Θιβέτ Θιβέτ - Λάσα η Κουρελού η θανατηφόρος

[St.Adamantidou]

Θ Ι Β Ε Τ
Λάσα η ..κουρελού, η θανατηφόρος
-------------------------------------------
' Οποιος εκ τών αναγνωστών παθιάζεται μέ τίς ανατολικές θρησκείες, -φρούτο τού συρμού εσχάτως!- ή όποιος κάτι τέτοια θεματα τα αντιμετωπίζει με το αμφιλεγόμενο στύλ "culture", να μην προχωρήσει, τον παρακαλώ, στην ανάγνωση τούτου τού γραπτού. Θα αλληθωρίσει!! Διότι, αυτό το κείμενο, θέλω να τό παρουσιάσω ως αντι-κείμενο. Κι όποιου δεν τού αρέσει, κακό τής κεφαλής του! Εγώ τον προειδοποίησα για τίς προθέσεις μου...

Ιμαλάια και Θιβέτ! Λάσα και Δαλάι Λάμα! Βούδες σε τρείς εκφάνσεις, τού Παρόντος, τού Παρελθόντος και τού Μελλοντος! Μοναστήρια αμέτρητα. Το μισό Θιβέτ και κάτι, μοναχοί! Λάμα. Κεκαρμένοι εν χρώ -τουτέστιν κουρεμένοι με την ψιλή- και με χρωματιστές ρομπίτσες. Κι ο Δαλάι Λάμα να μπερδεύεται στο κεφάλι τών Θιβετιανών, με τον Βούδα! Αυτοί, παιδί μου, δεν είναι Βουδιστές. Είναι Λαμαϊστές. Και η ψυχή τους ειναι γεμάτη από προαιώνια έχθρα, κατά τών Κινέζων. Τούς βλέπουν ως στυγνούς δυνάστες, και όχι άδικα. Και ο θρησκευτικο-πολιτκός Ταγός τους, να ζεί σε απόσταση αναπνοής από τον τόπο τους, στη βόρεια Ινδία. Στο προσωπό του αυτοί βλέπουν και λατρεύουν έναν σύγχρον Βούδα, που τούς εγγυάται ελευθερία και ανεξαρτησια. Διότι στο Θιβέτ, η πολιτική και θρησκευτική εξουσία πανε μαζί.Αν η μία πάσχει, δεινοπαθεί, μοιραία, και η άλλη...

Ο Αρχηγός, λοιπόν, χρόνια εξόριστος. Και οι απορφανισμένοι υπήκοοι, να ονειρεύονται ξύπνιοι την επιστροφή του..... Ο δικός τους Μεσσίας. Η δική τους εθνική και θρησκευτική Ανάσταση. Η αποκατάσταση τής στραπατσαρισμένης περηφάνιας τους, κι ο επαναπροσδιορισμός τής πολιτιστικής τους ταυτότητας....

Καλά κρασιά, δηλονότι....

Το Θιβέτ είναι ενας άλλος κόσμος. ΄Ενα "πράμα" τελείως διαφορετικό από αυτό στο οποίον είμαστε συνηθησμένοι. Και οι Θιβετιανοί? Τραχείς, σαν τον γρανίτη που ζώνει το οροπέδιό τους. Αγνοί, σαν την κρυστάλλινη ατμόσφαιρα τού πανύψηλου αύτού τόπου. Αξιολάτρευτοι, όσο και η απίστευτη φυσική ομορφιά τής χώρας. Και τόσο μακρυά από τον πολιτισμό τής Δύσης, που να χαζεύουν τούς Ευρωπαίους,


σαν...Αρειανούς!!! Δεν πιστεύω στα μάτια μου.
- "Δεν θα ξαφνιαστώ, άν αύριο ξυπνήσω στον Μεσαίωνα! Καί, μάλιστα, σ' ένα Μεσαίωνα...κουρελού!" , συλλαμβάνω τον εαυτό μου να μουρμουρίζει συνεχώς. Καλέ, τί κουρέλι και κακό είναι αυτό που κρέμεται σε όλο το Θιβέτ? Κουρέλια στα παράθυρα. Κουρέλια στίς γέφυρες. Κουρέλια στα δέντρα. Κουρέλια στα Μοναστήρια. Κουρέλια και χρωματιστοί μπερντέδες στα εξωτερικά τών παραθύρων τών ναών. Κουρέλι, πιά, να δεί το ξαφνιασμένο μάτι σας. ΄Ολων τών χρωμάτων και τών μεγεθών. "Τάματα", λέει! Ε, στο δικό μου το μυααλό η Λάσα έμεινε σαν πολύχρωμη κουρελού. Α, ναι! Και σαν μιά τεράστια φούσκα χωρίς αέρα! Δίχως οξυγόνο!!!!

΄Οφου, τι παθαίνεις σ' ένα τέτοιο υψόμετρο! Το μαθαίνεις μονάχα όταν βρεθείς εκεί. Αλλά τότε είναι κομματάκι αργά. Από την Ελλάδα, κανείς γιατρός ή φαρμακοποιός δεν είναι σε θέση να σε συμβουλέψει, γιατί δεν ξέρει. Στο Νεπάλ -την είσοδο στο Θιβέτ από τη Δύση- παίρνεις την πρώτη γεύση. Εκεί πρωτακούς για το diamox, και για τα πιθανά οιδήματα, που μπορεί να υποστείς σ' αυτά τα ύψη. Στο Κατμαντού τών 2.000 μ. περίπου, διαβάζεις, πρώτη φορά, για τα συμπτώματα και τούς κινδύνόυς που διατρέχεις ανεβαίνοντας ακόμα ψηλότερα. Και σε πιάνει ρίγος. Μούδιασμα τών άκρων κι άλλα τέτοια τερπνά. Σ' αυτά τα ψηλώματα, δεν είναι χρεία να περάσεις, με καημό και πόνο, τα περίφημα "7 Διαλογιστικά Επίπεδα", για να φτάσεις στην Νιρβάνα ! Α, μπά! Εδώ αρκούν '7 Διαλογιστικές Ωρες", για να φτάσεις στη Νιρβανική... Αποβλάκωση! Μιά κατάσταση, μεταξύ χλέπας και χλαπάτσας. Και...σούρντισης απαραιτήτως! Περί αυτής τής τελευταίας τί να σάς πώ? Εν μιά νυκτί, 30 άνθρωποι πέσαμε θύματα τής γνωστής -επί το κομψότερον!- κοιλιακής ταλαιπωρίας. Διότι, κάποια στιγμή, ως τουρίστες κουρασμένοι, και ως ταξιδιώτες αφηρημένοι, πλύναμε τα δόντια μας με τρεχούμενο νερό! Ε, το φαντάζεστε? Πριν περάσουν "7 ...Αδιαλόγιστες ΄Ωρες" , 30 μωροί άνθρωποι τρέχαμε και δεν φτάναμε...

 

[St.Adamantidou]

Οσο για πνευματική διαύγεια, τί να σάς πώ? Ψηλώνει ο νούς! Γίνεσαι κάτι σαν αυτιστικός Κι αυτό δεν είναι καθόλου σχήμα λόγου. Κάμποσες φορές τη μέρα, συνελάμβανα τον εαυτό μου να κρατά κάποιο πράγμα στο χέρι, και να μην ξέρει τί να το κάνει. " Poor judgment " το λέει ο Οδηγός μου. Κι εγώ να πηγαινοέρχομαι από πόρτα σε παράθυρο και τούμπαλιν, μουρμουρίζοντας απελπισμένα. -"Δεν το πιστεύω! Δεν μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν σε μένα! Εγω ταξίδι πήγα, η χριστιανή. Δεν πήγα σε καλέστρα στο Καθαρτήριο τού Δαντη! Μη χειρότερα, δηλαδή..." κι άντε πάλι από την αρχή ατα πήγαιν' έλα. ΄Εως ότου σφιγγόμουν, για να συγκρατήσω τον εαυτό μου και να τον βάλω να σκεφτεί τον...τετραγωνισμό τού κύκλου! -"Τι κρατάς, φουκαριάρα μου, στο χέρι τόσην ώρα?" Απάντηση. -"Τό λιφι!" Και τί φορείς στην κεφαλή σου? -"Ενα πλαστικό σκουφί!" Πολύ ωραία. Και πού τα χρησιμοποιούμε όλα αυτά? -"Στο μπάνιο!" Εύγε σου, Αινστάιν. Σταμάτα, λοιπόν, ατα πέρα αδώθε, κι άντε να πλυθείς, επί τέλους!........

Τέτοια παρανοϊκά κάνει το υψόμετρο. Σού νερουλιάζει τον εγκέφαλο Κι όταν ερθει η ώρα να κάνεις την παραμικρή κίνηση, αρχίζει το λαχάνιασμα. Κρέμεται η γλώσσα σου έξω από τα σογόνια. Η αναπνοή θυμίζει το Οριάν Εξπρές. Το χρώμα σου παραλλάζει και θυμίζει την Κίτρινη φυλή. Και η πίεσή σου κατεβαίνει σαν ζεμπίλι γεμάτο πατάτες, που το σαβουρντάς από τον 8ο όροφο. Δε βαστιέται ούτε με Εφορτίλ ούτε με Κοραμιν. Και ξεραίνεσαι οπουδήποταε, πρίν το πάρεις χαμπάρι. Φρίκη!
Αλήθεια, τί να σού κάνει κι εκείνος ο οργανσιμός με 40% λιγότερο οξυγόνο? Η κεφαλή μήτε αιματούται μήδε οξυγονούται. Απλώς... συρρικνούται !!! Κι άντε, τώρα εσύ να οργανωθείς, για να αντιμετωπίσεις τίς χιλιάδες δυσκολίες αυτού τού εντελώς διαφορετικού ταξιδιού.

Στο Θιβέτ, είσαι από παντού αβοήθητος. Ακόμα κι από τον εγκέφαλό σου. Κι επειδή τα συμπτώματα δεν είναι μονάχα αυτά, ελάτε να σάς πω και τα υπόλοιπα."

 

[ioanna karagianni]

Επί τέλους μου είχες λείψει. Κάνε το μπανάκι σου και μετά μην ξεχαστείς πάλι θέλουμε την συνέχεια ναι;

 

[astral]

Κι εγώ εδώ και περιμένω τη συνέχεια αλλά...βρε παιδιά, έχω πάθει κάτι??
Στέλλα, κάθε φορά που συνεχίζεις την ιστορία σου, εγώ βλέπω και μία καινούργια... μέχρι στιγμής βλέπω 3 !!!
Έχω κάτι γιατρέ μου??? :roll:

 

[soudianos]

κι εγώ τρεις βλέπω. στην μία είπα ευχ και σου φτάνει.

σας απαγορεύουν το Άγιο Όρος, και πήρατε τα βουνά των Ιμαλαΐων ε;;;

 

[meli]

Δωσε Λασα στο λαο!!!!!!!

 

[fenia42]

ευχαριστουμε

 

[renata]

καλώς ήρθατε!! (στο φόρουμ) ξανά..
ωραίο το λίφι.. αγαπημένο μου ξέστρο σώματος και καποτε ψυχής..
Αντε!!!ψοφάω για Λάσα και γκογκ!!!

 

[pattyyy]

Περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω-απολαύσω αυτή την ιστορία!

 

[St.Adamantidou]

Κι εγώ εδώ και περιμένω τη συνέχεια αλλά...βρε παιδιά, έχω πάθει κάτι??
Στέλλα, κάθε φορά που συνεχίζεις την ιστορία σου, εγώ βλέπω και μία καινούργια... μέχρι στιγμής βλέπω 3 !!!
Έχω κάτι γιατρέ μου??? :roll:

καλώς ήρθατε!! (στο φόρουμ) ξανά..
ωραίο το λίφι.. αγαπημένο μου ξέστρο σώματος και καποτε ψυχής..
Αντε!!!ψοφάω για Λάσα και γκογκ!!!

Παιδιά,
Κανείς σας δεν έχει πάθει κάτι! Εγώ τά έχω κάνει μούσκεμα, με το διαβόλομηχάνημα! Σάμπως ξέρω πως λειτουργεί? Εχω γράψει κι έχω χάσει κείμενα..4 φορές! Δεν ξέρω τί διαδικασία, και κάνω τής κεφαλής μου! Ο Δευκαλίων προσπαθεί να με καθοδηγήσει , αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω σωστά! Ελπίζω! Τα προηγούμενα ταξίδια τα ανέβασε η..δασκάλα μου η Στελλάνα! Την περιμένω σπίτι μου να μού δείξει πώς πρέπει να γίνουν τα δέοντα. Για την ώρα στέλνω τίς συνέχειες με Μέιλ στον Δευκαλίωνα , και εκείνος ξέρει. Πάντως εγώ πείσμωσα και επιμένω να σάς εξιστορήσω τα πάθια μου στη Στέγη τού Κοσμου.
Θέλω να ευχαρίστήσω όλους σας που προλάβατε να διαβάσετε την, έστω και....κολοβωμένη γραφή, αλλά δεν ξέρω πώς να στείλω ένα γενικό μήνυμα! Τί κακο που με βρήκε, εμέ την αδέξια....
Α, και να σού ζητήσω μιά χάρη? Μπορείς αυτά που σού γράφω να τα μεταφέρεις και στούς άλλους φίλους που απορούν? Χρήζουν κι αυτοί κάποιας εξηγήσεως, έτσι δεν είναι?
Σ' ευχαριστώ

 

[Yorgos]

Πάντως εγώ πείσμωσα και επιμένω να σάς εξιστορήσω τα πάθια μου στη Στέγη τού Κοσμου.

Καλημέρα και συγχαρητήρια για την επιμονή σας, πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφετε, όπως πάντα. Και γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα, διότι σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς εδώ, τα ταξίδια σας έχουν γίνει σε άλλες εποχές, πιο "εξωτικές", λιγότερο τουριστικές, όταν ο αριθμός των ταξιδιωτών ήταν πολύ μικρότερος και είδε ένα κόσμο που εν πολλοίς έχει χαθεί (αυτός είναι ο λόγος που νου αρέσουν και οι ιστορίες του soudianos). Γι' αυτό θα σας παρακαλούσα, αν μπορείτε, να βάζετε και τη χρονιά κατά την οποία έγινε το κάθε ταξίδι, διότι του δίνει "άλλο χρώμα" και είναι πιο εύκολο να το τοποθετήσει κανείς στην εποχή του.

 

[St.Adamantidou]

Πάντως εγώ πείσμωσα και επιμένω να σάς εξιστορήσω τα πάθια μου στη Στέγη τού Κοσμου.

Καλημέρα και συγχαρητήρια για την επιμονή σας, πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφετε, όπως πάντα. Και γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα, διότι σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς εδώ, τα ταξίδια σας έχουν γίνει σε άλλες εποχές, πιο "εξωτικές", λιγότερο τουριστικές, όταν ο αριθμός των ταξιδιωτών ήταν πολύ μικρότερος και είδε ένα κόσμο που εν πολλοίς έχει χαθεί (αυτός είναι ο λόγος που νου αρέσουν και οι ιστορίες του soudianos). Γι' αυτό θα σας παρακαλούσα, αν μπορείτε, να βάζετε και τη χρονιά κατά την οποία έγινε το κάθε ταξίδι, διότι του δίνει "άλλο χρώμα" και είναι πιο εύκολο να το τοποθετήσει κανείς στην εποχή του.

Φίλτατέ μου,
Παρ' ότι, όπως υποθέτω, είσαι νέο παιδί, ξέρεις πολύ καλά ελληνικά, κι εμένα εκείνο το "εν πολλοίς" με αιφνιδίασε ευχάριστα. Συνήθως τα νέα παιδιά έχουν μισερή παιδεία. Μπράβό!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
΄Εχεις δίκιο για τίς χρονολογίες. Τούτο το ταξίδι έγινε το 1993, κατα τον Νοέμβριο, και συνδυάστηκε με μιά πενθήμερη κρουαζιέρα στον Γιάγκ-τσε και στα απερίγραπτα φαράγια του, πέρασε μέσα από την Κινεζική Μογγολία, όπου μείναμε στίς γιόύρτες καταμεσίς τής στέππας, και κατέληξε στο Πεκίνο, το οποίον ξαναείδα μετά 14 χρόνια, και νόμισα ότι ήμουν στην Νέα Υόρκη!!! Τέτοια αλλαγή! Η πρωτη φορά ήταν το 1978, κι υπήρχαν ακόμα οι κομμούνες, ατα Καταστήματα τήςς Φιλίας, και τα εκατομμύρια ποδήλατα!!! 14 χρόνια μετά, είδα μιάν άλλη Κίνα, 2ο-30 χρόνια μπροστά. ¨Νοιώθω πως υπήρξα πολύ τυχερή που κατάαφερα να δώ αυτό το θαύμα....
Σ' ευχαριστώ πολύ, κι εύχομαι και στά...δικά σου , γρήγορα....Ταξίδια εννοώ!