100 Χρόνια ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

[panpan]

Για να δούμε,το ξερει κανεις αυτό το κτήριο;
Οχι εσύ Baba.

 

[babaduma]

Για να δούμε,το ξερει κανεις αυτό το κτήριο;
Οχι εσύ Baba.

Από "λάθος" γωνία είναι τραβηγμένη η φωτο.
Κι έχει και το έκτρωμα πίσω του!

 

[panpan]

Η βιλα Μεμετ Καπαντζη (πρώην ΝΑΤΟ) 1915

 

[battered_suitcase]

Ευχαριστώ πολύ για τις υπέροχες φωτογραφίες και πληροφορίες

 

[ΕΡΣΗ]

Ας αναφερθούμε και σε έναν αστικό μύθο της Θεσσαλονίκης: Το στοιχειωμένο σπίτι!
OΛΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!!!: Βασιλίσσης Όλγας 263:Tο «στοιχειωμένο» σπίτι της Θεσσαλονίκης!!
Και σε ένα άλλο μυστηριακό μέρος: τους Κήπους του Πασά. http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/137.pdf
και για αυτούς έχουν ακουστεί ότι υπάρχουν είσοδοι σε άλλες πραγματικότητες, ότι αποτελούσαν τόπο συνάντησης των Οθωμανών Τεκτόνων κλπ

 

[panpan]

Aγώνας μπάσκετ ΧΑΝΘ 1919 Μπασκετομανα Σαλονίκη.

 

[chrisbd]

Συνεχίζω την ιστορική αναδρομή...


Από τη νορμανδική κατάκτηση στην κορυφή της διοίκησης

Γεγονός – ορόσημο για την ιστορία της Θεσσαλονίκης θεωρείται η άλωσή της από τους Νορμανδούς το 1185. Στις 15 Αυγούστου του 1185 νορμανδικός στόλος μεταφέροντας 80.000 στρατό κατέπλευσε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και άρχισε την πολιορκία από ξηρά και θάλασσα. Ο ανεφοδιασμός, όμως, της πόλης δεν ήταν επαρκής, ο διοικητής της Δαυίδ Κομνηνός δεν ήταν ικανός να οργανώσει κατάλληλα την άμυνα, εγκατέλειψε τους αμυνόμενους και οι ενισχύσεις από την Κωνσταντινούπολη έφτασαν πολύ αργά. Έτσι οι Νορμανδοί, μέσα σε λίγες μέρες, (24 Αυγούστου 1185) αφού έχασαν 3.000 στρατιώτες, κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη, παρά την ηρωϊκή άμυνα των κατοίκων και τη λεηλάτησαν, θανατώνοντας 7.000 από τους κατοίκους της. Βασικός ιστορικός της άλωσης ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, από το έργο του οποίου «Ιστορία της αλώσεως της Θεσσαλονίκης υπό των Νορμανδών» αντλούνται οι περισσότερες πληροφορίες.
Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους στα 1204 και η κατάλυση της Αυτοκρατορίας οδήγησε τους Θεσσαλονικείς σε διαπραγματεύσεις με το Φράγκο ηγεμόνα Βονιφάτιο το Μομφερατικό, αποτέλεσμα των οποίων υπήρξε η παράδοση της πόλης με τον όρο της διατήρησης των παλαιών τοπικών προνομίων. Ο Βονιφάτιος ίδρυσε το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης (Royaume de Thessalonique), που υπήρξε βραχύβιο, εκτίνοντας το βίο του σε είκοσι χρόνια.
Το 1224 ο Δεσπότης της Ηπείρου, Θεόδωρος Δούκας κατέλαβε τη Θεσσαλονίκη και χρίστηκε Βασιλεύς των Ρωμαίων από τον Αρχιεπίσκοπο Αχριδών Δημήτριο Χωματιανό. Ο Θεόδωρος όρισε τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα της ηγεμονίας του, η οποία αποτελούσε το αντίπαλο δέος του άλλου βυζαντινού κράτους, της Αυτοκρατορίας της Νικαίας.
Η παρακμή του κράτους του Θεοδώρου εκκίνησε από την ήττα του το 1230 στην Κλοκοτνίτσα από τον Ιωάννη Ασσάν Β’. Το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους ενώ στη Θεσσαλονίκη συνέχισαν να βασιλεύουν οι διάδοχοι του Θεοδώρου έως το 1246, οπότε την κατέλαβε ο Αυτοκράτορας της Νικαίας Ιωάννης Γ' Δούκας Βατάτζης.


Βικιπαίδεια

 

[galat]

Η πυρκαγιά του 1917, το νέο σχέδιο πόλεως και η εθνολογική αλλαγή της πόλης

Η πυρκαγιά του 1917 έκαψε μία έκταση 1.000.000 μ2 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, πάνω από 9500 σπίτια και άφησε πάνω από 70.000 άστεγους. Η πυρκαγιά αυτή αλλοίωσε ολοκληρωτικά την φυσιογνωμία της πόλης, προκαλώντας όχι μόνο αισθητές αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές αλλοιώσεις, αλλά συγχρόνως και σημαντικές εθνολογικές και κοινωνιολογικές αλλαγές.

Η περιοχή που κάηκε αποτελούσε κατά κύριο λόγο την καρδιά της εβραϊκής συνοικίας, συγκεντρώνοντας μεγάλο αριθμό κατοικιών, αλλά και ένα σημαντικό μέρος της εμπορικής και οικονομικής δραστηριότητας της πόλης. Με την πυρκαγιά η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε την απαλλοτρίωση όλης της περιοχής και την ανάπλασή της ύστερα από τον σχεδιασμό ενός νέου σχεδίου πόλης, που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες της πόλης. Το κράτος δεν είχε βέβαια χρήματα να απαλλοτριώσει την γη. Έτσι έδωσε απλά στους παλαιούς της ιδιοκτήτες χαρτιά νέων οικοπέδων στις νέες γειτονιές που θα προέβλεπε το νέο σχέδιο στην περιφέρεια της πόλης. Με τον τρόπο αυτό εξοβελίστηκε από το κέντρο της πόλης ο μεγάλος αριθμός των παλαιών της κατοίκων, δηλαδή των Εβραίων. Δεν αποκλείστηκαν βέβαια οι Εβραίοι από το να αγοράσουν και να ανοικοδομήσουν τα νέα μεγάλα οικόπεδα στο νέο σχεδιασμένο κέντρο της πόλης. Αντιθέτως τόσο οι πλούσιοι Εβραίοι, όσο και οι πλούσιοι χριστιανοί βρέθηκαν ευνοημένοι, αφού αυτοί μόνο είχαν την οικονομική δυνατότητα να ξαναεγκατασταθούν στο κέντρο της πόλης. Αυτοί που πραγματικά εξοβελίστηκαν ήταν οι φτωχοί Εβραίοι, οι οποίοι εκ των πραγμάτων αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στις πλαγιές δυτικά και ανατολικά της πόλης. Βέβαια από άποψη συνθηκών διαβίωσης δεν βρέθηκαν χαμένοι, αφού οι νέες τους κατοικίες ήταν σαφώς πιο καλύτερες σε σχέση με τα στενά, υγρά και βρόμικα σοκάκια της παλιάς πόλης, όπου ζούσαν στοιβαγμένοι σε ανήλιαγα και ανθυγιεινά υπόγεια και κελάρια.

Το νέο σχέδιο πόλεως σχεδιάστηκε στην αρχή από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Τόμας Μόσον και στην συνέχεια από τον Γάλλο επίσης αρχιτέκτονα Ερνέστ Εμπράρ. Το νέο σχέδιο πόλεως, ακoλουθώντας τις σύγχρονες αρχές της πολεοδομίας, προέβλεπε καλοσχεδιασμένους φαρδείς δρόμους, μεγάλα ορθογώνια οικοδομικά τετράγωνα και οικόπεδα, πλατείες και πράσινο. Οι ζώνες κατοικίας απομακρύνθηκαν από το κέντρο, στο οποίο σχεδιάστηκε ένα εμπορικό, διοικητικό και οικονομικό κέντρο. Οι πολεοδομικές αυτές αλλαγές, παρ’ όλο του ότι κρίνονταν απόλυτα συμβατές με τις κρατούσες τότε επιστημονικές αρχές σχεδίασης μίας πόλης, είχαν από την άλλη σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή της οθωμανικής πολεδομίας με τα στενοσόκακα, τους στριφογυριστούς δρόμους, τα χαμηλά κτίρια και την πυκνοκατοικημένη πόλη. Στις επιδιώξεις των σχεδιαστών της νέας πόλης ήταν και η επιβολή κοινού αρχιτεκτονικού στυλ στις νέες οικοδομές. Βέβαια αν και το βασικό σχέδιο του νέου κέντρου της πόλης, εφαρμόστηκε στον μεγαλύτερο βαθμό, δεν έγινε το ίδιο και με την αρχιτεκτονική των νεοανεγερθέντων κτισμάτων. «Τα ξενοδοχεία, τα κτίρια γραφείων, οι πολυκατοικίες, τα καφενεία και οι κινηματογράφοι των χρόνων του μεσοπολέμου κατέληξαν να είναι σε κάθε είδους στυλ-ψευδο-Λουί Κένζ, νεοαναγεννησιακά, νεοβενετσιάνικα και νεομορέσκ, Αρ Ντεκό, “μαυριτανοισλαμικά”, ακόμα και περιστασιακές πινελιές από Μπάουχάουζ, πλάι στο μάλλον άτονο βυζαντινοιταλικό ύφος, που ο Εμπράρ είχε θεωρήσει ως το πιο ενδεδειγμένο για την πόλη ως σύνολο».

Αν όμως το νέο σχέδιο πόλης βασικά εφαρμόστηκε στο κέντρο της πόλης, δεν έγινε το ίδιο με νέες γειτονιές εκτός κέντρου. Η έλλειψη χρημάτων από το Ελληνικό κράτος σε συνδυασμό με τις κοσμογονικές αλλαγές της μικρασιατικής καταστροφής, των προσφύγων και της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών, οδήγησε τα πιο φτωχά στρώματα και τους πρόσφυγες να στεγαστούν πρόχειρα σε παράγκες και σε εγκαταλελειμμένα στρατιωτικά νοσοκομεία και στρατώνες. Οι αλλαγές αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα μίαν συνταρακτική εθνολογική αλλαγή του πληθυσμού της πόλης. Ενώ το 1913 οι Έλληνες αποτελούσαν μειονότητα ανάμεσα στους 157.000 κατοίκους της πόλης, μόλις σε 15 χρόνια αποτελούσαν πλέον το 75% του πληθυσμού της, που πλέον αριθμούσε 236.000 κατοίκους.

Πηγή από το υπέροχο βιβλίο του Μάρκ Μαζάουερ : Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων.

1. Η Μεγάλη Πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης το 1917

2. Εικόνες από την πυρκαγιά του 1917


3. Wikipedia : Η Μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης 1917

 

[fenia42]

Ας αναφερθούμε και σε έναν αστικό μύθο της Θεσσαλονίκης: Το στοιχειωμένο σπίτι!
OΛΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!!!: Βασιλίσσης Όλγας 263:Tο «στοιχειωμένο» σπίτι της Θεσσαλονίκης!!

Η λύση είναι μία, να βάλουν το Μητσοτάκη να το κατεδαφίσει.

 

[makisg]

πάντως εμείς που μένουμε δίπλα έχουμε εξοικειωθεί με τα φαντάσματα....

 

[panpan]

Xαλαρά

 

[babaduma]

Πηγή από το υπέροχο βιβλίο του Μάρκ Μαζάουερ : Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων.

Και... όποιος ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω, ας διαβάσει το συνημμένο κείμενο και ας ανατρέξει στο βιβλίο - Βίβλο:

ΑΛ. ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ-ΓΕΡΟΛΥΜΠΟΥ, [FONT=Bookman Old Style,Bookman Old Style][FONT=Bookman Old Style,Bookman Old Style]Η ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά την πυρκαγιά του 1917. Ένα ορόσημο στην ιστορία της πόλης και στην ανάπτυξη της ελληνικής πολεοδομίας, έκδ. Δήμου Θεσσαλονίκης 1985-86.