Βολιβία Περού 1 μήνας στις Ανδεις

[kpafos]

9/5 Puerto Maldonado

Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού προσπάθησα να χωρέσω και το Iquitos, για να έχουμε και μια τροπική εικόνα από το ταξίδι. Δεν βόλεψε, κυρίως λόγω απόστασης. Αλλά συγκυριακά, έπεσε στο μάτι μου στο puerto maldonado. Μόλις 45 λεπτά πτήση από το Κούσκο και με φθηνά αεροπορικά, δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη.

Δεν είχα ξαναβρεθεί σε τροπικό περιβάλλον και ανυπομονούσα. Ηδη από το αεροπλάνο, το τοπίο ήταν εντυπωσιακό

Το Puerto Maldonado είναι μια πόλη 75.000 περίπου κατοίκων και είναι χτισμένο στις συμβολές 2 μεγάλων ποταμών, του Madre de Dios και του Tambopata. Η πόλη δεν έχει κάτι να προσφέρει τουριστικά, ούτε αξιοθέατα ούτε μουσεία, αλλά είναι η βάση για εξορμήσεις στην άγρια φύση που την περικυκλώνει.

Το κατάλυμά μας ( Jardin de la Musas-το προτείνω ανεπιφύλακτα) ήταν 3 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, κοντά στις όχθες του Tambopata. Οι δρόμοι παντού ήταν μαύρα χάλια, αλλά ειδικά το κομμάτι που είναι παράλληλα στο ποτάμι ήταν απίστευτο, κακός στενός χωματο-λασπόδρομος με μερικές αυτοσχέδιες γέφυρες από παλέτες. Αξέχαστη η τελευταία μας διαδρομή εκεί, 3 μεγαλόσωμοι τύποι σε ένα tuk tuk μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα.

Η βεράντα του καταλύματος έβγαζε κατευθείαν σε ζούγκλα

Κάναμε την βόλτα μας στην πόλη, πρόλαβα να βγάλω κ 3 φωτογραφίες πριν το κινητό μου τα τινάξει από την υγρασία, έκλεισε και δεν ξανάνοιξε. Κλείσαμε την αυριανή εκδρομή και πήγαμε για φαγητό. Ανεβήκαμε τα σκαλιά του εστιατορίου βρίζοντας την υγρασία που μας έκανε κολλάμε και ακούμε γέλια από το μοναδικό πιασμένο τραπέζι. Φυσικά και πετύχαμε ελληνίδες στη μέση της ζούγκλας

Billinghurst Bridge

Κεντρική πλατεία

Κατά τη 1 το βράδυ, προς μεγάλη ανακούφιση μου, το κινητό αναστήθηκε. Θα ήταν κρίμα να μην έχω φωτογραφική στην αυριανή εκδρομή στη λίμνη Sandoval.

 

[kpafos]

10/5 Lago Sandoval

Στις 9 ήμασταν ήδη στο γραφείο για να ξεκινήσουμε. Το γκρουπ μας ήταν περίεργο, εμείς και μια μεγάλη οικογένεια Περουβιανών, από τα 5χρονα παιδιά μέχρι την 70+ γιαγιά. Ο οδηγός απολογήθηκε προκαταβολικά, καθώς φοβόταν ότι θα μας καθυστερούσαν στη διαδρομή. Του εξηγήσαμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και πως ούτε εμείς είμαστε σε τοπ φόρμα. Στην πράξη, η οικογένεια τα πήγε περίφημα και η γιαγιά ήταν αξιοθαύμαστη.

Για να φτάσουμε στη λίμνη, διασχίσαμε για 25 λεπτά τον Madre de Dios με πλοιάριο (η κόκκινη διαδρομή στη φωτο) και μετά περίπου 3 χιλιόμετρα εύκολης κ επίπεδης πεζοπορίας στο δάσος (πορτοκαλί διαδρομή στη φώτο), σε κατασκευασμένο ξύλινο μονοπάτι.

Να πω εδώ, πως μια ζωή ζω σε κέντρα πόλεων, η επαφή μου με την φύση είναι περιορισμένη. Φαντάζεστε λοιπόν το δέος των πρώτων βημάτων στο τροπικό δάσος, με τα πανύψηλα δέντρα αριστερά και δεξιά και τους πρωτόγνωρους ήχους της πανίδας. Μου πήρε αρκετή ώρα να συνηθίσει το μάτι μου και να αρχίσω να ξεχωρίζω τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, τις μαιμούδες στα δέντρα, τα πτηνά, τις σαύρες στο χώμα και πόσα άλλα. Ο οδηγός μας (για άλλη μια φορά στο ταξίδι) εξαιρετικός, υπομονετικός και επεξηγηματικός. Μας έδειξε και μας εξήγησε πολλά, δέντρα που ''περπατάνε'', δέντρα που καταπίνουν άλλα δέντρα, μέχρι που έβγαλε ταραντούλα από τη φωλιά της για να μας δείξει.

Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στη πιρόγα για βαρκάδα σε ένα κομμάτι της λίμνης. Είχε μια αραιή συννεφιά η οποία κατά διαστήματα έκοβε τον έντονο καυτό ήλιο, κάνοντας τη βαρκάδα ακόμα πιο απολαυστική. Η λίμνη δεν υστερεί σε ομορφιά και εικόνες από το δάσος. Τα γαλήνια νερά της λίμνης προσφέρουν ένα αίσθημα ηρεμίας.

Επιστρέψαμε από το ίδιο μονοπάτι, το οποίο δεν σταμάτησε να προσφέρει εικόνες μέχρι το τέλος. Γύρω στις 6 το απόγευμα ήμασταν πίσω στη πόλη. Πήγαμε για μερικά pisco sour για να αποχαιρετίσουμε το puerto maldonado με τις καλύτερες εντυπώσεις.