Τανζανία 2023 KILIMANJARO - The summit is what drives us, but the climb itself is what matters

[Sassenach77]

Αφου ειναι ετσι ,μεγάλη παράλειψη της Αιθιοπίας να μην ζητάει εμβολιο για κιτρινο πυρετό.
Καλώς τα ναυτάκια τα ζουρμπουλούδικα ,αφήστε τα λεφτουδάκια σας και αν τσιμπήσετε και ενα κίτρινο πυρετό δεν τρέχει και κατι.

Όπως είπε και ο @Zorz59 αλλάζουν αυτά, ειδικά για τις χώρες της Αφρικής αλλάζουν συχνά. Του 2024, αυτή τη στιγμή, είναι αυτά:
Της Αιθιοπίας
Ethiopia - Traveler view | Travelers' Health | CDC

Αυτό που έγραψα πρωτύτερα ήταν του 2023, που είχα βρει τότε γιατί θα πήγαινα Τανζανία.

Της Τανζανίας
Tanzania, including Zanzibar - Traveler view | Travelers' Health | CDC

 

[Zorz59]

Day 2 of Trek: Trek from Mti Mkubwa (2.785) to Shira Camp 2 (3.900)

Ξημέρωμα στη ζούγκλα, με ήχους πουλιών και μερικά ουρλιαχτά από μαϊμούδες που και που… τι φάση και αυτό για να ξυπνάς!!!

Έτσι το πρωί μπαίνουμε για πρώτη φορά στην ρουτίνα που θα έχουμε για την επόμενη εβδομάδα. Ντύσιμο για την ήμερα, συν προετοιμασία του backpack που θα κουβαλάμε εμείς, και κλείσιμο στο σάκο με τα πράγματα που κουβαλάνε οι πόρτερ.

Από εκεί και πέρα μαζευόμαστε στη τραπεζαρία στη σκηνή και ετοιμαζόμαστε για πρωινό…. Τι πράγμα είναι αυτό πάλι… δύο διαφορετικά πιάτα και τεράστιες ποσότητες.

Φαγωμένοι χαμογελαστοί και έτοιμοι για τη συνέχεια του τρεκ. Σήμερα είναι μεγάλη η διαδρομή. Περίπου 17km και 1000 μέτρα υψομετρική!!! Αλλά για αυτό είμαστε εδώ!!

Βγαίνουμε από την σκηνή και σήμερα θα είναι μαζί μας οδηγός για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας ο Guide No2 ο Innocent… Όνομα και πράμα, ένας ποταπός απατεωνίσκος, με ελάχιστες γνώσεις για το βουνό απλά σκύλος στο περπάτημα…
τι πουλί είναι αυτό Innocent? Paradise Bird
Τι φυτό είναι αυτό Innocent? Paradise Flower

Και ο ψαράς ο Innocent στο τέλος τέλος του τρεκ τα έκανε ακόμα χειρότερα!!

Στα πρώτα μέτρα μέσα στη ζούγκλα οι κουβέντες και τα πειράγματα ήταν για τον Πάνο και τον Γιώργο οι οποίοι για πρώτη φορά θα ξεπερνούσαν σε υψόμετρο τον Όλυμπο !!! οπότε στα 2.920 είχαμε ένα μικρό πανηγυράκι και highlight φωτο!!

Αφήνουμε σιγά σιγά πίσω τo εντυπωσιακό Rain Forest και τους ήχους του, και περνάμε στην Heath/Moorland Zone.

Το Κιλιμάντζαρο λόγο της γεωγραφικής του θέσης και του ύψους του έχει 5 διαφορετικές Κλιματικές ζώνες.

Οι Κλιματικές Ζώνες του όρους Κιλιμάντζαρο
Οι πολυάριθμες κλιματικές ζώνες του όρους Κιλιμάντζαρο, που ονομάζονται επίσης ζώνες βλάστησης και οικολογικές ζώνες, είναι άμεσο αποτέλεσμα του μεγάλου ύψους και της γεωγραφικής του θέσης. Το βουνό υψώνεται από τις πεδιάδες της Ανατολικής Αφρικής σε ένα απέραντο υψόμετρο 5.895m , το οποίο δημιουργεί μια σειρά από κλίματα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο.

Οι διαφορετικές ζώνες του όρους Κιλιμάντζαρο προέρχονται από έναν συνδυασμό πολλών παραγόντων.
Αλλαγές πίεσης και θερμοκρασίας: Καθώς αυξάνεται το υψόμετρο, η πίεση του αέρα μειώνεται, οδηγώντας σε σημαντικές αλλαγές στη θερμοκρασία. Κάθε ζώνη στο Κιλιμάντζαρο υπάρχει λόγω ενός συγκεκριμένου εύρους θερμοκρασίας και βροχοπτώσεων που υποστηρίζει διαφορετικούς τύπους ζωής.
Μικροκλίμα: Το Κιλιμάντζαρο είναι ένας αυτόνομος ορεινός όγκος, που σημαίνει ότι δημιουργεί τα δικά του απομονωμένα κλίματα. Η κλίση του βουνού επηρεάζει την ποσότητα του ηλιακού φωτός που λαμβάνεται, την έκθεση του ανέμου και την αποστράγγιση, συμβάλλοντας στα μικροκλίματα.
Εγγύτητα στον Ισημερινό: Το Κιλιμάντζαρο βρίσκεται κοντά στον ισημερινό, γεγονός που επιτρέπει τροπικές συνθήκες στη βάση του. Ο ισημερινός ήλιος σε συνδυασμό με το ύψος του βουνού εκτείνεται στις κλιματικές συνθήκες από τον ισημερινό έως την αρκτική στην κορυφή.
Εφέ σκιάς της βροχής: Το βουνό αναχαιτίζει τον υγρό αέρα που προέρχεται από τον Ινδικό Ωκεανό, δημιουργώντας μια σκιά βροχής στην υπήνεμη πλευρά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα διακυμάνσεις στις βροχοπτώσεις και την υγρασία, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει τον τύπο της βλάστησης και τα οικοσυστήματα σε κάθε ζώνη.
Ηφαιστειακό έδαφος: Το πλούσιο ηφαιστειακό έδαφος στα χαμηλότερα επίπεδα του Κιλιμάντζαρο υποστηρίζει πλούσια βλάστηση και γεωργία, η οποία μετατρέπεται σε διαφορετικούς τύπους εδάφους που υποστηρίζουν λιγότερο ποικιλόμορφη φυτική ζωή καθώς αυξάνεται το υψόμετρο.
Γεωργία και οικισμοί: Οι κατώτερες ζώνες έχουν επηρεαστεί από την ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η γεωργία, η οποία έχει τροποποιήσει τις αρχικές οικολογικές ρυθμίσεις.

Bushland/Cultivated Zone
Υψόμετρο: 800 έως 1.800 m
Βροχόπτωση: 20 έως 70 ίντσες (500 έως 1.800 mm)

Rainforest Zone
Υψόμετρο: 1.800 έως 2.800 m
Βροχόπτωση: 79 έως 40 ίντσες (2.000 έως 1.000 mm)

Heath/Moorland Zone
Υψόμετρο: 2.800 έως 4.000 m
Βροχόπτωση: 51 έως 21 ίντσες (1.300 έως 530 mm)

Alpine Desert Zone
Υψόμετρο:4.000 έως 5.000 m
Βροχόπτωση: 10 ίντσες (250 mm)

Arctic Zone
Υψόμετρο: 5.000+ m
Βροχόπτωση:<4 ίντσες (100 mm)


Έτσι λοιπόν μετά την πρώτη ώρα περπατήματος μέσα στους θάμνους φτάνουμε και ανεβαίνουμε το elephant’s back μία ανηφόρα 750 μέτρων. Στην κορυφή της είναι ώρα για την πρώτη στάση για ανάκτηση δυνάμεων.

Ο δρόμος συνεχίζει ανηφορικά μέχρι την αρχή του Shira Plateau. Εκεί βρίσκονται και τα δύο camp Που θα περάσουμε σήμερα. Στο Shira camp1 θα φάμε μόνο lunch στάση για περίπου 1.30 ώρα και στο Shira camp2 θα κοιμηθούμε.

Μόλις αντικρίζουμε το Shira plateau παθαίνουμε ένα σοκ. Μια τεράστια ορεινή πεδιάδα και στη μέση το Kibo με την κορυφή του Κιλιμάντζαρου. Πανέμορφο απλά.

Το οροπέδιο Shira είναι μια τεράστια, υπερυψωμένη περιοχή που βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές του Κιλιμάντζαρο. Σε υψόμετρο από 3.500 έως 3.960 μέτρα, το Shira Plateau προσφέρει όμορφη θέα και ένα ευχάριστο οικολογικό περιβάλλον. Βρίσκεται ακριβώς δυτικά του Kibo, του κεντρικού ηφαιστειακού όγκου του Κιλιμάντζαρο, και οριοθετείται από τις απότομες κορυφογραμμές που χαρακτηρίζουν τη δυτική όψη του βουνού.

Οι απαρχές του οροπεδίου είναι τόσο δραματικές όσο και το ίδιο το τοπίο. Η ιστορία ξεκινά πριν από εκατομμύρια χρόνια, όταν το όρος Κιλιμάντζαρο σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα του ενεργού ηπειρωτικού ρήγματος. Καθώς η λάβα ξεχύθηκε μέσα από κατάγματα στην επιφάνεια της γης, αναδύθηκαν τρεις ηφαιστειακοί κώνοι (Shira, Mawenzi και Kibo). Με την πάροδο του χρόνου, η Shira μεγάλωσε σε ύψος μεγαλύτερο από 4.877 μέτρα.

Μόλις η ηφαιστειακή δραστηριότητα σταμάτησε πριν από περίπου 500.000 χρόνια, ο κώνος Shira κατέρρευσε σε μια τεράστια καλντέρα. Ο άλλοτε πανύψηλος κώνος παραδόθηκε στις δυνάμεις της βαρύτητας και της διάβρωσης, ισοπεδώνοντας στη γη που βλέπουμε σήμερα, ενώ οι αδελφοί κώνοι της Shira, Kibo και Mawenzi, στέκονται ακόμα σήμερα.

Σιγά σιγά προσεγγίζουμε το Shira camp1, Μέσα από μία διαδρομή απίστευτης ομορφιάς για εμάς. Εκεί μετά το απαραίτητο φωτοπαιχνίδι χαλαρώνουμε και περιμένουμε πάλι το λουκούλλειο lunch. Σούπα για πρώτο και πίτσα με μανγκο το δεύτερο!!! Χαμός τα γεύματα στο βουνό!!!

Μετά από περίπου 5 ώρες από το ξεκίνημα μαζί με τις στάσεις ξεκινάμε για το τελευταίο κομμάτι τις διαδρομής, 9km ακόμα. Περπάτημα μέσα από τους θάμνους και τα ηφαιστειογενή πετρώματα, μερικά ρυάκια και οι εικόνες που περνούν μπροστά από τα μάτια μας υπέροχες.

Πλέον το Shira camp2 είναι μπροστά μας, και μετά από

7.30 ώρες
17 Km
1286μ άνοδος
180μ κάθοδος

Φτάνουμε στα 3900m και στο camp, το καθιερωμένο χτύπημα στη μεταλλική πλάκα που μας καλωσορίζει στο camp το οποίο είναι διπλάσιο σε μέγεθος από το χθεσινό. Κάπου εκεί βρίσκουμε και τις σκηνές μας.

Μετά την απαραίτητη ξεκούραση, και άλλαγμα ρούχων. Καθόμαστε το σούρουπο στην σκηνή τραπεζαρία. Τα σημάδια της ημέρας είναι εμφανή. Ο Γιώργος είναι υπέρ καμένος από τον ήλιο σβέρκο χέρια και αυτιά και αντίστοιχα αλλά σε λιγότερο βαθμό ο Πάνος. Επίσης μετά την πλέον παράκληση προτροπή του Abdy μας δίνει σε όλους το χάπι για το υψόμετρο.

Ο αέρας πλέον λυσσομανά έξω, ένα γεύμα και κατευθείαν στα sleeping bags και προσπάθεια για ύπνο.

Μέσα στη νύχτα θα ξυπνήσουμε αρκετές φορές από το χτύπημα του αέρα και του χιονιού στη σκηνή!!

 

[LULLU]

μπραβο σας...να χαιρεστε τα νιατα τις εκδρομες σας...ναστε καλα

 

[Zorz59]

Day 3 of Trek: Trek from Shira Camp 2 (3.900) - to Lava Tower (4.600)
- to Barranco Camp (3.900)

Όπως λέει και ο Ernest Hemingway για την κατάκτηση ενός στόχου…

«Όταν όλα είναι ανώδυνα, είναι όμορφα
Όταν όμως πονάς μέχρι μέσα σου, είναι υπέροχα»
​

Η νύχτα που πέρασε θα ήταν η μακράν χειρότερη νύχτα του τρεκ μέσα στη σκηνή. Και για τους 3 για διαφορετικούς λόγους στον καθένα. Μικρή αλλά ενοχλητική επιρροή από το υψόμετρο, πονοκέφαλος και τρελό κάψιμο από τον ήλιο όλη μέρα, και αρκετό κρύο συν τη φασαρία του χιονιού από τον αέρα πάνω στη σκηνή, συνέθεσαν αυτή τη δύσκολη νύχτα.

Παρότι περάσαμε αυτή τη νύχτα, μετά το κλασσικά πλέον μεγάλο και χορταστικό πρωινό η διάθεση ήταν στο φουλ, οι δυνάμεις όλες πίσω και περιμένουμε πως και πως την έναρξη του τρεκ.

Κλασσικά σε όλο το camp με πάνω από 200 τρεκερς είμαστε οι πρώτοι που είμαστε έτοιμοι για να φύγουμε. Λίγο το ότι είμαστε μόνο 3 και ετοιμαζόμαστε γρήγορα, λίγο το προτιμούμε να αράζουμε σε κάποια μέρη στη διαδρομή ανάλογα με το που μας αρέσει και όχι στο camp , μας κάνουν να ξεκινάμε πάλι πρώτοι.

Η διαδρομή σήμερα έχει το κλασσικό για acclimatization στα βουνά, Walk High – Sleep Low. Δηλαδή κατά το περπάτημα θα φτάσουμε σε ένα αρκετά ψηλότερο υψόμετρο και το camp που θα κοιμηθούμε θα είναι στο ίδιο επίπεδο με το σημερινό.

Το ψηλότερο σημείο θα είναι το Lava Tower στα 4.600m και είναι ένας κατακόκκινος ψηλός βράχος από μασίφ αρχαία λάβα.

Ξεκινάμε την άνοδο μας, με πρόσωπο στο υπέροχο Kibo και αρκετό κρύο αέρα που μας κάνει και φοράμε τις κουκούλες μας. Παρατηρώντας κάτω το χιόνι που έριξε το βράδυ, είναι σε μορφή από παγωμένα μικρά μπαλάκια, πιο κοντά δηλαδή σε μικροσκοπικό χαλάζι παρά σε χιόνι.

Η πρώτη ώρα του τρεκ συνεχίζεται κάπως έτσι, έως ότου κόβει ο αέρας. Από εκεί και πέρα συνεχίζουμε ανηφορικά. Οι πέτρες από λάβα πλέον κυριαρχούν και απόκοσμες πορτοκαλί γραμμές τις διατρέχουν.

Χαλαρώνοντας σε ένα βράχο με θέα, το μονοπάτι που θα διασχίσουμε φαίνεται μπροστά μας. Για χιλιόμετρα γεμάτο πορτερς που πηγαίνουν να στήσουν το επόμενο camp.

Πλέον έχουμε φτάσει σχεδόν στη βάση του Kibo και ανηφορίζουμε τα τελευταία μέτρα προς το Lava Tower.

Ένας εκπληκτικός πορτοκαλί όγκος, σχεδόν κάθετος. Αφού παίζουμε λίγο με φωτογραφίες και παρατηρούμε όλους τους πόρτες κουζίνας να στήνουν μπαμ μπαμ τις κουζίνες για τα γκρουπ που έρχονται. Πάμε σε μια γωνιά για χαλάρωση, σνακ και ζεστό τζιντζερ tea.

Και εκεί καθισμένος κάτω από το Kibo, στη μια μεριά το Lava Tower αγέρωχο, στην άλλη το Kibo με χιόνια και τα σύννεφα να το καλύπτουν και στο βάθος μέσα από τα σύννεφα οι σαβάνες της Τανζανίας…. Βάζω ακουστικά για λίγο, τσάι στο χέρι και το βλέμμα πότε από εδώ πότε από εκεί..

Τι κάνουμε στις πόλεις? Τι ομορφιά υπάρχει εκεί έξω…

«Έχετε κοιτάξει το γυμνό μεγαλείο
όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κοιτάξεις,
Στιγμιότυπα και σκηνές σε αφθονία,
Μεγάλα βουνά ανεβαίνουν στον παράδεισο, που τα εκτυφλωτικά ηλιοβασιλέματα πέφτουν,
Μαύρα φαράγγια όπου τα ορμητικά νερά σκίζουν και βρυχώνται;
Έχετε σαρώσει την οραματισμένη κοιλάδα;
με το πράσινο ρυάκι να το διαπερνά,
Ψάξατε την απεραντοσύνη για κάτι που έχετε χάσει;
Έχεις στριμώξει την ψυχή σου στη σιωπή;
Τότε για όνομα του Θεού πήγαινε και κάνε το.
Ακούστε την πρόκληση, μάθετε το μάθημα, πληρώστε το κόστος.»​

«Robert William Service»
​

Έτοιμοι λοιπόν για τη συνέχεια, από εδώ μόνο κατηφόρα μέχρι το camp. Το τοπίο αλλάζει από κόκκινους βράχους, σε πετρώδες με ρυάκια και στη συνέχεια σε αραιό δάσος από είδος φοίνικα που φύεται εκεί ψηλά, χιλιάδων ετών. Απίστευτες εναλλαγές.

Μετά από

10 χιλιόμετρα
6.30 ώρες
750 μ άνοδος
750 μ κάθοδος

Φτάνουμε στο Baranco Camp. Το Camp έχει απίστευτη θέα μέσα από μία κοιλάδα προς τη σαβάνα και από πάνω του είναι το Barranco Wall, ένας τοίχος που θα ανεβούμε αύριο το πρωί, ένα κάθετο τεχνικό κομμάτι της διαδρομής. Το camp τεράστιο γιατί εδώ πλέον συναντιούνται και άλλες 2 από τις διαδρομές που ανεβαίνουν το βουνό.

Κάνουμε μία βόλτα σε όλο το Camp και καταλήγουμε στη σκηνή, μετά το φαγητό, ο Africafe του Πάνου δίνει πόνο, πως το πίνει αυτό το πραμα???!!!

Και ξεκίνα μια χαλαρή βροχούλα. Τσάι, βροχή, κλίμα βουνού και στο ηχείο να παίζει Bob Dylan…. Μαγεία…

Η χθεσινή αϋπνία μας οδηγεί νωρίς μέσα στους υπνόσακους και μια γλυκιά γαλήνη μας αποκοιμίζει…

 

[Zorz59]

Day 4 of Trek: Trek from Barranco Camp (3.900) to Karanga Camp (4.000)

• Πάνο τι είναι αυτό στην οροφή της σκηνής?
• Δε ξέρω…. Λες να είναι πάγος? Λογικά θα έπιασε κρύο μετά τη χθεσινή βροχή…

Πάει το χέρι στη οροφή… Πάνο, πάγος είναι ρε, αλλά από μέσα… όλη η οροφή της σκηνής είναι παγωμένη.
Τα χνώτα μας, η υγρασία και οι χαμηλές θερμοκρασίες, δημιούργησαν όλο αυτό στη σκηνή μέσα στη νύχτα…
Ξύπνημα κλασσικά στις 5.30 το πρωί μέσα στη νύχτα, προσπάθεια να βγούμε από τον υπνόσακο για την προετοιμασία. Ο Πάνος όμως ξεκινά την καθημερινή του ιεροτελεστία. Ντύνεται γρήγορα γρήγορα και πάει πάνω από τις 2 του τσάντες. Σακουλάκια, παρασακουλάκια, γκατζετάκια, ρούχα, μία αέναη καθημερινή μάχη για την τακτοποίηση τους σε μορφή Tetris. Κάθε πρωί μισή ώρα τουλάχιστον αυτός ο ήχος από σακούλες να ανοίγουν, να κλείνουν, να πατιώνται να γεμίζουν να αδειάζουν, μόνιμη καθυστέρηση

Τρώμε το περίεργο πρωινό, κρέπες και λουκάνικα, μέσα στο ψοφόκρυο με φακούς κεφαλής στην αρχή. Αλλά η ανατολή έρχεται σύντομα, ανοίγουμε τη σκηνή και κοιτάμε μπροστά μας τον τοίχο του Barranco. The Barranco Wall.

Ένα κάθετο κομμάτι βράχου με χαραγμένη μία μικρή διαδρομή μονοπάτι πάνω του. Τεχνική διαδρομή, 260 μέτρων κάθετης υψομετρικής, το οποίο αργά και σταθερά θέλουμε περίπου μία ώρα ανάβαση.

Το υψόμετρο του τoίχους Barranco είναι 257 μέτρα (843 πόδια) και βρίσκεται στην πλευρά του όρους Κιλιμάντζαρο. Το Barranco Wall είναι αυτό που οι ορειβάτες θα αποκαλούσαν scramble, που σημαίνει ότι δεν απαιτεί ορειβατικές ικανότητες για να διασχίσει κανείς την περιοχή.

Το τoίχος Barranco σχηματίστηκε από ηφαιστειακή δραστηριότητα καθώς και από κατολισθήσεις στην περιοχή μεταξύ 150.000 και 200.000 ετών, όταν το όρος Κιλιμάντζαρο ήταν αδρανές. Το βουνό είναι τόσο ψηλό που είναι δύσκολο να δει κανείς την κορυφή του όταν κοιτάζει από κάτω. Εξαιτίας αυτού, πολλοί ορειβάτες προσθέτουν αυτή την ανάβαση στη λίστα με τα όνειρά τους.

Αν και δεν χρειάζεται να είστε ειδικός ορειβάτης για να αντιμετωπίσετε τον τοίχο, πρέπει να είστε έξυπνος ορειβάτης. Ο τοίχος Barranco αποτελείται από απότομα και στενά μονοπάτια που απαιτούν από τους ορειβάτες να χρησιμοποιούν και τα τέσσερα άκρα για να διασχίσουν την ανάβαση.

The Kissing Rock on Barancco Wall

Υπάρχει ένα τμήμα του μονοπατιού που αναφέρεται ως τοίχος που φιλάει ή τοίχος που αγκαλιάζει. Η αναφορά αυτή γίνεται λόγω της στενότητας του μονοπατιού σε αυτό το σημείο. Όταν ανεβαίνετε σε αυτό το τμήμα, πρέπει να πλαγιάζετε στον τοίχο για να αποφύγετε την πτώση από μια απότομη κίνηση. Αν και δεν είναι δύσκολο, μπορεί να είναι λίγο εκφοβιστικό.

Ξεκινάμε το περπάτημα… σήμερα η διαδρομή έχει το τοίχος και μετά άλλα 4 χιλιόμετρα περπάτημα στην Αλπική έρημο, σχεδόν όλα λίγο πάνω από τα 4.000 m. Έτσι υπολογίζουμε μία χαλαρή μέρα και μετά από περίπου 4 ώρες να είμαστε στο Karanga Camp. Πλέον μπαίνουμε στο μεσαίο κομμάτι του ταξιδιού. Με μικρές διαδρομές για να κρατάμε δυνάμεις για την κορυφή, και πολύ ώρα και ύπνος πάνω από τα 4.000m για να συνηθίσει το σώμα.

Ήδη πάνω στο τοίχος έχει δημιουργηθεί ένα φίδι από πορτερς. Μεταφέρουν γρήγορα τις σκηνές στο επόμενο camp. Είναι το πρώτο πρωινό που βλέπουμε τελικά και άλλους trekkers και όχι μόνο ντόπιους πορτερς.

Και ναι ξεκινάμε τον τοίχο. Τα μπατον είναι μέσα στη τσάντα για την ανάβαση. Χρειάζονται και τα χέρια σε κάποια σημεία, για τα ην ανάβαση. Το περπάτημα στενό μεν και ανηφορικό αλλά όχι κάτι το δύσκολο.

Όμως πριν μίση ώρα τελειώσαμε το πρωινό. Η ανηφόρα απότομη. Ε πήγαμε να σκάσουμε. Στο μισάωρο σταματάμε σε ένα άπλωμα και βγάζουμε μπουφάν σκούφους γάντια. Καήκαμε στο ζέσταμα που λέμε. Αλλά δε πειράζει έχουμε όλη τη μέρα μπροστά μας.

Με το χαμόγελο ανεβαίνουμε και τα τελευταία μέτρα του τοίχους. Τόση ώρα ήμασταν στη σκιά του τοίχους και μόλις βγαίνουμε στην κορυφή, το υπέροχο Kibo και λαμπερός ήλιος!!! Έτσι μετά από μία ώρα περίπου ανηφόρα στάση στην κορυφή. Απλά δέος, η πεδιάδα με το όρος Μερού από τη μια και το Kibo από την άλλη. Χαλάρωμα, θαυμασμός και φωτοπαιχνιδι.. είπαμε όλη η μέρα μπροστά μας, από εδώ έχουμε περίπου 2 ώρες ευθεία και κατηφόρα και μια μισάωρη καλή ανηφόρα στο τέλος.

Το αλπικό πετρώδες τοπίο πραγματικά μοναδικό, λάβα και ασβεστόλιθοι παντού, και κάπου κάπου φοινικοθαμνοι σκληροί να ξεπηδούν κάτω από τις πέτρες…

Φτάνουμε στη βάση της τελευταίας ανηφόρας. Χαλαρώνουμε για λίγο νερό και έχουμε κουβέντα με το Abdy για το νερό.

Λοιπόν ως τώρα πως είχαμε νερό, μπουκάλια εννοείται πως δεν υπάρχουν εκεί ούτε και τα κουβαλάμε. Το νερό είναι από πηγές του βουνού, από χιόνι. Το φέρνουν σε κουβάδες στο camp οι πορτερς μετά το στήσιμο των σκηνών. Για αυτό και τα camp είναι κοντά στις πηγές. Από εκεί και πέρα το νερό το βράζουμε κυρίως με τζιντζερ, οπότε έχει αποστειρωθεί και καταναλώνεται άφοβα.

Τι έχουμε όμως τώρα, που μας εντυπωσιάζει για την δύναμη αυτών εδώ των ανθρώπων. Η τελευταία πηγή είναι εδώ πριν την ανηφόρα. Οπότε για την μέρα που ακολουθεί, την επόμενη που έχουμε το τρεκ για το basecamp αλλά και τη μεθεπόμενη που αναβαίνουμε κορυφή και πάλι basecamp , κάποιοι από το γκρουπ θα έρχονται ως εδώ και θα το κουβαλούν στο camp!!!!!! Μισό χιλιόμετρο περίπου μέχρι το camp εδώ πάνω και άλλα 3,5 με ανηφόρα μέχρι το basecamp….. Extreme….

Μια ανάσα και βουρ στην ανηφόρα. Ανέβασμα στο Karanga Camp.
4.5km
4 ώρες
410 άνοδος
370 κάθοδος

Μακράν το πιο ωραίο camp. Η σκηνή με θέα στην πεδιάδα, από πάνω μας πεντακάθαρο το Kibo και ώρες ώρες να είμαστε κυριολεκτικά μέσα στα σύννεφα, όταν αυτά έρχονται γρήγορα και παιχνιδιάρικα σε εμάς!!

Έχουμε πολλές ώρες μπροστά μας σήμερα. Lunch, tea και dinner εδώ. Κάνουμε βόλτες στο camp, χαβαλέ με τον απίθανο Benson ένα εκπληκτικό παιδί που είχε κατά αυτόν τον τιμητικό ρόλο του σερβιτόρου. Χαβαλές μέχρι και με την χημική τουαλέτα σήμερα, ο Γιώργος έμαθε μέχρι και να την αδειάζει!!!!

Και κάπου εκεί πάνω στο tea time ο Πάνος σπάει την καρέκλα με το ζεματιστό νερό στο χέρι, γέλιο και πόνος μαζί. Τι άλλο θα κάνει τούτος ο άνθρωπος!!!

Πλέον αρχίζουν και αδειάζουν και τα powerbank. Και ξεκινάμε ένα παζάρι ενέργειας. Ο Πάνος ήθελε μουσική, το ηχειάκι και το κινητό ρεύμα. Και ο ατέλειωτος χαβαλές ξεκινάει, σου δίνω μουσική για 15% powerbank, και ναι και όχι και μη με κλέβεις και πάλι από την αρχή… βέβαια κατά την διάρκεια της ημέρας στήνουμε μέχρι και χορό έξω από τη σκηνή, φωνάζοντας, για σένα καίω και το Powerbank… και ο χορός με το Asi me gusta mi δίνει ρέστα… στιγμές που μένουν για πάντα…

Με Bruce Springsteen και Nightshift… κλείνουμε το σούρουπο… από εκεί και πέρα κλασσικό meeting με Abdy, για το αυριανό τρεκ, οξυγονομέτρηση και το μισό χαπάκι για τη νόσο του υψομέτρου.

Marvin, he was a friend of mine
And he could sing his song, his heart in every line
Marvin sang of the joy and pain
He opened up our minds, I still can hear him say

Oh, talk to me, so you can see, what's going on
Say you will sing your songs forevermore (forevermore)

Gonna be some sweet sounds, coming down on the nightshift
I bet you're singing proud, oh, I bet you'll pull a crowd
Gonna be a long night, it's gonna be alright, on the nightshift (on the nightshift)
You found another home, I know you're not alone, on the nightshift​

Bruce Sprinsteen - Nightshift
​

Δεν υπήρχε κούραση σήμερα, οπότε ο καιρός και το μέρος δίνουν και την ευκαιρία να παίξουμε πρώτη φορά με τους τρίποδες για κάποια προσπάθεια νυχτερινής φωτο και αστεριών…

 

[Sassenach77]

Υπάρχει ένα τμήμα του μονοπατιού που αναφέρεται ως τοίχος που φιλάει ή τοίχος που αγκαλιάζει. Η αναφορά αυτή γίνεται λόγω της στενότητας του μονοπατιού σε αυτό το σημείο. Όταν ανεβαίνετε σε αυτό το τμήμα, πρέπει να πλαγιάζετε στον τοίχο για να αποφύγετε την πτώση από μια απότομη κίνηση. Αν και δεν είναι δύσκολο, μπορεί να είναι λίγο εκφοβιστικό.

Σε αυτό το κομμάτι την ώρα που περνούσα ήρθε ένας οδηγός απο άλλη ομάδα και έβαλε το χέρι του στην πλάτη μου και με κόλλησε στο βράχο και δεν μπορούσα να προχωρήσω. Δεν κατάλαβα καν γιατί το έκανε αυτό, ενώ περνούσα ήρεμα το σημείο, και στη προσπάθεια μου να με αφήσει για να συνεχίσω κόντεψα να σαβουρδιστώ! Δεν είναι δύσκολο κομμάτι, απλά θέλει προσοχή.

χαβαλέ με τον απίθανο Benson ένα εκπληκτικό παιδί που είχε κατά αυτόν τον τιμητικό ρόλο του σερβιτόρου.

Και το ρόλο του "ρουφιάνου" επίσης Όλες τις μέρες που ήμασταν εκεί τους παρατηρούσαμε και απο την αρχή είχαμε καταλάβει οτι ο σερβιτόρος, ο Μπένσον δλδ, είναι και αυτός που μεταφέρει την εικόνα της σκηνής μας στους άλλους και κυρίως στον leader. Την έκανε πολύ καλά τη δουλειά του και είναι όντως ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος, τον έβαλα στην καρδιά μου!!!

 

[LULLU]

αληθεια τωρα η coloplast εχει σχεση με σκηνες και ορειβασια???
Μια ερωτηση ... ολα αυτα τα αποβλητα τι γινονται?

 

[varioAthens]

Mοναδικη εμπειρια! Δεν ξερω τι να πρωτοσχολιασω... Οι εναλλαγες των εικονων ειναι φοβερες και βοηθαει πολυ το σχεδιαγραμμα που εβαλες με τις διαφορες του τοπιου ανα ζωνη. Γενικα ολη η ιστορια σου οπως την εχεις δομησει με τις φωτογραφιες βημα προς βημα νιωθω σαν να να ακολουθω κι εγω τη διαδρομη. Και επιπλεον, ειναι και απιστευτα βοηθητικη απο αποψη πληροφοριων. Γενικα εχεις ριξει πολλη δουλεια για την ιστορια σου, ειναι εξαιρετικη.