Τουρκία 12 Dev Adam (Στην Άγκυρα, οδικώς, για Mundobasket)

[dmdoc]

Οι 12 γιγάντιοι άντρες....

 

[dmdoc]

 

[dmdoc]

 

[amsterdam]

Για την ακρίβεια αυτό πρωτοακούσαμε στο ράδιο:

 

[dim kyr]

Με την ANEL,είμαστε ακόμα στις διαπραγματεύσεις...πολύ με δυσκολεύει!!!!
Η dim ήταν πιο εύκολη ομολογώ.Για κάθε "ευχαριστώ" της υποσχέθηκα ένα καφάσι kingfisher στο μπαράκι στην Goa(ξέρεις για ποιό μιλάω)...και όταν καταφέρω να μπω στην τριάδα της προσφοράς μελών,τότε θα αναλάβει το pr.

Αυτό δεν το πολυκατάλαβα ομολογω....
Πως τα δέκα έγιναν ένα? Τσιγγουνιές? Οικονομική δυσχέρεια? Αθέτηση υπόσχεσης? Λάθος υπολογισμός? Απάτη?............ πραγματκά δεν καταλαβαίνω.... αλλά οι συμφωνίες, είναι συμφωνίες.
Μάλλον πρέπει να οδεύσουμε σε επαναδιαπραγμάτευση..

 

[dmdoc]

Αυτό δεν το πολυκατάλαβα ομολογω....
Πως τα δέκα έγιναν ένα?

...αποκριάτικο μνημόνιο του μπαρμπα-Στρος...

 

[Twinkie]

...αποκριάτικο μνημόνιο του μπαρμπα-Στρος...

 

[Eftichia]

αν και αργησα να την διαβασω (sorry ,ο τιτλος δεν μου θυμιζε τιποτα)
μου αρεσει πολυ αυτη η ιστορια!!!!
θα περιμενω την συνεχεια.

 

[dmdoc]

Η όλη εικόνα από μακριά έμοιαζε με wrc.Εγώ,ως άλλος Sebastien Loeb,προσηλωμένος στην οδήγηση και ο co-driver Daniel Elena,με σκυμμένο κεφάλι να δίνει οδηγίες και να ρίχνει κλεφτές ματιές στις σωστές διασταυρώσεις και τα ρεύματα κυκλοφορίας.Ο καταμερισμός εργασίας ήταν αναγκαία συνθήκη για να αντιμετωπίσουμε τους τρελο-ανατολίτες με την καταπληκτική τους οδήγηση...αλλαγή ρεύματος χωρίς προειδοποίηση,σφήνες,κορναρίσματα,απότομα φρεναρίσματα,κόκκινα φανάρια που δεν υπήρχαν,και άλλα πολλά.Μετά από 2-3 "ειδικές",φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας στην περιοχή ulus στην παλιά πόλη της Άγκυρας.Ίσως όχι και το καλύτερο κομμάτι της πόλης για διαμονή,αλλά η επιλογή έγινε ώστε να είναι σε walking distance από το γήπεδο....το Αnkara arena.Ένα ολοκαίνουργιο γήπεδο,χωρητικότητας 10.000 θέσεων που είχε ανοίξει τις πύλες του μόλις πριν ένα 5μηνο.Θα ήταν η έδρα της εθνικής μας για τα παιχνίδια των ομίλων.
Μετά την τακτοποίηση στο δωμάτιο(που δεν έλεγε και τίποτα ιδιαίτερο)βγήκαμε για μια πρώτη βόλτα στην πόλη πεζοί,είχαμε αποφασίσει το αυτοκίνητο να περέμεινε στο parking μέχρι νεωτέρας.Από τα πρώτα μας βήματα στο ulus,διακρίναμε τα αδιάκριτα βλέματα των ντόπιων να πέφτουν πάνω μας...μα γιατί;Αρχικά το αποδώσαμε στο οτι μάλλον φαινόμασταν τουρίστες,με τις φωτογραφικές μας να χτυπούν ασταμάτητα κλικ,αφού και η πόλη δεν φημίζεται για τον τουρισμό της.Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που ο ρεσεψιονίστ μας υποδέχτηκε με ένα καλοφορεμένο,τυπικό κρύο χαμόγελο,και η άκρη του ματιού μας τον έπιασε να μας περιεργάζεται μέχρι την στιγμή που μπήκαμε στο ασανσέρ.Η αλήθεια όμως ήταν άλλη...έφταιγαν τα "κοντά παντελονάκια" μας.Και πράγματι,το θέαμα δύο αντρών με βερμούδες,αθλητικό παπούτσι,t-shirt,και τσάντα στον ώμο δεν πρέπει να ανήκε στην καθημερινότητά τους.Οι άντρες φορούσαν όλοι μακρύ παντελόνι και λίγοι μόνο,κοντομάνικα πουκάμισα ή μπλουζάκια...μα με θερμοκρασία 40+ κελσίου,πως θα αντέξεις με μακρυμάνικα;;;;;;Απτόητοι συνεχίζαμε τις βόλτες μας αναζητώντας το κάστρο της Άγκυρας,και διασκεδάζαμε σε κάθε στάση για τσιγάρο να βλέπουμε τον κόσμο να μας κοιτά αδιάκριτα.
Ο δρόμος για το κάστρο είναι ιδιαίτερα ανηφορικός,και το αρχαίο ρωμαικό θέατρο που κείται στα πόδια του,μια καλή στάση για διάλειμμα.Βέβαια η λευκή μαρμάρινη ομορφιά του επισκιάζεται από τους τόνους σκουπιδιών της παρακείμενης υποβαθμισμένης περιοχής και τα μισογκρεμισμένα χαμόσπιτα της διπλανής πλαγιάς.Συνεχίζοντας την ανηφόρα,ο δρόμος σταματά για να αρχίσουν πλέον οι σκάλες σε ένα κατάφυτο παρκάκι.Φτάνοντας στις πύλες σε περιτριγυρίζουν οι άγρυπνοι φύλακές του.Με αρχηγό τον Σαμίρ,μια συμμορία από μπόμπιρες,μας περικύκλωσε αιφνιδιαστικά και άρχισε να μιλά σε μια πανάρχαια ακατάληπτη γλώσσα δείχνοντας πότε δεξιά και πότε αριστερά.Τα λόγια τους μας προβλημάτιζαν "άνκρα κάσλ.κάσλ όπεν,κάσλ κλόζ" και επαναλαμβάνονταν συνεχώς.Με την βοήθεια του translator από το τηλέφωνό μου,διαπιστώσαμε οτι αναφέρονταν στις δύο μεγάλες επάλξεις του κάστρου,που την ώρα εκείνη η μία ήταν ανοιχτή και η άλλη κλειστή.Το deal με την συμμορία περιελάμβανε ξενάγηση και τους αφήσαμε να μας οδηγήσουν.Για μερικές TL,αφήστε τα πιτσιρίκια να σας περπατήσουν στα δαιδαλώδη στενά,θα φτάσετε στην κορυφή σε χρόνο dt,και ως σοβαροί επαγγελματίες θα πείσουν και καμιά παραδοσιακή γιαγιά να φωτογραφηθεί μέσα στο σπίτι της.Έμοιαζε εντός των τειχών να έχει σταματήσει ο χρόνος,και ο κόσμος να ζει σε μια αλλοτινή εποχή,τότε που ο οικισμός αυτός ήταν το πρώτο κατοικημένο σημείο της πόλης.Τα σπίτια έχουν διατηρήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους,και μερικά από αυτά είναι μοναδικά.Στις επάλξεις του κάστρου έχεις την δυνατότητα για μια πανοραμική θέα της πόλης,καθώς και για καφεδάκι ή και φαγητό.Δίπλα-δίπλα βρίσκονται μια παραδοσιακή ταβέρνα και ένα μοντέρνο cafe-restaurant με μοναδική θέα στην πόλη.Καθώς σουρούπωνε οι εικόνες γίνονταν πιο μαγικές με την κόκκινη τουρκική σημαία του κάστρου να παίρνει πορφυρό χρώμα και εμάς να παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού.Χρειαζόμασταν ξεκούραση από το πολύωρο ταξίδι και ανασύνταξη δυνάμεων για την επόμενη μέρα.

 

[dim kyr]

.Από τα πρώτα μας βήματα στο ulus,διακρίναμε τα αδιάκριτα βλέματα των ντόπιων να πέφτουν πάνω μας...μα γιατί;Αρχικά το αποδώσαμε στο οτι μάλλον φαινόμασταν τουρίστες,με τις φωτογραφικές μας να χτυπούν ασταμάτητα κλικ,αφού και η πόλη δεν φημίζεται για τον τουρισμό της.Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που ο ρεσεψιονίστ μας υποδέχτηκε με ένα καλοφορεμένο,τυπικό κρύο χαμόγελο,και η άκρη του ματιού μας τον έπιασε να μας περιεργάζεται μέχρι την στιγμή που μπήκαμε στο ασανσέρ.....Η αλήθεια όμως ήταν άλλη...έφταιγαν τα "κοντά παντελονάκια" μας.Και πράγματι,το θέαμα δύο αντρών με βερμούδες,αθλητικό παπούτσι,t-shirt,και τσάντα στον ώμο δεν πρέπει να ανήκε στην καθημερινότητά τους..

Δεν ήταν τα κοντά παντελονάκια η αιτία καλέ μου.
Ηταν ο συνδυασμός των αθλητικών ρούχων που είχατε κάνει με παπιγιόν και χαβανέζικη πουκαμίσα. Αν σας έβλεπα ντυμένους έτσι και εγώ θα κοίταγα.

 

[PAPI_9]

.Είναι γεγονός οτι στις Καστανιές αν πετύχεις τον Τούρκο υπάλληλο σε ακατάλληλη ώρα(συνήθως ώρες κατάκλισης και ύπνου),μπορεί να σου πάρει απροσδιόριστο χρόνο μέχρι να ξεμπερδέψεις.Αρκεί να μην πετύχεις σε κανέναν βαρεμένο,ραχατλίδικο τύπο που θέλει κανά μισάωρο μέχρι να ξυπνήσει,καμιά ώρα μέχρι να ντυθεί και κανά δίωρο μέχρι να σφραγίσει τα διαβατήρια και να ελέγξει την πράσινη κάρτα.

Άσε που αν κάνεις το λάθος (που το έκανα) και αναφερθείς μπροστά τους στην Κωνσταντινούπολη (όχι στην Istabul), ή στην Αδριανούπολη (όχι στην Erihdne - δεν θυμάμαι ακριβώς πως το γράφουν - ), ακόμη και αν έχουν ξυπνήσει σε καθυστερούν κανένα δίωρο.... για να βάλεις μυαλό...

Ωραίο ταξίδι για πες για πες...

 

[PAPI_9]

Ωρέ που πάμε ρε...
Ο αθεόφοβος ο dmdoc μ΄έπεισε και πέρασα όλα τα διόδια πέριξ της Πόλης δίχως να πληρώσω σε κανένα!!!Μετά και τα σύγχρονα μπλόκα (***) που είδαμε να κάνουν οι τροχαίοι τούρκοι αστυνομικοί παράτησα το τιμόνι.Εννοείται ότι δεν οδήγησα ξανά εντός Τουρκίας!!

Καλά και έχεις το θράσος να γκρινιάζεις κι'από πάνω...
Εμένα δεν μ'έχει φίλη, αλλά οφείλω να αναγνωρίσω το δίκιο του.
Μην είσαι κι'αχάριστος...