Ρωσία Здесь начинается Россия

[makisg]

Πόσα like να βάλω σ' αυτή την ιστορία πια; Εγώ τουλάχιστον ένοιωσα σαν να ήμουν εκεί μαζί σας, χωρίς την ταλαιπωρία βέβαια

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Μαρία για τα like, όσο για την ταλαιπωρία, εγώ όταν έβλεπα τις φωτογραφίες τους να είναι ανεβασμένοι σαν τα κατσίκια επάνω στις βουνοκορφές και στους κρατήρες των ηφαιστείων με πονούσαν τα ...... αρθριτικά μου.

 

[KonstantinosAlyona]

Έφτασε, φρεσκότατο! Προσφορά της Αλυόνας..

Υ.Γ.: Αγαπημένο μου σημείο, στο 2:11 . Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή την ανατολή..

 

[villi]

Εντάξει τι να πούμε!!!Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην Αλυόνα για το υπέροχο βίντεο που μας ταξίδεψε...
Περιμενω πολλές πληροφορίες και τιπ για Μόσχα και Αγ.Πετρούπολη,θα πάω τον Απρίλη κι ανυπομονώ!!!

 

[sif.....]

Έφτασε, φρεσκότατο! Προσφορά της Αλυόνας..

Υπέροχες εικόνες,απίστευτη μουσική ....δώσε συγχαρητήρια στην Αλυόνα...

 

[Arkoudou]

Συγχαρητήρια στην Αλυόνα για το απίστευτο βίντεο. Μέσα από τα μάτια σας ταξιδέψαμε κι εμείς σε αυτά τα ''απόκοσμα'' μέρη.

 

[KonstantinosAlyona]

Έχει κι άλλο, εφόσον το προηγούμενο ονομάστηκε "part 1" . Με ολίγον από Mytnovsky (εκπληκτικό ηφαίστειο), Gorely, Viliuchinsky, την οικοδέσποινα αρκούδα..
Στο τέλος είναι μερικές λήψεις από το αεροπλάνο, πώς να μην ανυπομονείς μετά να τα ζήσεις αυτά τα μέρη..

 

[Kanel28]

Άργησα λιγάκι αλλά διάβασα την πανέμορφη ιστορία σας. Να είστε καλά παιδάκια

 

[Fenaki1981]

Συγχαρητήρια, συγχαρητηρια, συγχαρητήρια!!!!!! Μπράβο παιδιά, τρομερό ταξίδι, τρομερές εικόνες..... Ελπίζω να σας γνωρίσω κ στην συνάντηση, να μας τα πείτε κ από κοντά.... Καλή συνέχεια στα ταξίδια σας.... Μακάρι κ ο φετινός τυχερός του φλουριου να κάνει ένα τόσο αξέχαστο ταξίδι......

 

[KonstantinosAlyona]

Επιστροφή στον “πολιτισμό”, Αγία Πετρούπολη, η Ευρωπαία.

(Υπέροχη μέρα, όμορφο γυναικάκι, καφές και ξεκούραση, το αξίζαμε.)
Να με συμπαθάτε, ένας χρόνος πέρασε κι ακόμη να συνεχίσω την εξιστόρηση εκείνου του ταξιδιού. Ντροπή, που έγινε μεγαλύτερη σε πρόσφατη σχετική συνομιλία σε άλλο θέμα. Οπότε, επειδή δε θέλω να πάρω την πρωτοκαθεδρία των "ιστοριών χωρίς τέλος" από εκλεκτά μέλη του φόρουμ, ξεκινώ να κλείνω εκκρεμότητες.
Να πω και την αλήθεια μου βέβαια, μετά την αφήγηση περί Καμτσάτκας, σαν να ξεφούσκωσε όλο τούτο μέσα μου, σκεφτόμουν συνέχεια "Εντάξει, καλή και η Μόσχα τελικά και η Πετρούπολη, αλλά τώρα γράψαμε για ένα προορισμό άλλης κλάσης (για τα γούστα μου), τι να πω για αυτές τις πόλεις;;;". Το ξεπέρασα κι αυτό, και αποφασισμένος σήμερα του Αϊ Γιαννού, προχωρώ! Πάμε να δούμε την Πετρούπολη , όπως τη ζήσαμε εκείνες τις μέρες!
Η, σχεδόν χωρίς ύπνο πτήση της επιστροφής για Μόσχα, οι περίπου επιπλέον 10 ώρες αϋπνίας σε ένα από τα Шоколадница κοντά στο Leningradsky train station με καλούς φίλους που ήταν ευκαιρία να δούμε, και η νυχτερινή διαδρομή με το διώροφο τρένο από εκεί, μας έφεραν σε μία καταπληκτική πόλη, που σφύζει από ζωή, τέχνη, κι ευρωπαϊκό αέρα.

(Ο Χάλκινος Καβαλάρης και στο βάθος ο Καθεδρικός της Πετρούπολης)
Τουλάχιστον είχαμε την ευκαιρία να κοιμηθούμε στις κουκέτες κατά τη διάρκεια της νύχτας, βιώνοντας κι αυτή την ενδιαφέρουσα εμπειρία. Το jet lag μας επηρέασε, τα βιολογικά ρολόγια είχαν χάσει τη μπάλα μετά από την οχτάωρη πτήση, την αναμονή και τον αναγκαστικό ύπνο λόγω κούρασης στο τρένο, αλλά ήταν κι αυτό μέρος του ταξιδιού, είχε το ενδιαφέρον του.
Πιο πριν, με μεγάλη χαρά απολαύσαμε τις"ανέσεις" της ζωής. Διαδίκτυο, κανονικό καφέ και φαγητό, κανονικές τουαλέτες...ή καλύτερα,"κανονικά" όλα θα έλεγα. Ο φίλος μας ο Andrey ήρθε να μας δει, η Natasha επίσης, ανταλλάξαμε δωράκια, και προσπαθήσαμε μάταια να εξηγήσουμε στους Ρώσους φίλους μας τους λόγους που μας είχαν τραβήξει στην άλλη άκρη της χώρας.
Και, μιας και οι μέρες στην Καμτσάτκα ήταν παραπάνω από γεμάτες και κουραστικές, είχαμε αποφασίσει να κινηθούμε απολύτως χαλαρά για τα δεδομένα μας, όταν θα φτάναμε στην Αγία Πετρούπολη. Δηλαδή όχι πάνω από 10 χλμ περπάτημα τη μέρα, πολύ sushi, πολλά καφεδάκια, και από αξιοθέατα όσα τραβούσε η όρεξη, τίποτα παραπάνω. Φυσικά είχαμε κι ένα γάμο να πάμε με τη σύζυγο, γι’ αυτό είχε προστεθεί η πόλη στο πρόγραμμα εξάλλου.

(Ένα από τα κανάλια της πόλης)
Φτάσαμε στο σταθμό νωρίς το πρωί, αφήσαμε απλά τις βαλίτσες στο hostel που θα μέναμε, με δικό μας δίκλινο δωμάτιο και σε κεντρικότατη τοποθεσία, επάνω στη Nevsky Prospekt. Και κατευθυνθήκαμε τάχιστα για ρωσικό πρωινό σε παρακείμενο καφέ. Εκεί, μεταξύ сырники (cirnichki), блинчики (blinchiki) και φρέσκων χυμών, καταστρώναμε σχέδια για τη μέρα μας, με το φίλο μου τον "Σ.τ.Π." εμφανώς ανακουφισμένο με το τέλος της περιπέτειάς του στα ηφαίστεια. Νομίζω ότι μόνο μετά από χρόνια θα συνειδητοποιήσει την αξία του εγχειρήματός του, δεν πάει ο καθένας στην Καμτσάτκα έτσι απλά!

(Ο θρησκευτικός χαρακτήρας της πόλης)
Περπατήσαμε τη Nevsky Prospekt, πέσαμε πάνω σε μια αλλόκοτη στα μάτια μου παρέλαση ρασοφόρων, στρατιωτικών, προσκόπων, απλών πολιτών, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, που μετέφεραν λείψανα του Aleksandr Nevsky σε μία εκκλησία στην πόλη. Ατελείωτη πορεία μπορώ να πω, με κάθε λογής ανθρώπους να κάνουν προσευχές καθοδόν.
Συνεχίσαμε μέχρι το γνωστό Café Singer , όπου το κανάλι δεξιά οδηγεί στον περίφημο Церковь Спаса на Крови, Ναό του Σωτήρα του Χυμένου Αίματος, ελληνιστί. Εκεί δολοφονήθηκε ο τσάρος Αλέξανδρος Β’, εξού και η ονομασία του ναού, που θυμίζει τη ρωσική μεσαιωνική αρχιτεκτονική, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα γνωστά κτίρια της πόλης που είναι χτισμένα σε μπαρόκ ή νεοκλασικό ρυθμό. Προσωπικά, αυτή ακριβώς η μεσαιωνική ρωσική αρχιτεκτονική, μαζί με τα μνημεία της Σοβιετικής περιόδου, είναι που με γοητεύουν στη Ρωσία, παρά ο ευρωπαϊκός αέρας της Πετρούπολης, κι ας είναι απίστευτα όμορφη πόλη.

("Μέτρα προφύλαξης" στο μουσείο βασανιστηρίων...)
Κάπως έτσι, με καφεδάκια στο χέρι από το Coffee House, ένεκα των κουπονιών "1+1" που μοιράζονταν σωρηδόν, περιτριγυρίσαμε το κέντρο της πόλης μέχρι να κουραστούμε, να επιστρέψουμε στο hostel, να τακτοποιήσουμε τα πάντα και να απολαύσουμε ένα ζεστό μπάνιο και κάποια από τα ψαρικά που είχαμε κουβαλήσει από την Καμτσάτκα. Ξέχασα να αναφέρω ότι εκείνη τη μέρα συναντήσαμε και την Alla με τον Sergey, το ζευγάρι που θα παντρευόταν δύο μέρες μετά και μας ξενάγησαν λιγάκι στα πανέμορφα κεντρικά αξιοθέατα της Πετρούπολης, βλέποντας απ’ έξω τα χειμερινά ανάκτορα με το περίφημο Ερμιτάζ, μεταξύ άλλων.
Το βραδάκι μας βρήκε να μουλιάζουμε στο ντους και να απολαμβάνουμε τη ζεστασιά στο καθιστικό του hostel, παρέα με χαβιάρι και καβούρια από την Καμτσάτκα, και χαλαρώνοντας, όπως άρμοζε τέτοιες ώρες.

(Σε παράταξη στρατιωτικού τύπου!)
Κι, επειδή το "περιπατητικό" μας δαιμόνιο δε μας εγκατέλειψε ποτέ, πήραμε τα πόδια μας, τα φαγητά μας και τα καφεδάκια και πάλι βεβαίως βεβαίως, και τις επόμενες μέρες βαλθήκαμε να βλέπουμε όσα πιο πολλά μπορούσαμε, χαζεύοντας στα κανάλια τα ποταμόπλοια, απολαμβάνοντας τον καιρό που μας έκανε και πάλι τη χάρη να είναι μαζί μας, αγοράζοντας σουβενίρ και προσπαθώντας να βάλουμε έστω λίγο στο μυαλό μας πώς άντεξε η πόλη αυτή και ο λαός της τη ναζιστική πολιορκία τριάντα μηνών.

(Μοντέλα εποχής)
Πρόκειται για μία πόλη κι ένα τρόπο ζωής διαφορετικό από τη Μόσχα, πιο έντεχνο θα έλεγα, με πιο ευρωπαϊκού στυλ κτίρια, με τα κανάλια και τις γέφυρές της να θυμίζουν Βενετία (ή μάλλον η Βενετία να θυμίζει Πετερμπούργκ, μην τα ισοπεδώνουμε όλα ), με μουσικούς και άλλους καλλιτέχνες παντού στους δρόμους. Στο νησάκι Zayachy , όπου ο Πέτρος θεμελίωσε την πόλη, πήγαμε και σ’ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσείο, με όργανα και μεθόδους βασανισμού αν τον κόσμο, ανά τους αιώνες. Καλή ευκαιρία να θαυμάσει κανείς την εφευρετικότητα του είδους μας, όταν πρόκειται να βγάλει ο ένας κυριολεκτικά την ψυχή του άλλου. Είχε και καλές δημιουργίες - παραλλαγές από τσίγκινα εσώρουχα, όπως ένα που, αν έμπαινε ο Γιούτσος, σίγουρα δε θα έβγαινε ολόκληρος.
Συνεχίζεται...

 

[isabelle]

Να πω και την αλήθεια μου βέβαια, μετά την αφήγηση περί Καμτσάτκας, σαν να ξεφούσκωσε όλο τούτο μέσα μου, σκεφτόμουν συνέχεια "Εντάξει, καλή και η Μόσχα τελικά και η Πετρούπολη, αλλά τώρα γράψαμε για ένα προορισμό άλλης κλάσης (για τα γούστα μου), τι να πω για αυτές τις πόλεις;;;". Το ξεπέρασα κι αυτό, και αποφασισμένος σήμερα του Αϊ Γιαννού, προχωρώ! Πάμε να δούμε την Πετρούπολη , όπως τη ζήσαμε εκείνες τις μέρες!

Στο μυαλό μου είσαι! Πώς να μην σ' αγαπάω γι αυτήν την ατάκα;
Παρ'όλα αυτά καλή και η Πετρούπολη, ίσως ακόμη και αναγκαία μετά από εκείνο το επικό ταξίδι στην Καμτσάτκα!

 

[NOSTIMON HMAP]

Ε δεν άντεξα, πρέπει να το πω.
Με το που είδα τη φωτο από το μουσείο βασανιστηρίων, μου ήρθε στο μυαλό το κορνέ και τα σχεδιάκια που κάνουνε με τη σαντιγί.

Εάν ενοχλεί το σχόλιο, να διαγραφεί.

 

[KonstantinosAlyona]

Ε δεν άντεξα, πρέπει να το πω.
Με το που είδα τη φωτο από το μουσείο βασανιστηρίων, μου ήρθε στο μυαλό το κορνέ και τα σχεδιάκια που κάνουνε με τη σαντιγί.

Εάν ενοχλεί το σχόλιο, να διαγραφεί.

Θεούλης!