Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.455
- Likes
- 17.526
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Ξεχαστήκαμε φέτος - και όταν λέω ξεχαστήκαμε εννοώ ξεχάστηκα 
17 χρόνια Travelstories
Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο
Αντί για στατιστικά φέτος (όπως τις άλλες χρονιές), που έτσι κι'αλλιώς θα ήταν βαρετά, είπα να κάνω μια προσωπική αναδρομή, ελπίζοντας ότι όλο και κάποιος θα τη βρει ενδιαφέρουσα.
Έχω δώσει τόσο χρόνο από τη ζωή μου στο σάιτ που σε γενικές γραμμές χωρίζω τη ζωή μου σε τρία κομμάτια: η τωρινή ζωή μου, αυτή που είχα πριν έρθω στην Αυστραλία, και αυτή που είχα πριν το Travelstories. Και μόνο αυτό λέει τόσα πολλά για μένα προσωπικά, για το πόσο αγαπάω το forum μας και πόσο το "πονάω".
Παρ'όλα αυτά, φέτος δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτήθηκα για τη σημερινή του ταυτότητα και τη χρησιμότητα που εξακολουθεί να έχει (?) στα σημερινά ίντερνετς.
Ακούστε τώρα μια ιστορία: όταν πρωτοξεκίνησα το φόρουμ, το μακρινό πια 2005, έλεγα ότι θέλω να φτιάξω ένα χώρο ανταλλαγής ταξιδιωτικών πληροφοριών - κάτι που τελικά και έγινε. Αλλά δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι στην πραγματικότητα το σημαντικό που θα προκύψει από αυτήν την απόπειρα θα είναι μια κοινότητα. Μια μάζωξη, ένας πύργος βαβέλ από ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους, και όμως τόσο συνδεδεμένους από την κοινή τους αγάπη για ταξίδια.
Αρχικά νόμιζα ότι η δημιουργία του Travelstories είχε να κάνει με την αγάπη μου για τα ταξίδια, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω αμφισβητήσει αν αυτό ήταν το πραγματικό κίνητρο - πάντα κρίνοντας εκ του ασφαλούς 17 χρόνια μετά
. Από τότε που ξεκίνησε τούτη δω η κοινότητα έφτιαξα πολλές ακόμα, οι περισσότερες διατήρησαν ένα συγκεκριμένο χρόνο ζωής, και κάποιες επιβίωσαν.
Το 2020 ξεκίνησα με κάποιους που σήμερα θεωρώ στενούς φίλους, αλλά τότε ήταν πραγματικά εντελώς άγνωστοι, μια ακόμα κοινότητα που αφορά τα επιτραπέζια παιχνίδια, και φτιάξαμε ένα podcast (boardgamebbq.com) - έχουμε μια μεγάλη discord κοινότητα που φιλοξενούμε και μας συνδέει κι'εκεί η αγάπη μας για ένα κοινό παρανομαστή. Στις αρχές του χρόνου για προσωπικούς λόγους αποχώρησα από την ομάδα, και στους 3 μήνες που έμεινα μακριά (επέστρεψα μετά) διαπίστωσα ότι αυτό που πραγματικά μου έλειψε περισσότερο δεν ήταν το ίδιο το αντικείμενο, αλλά η αίσθηση της κοινότητας.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως αυτό είναι που και το Travelstories πρέπει να κοιτάξει να επεκτείνει στο άμεσο μέλλον εάν πρόκειται να επιβιώσει. Τα τελευταία χρόνια που η ζωή μου έγινε τρομερά πολύπλοκη με τη μετανάστευσή μου στην Αυστραλία και πρόσφατα ακόμα περισσότερο με την εκ νέου μετακίνησή μου σε άλλη πολιτεία εδώ, πάντα προσπαθούσα να σκεφτώ τα επόμενα βήματα του Travelstories σε σχέση με το ταξίδι ως κεντρικό κόμβο. Πώς θα οργανώσουμε καλύτερα τις πληροφορίες, πώς θα παροτρύνουμε/διευκολύνουμε τα μέλη να γράφουν περισσότερες προσωπικές ταξιδιωτικές ιστορίες. Πώς θα επεκτείνουμε το περιεχόμενο που έχουμε σε καινούριες κατηγορίες, πώς θα το κάνουμε πιο χρήσιμο, πώς θα κάνουμε νέες εκπομπές στο κανάλι μας, κλπ κλπ.
Ε λοιπόν ίσως όλα αυτά ήταν στη λάθος κατεύθυνση. Ίσως το μέλλον του Travelstories είναι στην κοινότητα. Σε αυτή τη συλλογή ανθρώπων που έχουν συγκεντρωθεί εδώ, και που έρχονται και φεύγουν κατά καιρούς, σε αυτούς που είναι εδώ 15 χρόνια και σε αυτούς που έκαναν εγγραφή σήμερα. Ίσως αυτό που μας ενώνει, δεν είναι τελικά η προφανέστατη αγάπη μας για τα ταξίδια, αλλά η πηγαία ανθρώπινη ανάγκη να μοιραζόμαστε αυτήν την αγάπη με τους άγνωστους διπλανούς μας.
Συγχωρήστε μου την καθυστερημένη ανάρτηση για τα γενέθλια φέτος, όπως και την απουσία "εορτασμών". Σε λίγους μήνες θα είμαι στην Ελλάδα (πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια) και ελπίζω να μπορέσουμε να οργανώσουμε κάτι όλοι μαζί.
Χρόνια πολλά στο αγαπημένο μου Travelstories.
Οι άνθρωποι που γνώρισα και οι φιλίες που έκανα δε θα ήταν ποτέ δυνατές χωρίς αυτό.
Ποια είναι η πιο ξεχωριστή / αγαπημένη σας ανάμνηση που σχετίζεται με το φόρουμ μας;
17 χρόνια Travelstories
Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο
Αντί για στατιστικά φέτος (όπως τις άλλες χρονιές), που έτσι κι'αλλιώς θα ήταν βαρετά, είπα να κάνω μια προσωπική αναδρομή, ελπίζοντας ότι όλο και κάποιος θα τη βρει ενδιαφέρουσα.
Έχω δώσει τόσο χρόνο από τη ζωή μου στο σάιτ που σε γενικές γραμμές χωρίζω τη ζωή μου σε τρία κομμάτια: η τωρινή ζωή μου, αυτή που είχα πριν έρθω στην Αυστραλία, και αυτή που είχα πριν το Travelstories. Και μόνο αυτό λέει τόσα πολλά για μένα προσωπικά, για το πόσο αγαπάω το forum μας και πόσο το "πονάω".
Παρ'όλα αυτά, φέτος δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτήθηκα για τη σημερινή του ταυτότητα και τη χρησιμότητα που εξακολουθεί να έχει (?) στα σημερινά ίντερνετς.
Ακούστε τώρα μια ιστορία: όταν πρωτοξεκίνησα το φόρουμ, το μακρινό πια 2005, έλεγα ότι θέλω να φτιάξω ένα χώρο ανταλλαγής ταξιδιωτικών πληροφοριών - κάτι που τελικά και έγινε. Αλλά δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι στην πραγματικότητα το σημαντικό που θα προκύψει από αυτήν την απόπειρα θα είναι μια κοινότητα. Μια μάζωξη, ένας πύργος βαβέλ από ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους, και όμως τόσο συνδεδεμένους από την κοινή τους αγάπη για ταξίδια.
Αρχικά νόμιζα ότι η δημιουργία του Travelstories είχε να κάνει με την αγάπη μου για τα ταξίδια, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω αμφισβητήσει αν αυτό ήταν το πραγματικό κίνητρο - πάντα κρίνοντας εκ του ασφαλούς 17 χρόνια μετά
. Από τότε που ξεκίνησε τούτη δω η κοινότητα έφτιαξα πολλές ακόμα, οι περισσότερες διατήρησαν ένα συγκεκριμένο χρόνο ζωής, και κάποιες επιβίωσαν.Το 2020 ξεκίνησα με κάποιους που σήμερα θεωρώ στενούς φίλους, αλλά τότε ήταν πραγματικά εντελώς άγνωστοι, μια ακόμα κοινότητα που αφορά τα επιτραπέζια παιχνίδια, και φτιάξαμε ένα podcast (boardgamebbq.com) - έχουμε μια μεγάλη discord κοινότητα που φιλοξενούμε και μας συνδέει κι'εκεί η αγάπη μας για ένα κοινό παρανομαστή. Στις αρχές του χρόνου για προσωπικούς λόγους αποχώρησα από την ομάδα, και στους 3 μήνες που έμεινα μακριά (επέστρεψα μετά) διαπίστωσα ότι αυτό που πραγματικά μου έλειψε περισσότερο δεν ήταν το ίδιο το αντικείμενο, αλλά η αίσθηση της κοινότητας.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως αυτό είναι που και το Travelstories πρέπει να κοιτάξει να επεκτείνει στο άμεσο μέλλον εάν πρόκειται να επιβιώσει. Τα τελευταία χρόνια που η ζωή μου έγινε τρομερά πολύπλοκη με τη μετανάστευσή μου στην Αυστραλία και πρόσφατα ακόμα περισσότερο με την εκ νέου μετακίνησή μου σε άλλη πολιτεία εδώ, πάντα προσπαθούσα να σκεφτώ τα επόμενα βήματα του Travelstories σε σχέση με το ταξίδι ως κεντρικό κόμβο. Πώς θα οργανώσουμε καλύτερα τις πληροφορίες, πώς θα παροτρύνουμε/διευκολύνουμε τα μέλη να γράφουν περισσότερες προσωπικές ταξιδιωτικές ιστορίες. Πώς θα επεκτείνουμε το περιεχόμενο που έχουμε σε καινούριες κατηγορίες, πώς θα το κάνουμε πιο χρήσιμο, πώς θα κάνουμε νέες εκπομπές στο κανάλι μας, κλπ κλπ.
Ε λοιπόν ίσως όλα αυτά ήταν στη λάθος κατεύθυνση. Ίσως το μέλλον του Travelstories είναι στην κοινότητα. Σε αυτή τη συλλογή ανθρώπων που έχουν συγκεντρωθεί εδώ, και που έρχονται και φεύγουν κατά καιρούς, σε αυτούς που είναι εδώ 15 χρόνια και σε αυτούς που έκαναν εγγραφή σήμερα. Ίσως αυτό που μας ενώνει, δεν είναι τελικά η προφανέστατη αγάπη μας για τα ταξίδια, αλλά η πηγαία ανθρώπινη ανάγκη να μοιραζόμαστε αυτήν την αγάπη με τους άγνωστους διπλανούς μας.
Συγχωρήστε μου την καθυστερημένη ανάρτηση για τα γενέθλια φέτος, όπως και την απουσία "εορτασμών". Σε λίγους μήνες θα είμαι στην Ελλάδα (πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια) και ελπίζω να μπορέσουμε να οργανώσουμε κάτι όλοι μαζί.
Χρόνια πολλά στο αγαπημένο μου Travelstories.
Οι άνθρωποι που γνώρισα και οι φιλίες που έκανα δε θα ήταν ποτέ δυνατές χωρίς αυτό.Ποια είναι η πιο ξεχωριστή / αγαπημένη σας ανάμνηση που σχετίζεται με το φόρουμ μας;
) στο Ελατοχωρι Πιερίας.
