η μεγαλυτερη γκαφα που εχετε κανει σε ταξιδι!

[stellina]

Φοιτήτρια στην Ιταλία, με κουτσοιταλικά, ήθελα να πω σε ένα φίλο μου ότι έχει λευκή επιδερμίδα (pelle) και είπα ότι έχει λευκά...palle

 

[kalspiros]

Παίρνω το τρένο για Gatwick. Θα πέταγα Glasgow. Παρασκευή μετά τη δουλειά, τρεχάτος να προλάβω. Φτάνω αεροδρόμιο. Βγαίνω από το τρένο και στην έξοδο του σταθμού πινακίδα της Easyjet, "πτήσεις που ξεκινούν από 5 νότιο τέρμιναλ, πτήσεις που ξεκινούν από 9 βόρειο τέρμιναλ". Ελέγχω το εισιτήριο μου. "7". "7"!!! τα έχω πάρει κράνα, τσαντίζομαι που το σκέφτομαι ακόμα και τώρα! Ορμάω τυχαία προς το βόρειο πεπισμένος ότι κάποιος τυπικός Εγγλεζούρας θα μου πετάξει στη μούρη ένα "oh sorry, it's the south terminal! Go back from where you came from" και θα τον αρχίσω με τα εξαπτέρυγα. "Με συγχωρείτε, μπορώ να σας ρωτήσω κάτι?" προς ανυποψίαστο υπάλληλο με έκδηλο εκνευρισμό και το νευρικό μου πέλμα να βαράει τα πλακάκια. "Easy Jet: οι από 9 στο βόρειο, οι από 5 στο νότιο, εμένα που η πτήση μου αρχίζει από 7, από που στο διάολο πετάω!!??", "από 7 είπατε?", "ναι από 7 είπαμε!", "να δω το εισιτήριο σας?", "νάτο!" προτείνοντας απότομα το κινητό μου σε οριακή απόσταση από τα μούτρα του, "έχμ, ξέρετε πετάτε από Luton"

3 δευτερόλεπτα μετά είχα χεστεί απ τα γέλια...

το clue της υπόθεσης, 12κάτι ώρες πριν το συμβάν συναντώ το αφεντικό στο δρόμο προς το γραφείο: "τίποτα πλάνα για το μακρύ ΣΚ?", "ναι θα πάω Σκωτία!", "ά ναι? με τρένο?", "μπα αεροπλάνο", "ά, από ποιο αεροδρόμιο φεύγεις", "από το Gatwick... νομίζω!", "έ, αυτή ειν μια πληροφορία που καλό θα ήταν να την ελέχξεις?", "Gatwick μωρέ είναι Gatwick..."

 

[panpan]

palle

Ντροπή,κακό κορίτσι.

 

[Travelstoryteller]

Βρισκόμαστε στο Gatwick στο Λονδίνο, εγώ και 2 φίλες, για να πάμε Άμστερνταμ. Αθώες, άπειρες και λίγο βλαμμένες (και οι 3). Κάνουμε check in και μας λέει η υπάλληλος "η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα" με αυτό το αγγλικό φλέγμα στη προφορά. Δεν δίνουμε σημασία και πάμε στα duty free. Χανόμαστε. Μετά από αρκετή ώρα επανεντοπιζόμαστε και αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε ποιά είναι η πύλη μας. Ρωτάμε έναν υπάλληλο. "Η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα" λέει. Δεν καταλαβαίνουμε. Τον ξαναρωτάμε. Μας λέει το ίδιο. Εμείς ΔΕΝ καταλαβαίνουμε. Τσαντίζεται. Φεύγουμε. Ρωτάμε άλλον υπάλληλο. Ξανά: "Η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα". Δεν καταλαβαίνουμε. Μας παίρνει από το χεράκι και μας δείχνει τον πίνακα, τη πτήση μας και το σημείο που θα αναγραφεί η πύλη μας όταν έρθει η ώρα της. Καταλάβαμε! Στο μεταξύ πεινάσαμε. Η μία θέλει μπέργκερ, η άλλη κρέπα και η τρίτη σουβλάκια. Δίνουμε ραντεβού κάτω από τον πίνακα ανακοινώσεων και χωριζόμαστε. Επιστρέφω κάτω από τον πίνακα. Εεεμ αυτός ο πίνακας δεν ήταν; Ή μήπως ήταν αυτός που είναι πιο κάτω; Ρε για δες τελικά δεν είναι μόνο ένας πίνακας! Αρχίζω ένα τουρ από πίνακα σε πίνακα με το φαγί στο χέρι. Πεινάω πολύ και τελικά κάθομαι να φάω. Τότε έρχεται τρέχοντας καταπάνω μου ο πρώτος υπάλληλος (αυτός που τσαντίστηκε) και μου φωνάζει: Τι κάνεις σε λίγα λεπτά κλείνει η πύλη σου. Κοιτάω το πίνακα - όντως έγραφε boarding. Προς τα πού πάω; ρωτάω τον υπάλληλο. Με παίρνει από το χεράκι και τρέχουμε μαζί. 8 διαδρόμους, 12 σκάλες και αρκετά χιλιόμετρα παρακάτω πετυχαίνω την φίλη β. να τρέχει αγκαζέ με τον 2ο υπάλληλο (αυτόν που μας έδειξε τον πίνακα ντε!). Χαιρόμαστε πολύ που ξαναβρισκόμαστε και έχουμε την βεβαιότητα ότι η φίλη γ. θα βρίσκεται ήδη στη πύλη. Φτάνουμε στη πύλη. Αμ δε! Η φίλη γ. αγνοείται. Την παίρνουμε τηλέφωνο. Το έχει κλειστό. Η πύλη ετοιμάζεται να κλείσει. Αρχίζουμε την κλάψα. Η φίλη γ. ακόμα αγνοείται. Αποφασίζουμε να φύγουμε μόνες μας (γαϊδούρες) και πάμε να επιβιβαστούμε. Ακούγεται ένα ποδοβολητό στο διάδρομο. Η φίλη γ. εμφανίζεται ερυθρόδερμη από τα νεύρα και το τρέξιμο. Μας περίμενε, λέει, μέχρι και τελευταία στιγμή κάτω από τον πίνακα. Της ορκιζόμαστε ότι δεν θα φεύγαμε χωρίς αυτή. Μας βρίζει. Οι υπάλληλοι έχουν φορτώσει. Πάμε να μπούμε. Η φίλη β. να κράζει: "Ρε σείς ούτε ένα τσιγάρο δεν προλάβαμε να κάνουμε..."

 

[Kanel28]

Βρισκόμαστε στο Gatwick στο Λονδίνο, εγώ και 2 φίλες, για να πάμε Άμστερνταμ. Αθώες, άπειρες και λίγο βλαμμένες (και οι 3). Κάνουμε check in και μας λέει η υπάλληλος "η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα" με αυτό το αγγλικό φλέγμα στη προφορά. Δεν δίνουμε σημασία και πάμε στα duty free. Χανόμαστε. Μετά από αρκετή ώρα επανεντοπιζόμαστε και αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε ποιά είναι η πύλη μας. Ρωτάμε έναν υπάλληλο. "Η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα" λέει. Δεν καταλαβαίνουμε. Τον ξαναρωτάμε. Μας λέει το ίδιο. Εμείς ΔΕΝ καταλαβαίνουμε. Τσαντίζεται. Φεύγουμε. Ρωτάμε άλλον υπάλληλο. Ξανά: "Η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα". Δεν καταλαβαίνουμε. Μας παίρνει από το χεράκι και μας δείχνει τον πίνακα, τη πτήση μας και το σημείο που θα αναγραφεί η πύλη μας όταν έρθει η ώρα της. Καταλάβαμε! Στο μεταξύ πεινάσαμε. Η μία θέλει μπέργκερ, η άλλη κρέπα και η τρίτη σουβλάκια. Δίνουμε ραντεβού κάτω από τον πίνακα ανακοινώσεων και χωριζόμαστε. Επιστρέφω κάτω από τον πίνακα. Εεεμ αυτός ο πίνακας δεν ήταν; Ή μήπως ήταν αυτός που είναι πιο κάτω; Ρε για δες τελικά δεν είναι μόνο ένας πίνακας! Αρχίζω ένα τουρ από πίνακα σε πίνακα με το φαγί στο χέρι. Πεινάω πολύ και τελικά κάθομαι να φάω. Τότε έρχεται τρέχοντας καταπάνω μου ο πρώτος υπάλληλος (αυτός που τσαντίστηκε) και μου φωνάζει: Τι κάνεις σε λίγα λεπτά κλείνει η πύλη σου. Κοιτάω το πίνακα - όντως έγραφε boarding. Προς τα πού πάω; ρωτάω τον υπάλληλο. Με παίρνει από το χεράκι και τρέχουμε μαζί. 8 διαδρόμους, 12 σκάλες και αρκετά χιλιόμετρα παρακάτω πετυχαίνω την φίλη β. να τρέχει αγκαζέ με τον 2ο υπάλληλο (αυτόν που μας έδειξε τον πίνακα ντε!). Χαιρόμαστε πολύ που ξαναβρισκόμαστε και έχουμε την βεβαιότητα ότι η φίλη γ. θα βρίσκεται ήδη στη πύλη. Φτάνουμε στη πύλη. Αμ δε! Η φίλη γ. αγνοείται. Την παίρνουμε τηλέφωνο. Το έχει κλειστό. Η πύλη ετοιμάζεται να κλείσει. Αρχίζουμε την κλάψα. Η φίλη γ. ακόμα αγνοείται. Αποφασίζουμε να φύγουμε μόνες μας (γαϊδούρες) και πάμε να επιβιβαστούμε. Ακούγεται ένα ποδοβολητό στο διάδρομο. Η φίλη γ. εμφανίζεται ερυθρόδερμη από τα νεύρα και το τρέξιμο. Μας περίμενε, λέει, μέχρι και τελευταία στιγμή κάτω από τον πίνακα. Της ορκιζόμαστε ότι δεν θα φεύγαμε χωρίς αυτή. Μας βρίζει. Οι υπάλληλοι έχουν φορτώσει. Πάμε να μπούμε. Η φίλη β. να κράζει: "Ρε σείς ούτε ένα τσιγάρο δεν προλάβαμε να κάνουμε..."

Χαχα πολύ καλό. Το σίγουρο είναι ότι εγώ δεν θα σας είχα φίλες. Θα βρισκόμουν αγκαλιά με τον πίνακα μέχρι να ανακοινωθεί η πύλη
Αλλά έχω μια απορία. Καλά τα burger και οι κρέπες αλλά σουβλάκια στο Gatwick που θα βρίσκατε;;;

 

[Psitgr]

Στην Κωνσταντινούπολη κοιτάζαμε το μπλε τζαμί από το καραβάκι στον Βόσπορο και δακρύζαμε από συγκίνηση, γιατί νομίζαμε ότι ήταν η Αγία Σοφία. (Μην μου πείτε ότι δεν το έχετε πάθει πολλοί από εδώ μέσα!

@desbio Θα σε στεναχωρίσω αλλά πιθανότατα, αυτό που βλέπατε δεν ήταν καν το μπλέ τζαμί.. Συνήθως αυτό που νομίζουν όλοι για Αγια Σοφιά είναι του Σουλειμάν και μερικοί πιο ψαγμένοι, το Γενί Τζαμί.. Αυτά τα δύο φαίνονται από το καραβάκι..

 

[Travelstoryteller]

Χαχα πολύ καλό. Το σίγουρο είναι ότι εγώ δεν θα σας είχα φίλες. Θα βρισκόμουν αγκαλιά με τον πίνακα μέχρι να ανακοινωθεί η πύλη
Αλλά έχω μια απορία. Καλά τα burger και οι κρέπες αλλά σουβλάκια στο Gatwick που θα βρίσκατε;;;

Μα ούτε εγώ θα με έκανα παρέα! Πλέον είμαι ο άνθρωπος που βρίσκεται στην πύλη 15 πριν ανοίξει! Όσο για τα σουβλάκια, τι ήθελε η καθεμία ανέφερα, όχι τι έφαγε τελικά! Ποτέ δεν μάθαμε βέβαια από που περιμάζεψε ο δεύτερος υπάλληλος (αυτός που μας έδειξε τον πίνακα ντε!) την φίλη β. που επιθυμούσε διακαώς σουβλάκια. Μωρέ λές;;;;

 

[Travelstoryteller]

Επίσης υπάρχει και συνέχεια!
Επιστρέφουμε από Άμστερνταμ. Φτάνουμε στο Gatwick. Πάμε να πάρουμε το τραίνο για το σπίτι της φίλης δ. (αυτή δεν ήρθε) η οποια θα μας φιλοξενούσε και έμενε κάπου στο Crystal Palace. Μπαίνουμε σε ένα τρένο. Θα ήταν το σωστό τρένο, εάν ΔΕΝ έγραφε πάνω express. Μας πιάνει ο έλεγχος. Μας βάζει να πληρώσουμε την διαφορά του εισητηρίου. Δεν θέλουμε να πληρώσουμε και του ζητάμε να μας κατεβάσει στην στάση μας (το express δεν κάνει στάση εκεί - για αυτό και είναι express άλλωστε). Μας λέει ότι δεν γίνεται και θέλει να τον πληρώσουμε. Του κλαιγόμαστε. Δεν πιάνει. Αλλάζουμε στάση και του τσαμπουκαλευόμαστε. Μας λέει ότι αν συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, θα μας βάλει να πληρώσουμε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το εισητήριο και όχι μόνο την διαφορά. Τον πληρώνουμε. Κατεβαίνουμε Victoria να πάρουμε το σωστό τρένο. Βρίσκουμε τα αυτόματα μηχανήματα για εισητήρια. Επιλέγω αυτό με την μικρότερη ουρά. Οι άλλες πάνε να φάνε τυρόπιτα. Μετά από 3 τέταρτα ανακαλύπτω ότι το μηχάνημα αυτό λειτουργεί μόνο με κάρτα και όχι με μετρητά. Πάω στο δίπλα μηχάνημα που έχει την διπλάσια ουρά. Πάω να κλέψω την ουρά. Με βάζουν στην θέση μου. Περιμένω στην ουρά και σκέφτομαι: "Οι άλλες που να πήγαν;;;"

 

[tripakias]

Οτι μετα τα σουβλακια στο Gatwick οι φιλες σου εφαγαν τυροπιτα στην Victoria που το πας; Εδω εχει ολο το ζουμι η ιστορια, δωσε tip.

 

[mikaelpap]

απόφαση στιγμής και απογευματινή ώρα από perugia οδικώς για venice, -καλό μας ταξίδι κτλ. σε εμβριακο ίντερνετ κ κινητών εποχή.Που πας ρε Καράβλαχε χωρίς ούτε ένα χάρτη?.Με τραγούδια κ χαρά περνάμε τον κόμβο της bologna και να η έξοδος απο τον Α4 στα 50 μέτρα .Άντε τώρα με 140km να πέσεις στα φρένα και να στρίψεις ,οπότε χαλαρά χωρίς τραγούδια κ χαρά στα 30km διόδια.
μπαίνω που λέτε εκεί που έχει σήμα για pass ,η μπάρα φυσικά δεν ανοίγει ,από πίσω ο χαμός από φώτα και κόρνες,ένας στα ιταλικά (φυσικά) να λέει κάτι κτλ. εγώ ο έξυπνος να προσπαθώ να βάλω ψιλά σε μια σχισμή γιατί έτσι νόμιζα οτι μου φώναζε ο ιταλος,-γουέαρ τα βαζω ρε φίλε?- οπότε σκάει μπροστά μας περιπολικό με αναμενα φώτα.
συνεννόηση μπουζούκι λοιπόν, εμείς σπαστά αγγλικά και ελληνικά ,αυτοί μόνο ιταλικά,σε κάνα τέταρτο με φωνές ,ξεφωνητά και νευρα ,στο τέλος καταλάβαμε ότι ήθελαν να τους ακολουθησουμε. Το ρεζουμέ είναι να κλείσει το ενα ρευμα κυκλοφοριας για καμια 7-8 χιλιομετρα ,να πανε οι καραμπινιεροι μπροστα και μεις απο πισω με πανω απο 170, να βγαινουμε σε χωματοδρομο και να τους κερναμε καπουτσινο σε καντινα .

 

[chrisbd]

Πολύ καλό γέλασα... άσε τα Travelstoryteller και άρχισε τα Travelgafesteller ...

Οτι μετα τα σουβλακια στο Gatwick οι φιλες σου εφαγαν τυροπιτα στην Victoria που το πας; Εδω εχει ολο το ζουμι η ιστορια, δωσε tip.

Πολύ απλό .... πειθαρχήσαν πλέον στον "πίνακα"...

 

[Dina Z]

Βρισκόμαστε στο Gatwick στο Λονδίνο, εγώ και 2 φίλες, για να πάμε Άμστερνταμ. Αθώες, άπειρες και λίγο βλαμμένες (και οι 3). Κάνουμε check in και μας λέει η υπάλληλος "η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα" με αυτό το αγγλικό φλέγμα στη προφορά. Δεν δίνουμε σημασία και πάμε στα duty free. Χανόμαστε. Μετά από αρκετή ώρα επανεντοπιζόμαστε και αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε ποιά είναι η πύλη μας. Ρωτάμε έναν υπάλληλο. "Η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα" λέει. Δεν καταλαβαίνουμε. Τον ξαναρωτάμε. Μας λέει το ίδιο. Εμείς ΔΕΝ καταλαβαίνουμε. Τσαντίζεται. Φεύγουμε. Ρωτάμε άλλον υπάλληλο. Ξανά: "Η πύλη σας θα ανακοινωθεί στον πίνακα". Δεν καταλαβαίνουμε. Μας παίρνει από το χεράκι και μας δείχνει τον πίνακα, τη πτήση μας και το σημείο που θα αναγραφεί η πύλη μας όταν έρθει η ώρα της. Καταλάβαμε! Στο μεταξύ πεινάσαμε. Η μία θέλει μπέργκερ, η άλλη κρέπα και η τρίτη σουβλάκια. Δίνουμε ραντεβού κάτω από τον πίνακα ανακοινώσεων και χωριζόμαστε. Επιστρέφω κάτω από τον πίνακα. Εεεμ αυτός ο πίνακας δεν ήταν; Ή μήπως ήταν αυτός που είναι πιο κάτω; Ρε για δες τελικά δεν είναι μόνο ένας πίνακας! Αρχίζω ένα τουρ από πίνακα σε πίνακα με το φαγί στο χέρι. Πεινάω πολύ και τελικά κάθομαι να φάω. Τότε έρχεται τρέχοντας καταπάνω μου ο πρώτος υπάλληλος (αυτός που τσαντίστηκ

Χαχα πολύ καλό. Το σίγουρο είναι ότι εγώ δεν θα σας είχα φίλες. Θα βρισκόμουν αγκαλιά με τον πίνακα μέχρι να ανακοινωθεί η πύλη
Αλλά έχω μια απορία. Καλά τα burger και οι κρέπες αλλά σουβλάκια στο Gatwick που θα βρίσκατε;;;

Εγω θα τις ειχα φιλες αλλα θα απεφευγα να παω μαζι τους σε αεροδρομια και τρενα!