γράφεται την Κυριακή το μεσημέρι, συνεχίστηκε το απόγευμα της Δευτέρας και ολοκληρώθηκε σήμερα το βράδυ.

 

[renata]

babaduma όμορφες περιγραφές και οι φωτο σου λαχταριστές ..
off ...τρόμαξα με το νέο σου avatar.

 

[ioanna karagianni]

Μετά από τόσες μέρες που πέρασα καθηλωμένη στα Πατήσια, ήρθε η ιστορία σου διανθισμένη με τις φωτογραφίες για να με κάνει μια βόλτα σε νησί μακρινό και ξωτικό. Αχ και πως ξαναπέφτεις μετά στην πραγματικότητα;

 

[renata]

Ρε σεις θα με τρελάνετε???????
Για μαζευτείτε πίσω άχρηστοι με τα stop και τα πυθάρια σας...
τι θα διαβάζω τώρα έ???????
Εχει γούστο να μείνει να διαβάζω μόνο για τα γαμήλια.....

 

[amsterdam]

Πριν κλείσω, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους με τη θετική και (κυρίως) την αρνητική τους κριτική βοήθησαν να γίνει αυτή η ιστορία κατά το δυνατόν ευχάριστη και, ελπίζω, χρήσιμη στους αναγνώστες αυτού του φόρουμ. Να είστε όλοι καλά! Έχετε γειά!

ΤΕΛΟΣ

Tι γίνεται ρε παιδιά.....??:roll:

 

[GTS]

Tι γίνεται ρε παιδιά.....??:roll:

Έλα ντε.....καλά, για τα υπόλοιπα έχουν γράψει και άλλοι και για το Redang θα έχετε ραπόρτο το καλοκαίρι που θα πάω (αν όλα πάνε καλά)....

Μεγάλη πίκρα πάντως για τον φίλο μας που από το ωραίο μέρος του νησιού έπρεπε κάθε μέρα να γυρνάει στο χειρότερο, καταλαβαίνω τη πίκρα του, όλοι μας την έχουμε πάθει κάποια στιγμή. Αλλά γι'αυτό υπάρχει το travelstories (και άλλα ταξιδιωτικά sites), όποιος διάβαζε την δική μου εξιστόρηση και εμπειρία και την τιμούσε, θα περνούσε και πολύ πολύ καλύτερα....όποιος θέλει να είναι Κολόμβος, παίρνει και τα ρίσκα του....

 

[meli]

Πολυ ωραια η συνεχεια σου!!!!
....αν και το τελος σου με πικρανε.....
Εχω απο την αρχη πει οτι ειμαι φανατικη θαυμαστρια σου και ο τροπος που γραφεις ειναι καταπληκτικος!!!Πραγματικος οδηγος!!!
Για χαρη τοσων θαυμαστριων πρεπει να συνεχισεις...
Και αμαν με αυτο το αβαταρ.....

 

[malysa]

Γλυκύτατε babaduma,

δεν μου κατσε και μένα να ταξιδέψω νοερά με τις αφηγήσεις σου μέχρι το τέλος της εκδρομής σου????????????????? ......
Αρα τιμωρούμαι και γω....

Την επανάσταση δεν την παρακολούθησα γι΄ αυτό και δεν μπορώ να πω, πως θα λειτουργούσα.....

Ξέρεις όταν δεν ήμουν και στα καλύτερά μου, εμπαινα στις ιστορίες σας, για να αδειάσει το μυαλό μου..... από διάφορα άλλα προβλήματα.... (ίσως και γι΄αυτό δεν παρακολούθησα στενά την πορεία της επανάστασης...)

Με τη δική σου ιστορία, ήταν σαν να ταξίδευα. ... με τον τρόπο που ονειρεύομαι να ταξιδέψω κάποια στιγμή.... Είχα αρχίσει μάλιστα να την αποθηκεύω και στο στικάκι μου....

Την ιστορία του Χρήστου (Ινδία...) και αυτή την ξεκίνησα .... το χυμώδες γράψιμό του, μου θύμησε Καβάφη.. δεν ξέρω γιατί... είναι το μυαλό του καθενός ίσως... όμως δεν πρόλαβα να διαβάσω αρκετά, ούτε να την αποθηκεύσω ....

Με την ιστορία της ιωάννας (εμπόλεμο κασμίρ), ξεχνιόμουν και χαμογελούσα από το χιούμορ και την απλότητα που ζούσε στις πιο δύσκολες καταστάσεις του ταξιδιού της.

Και με την ιστορία του soudianou.... αχ άλλη μια υγρή ιστορία ......

Δεν ξέρω αν τα παραπάνω, δείχνουν το δικό μου πνεύμα... ίσως όχι... απλά είναι οι σκέψεις μου ....

Παιδιά, υπάρχει και συνέχεια ...........??


:!::!::!:

 

[babaduma]

Προς αποκατάστασιν της τάξης και μόνον:

όποιος διάβαζε την δική μου εξιστόρηση και εμπειρία και την τιμούσε, θα περνούσε και πολύ πολύ καλύτερα....όποιος θέλει να είναι Κολόμβος, παίρνει και τα ρίσκα του....

Τη δική σου ιστορία διάβασα και πήρα την απόφαση να πάω στα Perhentians...

 

[GTS]

Προς αποκατάστασιν της τάξης και μόνον:



Τη δική σου ιστορία διάβασα και πήρα την απόφαση να πάω στα Perhentians...

Βρε ναι, αλλά πήγες και έμεινες εντελώς αλλού.....μόνος σου τα έγραψες ότι όταν πήγες στο άλλο μέρος του νησιού ήταν άλλη εικόνα. Αυτό λέω, ρίσκαρες με το μείνεις κάπου όπου δεν είχες πληροφόρηση. Δυστυχώς, το location είναι πολύ σημαντικό σε ένα ταξίδι και μπορεί να στο απογειώσει ή να στο καταστρέψει. Θέλει και τύχη το σπορ, αλλά όταν κάποιος έχει πάει κάπου που βλέπεις πως είναι (από τις φωτογραφίες που έχω βάλει), το να πας να μείνεις αλλού είναι ένα ρίσκο που αναλαμβάνεις...

 

[babaduma]

Βρε ναι, αλλά πήγες και έμεινες εντελώς αλλού.....μόνος σου τα έγραψες ότι όταν πήγες στο άλλο μέρος του νησιού ήταν άλλη εικόνα. Αυτό λέω, ρίσκαρες με το μείνεις κάπου όπου δεν είχες πληροφόρηση. Δυστυχώς, το location είναι πολύ σημαντικό σε ένα ταξίδι και μπορεί να στο απογειώσει ή να στο καταστρέψει. Θέλει και τύχη το σπορ, αλλά όταν κάποιος έχει πάει κάπου που βλέπεις πως είναι (από τις φωτογραφίες που έχω βάλει), το να πας να μείνεις αλλού είναι ένα ρίσκο που αναλαμβάνεις...

Δεν ξέρω αν το κάνεις επίτηδες ή πραγματικά δεν καταλαβαίνεις. Παραθέτω απλώς το εδάφιο:

To Arwana Perhentian Resort δεν ήταν η πρώτη επιλογή μου για τη διαμονή. Το Perhentian Island Resort έμοιαζε η καλύτερη επιλογή – ήταν όμως η ακριβότερη. Με βάση αυτά που είχα διαβάσει από τις ιστορίες του φόρουμ είχα σαν πρώτη επιλογή το Coral View, δεύτερη το Abdul Chalet και τρίτη το Tuna Bay. Όμως όλα ήταν κλεισμένα και κατέληξα εδώ.

Αν αυτό δε δίνει ικανοποιητική απάντηση, λυπάμαι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό.