Ιταλία ταξιδι Εμιλια Ρομανα

[Όνομα χρήστη xvan]

Ταξίδι στην Ιταλία 4ο μέρος



Ταξίδι στην Ιταλία – ΜΠΟΛΟΝΙΑ
Νομίζω στην ταινία «Ληστεία αλά ιταλικά», ειπώθηκε ο περίφημος διάλογος, ανάμεσα στον γκάγκστερ και τον επιστήμονα ο οποίος θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό της μεγάλης κλοπής, έναντι της ικανοποίησης του απίθανου πάθους του να συνευρίσκεται με όσο το δυνατόν ποιο χονδρές πολύ χονδρές γυναίκες.
Καλά τι βρίσκετε στις χονδρές, ρωτά ο γκάνγκστερ , για να πάρει την απάντηση..,
– Μεγάλη η ηδονή της σαρκός. Και όσο μεγαλύτερη η σάρκα τόσο μεγαλύτερη και η ηδονή!».
Η Μπολόνια λοιπόν είναι η πόλη εκείνη που ένα από τα τρία παρατσούκλια της και μάλλον το καλύτερο είναι ακριβώς η λέξη LA GRASSA δηλ η χοντρή. Πράγματι η ηδονή της χοντρής Μπολόνιας είναι απερίγραπτη. Ο παράδεισος του φαγητού.
Προσοχή. Του καλού φαγητού.
Tortellini en brodo, tagliatelle al ragu, cotoletta alla Bolognese συνοδευόμενα με άριστης ποιότητας κρασιά σαν τα PIGNOLETTO, SANGIOVESE, LAMBRUSKO είναι μικρές μεγάλες απολαύσεις οι οποίες στα μεσαιωνικά στενά της πόλης δίπλα σε πύργους κ μέσα σε κλειστή αγορά, κ κάτω από τα 60 χιλιόμετρα στοών και τοξοτών διαδρόμων, θα μας δώσουν την χαρά της ικανοποίησης συνδυασμού αισθήσεων. Η πόλη ζει στον παλμό της ιταλικής κουζίνας, με όλες τις αισθήσεις του ντόπιου και του τουρίστα να παίρνουν «το μερτικό τους από την χαρά».
Να μην ξεχάσουμε τα άλλα δύο ονόματα της πόλης. La Rossa και La Dotta. Η κόκκινη και η διανοούμενη! Κόκκινη από το χρώμα των κεραμιδιών και τις αριστερές προτιμήσεις των κατοίκων, και διανοούμενη γιατί το πανεπιστήμιο της ξεκίνησε από το 1088, πρώτο στην Ευρώπη. Στις αίθουσές του κάθισαν ένας Δάντης, ένας Μαρκόνι, ένας Κοπέρνικος. Σήμερα δε θαυμάζουμε την πρωτοπόρα αίθουσα ανατομίας.
Μα αν κοιτάξουμε τους 24 πύργους που ακόμη υψώνονται, με «μπροστάρηδες» τους Ασινέλι και Γκορισέντα, μπορούμε να προσθέσουμε ακόμη ένα όνομα. Λοιπόν είναι και η πόλη των πύργων. Η Πίζα έχει το όνομα αλλά η Μπολόνια την χάρη.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην χοντρή.
Η πόλη είναι γεμάτη μικρές ταβέρνες osteria οι οποίες είναι ακολούθως γεμάτες καλά τυριά, καλύτερα αλλαντικά και φυσικά θεϊκά κρασιά. Όλα αυτά δίπλα σου καθώς περιδιαβαίνεις στο κέντρο της πόλης. Καθώς βρίσκεσαι υπό τον λαβύρινθο των PORTICI δηλ των ατέλειωτων στοών. Κοιτάς και αναρωτιέσαι ποιο το καλύτερο μαγαζί, σε ποιο πάγκο να ακουμπήσεις . Όλα είναι όμορφα! Η παλιά πόλη, η μεγαλύτερη απ’ ότι λέγεται παλιά πόλη στον πλανήτη σε μαγεύει.
Και Τι ωραίες συνήθειες που ανακαλύπτεις!!!
Λοιπόν Aperitivo! Ανοίγει λένε την όρεξη πριν το κυρίως .

Μεταξύ 7 και 9 το απόγευμα σαν προοίμιο του δείπνου ξεκινά ένα μικρό γεύμα που συνοδεύεται από ένα ποτήρι κρασί σε κοκτέιλ συνήθως με βάση το καμπάρι , ή το aperol, με σόδα και πάγο και μια φέτα πορτοκάλι . Ονομασίες όπως Negroni Aperol, aperol spritz, σε ποτήρι οίνου με μια φέτα πορτοκάλι και πολύ πάγο. Μυστικές συνταγές 100δων χρόνων, γεύση ελαφρώς πικρή, μικρή ποσότητα αλκοόλ συνοδεύουν κρύα πιάτα μορταδέλας, σκληρά τυριά ακόμη και κρύα ζυμαρικά.
Στα φοιτητικά στέκια η διαδικασία είναι ιεροτελεστία και οι τιμές ανάλογα χαμηλές. Μπολόνια ένα απέραντο μπαρ, χαρούμενων ανθρώπων. Μια μεσαιωνική πόλη υπόδειγμα . Οι βιτρίνες μαγνητίζουν. Αρχόντισσα.
Κοιτάζω τα μαγαζιά μόδας. Ίδιες φίρμες με εδώ αλλά.. καμία σχέση. Όλα χορεύουν στον ρυθμό μιας απέραντης κομψότητας. Μιας άλλης αρχοντιάς.
Όσο για τα σημεία ενδιαφέροντος; Εύκολα προσβάσιμα.

Η κεντρική πλατεία λέγεται piazza maggiore, και ο ναός πάνω της Σαν Πετρονιο. Τι ναός!. 132 μέτρα μήκος 60 πλάτος 45 ύψος.
Θέλησαν να τα βάλλουν, να ξεπεράσουν, τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης! Αλλά ο Πάπας τους έκοψε το βήχα και ο ναός δεν τέλειωσε ποτέ. Παραδίπλα το δημαρχείο μουσείο της πόλης η δημοτική βιβλιοθήκη Σαλαμπόρσα, το σιντριβάνι του Ποσειδώνα με τις 4 μορφές που αντιπροσωπεύουν τα 4 ποτάμια Νείλο Αμαζόνιο Δούναβη και Γάγγη. Λέγεται δε ότι η τρίαινα του Ποσειδώνα έδωσε την ιδέα για το σήμα της Μαζεράτι. 300 μέτρα παρακάτω οι διάσημοι πύργοι της Μπολόνιας.
To παρεκκλήσι Bentivoglio γεμάτο έργα τέχνης. Και το Το πανεπιστήμιο.
Νεολαία στα σκαλάκια πλανόδιοι μουσικοί, ψάξτε που θα ευχαριστηθείτε το πιάτο σας. Για παγωτό το μαγαζί λέγεται OGGI GELATO, όσο για τον καφέ, παντού είναι φτηνός σχετικά και καλής ποιότητας. Επισκέφτηκα αρκετά μαγαζιά αλλά θα δώσω μόνο 1-2 διευθυνσεις.

Περιπλανώμενος στο κέντρο, μετά από καμιά δεκαριά και βάλε χιλιόμετρα σταμάτησα τυχαία για καφέ. Ο Αποστόλης λοιπόν με καταγωγή από Μάνη, εργάζεται στο GILBERT στην piazza San Martino.Να πάτε. Αξίζει

​

. Για πρωινό καφέ κτλ στο εύηχο; PAPPARE, και στο φοιτητικό LAB 16 στη Via Zamboni το απόγευμα. Ψάξτε καθίστε δοκιμάστε. Λίγο από πολλά, και ετοιμαστείτε να ξαναπάτε.
Αξίζει

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Όνομα χρήστη xvan]

ταξίδι στην Ιταλία ΒΕΡΟΝΑ
ΣΤΗ ΒΕΡΟΝΑ πόλη του απόλυτου έρωτα
Για τον παραπάνω τίτλο της πόλης Βερόνα, φρόντισε αρχικά ο σημαντικότερος Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Ουσιαστικά λοιπόν η πόλη είναι «δική του» εδώ και αρκετούς αιώνες. Εκτός από την 18η Μαΐου που για μία ημέρα έγινε η πόλη του Πάπα Φραγκίσκου.
Εκεί στη μεγαλόπρεπη Αρένα της Βερόνα που στέκει σαν άλλο Κολοσσαίο από το 30 μχ διοργανώθηκε η ημερίδα «Αρένα της ειρήνης» όπου μπροστά σε 10-12 χιλιάδες ρωμαιοκαθολικούς, ο παλαιστίνιος που είχαν δολοφονήσει τον αδελφό του οι Ισραηλινοί στρατιώτες, αγκαλιάστηκε με τον ισραηλινό που έχασε τους γονείς του στην επίθεση της Χαμάς ( 7 Οκτωβρίου).
Μα και οι παρεμβάσεις του Πάπα ήταν πολύ μπροστά σε σχέση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις εξουσίας της Ευρώπης και όχι μόνο.
Όσο για την Βερόνα;

Ο Σαίξπηρ έδωσε την ώθηση με το αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αλλά είναι ο Δήμαρχος το μακρινό 1937 απότι διάβασα που εμπνεύστηκε όλο το σκηνικό.
Ο Ουίλιαμ φυσικά ποτέ δεν επισκέφτηκε την περιοχή, αλλά και τα γεγονότα με το ερωτευμένο ζεύγος δεν υπήρξαν.
Όμως ο δήμαρχος κατάλαβε την αξία και την υπεραξία της υπόθεσης και προσανατολίστηκε στο να δημιουργήσει μια τουριστική «κότα» που γεννάει από τότε συνεχώς χρυσά αυγά.
Βρήκαν ένα σπίτι παραδοσιακό, αρχοντόσπιτο, πρόσθεσαν και το περίφημο μαρμάρινο μπαλκόνι στόλισαν τον κήπο κάτω από το μπαλκόνι με το άγαλμα της Ιουλιέτας και το καραβάνι πήρε το δρόμο του. Χιλιάδες καθημερινά επισκέπτονται το μέρος, κάνουν ουρά για να φωτογραφηθούν στο μπαλκόνι αλλά και για κάτι ακόμη.
Να χουφτώσουν το δεξί στήθος στο άγαλμα κάνοντας συγχρόνως μια ευχή αγάπης η οποία έτσι αποκτά εχέγγυα αλήθειας. Δεν έχει σημασία τι πιστεύει κανείς.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη και τον μύθο και την ευχή. Άλλωστε αν όλο αυτό το σκηνικό το δούμε σαν μέσο για να έρθουμε στην Βερόνα και να διακτινιστούμε στην λοιπή Εμίλια Ρομάνα, τότε ναι ΑΞΙΖΟΥΝ κ το σκηνικό και ο Μύθος που το περιβάλει.
Αν ακόμη παρακινηθούμε να γνωρίσουμε τον θεατρικό συγγραφέα καλύτερα, ε, τότε πετύχαμε το τερπνόν μετα του ωφελίμου που μας έλεγαν οι δάσκαλοι μας. (φυσικά παρακάτω από το Casa di Giulietta ανακαλύπτουμε και το αντίστοιχο του Ρωμαίου. Τι όχι

Η Βερόνα είναι μια κούκλα.
Μια πόλη με παλμό ζωντάνια και πάθος. Πραγματικά πόλη της επικοινωνίας της διασκέδασης της ομορφιάς. Ο Αδίγης (Αντιτζε) από τις Άλπεις παίρνει το νερό και το κυλάει μέσα στη Βερόνα μέχρι την Βενετία καμαρώνοντας γέφυρες και αξιοθέατα δίπλα στις όχθες του. Ιστορικές τοποθεσίες διαδέχονται η μία την άλλη όπως η arena di Verona, η Piazza delle Erbe, piazza dei signori, to Museo Castelvecchio , ο καθεδρικός ναός, ναός San Fermo Maggiore κτλ.
Το google πλέον δίνει άφθονες πληροφορίες άρα οι δικές σημειώσεις περισσεύουν.
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το χαρούμενο πλήθος. Οι γελαστές ουρές για παγωτά, η γαστριμαργική πανδαισία σε κάθε μεσαιωνικό και αναγεννησιακό στενό της πόλης, οι παρέες νέων μεγάλων μεγαλύτερων. Το αστείρευτο χαμόγελο όλων.
Τελειώνοντας επισκεφτείτε όσοι πάτε 2-3 πολύ χαρακτηριστικά σημεία που νομίζω αξίζει να τα τιμήσουμε…
Την Gelateria Ponte Pietra, το caffe Borsari αλλά κυρίως το μαγικό – για μένα- τo εστιατόριο LA TRADISION, για την ποιότητα και τις τιμές.
Αυτά τα λίγα. Για περισσότερα ταξιδεύετε. Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Sam-chal]

"Η Βερόνα είναι μια κούκλα."
Το επιβεβαιώνω μετά από πρόσφατη επίσκεψη.
Ζει όμως στη σκιά του εμπορικού Μιλάνου, και των τουριστικών Βενετίας, Φλωρεντίας και Ρώμης.

 

[Όνομα χρήστη xvan]

στην Εμιλια Ρομάνια στη Ραβεννα


​

Είχα ενδιασμούς για αυτό το τελευταίο μέρος . Ο λόγος; Δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι σημαντικό μετά από ανάλογες δημοσιεύσεις.
Τέλος πάντων το αποφάσισα. Όσο για την Βερόνα στο προηγούμενο άρθρο, να διευκρινήσω μετα από παρέμβαση ( υπεύθυνου σαιτ) ότι πράγματι η Βερόνα έιναι στην περιοχή Βένετο και όχι στην Εμίλια που την κατέταξα.
Ο σχεδιασμός του ταξιδιού, έδειχνε πρώτη διανυκτέρευση στη Ραβέννα.
Έτσι, μετά το αεροδρόμιο στην Μπολόνια και μια γρήγορη περιήγηση στην πόλη, πήραμε το τραίνο για Ραβέννα, όπου είχαμε κλείσει διανυκτέρευση σε θαυμάσιο οίκημα και κατά την γνώμη μας αρκετά οικονομικό. Να διευκρινήσω ότι όλες οι μετακινήσεις στην περιοχή της Εμίλια Ρομάνα, που ήταν αρκετές έγιναν με τραίνο. Οικονομικά γρήγορα άνετα.
Η Ραβέννα είναι η πόλη με τα ωραιότερα διατηρημένα ψηφιδωτά εκτός από την Αγιά Σοφιά, που βρίσκονται στους ναούς , και ειδικά στον ναό San Vitale.
Δημιουργήθηκαν την ίδια εποχή με την Αγία Σοφία, επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού κ Θεοδώρας και μέσα από την επίσκεψη στη Ραβέννα θα μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναδούμε γνωστές εικόνες από τα βιβλία ιστορίας των γυμνασιακών μας χρόνων.
8 μνημεία που βρίσκονται στη Ραβέννα έχουν ανακηρυχθεί μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και είναι απαραίτητο σε κάθε επισκέπτη να τα εξερευνήσει.
Το ψιλόβροχο μαζί με το σκοτάδι, είχαν ξεκινήσει καθώς αφήσαμε το σιδηροδρομικό σταθμό, και βγήκαμε έξω, προκειμένου να κατευθυνθούμε στο πανέμορφο RBNB .
Ήταν το βράδυ στις 15 Μαΐου 2024.
Η αυριανή ημέρα προμηνυόταν δύσκολη με πολύ ποδαρόδρομο καθώς θα αλωνίζαμε την περιοχή. Το πρωινό ήταν στεγνό. Έτσι μετά από τον καφέ και τα λοιπά γνωστά αναγκαία για τέτοια ώρα, ζωστήκαμε τα τσαντικά και φύγαμε.
Πολύ κοντά, σχεδόν απέναντι από την κατοικία , έτσι για ζέσταμα, ξεκινήσαμε από την εκκλησία του San Giovani Evangelista που είναι η παλαιότερη εκκλησία στην πόλη και η οποία βομβαρδίστηκε στον 2ο πόλεμο, καταστράφηκε αλλά αποκαταστάθηκε.
Όμορφος χώρος κορινθιακά κιονόκρανα, ψηφιδωτά, που όμως δεν αντέχουν σε σύγκριση με όσα ακολούθησαν.
Γρήγορα λοιπόν για την Basilica Di S. Apollinare Nuovo . Την βρίσκεις εύκολα. Εκεί βγάζεις ενιαίο εισιτήριο με 12,5 Ευρώ για επίσκεψη 5 αξιοθέατων.
Όλες σχεδόν οι επισκέψεις έχουν συγκεκριμένη ώρα εισόδου άρα και παραμονής σε κάθε χώρο. (Ο Απολλινάριος είναι ιδρυτής κ μάρτυρας της τοπικής εκκλησίας)

Τι να πρωτοθαυμάσουμε;
Τα ψηφιδωτά είναι από τον 6ο αιώνα με σκηνές από τον βίο του Χριστού και της Παναγίας. Αποφεύγω τα πολλά πολλά καθώς πιστεύω πως μόνο η επιτόπια ματιά σε αυτό το σκηνικό μπορεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να «δούμε» πραγματικά αυτά τα αιώνια έργα τέχνης κ πολιτισμού. Να συμπληρώσω έτσι για την ιστορία ότι την χρονολογία των έργων υπήρξε ισχυρή διαμάχη στην Ορθοδοξία με τον Αρειανισμό. Οι δε αυτοκράτορες του Βυζαντίου από την εποχή του Κωνσταντίνου και μετά δεν είχαν πρόβλημα να ισορροπούν ανάμεσα στις αιρέσεις και στους «αιρετικούς» ανάλογα τα συμφέροντα, ανεξάρτητα από τις «τελικές κρίσεις»; της ιστορίας. Επί Ιουστινιανού η πόλη ήταν έδρα της βυζαντινής αυτοκρατορίας και ο αρχιεπίσκοπος της, ήταν ο δεύτερος στην τάξη μετά τον Πάπα.
Το μικρό Βαφτιστήριο Degli Ariani βρίσκεται κοντά στα προηγούμενα, αλλά ιδρώσαμε να το βρούμε. Έχει ξεχωριστό εισιτήριο (3 ευρώ) ήταν στα χέρια των οπαδών του Αρείου , σε 8γωνο σχήμα και περίπου 2 -2,5 μέτρα βυθισμένο σε σχέση με το επίπεδο του δρόμου. Στα ψηφιδωτά στο θόλο του, ο Χριστός χωρίς γένια βαφτίζεται από τον Ιωάννη που φοράει δέρμα λεοπάρδαλης.
Ο δε Ιορδάνης ποταμός αναπαρίσταται σαν γέροντας με καβουροδαγκάνες στο κεφάλι. Γύρω γύρω δε οι Απόστολοι.
Όμως το αξιοθέατο που ξεχωρίζει στη Ραβέννα είναι η αριστουργηματική San Vitale.
Ψηφιδωτά της συναγωνίζονται τα αντίστοιχα της Αγίας Σοφίας. Ιστορίες της Παλιάς κ της Νέας Διαθήκης, με κορυφαία τον Χριστό να δίνει το στέμμα στον Βιτάλιο ενώ ο επίσκοπος Ecclesius του παραδίνει το εκκλησιαστικό μοντέλο, (ο Εκλέσιους το 527 μχ ξεκίνησε την οικοδόμηση του ναού. Ο δε Βιτάλιος που ήταν οπλοποιός, θεωρείται άγιος αφού μαρτύρησε στα 62 μχ στη Ραβέννα και γιορτάζεται κάθε 23 Ιουλίου.)
Σε άλλα σημεία εξυμνείται η αυτοκρατορία , ο Ιουστινιανός με την Θεοδώρα , η ενότητα της εκκλησίας με την αυτοκρατορία ,αλλά και η Ιερουσαλήμ και η Βηθλεέμ. Γενικά η υποταγή της εκκλησίας στον Αυτοκράτορα, καθώς η σύνολη ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας περικλείει και την δύσκολη ισορροπία, μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, αλλά και την επιβολή της δεύτερης στην πρώτη.
Παραδίπλα, το μαυσωλείο της GALLA PLACIDIA, η οποία είναι η κόρη του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α. Μάλιστα σε μία από τις 3 ευρισκόμενες σαρκοφάγους λέγεται ότι είναι τα οστά της. Στην οροφή του μικρού ναού παριστάνεται ο ουρανός έχοντας στη μέση χρυσό σταυρό. Ιδιαίτερης προσοχής το μωσαϊκό με τον Χριστό στα χρυσά σαν καλό ποιμένα στο κοπάδι του.

Το Βαφτιστήριο του επίσκοπου Νέωνος διακοσμημένο με λαμπρά ψηφιδωτά, είναι το αρχαιότερο παλαιοχριστιανικό μνημείο στη Ραβέννα. Πλούσιο εσωτερικό με εικόνες προφητών , με τον Χριστό με γένια , αυτή την φορά, να τον βαφτίζει ο ποιος άλλος; Ο Ιωάννης Βαπτιστής
Το μαυσωλείο του Θεοδώριχου, κτίστηκε από τον ίδιο στα 520 μχ. και στη σημερινή μορφή του αποτελείται από δύο δεκάγωνα κτίσματα το ένα πάνω στο άλλο.
Το Μουσείο e Cappella Arcivescovile. Στον πρώτο όροφο είναι η εκκλησία του Αγ. Ανδρέα. Κτίστηκε στην εποχή του Θεοδώριχου με τα λείψανα του Αγίου Ανδρέα που έφτασαν στη Ραβέννα από την Κωνσταντινούπολη στα μισά του 6ου αιώνα. Εδώ και η απεικόνιση του Χριστού σαν πολεμιστής . " Μια επίσκεψη στα μνημεία της Ραβέννας της UNESCO δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη χωρίς να έχεις επισκεφτεί το μικρό παρεκκλήσι του Sant'Andrea, ένα «κρυμμένο» μαργαριτάρι μέσα στο Αρχιεπισκοπικό Μουσείο. το παρεκκλήσι αντιπροσωπεύει το μοναδικό παράδειγμα παλαιοχριστιανικού αρχιεπισκοπικού παρεκκλησίου που έχει διασωθεί άθικτο σε εμάς, καθώς και το μοναδικό ορθόδοξο λατρευτικό κτήριο που χτίστηκε κατά τη διάρκεια του Αρειανισμού... " διαβάσαμε . και παρακάτω..." ...ανάμεσα στα πολυάριθμα πολύτιμα κομμάτια του μουσείου, βρίσκουμε τη χρυσελεφάντινο Έδρα του Μαξιμιανού, τον αμβόνα από την εκκλησία των Αγίων Ιωάννη και Παύλου, ένα ακέφαλο, χλαμυδάτινο άγαλμα υστεροπαλαίας σε πορφύριο (που πιθανότατα απεικονίζει έναν αυτοκράτορα, αβέβαιης ταυτότητας). ένα μαρμάρινο πασχαλινό ημερολόγιο από τον 6ο αιώνα, ο ασημένιος σταυρός του επισκόπου Agnello (6ος αιώνας), τα ψηφιδωτά της αψίδας του αρχαίου καθεδρικού ναού της Ουρσιάνα,..."
Στην πόλη υπάρχει και η σαρκοφάγος του παγκόσμιου Δάντη (κοντά στη Βασιλική San Fracesco). Την θεία κωμωδία την έγραψε στην Ραβέννα.
Να μην αφήσουμε το Πάρκο Rocca Brancaleone με τα βενετσιάνικα τείχη την τάφρο και τις γέφυρες επικοινωνίας.
Φυσικά είναι δύσκολη και η φωτογράφιση χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία , αλλά ακόμη και η σωστή παρακολούθηση των εικόνων λόγω της απόστασης από το μάτι του παρατηρητή αλλά και λόγω της ηλικίας του ματιού μας!!! Τι να κάνουμε;.

Μακάρισα δίπλα μου την κυρία με τα αποτελεσματικά μικρά κιάλια με τα οποία εκστασιασμένη παρατηρούσε τα πάντα. Με είδε και μου τα παραχώρησε για λίγη ώρα. Την ευχαριστώ.

Μάθημα πρώτον λοιπόν. Μικρά κιάλια άκρως απαραίτητα.

Όσο για τα λοιπά. Ο καφές στην Ιταλία παντού είναι καλός και φτηνός. Τα παγωτά το ίδιο. Αν βρείτε στο δρόμο σκεπαστή αγορά ε, τότε το φαγητό σίγουρα θα ξεπερνάει τις προσδοκίες μας. Ειδικά όταν προσφέρει ένα μαγαζί aperitivo. Πάντως το Passatelli αποδείχτηκε πάρα πολύ καλό στις παραδοσιακές γεύσεις που δοκιμάσαμε.

Μα στη Ραβέννα δεν πάμε για φαγητό. Εκεί το "κύριο πιάτο" είναι άλλο. Πάμε πρώτα - πρωτα γιατί πρόκειται για «το άλλο» ΒΥΖΑΝΤΙΟ, στην ΙΤΑΛΙΑ.