Ινδία 15 ημέρες στην Ινδία

[echo2011]

Η φωτογραφία κάτω απ'τον ΑΝΤΡΑΚΛΑ δε μου ανοίγει! Και η περιγραφή με έκανε πολύ περίεργη να τη δω!
PS: πολύ μου αρέσει η ιστορία σου!!

Μπήκα από αλλο browser και ανοιξε κανονικά! Ακριβώς όπως το περιέγραψες! χαχαχα

 

[renata]

ακομα έτσι ειναι η ινδία εεε??? απο τις λίγες χώρες που οι περιγραφές για αυτην θα ειναι ιδιες για μαλον πολλα χρονια! φυσικα έτσι μας αρέσει και την απολαμβάνομε..

 

[panius]

Έτσι ακριβώς @renata ! Αυτή είναι η Ινδία, αυτές τις εικόνες περιμένουμε να δούμε και γι' αυτές πάμε!

 

[renata]

επομενη φορά συνιστώ.δυτικα επαρχία goa -κεντρικα hampi -νοτιοανατολικα kerala-νοτιοανατολικο κομματι επίσης και πολλα άλλα.ολα αυτα σε ξεχωριστά ταξιδια βεβαίως ..η ινδία ειναι αχανής και ολη η πραγματικοτητα και γλύκα ειναι μακρυα απο τα τουριστικα σημεια.
βεβαίως η επαρχία ratzastan ειναι καλο κομματι για αρχη.

 

[greco]

Πολυ ωραια ιστορια για εναν προορισμο που μου κλεινει το ματι εδω και χρονια.Εξαιρετικη αφηγηση με χιουμορ και συγκεκριμενες αναφορες,διαβαζεται πολυ ευχαριστα.

 

[panius]

Udaipur, ημέρα 3η-4η

Σκηνικό όπως στα παραμύθια. Παλάτια να ξεπηδούν μέσα από το νερό. Ηλιοβασιλέματα βγαλμένα από όνειρα! Μια πόλη φενγκ σούι για το πνεύμα, το μυαλό και την καρδιά. Γι' αυτό, αν θέλετε κι εσείς να ζήσετε τη μαγεία αυτής της πόλης, να πάτε Οκτώβρη - Νοέμβρη όπου το τέλος της εποχής των μουσώνων εγγυάται εικόνα σαν και αυτή:

Αν πάτε Άνοιξη, ρωτήστε πρώτα γιατί υπάρχει ο κίνδυνος αντί για την πιο ειδυλλιακή πόλη της Ινδίας να αντικρίσετε μια λασπερή χαβούζα σαν κι αυτή (εικόνα από ίντερνετ)

Ας γυρίσουμε όμως λίγες ώρες πίσω... Δελχί: ξυπνάμε ξημερώματα και κατεβαίνουμε στο lobby για check out. Έχοντας δουλέψει παλαιότερα σε ξενοδοχεία, ζήλεψα τον ρεσεψιονίστ που τον βρήκα χύμα ξαπλωμένο στον καναπέ (η σαγιονάρα κολλημένη στο πόδι, εννοείται) με την τηλεόραση να παίζει τσιριχτά ινδικά άσματα...
Στο hi tech αεροδρόμιο χαζεύουμε τους χάλκινους ελέφαντες και βγάζουμε τουριστικές φωτογραφίες δίπλα τους.

Ούτε που προσέχουμε ότι η πτήση μας δεν αναγράφεται πουθενά στις οθόνες. Πετάμε με την Kingfisher, πολύ γνωστή ινδική εταιρία (φτιάχνει και μπύρα!!!). Κοιτάμε από 'δω, κοιτάμε από 'κει, πουθενά η πτήση μας! Ψάχνουμε τα γραφεία της εταιρίας, πουθενά γραφεία! Μόνο ένα έρημο counter με λουκέτο στην πόρτα, κλειστά φώτα και άδεια γραφεία. Τότε σκάει η βόμβα: η Kingfisher χρεοκόπησε!!! Εδώ και 10 ημέρες δεν είχαμε πάρει χαμπάρι! Ο Sunwy δηλαδή, γιατί εμείς πού να ξέραμε (εντάξει, δικαιολογείται και αυτός. Μένει εκτός Ινδίας). Τι κάνουμε τώρα; Να ναυλώσουμε αυτοκίνητο; Να πάρουμε τρένο; Η απόσταση είναι απαγορευτική. Κάνουμε την καρδιά μας πέτρα, δοξάζουμε τον εφευρέτη της πιστωτικής και κλείνουμε καινούργια αεροπορικά εισιτήρια με Air India στην εξωφρενική τιμή των... 95 ευρώ. Μας βρήκαν στην ανάγκη βλέπετε και μας χτύπησαν αλύπητα (στην Ινδία η one way εσωτερική πτήση κοστίζει περίπου 40 ευρώ αν κλείσεις εγκαίρως).

Συμβουλή: Στα αεροδρόμια, αμέσως μετά την παραλαβή των αποσκευών να κατευθύνεστε πάντα στα γκισέ με τα pre paid ταξί. Αναφέρετε εκεί τον προορισμό σας, πληρώνετε το αντίτιμο, παίρνετε το voucher στα χέρια και βγαίνετε ήσυχοι έξω. Γλιτώνετε τα σμήνη των ενοχλητικών ταριφάδων που μόλις δουν το voucher, σας αφήνουν στην ησυχία σας και έχετε την σιγουριά ότι θα φτάσετε στον προορισμό σας χωρίς να σας κοροϊδέψουν στην τιμή και σε αποδεκτά οχήματα. Οk είναι πιο ακριβό από έναν τίμιο ταξιτζή που θα βρείτε έξω αλλά... χρειάζεται να εξηγήσω περαιτέρω; Οι λέξεις "τίμιος" και "ταξιτζής" απλά δεν πάνε δίπλα - δίπλα στa τουριστικά μέρη. Αρκεί να σας πω ότι στην Άγκρα είπαμε να το παίξουμε χαζοί τουρίστες σε έναν ταρίφα (ο Sunwy είχε πάει σε ανταλλακτήριο και τον περιμέναμε).
- Hello! Taxi?
(εμείς με χαμένο βλέμμα και τα δάχτυλα στον χάρτη να δείχνουν τη Βομβάη)
- Hmm, well...yes... how much is it for the Taj Mahal?
-Taj Mahal very far, very far. (ναι σιγά! Δίπλα ήταν) But me cheap. Only 200 rupees.
- 200? Not bad! Hey Sunwy come! We found a cheap taxi!
Ο οδηγός μόλις είδε τον Ινδό πάνιασε. Το τρίκυκλο έγινε Εnterprise και εξαφανίστηκε. Θα μας χρέωνε 10πλάσια τιμή! (2,5 ευρώ, αλλά και πάλι κλεψιά!)

Πίσω στην Udaipur...
Μην ξεγελιέστε από την ανέχεια στα πέριξ. Η πόλη είναι αρκετά καθαρή (για τα δεδομένα της Ινδίας πάντα), τα σπίτια περιποιημένα, οι κάτοικοι πιο καλοζωισμένοι και γενικά παρατηρείς μια σχετική ευημερία εδώ.
Το ξενοδοχείο μας (www.aashiyahaveli.com) ήταν ένας καλαίσθητος ξενώνας με roof garden και θέα στη λίμνη, να σου πέφτει το σαγόνι!
View attachment 58572
View attachment 58573

Εκεί κάναμε surprise party στον Sunwy για τα γενέθλιά του την επόμενη ημέρα που ούτε party ήταν γιατί ήμασταν εμείς και εμείς, ούτε surprise γιατί οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, μη εξοικειωμένοι σ' αυτά, μαρτύρησαν όλο χαρά μπροστά του την παραλαβή της τούρτας από το ζαχαροπλαστείο. Και ήταν κρίμα γιατί για να βρούμε τούρτα σοκολατένια στο Rajahstan, που για γλυκά τρώνε σιροπιαστά τυριά και χαλβάδες, κάναμε έρευνα που θα ζήλευε και η Νικολούλη. Το τι χαρά έκανε ο ζαχαροπλάστης που του ζήτησαν ευρωπαϊκό γλυκό δεν περιγράφεται! "REAL Chocolate" μας έλεγε και μας ξανάλεγε κουνώντας ινδικά* το κεφαλάκι του , περιμένοντας εμείς να κλάψουμε από συγκίνηση. Τόσο σπάνια η σοκολάτα στο Rajahstan! "... and in case you didn't realize... here we use REAL Chocolate!!!" Εντάξει άνθρωπέ μου! Wow! Φτιάξε τώρα την ευλογημένη τούρτα.

Και μιας και μιλάμε για γλυκά, ας συνεχίσω γαστρονομικά: πήγαμε για φαγητό το βράδυ στο φημισμένο και recommended από ταξιδιωτικούς οδηγούς Ambrai. ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ! Όπως γράφει και η @villi στη δική της ιστορία, δεν μας άρεσε καθόλου. Το φαγητό, τίποτα το ιδιαίτερο και αδιάφορο. Και από τιμές, άστο καλύτερα. Κλαίγαμε τα λεφτά μας. Η θέα ομολογουμένως πανέμορφη αλλά εξίσου υπέροχη θέα απολαύσαμε παραδίπλα, στο πολύ καλύτερο και σαφώς φθηνότερο εστιατόριο Food Club το επόμενο βράδυ. (http://www.tripadvisor.co.uk/Restau...-Reviews-The_Food_Club-Udaipur_Rajasthan.html) . To Τikka Chicken ήταν θεϊκό και τα βουτυράτα naan γευστικότατα! Και όλα αυτά τα απολαμβάναμε σαν πασάδες, βυθισμένοι σε αναπαυτικές μαξιλάρες δίπλα στη λίμνη!

Στα αξιοθέατα τώρα...
Στο παλάτι θα πάτε οπωσδήποτε. Θα πληρώσετε το full κομπλέ εισιτήριο με βαρκάδα στη λίμνη και το πάσο για τη φωτογραφική μηχανή. H δυναστεία που έχτισε το παλατάκι αυτό γύρω στο 1550 - ζωή να 'χει - έχει επιβιώσει μέχρι και σήμερα και το ζευγαράκι πιο κάτω έχει τη βαριά ευθύνη να κρατήσει ζωντανό το όνομα για άλλα τόσους αιώνες.

Πολύ τους αγαπάνε τους πρώην βασιλιάδες τους εδώ στην Udaipur. Έχουν φτιάξει σχολεία, νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Με τι λεφτά; Μα με το εισιτήριο που πληρώσαμε για να μπούμε στο παλάτι. Το μεγαλύτερο στο Ρατζαστάν! Έχει πτέρυγες από δω, προεκτάσεις από 'κει, εσωτερικές αυλές, εξωτερικές αυλές, πάνω μπαλκόνια, κάτω μπαλκόνια, παραπάνω ρετιρέ. Αμφιβάλλω αν το είδαμε όλο. Έχει μουσεία, ναούς, αίθουσες με κρύσταλα, βιτρό, ιστορικά βασιλικά διαμερίσματα, νεότερες προεκτάσεις που έχουν γίνει υπερπολυτελή ξενοδοχεία.

Συμβουλή: να κλείσετε το εισιτήριο για τη βαρκάδα τουλάχιστον 2 ώρες μετά την είσοδο στο παλάτι για να έχετε χρόνο να το απολαύσετε και να μην το κάνετε ξεπέτα.

*πως κουνάνε οι Ινδοί το κεφάλι; Έτσι!

 

[panius]

Udaipur, ημέρα 3η-4η (συνέχεια...)

Στο ανακτορικό συγκρότημα, αν και έξω από αυτό, ανήκει και ο διάσημος ινδουιστικός ( ; ) ναός Jagadish, χτισμένος το 1650. Είναι πάλλευκος σαν κυκλαδίτικο ξωκλήσι. Οι ομοιότητες όμως σταματούν εδώ. Καταρχήν είναι ολόκληρος ένα γιγάντιο ανάγλυφο. Εκατοντάδες φιγούρες, ζώα, χορεύτριες, οργανοπαίχτες, ιερείς συνθέτουν ένα εντυπωσιακό σύνολο που από μακριά μοιάζει σαν σαντιγί σε τούρτα. Μάταια έψαχνα να βρω σκηνές κάμα σούτρα σ' αυτό το συνονθύλευμα. Βρήκα όμως μια χαρωπή οικογένεια τρωκτικών να ξεπροβάλλει χωρίς φόβο από τα μάρμαρα.

Η βαρκάδα στη λίμνη είναι πανέμορφη! Σε πάει στην αρχή προς την πόλη όπου βλέπει κανείς τις ντόπιες να κάνουν τη μπουγάδα τους και όμορφους παραλίμνιους ναϊσκους. Στη συνέχεια τραβάει προς το νησί - παλάτι που τώρα είναι ξενοδοχείο γκέτο για πληβείους σαν και εμάς και χωρίς στάση συνεχίζει βαθιά μέσα στη λίμνη προς ένα άλλο υπέροχο παλατονήσι, το JagMandir Palace. Χτίστηκε το 1620 ως καλοκαιρινό εξοχικό των βασιλιάδων και σήμερα λειτουργεί ως εστιατόριο και ξενοδοχείο. (Αν θέλετε να περάσετε ένα διημεράκι εδώ θα πληρώσετε περίπου 700 ευρώ το δίκλινο. Νot bad at all για ένα μέρος σαν και αυτό). Πέτρινοι ελέφαντες ξεπροβάλλουν μέσα απ΄ το νερό και μας καλωσορίζουν! Το νησάκι είναι η πολυτέλεια προσωποποιημένη! Αυτό το πράγμα με την Ινδία να σε βομβαρδίζει τη μια στιγμή με εικόνες απόλυτης ανέχειας και αμέσως μετά να σε τηλεμεταφέρει στην υπέρτατη χλιδή, δεν υπάρχει πουθενά αλλού σ' αυτόν τον πλανήτη. Τώρα, τι να περιγράψω; Τους κήπους; Την απίστευτη θέα προς την πόλη; Τα σιντριβάνια; Αφήνω απλά το βίντεο και τις εικόνες να μιλήσουν...

Μετά από μισή ώρα ήρθε το καραβάκι και μας πήγε πίσω στο παλάτι. Τρέχοντας πήραμε tuk tuk για το τελεφερίκ, να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα. (http://udaipurropeway.com/index.html). Η θέα καταπληκτική! Ένας βαθύς κόκκινος ήλιος χανόταν στους λόφους πίσω από τη λίμνη και συγκινημένοι μας ήρθαν στο μυαλό στίχοι από το "ηλιοβασίλεμα" του Κ. Βάρναλη (ναι καλά! Εκεί βγάλαμε τις ποιο γελοίες μας φωτογραφίες σε όλο το ταξίδι)!

Το βράδυ αξίζει 100% να παρακολουθήσει κανείς παραδοσιακά τραγούδια και χορούς σε ένα παλιό αρχοντικό του 1700 στο κέντρο της πόλης (http://en.wikipedia.org/wiki/Bagore-ki-Haveli). Το θέαμα σε συνεπαίρνει, δεν είναι καθόλου κουραστικό και αν κρίνω από τον Sunwy που το χάρηκε και σιγοτραγουδούσε ήταν ποιοτικό και προσεγμένο κι ας απευθύνεται σε ξένους τουρίστες. Όλα τα λεφτά ήταν η ηλικιωμένη χορεύτρια που είχε στο κεφάλι της μια στήλη πήλινα τσουκάλια πιο μεγάλη και απ' το μπόι της. Τι να σας λέω... δείτε τα και μόνοι σας...

Μ' αυτές τις εικόνες έκλεισε ένα υπέροχο διήμερο σε αυτή την γραφική πόλη που τόσο έντονα μου έφερε στο μυαλό μου ατμόσφαιρα ελληνικού νησιού. Αύριο πετάμε για τη μπλέ πόλη...

 

[giannoula]

πολύ ωραία περιγραφή, καθόλου κουραστική, απόλυτα κατατοπιστική με υπέροχες φωτογραφίες και βίντεο... Άντε για την επόμενη πόλη....

 

[villi]

Αφού δεν κατάφερα να δω τους χορούς ζωντανά τους απόλαυσα στο βιντεάκι σου!
Πραγματι στο Αμπράι αυτό που αξίζει είναι η θέα.Το φαγητό πολύ μέτριο τώρα που το σκέφτομαι καθώς έφαγα πάρα πολύ καλά σε άλλα εστιατόρια στην Ινδία!

 

[panius]

Μικρή η απώλεια @villi . Είδες τόσα άλλα αξιοζήλευτα εσύ που θα τα αντάλλαζα ευχαρίστως! Το Ambrai, πολύ overrated.

Σ' ευχαριστώ @giannoula

 

[panius]

Jodhpur 5η ημέρα

Τα μεγάφωνα επαναλαμβάνουν μονότονα: "Η πτήση για Jodhpur θα καθυστερήσει για άγνωστο χρονικό διάστημα λόγω αμμοθύελλας και μειωμένης ορατότητας στο αεροδρόμιο". Ποια αμμοθύελλα; Η Udaipur είναι πνιγμένη στο πράσινο. Η Jodhpur είναι δίπλα. ΠΟΙΑ ΑΜΜΟΘΥΕΛΛΑ; Κι όμως! Μια χαμηλή οροσειρά χωρίζει την καταπράσινη πόλη από τη Μεγάλη Ινδική Έρημο Thar, τη μεγαλύτερη της χώρας που εκτείνεται μέχρι μέσα στο Πακιστάν. Η Jodhpur βρίσκεται στα όρια αυτής της ερήμου και μπορεί τα αρδευτικά έργα και τα χωράφια να μην σε κάνουν να συνειδητοποιείς τη μετάβαση σε άνυδρη κλιματική ζώνη, ο αμμοαέρας όμως φρόντισε να το εμπεδώσουμε βιωματικά. Ευτυχώς όμως μας λυπήθηκε ο καιρός, ο αέρας κόπασε και έτσι η πτήση μας, καθυστέρησε μόλις 1 ώρα. Μετά από 30 λεπτά πατήσαμε το ποδαράκι μας στη σκονισμένη μπλε πόλη. Γιατί μπλέ; Πώς είναι τα κυκλαδοχώρια άσπρα; Ε, αυτή είναι μπλέ. Όλα τα σπίτια στον πυρήνα της πόλης είναι ασβεστωμένα με ένα λουλακί υλικό το οποίο απ' ότι λένε διώχνει τα κουνούπια και κρατάει δροσερό το εσωτερικό των σπιτιών. Το αποτέλεσμα πάντως είναι εντυπωσιακό. 'Οχι τόσο όταν κυκλοφορείς μέσα στα δαιδαλώδη σοκάκια, όσο όταν παρακολουθείς τη θέα της πόλης από ψηλά. Και είχαμε πολλές ευκαιρίες να απολαύσουμε αυτή τη θέα από τις επάλξεις του θεόρατου κάστρου Mehrangar, ο λόγος για τον οποίο κάναμε στάση και διανυκτέρευση στην Jodhpur και δεν πήγαμε κατευθείαν στη Jaisalmer.

To φρούριο φαίνεται φυσική απόληξη του βράχου πάνω στον οποίο είναι χτισμένο, λες και ήταν από πάντα εκεί, τόσο μονοκόμματο, τόσο συμπαγές, κατευθείαν βγαλμένο από σελίδες μυθιστορήματος του Tοlkien. Τα τείχη ξεπηδούν μέσα από τα βράχια και ορθώνονται δεκάδες μέτρα ψηλά στον ουρανό. Στρογγυλοί πύργοι και μπαλκόνια, σωστές αετοφωλιές χάσκουν πάνω από τα κεφάλια μας σε δυσθεώρητα ύψη. Ο Βρετανός συγγραφέας Kipling, αντικρίζοντάς το, το χαρακτήρισε έργο γιγάντων, χτισμένο από Τιτάνες, "που χάνεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κτήριο, παρά νιώθεις ότι διασχίζεις φαράγγι".

Θα μπορούσαν άνετα να το είχαν χτίσει Τιτάνες, αλλά δεν είναι τόσο παλιό. Χτίστηκε το 1450 και είναι με διαφορά το εντυπωσιακότερο από τα πολλά φρούρια στο Rajahstan. Μέσα έχει κλασικά παλάτι, μουσεία, ναό και τα πιο περίτεχνα διακοσμημένα μπαλκόνια που έχω δει στη ζωή μου! Σαν εργόχειρο της γιαγιάς κεντημένο με βελονάκι. Μόνο που αντί για μεταξένια κλωστή χρησιμοποιήθηκε πέτρα!

Οι φύλακες του κάστρου, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές της περιοχής είναι πολύ φιλικοί. Θα φωτογραφηθούν άνετα μαζί με τους επισκέπτες, ενώ συχνά δείχνουν και τον τρόπο που φτιάχνουν τα χαρακτηριστικά καπέλα τους από 4 μέτρα ύφασμα!!!

Επίσης, στο κατάστημα με τα σουβενίρ βρήκαμε καλαίσθητα αναμνηστικά αλλά και χιουμοριστικά μπλουζάκια με αυτοσαρκαστική διάθεση!

Φεύγοντας από το φρούριο και γυρίζοντας προς την πόλη κάναμε μια μικρή παράκαμψη προς το Jaswant Thanta, το μαυσωλείο που έχτισε το 1899 ο μαχαραγιάς προς τιμήν του πατέρα του. Είναι ένα πανέμορφο κτήριο από κάτασπρο μάρμαρο τόσο μικρό αλλά και τόσο χαρακτηριστικά ινδικό. Όπως το πιο μικρό μπουκαλάκι φυλάει το πιο μεθυστικό άρωμα, έτσι και αυτό το μνημείο με τους κήπους και τη λιμνούλα του μου έδωσε την πιο συμπυκνωμένη δόση ινδικής κουλτούρας που θα μπορούσα να έχω, αίσθηση που μου εντυπώθηκε βαθειά μέσα μου και που όταν προσπαθώ να εξηγήσω τι έχει αυτή η χώρα και σου γλυκαίνει την ψυχή, αυτό το μέρος φέρνω στο μυαλό μου. Ούτε το Taj Mahal, ούτε τα παλάτια που είδα.

(επίτηδες σας το έκρυψα. Για να πάτε να το δείτε επιτόπου!)

Αυτή η σκονισμένη πόλη στο όριο της ερήμου προσφέρει πραγματικά πολύ αυθεντικές εικόνες Ινδίας. Μπορεί να είναι τουριστική αλλά κυκλοφορώντας στα στενά δρομάκια της έχεις την αίσθηση ότι ο τουρισμός δεν την έχει αγγίξει. Η αγορά της είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αυθεντική χωρίς κακόγουστα μαγαζιά με σουβενίρ. Αντίθετα θα βρεις ευρηματικές πινακίδες όπως για παράδειγμα την ινδική εκδοχή της Μόνα Λίζας του Λούβρου να διαφημίζει τοπικό σαλόν ντε μποτέ!!! Ανάμεσα στους πάγκους βρίσκαμε πολύ συχνά να εμπορεύονται μικρά πήλινα ποτηράκια ή πιατάκια μιας χρήσης. Σωροί από εκατομμύρια τέτοια ποτηράκια και πιατάκια πωλούνται καθημερινά στις ινδικές αγορές. Θα πιείς το ρόφημά σου ή θα φας το σιροπιαστό γλυκάκι σου μέσα σ' αυτό και μετά απλά θα το πετάξεις να σπάσει στο δρόμο. Μετά από 2 μέρες θα έχει γίνει πάλι αγνό χωματάκι! Έτη φωτός μπροστά οι Ινδοί στην οικολογία σε σχέση με τους δυτικούς που έχουμε καταβρομίσει τον πλανήτη μας με τόνους πλαστικά παλιοπότηρα!

Τι; Δεν έχω πει ακόμα τίποτα για τις αγελάδες; Μα φυσικά τις βρίσκεις παντού! και είναι πολλές! Πάρα πολλές! Πιο πολλές και από ανθρώπους σε μερικά σημεία! Και μη νομίζετε ότι οι Ινδοί τις λατρεύουν και δεν τις πειράζουν καθόλου. Το τι κλωτσίδι και βουρδουλιές τρώνε κάθε μέρα από αγανακτισμένους περαστικούς, οδηγούς, μαγαζάτορες δεν περιγράφεται. Αυτές όμως εκεί τον χαβά τους! Κυκλοφορούν ελεύθερες, ξαπλώνουν όπου βρουν, είναι βρόμικες, τρώνε ότι σκουπίδι μπορείτε να φανταστείτε και καταχέζουν με τεράστιες υγρές σκατούλες τους δρόμους (μπλιάχ)! Μετά αυτές ξεραίνονται στον ήλιο πατιούνται από πόδια και οχήματα και φαίνονται σαν μπαλώματα στην άσφαλτο ή στο χώμα. Μια ομορφιά!

Ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά ζήσαμε σε μια καφετέρια, όπου έκανα το λάθος να ζητήσω ένα κουταλάκι να ανακατέψω τη ζάχαρη. Ο σερβιτόρος πήγε στον πάγκο, άνοιξε το συρτάρι, πήρε το κουταλάκι, το έτριψε καλά καλά με το γυμνό του δάχτυλο να φύγει η σκόνη και μου το έφερε όλο φυσικότητα! Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του καφενείου, οπότε αν θέλετε να ζήσετε το cafe culture της Jodphur ας είστε λίγο παραπάνω προσεχτικοί.

Συμβουλή: Θα έχετε μαζί σας από Ελλάδα ένα σετάκι με 10 πλαστικά κουτάλια και άλλο ένα με τα αντίστοιχα πιρούνια. Θα με ευγνωμονείτε!

Τελειώνω με το θέμα "διαμονή στη Jodhpur". Μείναμε σε έναν ατμοσφαιρικότατο παλιό ξενώνα στην καρδιά της παλιάς πόλης (http://www.shahiguesthouse.net/). Η Jodhpur βρίθει από τέτοιου είδους παλιά Haveli που έχουν μετατραπεί σε μικρά ξενοδοχεία και η διαμονή σε αυτά αποτελεί εμπειρία! Μεταφέρεσαι κυριολεκτικά σε άλλη εποχή! Το δικό μας ήταν 350 ετών. Είχε παραδοσιακά δωμάτια γύρω από μια εσωτερική αυλή με περίτεχνα μπαλκόνια - σωστό σκηνικό θεάτρου! Ήταν σαν να μένεις σε λαογραφικό μουσείο!


Σ' αυτόν τον ατμοσφαιρικό οντά κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Αλίμονο! Το επόμενο βράδυ, με το μάτι ορθάνοιχτο και τις κόρες διεσταλμένες απ' τον τρόμο ταξιδεύαμε προς τα Ινδοπακιστανικά σύνορα, στην καρδιά της ερήμου σε ένα βαγόνι παρέα με πολλές μικρές Τερέζες και Μίκυ Μάους.
Welcome to the Indian Railways experience!
Μια ταινία με πολύ σασπένς, ίντριγκες και κλάααμα... προσεχώς στις οθόνες σας!

 

[ggonholidays]

Καταπληκτικό και το νέο κεφάλαιο! Περιμένουμε τη συνέχεια!!!

Ερώτηση: Για να παρακολουθήσει κάποιος τους παραδοσιακούς χορούς στο Bagore Ki Haveli πρέπει να κάνει κράτηση από πριν?