ταξιδι Εμιλια Ρομανα

[Όνομα χρήστη xvan]

Ταξίδι στην Ιταλία 4ο μέρος



Ταξίδι στην Ιταλία – ΜΠΟΛΟΝΙΑ
Νομίζω στην ταινία «Ληστεία αλά ιταλικά», ειπώθηκε ο περίφημος διάλογος, ανάμεσα στον γκάγκστερ και τον επιστήμονα ο οποίος θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό της μεγάλης κλοπής, έναντι της ικανοποίησης του απίθανου πάθους του να συνευρίσκεται με όσο το δυνατόν ποιο χονδρές πολύ χονδρές γυναίκες.
Καλά τι βρίσκετε στις χονδρές, ρωτά ο γκάνγκστερ , για να πάρει την απάντηση..,
– Μεγάλη η ηδονή της σαρκός. Και όσο μεγαλύτερη η σάρκα τόσο μεγαλύτερη και η ηδονή!».
Η Μπολόνια λοιπόν είναι η πόλη εκείνη που ένα από τα τρία παρατσούκλια της και μάλλον το καλύτερο είναι ακριβώς η λέξη LA GRASSA δηλ η χοντρή. Πράγματι η ηδονή της χοντρής Μπολόνιας είναι απερίγραπτη. Ο παράδεισος του φαγητού.
Προσοχή. Του καλού φαγητού.
Tortellini en brodo, tagliatelle al ragu, cotoletta alla Bolognese συνοδευόμενα με άριστης ποιότητας κρασιά σαν τα PIGNOLETTO, SANGIOVESE, LAMBRUSKO είναι μικρές μεγάλες απολαύσεις οι οποίες στα μεσαιωνικά στενά της πόλης δίπλα σε πύργους κ μέσα σε κλειστή αγορά, κ κάτω από τα 60 χιλιόμετρα στοών και τοξοτών διαδρόμων, θα μας δώσουν την χαρά της ικανοποίησης συνδυασμού αισθήσεων. Η πόλη ζει στον παλμό της ιταλικής κουζίνας, με όλες τις αισθήσεις του ντόπιου και του τουρίστα να παίρνουν «το μερτικό τους από την χαρά».
Να μην ξεχάσουμε τα άλλα δύο ονόματα της πόλης. La Rossa και La Dotta. Η κόκκινη και η διανοούμενη! Κόκκινη από το χρώμα των κεραμιδιών και τις αριστερές προτιμήσεις των κατοίκων, και διανοούμενη γιατί το πανεπιστήμιο της ξεκίνησε από το 1088, πρώτο στην Ευρώπη. Στις αίθουσές του κάθισαν ένας Δάντης, ένας Μαρκόνι, ένας Κοπέρνικος. Σήμερα δε θαυμάζουμε την πρωτοπόρα αίθουσα ανατομίας.
Μα αν κοιτάξουμε τους 24 πύργους που ακόμη υψώνονται, με «μπροστάρηδες» τους Ασινέλι και Γκορισέντα, μπορούμε να προσθέσουμε ακόμη ένα όνομα. Λοιπόν είναι και η πόλη των πύργων. Η Πίζα έχει το όνομα αλλά η Μπολόνια την χάρη.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην χοντρή.
Η πόλη είναι γεμάτη μικρές ταβέρνες osteria οι οποίες είναι ακολούθως γεμάτες καλά τυριά, καλύτερα αλλαντικά και φυσικά θεϊκά κρασιά. Όλα αυτά δίπλα σου καθώς περιδιαβαίνεις στο κέντρο της πόλης. Καθώς βρίσκεσαι υπό τον λαβύρινθο των PORTICI δηλ των ατέλειωτων στοών. Κοιτάς και αναρωτιέσαι ποιο το καλύτερο μαγαζί, σε ποιο πάγκο να ακουμπήσεις . Όλα είναι όμορφα! Η παλιά πόλη, η μεγαλύτερη απ’ ότι λέγεται παλιά πόλη στον πλανήτη σε μαγεύει.
Και Τι ωραίες συνήθειες που ανακαλύπτεις!!!
Λοιπόν Aperitivo! Ανοίγει λένε την όρεξη πριν το κυρίως .

Μεταξύ 7 και 9 το απόγευμα σαν προοίμιο του δείπνου ξεκινά ένα μικρό γεύμα που συνοδεύεται από ένα ποτήρι κρασί σε κοκτέιλ συνήθως με βάση το καμπάρι , ή το aperol, με σόδα και πάγο και μια φέτα πορτοκάλι . Ονομασίες όπως Negroni Aperol, aperol spritz, σε ποτήρι οίνου με μια φέτα πορτοκάλι και πολύ πάγο. Μυστικές συνταγές 100δων χρόνων, γεύση ελαφρώς πικρή, μικρή ποσότητα αλκοόλ συνοδεύουν κρύα πιάτα μορταδέλας, σκληρά τυριά ακόμη και κρύα ζυμαρικά.
Στα φοιτητικά στέκια η διαδικασία είναι ιεροτελεστία και οι τιμές ανάλογα χαμηλές. Μπολόνια ένα απέραντο μπαρ, χαρούμενων ανθρώπων. Μια μεσαιωνική πόλη υπόδειγμα . Οι βιτρίνες μαγνητίζουν. Αρχόντισσα.
Κοιτάζω τα μαγαζιά μόδας. Ίδιες φίρμες με εδώ αλλά.. καμία σχέση. Όλα χορεύουν στον ρυθμό μιας απέραντης κομψότητας. Μιας άλλης αρχοντιάς.
Όσο για τα σημεία ενδιαφέροντος; Εύκολα προσβάσιμα.

Η κεντρική πλατεία λέγεται piazza maggiore, και ο ναός πάνω της Σαν Πετρονιο. Τι ναός!. 132 μέτρα μήκος 60 πλάτος 45 ύψος.
Θέλησαν να τα βάλλουν, να ξεπεράσουν, τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης! Αλλά ο Πάπας τους έκοψε το βήχα και ο ναός δεν τέλειωσε ποτέ. Παραδίπλα το δημαρχείο μουσείο της πόλης η δημοτική βιβλιοθήκη Σαλαμπόρσα, το σιντριβάνι του Ποσειδώνα με τις 4 μορφές που αντιπροσωπεύουν τα 4 ποτάμια Νείλο Αμαζόνιο Δούναβη και Γάγγη. Λέγεται δε ότι η τρίαινα του Ποσειδώνα έδωσε την ιδέα για το σήμα της Μαζεράτι. 300 μέτρα παρακάτω οι διάσημοι πύργοι της Μπολόνιας.
To παρεκκλήσι Bentivoglio γεμάτο έργα τέχνης. Και το Το πανεπιστήμιο.
Νεολαία στα σκαλάκια πλανόδιοι μουσικοί, ψάξτε που θα ευχαριστηθείτε το πιάτο σας. Για παγωτό το μαγαζί λέγεται OGGI GELATO, όσο για τον καφέ, παντού είναι φτηνός σχετικά και καλής ποιότητας. Επισκέφτηκα αρκετά μαγαζιά αλλά θα δώσω μόνο 1-2 διευθυνσεις.

Περιπλανώμενος στο κέντρο, μετά από καμιά δεκαριά και βάλε χιλιόμετρα σταμάτησα τυχαία για καφέ. Ο Αποστόλης λοιπόν με καταγωγή από Μάνη, εργάζεται στο GILBERT στην piazza San Martino.Να πάτε. Αξίζει

. Για πρωινό καφέ κτλ στο εύηχο; PAPPARE, και στο φοιτητικό LAB 16 στη Via Zamboni το απόγευμα. Ψάξτε καθίστε δοκιμάστε. Λίγο από πολλά, και ετοιμαστείτε να ξαναπάτε.
Αξίζει

 

[Όνομα χρήστη xvan]

ταξίδι στην Ιταλία ΒΕΡΟΝΑ
ΣΤΗ ΒΕΡΟΝΑ πόλη του απόλυτου έρωτα
Για τον παραπάνω τίτλο της πόλης Βερόνα, φρόντισε αρχικά ο σημαντικότερος Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Ουσιαστικά λοιπόν η πόλη είναι «δική του» εδώ και αρκετούς αιώνες. Εκτός από την 18η Μαΐου που για μία ημέρα έγινε η πόλη του Πάπα Φραγκίσκου.
Εκεί στη μεγαλόπρεπη Αρένα της Βερόνα που στέκει σαν άλλο Κολοσσαίο από το 30 μχ διοργανώθηκε η ημερίδα «Αρένα της ειρήνης» όπου μπροστά σε 10-12 χιλιάδες ρωμαιοκαθολικούς, ο παλαιστίνιος που είχαν δολοφονήσει τον αδελφό του οι Ισραηλινοί στρατιώτες, αγκαλιάστηκε με τον ισραηλινό που έχασε τους γονείς του στην επίθεση της Χαμάς ( 7 Οκτωβρίου).
Μα και οι παρεμβάσεις του Πάπα ήταν πολύ μπροστά σε σχέση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις εξουσίας της Ευρώπης και όχι μόνο.
Όσο για την Βερόνα;

Ο Σαίξπηρ έδωσε την ώθηση με το αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αλλά είναι ο Δήμαρχος το μακρινό 1937 απότι διάβασα που εμπνεύστηκε όλο το σκηνικό.
Ο Ουίλιαμ φυσικά ποτέ δεν επισκέφτηκε την περιοχή, αλλά και τα γεγονότα με το ερωτευμένο ζεύγος δεν υπήρξαν.
Όμως ο δήμαρχος κατάλαβε την αξία και την υπεραξία της υπόθεσης και προσανατολίστηκε στο να δημιουργήσει μια τουριστική «κότα» που γεννάει από τότε συνεχώς χρυσά αυγά.
Βρήκαν ένα σπίτι παραδοσιακό, αρχοντόσπιτο, πρόσθεσαν και το περίφημο μαρμάρινο μπαλκόνι στόλισαν τον κήπο κάτω από το μπαλκόνι με το άγαλμα της Ιουλιέτας και το καραβάνι πήρε το δρόμο του. Χιλιάδες καθημερινά επισκέπτονται το μέρος, κάνουν ουρά για να φωτογραφηθούν στο μπαλκόνι αλλά και για κάτι ακόμη.
Να χουφτώσουν το δεξί στήθος στο άγαλμα κάνοντας συγχρόνως μια ευχή αγάπης η οποία έτσι αποκτά εχέγγυα αλήθειας. Δεν έχει σημασία τι πιστεύει κανείς.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη και τον μύθο και την ευχή. Άλλωστε αν όλο αυτό το σκηνικό το δούμε σαν μέσο για να έρθουμε στην Βερόνα και να διακτινιστούμε στην λοιπή Εμίλια Ρομάνα, τότε ναι ΑΞΙΖΟΥΝ κ το σκηνικό και ο Μύθος που το περιβάλει.
Αν ακόμη παρακινηθούμε να γνωρίσουμε τον θεατρικό συγγραφέα καλύτερα, ε, τότε πετύχαμε το τερπνόν μετα του ωφελίμου που μας έλεγαν οι δάσκαλοι μας. (φυσικά παρακάτω από το Casa di Giulietta ανακαλύπτουμε και το αντίστοιχο του Ρωμαίου. Τι όχι

Η Βερόνα είναι μια κούκλα.
Μια πόλη με παλμό ζωντάνια και πάθος. Πραγματικά πόλη της επικοινωνίας της διασκέδασης της ομορφιάς. Ο Αδίγης (Αντιτζε) από τις Άλπεις παίρνει το νερό και το κυλάει μέσα στη Βερόνα μέχρι την Βενετία καμαρώνοντας γέφυρες και αξιοθέατα δίπλα στις όχθες του. Ιστορικές τοποθεσίες διαδέχονται η μία την άλλη όπως η arena di Verona, η Piazza delle Erbe, piazza dei signori, to Museo Castelvecchio , ο καθεδρικός ναός, ναός San Fermo Maggiore κτλ.
Το google πλέον δίνει άφθονες πληροφορίες άρα οι δικές σημειώσεις περισσεύουν.
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το χαρούμενο πλήθος. Οι γελαστές ουρές για παγωτά, η γαστριμαργική πανδαισία σε κάθε μεσαιωνικό και αναγεννησιακό στενό της πόλης, οι παρέες νέων μεγάλων μεγαλύτερων. Το αστείρευτο χαμόγελο όλων.
Τελειώνοντας επισκεφτείτε όσοι πάτε 2-3 πολύ χαρακτηριστικά σημεία που νομίζω αξίζει να τα τιμήσουμε…
Την Gelateria Ponte Pietra, το caffe Borsari αλλά κυρίως το μαγικό – για μένα- τo εστιατόριο LA TRADISION, για την ποιότητα και τις τιμές.
Αυτά τα λίγα. Για περισσότερα ταξιδεύετε. Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί.