MaryLy
Member
- Μηνύματα
- 25
- Likes
- 122
- Επόμενο Ταξίδι
- Το μελετάω ακόμα...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Hawaii-Whitsunday Islands
Χαιρετώ την όμορφη και μεγαλύτερη ταξιδιωτική παρέα! 
Ελπίζοντας πως αυτή τη φορά θα γράψω ολόκληρη την ταξιδιωτική μου εμπειρία χωρίς να με συνεπάρει η αναβλητικότητά μου 
Με το που μπήκε το 2025 με μια βαθιά ανάσα γεμάτη αισιοδοξία είπα: “To 2025 πρέπει να το τιμήσω και να το υποδεχτώ όμορφα με κάτι που αγαπώ, που μου δίνει ζωντάνια και ώθηση για να προσπαθώ και να κυνηγάω τον πόθο μου”. Μόλις είχαν τελειώσει οι διακοπές των Χριστουγέννων που σημαίνει ότι οι τσέπες ήταν άδειες αλλά με μια καλή οργάνωση για όλα υπάρχει τρόπος....
Φυσικά υπάρχει έστω και ένα άτομο που δε δυσκολεύεται να ψηθεί όταν του λες… “Είσαι για ένα σύντομο οικονομικό ταξίδι;” οπότε το ΝΑΙ το πήρα πολύ εύκολα από την πολύ καλή μου φίλη και συνταξιδιώτισσα που με ακολουθεί όταν τρώω ταξιδιωτικές φλασιές.
Αρχές Ιανουαρίου μου έσκασε σαν ιδέα να πάμε ΠΟΛΩΝΙΑ! Μέσα Ιανουαρίου κλείσαμε τα εισιτήρια για αναχώρηση περίπου στα τέλη Φεβρουαρίου. Αρχική σκέψη οργανώνοντας το ταξίδι στην Πολωνία είναι ότι φυσικά και δεν μπορεί να αρκεστεί κάποιος στην πόλη που απλά εκεί προσγειώνεται το αεροπλάνο. Οπότε συνοψίζοντας έχουμε τα εξής:
ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Πριν ξεκινήσω το story να σημειώσω ότι υπέροχη Ryanair έκανε πάλι το θαύμα της. Σχεδόν σε υποχρέωνε να κάνεις κράτηση των θέσεων υπό πληρωμή γιατί εάν το άφηνες ως τυχαία επιλογή είχες τη δυνατότητα μόνο 24 ώρες πριν την αναχώρηση για το check in με το φόβο της μη επιβίβασής σου … (αυτό είναι στα ψιλά γράμματα). Στην παραπάνω τιμή δηλαδή τα 79€ / άτομο συμπεριλαμβάνεται το κόστος για την κράτηση των θέσεων.
1η ΜΕΡΑ (Katowice)
Και η μέρα επιτέλους έφτασε. Δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο…. Η διαδρομή και η αίσθηση ότι πας αεροδρόμιο απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!
Για να μην τα πολυλογώ η πτήση αναχώρησε στην ώρα της, ούτε λεπτό καθυστέρησης αλλά με τις αναμενόμενες κλασικές δυσφορίες των επιβατών (ναιιι κανείς μας δε βολεύεται στις θέσεις). Γύρω στις 11:00 το πρωί προσγειωθήκαμε στο Międzynarodowy Port Lotniczy Katowice και με συνοπτικές διαδικασίες λόγω του μικρού αεροδρομίου αλλά και ότι δεν είχαμε αποσκευές βγήκαμε για να πάρουμε συγκοινωνίες και να κατευθυνθούμε προς την πόλη.
Το πλάνο είχε ως εξής: Λόγω, ότι ήταν νωρίς για το check in για το κατάλυμα το οποίο θα γινόταν κατά τις 15:00 ήδη είχαμε προγραμματίσει για το τι θα κάναμε. Για αρχή θα πω ότι έξω από το αεροδρόμιο υπήρχε η γραμμή λεωφορείου ΑΡ το οποίο περνούσε ανά μισή ώρα και πήγαινε στο κέντρο της πόλης. Βγάλαμε λοιπόν τα εισιτήριά μας από τα μηχανήματα που υπήρχαν έξω στη στάση με μόλις 1,70€/άτομο.
Φτάσαμε στην περιοχή που θέλαμε σε περίπου 45 με 50 λεπτά σταματώντας στη στάση Katowice Sokolska (η οποία ήταν αρκετά κοντά στο κέντρο) ώστε να πάρουμε άλλη γραμμή λεωφορείου για να πάμε στην γειτονιά Nikiszowiec. Οπότε πήραμε το 930 και μέσα σε 15 με 20 λεπτά ήδη είχαμε φτάσει. Από δική μου ταχύτητα κατεβήκαμε 1 στάση πριν την καθορισμένη αλλά αυτό όντως ήταν ευκαιρία να περπατήσουμε σε αυτό το όμορφο τοπίο.
ΚΑΙΡΟΣ: Αν και μέσα Φεβρουαρίου μπορώ να πω ο καιρός ήταν απρόβλεπτα καλός. Λιακάδα, με πεντακάθαρο ουρανό, καθαρή ατμόσφαιρα και ελαφρώς λίιιγο χιόνι ανά σημεία. Αρκετά ανεκτό το κρύο αλλά “ύπουλο”.
Λίγα λόγια γι αυτό το όμορφο μέρος. Ο οικισμός Nikiszowiec χτίστηκε στα περίχωρα του Κατοβίτσε μεταξύ 1908 και 1912 για τους εργάτες του ανθρακωρυχείου Giesche παίρνοντας το όνομά του από το Nickisch Shaft του ορυχείου. Με τον καιρό έγινε σύμβολο της εκβιομηχάνισης, το στολίδι της Άνω Σιλεσίας. Σχεδιάστηκε για την εταιρεία Bergwerkgesellschaft Georg von Giesches Erben από τους αρχιτέκτονες Emil και Georg Zillmann και ήταν μέρος του δημοφιλούς κινήματος των αρχών του 20ου αιώνα που είδε βιομήχανους να χτίζουν πρότυπα χωριά για τους εργάτες τους. Το 1914 ξεκίνησαν οι εργασίες για την ανέγερση μιας νεομπαρόκ εκκλησίας στην κεντρική πλατεία. Η εκκλησία σχεδιάστηκε επίσης από τους Zillmanns. Σοβαρές αλλαγές έγιναν τη δεκαετία του 1970 με την αποξήλωση βοηθητικών κτιρίων που ήταν τακτοποιημένα στις εσωτερικές αυλές κάθε οικοδομικού συγκροτήματος και παρείχαν στοιχεία για τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Αρκετά κτίρια επίσης ανακαινίστηκαν ή άλλαξαν τη λειτουργία τους.
Όταν φτάσαμε η ώρα ήταν περίπου 13:00 και είχαμε το χρόνο λίγο να περπατήσουμε και γιατί λέω λίγο χρόνο; Γιατί στις 13:30 είχαμε κάνει κράτηση για φαγητό στο Śląska Prohibicja. Ένα ιδιαίτερο κτίριο που ξεκίνησε από καντίνα ανθρακωρύχων, έγινε ξενοδοχείο εργατών και τώρα εστιατόριο που συνδυάζει την παραδοσιακή κουζίνα της Σιλεσίας με σύγχρονες γαστρονομικές εμπνεύσεις. Ήταν η πρώτη μας επαφή με την πολωνική μαγειρική αλλά και το πολωνικό φαγητό και το μόνο που μπορέσαμε να πούμε ήταν ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
για την άψογη εξυπηρέτηση αλλά και για τις υπέροχες γεύσεις. Κόστος περίπου 70,00€ το τραπέζι μας. Μια τελευταία βόλτα στην πλατεία Wyzwolenia, πολλές φωτογραφίες μπροστά από τα κτίρια των ακατέργαστων κόκκινων τούβλων και η επίσκεψη στην Εκκλησία της Αγίας Άννας ολοκλήρωσε τη βόλτα μας.
Πήραμε λοιπόν το δρόμο της επιστροφής και επιτέλους για να αφήσουμε τα πράγματά μας, μετά από τόσες ώρες. Μέσα σε 30 λεπτά (με λεωφορείο) φτάσαμε στο δωμάτιο μας το οποίο φροντίσαμε να είναι σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης για να μπορούμε να κινούμαστε άνετα παντού. Αλλά σιγά που θα καθόμασταν! Οοοοχι βουρ κατευθείαν έξω.
Είχε ήδη νυχτώσει αλλά σε απόσταση λιγότερο των 20 λεπτών (με τα πόδια) βρισκόταν το Μουσείο της Σιλεσίας (Śląskie Muzeum) το οποίο βρίσκεται στη θέση του πρώην ορυχείου «Κατοβίτσε», που έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό ίδρυμα που συνδιοργανώνεται από το Γραφείο του Στρατάρχη της Σιλεσιανής Βοεβοδαρχίας και το Υπουργείο Πολιτισμού και Εθνικής Κληρονομιάς. Και θα πούμε απλά ότι πραγματικά αξίζει η επίσκεψή του. Έχει να σου προσφέρει τόσες εικόνες και ιστορία, ένας εξαιρετικός χώρος και προσεγμένος με είσοδο που κόστισε ΜΟΝΟ 3,50€/άτομο.
Επόμενη στάση… Εφοδιασμός για supermarket
. Εμφιαλωμένα νερά και προμήθειες για πρωινό επόμενων ημερών αφού το πρόγραμμά μας ήταν φουλ και τις ώρες που σηκωνόμασταν δεν θα υπήρχε τίποτα ανοιχτό. Επειδή όπως προ είπα το δωμάτιό μας ήταν σε κεντρικό σημείο είχαμε και σχετικά κοντά μας τα Lidl οπότε με σχεδόν 19,00€ ήμασταν και οι δύο υπερκαλυμμένες. Αφού και καλά πήγαμε να ξαποστάσουμε ως πρώτο βράδυ ήταν ανεπίτρεπτο να μην κάνουμε μια βολτίτσα ή να μην κάτσουμε για ένα ποτάκι 
. Στα 3 λεπτά του apartment μας βρισκόταν το Mały Kredens μια Pub με ωραία vibes και χαλαρή ατμόσφαιρα. Το μαγαζί ήταν ημι self service. Πήραμε 2 εξαιρετικές πίτσες (διαφορετικές από τις δικές μας) και ένα cocktail στα 23,00€ σύνολο. Τώρα πως καταλήξαμε πάλι στο φαΐ κανείς δεν ξέρει 
2η ΜΕΡΑ (Katowice)
Με πρωινό ξύπνημα και τούμπανο πρωινό που φρόντισε να φτιάξει η συνοδοιπόρος μου, αφού στις 8:00 είχαμε παραλαβή από το διαμέρισμά μας για να κατευθυνθούμε για το Auschwitz. Και κάπου εδώ θα αρχίσω να γράφω όσο πιο συνοπτικά μπορώ την πρώτη αλλά και τελευταία αστοχία του ταξιδιού μας
. Αφού μας περίμενε κάτω από το διαμέρισμά μας ο γλυκύτατος και εξυπηρετικότατος Κρίστοφερ (οδηγός) για να μας πάει μέχρι τον προορισμό μας όπου η απόσταση διήρκησε περίπου 1ώρα. Ο Κρίστοφερ μας ενημέρωσε πως εκεί θα μας περίμενε η ξεναγός μας. Φτάνοντας υπό την καθοδήγηση του οδηγού συναντάμε την ξεναγό όπου ακούμε «Ηola chicas». Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Το γιατί μας το είπε δεν ξέραμε 
. Και ναι, η ξεναγός μας, μιλούσε Ισπανικά γιατί υποστήριξαν ότι κάναμε κράτηση με Ισπανόφωνο ξεναγό. Ντάξει προφανώς δε χάσαμε την ψυχραιμία μας γιατί είχαμε την κράτηση στα χέρια μας που έγραφε English guided tour αλλά τη χάσαμε όταν προσπάθησαν να μας βγάλουν τρελούς ότι εμείς κάναμε λάθος. Στην πραγματικότητα τους είπαμε κόψτε το λαιμό σας και κάντε κάτι 
. Αυτό που έκαναν μετά από 15λεπτη συνεννόηση ήταν να μας βάλουν σε γκρουπ αγγλόφωνων ξεναγών αλλά όχι της εταιρείας - γραφείου που είχαμε κλείσει αλλά του ίδιου του μουσείου. Όπου εκεί μπορούσε να πάει ο οποιοσδήποτε που δεν έχει κλείσει ξενάγηση με κάποιο γραφείο. Προφανώς και αυτό σημαίνει ότι χάσαμε κάποια χρήματα. Η δραστηριότητα που κλείσαμε μέσω της εταιρείας SuperCracow ήταν Auschwitz-Birkenau Tour από Κατοβίτσε με παραλαβή από το ξενοδοχείο και μας κόστισε (69,50€/άτομο). Τη δουλειά μας την κάναμε αλλά ποτέ δε μάθαμε εάν για παράδειγμα πηγαίναμε με ξεναγό του γραφείου μας εάν είχαμε παραπάνω παροχές ή μεγαλύτερη ξενάγηση (που σίγουρα κάτι είχε γιατί είχαμε τελειώσει πολύ πριν αναμενόμενη ώρα). Και κάπου εδώ να σας γράψω μερικά λόγια γι αυτό που επισκεφθήκαμε για να μη συνεχίσω τη γκρίνια 
.
Λίγα λόγια για το Auschwitz-Birkenau το ναζιστικό γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς έγινε σύμβολο του Ολοκαυτώματος και της γενοκτονίας. Ιδρύθηκε από τους Γερμανούς στα μέσα του 1940 στα προάστια του Οσβιέτσιμ. Έγινε το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης των Εβραίων (πάνω από 1,1εκατομμύρια). Το στρατόπεδο αποτελείται από τρία κύρια μέρη: το Άουσβιτς Α', το λεγόμενο Stammlager (κύριο στρατόπεδο), στο οποίο κρατιόνταν από 12 έως 20 χιλ. άνθρωποι. Το στρατόπεδο Άουσβιτς Β' Μπίρκεναου (Birkenau), το μεγαλύτερο στο συγκρότημα των στρατοπέδων Άουσβιτς όπου το 1944 οι κρατούμενοι έφτασαν σε 90 χιλιάδες και το στρατόπεδο Άουσβιτς Γ' Μόνοβιτς (Monowitz), που λεγόταν επίσης Μπούνα όπου το 1944 έμεναν πάνω από 11 χιλιάδες κρατούμενοι. Ο σκοπός του μουσείου ήταν η προστασία των εδαφών του πρώην στρατοπέδου, συλλογή και συγκέντρωση αποδείξεων και υλικών που έχουν σχέση με τα γερμανικά εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο Auschwitz.
Επιστρέφοντας από αυτή τη mini περιπέτεια είχαμε κάνει κράτηση να πάμε για φαγητό στο Żurownia ενώ η ώρα είχε πάει ήδη 3 το μεσημέρι, το οποίο είχε παραδοσιακή κουζίνα της Σιλεσίας. Το εστιατόριο είχε ευγενέστατο προσωπικό και ωραίο κλίμα. Value for money επιλογή σε έναν απλό χώρο με γενναιόδωρες μερίδες. Με 40,00€ και τα δύο άτομα φάγαμε, ήπιαμε μέχρι και πακέτο πήραμε
.
Επειδή όπως είπε γενικά νύχτωνε αρκετά νωρίς δεν υπήρχε η δυνατότητα να κάνουμε και πολλά και έτσι μετά το φαγητό συνδυάζοντας και τη χώνεψη είπαμε να κάνουμε ένα τουρ στα αξιοθέατα που διέθετε αυτή η μη τουριστική και εναλλακτική πόλη.
Μια νυχτερινή ματιά στο Spodek
. Το Spodek είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στο Κατοβίτσε και ένα από τα σημεία αναφοράς για ντόπιους και τουρίστες. Eίναι συγκρότημα αρένων που φιλοξενεί πολλές σημαντικές πολιτιστικές, επιχειρηματικές, αθλητικές εκδηλώσεις. Μοιάζει με έναν ιπτάμενο δίσκο 
που έχει προσγειωθεί στην πόλη σε μια ελαφρώς κεκλιμένη θέση στο πλάι, το Spodek οφείλει την εμφάνισή του σε ένα περίπλοκο σχέδιο, που δημιουργήθηκε για να εξασφαλίζει τη μέγιστη σταθερότητα σε κάθε περίσταση. Η εγκατάσταση μπορεί να φιλοξενήσει 11.000 άτομα κατά τη διάρκεια αθλητικών εκδηλώσεων και για μια τυπική εκδήλωση συναυλίας μπορεί να φιλοξενήσει περίπου 8.000 άτομα. Γενικά δεν κατάλαβα εάν η επίσκεψή του ως ξενάγηση είναι εύκολη γιατί κάπου διάβασα ότι πρέπει να υπάρχει διαθεσιμότητα. Ωστόσο η είσοδος κοστίζει σχεδόν 2,00€ / 8 złoty (PLN).
Ακριβώς δίπλα είναι και το κτήριο της Fujitsu. Στην πραγματικότητα τον Ιούλιο του 2021 ενοικιάστηκε από τη Fujitsu αλλά και από άλλες εταιρείες. Πρόκειται για ένα συγκρότημα δύο πολυώροφων κτιρίων Το KTW I που ολοκληρώθηκε το 2018 στα 66 μέτρα και ο δεύτερος πύργος KTW II, υψώνεται στα 134 μέτρα και ολοκληρώθηκε το 2022
.
Σε απόσταση 10 λεπτών βρισκόταν το Silesian Theatre
που πήρε το όνομά του από τον Stanisław Wyspiański και είναι η μεγαλύτερη δραματική σκηνή στην Άνω Σιλεσία, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Στανίσουαφ Βισπιάνσκι ( δραματουργός, ζωγράφος και ποιητής, ο οποίος θεωρείται ο δημιουργός του νεότερου πολωνικού δράματος).
Φυσικά δεν μπορείς να φύγεις από την πόλη εάν δεν πας μια βόλτα στην πλατεία (Market Square / Rynek w Katowicach) . Είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της συνοικίας Śródmieście. Φυσικά ως Φεβρουάριος μήνας και καθημερινή δεν περιμέναμε να έχει κόσμο ή γενικά να είναι δραστήριο το μέρος αλλά σίγουρα έχει κάτι να προσφέρει. Μετά από αρκετό ποδαρόδρομο
μιας και τις συγκοινωνίες δεν τις χρησιμοποιήσαμε ποτέ (δε χρειάστηκε) αφού μέναμε σε κεντρικό σημείο και ενώ ήμασταν στην πλατεία μπήκαμε στο Słodki Kafej ένα μικρό ζαχαροπλαστείο που παραπέμπει σε αισθητική παραμυθιού. Ήπιαμε δυο Cappuccino 
(εμείς για το γλυκό πήγαμε) αλλά λόγω της ώρα δεν είχαμε επιλογές (ότι είχε μείνει) έστω και το γλυκάκι στη μέση 
, μας κάλυψε αφού ήταν πεντανόστιμο και φρεσκότατο με κόστος όλα 10,00€ τα δυο άτομα.
Η ώρα της επιστροφής μας καλούσε… μας φώναζε το πουπουλένιο κρεβατάκι μας
. Και αφού η απόσταση της επιστροφής ήταν μόνο 15 λεπτά μόλις καταλάβαμε ότι στα 2 λεπτά απόσταση από το δωμάτιό μας είχαμε την Καθολική εκκλησία Immaculate Conception (of the Blessed Virgin Mary / Koscioł Mariacki) όπου μάλλον είχε κάποια Λειτουργία ή κάτι αντίστοιχο. Αυτή η νεογοτθική εκκλησία είναι μια από τις παλαιότερες εκκλησίες στο Κατοβίτσε.
3η ΜΕΡΑ (Katowice
Kraków)
Ξημερώματα ήρθε η ώρα να αποχωριστούμε αυτή την όμορφη βιομηχανική πόλη που για κάποιο περίεργο λόγω τη νιώσαμε σαν το σπίτι μας. Ξύπνημα λοιπόν στις 5:30 το πρωί για να προλάβουμε να φάμε και κάτι αφού μας είχαν μείνει προμήθειες. Και βουυυυρ έτοιμες για next station… Krakow we are coming
!
Η μετακίνησή μας από το Κατοβίτσε στην Κρακοβία έγινε με FlixBus με την οποία εξυπηρετηθήκαμε λόγω συχνών δρομολογίων. Η απόσταση μέχρι την Κρακοβία ήταν 1ώρα και 15λεπτά χωρίς στάση και κόστος στα 7,00€/άτομο. Φτάνοντας λοιπόν στην Κρακοβία περίπου 8:30 το πρωί και φορτωμένες με τα πράγματά μας
ξέραμε ήδη πως θα κυλίσει το πρόγραμμα και ότι δε θα περνούσαμε ωραία μαζί τους. Οπότε αποφασίσαμε να ξεφορτωθούμε το βάρος από τις πλάτες μας και αφήσαμε τα πράγματά μας σε ένα luggage storage κοντά στο σημείο που μας βόλευε με κόστος περίπου στα 7,00€ και οι δυο. Και η συνέχεια ήταν και είναι κάτι που δε θα ξεχάσουμε και θα νοσταλγούμε… ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟ NAPNAPCAFE όπου φάγαμε ένα από τα καλύτερα μενού πρωινού 
. Ένα cute μικρό μαγαζάκι με υπέροχο προσωπικό. Πιστεύουμε ότι και δυστυχισμένος να είσαι θα αναστηθείς μέσα σε λίγα λεπτά. Με σχεδόν 30,00€ και οι δυο εμείς πάντως αναστηθήκαμε 
. Στα μείον ήταν ότι το μαγαζί δεν είχε εξαερισμό και η μυρωδιά που έμεινε πάνω μας ήταν ΑΦΟΡΗΤΗ. Στις 10:45 είχε οριστεί ως σημείο συνάντησης εκεί κοντά για να έρθουν για παραλαβή για να πάμε στα Αλατωρυχείο Βιελίτσκα με ξεναγό. Τη δραστηριότητα την κλείσαμε μέσω Krakowbooking με (51,50€/άτομο).
Λίγα λόγια για το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα το οποίο βρίσκεται στην πόλη της Βιελίτσκα και από το σημείο που ήμασταν κάναμε περίπου 40λεπτά διαδρομή. Αποτελεί πολιτιστικό μνημείο και έχει περιληφθεί από το 1978 στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Ένα εξαιρετικό μέρος - κρυμμένο από τον κόσμο, γεμάτο μυστικά και αποτελεί το δεύτερο σε αρχαιότητα αλατωρυχείο της Ευρώπης. Το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα εκτείνεται σε εννέα υπόγεια επίπεδα και φθάνει σε βάθος τα 327 μέτρα, με περισσότερες από 2.040 αίθουσες και 300 χλμ. στοές, που είναι λαξεμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, καθώς και με υπόγειες λίμνες. Με πανεύκολη κατάβαση 795 σκαλιών και ανάβαση με ασανσέρ. Το γκρουπ υπέροχο και η ξεναγός μας εξαιρετική. Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που φαινόταν ότι αγαπούσε αυτό που έκανε. Μια εμπειρία που δεν πρέπει να παραβλέψει κανείς.
Η άφιξής μας, ήταν στο σημείο παραλαβής μας, οπότε ήρθε και η ώρα να πάμε να παραλάβουμε τα πράγματά μας από το luggage storage, το οποίο τύχαινε να είναι και μαγαζί με souvenir, οπότε το εκμεταλλευτήκαμε και ψωνίσαμε το κατιτίς μας
.
Επιτέλους ώρα για check in στο ξενοδοχείο μας για να απαλλαγούμε από το βάρος. Σε λιγότερο από 15 λεπτά με τα πόδια είχαμε φτάσει στο ξενοδοχείο το οποίο είχαμε φροντίσει να είναι μέσα στην παλιά πόλη. Και αφού απελευθερώθηκε η πλάτη μας και όσο ήταν ακόμα μέρα είπαμε να πάμε μια βόλτα στη γειτονιά Kazimierz.
Λίγα λόγια για το Kazimierz η οποία είναι η ιστορική εβραϊκή συνοικία της Κρακοβίας, γεμάτη πλέον με indie γκαλερί, ιδιαίτερα καταστήματα, μπουτίκ με vintage ρούχα και κάθε λογής μπαρ, από μοντέρνα υπόγεια κοκτέιλ μπαρ έως επιμελώς ατημέλητους χώρους. Το 1978 η Κρακοβία, μαζί και η συνοικία Kazimierz, μπήκαν στη λίστα πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Και πως γίνεται να είσαι εκεί και να μην περπατήσεις στην πεζογέφυρα Father Bernatek’s Bridge που συνδέει τις περιοχές Kazimierz και Podgórze. Πάνω από τη γέφυρα υπάρχουν γλυπτά εξισορρόπησης (ακροβάτες) φτιαγμένα από τον Jerzy Kędzior. Η ώρα που ήμασταν πάνω στη γέφυρα συνέπιπτε και με τη δύση του ηλίου! ΑΠΛΑ ΜΑΓΕΙΑ!!!! Κι ήρθε η ώρα για φαγητό οπότε μείναμε στην περιοχή Kazimierz και πήγαμε στο Youmiko Sushi Bar (είχαμε κάνει κράτηση). Η εμπειρία μας ήταν πρωτόγνωρη από τον τρόπο σερβιρίσματος μέχρι και οι γεύσεις αλλά και ο τρόπος στησίματος
. Ποιότητα ΑΑ σε όλα τους αλλά μας φάνηκε ελαφρώς τσιμπημένο από τιμές. Το δικό μας μενού κόστισε σχεδόν 75,00€ (τα δυο άτομα).
Και τώρα κάνω τη μαγική ερώτηση. Ποιος χορταίνει με Sushi; Κανείς!!! Η ιδέα για γλυκό φυσικά και έπεσε στο τραπέζι αλλά έτσι όπως έπεσε αυτή, πέσαμε κι εμείς θύματα της διαφήμισης και του tik tok. Ναι, ναι λοιπόν, μετά από τον περίπατο μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό γιατί χρειαστήκαμε περίπου 30 λεπτά περπάτημα (με υπέροχη βέβαια νυχτερινή διαδρομή) φτάσαμε στο Mr Pancake. Στα θετικά ένα ιδιαίτερο μαγαζί με το δικό του στυλ, ταυτότητα, διασκεδαστική ατμόσφαιρα, ωραία μουσική και μπορούμε να δώσουμε συγχαρητήρια στο designer για την έμπνευση που είχε όταν σχεδίαζε τις τουαλέτες. Στα αρνητικά ήταν το φαγητό. Υπερεκτιμημένο και γευστικά και οπτικά. Θα το χαρακτηρίζαμε ως αποτυχία στο στήσιμο ή απλά ήταν αστοχία στα πιάτα μας ή ίσως κάναμε εμείς λάθος επιλογές. Πάντως η προσπάθειά τους για ιδιαίτερα πιάτα συνδυάζοντας διάφορες γεύσεις ήταν τίμιες. Πήραμε μια πίτσα κανονικού μεγέθους (δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να γράψω τι είχε μέσα αυτή η πίτσα γιατί εκεί θα πείτε "κοπελιές όντως κάνατε λάθος επιλογή")
, ένα pancake και δυο λεμονάδες 
μεγέθους XL και πληρώσαμε 27,00€ τα δυο άτομα. Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση γιατί ακολουθούσε μεγάλη μέρα.
4η ΜΕΡΑ (Kraków)
Με το κλασικό πρωινό μας ξύπνημα μέχρι να πάρουμε μπρος και να μην είμαστε με την ψυχή στο στόμα γιατί στις 8:10 είχαμε παραλαβή από το ξενοδοχείο μας για να πάμε Zakopane. Εδώ στο πάρα ένα να εξελιχθεί σε "τραγωδία". Ενημερωτικά κλείσαμε μέσω Level Tours Krakow να πάμε ημερήσια εκδρομή στο Zakopane με μικρό γκρουπ και στα Thermal Spa Chochołów με παραλαβή από το ξενοδοχείο μας και κόστισε (85,50€/άτομο). Για κάποιο λόγο δεν είμασταν on time και τι εννοώ με αυτό; Ότι 8:11 ήμασταν στο ασανσέρ και κατεβαίναμε και σκάει μήνυμα στο κινητό ότι σε 1 λεπτό αν δεν είστε κάτω αναχωρώ. Κρύος ιδρώτας μέχρι το βρακί και όλο αυτό γιατί απλά ο γλυκούλης μας βγήκε ψυχαναγκαστικός. Και όπως καταλάβατε πήγαν όλα κατ' ευχήν
. Ο οδηγός μας ήταν και ο ξεναγός μας. Αν και ψυχαναγκαστικούλης. O Mido ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του και σε ότι έκανε. Ήμασταν ένα ολιγάριθμο γκρουπ των 6 ατόμων και αυτό μας το έκανε όλο πολύ πιο εύκολο .
Λίγα λόγια για το Zakopane το οποίο είναι η μεγαλύτερη πόλη κοντά στα όρη και συχνά αποκαλείται Χειμερινή Πρωτεύουσα της Πολωνίας. Βρίσκεται στα όρη Σπίσκο - Γκουμπαούοφσκι, στην περιοχή Πονττατρζάνσκι και στα Όρη Τάτρα, από τα οποία πολλές πηγές ενώνονται με τον ποταμό Ζακοπιάνκα. Είναι η υψηλότερη πόλη στην Πολωνία. Γενικά εκεί ο καιρός είναι απρόβλεπτος.
Αν και προς τέλη Φεβρουαρίου τύχαμε σε ηλιόλουστο καιρό που μπορούσες να κάνεις τον περίπατό σου και να απολαύσεις την πεντακάθαρη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε και να κάνουμε αναγνώριση της πόλης πέραν μόνο όσα μας είπε ο ξεναγός μας. Πρώτη στάση και 1,30 ώρα μετά την παραλαβή κάναμε την πρώτη αναγνωριστική μας στάση στο Chochołów ένα χωριό στη διοικητική περιφέρεια Gmina Czarny Dunajec κοντά στα σύνορα με τη Σλοβακία. Είναι ένα χωριό που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από Πολωνικά ξύλινα σπίτια που χτίστηκαν από τους Πολωνούς ορεινούς Gorals. Η στάση μας ήταν στο Salas jyndrusia ένα ξύλινο σπιτάκι με θέα το βουνό
που είχε χρήση τουριστικού καταστήματος αλλά και εδεσμάτων. Εκεί απολαύσαμε ψημένο κατσικίσιο τυρί αλλά αν και 10:00 το πρωί ο Mido έγινε ο barman 
μας και χτυπήσαμε κάτι ωραιότατα σφηνάκια βότκας με γεύση αχλάδι. (Εγώ τουλάχιστον 3 σφηνάκια τα είχα άνετα) Let’s party 
!
Μετά από άλλη μισή ώρα δρόμο φτάσαμε στο πολυπόθητο Zakopane όπου είμασταν έτοιμοι να ανεβούμε το βουνό Gubałówka. Οοοχι βέβαια δεν ανεβήκαμε με τα πόδια αλλά με το τελεφερίκ “Gubałówka Hill”
. Ένα τελεφερίκ που τα βαγόνια του μοιάζουν με τραμ, με γυάλινη οροφή σε μια υπέροχη ημιχιονισμένη διαδρομή πάνω και κάτω στην απότομη πλαγιά του βουνού που μας επέτρεπε να δούμε πανοραμικά τα όρη Τάτρα.
Μέσα σε 3 λεπτά φτάσαμε στο ύψος των 1.122m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΙΟ
και είχαμε 1,5 ώρα free για να σπαταλήσουμε το χρόνο μας όπως θέλαμε. Η μεγαλύτερη ανάγκη μας ήταν, να πιούμε το cappuccinάκι μας , να φάμε το φρουτένιο μας βαφλάκι 
, να κάτσουμε στα ξύλινα παγκάκια με θέα τα χιονισμένα βουνά ανοίγοντας βαθυστόχαστες συζητήσεις 
. Πριν καν το καταλάβουμε είχε περάσει η πρώτη ώρα και είπαμε όσο προλαβαίνουμε να εξερευνήσουμε και το υπόλοιπο μέρος. Ανηφορίζοντας προς τα πάνω υπήρχε ένας δρόμος με πολλά μαγαζιά με μικροπωλητές αλλά και πολλές δραστηριότητες που μπορούσες να κάνεις όπως και μαθήματα σκι. Για πρώτη φορά θα πω ναιιι αξίζει με 1000 να αγοράσει κάποιος souvenirs από εκεί σε απίστευτες τιμές. Τα μετρητά δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν! Η ώρα 
πέρασε και επειδή το μάτι μας φοβήθηκε το Mido είπαμε να γυρίσουμε λίγο νωρίτερα στο σημείο συνάντησης που ορίσαμε. Και ναι είμασταν έτοιμοι και εξοπλισμένοι για την επόμενη στάση 
.
Σε περίπου 20 λεπτά είχαμε φτάσει στα Chochołowskie Termy. Είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα ιαματικών πισινών
στην Πολωνία και έχει πάνω από 3.300 m2 επιφάνειας νερού και 46 πισίνες. Για αρχή θα πω πριν γράψω κάποιες λεπτομέρειες ότι σίγουρα δεν το γυρίσαμε όλο γιατί για κάποιο λόγω είχαμε αποπροσανατολιστεί. Είχαμε εξοπλιστεί και όπως μας είχαν ενημερώσει να έχουμε: μαγιό, πετσέτα και σαγιονάρες. Πως πέρασαν 3 ώρες κανείς δεν κατάλαβε μάλλον θα έφταιγε που χανόμασταν συνέχεια…. Ωστόσο απολαύσαμε το jacuzzi, τη θερμαινόμενη εξωτερική πισίνα 
, τη sauna και το salt cave. Γενικά υπήρχαν αρκετές παροχές αλλά έπαιζε ρόλο και το εισιτήριό σου τι παροχές σου είχε. Εμείς είχαμε κλείσει τις βασικές! Και αφού ήρθε η ώρα του “αποχωρισμού” 
και είχαμε αλλάξει δέρμα και το σώμα μας άρχιζε να μας εγκαταλείπει ουπςςςς μάντεψε ποιος ξέχασε να φάει; ΕΜΕΙΣ!!! Αλλά ως γνήσιες και πλέον εκπαιδευόμενες ταξιδιώτισσες πάντα υπάρχει μια καβάτζα μέσα στο σάκο. Ο δρόμος της επιστροφής όμορφος αφού πετύχαμε και τη δύση του ηλίου. Αποβίβαση λοιπόν μπροστά από το ξενοδοχείο αποχαιρετώντας τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας αλλά και με μια τεράστια αγκαλιά στο Mido γιατί τελικά έγινε ο αγαπημένος μας 
.
Βουρρρ λοιπόν να ετοιμαστούμε γιατί γνωρίζοντας πως η πείνα θα μας κυρίευε (και κλασικά είχα προνοήσει) και είχα κάνει κράτηση κατά τις 20:30 στο Sioux που απείχε μόλις 10 λεπτά από το ξενοδοχείο μας το οποίο βρίσκεται πάνω στην κεντρική πλατεία. Ένα πανέμορφο γραφικό και μικρό εστιατόριο με μια νότα καουμπόικης ατμόσφαιρας
. Το φαγητό όχι κάτι το μη αναμενόμενο αλλά όπως πάντα οι Πολωνοί ξέρουν να μαγειρεύουν 
και να εξυπηρετούν . Το μενού μας κόστισε περίπου 65,00€ τα δύο άτομα.
Απόψε ήταν το τελευταίο μας βράδυ σε αυτή την όμορφη πόλη οπότε είπαμε να κλείσουμε με ένα διαφορετικό τρόπο. Σε μόλις δύο λεπτών απόσταση θα βρισκόμασταν στο Harris Piano Jazz Bar
! Έχοντας επικοινωνήσει λίγες μέρες πιο πριν μαζί τους για να κάνουμε κράτηση (η οποία εν τέλη στη δική μας περίπτωση δεν ήταν απαραίτητη) και θα σας εξηγήσω γιατί. Καταρχάς πρόκειται για ένα καλά κρυμμένο "υπόγειο" ξεχωριστό, εξαιρετικό και πρωτότυπο διαμαντάκι με άριστη εξυπηρέτηση, φιλικούς και καταπληκτικούς ανθρώπους. Κάθε βράδυ στις 21:30 διοργανώνονται μικρές συναυλίες με διάφορους γνωστούς μουσικούς 
. Οι συναυλίες ονομάζονται jam sessions, fusion sessions, latin jam sessions, funky και soul. Το μπάρ αποτελείται από τρία δωμάτια. Στο πρώτο και μεγαλύτερο βρίσκεται η σκηνή. Το δεύτερο δωμάτιο είναι πιο ήσυχο και ιδανικό για φαγητό και ποτό, καθώς μπορείς να μιλήσεις και να παρακολουθήσεις τη συναυλία από την τηλεόραση 
. Στο τελευταίο και μικρότερο δωμάτιο υπάρχει μια πολύ μεγάλη μπάρα όπου μπορείς να παραγγείλεις το ποτό ή τα υπέροχα περιποιημένα cocktails. Στο δια ταύτα! Η κράτηση είναι απαραίτητη στην περίπτωση που κάποιος πάει με την έναρξη της συναυλίας ώστε να μπορέσει να μπει στο πρώτο δωμάτιο που είναι η σκηνή πληρώνοντας ως είσοδο σχεδόν 10,00€ / άτομο + ποτό. Εμείς με βάση το πρόγραμμά μας τους ενημέρωσα ότι θα παραβρεθούμε λίγο αργότερα οπότε και με ενημέρωσαν οτι δυστυχώς δεν μπορούμε να μπούμε στην αίθουσα αλλά μπορούμε να καθίσουμε στο δεύτερο δωμάτιο (χωρίς είσοδο) ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ!!! Αφού φτάσαμε και μας καθοδήγησαν προς το δωμάτιο - χώρο που θα καθόμασταν και πάνω στο τραπεζάκι βρήκαμε το όνομά μου 
. Αφού καθίσαμε και περιμέναμε στην πορεία καταλάβαμε οτι ήταν self service (όπως σε αρκετά μαγαζιά) πήραμε 2 cocktailάκια από τον κατάλογο όπου μας κόστισαν 18,00€ και τα δύο. Στα αρνητικά του μαγαζιού ήταν ο λάθος τρόπος εξαερισμού. Λόγω του ότι ήταν υπόγειο υπήρχε μυρωδιά κλεισούρας και ο τρόπος που το αντιμετώπιζαν ήταν με air condition με αποτέλεσμα (ως μήνα Φεβρουάριο) το μπουφάν να ήταν "η μπλούζα σου" 
.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.........)
Ελπίζοντας πως αυτή τη φορά θα γράψω ολόκληρη την ταξιδιωτική μου εμπειρία χωρίς να με συνεπάρει η αναβλητικότητά μου Με το που μπήκε το 2025 με μια βαθιά ανάσα γεμάτη αισιοδοξία είπα: “To 2025 πρέπει να το τιμήσω και να το υποδεχτώ όμορφα με κάτι που αγαπώ, που μου δίνει ζωντάνια και ώθηση για να προσπαθώ και να κυνηγάω τον πόθο μου”. Μόλις είχαν τελειώσει οι διακοπές των Χριστουγέννων που σημαίνει ότι οι τσέπες ήταν άδειες αλλά με μια καλή οργάνωση για όλα υπάρχει τρόπος....
Φυσικά υπάρχει έστω και ένα άτομο που δε δυσκολεύεται να ψηθεί όταν του λες… “Είσαι για ένα σύντομο οικονομικό ταξίδι;” οπότε το ΝΑΙ το πήρα πολύ εύκολα από την πολύ καλή μου φίλη και συνταξιδιώτισσα που με ακολουθεί όταν τρώω ταξιδιωτικές φλασιές.Αρχές Ιανουαρίου μου έσκασε σαν ιδέα να πάμε ΠΟΛΩΝΙΑ! Μέσα Ιανουαρίου κλείσαμε τα εισιτήρια για αναχώρηση περίπου στα τέλη Φεβρουαρίου. Αρχική σκέψη οργανώνοντας το ταξίδι στην Πολωνία είναι ότι φυσικά και δεν μπορεί να αρκεστεί κάποιος στην πόλη που απλά εκεί προσγειώνεται το αεροπλάνο. Οπότε συνοψίζοντας έχουμε τα εξής:
ΟΡΓΑΝΩΣΗ
- Αθήνα - Κατοβίτσε / Κατοβίτσε - Αθήνα (79€/άτομο) - Διάρκεια ολόκληρου ταξιδιού 5 μέρες, χωρίς αποσκευή μόνο backpack
- Διαμονή 2 διανυκτερεύσεων στην καρδιά του Κατοβίτσε σε κεντρικό δρόμο (37€/άτομο) και τα δυο βράδια χωρίς πρωινό.
- Διαμονή για 2 διανυκτερεύσεων στην παλιά πόλη της Κρακοβίας (56€/άτομο) και τα δυο βράδια χωρίς πρωινό.
- Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες καταγράφονται μέσα στην ιστορία του ταξιδιού.
Πριν ξεκινήσω το story να σημειώσω ότι υπέροχη Ryanair έκανε πάλι το θαύμα της. Σχεδόν σε υποχρέωνε να κάνεις κράτηση των θέσεων υπό πληρωμή γιατί εάν το άφηνες ως τυχαία επιλογή είχες τη δυνατότητα μόνο 24 ώρες πριν την αναχώρηση για το check in με το φόβο της μη επιβίβασής σου … (αυτό είναι στα ψιλά γράμματα)
. Στην παραπάνω τιμή δηλαδή τα 79€ / άτομο συμπεριλαμβάνεται το κόστος για την κράτηση των θέσεων.1η ΜΕΡΑ (Katowice)
Και η μέρα επιτέλους έφτασε. Δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο…. Η διαδρομή και η αίσθηση ότι πας αεροδρόμιο απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!
Για να μην τα πολυλογώ η πτήση αναχώρησε στην ώρα της, ούτε λεπτό καθυστέρησης αλλά με τις αναμενόμενες κλασικές δυσφορίες των επιβατών (ναιιι κανείς μας δε βολεύεται στις θέσεις). Γύρω στις 11:00 το πρωί προσγειωθήκαμε στο Międzynarodowy Port Lotniczy Katowice και με συνοπτικές διαδικασίες λόγω του μικρού αεροδρομίου αλλά και ότι δεν είχαμε αποσκευές βγήκαμε για να πάρουμε συγκοινωνίες και να κατευθυνθούμε προς την πόλη.Το πλάνο είχε ως εξής: Λόγω, ότι ήταν νωρίς για το check in για το κατάλυμα το οποίο θα γινόταν κατά τις 15:00 ήδη είχαμε προγραμματίσει για το τι θα κάναμε. Για αρχή θα πω ότι έξω από το αεροδρόμιο υπήρχε η γραμμή λεωφορείου ΑΡ το οποίο περνούσε ανά μισή ώρα και πήγαινε στο κέντρο της πόλης. Βγάλαμε λοιπόν τα εισιτήριά μας από τα μηχανήματα που υπήρχαν έξω στη στάση με μόλις 1,70€/άτομο.
Φτάσαμε στην περιοχή που θέλαμε σε περίπου 45 με 50 λεπτά σταματώντας στη στάση Katowice Sokolska (η οποία ήταν αρκετά κοντά στο κέντρο) ώστε να πάρουμε άλλη γραμμή λεωφορείου για να πάμε στην γειτονιά Nikiszowiec. Οπότε πήραμε το 930 και μέσα σε 15 με 20 λεπτά ήδη είχαμε φτάσει. Από δική μου ταχύτητα κατεβήκαμε 1 στάση πριν την καθορισμένη αλλά αυτό όντως ήταν ευκαιρία να περπατήσουμε σε αυτό το όμορφο τοπίο.
ΚΑΙΡΟΣ: Αν και μέσα Φεβρουαρίου μπορώ να πω ο καιρός ήταν απρόβλεπτα καλός. Λιακάδα, με πεντακάθαρο ουρανό, καθαρή ατμόσφαιρα και ελαφρώς λίιιγο χιόνι ανά σημεία. Αρκετά ανεκτό το κρύο αλλά “ύπουλο”.
Λίγα λόγια γι αυτό το όμορφο μέρος. Ο οικισμός Nikiszowiec χτίστηκε στα περίχωρα του Κατοβίτσε μεταξύ 1908 και 1912 για τους εργάτες του ανθρακωρυχείου Giesche παίρνοντας το όνομά του από το Nickisch Shaft του ορυχείου. Με τον καιρό έγινε σύμβολο της εκβιομηχάνισης, το στολίδι της Άνω Σιλεσίας. Σχεδιάστηκε για την εταιρεία Bergwerkgesellschaft Georg von Giesches Erben από τους αρχιτέκτονες Emil και Georg Zillmann και ήταν μέρος του δημοφιλούς κινήματος των αρχών του 20ου αιώνα που είδε βιομήχανους να χτίζουν πρότυπα χωριά για τους εργάτες τους. Το 1914 ξεκίνησαν οι εργασίες για την ανέγερση μιας νεομπαρόκ εκκλησίας στην κεντρική πλατεία. Η εκκλησία σχεδιάστηκε επίσης από τους Zillmanns. Σοβαρές αλλαγές έγιναν τη δεκαετία του 1970 με την αποξήλωση βοηθητικών κτιρίων που ήταν τακτοποιημένα στις εσωτερικές αυλές κάθε οικοδομικού συγκροτήματος και παρείχαν στοιχεία για τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Αρκετά κτίρια επίσης ανακαινίστηκαν ή άλλαξαν τη λειτουργία τους.
Όταν φτάσαμε η ώρα ήταν περίπου 13:00 και είχαμε το χρόνο λίγο να περπατήσουμε και γιατί λέω λίγο χρόνο; Γιατί στις 13:30 είχαμε κάνει κράτηση για φαγητό στο Śląska Prohibicja. Ένα ιδιαίτερο κτίριο που ξεκίνησε από καντίνα ανθρακωρύχων, έγινε ξενοδοχείο εργατών και τώρα εστιατόριο που συνδυάζει την παραδοσιακή κουζίνα της Σιλεσίας με σύγχρονες γαστρονομικές εμπνεύσεις. Ήταν η πρώτη μας επαφή με την πολωνική μαγειρική αλλά και το πολωνικό φαγητό και το μόνο που μπορέσαμε να πούμε ήταν ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
για την άψογη εξυπηρέτηση αλλά και για τις υπέροχες γεύσεις. Κόστος περίπου 70,00€ το τραπέζι μας. Μια τελευταία βόλτα στην πλατεία Wyzwolenia, πολλές φωτογραφίες μπροστά από τα κτίρια των ακατέργαστων κόκκινων τούβλων και η επίσκεψη στην Εκκλησία της Αγίας Άννας ολοκλήρωσε τη βόλτα μας.Πήραμε λοιπόν το δρόμο της επιστροφής και επιτέλους για να αφήσουμε τα πράγματά μας, μετά από τόσες ώρες. Μέσα σε 30 λεπτά (με λεωφορείο) φτάσαμε στο δωμάτιο μας το οποίο φροντίσαμε να είναι σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης για να μπορούμε να κινούμαστε άνετα παντού. Αλλά σιγά που θα καθόμασταν! Οοοοχι βουρ κατευθείαν έξω.
Είχε ήδη νυχτώσει αλλά σε απόσταση λιγότερο των 20 λεπτών (με τα πόδια) βρισκόταν το Μουσείο της Σιλεσίας (Śląskie Muzeum) το οποίο βρίσκεται στη θέση του πρώην ορυχείου «Κατοβίτσε», που έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό ίδρυμα που συνδιοργανώνεται από το Γραφείο του Στρατάρχη της Σιλεσιανής Βοεβοδαρχίας και το Υπουργείο Πολιτισμού και Εθνικής Κληρονομιάς. Και θα πούμε απλά ότι πραγματικά αξίζει η επίσκεψή του. Έχει να σου προσφέρει τόσες εικόνες και ιστορία, ένας εξαιρετικός χώρος και προσεγμένος με είσοδο που κόστισε ΜΟΝΟ 3,50€/άτομο.
Επόμενη στάση… Εφοδιασμός για supermarket
. Εμφιαλωμένα νερά και προμήθειες για πρωινό επόμενων ημερών αφού το πρόγραμμά μας ήταν φουλ και τις ώρες που σηκωνόμασταν δεν θα υπήρχε τίποτα ανοιχτό. Επειδή όπως προ είπα το δωμάτιό μας ήταν σε κεντρικό σημείο είχαμε και σχετικά κοντά μας τα Lidl οπότε με σχεδόν 19,00€ ήμασταν και οι δύο υπερκαλυμμένες. Αφού και καλά πήγαμε να ξαποστάσουμε ως πρώτο βράδυ ήταν ανεπίτρεπτο να μην κάνουμε μια βολτίτσα ή να μην κάτσουμε για ένα ποτάκι . Στα 3 λεπτά του apartment μας βρισκόταν το Mały Kredens μια Pub με ωραία vibes και χαλαρή ατμόσφαιρα. Το μαγαζί ήταν ημι self service. Πήραμε 2 εξαιρετικές πίτσες (διαφορετικές από τις δικές μας) και ένα cocktail στα 23,00€ σύνολο. Τώρα πως καταλήξαμε πάλι στο φαΐ κανείς δεν ξέρει 2η ΜΕΡΑ (Katowice)
Με πρωινό ξύπνημα και τούμπανο πρωινό που φρόντισε να φτιάξει η συνοδοιπόρος μου, αφού στις 8:00 είχαμε παραλαβή από το διαμέρισμά μας για να κατευθυνθούμε για το Auschwitz. Και κάπου εδώ θα αρχίσω να γράφω όσο πιο συνοπτικά μπορώ την πρώτη αλλά και τελευταία αστοχία του ταξιδιού μας
. Αφού μας περίμενε κάτω από το διαμέρισμά μας ο γλυκύτατος και εξυπηρετικότατος Κρίστοφερ (οδηγός) για να μας πάει μέχρι τον προορισμό μας όπου η απόσταση διήρκησε περίπου 1ώρα. Ο Κρίστοφερ μας ενημέρωσε πως εκεί θα μας περίμενε η ξεναγός μας. Φτάνοντας υπό την καθοδήγηση του οδηγού συναντάμε την ξεναγό όπου ακούμε «Ηola chicas». Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Το γιατί μας το είπε δεν ξέραμε . Και ναι, η ξεναγός μας, μιλούσε Ισπανικά γιατί υποστήριξαν ότι κάναμε κράτηση με Ισπανόφωνο ξεναγό. Ντάξει προφανώς δε χάσαμε την ψυχραιμία μας γιατί είχαμε την κράτηση στα χέρια μας που έγραφε English guided tour αλλά τη χάσαμε όταν προσπάθησαν να μας βγάλουν τρελούς ότι εμείς κάναμε λάθος. Στην πραγματικότητα τους είπαμε κόψτε το λαιμό σας και κάντε κάτι . Αυτό που έκαναν μετά από 15λεπτη συνεννόηση ήταν να μας βάλουν σε γκρουπ αγγλόφωνων ξεναγών αλλά όχι της εταιρείας - γραφείου που είχαμε κλείσει αλλά του ίδιου του μουσείου. Όπου εκεί μπορούσε να πάει ο οποιοσδήποτε που δεν έχει κλείσει ξενάγηση με κάποιο γραφείο. Προφανώς και αυτό σημαίνει ότι χάσαμε κάποια χρήματα. Η δραστηριότητα που κλείσαμε μέσω της εταιρείας SuperCracow ήταν Auschwitz-Birkenau Tour από Κατοβίτσε με παραλαβή από το ξενοδοχείο και μας κόστισε (69,50€/άτομο). Τη δουλειά μας την κάναμε αλλά ποτέ δε μάθαμε εάν για παράδειγμα πηγαίναμε με ξεναγό του γραφείου μας εάν είχαμε παραπάνω παροχές ή μεγαλύτερη ξενάγηση (που σίγουρα κάτι είχε γιατί είχαμε τελειώσει πολύ πριν αναμενόμενη ώρα). Και κάπου εδώ να σας γράψω μερικά λόγια γι αυτό που επισκεφθήκαμε για να μη συνεχίσω τη γκρίνια .Λίγα λόγια για το Auschwitz-Birkenau το ναζιστικό γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς έγινε σύμβολο του Ολοκαυτώματος και της γενοκτονίας. Ιδρύθηκε από τους Γερμανούς στα μέσα του 1940 στα προάστια του Οσβιέτσιμ. Έγινε το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης των Εβραίων (πάνω από 1,1εκατομμύρια). Το στρατόπεδο αποτελείται από τρία κύρια μέρη: το Άουσβιτς Α', το λεγόμενο Stammlager (κύριο στρατόπεδο), στο οποίο κρατιόνταν από 12 έως 20 χιλ. άνθρωποι. Το στρατόπεδο Άουσβιτς Β' Μπίρκεναου (Birkenau), το μεγαλύτερο στο συγκρότημα των στρατοπέδων Άουσβιτς όπου το 1944 οι κρατούμενοι έφτασαν σε 90 χιλιάδες και το στρατόπεδο Άουσβιτς Γ' Μόνοβιτς (Monowitz), που λεγόταν επίσης Μπούνα όπου το 1944 έμεναν πάνω από 11 χιλιάδες κρατούμενοι. Ο σκοπός του μουσείου ήταν η προστασία των εδαφών του πρώην στρατοπέδου, συλλογή και συγκέντρωση αποδείξεων και υλικών που έχουν σχέση με τα γερμανικά εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο Auschwitz.
Επιστρέφοντας από αυτή τη mini περιπέτεια είχαμε κάνει κράτηση να πάμε για φαγητό στο Żurownia ενώ η ώρα είχε πάει ήδη 3 το μεσημέρι, το οποίο είχε παραδοσιακή κουζίνα της Σιλεσίας. Το εστιατόριο είχε ευγενέστατο προσωπικό και ωραίο κλίμα. Value for money επιλογή σε έναν απλό χώρο με γενναιόδωρες μερίδες. Με 40,00€ και τα δύο άτομα φάγαμε, ήπιαμε μέχρι και πακέτο πήραμε
.Επειδή όπως είπε γενικά νύχτωνε αρκετά νωρίς δεν υπήρχε η δυνατότητα να κάνουμε και πολλά και έτσι μετά το φαγητό συνδυάζοντας και τη χώνεψη είπαμε να κάνουμε ένα τουρ στα αξιοθέατα που διέθετε αυτή η μη τουριστική και εναλλακτική πόλη.
Μια νυχτερινή ματιά στο Spodek
. Το Spodek είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στο Κατοβίτσε και ένα από τα σημεία αναφοράς για ντόπιους και τουρίστες. Eίναι συγκρότημα αρένων που φιλοξενεί πολλές σημαντικές πολιτιστικές, επιχειρηματικές, αθλητικές εκδηλώσεις. Μοιάζει με έναν ιπτάμενο δίσκο που έχει προσγειωθεί στην πόλη σε μια ελαφρώς κεκλιμένη θέση στο πλάι, το Spodek οφείλει την εμφάνισή του σε ένα περίπλοκο σχέδιο, που δημιουργήθηκε για να εξασφαλίζει τη μέγιστη σταθερότητα σε κάθε περίσταση. Η εγκατάσταση μπορεί να φιλοξενήσει 11.000 άτομα κατά τη διάρκεια αθλητικών εκδηλώσεων και για μια τυπική εκδήλωση συναυλίας μπορεί να φιλοξενήσει περίπου 8.000 άτομα. Γενικά δεν κατάλαβα εάν η επίσκεψή του ως ξενάγηση είναι εύκολη γιατί κάπου διάβασα ότι πρέπει να υπάρχει διαθεσιμότητα. Ωστόσο η είσοδος κοστίζει σχεδόν 2,00€ / 8 złoty (PLN).Ακριβώς δίπλα είναι και το κτήριο της Fujitsu. Στην πραγματικότητα τον Ιούλιο του 2021 ενοικιάστηκε από τη Fujitsu αλλά και από άλλες εταιρείες. Πρόκειται για ένα συγκρότημα δύο πολυώροφων κτιρίων Το KTW I που ολοκληρώθηκε το 2018 στα 66 μέτρα και ο δεύτερος πύργος KTW II, υψώνεται στα 134 μέτρα και ολοκληρώθηκε το 2022
.Σε απόσταση 10 λεπτών βρισκόταν το Silesian Theatre
που πήρε το όνομά του από τον Stanisław Wyspiański και είναι η μεγαλύτερη δραματική σκηνή στην Άνω Σιλεσία, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Στανίσουαφ Βισπιάνσκι ( δραματουργός, ζωγράφος και ποιητής, ο οποίος θεωρείται ο δημιουργός του νεότερου πολωνικού δράματος).Φυσικά δεν μπορείς να φύγεις από την πόλη εάν δεν πας μια βόλτα στην πλατεία (Market Square / Rynek w Katowicach) . Είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της συνοικίας Śródmieście. Φυσικά ως Φεβρουάριος μήνας και καθημερινή δεν περιμέναμε να έχει κόσμο ή γενικά να είναι δραστήριο το μέρος αλλά σίγουρα έχει κάτι να προσφέρει. Μετά από αρκετό ποδαρόδρομο
μιας και τις συγκοινωνίες δεν τις χρησιμοποιήσαμε ποτέ (δε χρειάστηκε) αφού μέναμε σε κεντρικό σημείο και ενώ ήμασταν στην πλατεία μπήκαμε στο Słodki Kafej ένα μικρό ζαχαροπλαστείο που παραπέμπει σε αισθητική παραμυθιού. Ήπιαμε δυο Cappuccino (εμείς για το γλυκό πήγαμε) αλλά λόγω της ώρα δεν είχαμε επιλογές (ότι είχε μείνει) έστω και το γλυκάκι στη μέση , μας κάλυψε αφού ήταν πεντανόστιμο και φρεσκότατο με κόστος όλα 10,00€ τα δυο άτομα.Η ώρα της επιστροφής μας καλούσε… μας φώναζε το πουπουλένιο κρεβατάκι μας
. Και αφού η απόσταση της επιστροφής ήταν μόνο 15 λεπτά μόλις καταλάβαμε ότι στα 2 λεπτά απόσταση από το δωμάτιό μας είχαμε την Καθολική εκκλησία Immaculate Conception (of the Blessed Virgin Mary / Koscioł Mariacki) όπου μάλλον είχε κάποια Λειτουργία ή κάτι αντίστοιχο. Αυτή η νεογοτθική εκκλησία είναι μια από τις παλαιότερες εκκλησίες στο Κατοβίτσε.3η ΜΕΡΑ (Katowice
Kraków)Ξημερώματα ήρθε η ώρα να αποχωριστούμε αυτή την όμορφη βιομηχανική πόλη που για κάποιο περίεργο λόγω τη νιώσαμε σαν το σπίτι μας. Ξύπνημα λοιπόν στις 5:30 το πρωί για να προλάβουμε να φάμε και κάτι αφού μας είχαν μείνει προμήθειες. Και βουυυυρ έτοιμες για next station… Krakow we are coming
!Η μετακίνησή μας από το Κατοβίτσε στην Κρακοβία έγινε με FlixBus με την οποία εξυπηρετηθήκαμε λόγω συχνών δρομολογίων. Η απόσταση μέχρι την Κρακοβία ήταν 1ώρα και 15λεπτά χωρίς στάση και κόστος στα 7,00€/άτομο. Φτάνοντας λοιπόν στην Κρακοβία περίπου 8:30 το πρωί και φορτωμένες με τα πράγματά μας
ξέραμε ήδη πως θα κυλίσει το πρόγραμμα και ότι δε θα περνούσαμε ωραία μαζί τους. Οπότε αποφασίσαμε να ξεφορτωθούμε το βάρος από τις πλάτες μας και αφήσαμε τα πράγματά μας σε ένα luggage storage κοντά στο σημείο που μας βόλευε με κόστος περίπου στα 7,00€ και οι δυο. Και η συνέχεια ήταν και είναι κάτι που δε θα ξεχάσουμε και θα νοσταλγούμε… ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟ NAPNAPCAFE όπου φάγαμε ένα από τα καλύτερα μενού πρωινού . Ένα cute μικρό μαγαζάκι με υπέροχο προσωπικό. Πιστεύουμε ότι και δυστυχισμένος να είσαι θα αναστηθείς μέσα σε λίγα λεπτά. Με σχεδόν 30,00€ και οι δυο εμείς πάντως αναστηθήκαμε . Στα μείον ήταν ότι το μαγαζί δεν είχε εξαερισμό και η μυρωδιά που έμεινε πάνω μας ήταν ΑΦΟΡΗΤΗ. Στις 10:45 είχε οριστεί ως σημείο συνάντησης εκεί κοντά για να έρθουν για παραλαβή για να πάμε στα Αλατωρυχείο Βιελίτσκα με ξεναγό. Τη δραστηριότητα την κλείσαμε μέσω Krakowbooking με (51,50€/άτομο).Λίγα λόγια για το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα το οποίο βρίσκεται στην πόλη της Βιελίτσκα και από το σημείο που ήμασταν κάναμε περίπου 40λεπτά διαδρομή. Αποτελεί πολιτιστικό μνημείο και έχει περιληφθεί από το 1978 στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Ένα εξαιρετικό μέρος - κρυμμένο από τον κόσμο, γεμάτο μυστικά και αποτελεί το δεύτερο σε αρχαιότητα αλατωρυχείο της Ευρώπης. Το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα εκτείνεται σε εννέα υπόγεια επίπεδα και φθάνει σε βάθος τα 327 μέτρα, με περισσότερες από 2.040 αίθουσες και 300 χλμ. στοές, που είναι λαξεμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, καθώς και με υπόγειες λίμνες. Με πανεύκολη κατάβαση 795 σκαλιών και ανάβαση με ασανσέρ. Το γκρουπ υπέροχο και η ξεναγός μας εξαιρετική. Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που φαινόταν ότι αγαπούσε αυτό που έκανε. Μια εμπειρία που δεν πρέπει να παραβλέψει κανείς.
Η άφιξής μας, ήταν στο σημείο παραλαβής μας, οπότε ήρθε και η ώρα να πάμε να παραλάβουμε τα πράγματά μας από το luggage storage, το οποίο τύχαινε να είναι και μαγαζί με souvenir, οπότε το εκμεταλλευτήκαμε και ψωνίσαμε το κατιτίς μας
.Επιτέλους ώρα για check in στο ξενοδοχείο μας για να απαλλαγούμε από το βάρος. Σε λιγότερο από 15 λεπτά με τα πόδια είχαμε φτάσει στο ξενοδοχείο το οποίο είχαμε φροντίσει να είναι μέσα στην παλιά πόλη. Και αφού απελευθερώθηκε η πλάτη μας και όσο ήταν ακόμα μέρα είπαμε να πάμε μια βόλτα στη γειτονιά Kazimierz.
Λίγα λόγια για το Kazimierz η οποία είναι η ιστορική εβραϊκή συνοικία της Κρακοβίας, γεμάτη πλέον με indie γκαλερί, ιδιαίτερα καταστήματα, μπουτίκ με vintage ρούχα και κάθε λογής μπαρ, από μοντέρνα υπόγεια κοκτέιλ μπαρ έως επιμελώς ατημέλητους χώρους. Το 1978 η Κρακοβία, μαζί και η συνοικία Kazimierz, μπήκαν στη λίστα πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Και πως γίνεται να είσαι εκεί και να μην περπατήσεις στην πεζογέφυρα Father Bernatek’s Bridge που συνδέει τις περιοχές Kazimierz και Podgórze. Πάνω από τη γέφυρα υπάρχουν γλυπτά εξισορρόπησης (ακροβάτες) φτιαγμένα από τον Jerzy Kędzior. Η ώρα που ήμασταν πάνω στη γέφυρα συνέπιπτε και με τη δύση του ηλίου! ΑΠΛΑ ΜΑΓΕΙΑ!!!! Κι ήρθε η ώρα για φαγητό οπότε μείναμε στην περιοχή Kazimierz και πήγαμε στο Youmiko Sushi Bar (είχαμε κάνει κράτηση). Η εμπειρία μας ήταν πρωτόγνωρη από τον τρόπο σερβιρίσματος μέχρι και οι γεύσεις αλλά και ο τρόπος στησίματος
. Ποιότητα ΑΑ σε όλα τους αλλά μας φάνηκε ελαφρώς τσιμπημένο από τιμές. Το δικό μας μενού κόστισε σχεδόν 75,00€ (τα δυο άτομα).Και τώρα κάνω τη μαγική ερώτηση. Ποιος χορταίνει με Sushi; Κανείς!!! Η ιδέα για γλυκό φυσικά και έπεσε στο τραπέζι αλλά έτσι όπως έπεσε αυτή, πέσαμε κι εμείς θύματα της διαφήμισης και του tik tok. Ναι, ναι λοιπόν, μετά από τον περίπατο μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό γιατί χρειαστήκαμε περίπου 30 λεπτά περπάτημα (με υπέροχη βέβαια νυχτερινή διαδρομή) φτάσαμε στο Mr Pancake. Στα θετικά ένα ιδιαίτερο μαγαζί με το δικό του στυλ, ταυτότητα, διασκεδαστική ατμόσφαιρα, ωραία μουσική και μπορούμε να δώσουμε συγχαρητήρια στο designer για την έμπνευση που είχε όταν σχεδίαζε τις τουαλέτες. Στα αρνητικά ήταν το φαγητό. Υπερεκτιμημένο και γευστικά και οπτικά. Θα το χαρακτηρίζαμε ως αποτυχία στο στήσιμο ή απλά ήταν αστοχία στα πιάτα μας ή ίσως κάναμε εμείς λάθος επιλογές. Πάντως η προσπάθειά τους για ιδιαίτερα πιάτα συνδυάζοντας διάφορες γεύσεις ήταν τίμιες. Πήραμε μια πίτσα κανονικού μεγέθους (δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να γράψω τι είχε μέσα αυτή η πίτσα γιατί εκεί θα πείτε "κοπελιές όντως κάνατε λάθος επιλογή")
, ένα pancake και δυο λεμονάδες μεγέθους XL και πληρώσαμε 27,00€ τα δυο άτομα. Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση γιατί ακολουθούσε μεγάλη μέρα.4η ΜΕΡΑ (Kraków)
Με το κλασικό πρωινό μας ξύπνημα μέχρι να πάρουμε μπρος και να μην είμαστε με την ψυχή στο στόμα γιατί στις 8:10 είχαμε παραλαβή από το ξενοδοχείο μας για να πάμε Zakopane. Εδώ στο πάρα ένα να εξελιχθεί σε "τραγωδία". Ενημερωτικά κλείσαμε μέσω Level Tours Krakow να πάμε ημερήσια εκδρομή στο Zakopane με μικρό γκρουπ και στα Thermal Spa Chochołów με παραλαβή από το ξενοδοχείο μας και κόστισε (85,50€/άτομο). Για κάποιο λόγο δεν είμασταν on time και τι εννοώ με αυτό; Ότι 8:11 ήμασταν στο ασανσέρ και κατεβαίναμε και σκάει μήνυμα στο κινητό ότι σε 1 λεπτό αν δεν είστε κάτω αναχωρώ. Κρύος ιδρώτας μέχρι το βρακί και όλο αυτό γιατί απλά ο γλυκούλης μας βγήκε ψυχαναγκαστικός. Και όπως καταλάβατε πήγαν όλα κατ' ευχήν
. Ο οδηγός μας ήταν και ο ξεναγός μας. Αν και ψυχαναγκαστικούλης. O Mido ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του και σε ότι έκανε. Ήμασταν ένα ολιγάριθμο γκρουπ των 6 ατόμων και αυτό μας το έκανε όλο πολύ πιο εύκολο .Λίγα λόγια για το Zakopane το οποίο είναι η μεγαλύτερη πόλη κοντά στα όρη και συχνά αποκαλείται Χειμερινή Πρωτεύουσα της Πολωνίας. Βρίσκεται στα όρη Σπίσκο - Γκουμπαούοφσκι, στην περιοχή Πονττατρζάνσκι και στα Όρη Τάτρα, από τα οποία πολλές πηγές ενώνονται με τον ποταμό Ζακοπιάνκα. Είναι η υψηλότερη πόλη στην Πολωνία. Γενικά εκεί ο καιρός είναι απρόβλεπτος.
Αν και προς τέλη Φεβρουαρίου τύχαμε σε ηλιόλουστο καιρό που μπορούσες να κάνεις τον περίπατό σου και να απολαύσεις την πεντακάθαρη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε και να κάνουμε αναγνώριση της πόλης πέραν μόνο όσα μας είπε ο ξεναγός μας. Πρώτη στάση και 1,30 ώρα μετά την παραλαβή κάναμε την πρώτη αναγνωριστική μας στάση στο Chochołów ένα χωριό στη διοικητική περιφέρεια Gmina Czarny Dunajec κοντά στα σύνορα με τη Σλοβακία. Είναι ένα χωριό που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από Πολωνικά ξύλινα σπίτια που χτίστηκαν από τους Πολωνούς ορεινούς Gorals. Η στάση μας ήταν στο Salas jyndrusia ένα ξύλινο σπιτάκι με θέα το βουνό
που είχε χρήση τουριστικού καταστήματος αλλά και εδεσμάτων. Εκεί απολαύσαμε ψημένο κατσικίσιο τυρί αλλά αν και 10:00 το πρωί ο Mido έγινε ο barman μας και χτυπήσαμε κάτι ωραιότατα σφηνάκια βότκας με γεύση αχλάδι. (Εγώ τουλάχιστον 3 σφηνάκια τα είχα άνετα) Let’s party !Μετά από άλλη μισή ώρα δρόμο φτάσαμε στο πολυπόθητο Zakopane όπου είμασταν έτοιμοι να ανεβούμε το βουνό Gubałówka. Οοοχι βέβαια δεν ανεβήκαμε με τα πόδια αλλά με το τελεφερίκ “Gubałówka Hill”
. Ένα τελεφερίκ που τα βαγόνια του μοιάζουν με τραμ, με γυάλινη οροφή σε μια υπέροχη ημιχιονισμένη διαδρομή πάνω και κάτω στην απότομη πλαγιά του βουνού που μας επέτρεπε να δούμε πανοραμικά τα όρη Τάτρα.Μέσα σε 3 λεπτά φτάσαμε στο ύψος των 1.122m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΙΟ
και είχαμε 1,5 ώρα free για να σπαταλήσουμε το χρόνο μας όπως θέλαμε. Η μεγαλύτερη ανάγκη μας ήταν, να πιούμε το cappuccinάκι μας , να φάμε το φρουτένιο μας βαφλάκι , να κάτσουμε στα ξύλινα παγκάκια με θέα τα χιονισμένα βουνά ανοίγοντας βαθυστόχαστες συζητήσεις . Πριν καν το καταλάβουμε είχε περάσει η πρώτη ώρα και είπαμε όσο προλαβαίνουμε να εξερευνήσουμε και το υπόλοιπο μέρος. Ανηφορίζοντας προς τα πάνω υπήρχε ένας δρόμος με πολλά μαγαζιά με μικροπωλητές αλλά και πολλές δραστηριότητες που μπορούσες να κάνεις όπως και μαθήματα σκι. Για πρώτη φορά θα πω ναιιι αξίζει με 1000 να αγοράσει κάποιος souvenirs από εκεί σε απίστευτες τιμές. Τα μετρητά δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν! Η ώρα πέρασε και επειδή το μάτι μας φοβήθηκε το Mido είπαμε να γυρίσουμε λίγο νωρίτερα στο σημείο συνάντησης που ορίσαμε. Και ναι είμασταν έτοιμοι και εξοπλισμένοι για την επόμενη στάση .Σε περίπου 20 λεπτά είχαμε φτάσει στα Chochołowskie Termy. Είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα ιαματικών πισινών
στην Πολωνία και έχει πάνω από 3.300 m2 επιφάνειας νερού και 46 πισίνες. Για αρχή θα πω πριν γράψω κάποιες λεπτομέρειες ότι σίγουρα δεν το γυρίσαμε όλο γιατί για κάποιο λόγω είχαμε αποπροσανατολιστεί. Είχαμε εξοπλιστεί και όπως μας είχαν ενημερώσει να έχουμε: μαγιό, πετσέτα και σαγιονάρες. Πως πέρασαν 3 ώρες κανείς δεν κατάλαβε μάλλον θα έφταιγε που χανόμασταν συνέχεια…. Ωστόσο απολαύσαμε το jacuzzi, τη θερμαινόμενη εξωτερική πισίνα , τη sauna και το salt cave. Γενικά υπήρχαν αρκετές παροχές αλλά έπαιζε ρόλο και το εισιτήριό σου τι παροχές σου είχε. Εμείς είχαμε κλείσει τις βασικές! Και αφού ήρθε η ώρα του “αποχωρισμού” και είχαμε αλλάξει δέρμα και το σώμα μας άρχιζε να μας εγκαταλείπει ουπςςςς μάντεψε ποιος ξέχασε να φάει; ΕΜΕΙΣ!!! Αλλά ως γνήσιες και πλέον εκπαιδευόμενες ταξιδιώτισσες πάντα υπάρχει μια καβάτζα μέσα στο σάκο. Ο δρόμος της επιστροφής όμορφος αφού πετύχαμε και τη δύση του ηλίου. Αποβίβαση λοιπόν μπροστά από το ξενοδοχείο αποχαιρετώντας τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας αλλά και με μια τεράστια αγκαλιά στο Mido γιατί τελικά έγινε ο αγαπημένος μας .Βουρρρ λοιπόν να ετοιμαστούμε γιατί γνωρίζοντας πως η πείνα θα μας κυρίευε (και κλασικά είχα προνοήσει) και είχα κάνει κράτηση κατά τις 20:30 στο Sioux που απείχε μόλις 10 λεπτά από το ξενοδοχείο μας το οποίο βρίσκεται πάνω στην κεντρική πλατεία. Ένα πανέμορφο γραφικό και μικρό εστιατόριο με μια νότα καουμπόικης ατμόσφαιρας
. Το φαγητό όχι κάτι το μη αναμενόμενο αλλά όπως πάντα οι Πολωνοί ξέρουν να μαγειρεύουν και να εξυπηρετούν . Το μενού μας κόστισε περίπου 65,00€ τα δύο άτομα.Απόψε ήταν το τελευταίο μας βράδυ σε αυτή την όμορφη πόλη οπότε είπαμε να κλείσουμε με ένα διαφορετικό τρόπο. Σε μόλις δύο λεπτών απόσταση θα βρισκόμασταν στο Harris Piano Jazz Bar
! Έχοντας επικοινωνήσει λίγες μέρες πιο πριν μαζί τους για να κάνουμε κράτηση (η οποία εν τέλη στη δική μας περίπτωση δεν ήταν απαραίτητη) και θα σας εξηγήσω γιατί. Καταρχάς πρόκειται για ένα καλά κρυμμένο "υπόγειο" ξεχωριστό, εξαιρετικό και πρωτότυπο διαμαντάκι με άριστη εξυπηρέτηση, φιλικούς και καταπληκτικούς ανθρώπους. Κάθε βράδυ στις 21:30 διοργανώνονται μικρές συναυλίες με διάφορους γνωστούς μουσικούς . Οι συναυλίες ονομάζονται jam sessions, fusion sessions, latin jam sessions, funky και soul. Το μπάρ αποτελείται από τρία δωμάτια. Στο πρώτο και μεγαλύτερο βρίσκεται η σκηνή. Το δεύτερο δωμάτιο είναι πιο ήσυχο και ιδανικό για φαγητό και ποτό, καθώς μπορείς να μιλήσεις και να παρακολουθήσεις τη συναυλία από την τηλεόραση . Στο τελευταίο και μικρότερο δωμάτιο υπάρχει μια πολύ μεγάλη μπάρα όπου μπορείς να παραγγείλεις το ποτό ή τα υπέροχα περιποιημένα cocktails. Στο δια ταύτα! Η κράτηση είναι απαραίτητη στην περίπτωση που κάποιος πάει με την έναρξη της συναυλίας ώστε να μπορέσει να μπει στο πρώτο δωμάτιο που είναι η σκηνή πληρώνοντας ως είσοδο σχεδόν 10,00€ / άτομο + ποτό. Εμείς με βάση το πρόγραμμά μας τους ενημέρωσα ότι θα παραβρεθούμε λίγο αργότερα οπότε και με ενημέρωσαν οτι δυστυχώς δεν μπορούμε να μπούμε στην αίθουσα αλλά μπορούμε να καθίσουμε στο δεύτερο δωμάτιο (χωρίς είσοδο) ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ!!! Αφού φτάσαμε και μας καθοδήγησαν προς το δωμάτιο - χώρο που θα καθόμασταν και πάνω στο τραπεζάκι βρήκαμε το όνομά μου . Αφού καθίσαμε και περιμέναμε στην πορεία καταλάβαμε οτι ήταν self service (όπως σε αρκετά μαγαζιά) πήραμε 2 cocktailάκια από τον κατάλογο όπου μας κόστισαν 18,00€ και τα δύο. Στα αρνητικά του μαγαζιού ήταν ο λάθος τρόπος εξαερισμού. Λόγω του ότι ήταν υπόγειο υπήρχε μυρωδιά κλεισούρας και ο τρόπος που το αντιμετώπιζαν ήταν με air condition με αποτέλεσμα (ως μήνα Φεβρουάριο) το μπουφάν να ήταν "η μπλούζα σου" .(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.........)
Last edited:
