sezar7
Member
- Μηνύματα
- 748
- Likes
- 606
ευχαριστω-αν και η Alitalia δεν μας δεχετε-We also remind you that for health security reasons, transport of parrots and budgies is not allowed.
Last edited by a moderator:
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !
εσείς και ....τα pet!!!
- Thread starter renata
- Ημερομηνία δημιουργίας
renata
Member
- Μηνύματα
- 5.544
- Likes
- 1.963
- Επόμενο Ταξίδι
- μαλαισία
ΩΩΩ!!!
ειδικά για τους παπαγάλους οι νόμοι πρέπει να ειναι πολυ πίσω ακόμα...
ολα γίνονται για την "ψιτακωση"
σήμερα ομως τα πράγματα έχουν εξελιχθεί..ίσως πρέπει να το αναθεωρήσουν!
ειδικά για τους παπαγάλους οι νόμοι πρέπει να ειναι πολυ πίσω ακόμα...
ολα γίνονται για την "ψιτακωση"
σήμερα ομως τα πράγματα έχουν εξελιχθεί..ίσως πρέπει να το αναθεωρήσουν!
KLEOPATRA
Member
- Μηνύματα
- 5.870
- Likes
- 2.265
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ειρηνικος ..παντου
Εχω να σας ανακοινωσω οτι η οικογενεια μας αυξηθηκε κατα ενα νεο μελος.
Αποκτησαμε ενα χαμστερακι ,το Σωτηρη!(τι ονομα και αυτο! ...δεν φταιω εγω ,η κορη μου το υποστηριζε μετα κλαυθμων και οδυρμων)
Το ατιμουτσικο ροχαλιζει ολη τη μερα και δεν βαζει κωλο μεσα το βραδυ.Ουτε μωρο να χαμε δεν θα ξενυχτουσαμε τοσο ...χεχεχε
Αποκτησαμε ενα χαμστερακι ,το Σωτηρη!(τι ονομα και αυτο! ...δεν φταιω εγω ,η κορη μου το υποστηριζε μετα κλαυθμων και οδυρμων)
Το ατιμουτσικο ροχαλιζει ολη τη μερα και δεν βαζει κωλο μεσα το βραδυ.Ουτε μωρο να χαμε δεν θα ξενυχτουσαμε τοσο ...χεχεχε
renata
Member
- Μηνύματα
- 5.544
- Likes
- 1.963
- Επόμενο Ταξίδι
- μαλαισία
Τραπεζα αίματος για ....σκυλιά!!
Κτηνίατροι στο Μαντράς της νότιας Ινδίας θα εγκαινιάσουν τις επόμενες ημέρες την πρώτη τράπεζα αίματος για σκυλιά που όπως ελπίζουν θα σώσει πολλά τετράποδα από το θάνατο στη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων ή τροχαίων.
Σύμφωνα με τον Δρ. Π. Τανγκαραζού αντιπρόεδρο του Κτηνιατρικού Πανεπιστημίου στο κρατίδιο Ταμίλ Ναντού, 28 ιδιοκτήτες σκύλων έχουν ήδη γράψει τα ζώα τους στον κατάλογο των αιμοδοτών. Το πρώτο σκυλί που έδωσε αίμα ήταν ένα μαύρο λαμπραντόρ.
Ο ινδός κτηνίατρος επισήμανε πως χρειάζονται αίμα από τουλάχιστον οκτώ ράτσες. Ο ίδιος πρόσθεσε πως κάθε ημέρα περίπου 200 σκυλιά έχουν ανάγκη μετάγγισης. Κάθε σκυλί ηλικίας από ενός ως οκτώ ετών μπορεί να δώσει αίμα, αλλά μόνο τέσσερις φορές το χρόνο, διευκρίνισε.
Η απόκτηση σκύλου είναι η νέα μανία της μεσαίας τάξης στην Ινδία, μια χώρας 1,2 δισεκατομμυρίων κατοίκων, εκ των οποίων τα 370 εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Στα νοσοκομεία της χώρας, οι γιατροί καταγγέλλουν πως η έλλειψη αίματος είναι τεράστια, τις περισσότερες φορές με τραγικές συνέπειες.
.ana-mpa.gr
γνωρίζεται τον greyfriars bobby?
παραθέτω την ιστορία του όπως δημοσιεύθηκε στα "νέα"
Του John Walsh. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 7/2/2006
Ο Μπόμπι ήταν ένας σκύλος τόσο πιστός που έζησε 14 χρόνια δίπλα στον τάφο του αφεντικού του. Σχεδόν ενάμιση αιώνα μετά, είναι πλέον η μασκότ του Εδιμβούργου και η ιστορία του γυρίστηκε σε ταινία που κάνει σήμερα πρεμιέρα.
H ιστορία του Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι όχι μόνον άντεξε 146 χρόνια, αλλά στάθηκε και πηγή έμπνευσης για ένα διάσημο άγαλμα, ένα βιβλίο, μια ταινία του Ντίσνεϊ («Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι, 1961), αρκετές χιλιάδες τουριστικές επισκέψεις και τώρα την ταινία «Οι περιπέτειες του Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι», που κάνει σήμερα πρεμιέρα στο Κάστρο του Εδιμβούργου.
Ποιος ήταν όμως ο Μπόμπι; Και γιατί ασχολούμαστε πάλι με την ιστορία του;
Οι λεπτομέρειες είναι απλές και τραγικές.
Τον κρύο χειμώνα του 1853, ένας κηπουρός ονόματι Τζον Γκρέι έφθασε στο Εδιμβούργο με τη σύζυγό του, την Τζες, και τον 13χρονο γιο του Τζον. Έψαξε για δουλειά, αλλά δεν βρήκε τίποτε λόγω και της ηλικίας του - ένας 40χρονος ήταν πολύ ηλικιωμένος στη Σκωτία του 1850. Έγινε έτσι νυχτοφύλακας στην αστυνομία του Εδιμβούργου για τον πενιχρό μισθό των 13 σελινιών την εβδομάδα.
Του έδωσαν επίσης ένα σκύλο φύλακα για να του κρατάει συντροφιά τις νύχτες - πρώτα ένα Κόλεϊ και μετά ένα κουτάβι Σκάι τεριέ, που το έλεγαν Μπόμπι επειδή ανήκε στους «Μπόμπηδες», τη βρετανική αστυνομία. Κάθε μέρα, με ήλιο, χιόνι ή βροχή, περπατούσαν μαζί στους πλακόστρωτους δρόμους του Εδιμβούργου.
Αλλά ο Γκρέι προσβλήθηκε από φυματίωση και πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1858, σε ηλικία 45 χρόνων. Θάφτηκε στο κοιμητήριο της εκκλησίας του Γκρεϊφράιαρς. Λίγο καιρό μετά την κηδεία, η χήρα του εγκατέλειψε την πόλη.
Λίγες μέρες μετά, ένας κηπουρός ανακάλυψε το μικρό σκυλί ξαπλωμένο δίπλα στον τάφο και προσπάθησε να το διώξει με φωνές.
Αλλά ο Μπόμπι δεν υποχώρησε. Καταιγίδες, θύελλες και χαλάζι δεν έπεισαν τον σκύλο να πάψει να φρουρεί τον τάφο του αφεντικού του. Τελικά ο κηπουρός τού έφτιαξε ένα κατάλυμα δίπλα στον τάφο και ο Μπόμπι έζησε 14 χρόνια εκεί, δίπλα στο πρώτο και μοναδικό αφεντικό του, με τις φροντίδες των γειτόνων και των παιδιών, μέχρι που πέθανε το 1872.
Από το 1861, έγινε παράδοση στο Εδιμβούργο να ρίχνεται ένας κανονιοβολισμός από το Κάστρο ακριβώς στη μία το μεσημέρι, ώστε οι κάτοικοι της πόλης να μπορούν να ρυθμίζουν τα ρολόγια τους. Ο Μπόμπι, μια από τις φορές που είχε βγει από το κοιμητήριο, έπιασε φιλίες μ' έναν λοχία Σκοτ από τη φρουρά του Κάστρου, στον οποίο είχε ανατεθεί να ρίχνει τον κανονιοβολισμό, και τον ακολούθησε στις επάλξεις.
Άρχισε από τότε να συνδέει τον κανονιοβολισμό με το μεσημεριανό φαγητό του και κάθε μέρα, μετά το «μπαμ» στη μία, ο Μπόμπι έβγαινε από το κοιμητήριο και κατευθυνόταν στο καφενείο της Καντλμέικερ Ρόου, όπου τον πήγαινε το παλιό αφεντικό του, ο Γκρέι.
Ένας επιπλοποιός ονόματι Ουίλιαμ Ντόου άρχισε να του δίνει κάθε μεσημέρι φαγητό στο ίδιο καφενείο. Και αφότου ένας δημοσιογράφος έγραψε γι' αυτόν στον «Ταχυδρόμο του Ινβερνές», το 1864, ο Μπόμπι έγινε ένα είδος δημοτικής μασκότ.
Το 1867, ένας τοπικός αξιωματούχος ζήτησε από όλους τους ιδιοκτήτες σκύλων να πάρουν άδεια για τα ζώα τους και ανακοίνωσε πως όποιοι σκύλοι δεν είχαν άδεια, άρα και αφεντικό, θα θανατώνονταν.
Ζωντανό αφεντικό ο Μπόμπι δεν είχε και βρέθηκε έτσι αντιμέτωπος με τον θάνατο. Αλλά ο λόρδος - προεστός του Εδιμβούργου σερ Ουίλιαμ Τσέιμπερς επενέβη.
Αγόρασε μια άδεια και εφοδίασε τον σκύλο μ' ένα περιλαίμιο πάνω στο οποίο χάραξε τις λέξεις «Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι με την άδεια του Λόρδου - Προεστού 1867».
Όταν ο σκύλος πέθανε, το 1872, η ιστορία του έφτασε στα αυτιά της βαρόνης Αντζέλια Μπαρντέτ - Κουτς, η οποία συγκινήθηκε τόσο ώστε ζήτησε από το Συμβούλιο του Εδιμβούργου την άδεια να φτιάξει μια κρήνη με το άγαλμα του σκύλου. Το έκανε ένα χρόνο αργότερα, σ' ένα οικόπεδο απέναντι από το κοιμητήριο.
Σήμερα υπάρχει δίπλα της μια παμπ που ονομάζεται «The Greyfriars Bobby» και σε κάποιο σημείο μια επιγραφή: «Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι.
Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1872, σε ηλικία 16 ετών. H πίστη και η αφοσίωσή του ας γίνουν μάθημα σε όλους εμάς».
Το κολάρο του Μπόμπι και το μπολ από το οποίο έτρωγε φυλάσσονται στο Χάντλι Χάουζ, το μουσείο του Εδιμβούργου αφιερωμένο στην ιστορία της πόλης.
παραθέτω την ιστορία του όπως δημοσιεύθηκε στα "νέα"
Του John Walsh. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 7/2/2006
Ο Μπόμπι ήταν ένας σκύλος τόσο πιστός που έζησε 14 χρόνια δίπλα στον τάφο του αφεντικού του. Σχεδόν ενάμιση αιώνα μετά, είναι πλέον η μασκότ του Εδιμβούργου και η ιστορία του γυρίστηκε σε ταινία που κάνει σήμερα πρεμιέρα.
H ιστορία του Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι όχι μόνον άντεξε 146 χρόνια, αλλά στάθηκε και πηγή έμπνευσης για ένα διάσημο άγαλμα, ένα βιβλίο, μια ταινία του Ντίσνεϊ («Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι, 1961), αρκετές χιλιάδες τουριστικές επισκέψεις και τώρα την ταινία «Οι περιπέτειες του Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι», που κάνει σήμερα πρεμιέρα στο Κάστρο του Εδιμβούργου.
Ποιος ήταν όμως ο Μπόμπι; Και γιατί ασχολούμαστε πάλι με την ιστορία του;
Οι λεπτομέρειες είναι απλές και τραγικές.
Τον κρύο χειμώνα του 1853, ένας κηπουρός ονόματι Τζον Γκρέι έφθασε στο Εδιμβούργο με τη σύζυγό του, την Τζες, και τον 13χρονο γιο του Τζον. Έψαξε για δουλειά, αλλά δεν βρήκε τίποτε λόγω και της ηλικίας του - ένας 40χρονος ήταν πολύ ηλικιωμένος στη Σκωτία του 1850. Έγινε έτσι νυχτοφύλακας στην αστυνομία του Εδιμβούργου για τον πενιχρό μισθό των 13 σελινιών την εβδομάδα.
Του έδωσαν επίσης ένα σκύλο φύλακα για να του κρατάει συντροφιά τις νύχτες - πρώτα ένα Κόλεϊ και μετά ένα κουτάβι Σκάι τεριέ, που το έλεγαν Μπόμπι επειδή ανήκε στους «Μπόμπηδες», τη βρετανική αστυνομία. Κάθε μέρα, με ήλιο, χιόνι ή βροχή, περπατούσαν μαζί στους πλακόστρωτους δρόμους του Εδιμβούργου.
Αλλά ο Γκρέι προσβλήθηκε από φυματίωση και πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1858, σε ηλικία 45 χρόνων. Θάφτηκε στο κοιμητήριο της εκκλησίας του Γκρεϊφράιαρς. Λίγο καιρό μετά την κηδεία, η χήρα του εγκατέλειψε την πόλη.
Λίγες μέρες μετά, ένας κηπουρός ανακάλυψε το μικρό σκυλί ξαπλωμένο δίπλα στον τάφο και προσπάθησε να το διώξει με φωνές.
Αλλά ο Μπόμπι δεν υποχώρησε. Καταιγίδες, θύελλες και χαλάζι δεν έπεισαν τον σκύλο να πάψει να φρουρεί τον τάφο του αφεντικού του. Τελικά ο κηπουρός τού έφτιαξε ένα κατάλυμα δίπλα στον τάφο και ο Μπόμπι έζησε 14 χρόνια εκεί, δίπλα στο πρώτο και μοναδικό αφεντικό του, με τις φροντίδες των γειτόνων και των παιδιών, μέχρι που πέθανε το 1872.
Από το 1861, έγινε παράδοση στο Εδιμβούργο να ρίχνεται ένας κανονιοβολισμός από το Κάστρο ακριβώς στη μία το μεσημέρι, ώστε οι κάτοικοι της πόλης να μπορούν να ρυθμίζουν τα ρολόγια τους. Ο Μπόμπι, μια από τις φορές που είχε βγει από το κοιμητήριο, έπιασε φιλίες μ' έναν λοχία Σκοτ από τη φρουρά του Κάστρου, στον οποίο είχε ανατεθεί να ρίχνει τον κανονιοβολισμό, και τον ακολούθησε στις επάλξεις.
Άρχισε από τότε να συνδέει τον κανονιοβολισμό με το μεσημεριανό φαγητό του και κάθε μέρα, μετά το «μπαμ» στη μία, ο Μπόμπι έβγαινε από το κοιμητήριο και κατευθυνόταν στο καφενείο της Καντλμέικερ Ρόου, όπου τον πήγαινε το παλιό αφεντικό του, ο Γκρέι.
Ένας επιπλοποιός ονόματι Ουίλιαμ Ντόου άρχισε να του δίνει κάθε μεσημέρι φαγητό στο ίδιο καφενείο. Και αφότου ένας δημοσιογράφος έγραψε γι' αυτόν στον «Ταχυδρόμο του Ινβερνές», το 1864, ο Μπόμπι έγινε ένα είδος δημοτικής μασκότ.
Το 1867, ένας τοπικός αξιωματούχος ζήτησε από όλους τους ιδιοκτήτες σκύλων να πάρουν άδεια για τα ζώα τους και ανακοίνωσε πως όποιοι σκύλοι δεν είχαν άδεια, άρα και αφεντικό, θα θανατώνονταν.
Ζωντανό αφεντικό ο Μπόμπι δεν είχε και βρέθηκε έτσι αντιμέτωπος με τον θάνατο. Αλλά ο λόρδος - προεστός του Εδιμβούργου σερ Ουίλιαμ Τσέιμπερς επενέβη.
Αγόρασε μια άδεια και εφοδίασε τον σκύλο μ' ένα περιλαίμιο πάνω στο οποίο χάραξε τις λέξεις «Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι με την άδεια του Λόρδου - Προεστού 1867».
Όταν ο σκύλος πέθανε, το 1872, η ιστορία του έφτασε στα αυτιά της βαρόνης Αντζέλια Μπαρντέτ - Κουτς, η οποία συγκινήθηκε τόσο ώστε ζήτησε από το Συμβούλιο του Εδιμβούργου την άδεια να φτιάξει μια κρήνη με το άγαλμα του σκύλου. Το έκανε ένα χρόνο αργότερα, σ' ένα οικόπεδο απέναντι από το κοιμητήριο.
Σήμερα υπάρχει δίπλα της μια παμπ που ονομάζεται «The Greyfriars Bobby» και σε κάποιο σημείο μια επιγραφή: «Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι.
Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1872, σε ηλικία 16 ετών. H πίστη και η αφοσίωσή του ας γίνουν μάθημα σε όλους εμάς».
Το κολάρο του Μπόμπι και το μπολ από το οποίο έτρωγε φυλάσσονται στο Χάντλι Χάουζ, το μουσείο του Εδιμβούργου αφιερωμένο στην ιστορία της πόλης.
Last edited by a moderator:
renata
Member
- Μηνύματα
- 5.544
- Likes
- 1.963
- Επόμενο Ταξίδι
- μαλαισία
kalove
σε ευχαριστούμε πολύ για την ομορφη και τρυφερή ιστορία..
καμμιά φορά μιά σκυλίσια συμπεριφορά μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για ανθρώπους!
τοχω ξαναπεί παλιότερα και μπορεί να παραξηγηθώ πάλι...
Ειναι πολλές φορές στην ζωή μου που προτιμώ την συντροφιά και την σιωπή του σκύλου μου!!
σε ευχαριστούμε πολύ για την ομορφη και τρυφερή ιστορία..
καμμιά φορά μιά σκυλίσια συμπεριφορά μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για ανθρώπους!
τοχω ξαναπεί παλιότερα και μπορεί να παραξηγηθώ πάλι...
Ειναι πολλές φορές στην ζωή μου που προτιμώ την συντροφιά και την σιωπή του σκύλου μου!!
να σ΄ευχαριστησω κ εγω με τη σειρα μου kalove για την πολυ τρυφερη ιστορια κ να συμφωνησω με την ρενατα οσο αναφορα τη συντροφια του σκυλου κ με τη σειρα μου να καταθεσω κατι που με εχει στεναχωρησει αφανταστα τον τελευταιο καιρο...
πριν 1 μηνα κ κατι εμαθα, πως ειμαι εγκυος μετα απο πολλα χρονια, προσπαθειες κ γενικα πολλα βασανα...τα τελευταια χρονια η οικογενεια μας ειναι τριμελης λογω της καρολινας, για την οποια εχω γραψει παραπανω κ η οποια κοσμει κ το προφιλ μου...
πριν 2 μηνες μαζεψαμε κ ενα αδεσποτο την ριτα, αλλα την ειχαμε στο γκαραζ με σπιτακι κ.τλ., την εμβολιασαμε, την καθαρισαμε κ ολα τα σχετικα...
οταν ο γιατρος μου εμαθε για την υπαρξη σκυλιου κ οτι εχει σχεσεις με πρωην αδεσποτο επεμεινε, πως θα πρεπει να απομακρυνθει απο κοντα μου...
δανεισαμε τη ριτα στην πεθερα κ τη καρολινα τη φιλοξενει η αδερφη μου..
η απουσια της με καταστεναχωρησε, αν κ ξερω, πως περναει επισης πολυ καλα...μου ελειπε τρομερα κ καθε σαββατοκυριακο, την επισκεπτομαστε, αλλα χωρις πολλα, πολλα χαδια, αγκαλιες κ φιλια..
προχθες πηγα ξανα στο γιατρο, του εξηγησα, πως απομακρυνθηκε η ριτα, αλλα αυτος ανενδοτος μου ειπε, πως θα μπορουσε κ η καρολινα να μου μεταφερει οποιοδηποτε μικροβιο γλυφωντας με. Εβαλα τα κλαματα, αλλα αυτος ανενδοτος, μετα τον 7ο μηνα μου λεει...
Ο κτηνιατρος απο την αλλη υποστηριζει, πως ο γυναικολογος ειναι υπερβολικος κ εγω ειμαι απαρηγορητη. Μου λειπει τοσο πολυ..Ισως καποιοι να με θεωρουν υπερβολικη, αλλα τοσα χρονια ηταν το παιδι μας, μου κρατουσε την καλυτερη συντροφια, ηταν η παρεα μου, η χαρα μου, η εγνοια μου...φοβαμαι, πως θα με ξεχασει...
Τελος παντων μου λειπει κ ηθελα να μοιραστω αυτην μου την αγωνια κ τον πονο με καποιους, που ισως με καταλαβουν...
πριν 1 μηνα κ κατι εμαθα, πως ειμαι εγκυος μετα απο πολλα χρονια, προσπαθειες κ γενικα πολλα βασανα...τα τελευταια χρονια η οικογενεια μας ειναι τριμελης λογω της καρολινας, για την οποια εχω γραψει παραπανω κ η οποια κοσμει κ το προφιλ μου...
πριν 2 μηνες μαζεψαμε κ ενα αδεσποτο την ριτα, αλλα την ειχαμε στο γκαραζ με σπιτακι κ.τλ., την εμβολιασαμε, την καθαρισαμε κ ολα τα σχετικα...
οταν ο γιατρος μου εμαθε για την υπαρξη σκυλιου κ οτι εχει σχεσεις με πρωην αδεσποτο επεμεινε, πως θα πρεπει να απομακρυνθει απο κοντα μου...
δανεισαμε τη ριτα στην πεθερα κ τη καρολινα τη φιλοξενει η αδερφη μου..
η απουσια της με καταστεναχωρησε, αν κ ξερω, πως περναει επισης πολυ καλα...μου ελειπε τρομερα κ καθε σαββατοκυριακο, την επισκεπτομαστε, αλλα χωρις πολλα, πολλα χαδια, αγκαλιες κ φιλια..
προχθες πηγα ξανα στο γιατρο, του εξηγησα, πως απομακρυνθηκε η ριτα, αλλα αυτος ανενδοτος μου ειπε, πως θα μπορουσε κ η καρολινα να μου μεταφερει οποιοδηποτε μικροβιο γλυφωντας με. Εβαλα τα κλαματα, αλλα αυτος ανενδοτος, μετα τον 7ο μηνα μου λεει...
Ο κτηνιατρος απο την αλλη υποστηριζει, πως ο γυναικολογος ειναι υπερβολικος κ εγω ειμαι απαρηγορητη. Μου λειπει τοσο πολυ..Ισως καποιοι να με θεωρουν υπερβολικη, αλλα τοσα χρονια ηταν το παιδι μας, μου κρατουσε την καλυτερη συντροφια, ηταν η παρεα μου, η χαρα μου, η εγνοια μου...φοβαμαι, πως θα με ξεχασει...
Τελος παντων μου λειπει κ ηθελα να μοιραστω αυτην μου την αγωνια κ τον πονο με καποιους, που ισως με καταλαβουν...
renata
Member
- Μηνύματα
- 5.544
- Likes
- 1.963
- Επόμενο Ταξίδι
- μαλαισία
Ελενη
Ειλικρινά σε καταλαβαίνω πως νοιώθεις που αποχωρίστηκες τα πρώτα παιδιά σου.
Βρίσκω την πρόταση του γυναικολόγου σου πολύ τρομοκρατική..
Ξέρω οτι το σάλιο του σκύλου ειναι 20000 φορές καθαρότερο απο του ανθρώπου.
Το αδέσποτο θα μπορούσε να εξεταστεί και να εμβολιαστεί..
Δεν ειμαι ειδικός γυναικολόγος και δεν θέλω να σε ενθαρύνω.νομίζω οτι είναι υπερβολικος..
Εγω θα το έψαχνα με ένα καλό κτηνίατρο ώστε να απέκλεια την περίπτωση να χάσω το μωρό μου και θα ζούσα με τα σκυλιά μου κανονικά..
Πιστεύω οτι και η εγκυμοσύνη σου θα κυλούσε ομαλότερα γιατι δεν θα είχες αυτή την λύπη που τα αποχωρίστηκες..
Οι γιατροί γίνονται υπερβολικοί καμμιά φορά για το καλό σου,αλλα τίποτα δεν είναι σίγουρο..
Υπομονή και μόλις έρθει το μωρό σου πάρε τα κοντά και θα είστε μια ευτυχισμένη οικογένεια!!
Ειλικρινά σε καταλαβαίνω πως νοιώθεις που αποχωρίστηκες τα πρώτα παιδιά σου.
Βρίσκω την πρόταση του γυναικολόγου σου πολύ τρομοκρατική..
Ξέρω οτι το σάλιο του σκύλου ειναι 20000 φορές καθαρότερο απο του ανθρώπου.
Το αδέσποτο θα μπορούσε να εξεταστεί και να εμβολιαστεί..
Δεν ειμαι ειδικός γυναικολόγος και δεν θέλω να σε ενθαρύνω.νομίζω οτι είναι υπερβολικος..
Εγω θα το έψαχνα με ένα καλό κτηνίατρο ώστε να απέκλεια την περίπτωση να χάσω το μωρό μου και θα ζούσα με τα σκυλιά μου κανονικά..
Πιστεύω οτι και η εγκυμοσύνη σου θα κυλούσε ομαλότερα γιατι δεν θα είχες αυτή την λύπη που τα αποχωρίστηκες..
Οι γιατροί γίνονται υπερβολικοί καμμιά φορά για το καλό σου,αλλα τίποτα δεν είναι σίγουρο..
Υπομονή και μόλις έρθει το μωρό σου πάρε τα κοντά και θα είστε μια ευτυχισμένη οικογένεια!!
renata
Member
- Μηνύματα
- 5.544
- Likes
- 1.963
- Επόμενο Ταξίδι
- μαλαισία
Βάλτε ήχο!!!
Ακόμα ειναι τα μάτια μου βρεγμένα...
και μετά μου λέτε ποιά ζώα!!!
δείτε εδώ και το συζητάμε!
Η αγάπη,η απώλεια,η μοναξιά ειναι ίδια σε όλα τα ζώα που έχουν ψυχή!!
Ακόμα ειναι τα μάτια μου βρεγμένα...
και μετά μου λέτε ποιά ζώα!!!
δείτε εδώ και το συζητάμε!
Η αγάπη,η απώλεια,η μοναξιά ειναι ίδια σε όλα τα ζώα που έχουν ψυχή!!
Last edited by a moderator:
η ρενατα εχει δικιο πρεπει να εχεις καλη ψυχολογια ....ειναι πολυ σημαντικο ....
δεν το διωχνεις το σκυλακι ...απλα ειναι με την αδερφη σου....ειναι με την οικογενεια ελενη ....αυτο να θυμασαι
για λιγους μηνες θα ειναι ,μην το βλεπεις ετσι,για σκεψου να μην ειχες αλλη επιλογη ...
ειναι δυνατον να σε ξεχασει ?
ασε λιγο την αδερφη σου να την χαρει...να την εχει παρεα...τα βραδυα
θα βγαινουν και βολτες ...μια χαρα περνανε
συγχαρητηρια για το μωρο ....ειδες που αν δεν εχεις αγχος ...ολα πανε καλα ?
δεν το διωχνεις το σκυλακι ...απλα ειναι με την αδερφη σου....ειναι με την οικογενεια ελενη ....αυτο να θυμασαι
για λιγους μηνες θα ειναι ,μην το βλεπεις ετσι,για σκεψου να μην ειχες αλλη επιλογη ...
ειναι δυνατον να σε ξεχασει ?
ασε λιγο την αδερφη σου να την χαρει...να την εχει παρεα...τα βραδυα
θα βγαινουν και βολτες ...μια χαρα περνανε
συγχαρητηρια για το μωρο ....ειδες που αν δεν εχεις αγχος ...ολα πανε καλα ?
κινα και σια επικινδυνη προορισμοι !Εκπομπές Travelstories
