Ινδία 15 ημέρες στην Ινδία

[panius]

Σ' ευχαριστώ πολύ @villi για τις πληροφορίες. Θα τις αξιοποιήσω, να είσαι σίγουρη! Στο τσάι βάζεις γάλα; Νομίζω ότι το γάλα φταίει που μου βγαίνει τόσο αραιό το ρόφημα. Εκεί το κάνανε τόσο ωραίο! Σχεδόν κρεμώδες. Μάλλον θέλει πιο παχύ γαλατάκι με όλα του τα λιπαρά!

Έχεις δίκιο για την έρημο. Υπερέβαλα λίγο. Απλά τη συνέκρινα με την έρημο Σαχάρα και ίσως είχα στο μυαλό μου την απόλυτη ξεραϊλα. Κατά τα άλλα χαίρομαι που πήγα μέχρι τις εσχατιές της Ινδίας και την είδα.

 

[panius]

Jaipur, 9η-10η ημέρα

Να 'μαι πάλι! Άργησα λίγο αλλά έχω και μια Ιαπωνία να επισκεφτώ σε λίγες μέρες...
Λοιπόν, κάτσε να θυμηθώ που είχα μείνει... α ναι!
Το τρενάκι που μας πήγε Jaipur δεν ήταν και τόσο κακό τελικά. Ποντικάκια δεν είδαμε, κατσαρίδες δεν ανταμώσαμε. Ίσως να βοήθησε το γεγονός ότι με το που μπήκαμε, η Ελευθερία άδειασε (αυτό είχε διαθέσιμο, αυτό χρησιμοποίησε) ένα σπρέυ για κουνούπια σε όλο το χώρο κάνοντας την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Επίσης ήταν πιο άνετα στο βαγόνι. Αντί για 3 σειρές κουπέ είχε μόνο 2. Δεν λέω ότι ήταν καθαρά, προς Θεού! Η βρώμα που έβγαλε το μαντιλάκι ήταν τόσο συμπαγής που έκανε ένα ζευγαράκι νεαρών Ινδών - οι οποίοι το έπαιζαν cool και άνετοι - να μας ζητήσουν και αυτοί μερικά. Τελικά πιο πολλά μαντίλια ξόδεψαν οι Ινδοί παρά εμείς! Πάντως σχετικά καλά ταξιδέψαμε. Λάθος! Όταν φτάσαμε στη Jaipur, η φωνή μου είχε κλείσει. Είχα πάρει το πάνω κουπέ δίπλα στο αιρκοντίσιον και έγινα κατεψυγμένος.

Κάτι το κρύωμα και η κούραση, κάτι όλα αυτά τα υπέροχα που είδαμε τις προηγούμενες ημέρες, η Τζαϊπούρ δεν με εντυπωσίασε. Τα ροζ κτήρια μου φάνηκαν λιγότερο ροζ (Τι ροζ; Πορτοκαλί ήταν). Τα κάστρα και τα παλάτια μου φάνηκαν λιγότερο εντυπωσιακά. Είχε όμως ωραία αγορά. Μέσα στα σκουπίδια και στα βρομόνερα, απαστράπτουσες βιτρίνες με όλες τις διεθνείς μάρκες και πολλές εγχώριες ξεπρόβαλαν εντυπωσιακά και νεαροί πορτιέρηδες σου άνοιγαν τις πόρτες να περάσεις. Παντού όμως! Και η τελευταία τρύπα είχε θυρωρό! Λογικό, με τόσο κόσμο στην Ινδία σε κατάσταση ανέχειας, το να βάλεις ένα φτωχαδάκι να ανοιγοκλείνει τις πόρτες για λίγα ψίχουλα δεν είναι και το πιο δύσκολο πράγμα. Απορώ ειλικρινά γιατί η ινδική κυβέρνηση δεν έχει σκεφτεί ακόμα να καθαρίσει λίγο τη βρώμα στους δρόμους χρησιμοποιώντας τους άστεγους που τους έχει μπόλικους, με αντάλλαγμα λίγο φαγητό, ή ένα καινούργιο ρούχο, ή ένα ζευγάρι παπούτσια. 'Ολοι θα έβγαιναν ωφελημένοι από μια τέτοια δράση.

Πού είχαμε μείνει; Στην αγορά! Η Ελευθερία, που λέτε, ήθελε σώνει και καλά να πάρει βραχιόλια (εκεί δεν παίρνεις 1 βραχιόλι. Παίρνεις μια δωδεκάδα για το ένα χέρι και μια δωδεκάδα για το άλλο). Με τραβολογούσε άρρωστο άνθρωπο 1 ώρα πάνω-κάτω στα μαγαζιά. Έτσι πήρε την εκδίκησή της που τους παράτησα την προηγούμενη ημέρα, πήρε και 1 κιλό χρυσά και ασημένια βραχιόλια, που τα φοράει και ξέρουμε ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται . Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο, μπαίνω στο μπάνιο και τι να δω! Το σαπουνάκι από την Ελλάδα που το είχα πάντα μαζί μου, που το στέγνωνα για να αντέξει περισσότερο και το έβαζα με αγάπη στην πλαστική θηκούλα του, ήταν χρησιμοποιημένο! Κάποια καμαριέρα εντυπωσιάστηκε από το άρωμα αιγαιοπελαγίτικης φρεσκάδας και είπε να πλύνει τα χεράκια της. Την Ινδία μου μέσα! Το μίσησα αυτό το ξενοδοχείο! Στο εστιατόριο, στα πρωινά την επόμενη μέρα έκαναν πάνω από 30 λεπτά να μου φέρουν το ζεστό τσάι. Ο σερβιτόρος σερνόταν μια στο ένα τραπέζι να αφήσει ένα πιρούνι, μια στο άλλο να πάρει ένα πιάτο αργά και νωχελικά. Έλεος άνθρωπέ μου! Δεν συντηρείς τις Καρυάτιδες με την οδοντόβουρτσα! Ζωντάνεψε λίγο! Τέρμα οι ευγένειες! Του μίλησα όπως ο Άγγλος αποικιοκράτης στον παππού του πριν την κρεμάλα: ένα super sonic boom ακούστηκε και το τσάι ήρθε σφαιράτο! Και ο Ινδός φοβέρα θέλει.

Βγήκαμε από το χοτέλ και πήραμε ταξί να μας πάει στα αξιοθέατα. Πήγαμε προς κέντρο μεριά και σε μια πολύβουη διασταύρωση μέσα στο μποτιλιάρισμα και κινδυνεύοντας να μας πατήσουν τα τρίκυκλα κατεβήκαμε να δούμε το πιο διάσημο αξιοθέατο της πόλης... έναν τοίχο! Δεν μπαίνω καν στον κόπο να ψάξω να θυμηθώ το όνομα και να το γράψω. Ένα ντουβάρι σε σχήμα πυραμίδας με πολλά παράθυρα που αποτελούσε λέει τμήμα του παλατιού και από 'κει έβλεπαν οι γυναίκες του χαρεμιού την κίνηση της πόλης. Μόνο που το παλάτι είτε χάθηκε στην πορεία είτε δεν χτίστηκε ποτέ, δεν ξέρω, έμεινε μόνο αυτή η ξεκάρφωτη πρόσοψη στη μέση του κόμβου. Δεν μπορεί λέω, κάτι σημαντικό θα έχει γίνει εδώ. Κάποιος συμβολισμός θα υπάρχει και κάποιο βαθύτερο νόημα. Ψάχνω στους οδηγούς, δεν βρήκα τίποτα. Αυτό το πράγμα δεν είναι καν παλιό. Μόλις το 1800 χτίστηκε. (Εννοείται εσείς δεν θα κατεβείτε από το ταξί και φυσικά ΔΕΝ θα πληρώσετε εισιτήριο για να μπείτε μέσα. Μια στάση στο φανάρι για να βγάλετε μια τυπική φωτογραφία και δρόμο). Εντάξει, μπορεί η Jaipur πριν 1 αιώνα να ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος σταθμός για τους ταξιδιώτες στο Rajahstan και να φάνταζε απίστευτα εξωτική και γοητευτική, σήμερα όμως που έχει να συναγωνιστεί τις υπόλοιπες πόλεις - κοσμήματα της ινδικής αυτής επαρχίας, η Jaipur απλά έρχεται τελευταία και καταϊδρωμένη.

Επόμενη στάση το αστεροσκοπείο. Αυτό ήταν ενδιαφέρον! Είχε ένα σωρό πέτρινες και μαρμάρινες γεωμετρικές κατασκευές που χρησίμευαν στην παρατήρηση των ζωδιακών αστερισμών, στον υπολογισμό της ώρας και στην πρόβλεψη των εκλείψεων. Με ποιον τρόπο; Με τα μαθηματικά, και την τριγωνομετρία! Έπεφτε η ηλιακή σκιά πάνω στην πέτρινη κατασκευή, μετρούσαν το μήκος της, υπολόγιζαν γωνίες και μοίρες και evoila: ώρες, ισημερίες, ηλιοστάσια, μήκη - πλάτη μεσημβρινών, όλα υπολογισμένα με φοβερή ακρίβεια! Και όλα αυτά το 1700! (πολιτισμός με Π κεφαλαίο, όχι αστεία!). Εμείς αρχικά, ως άλλοι Γαλιλαίοι - αλλά και γιατί είμαστε συνειδητοποιημένοι ταξιδιώτες που εντρυφούμε εις βάθος στα αξιοθέατα, προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε τροχιές πλανητών και όλο το σύμπαν γενικότερα διαβάζοντας προσεχτικά τις επεξηγηματικές πινακίδες. Αυτό το καταραμένο "αζιμούθιο" όμως, που διάβαζα σε κάθε δεύτερη γραμμή και που δεν ξέρω τι στον κόρακα είναι, φταίει που καταλήξαμε να βγάζουμε αστείες φώτο με το μεγαλύτερο ηλιακό ρολόι του κόσμου να γίνεται ρολόι χειρός και άλλα τέτοια χαζά.

Συνεχίσαμε για το Amber Fort. Η Ελευθερία γκρίνιαζε γιατί ήθελε να πάμε με ελέφαντα μέχρι το φρούριο. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να προγραμματίσεις την επίσκεψη σχετικά νωρίς. Αν πας μετά το μεσημέρι, τα ζωντανά αποσύρονται για ξεκούραση και έτσι και 'μεις χάσαμε το elephant ride. Δυστυχώς, ο μοναδικός ελέφαντας που είδαμε και φωτογραφήσαμε σε φάση αφόδευσης δεν κατέστη αποτελεσματικό υποκατάστατο για την Ελευθερία και έτσι ακόμα και σήμερα όταν το θυμάται μας γκρινιάζει που δεν καβάλησε τον μικρό Ντάμπο!

Το Amber Fort είναι ένα πανέμορφο φρούριο - παλάτι, 10 χλμ έξω από την πόλη, με εντυπωσιακά τείχη, γεωμετρικούς κήπους και ένα πραγματικά απίστευτο συνονθύλευμα στενών διαδρόμων στο εσωτερικό του, που εμείς τουλάχιστον βρεθήκαμε χαμένοι να κάνουμε κύκλους προσπαθώντας να βρούμε κάποια έξοδο. Φυσικά, επειδή τίποτα δεν γίνεται στην τύχη, αυτός ο λαβύρινθος εξυπηρετούσε καθαρά αμυντικούς σκοπούς: να μπερδέψει τους εισβολείς και να τους αναγκάζει σε μάχη έναν προς έναν (λόγω στενότητας) καταργώντας έτσι το πλεονέκτημα του αριθμητικού μεγέθους.

Πανέμορφη ήταν η αίθουσα με τους καθρέπτες: Ένας χώρος με εκατοντάδες μικρά γυαλάκια στους τοίχους και σίγουρα πηγή έμπνευσης για τον εφευρέτη της ντισκομπάλας . Λέγεται ότι αν ανάψεις ένα μόνο κερί, μπορείς να φωτίσεις ολόκληρο το δωμάτιο, χάρη στις αντανακλάσεις της φλόγας.

Πολύ εντυπωσιακό σε αυτό το φρούριο είναι και το λεγόμενο "μικρό Σινικό Τείχος", ένα αμυντικό τείχος πολλών χιλιομέτρων, που έτσι όπως ακολουθεί το απότομο ανάγλυφο των κορυφογραμμών, θυμίζει πολύ έντονα την κινέζικη υπερ-κατασκευή.

Όταν κατεβήκαμε από το κάστρο, είχε πια βραδιάσει. Στο δρόμο προς την πόλη, δίπλα στη λίμνη υπάρχει το επίσημο (όπως λένε) κατάστημα με χειροποίητα προϊόντα και σουβενίρ. Ο οδηγός μας πήγε εκεί κατευθείαν (ούτε καν μας ρώτησε). Πρέπει πάντως να ομολογήσω ότι εκεί βρήκα τα πιο καλόγουστα και όμορφα (και τσιμπιμένα) δωράκια σε όλο το ταξίδι. Είναι το μέρος για να ψωνίσεις εκτός τον άλλων ινδικά σάρι (που δεν θα πάρεις) και ινδικές πασμίνες (που θα πάρεις). Ο πωλητής για να μας πείσει πόσο καλής ποιότητας είναι οι πασμίνες του, έπαιρνε την άκρη της, την τύλιγε σαν σαλιγκάρι γύρω από το δαχτυλό του, την ξετύλιγε και ορίστε: ατσαλάκωτη! Wow! Φοβερό κόλπο! Θα πάρω 3...

Μετά τα απαραίτητα ψώνια, ήταν ώρα για χαλάρωση. Κάναμε περατζάδα δίπλα στη λίμνη με φόντο το βυθισμένο παλάτι Jal Mahal και βγάλαμε ατμοσφαιρικές νυχτερινές φωτογραφίες, πριν καταλύσουμε στο ξενοδοχείο.

Η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε στην Άγκρα με το πολυφωτογραφημένο μαυσωλείο της...

Η Jaipur έχει πολλά ενδιαφέροντα να δεις, γι αυτό και είναι ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός στο Rajahstan. Εξάλλου περιλαμβάνεται στο "χρυσό τρίγωνο", το στάνταρντ τουριστικό πακέτο των ταξιδιωτικών πρακτορείων που μαζί με το Δελχί και την Άγκρα αποτελεί μια καλή εισαγωγή Ινδίας για τον πρωτάρη ταξιδιώτη. Για μας όμως που επισκεφθήκαμε το "βαθύ" Rajahstan τις προηγούμενες ημέρες και είδαμε ότι καλύτερο είχε να μας προσφέρει, νομίζω θα μπορούσαμε άνετα να κάνουμε και χωρίς τη ξεβαμμένη πορτοκαλορόζ Jaipur.

 

[basoula]

πραγματικα γραφεις τοσο ωραια που θελω να παω τωρα ινδια!
παρα την βρωμια ζηλευω ολα αυτα που εζησες!
το να παει κανεις μονο δελχι αξιζει?

 

[GEORGESDIAKIDIS]

Καταπληκτικά όλα όσα γράφεις, απολαυστικά τα κείμενα, αλλά έχω απορίες. Ο οδηγός σας ακολούθησε σε όλο το ταξίδι? Με τι αμοιβή? Πώς τον βρήκατε? Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά? Τα ξενοδοχεία πώς τα κλείνατε? Από πριν? Οταν φτάνατε εκεί? Σε τι τιμές? Θα εκτιμούσα μία αναφορά σε αυτό τον τομέα...

 

[panius]

πραγματικα γραφεις τοσο ωραια που θελω να παω τωρα ινδια!
παρα την βρωμια ζηλευω ολα αυτα που εζησες!
το να παει κανεις μονο δελχι αξιζει?

Μακάρι να τα καταφέρεις κάποια στιγμή. Είναι καταπληκτική εμπειρία!!! Επειδή όμως διάβασα ότι θέλεις να πας τον Αύγουστο, θα σου έλεγα όχι. Θα βρεις φοβερή ζέστη, υγρασία και μπορεί να βρέχει όλη την ημέρα. Δεν θα στο συνιστούσα. (εκτός και αν πας πιο βόρεια, Νεπάλ, Ιμαλάια αλλά για εκεί εμπειρία δεν έχω...) Φυσικά και δεν θα πας μόνο Δελχί! Αν πχ υποθέτω έχεις μόνο 7 μέρες, τότε μπορείς άνετα να δεις Δελχί + Άγγρα (Ταζ Μαχάλ) + μια πόλη του Ρατζαστάν (από αυτές που αναφέρω στην ιστορία μου). Μακάρι όμως να βρεις περισσότερες ημέρες για την Ινδία!!! Έχει τόσα πολλά να δεις, και τα αεροπορικά είναι τόσο φθηνά που με λίγο προγραμματισμό άνετα μπορείς να συνδυάσεις φερ' ειπείν χιονισμένες βουνοκορφές στα Ιμαλάια και τροπικές παραλίες στη Γκόα! Αυτά όμως σε κάποιο άλλο ταξίδι και κάποια άλλη εποχή για να το ευχαριστηθείτε καλύτερα!

 

[panius]

Καταπληκτικά όλα όσα γράφεις, απολαυστικά τα κείμενα, αλλά έχω απορίες. Ο οδηγός σας ακολούθησε σε όλο το ταξίδι? Με τι αμοιβή? Πώς τον βρήκατε? Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά? Τα ξενοδοχεία πώς τα κλείνατε? Από πριν? Οταν φτάνατε εκεί? Σε τι τιμές? Θα εκτιμούσα μία αναφορά σε αυτό τον τομέα...

Σε ευχαριστώ @GEORGESDIAKIDIS ! Έχεις δίκιο δεν έχω πει τίποτα για προετοιμασία. Βασικά ο Sunwy είναι Ινδός φίλος μας που μένει στο Μόναχο και οργάνωσε αυτός το μεγαλύτερο τμήμα του ταξιδιού. Οδηγούς όμως μπορείς να βρεις πανεύκολα! Θα σου κλείσουν στα ξενοδοχεία που θα μένεις, ή ακόμα και μόνος σου θα μπορείς να βρεις έναν ταξιτζή και να τον κλείσεις για όσο χρόνο θέλεις. Στην Βομβάη πχ που ήμασταν μόνοι μας βρήκαμε έναν ταρίφα, του δώσαμε κάπου 5 ευρώ (αν θυμάμαι καλά) και τον είχαμε στη διάθεσή μας για 3 ώρες για μια γρήγορη ξενάγηση στο κέντρο. Τα ξενοδοχεία στην Ουντάιπουρ, στο Βαρανάσι και στη Βομβάη τα έκλεισα εγώ στο Booking.com μετά από λίγο ψάξιμο στο tripadvisor (για κριτικές) και στο googlemaps (για την τοποθεσία). Με τα τρένα δεν ασχολήθηκα καθόλου, αλλά όπως λέω και πιο πάνω δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρηθείς με τα τρένα. Μπες στα site της airIndia και Jet Airways και κλείσε νωρίς εισιτήρια σε απίστευτα χαμηλές τιμές. Για τιμές κάτσε να σκεφτώ...
600 ευρώ τα αεροπορικά Αθήνα - Δελχί
Γύρω στα 20 με 40 ευρώ το άτομο την ημέρα για ξενοδοχείο (δίκλινα),
35 - 45 ευρώ οι εσωτερικές πτήσεις (πήραμε 3)
12 ευρώ το κάθε train ride περίπου (πήραμε 3 τρένα)
Κάπου στα 1200 ευρώ υπολογίζω ξενοδοχεία και μεταφορικά για 15 ημέρες + άλλα 300 που ξόδεψα για φαγητά, ψώνια, αξιοθέατα, όλα μαζί κάπου στα 1500 - 1600 ευρώ συνολικά.
Γενικά μην τη φοβάσαι την Ινδία. Ναι, θα πάθεις ένα σοκ στην αρχή, αλλά πολύ γρήγορα θα νιώσεις άνετα και οικεία! Δώσε 1 ημέρα παραπάνω στον πρώτο προορισμό για να εγκληματιστείς, να συνηθίσει λίγο το μάτι σου στις εικόνες και στις μυρωδιές και μετά θα δεις ότι μπορείς άνετα να κινηθείς, να χαθείς στο πλήθος, να χρησιμοποιήσεις ταξί, τρίκυκλα, να μπεις σε μαγαζιά και σε αξιοθέατα. Όλοι μιλάνε αγγλικά, όλοι είναι απίστευτα φιλικοί με τους ξένους και όλοι πρόθυμοι να βοηθήσουν.

 

[GEORGESDIAKIDIS]

το μήνυμα αυτό αναφέρεται στον Panius, καθώς δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται να συμπεριληφθεί η απάντηση....
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Ξόδεψες 300 ευρώ για 15 μέρες? Καλά τι τιμές υπάρχουν εκεί? Τον Ξεναγό τον πληρώνεις εσύ, ή δίνεις τα λεφτά στο ξενοδοχείο? Αν συμβαίνει το δεύτερο, πώς είσαι σίγουρος ότι δεν θα σε παρατήσει στη μέση του πουθενά? επίσης έχω διαβάσει σε πολλές ιστορίες εδώ μέσα, ότι κάνουν και ταξίδια με αυτοκίνητο μαζί με τον οδηγό-ξεναγό. Αυτά πόσο κοστίζουν? Δηλαδή είναι εφικτό να πάρεις αυτοκίνητο για να πας από μία πόλη σε μία άλλη? Συγνώμη αν γίνομαι κουραστικός αλλά έχω πολλές απορίες, μιας και πρόκειται για ένα ταξίδι που απαιτεί καλό προγραμματισμό. Φοβάμαι αρκετά, γιατί διάβασα εδώ μέσα, ότι στα ξενοδοχεία, περπατάνε ποντίκια πάνω στα κρεβάτια, και για να μείνεις σε αξιοπρεπές δωμάτιο πρέπει να ξηλωθείς κανονικά.

Επίσης θα ήθελα να κάνω άλλη μία ερώτηση, κι ας απαντήσει όποιος ξέρει. Αφού δεν κάνει να πίνουμε νερό βρύσης στην Ινδία, ή να βάλουμε παγάκια στο ποτό μας, γιατί θα αρρωστήσουμε, γιατί πίνουν οι ίδιοι οι Ινδοί? Γιατί αυτοί δεν αρρωσταίνουν?

 

[panius]

το μήνυμα αυτό αναφέρεται στον Panius, καθώς δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται να συμπεριληφθεί η απάντηση....
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Ξόδεψες 300 ευρώ για 15 μέρες? Καλά τι τιμές υπάρχουν εκεί? Τον Ξεναγό τον πληρώνεις εσύ, ή δίνεις τα λεφτά στο ξενοδοχείο? Αν συμβαίνει το δεύτερο, πώς είσαι σίγουρος ότι δεν θα σε παρατήσει στη μέση του πουθενά? επίσης έχω διαβάσει σε πολλές ιστορίες εδώ μέσα, ότι κάνουν και ταξίδια με αυτοκίνητο μαζί με τον οδηγό-ξεναγό. Αυτά πόσο κοστίζουν? Δηλαδή είναι εφικτό να πάρεις αυτοκίνητο για να πας από μία πόλη σε μία άλλη? Συγνώμη αν γίνομαι κουραστικός αλλά έχω πολλές απορίες, μιας και πρόκειται για ένα ταξίδι που απαιτεί καλό προγραμματισμό. Φοβάμαι αρκετά, γιατί διάβασα εδώ μέσα, ότι στα ξενοδοχεία, περπατάνε ποντίκια πάνω στα κρεβάτια, και για να μείνεις σε αξιοπρεπές δωμάτιο πρέπει να ξηλωθείς κανονικά.

Καμία κούραση...
Εσύ τον πληρώνεις. Dont worry δεν σε αφήνει στη μέση του πουθενά. Τα θέλει τα λεφτά του. Υπάρχουν και οδηγοί exclusive που είναι μαζί σου σε όλο το ταξίδι και σε πάνε από πόλη σε πόλη. Εμείς δεν το κάναμε αυτό οπότε δεν ξέρω να σου απαντήσω. Αλλά και γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο; Στα κοντινά πας με ταξί. Στα μακρινά παίρνεις συγκοινωνίες. Οργανωμένη κοινωνία είναι. Δεν χρειάζεσαι οδηγό. Αν θέλεις κάποια εκδρομή στα πέριξ, σου κλείνει το ξενοδοχείο. Αν σου φαίνεται ακριβή, πας και ρωτάς τα τουριστικά γραφεία παρα έξω και συγκρίνεις τιμές. Στην Udaipur βρίσκαμε παντού προσφορές για μονοήμερη εκδρομή στο φρούριο Τσιτογκραφ (δεν πήγαμε). Στο Βαρανάσι μας παρακάλαγαν παντού να κλείσουμε βαρκάδα στο Γάγγη. Τελικά κλείσαμε από το ξενοδοχείο αυθημερόν. Δεν χρειάζεται να προγραμματίσεις και τις λεπτομέρειες από πριν. Στα ξενοδοχεία, όπως είπα, αν κάνεις λίγη έρευνα δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα.

Όσο για το νεράκι, οπουδήποτε στον κόσμο, είναι θέμα προσαρμογής του οργανισμού. Και 'γω όταν πήγα στη Ρόδο, μου πήρε κάμποσο να συνηθίσω το νερό. Και μη νομίζεις ότι δεν παθαίνουν τίποτα. Δες προσδόκιμα ζωής, δες ασθένειες και τα ξαναλέμε.

 

[panius]

11η ημέρα: Άγκρα

Την επόμενη ημέρα πήραμε το λεωφορείο από Τζαϊπούρ για Άγκρα.

Καθαρό δεν θα το έλεγες αλλά σε σχέση με τα τρένα, μια χαρά ήταν στο λεωφορειάκι. Χάζευα τη θέα από το παράθυρο, κάναμε στάση στον ινδικό Λεβέντη για τουαλέτα και παγωτάκι, είδαμε και 2 ταινίες Bollywood, τις οποίες παρακολούθησα χωρίς κανένα πρόβλημα! Όχι δεν ομιλώ την Hindi, απλά η θεματολογία των ταινιών αυτών ήταν πάνω κάτω η "άτιμη κενωνία που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια", "η γυναίκα του κεφιού που δεν τη νοιάζει, δε ρωτάει" και ταλαιπωρεί τον φτωχό Ινδό Ξανθόπουλο που την αγαπάει, ξέρετε... οικεία πράγματα...

Μετά από 5 ώρες και ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα έξω από την πόλη, φτάνουμε στην Άγκρα. Και εκεί αγανάκτησα! Η βρόμα, η αθλιότητα και το χάος που αντίκρισαν τα μάτια μου δεν μπορεί να τα συλλάβει και η πιο νοσηρή φαντασία! Τα γελάδια ήταν τόσα πολλά, μα τόσα πολλά που έτσι και αποφάσιζαν να κλ@σουν όλα μαζί ταυτόχρονα, η έκρηξη που θα ακολουθούσε θα έκανε τη Χιροσίμα να μοιάζει με τζούφια πασχαλιάτικη κροτίδα. Γιατί καλοί μου Ινδοί; Πως επιτρέπετε το πιο τουριστικό σας κομμάτι να μοιάζει με στάβλο και χωματερή; Και δεν μιλάω σαν ιδιότροπος τουρίστας που χαλάστηκε απ' το θέαμα, αλλά ειλικρινά αν ήμουν Ινδός θα ντρεπόμουν για την αποκρουστική όψη που παρουσιάζει η τουριστική βιτρίνα της χώρας μου. Και δεν είναι πια η Ινδία η κακομοίρα τριτοκοσμική χώρα που δεν μπορεί ούτε το λαό της να θρέψει. Είναι η Ινδία που στέλνει δορυφόρους στο διάστημα, που παράγει τα πιο δυνατά επιστημονικά μυαλά στα μαθηματικά και τους υπολογιστές, που εξάγει τον κινηματογραφικό της πολιτισμό σε όλη την Ασία και παραπέρα και θέλει να λέγεται οικονομική υπερδύναμη. Αν μη τι άλλο, την Άγγρα θα έπρεπε να την προσέξουν λίγο παραπάνω.

Στο κέντρο της πόλης τα πράγματα ήταν κάπως πιο υποφερτά. Τουλάχιστον οι άνθρωποι υπερτερούσαν των βοοειδών.

Πάμε σε ένα εστιατόριο με roof garden να φάμε και να απολαύσουμε τη θέα του Taj, αλλά κάναμε το λάθος να ρίξουμε μια ματιά στην κουζίνα: ήταν τόσο μαύρη που αηδιάσαμε και δεν παραγγείλαμε τίποτα εκτός από αναψυκτικά. Το θέαμα όμως από την ταράτσα, συντροφιά με παιχνιδιάρικα πιθηκάκια μας αποζημίωσε.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε για το επιβεβλημένο προσκύνημα στο τοπ ινδικό αξιοθέατο. Ήταν μακράν το ποιο ακριβό εισιτήριο που πληρώσαμε (10 ευρώ ο ξένος, 30 σεντς ο ντόπιος!!!). Προετοιμαστείτε για εξονυχιστικό έλεγχο στην είσοδο... Δεν θα γράψω πολλά, όχι γιατί έχουν γραφτεί τόσα και τόσα εδώ (και αυτό) αλλά γιατί πήγαμε και το είδαμε τελείως επιφανειακά: "βγάλε με μία να πετάω στον αέρα"! "και εδώ να βγούμε μία να χορεύουμε συρτάκι"! "Δεν βγήκαν καλά τα δάχτυλα που κρατούν τον τρούλο. Ξαναβγάλε με". Μέχρι να βγάλουμε τις φωτογραφίες όπως μας άρεσαν πέρασε η ώρα και δεν πρόλαβα να απολαύσω το μνημείο. Είναι πάντως πανέμορφο! Αξίζει σίγουρα να το δεις κατά την ανατολή ή τη δύση του ηλίου (δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά τις ώρες αυτές το κτήριο μοιάζει να "διαχέεται" στην ατμόσφαιρα) και επιβάλλεται να απομακρυνθείς από τα πλήθη και να το δεις από απόσταση για να εκτιμήσεις καλύτερα την ομορφιά του. Αν έχει πολύ κόσμο (που θα έχει) και να μην μπείτε μέσα δεν θα χάσετε και τίποτα: το στριμωξίδι είναι απίστευτο, η φασαρία μεγάλη και σίγουρα θα δυσφορήσετε.

Στη συνέχεια μας περίμενε ο Γολγοθάς. 12ωρο ταξίδι με το αγαπημένο μας τρενάκι μέχρι το Βαρανάσι. Ναι, καλά καταλάβατε! Δεν διανυκτερεύσαμε στην Άγγρα. Μια στάση κάναμε εκεί και συνεχίσαμε σερί μέχρι το Βαρανάσι. Είμαστε τρελοί το ξέρω...
Ο σταθμός στην 'Αγγρα μια ομορφιά! Σαν διαφήμιση χλωρίνης ένα πράμα:
"Μάνα σώσε με! Έρχεται αύριο ο σταθμάρχης και πρέπει να είναι όλα τέλεια"!
" Άκου λοιπόν τι θα κάνεις: θα πάρεις τη νέα χλωρίνη με άρωμα φρεσκάδας και θα περάσεις τα πάντα! Δεν θα αφήσεις τίποτα!"
"Ρε μάνα δεν καθαρίζει!!!"
"Πού είσαι παιδί μου"
"Στην 'Αγγρα"
"Στην Άαααγγρα??? (λυποθυμία)...λυπάμαι παιδάκι μου αλλά η Άγγρα δεν καθαρίζει με τίποτα!!!"

Εδώ να πω ότι απλά φτάσαμε στα όριά μας. Κάτι η κούραση από το εξουθενωτικό πρόγραμμα, κάτι τα ποντίκια που σουλατσάρανε θρασύτατα στις αποβάθρες χωρίς κανένα φόβο, κάτι οι απίστευτα πολλές κατσαρίδες μες στο βαγόνι (είδα με τα μάτια μου κατσαρίδα να κάνει βόλτες στη μασχάλη του ξαπλωμένου επιβάτη στο κάτω κουπέ), κάτι η τραυματική εμπειρία μου στην τουαλέτα του βαγονιού, κάτι η ακόμα πιο τραυματική εμπειρία του Sunwy στην ίδια τουαλέτα όπου τα γυαλιά του έπεσαν μέσα στη λεκάνη (φυσικά και δεν τα μάζεψε ποτέ), όλοι κάποια στιγμή βρεθήκαμε το επόμενο πρωινό λίγο πριν φτάσουμε στο Βαρανάσι να κοιταζόμαστε αμίλητοι, ταλαιπωρημένοι, άυπνοι και να αναστενάζουμε...
Ινδία - αφελείς ταξιδιώτες σημειώσατε 1!

 

[GTS]

Ερωτηση: τι θεση ταξιδεψατε στο τρενο;

 

[panius]

Ερωτηση: τι θεση ταξιδεψατε στο τρενο;

Β' θέση! Ποτέ ξανά!!!

 

[GTS]

Ελπιζω στη α' θεση να ειναι καλυτερα