• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !

Σουδάν “Πάμε για ύπνο Κατερίνα, πάμε ν’αλλάξουμε ζωή....” (by hydronetta & isabelle)

isabelle

Member
Μηνύματα
903
Likes
4.177
Ας πω λοιπόν κι εγώ το κατιτίς μου.

Και καθώς τα της (κοινής) διαδρομής μας καλύπτονται ήδη εξόχως από τον αγαπημένο μου (παρά τα όσα του σούρνω :)) συνταξιδιώτη-συγγραφέα, ας σταθώ καλύτερα σε κάποιες γενικές σκέψεις και διαπιστώσεις.

Κάθε ταξίδι γεννάει δεκάδες ερωτήματα, υπάρχουν όμως ειδικότερα δύο που μου έχουν κολλήσει επίμονα από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο Σουδάν και συνεχίζουν να με ταλανίζουν και τώρα που γύρισα.

Το πρώτο διατυπώθηκε ήδη από τον … ακατανόμαστο, αλλά δεν μπορώ παρά να το επαναλάβω κι εγώ, και μάλιστα υπογραμμισμένο με bold: Αν αυτό που ζήσαμε εμείς είναι ο σουδανικός χειμώνας, πώς διάολο είναι εκεί το καλοκαίρι;

IMG_0299.JPG


Με ημερήσιες θερμοκρασίες Greek summer Δεκέμβρη μήνα, της τάξης των 32-35 βαθμών (υπό σκιά εννοείται), η ιδέα και μόνο ότι αυτές είναι οι πιο «ψυχρές» μέρες του χρόνου αρκεί για να σε στείλει αδιάβαστο. Σκεφτείτε μονάχα πώς καθηλωνόμαστε όλοι, με σώμα και μυαλό χυλό, μόλις βαρέσει στην Ελλάδα κάνα σαραντάρι πέντε-δέκα μέρες το χρόνο, και πείτε μου εσείς πώς στην ευχή αντέχουν ΕΠΙ ΜΗΝΕΣ τούτοι δω οι άνθρωποι στους 45-47 και βάλε βαθμούς του σουδανικού καλοκαιριού;;; Πώς δουλεύουν; Πώς κινούνται; Πώς, έστω, ανασαίνουν; Παρένθεση: Για μια ακόμη φορά σκέφτηκα σε τι ευλογημένο (και από άποψη κλίματος) τόπο έχουμε την τύχη να ζούμε και πόσο ασύλληπτα γελοίοι είμαστε (και) σ’ αυτό το ζήτημα, όταν μετατρέπουμε σε μείζον τηλεοπτικό δράμα λίγο κρύο, ζέστη ή βροχή παραπάνω από το «κανονικό». Κλείνει η παρένθεση.

Για την ιστορία, συμπληρώνω ότι εξ όσων μας είπανε στο Χαρτούμ, ο φετινός Δεκέμβρης δεν ήταν φυσιολογικός, ήτοι η θερμοκρασία κανονικά θα όφειλε να είναι κάπως χαμηλότερη. Ένα ακόμη σημάδι της συντελούμενης κλιματικής αλλαγής; Πιθανόν. Δεν θέλω όμως ούτε να σκέφτομαι πού μπορεί να φτάσει ο υδράργυρος στο Σουδάν αν προκύψει κάποια στιγμή εκεί ένα μη φυσιολογικό καλοκαίρι….

IMG_0225.JPG


Το δεύτερο ερώτημα είναι το εξής: Πώς διάολο καταφέρνουν οι άνθρωποι, μέσα σε τέτοια σκόνη, άμμο και εν γένει μπίχλα, να διατηρούν τόσο καθαρά τα ρούχα τους και πάλλευκες σαν χιόνι τις κελεμπίες τους;

Και καλά στο Χαρτούμ με τις, ας πούμε, σύγχρονες ανέσεις, (τουλάχιστον για μερίδα του πληθυσμού). Έστω ότι εκεί μπορούν να πλένουν και να πλένονται σχετικά εύκολα και συχνά. Στους παραγκομαχαλάδες όμως του Σουάκιν και στις καλύβες της Κάσσαλα (για παράδειγμα), χωρίς τρεχούμενο νερό ούτε για δείγμα (μην σας πω χωρίς καθόλου νερό στοιχειωδώς καθαρό), πώς το κατορθώνουν;

IMG_0197.JPG


Πώς γίνεται να βγαίνουν τόσα περιποιημένα παιδάκια, με απαστράπτουσες σχολικές στολές μέσα από χαμόσπιτα από τσιμεντόλιθο και άθλια λαμαρινένια παραπήγματα;

IMG_0181.JPG


Ποιες ηρωικές μανάδες φροντίζουν να ντύσουν τη φτώχεια τους με χρώμα και χαμόγελα περισώζοντας την αξιοπρέπεια της καθαριότητας μέσα από τα σκουπίδια;

IMG_0183.JPG


IMG_0173b.jpg


Κάποιοι άνθρωποι είναι πραγματικοί πρωταθλητές της ζωής. Ολυμπιονίκες της επιβίωσης. Και μάλιστα χωρίς καμιά επίγνωση του άθλου τους. Και καμιά αναγνώριση, εννοείται, από κανέναν, για το επίτευγμά τους αυτό, αρχής γενομένης από όλους εμάς εδώ στην Δύση (ναι, ακόμα και στην Ψωροκώσταινα της κρίσης) που έχουμε τα πάντα από τα αναγκαία και που συνέχεια γκρινιάζουμε για περισσότερα από τα περιττά.


IMG_0054.JPG


Ναι, τους αγάπησα τους Σουδανούς, δεν το κρύβω. Και δικαίως. Τους αξίζει και με το παραπάνω. Δεν συναντάς εύκολα αλλού τόσο ανοιχτόκαρδο και άδολο πληθυσμό, ειδικά στην Αφρική. Είναι σκληρή η Αφρική, όχι μόνο για τους γηγενείς της αλλά και για τους ταξιδιώτες. Γι αυτό και στην Μαύρη Ήπειρο δεν πας εν γένει τραλαλά και ανυποψίαστος. Πας, όσο γίνεται, προετοιμασμένος ψυχολογικά, όχι μόνο για ν’ αντιμετωπίσεις τον εσωτερικό συγκλονισμό που επιφέρει η άμεση επαφή με την πιο ακραία φτώχεια αλλά και για να διαχειριστείς όλα τα παρελκόμενά της: τον ρατσισμό (ανάλογο με αυτόν που κερνάμε εδώ τους μαύρους μετανάστες, για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά με αντεστραμμένους τους ρόλους), τις συνεχείς παρενοχλήσεις, την συχνά επιθετική επαιτεία (δώσε, είσαι λευκός άρα πλούσιος), τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις για να μην πληρώσεις διπλά και τρίδιπλα ακόμα κι ένα μπουκάλι νερό.

Εννοείται ότι υπάρχουν ιστορικοί, οικονομικοί και πολιτισμικοί λόγοι για όλα αυτά, μα ακόμα κι αν τους κατανοείς, η γνώση αυτή δεν αρκεί πάντα για να σε θωρακίσει συναισθηματικά. Πληγώνει πολύ η Αφρική πριν σε αφήσει να την αγαπήσεις..

Σε αντίθεση με τα παραπάνω γνωρίσματα που συναντάς σε πάμπολλες αφρικανικές χώρες, το Σουδάν φαντάζει σαν μια όαση προσήνειας, καλοσύνης, αθωότητας και ανθρωπιάς. Λες και ανήκει σε άλλη ήπειρο. Κάτι σαν νοτιοανατολική Ασία πριν τον τουρισμό. Ή σαν Ελλάδα του ’50

Με τα κάρα και τα γαϊδούρια.

IMG_0194.JPG


Τους χωματένιους δρόμους και τα πλινθόκτιστα

IMG_0671.JPG


Με την απλότητα και την καλαισθησία της αυθόρμητης λαϊκής αρχιτεκτονικής (προσέξτε παρακάλω την μπάρα στην πόρτα ;))

IMG_0673.JPG


Με τους ανθρώπους να σε καλοδέχονται παντού και να σε καλούν να σε φιλέψουν.

IMG_0245.JPG


Με τα παιδιά αμολημένα αμέριμνα στα αυτοσχέδια παιχνίδια τους.

IMG_0341.JPG


Και όλα αυτά με φόντο αρχαιολογικούς χώρους που διέσχισαν θαρρείς τριανταπέντε αιώνων ιστορίας για την χαρά των ματιών σου και μόνο. Μόνος εσύ και οι πεσμένες κολώνες. Εσύ και μόνον εσύ στη σκιά των πυραμίδων. Πού αλλού στον κόσμο θα τα βρεις όλα αυτά συγκεντρωμένα σε μία και μόνη χώρα;

IMG_0381.JPG


Ναι τους αγάπησα τους Σουδανούς κι έχω τους λόγους μου. Βάσιμους λόγους. Γιατί μια βδομάδα που περιφερθήκαμε στα ανατολικά της χώρας, μόνοι ο Ζυρ κι εγώ, πριν την hydronettίσια άφιξη, παντού μα παντού νιώσαμε ασφαλείς. Μοναδικές δυο σταγόνες γάλακτος σε μια θάλασσα μαύρου καφέ (μια βδομάδα δεν είδαμε πουθενά ούτε έναν λευκό για δείγμα), παντού μα παντού συναντήσαμε μονάχα ανθρώπους πρόθυμους να μας βοηθήσουν. Να μας δείξουν τον δρόμο, να συνεννοηθούν με τον οδηγό του αγοραίου, να μας βρουν κατάλυμα, να πάνε για λογαριασμό μας στους χαοτικούς σταθμούς των υπεραστικών να βγάλουν εισιτήρια. Χωρίς κανένα απολύτως κίνητρο πέρα απ’ αυτόν της φιλοξενίας και της εξυπηρέτησης των ξένων ταξιδιωτών που τους «έκαναν την τιμή» να επισκεφτούν την χώρα τους. Όχι μόνο κανείς δεν ζήτησε ποτέ μπαχτσίς, μα και κανένας δεν δέχτηκε όταν πήγαμε να δώσουμε. «Μα τι λέτε τώρα, χαρά μου που βοήθησα, welcome to my country».

IMG_0311.JPG


Για να κρατήσουμε όμως την ροή της ιστορίας, ας αφήσουμε ως προσθήκη στο τέλος τiς εμπειρίες του ζεύγους στο ανατολικό Σουδάν κι ας παραμείνουμε για την ώρα στην διαδρομή του τρίο στον βορρά της χώρας.

Δεδομένου λοιπόν του γουρουνίσιου ζήλου να τα μαρτυρήσει όλα σε χρόνο dt, στην επόμενη ανάρτηση θα επικεντρωθώ στην προσθήκη φωτογραφικών συμπληρωμάτων από τα μέρη που έχουμε ήδη διατρέξει.
 
Last edited:

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.164
Likes
14.533
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
όπου δεν έχω πάει
Kerma: προϊστορία και ξεχασμένα βασίλεια

Μετά από 170 χλμ πληκτικής διαδρομής φτάσαμε στην περιοχή της Kerma.

PAN_2618.JPG


PAN_2621.JPG


Στάση στον αρχαιολογικό χώρο της Kawa στο απόλυτο πουθενά. Απέραντη επίπεδη ξεραΐλα Ευτυχώς που παραπλεύρως έρεε ο Νείλος για να δει και λίγο πράσινο το μάτι μας. Παρά την αρχαιότητα του χώρου, τα ευρήματα δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον οπτικά.

PAN_2632.JPG

Η ταμπέλα μη τυχόν και χάσετε τη παράκαμψη...

PAN_2626.JPG

Η μεγαλειώδης είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο!

PAN_2629.JPG

Και μια μικρή γεύση από τον αρχαιολογικό χώρο...

Αν και ο πρώτος οικισμός στην περιοχή μπορεί να εντοπιστεί από την 4η χιλιετία π.Χ., ο πολιτισμός του βασιλείου της Kerma άνθισε μεταξύ 2500 - 1500 π.Χ. όταν κατακτήθηκε από τους αιγύπτιους. Θεωρείται το πρώτο κράτος της Νουβίας και η πρωτεύουσα του, η Kerma είναι σήμερα ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος.
Έπονται αρχικά εικόνες από την πόλη, όπου σταματήσαμε για ένα τσαγάκι:

PAN_2654.JPG


PAN_2652.JPG


PAN_2662.JPG


PAN_2660.JPG


PAN_2669.JPG


PAN_2651.JPG


Ένας από τους τύπους μνημειώδους έργου που πιστεύεται ότι χτίστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι το Deffufa. Η λέξη «deffufa» σημαίνει κτίριο από λάσπη κι υπάρχουν τρία γνωστά Deffufas, το δυτικό, το ανατολικό κι ένα τρίτο λιγότερο γνωστό.

Το Δυτικό Deffufa, ύψους 18 μ. καταμεσής ενός εκτεταμένου χώρου όπου σώζονται μόνο υπολείμματα των υπόλοιπων κτισμάτων, είναι το καλύτερα διατηρημένο από τα τρία κι αυτό που επισκεφθήκαμε. Τα τείχη τoυ είναι κατασκευασμένα από λασπότουβλα που στην καυτή ζέστη βοηθούσαν στην ψύξη του εσωτερικού της δομής. Αν και είναι σχεδόν σίγουρα συνδεδεμένο με τη θρησκευτική ζωή του λαού της Κέρμας, η ακριβής του λειτουργία είναι ακόμα αβέβαιη. Πολύ ιδιαίτερη κι εντυπωσιακή κατασκευή.

PAN_2680.JPG


PAN_2684.JPG


PAN_2687.JPG


PAN_2691.JPG


PAN_2712.JPG

Aναπαράσταση της περιοχής σε μακέτα στο μουσείο

Το μικρό παρακείμενο μουσείο ήταν έκπληξη, με εκθέματα από τους προϊστορικούς χρόνους ως την εποχή του βασιλείου της Kerma.

PAN_2696.JPG


PAN_2711.JPG


Αξίζει η επίσκεψη καθώς και ενδιαφέρον έχει, αλλά κυρίως βοηθά τον επισκέπτη να αντιληφθεί την ιστορική συνέχεια στα ευρήματα των ανασκαφών και την αρχαιολογική σπουδαιότητα της περιοχής.

PAN_2721.JPG


PAN_2715.JPG

Αυγό στρουθοκαμήλου μερικών χιλιετιών

Μετά από ένα σύντομο γεύμα σε καντίνα αλλά με θέα το Νείλο...
PAN_2762.JPG


......συνεχίσαμε οδικώς μέχρι το κατάλυμά μας, στο παραποτάμιο χωριό Tombos. Εικόνες από τη διαδρομή:

PAN_2744.JPG

Το λαχανί τζαμί

PAN_2751.JPG


PAN_2757.JPG


PAN_2766.JPG
Τα σουδανέζικα ΚΤΕΛ αν και δεν τα χρησιμοποιήσαμε, μου φάνηκαν όλα σύγχρονα και μέσα στα χαϊμαλιά (με ιδιαίτερη προτίμηση στα λούτρινα)

PAN_2773.JPG


Το κατάλυμμά μας:
PAN_3043.JPG

Μην σας πιάνει η ψυχή σας. Είχε και δωμάτια με καλύτερα κρεβάτια....


Το απόγευμα (προς φωτογραφική τέρψη της Ισαβέλλας) αναλώθηκε σε μια απολαυστική βόλτα στα σοκάκια του νουβιακού χωριού με τα πολύχρωμα σπίτια και τις εξτραβαγκάντ μεταλλικές εξώπορτες.

PAN_2784.JPG


PAN_2785.JPG


PAN_2792.JPG


PAN_2822.JPG


PAN_2843.JPG


Οι κάτοικοι ήταν φιλικοί...

PAN_3027.JPG


PAN_2826.JPG


PAN_2827.JPG


PAN_2840.JPG


PAN_2855.JPG


PAN_2874.JPG


PAN_2878.JPG


PAN_2883.JPG


PAN_2879.JPG


PAN_2885.JPG


PAN_2881.JPG


...κι ειδικότερα τα παιδιά τα οποία σαν μελίσσι μας πήραν στο κατόπι. Διασκεδαστικά στην αρχή, κατάντησαν τελικά ενοχλητικά φωνάζοντας συνεχώς “ben, ben”. Αν αναρωτιέστε τι σημαίνει αυτό, είναι απλά η αραβική εκφορά του αγγλικού pen. Η φωνολογία της αραβικής γλώσσας αγνοεί το φώνημα “π”.

PAN_2853.JPG


PAN_2865.JPG

PAN_2847.JPG


PAN_2858.JPG


Αυτή τη φορά στον ξενώνα επικράτησε συνωστισμός. Είχαν καταφθάσει κι άλλοι τρείς ταξιδιώτες. Ένας Γάλλος κι ένας Ισπανός με τη 70χρονη (!) μητέρα του. Ανταλλάξαμε εμπειρίες απ’όσα είχαμε δει αμφότεροι μιας κι αυτοί ακολουθούσαν αντίθετη πορεία από μας.
Σαν όμως βρεθούν ταξιδιώτες στην ίδια παρέα, η κουβέντα πλατειάζει κι αρχίζει να... ξεφεύγει. Λάτρης της Αφρικής και πολυταξιδεμένος ο Ισπανός, άναψε φωτιές νυχτιάτικα στις ταξιδιωτικές μας φαντασιώσεις περιγράφοντας μ’ενθουσιασμό πεζοπορίες για γορίλες κι ενεργά ηφαίστεια στο “απαγορευμένο” Κονγκό.

Πώς πας για ύπνο μετά Κατερίνα;;;;

PAN_2888.JPG

Ηλιοβασίλεμα στο Νείλο
 
Last edited:

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.164
Likes
14.533
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
όπου δεν έχω πάει
Ας πω λοιπόν κι εγώ το κατιτίς μου.

Και καθώς τα της (κοινής) διαδρομής μας καλύπτονται ήδη εξόχως από τον αγαπημένο μου (παρά τα όσα του σούρνω :)) συνταξιδιώτη-συγγραφέα, ας σταθώ καλύτερα σε κάποιες γενικές σκέψεις και διαπιστώσεις.

Κάθε ταξίδι γεννάει δεκάδες ερωτήματα, υπάρχουν όμως ειδικότερα δύο που μου έχουν κολλήσει επίμονα από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο Σουδάν και συνεχίζουν να με ταλανίζουν και τώρα που γύρισα.

Το πρώτο διατυπώθηκε ήδη από τον … ακατανόμαστο, αλλά δεν μπορώ παρά να το επαναλάβω κι εγώ, και μάλιστα υπογραμμισμένο με bold: Αν αυτό που ζήσαμε εμείς είναι ο σουδανικός χειμώνας, πώς διάολο είναι εκεί το καλοκαίρι;

View attachment 226192

Με ημερήσιες θερμοκρασίες Greek summer Δεκέμβρη μήνα, της τάξης των 32-35 βαθμών (υπό σκιά εννοείται), η ιδέα και μόνο ότι αυτές είναι οι πιο «ψυχρές» μέρες του χρόνου αρκεί για να σε στείλει αδιάβαστο. Σκεφτείτε μονάχα πώς καθηλωνόμαστε όλοι, με σώμα και μυαλό χυλό, μόλις βαρέσει στην Ελλάδα κάνα σαραντάρι πέντε-δέκα μέρες το χρόνο, και πείτε μου εσείς πώς στην ευχή αντέχουν ΕΠΙ ΜΗΝΕΣ τούτοι δω οι άνθρωποι στους 45-47 και βάλε βαθμούς του σουδανικού καλοκαιριού;;; Πώς δουλεύουν; Πώς κινούνται; Πώς, έστω, ανασαίνουν; Παρένθεση: Για μια ακόμη φορά σκέφτηκα σε τι ευλογημένο (και από άποψη κλίματος) τόπο έχουμε την τύχη να ζούμε και πόσο ασύλληπτα γελοίοι είμαστε (και) σ’ αυτό το ζήτημα, όταν μετατρέπουμε σε μείζον τηλεοπτικό δράμα λίγο κρύο, ζέστη ή βροχή παραπάνω από το «κανονικό». Κλείνει η παρένθεση.

Για την ιστορία, συμπληρώνω ότι εξ όσων μας είπανε στο Χαρτούμ, ο φετινός Δεκέμβρης δεν ήταν φυσιολογικός, ήτοι η θερμοκρασία κανονικά θα όφειλε να είναι κάπως χαμηλότερη. Ένα ακόμη σημάδι της συντελούμενης κλιματικής αλλαγής; Πιθανόν. Δεν θέλω όμως ούτε να σκέφτομαι πού μπορεί να φτάσει ο υδράργυρος στο Σουδάν αν προκύψει κάποια στιγμή εκεί ένα μη φυσιολογικό καλοκαίρι….
View attachment 226193
Το δεύτερο ερώτημα είναι το εξής: Πώς διάολο καταφέρνουν οι άνθρωποι, μέσα σε τέτοια σκόνη, άμμο και εν γένει μπίχλα, να διατηρούν τόσο καθαρά τα ρούχα τους και πάλλευκες σαν χιόνι τις κελεμπίες τους;

Και καλά στο Χαρτούμ με τις, ας πούμε, σύγχρονες ανέσεις, (τουλάχιστον για μερίδα του πληθυσμού). Έστω ότι εκεί μπορούν να πλένουν και να πλένονται σχετικά εύκολα και συχνά. Στους παραγκομαχαλάδες όμως του Σουάκιν και στις καλύβες της Κάσσαλα (για παράδειγμα), χωρίς τρεχούμενο νερό ούτε για δείγμα (μην σας πω χωρίς καθόλου νερό στοιχειωδώς καθαρό), πώς το κατορθώνουν;

View attachment 226194

Πώς γίνεται να βγαίνουν τόσα περιποιημένα παιδάκια, με απαστράπτουσες σχολικές στολές μέσα από χαμόσπιτα από τσιμεντόλιθο και άθλια λαμαρινένια παραπήγματα;

View attachment 226195

Ποιες ηρωικές μανάδες φροντίζουν να ντύσουν τη φτώχεια τους με χρώμα και χαμόγελα περισώζοντας την αξιοπρέπεια της καθαριότητας μέσα από τα σκουπίδια;

View attachment 226198

View attachment 226199

Κάποιοι άνθρωποι είναι πραγματικοί πρωταθλητές της ζωής. Ολυμπιονίκες της επιβίωσης. Και μάλιστα χωρίς καμιά επίγνωση του άθλου τους. Και καμιά αναγνώριση, εννοείται, από κανέναν, για το επίτευγμά τους αυτό, αρχής γενομένης από όλους εμάς εδώ στην Δύση (ναι, ακόμα και στην Ψωροκώσταινα της κρίσης) που έχουμε τα πάντα από τα αναγκαία και που συνέχεια γκρινιάζουμε για περισσότερα από τα περιττά.

View attachment 226200

Ναι, τους αγάπησα τους Σουδανούς, δεν το κρύβω. Και δικαίως. Τους αξίζει και με το παραπάνω. Δεν συναντάς εύκολα αλλού τόσο ανοιχτόκαρδο και άδολο πληθυσμό, ειδικά στην Αφρική. Είναι σκληρή η Αφρική, όχι μόνο για τους γηγενείς της αλλά και για τους ταξιδιώτες. Γι αυτό και στην Μαύρη Ήπειρο δεν πας εν γένει τραλαλά και ανυποψίαστος. Πας, όσο γίνεται, προετοιμασμένος ψυχολογικά, όχι μόνο για ν’ αντιμετωπίσεις τον εσωτερικό συγκλονισμό που επιφέρει η άμεση επαφή με την πιο ακραία φτώχεια αλλά και για να διαχειριστείς όλα τα παρελκόμενά της: τον ρατσισμό (ανάλογο με αυτόν που κερνάμε εδώ τους μαύρους μετανάστες, για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά με αντεστραμμένους τους ρόλους), τις συνεχείς παρενοχλήσεις, την συχνά επιθετική επαιτεία (δώσε, είσαι λευκός άρα πλούσιος), τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις για να μην πληρώσεις διπλά και τρίδιπλα ακόμα κι ένα μπουκάλι νερό.

Εννοείται ότι υπάρχουν ιστορικοί, οικονομικοί και πολιτισμικοί λόγοι για όλα αυτά, μα ακόμα κι αν τους κατανοείς, η γνώση αυτή δεν αρκεί πάντα για να σε θωρακίσει συναισθηματικά. Πληγώνει πολύ η Αφρική πριν σε αφήσει να την αγαπήσεις..

Σε αντίθεση με τα παραπάνω γνωρίσματα που συναντάς σε πάμπολλες αφρικανικές χώρες, το Σουδάν φαντάζει σαν μια όαση προσήνειας, καλοσύνης, αθωότητας και ανθρωπιάς. Λες και ανήκει σε άλλη ήπειρο. Κάτι σαν νοτιοανατολική Ασία πριν τον τουρισμό. Ή σαν Ελλάδα του ’50

Με τα κάρα και τα γαϊδούρια.

View attachment 226201

Τους χωματένιους δρόμους και τα πλινθόκτιστα

View attachment 226210

Με την απλότητα και την καλαισθησία της αυθόρμητης λαϊκής αρχιτεκτονικής (προσέξτε παρακάλω την μπάρα στην πόρτα ;))

View attachment 226202

Με τους ανθρώπους να σε καλοδέχονται παντού και να σε καλούν να σε φιλέψουν.

View attachment 226203

Με τα παιδιά αμολημένα αμέριμνα στα αυτοσχέδια παιχνίδια τους.

View attachment 226204

Και όλα αυτά με φόντο αρχαιολογικούς χώρους που διέσχισαν θαρρείς τριανταπέντε αιώνων ιστορίας για την χαρά των ματιών σου και μόνο. Μόνος εσύ και οι πεσμένες κολώνες. Εσύ και μόνον εσύ στη σκιά των πυραμίδων. Πού αλλού στον κόσμο θα τα βρεις όλα αυτά συγκεντρωμένα σε μία και μόνη χώρα;

View attachment 226211

Ναι τους αγάπησα τους Σουδανούς κι έχω τους λόγους μου. Βάσιμους λόγους. Γιατί μια βδομάδα που περιφερθήκαμε στα ανατολικά της χώρας, μόνοι ο Ζυρ κι εγώ, πριν την hydronettίσια άφιξη, παντού μα παντού νιώσαμε ασφαλείς. Μοναδικές δυο σταγόνες γάλακτος σε μια θάλασσα μαύρου καφέ (μια βδομάδα δεν είδαμε πουθενά ούτε έναν λευκό για δείγμα), παντού μα παντού συναντήσαμε μονάχα ανθρώπους πρόθυμους να μας βοηθήσουν. Να μας δείξουν τον δρόμο, να συνεννοηθούν με τον οδηγό του αγοραίου, να μας βρουν κατάλυμα, να πάνε για λογαριασμό μας στους χαοτικούς σταθμούς των υπεραστικών να βγάλουν εισιτήρια. Χωρίς κανένα απολύτως κίνητρο πέρα απ’ αυτόν της φιλοξενίας και της εξυπηρέτησης των ξένων ταξιδιωτών που τους «έκαναν την τιμή» να επισκεφτούν την χώρα τους. Όχι μόνο κανείς δεν ζήτησε ποτέ μπαχτσίς, μα και κανένας δεν δέχτηκε όταν πήγαμε να δώσουμε. «Μα τι λέτε τώρα, χαρά μου που βοήθησα, welcome to my country».

View attachment 226212

Για να κρατήσουμε όμως την ροή της ιστορίας, ας αφήσουμε ως προσθήκη στο τέλος τiς εμπειρίες του ζεύγους στο ανατολικό Σουδάν κι ας παραμείνουμε για την ώρα στην διαδρομή του τρίο στον βορρά της χώρας.

Δεδομένου λοιπόν του γουρουνίσιου ζήλου να τα μαρτυρήσει όλα σε χρόνο dt, στην επόμενη ανάρτηση θα επικεντρωθώ στην προσθήκη φωτογραφικών συμπληρωμάτων από τα μέρη που έχουμε ήδη διατρέξει.
:clap::clap::clap: :hug:
Ενσωματώθηκε ήδη στην εισαγωγή της ιστορίας!
 

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.164
Likes
14.533
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
όπου δεν έχω πάει
E να κάνουμε μια εξόρμηση όλοι μαζί στο Κογκό ρε παιδιά, αφού είμαστε αρκετοί οι ενδιαφερόμενοι.
ααααχχχχχχχ, να δω ποιανού αντέχουνε τα γόνατα για την πεντάωρη ανάβαση στο ηφαίστειο
 
Last edited:

isabelle

Member
Μηνύματα
903
Likes
4.177
Να’ μαστε λοιπόν στην πρώτη μ.Υ (μετά Υδρονέττα) μέρα μας, με τελικό προορισμό την Meroe.

Στάση 1 – Naqa.

Εξαιρετικοί οι ναοί (τα διαβάσατε ήδη) όπου, για να μην επαναλαμβανόμαστε φωτογραφικά, θα προσθέσω μονάχα κάποια παραλειπόμενα ενδεικτικά της, ας πούμε … χαλαρότητας που επικρατεί στην φύλαξη των αρχαιολογικών χώρων του Σουδάν.

Φορτηγό στα τριάντα μέτρα από τον Ναό του Λιονταριού. Στην πορεία διαπιστώσαμε ότι δεν είχε έρθει να κλέψει αρχαία αλλά για να φορτώσει …αγελάδες.

IMG_0206.JPG


Διόλου περίεργο βέβαια άμα σκεφτείς ότι οι τσοπάνηδες της περιοχής φέρνουν τα ζώα τους να βοσκίσουν λίγα μέτρα από τον αρχαιολογικό χώρο.

IMG_0210b.JPG


IMG_0212.JPG


Άσε που στον ναό του Άμωνα περιφερόταν κι ένα under cover άρτι αφιχθέν γουρουνάκι

IMG_0226.JPG


Στάση 2 – Mussawarat

Εντάξει, δεν πάθαμε την πλάκα μας με τον χώρο, είναι αλήθεια, δεν τον λες όμως και για πέταμα φωτογραφικά, ειδικά με κόντρα φως

IMG_0250.JPG


IMG_0249.JPG


Στάση 3 – Meroe


Ίσα για μια τζουρίτσα πριν την Δύση

IMG_0268.JPG


IMG_0263.JPG


Και το πρώτο μ. Υ (μετά Υδρονέττα) δειλινό

IMG_0265.JPG
 
Last edited:

isabelle

Member
Μηνύματα
903
Likes
4.177
Δεύτερη μ. Υ μέρα

Αχ Μερόε!

Ήταν που λέτε κάπου το 2003 όταν ο εικοσάχρονος τότε γιος Ορέστης απέκτησε την πρώτη φωτογραφική του μηχανή. Θα την εγκαίνιαζε δε σε οικογενειακό ταξίδι στην Μποτσουάνα. Ποιος τη χάρη του! Στην αρχή λοιπόν του ταξιδιού, όπως ήταν και το αναμενόμενο, ο κανακάρης μου «πυροβολούσε» μετά μανίας ό,τι έβρισκε μπροστά του. Ανθρώπους, ζώα, καλύβες, τοπία. Ώσπου φτάνοντας στην Καλαχάρι ξαφνικά άρχισε να πέφτει ο ρυθμός, μέχρι που σταμάτησε εντελώς να φωτογραφίζει.

Τι έπαθες αγόρι μου και δεν τραβάς; Δεν σ’ αρέσει η έρημος; ρώτησα ως ανήσυχη Ελληνίδα μάνα. Για να λάβω, διατυπωμένη εξόχως ποιητικά, την πλέον αποστομωτική απάντηση: "Αντίθετα. Γι αυτό παραιτήθηκα. Πώς να φωτογραφίσει κανείς την σιωπή της Καλαχάρι;" (Ίσως γι αυτό να έγινε τελικά το παιδί μουσικός και όχι φωτογράφος).

Από τότε, κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σ’ ένα θέαμα που ξεπερνάει κατά πολύ αυτό που βλέπουν τα μάτια και ακουμπάει κατ’ ευθείαν στην ψυχή μου, έρχονται και ξανάρχονται στο νου μου εκείνα λόγια . Έτσι λοιπόν κι εδώ: Πώς να φωτογραφίσει κανείς την Μερόε; Όχι τις πυραμίδες – σιγά το δύσκολο! – αλλά την αίσθηση και το συναίσθημα. Τους εσωτερικούς κραδασμούς που επιφέρει η επίγνωση ότι είσαι εδώ. Εσύ, ένας ακόμη ασήμαντος κόκκος άμμου μέσα σ’ εκατομμύρια άλλους , που ωστόσο σου χαρίστηκε το τόσο σπάνιο προνόμιο να δεις το φως να ανατέλει, να ροδίζει, να χρυσίζει, και τελικά να λούζει άπλετα τ’ αρχαία μνημεία. Μόνος εσύ και ή έρημος. Μόνος εσύ και δυο χιλιετίες ιστορίας. Πώς να χωρέσει το βίωμα σε μία φωτογραφία;

Αναιρώντας τον εαυτό μου, δεν αντέχω παρ’όλα αυτά να μην ανεβάσω κι εγώ μερικές φωτό από την Μερόε, στις ροζ αποχρώσεις που δίνει η Canon (το γουρουνάκι, αν και ροζουλί το ίδιο, διαθέτει Nikon με πιο χρυσίζουσα χρωματική παλέτα).

IMG_0296.JPG


IMG_0278.JPG


IMG_0291.JPG


IMG_0312.JPG


IMG_0322.JPG


IMG_0321.JPG


Και μερικά παιχνιδάκια με τις σκιές

IMG_0313.JPG


IMG_0346a.JPG


IMG_0344b.JPG


Με το Deir Ghazali λέω να μην σας κουράσω με πρόσθετες φωτό. Ενώνοντας τη φωνή μου με αυτή του Παναγιώτη, επαναλαμβάνω κι εγώ εν χορώ: και να μην πάτε δεν θα χάσετε δα και τίποτε.

Δεν μπορώ όμως να αφήσω να περάσει ασχολίαστη η ασύστολη, προκλητική, επαισχυντη, κατάπτυστη ύβρη του σύντροφου @panius που τόλμησε - άκουσον άκουσον - να χαρακτηρίσει ως "κοτέτσι" (αν είναι ποτέ δυνατόν!) εκείνο το πρότυπο boutique motel, μνημείο της ερήμου Bayuda. Σας το θυμίζω, για να ξέρετε όλοι ποιο πολυτελές resort επιχείρησε να απαξιώσει.

IMG_0358.JPG


Αλλά τι να περιμένει κανείς από έναν συμφορουμίτη που έχει γράψει ανερυθρίαστα καλά λόγια για τους Κινέζους; (@hydronetta ρίχ' τα, μόλις σου έκανα πάσα) :haha::haha::haha:


Και το δεύτερο μ.Υ δειλινό στην Καρίμα για να κλείσει όμορφα η μέρα

IMG_0378.JPG
 
Μηνύματα
2.005
Likes
6.349
Πω πω πω, κάτι χρωματάρες στις φωτογραφίες!!!
Τα ταξίδια σας θα έπρεπε να διδάσκονται, ναι, να διδάσκονται στα σχολεία, μαζί με όλο το νόημα που δίνετε σ' αυτά. :)
Νομίζω θα αυτοπροταθούμε ως συνταξιδιώτες σας, να πάρουμε κανένα δωρεάν μάθημα.:D
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Ενεργά Μέλη

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.633
Μηνύματα
904.998
Μέλη
39.375
Νεότερο μέλος
maria kou

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom