Zorz59
Member
- Μηνύματα
- 253
- Likes
- 1.840
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Day 1 of Trek: Trek from Lemosho Gate (2.400) to Mti Mkubwa Camp (2.785)
- Day 2 of Trek: Trek from Mti Mkubwa (2.785) to Shira Camp 2 (3.900)
- Day 3 of Trek: Trek from Shira Camp 2 (3.900) - to Lava Tower (4.600) - to Barranco Camp (3.900)
- Day 4 of Trek: Trek from Barranco Camp (3.900) to Karanga Camp (4.000)
- Day 5 of Trek: Trek from Karanga Camp (4.000) to Barafu Basecamp (4.675)
- Day 6 of Trek: Summit Day, Trek from Barafu Basecamp (4.675) to Uhuru Peak (5.895) to Barafu Basecamp (4.675) to Mweka Camp (3100)
- Day 7 of Trek: Trek from Mweka Camp (3.100) to Mweka Gate (1.650) And Drive to Moshi Town
- Επίλογος
- Moshi Town
Day 3 of Trek: Trek from Shira Camp 2 (3.900) - to Lava Tower (4.600)
- to Barranco Camp (3.900)
Όπως λέει και ο Ernest Hemingway για την κατάκτηση ενός στόχου…
«Όταν όλα είναι ανώδυνα, είναι όμορφα
Όταν όμως πονάς μέχρι μέσα σου, είναι υπέροχα»
Η νύχτα που πέρασε θα ήταν η μακράν χειρότερη νύχτα του τρεκ μέσα στη σκηνή. Και για τους 3 για διαφορετικούς λόγους στον καθένα. Μικρή αλλά ενοχλητική επιρροή από το υψόμετρο, πονοκέφαλος και τρελό κάψιμο από τον ήλιο όλη μέρα, και αρκετό κρύο συν τη φασαρία του χιονιού από τον αέρα πάνω στη σκηνή, συνέθεσαν αυτή τη δύσκολη νύχτα.
Παρότι περάσαμε αυτή τη νύχτα, μετά το κλασσικά πλέον μεγάλο και χορταστικό πρωινό η διάθεση ήταν στο φουλ, οι δυνάμεις όλες πίσω και περιμένουμε πως και πως την έναρξη του τρεκ.
Κλασσικά σε όλο το camp με πάνω από 200 τρεκερς είμαστε οι πρώτοι που είμαστε έτοιμοι για να φύγουμε. Λίγο το ότι είμαστε μόνο 3 και ετοιμαζόμαστε γρήγορα, λίγο το προτιμούμε να αράζουμε σε κάποια μέρη στη διαδρομή ανάλογα με το που μας αρέσει και όχι στο camp , μας κάνουν να ξεκινάμε πάλι πρώτοι.
Η διαδρομή σήμερα έχει το κλασσικό για acclimatization στα βουνά, Walk High – Sleep Low. Δηλαδή κατά το περπάτημα θα φτάσουμε σε ένα αρκετά ψηλότερο υψόμετρο και το camp που θα κοιμηθούμε θα είναι στο ίδιο επίπεδο με το σημερινό.
Το ψηλότερο σημείο θα είναι το Lava Tower στα 4.600m και είναι ένας κατακόκκινος ψηλός βράχος από μασίφ αρχαία λάβα.
Ξεκινάμε την άνοδο μας, με πρόσωπο στο υπέροχο Kibo και αρκετό κρύο αέρα που μας κάνει και φοράμε τις κουκούλες μας. Παρατηρώντας κάτω το χιόνι που έριξε το βράδυ, είναι σε μορφή από παγωμένα μικρά μπαλάκια, πιο κοντά δηλαδή σε μικροσκοπικό χαλάζι παρά σε χιόνι.
Η πρώτη ώρα του τρεκ συνεχίζεται κάπως έτσι, έως ότου κόβει ο αέρας. Από εκεί και πέρα συνεχίζουμε ανηφορικά. Οι πέτρες από λάβα πλέον κυριαρχούν και απόκοσμες πορτοκαλί γραμμές τις διατρέχουν.
Χαλαρώνοντας σε ένα βράχο με θέα, το μονοπάτι που θα διασχίσουμε φαίνεται μπροστά μας. Για χιλιόμετρα γεμάτο πορτερς που πηγαίνουν να στήσουν το επόμενο camp.
Πλέον έχουμε φτάσει σχεδόν στη βάση του Kibo και ανηφορίζουμε τα τελευταία μέτρα προς το Lava Tower.
Ένας εκπληκτικός πορτοκαλί όγκος, σχεδόν κάθετος. Αφού παίζουμε λίγο με φωτογραφίες και παρατηρούμε όλους τους πόρτες κουζίνας να στήνουν μπαμ μπαμ τις κουζίνες για τα γκρουπ που έρχονται. Πάμε σε μια γωνιά για χαλάρωση, σνακ και ζεστό τζιντζερ tea.
Και εκεί καθισμένος κάτω από το Kibo, στη μια μεριά το Lava Tower αγέρωχο, στην άλλη το Kibo με χιόνια και τα σύννεφα να το καλύπτουν και στο βάθος μέσα από τα σύννεφα οι σαβάνες της Τανζανίας…. Βάζω ακουστικά για λίγο, τσάι στο χέρι και το βλέμμα πότε από εδώ πότε από εκεί..
Τι κάνουμε στις πόλεις? Τι ομορφιά υπάρχει εκεί έξω…
«Έχετε κοιτάξει το γυμνό μεγαλείο
όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κοιτάξεις,
Στιγμιότυπα και σκηνές σε αφθονία,
Μεγάλα βουνά ανεβαίνουν στον παράδεισο, που τα εκτυφλωτικά ηλιοβασιλέματα πέφτουν,
Μαύρα φαράγγια όπου τα ορμητικά νερά σκίζουν και βρυχώνται;
Έχετε σαρώσει την οραματισμένη κοιλάδα;
με το πράσινο ρυάκι να το διαπερνά,
Ψάξατε την απεραντοσύνη για κάτι που έχετε χάσει;
Έχεις στριμώξει την ψυχή σου στη σιωπή;
Τότε για όνομα του Θεού πήγαινε και κάνε το.
Ακούστε την πρόκληση, μάθετε το μάθημα, πληρώστε το κόστος.»
«Robert William Service»
Έτοιμοι λοιπόν για τη συνέχεια, από εδώ μόνο κατηφόρα μέχρι το camp. Το τοπίο αλλάζει από κόκκινους βράχους, σε πετρώδες με ρυάκια και στη συνέχεια σε αραιό δάσος από είδος φοίνικα που φύεται εκεί ψηλά, χιλιάδων ετών. Απίστευτες εναλλαγές.
Μετά από
10 χιλιόμετρα
6.30 ώρες
750 μ άνοδος
750 μ κάθοδος
Φτάνουμε στο Baranco Camp. Το Camp έχει απίστευτη θέα μέσα από μία κοιλάδα προς τη σαβάνα και από πάνω του είναι το Barranco Wall, ένας τοίχος που θα ανεβούμε αύριο το πρωί, ένα κάθετο τεχνικό κομμάτι της διαδρομής. Το camp τεράστιο γιατί εδώ πλέον συναντιούνται και άλλες 2 από τις διαδρομές που ανεβαίνουν το βουνό.
Κάνουμε μία βόλτα σε όλο το Camp και καταλήγουμε στη σκηνή, μετά το φαγητό, ο Africafe του Πάνου δίνει πόνο, πως το πίνει αυτό το πραμα???!!!
Και ξεκίνα μια χαλαρή βροχούλα. Τσάι, βροχή, κλίμα βουνού και στο ηχείο να παίζει Bob Dylan…. Μαγεία…
Η χθεσινή αϋπνία μας οδηγεί νωρίς μέσα στους υπνόσακους και μια γλυκιά γαλήνη μας αποκοιμίζει…
- to Barranco Camp (3.900)
Όπως λέει και ο Ernest Hemingway για την κατάκτηση ενός στόχου…
«Όταν όλα είναι ανώδυνα, είναι όμορφα
Όταν όμως πονάς μέχρι μέσα σου, είναι υπέροχα»
Η νύχτα που πέρασε θα ήταν η μακράν χειρότερη νύχτα του τρεκ μέσα στη σκηνή. Και για τους 3 για διαφορετικούς λόγους στον καθένα. Μικρή αλλά ενοχλητική επιρροή από το υψόμετρο, πονοκέφαλος και τρελό κάψιμο από τον ήλιο όλη μέρα, και αρκετό κρύο συν τη φασαρία του χιονιού από τον αέρα πάνω στη σκηνή, συνέθεσαν αυτή τη δύσκολη νύχτα.
Παρότι περάσαμε αυτή τη νύχτα, μετά το κλασσικά πλέον μεγάλο και χορταστικό πρωινό η διάθεση ήταν στο φουλ, οι δυνάμεις όλες πίσω και περιμένουμε πως και πως την έναρξη του τρεκ.
Κλασσικά σε όλο το camp με πάνω από 200 τρεκερς είμαστε οι πρώτοι που είμαστε έτοιμοι για να φύγουμε. Λίγο το ότι είμαστε μόνο 3 και ετοιμαζόμαστε γρήγορα, λίγο το προτιμούμε να αράζουμε σε κάποια μέρη στη διαδρομή ανάλογα με το που μας αρέσει και όχι στο camp , μας κάνουν να ξεκινάμε πάλι πρώτοι.
Η διαδρομή σήμερα έχει το κλασσικό για acclimatization στα βουνά, Walk High – Sleep Low. Δηλαδή κατά το περπάτημα θα φτάσουμε σε ένα αρκετά ψηλότερο υψόμετρο και το camp που θα κοιμηθούμε θα είναι στο ίδιο επίπεδο με το σημερινό.
Το ψηλότερο σημείο θα είναι το Lava Tower στα 4.600m και είναι ένας κατακόκκινος ψηλός βράχος από μασίφ αρχαία λάβα.
Ξεκινάμε την άνοδο μας, με πρόσωπο στο υπέροχο Kibo και αρκετό κρύο αέρα που μας κάνει και φοράμε τις κουκούλες μας. Παρατηρώντας κάτω το χιόνι που έριξε το βράδυ, είναι σε μορφή από παγωμένα μικρά μπαλάκια, πιο κοντά δηλαδή σε μικροσκοπικό χαλάζι παρά σε χιόνι.
Η πρώτη ώρα του τρεκ συνεχίζεται κάπως έτσι, έως ότου κόβει ο αέρας. Από εκεί και πέρα συνεχίζουμε ανηφορικά. Οι πέτρες από λάβα πλέον κυριαρχούν και απόκοσμες πορτοκαλί γραμμές τις διατρέχουν.
Χαλαρώνοντας σε ένα βράχο με θέα, το μονοπάτι που θα διασχίσουμε φαίνεται μπροστά μας. Για χιλιόμετρα γεμάτο πορτερς που πηγαίνουν να στήσουν το επόμενο camp.
Πλέον έχουμε φτάσει σχεδόν στη βάση του Kibo και ανηφορίζουμε τα τελευταία μέτρα προς το Lava Tower.
Ένας εκπληκτικός πορτοκαλί όγκος, σχεδόν κάθετος. Αφού παίζουμε λίγο με φωτογραφίες και παρατηρούμε όλους τους πόρτες κουζίνας να στήνουν μπαμ μπαμ τις κουζίνες για τα γκρουπ που έρχονται. Πάμε σε μια γωνιά για χαλάρωση, σνακ και ζεστό τζιντζερ tea.
Και εκεί καθισμένος κάτω από το Kibo, στη μια μεριά το Lava Tower αγέρωχο, στην άλλη το Kibo με χιόνια και τα σύννεφα να το καλύπτουν και στο βάθος μέσα από τα σύννεφα οι σαβάνες της Τανζανίας…. Βάζω ακουστικά για λίγο, τσάι στο χέρι και το βλέμμα πότε από εδώ πότε από εκεί..
Τι κάνουμε στις πόλεις? Τι ομορφιά υπάρχει εκεί έξω…
«Έχετε κοιτάξει το γυμνό μεγαλείο
όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κοιτάξεις,
Στιγμιότυπα και σκηνές σε αφθονία,
Μεγάλα βουνά ανεβαίνουν στον παράδεισο, που τα εκτυφλωτικά ηλιοβασιλέματα πέφτουν,
Μαύρα φαράγγια όπου τα ορμητικά νερά σκίζουν και βρυχώνται;
Έχετε σαρώσει την οραματισμένη κοιλάδα;
με το πράσινο ρυάκι να το διαπερνά,
Ψάξατε την απεραντοσύνη για κάτι που έχετε χάσει;
Έχεις στριμώξει την ψυχή σου στη σιωπή;
Τότε για όνομα του Θεού πήγαινε και κάνε το.
Ακούστε την πρόκληση, μάθετε το μάθημα, πληρώστε το κόστος.»
«Robert William Service»
Έτοιμοι λοιπόν για τη συνέχεια, από εδώ μόνο κατηφόρα μέχρι το camp. Το τοπίο αλλάζει από κόκκινους βράχους, σε πετρώδες με ρυάκια και στη συνέχεια σε αραιό δάσος από είδος φοίνικα που φύεται εκεί ψηλά, χιλιάδων ετών. Απίστευτες εναλλαγές.
Μετά από
10 χιλιόμετρα
6.30 ώρες
750 μ άνοδος
750 μ κάθοδος
Φτάνουμε στο Baranco Camp. Το Camp έχει απίστευτη θέα μέσα από μία κοιλάδα προς τη σαβάνα και από πάνω του είναι το Barranco Wall, ένας τοίχος που θα ανεβούμε αύριο το πρωί, ένα κάθετο τεχνικό κομμάτι της διαδρομής. Το camp τεράστιο γιατί εδώ πλέον συναντιούνται και άλλες 2 από τις διαδρομές που ανεβαίνουν το βουνό.
Κάνουμε μία βόλτα σε όλο το Camp και καταλήγουμε στη σκηνή, μετά το φαγητό, ο Africafe του Πάνου δίνει πόνο, πως το πίνει αυτό το πραμα???!!!
Και ξεκίνα μια χαλαρή βροχούλα. Τσάι, βροχή, κλίμα βουνού και στο ηχείο να παίζει Bob Dylan…. Μαγεία…
Η χθεσινή αϋπνία μας οδηγεί νωρίς μέσα στους υπνόσακους και μια γλυκιά γαλήνη μας αποκοιμίζει…
... 
