Βολιβία Περού 1 μήνας στις Ανδεις

[KIKI]

Τώρα ανακάλυψα την ιστορια σου και την απολαμβανω με τον πρωινό καφέ μου.
Ωραια ξεκούραστη γραφή και μέρη μαγικά ,μακρινά και ονειρεμένα.

 

[kpafos]

26/4 Valle de la Luna

Τελευταία μας μέρα στη Λα Παζ. Θα ήθελα άλλη μια μέρα για να διασχίσουμε τον δρόμο του θανάτου μέχρι το Coroico. Την επόμενη φορά, μαζί με τις υπόλοιπες εκκρεμότητες που θα προκύψουν...

Παίρνουμε ταξί από το κέντρο. Μισή ώρα και 10 χιλιόμετρα μετά φτάνουμε στη Valle de la Luna

Πρόκειται για γεωλογικούς σχηματισμούς οι οποίοι δημιουργήθηκαν από διάβρωση του βουνού. Ομορφο θέαμα, προσωπικά δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Υπάρχουν 2 διαδρομές που μπορείς να επιλέξεις, την μικρή διάρκειας 15 λεπτών και την μεγάλη 45λεπτη διαδρομή. Εύκολη πεζοπορία και επιμελημένα τα μονοπάτια.
Ενα αρνητικό που θα μπορούσα να πω, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, είναι ότι έχουν χτίσει αρκετά κοντά και χάνει λίγο οπτικά, τουλάχιστον για τα γούστα μου.

Ισως έχετε δει το σύστημα με τα τελεφερίκ ως μέσο μαζικής μεταφοράς στη Λα Παζ. Το επόμενο πλάνο ήταν να τα χρησιμοποιήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο, να δούμε την πόλη από ψηλά. Λίγο πιο κάτω από την κοιλάδα ξεκινούσε μία από τις γραμμές. Aν θυμάμαι καλά είναι 11 γραμμές, διαφορετικού χρώματος η κάθε μια. Εύχρηστο και εύκολο, δεν σε μπερδεύει.
Η θέα από τα τελεφερίκ είναι φανταστική. Η εικόνα της Λα Παζ καθηλωτική. Ακόμα και σήμερα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω πως χτίστηκε τόσο μεγάλη πόλη στο συγκεκριμένο σημείο. Διακρίνεις ακόμα και την άναρχη δόμηση και εξάπλωση ψηλά στο Ελ Αλτο.
Δυστυχώς βγάλαμε ελάχιστες φωτογραφίες λόγω θαμπάδας στα τζάμια κάποιων τελεφερίκ και την δυσκολία να μετακινηθείς ή να σταθείς όρθιος μέσα σ αυτά.

Η γραμμή του Ελ Αλτο έχει αρκετή κίνηση

 

[Sassenach77]

Η επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Ενας σχετικά άγνωστος πολιτισμός, στη σκιά των μεταγενέστερων Ινκα, με πολλά μυστήρια και μύθους γύρω απ'αυτόν. Προσωπικά μετά από αυτή την επίσκεψη, μου κινήθηκε η περιέργεια να διαβάσω περισσότερα για τους Tiwanaku.

Οι Tiwanaku ήταν απο τους πρώτους πολιτισμούς που υιοθέτησαν "λαϊκούς ηγεμόνες", καθώς μέχρι τότε υπήρχαν "ιερατικοί ηγεμόνες". Επίσης οι Tiwanaku ίδρυσαν, ένα απο τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της εποχής εκείνης με σκοπό την άσκηση του νέου είδους εξουσίας. Υπολογίζεται οτι στο Tiwanaku ζούσαν 40.000 άνθρωποι, οι οποίοι είχαν αναπτύξει ένα ειδικό γεωργικό σύστημα, που τους επέτρεπε να καλλιεργούν τη γη ακόμη και στις παγωμένες θερμοκρασίες του αλτιπλάνο! Και κάτι τελευταίο, οι Tiwanaku άσκησαν σημαντική επίδραση στον μετέπειτα πολιτισμό των Huari, οι οποίοι ίδρυσαν ένα απο τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα των Άνδεων.

 

[LULLU]

Ωραία γραφή πολύ καλές φωτογραφίες ευχαριστούμε

 

[kpafos]

27 & 28/4 Copacabana

Κανονικά εδώ έπρεπε να υπάρχει ιστορία για τη λίμνη Tιτικάκα, τα νησιά Uros και το Isla de Sol, αλλά η γαστρεντερίτιδα που μου εμφανίστηκε είχε αντίθετη γνώμη. Τα συμπτώματα ξεκίνησαν αργά το βράδυ. Αυπνος, αφυδατωμένος και αδύναμος το πρωί, πάμε στον σταθμό λεωφορείων να πάρουμε το λεωφορείο για Copacabana. Η διαδρομή μου φάνηκε ταλαιπωρία, πιο πολύ λόγω της κατάστασής μου. Επίσης σε κάποιο σημείο ( San Pablo de Tiquina) χρειάστηκε να κατέβουμε από το λεωφορείο για να διασχίσουμε μια μικρή απόσταση με βάρκα ( και το λεωφορείο σε κάτι σαν σχεδία). 4 ώρες μετά φτάνουμε στον προορισμό μας. Κάνουμε check in και διώχνω τον φίλο μου να πάει να δει την πόλη, καθώς εγώ ίσα που έφτασα στο δωμάτιο και έπεσα στο κρεβάτι, κ έτσι κύλησε όλη η μέρα.

Οσοι διαβάζετε από την αρχή ίσως να θυμάστε την κοπέλα από τη Σαντα Κρουζ που είχαμε γνωριστεί και θα βοηθούσε στην συνέχεια. Την επόμενη μέρα το πρωί (χωρίς να έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα η κατάσταση) με καλεί η κοπέλα. Αφού της εξήγησα την κατάστασή μου και αφού με κατσάδιασε που δεν τη κάλεσα νωρίτερα (έπρεπε, είναι φαρμακοποιός), μου ζητάει να κατέβω στη ρεσεψιον κ να της δώσω να μιλήσει με την ρεσεψιονιστ. 15 λεπτά αργότερα έρχεται στο δωμάτιο η ρεσεψιονιστ με μια σακούλα φάρμακα. Ακολουθώντας τις οδηγίες, μέσα σε 3 ώρες ήμουν ήδη καλύτερα, τα συμπτώματα είχαν εξαφανιστεί και άρχισε να υποχωρεί η αδυναμία χάρη σε κάτι ηλεκτρολύτες που περιελάμβανε η αγωγή. Μέχρι το απόγευμα είχα επανέλθει στο 70% μου, κάτι πολύ ευχάριστο, καθώς ακολουθούσε 11ωρο ταξίδι με λεωφορείο προς Αρεκίπα.

Η μόνη μου φωτο από Copacabana είναι η θέα της λίμνης από το δωμάτιο του ξενοδοχείου