panius
Member
- Μηνύματα
- 668
- Likes
- 2.744
Φελιθ 2016!!!
Επί 60 χρόνια, η Μαδρίτη γιορτάζει τον ερχομό του νέου έτους υπό την τηλεοπτική κάλυψη της κρατικής τηλεόρασης, η οποία και μεταδίδει σε απευθείας μετάδοση, σε όλον τον ισπανόφωνο κόσμο τη χρυσή σφαίρα να πέφτει από το μεγάλο ρολόι της Πουέρτα ντελ Σολ μόλις ο δείκτης φτάσει στο 12. Οι παρουσιαστές, όπως και όλος ο κόσμος στην πλατεία, τρώνε 12 ρώγες σταφύλι, από μία σε κάθε χτύπο του ρολογιού. Ένα έθιμο, που δεν ξέρω αν τηρείται μόνο στη Μαδρίτη ή στην Ισπανία γενικότερα.
Φέτος τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα... υπό των φόβο των τρομοκρατικών επιθέσεων που στοίχειωσαν και στοιχειώνουν ακόμα την Ευρώπη, αποφασίστηκε τα μέτρα ασφαλείας να είναι κάπως...πιο έντονα!
Στις εννιά έκλεισε ο σταθμός του μετρό στην πλατεία...
Στις εννέα και μισή έκλεισε όλη η πλατεία! Κανείς δεν μπορούσε να μπει, μόνο να βγει.
Εγώ και ο Μάκης μακαρίζαμε την τύχη μας που είχαμε πάει εκεί από τις οχτώ και μισή. Χαλάλι η αναμονή! Είχαμε προμηθευτεί 1μιση λίτρο σαγκρία, τα σταφυλάκια μας, μια χαρά θα περνούσαμε...
Αμ δε! Στις δέκα εκκενώνεται όλη η πλατεία!!! Δεκάδες αστυνομικοί μας προώθησαν στους γύρω δρόμους, μπήκαν στα εστιατόρια και απαίτησαν να φύγουν όλοι έξω, πελάτες και υπάλληλοι. Τα καταστήματα κατέβασαν όλα ρολά και η πλατεία άδειασε! Ιστορικές στιγμές!
Η αστυνομία ετοιμάζεται για την εκκένωση της πλατείας...
τα εστιατόρια αδειάζουν κακήν κακώς...
Δεν ξανάγινε! Άδεια Puerta del Sol παραμονές Πρωτοχρονιάς!
Ο κόσμος στους δρόμους φώναζε, σφύριζε... σκηνικό διαδήλωσης.
Γύρω στις 22:20 και αφού η πλατεία ελέγχθηκε από τις δυνάμεις της αστυνομίας, δόθηκε το ΟΚ και μας άφησαν να ξαναμπούμε κατόπιν σωματικού ελέγχου. Κάπου εκεί, η σαγκριούλα μας, αντί να πέσει στο στομαχάκι μας και να το ζεστάνει, έπεσε σε έναν τεράστιο κάδο από τον υπερβολικό ζήλο του οργάνου της τάξης (που να μην πιει αλκοόλ όλο το 2016). Τουλάχιστον μας άφησε να πάρουμε τα σταφύλια μας μαζί. Έθιμο βλέπετε. Σε άλλα σημεία ελέγχου οι αστυνομικοί ήταν πιο ελαστικοί και μείναμε εμείς με φθόνο να κοιτάζουμε τους άλλους να γεμίζουν με χαρά τα πλαστικά ποτήρια τους, έτοιμοι να τους ορμήξουμε...
Η ατμόσφαιρα την τελευταία ώρα πριν την αλλαγή του χρόνου ήταν πολύ ανεβασμένη. Μάσκες, χρωματιστές περούκες, γυαλιά που αναβόσβηναν, γκρουπ από όλη τη λατινική αμερική να φωνάζουν "βίβα Μέχικο, Αρτζεντίνα κλπ" και από τα μπαλκόνια κάθε τρεις και λίγο οι "ντόπιες" Μενεγάκες και Σκορδές - εντελώς αλμοδοβαρικές όμως- να βγαίνουν, να χαιρετούν και ο κόσμος από κάτω να ουρλιάζει...
Και κάπως έτσι άλλαξε ο χρόνος... η μπάλα έπεσε, το "Feliz 2016" φωτίστηκε απάνω στο ρολόι, φάγαμε τα σταφυλάκια μας και μετά από 10 λεπτά, ο κόσμος άρχισε να φεύγει για να συνεχίσει τη διασκέδασή του στα μπαράκια, στα γύρω στενά. Ούτε μουσική, ούτε πυροτεχνήματα, ούτε να βγει ο δήμαρχος να βγάλει λόγο, τίποτε απολύτως. Ευτυχώς ο κόσμος είχε τόσο κέφι, που η ώρα πέρασε ευχάριστα έτσι κι αλλιώς. Πιστεύω, με τόσα μέτρα ασφαλείας, τόση αστυνόμευση, με το ελικόπτερο της αστυνομίας να πετάει συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας και σίγουρα ελεύθερους σκοπευτές να εποπτεύουν ακροβολισμένοι στα γύρω κτήρια, δεν υπήρχε περίπτωση, όχι πυροτέχνημα, ούτε πασχαλιάτικη κροτίδα να πέσει την ώρα εκείνη.
Άντε και καλή μας χρονιά!!!
Η Μαδρίτη όμως δεν πτοήθηκε. Συνέχισε με απίστευτο κέφι να διασκεδάζει και οι δρόμοι όλοι ήταν κατάμεστοι από κόσμο.
Λίγο πιο κάτω από την Plaza Mayor, αφήσαμε τα βήματά μας να ακολουθήσουν τη δυνατή μουσική που έρχονταν από ένα στενάκι. Αυτό που αντικρίσαμε δεν το περιμέναμε!
Ένα όχημα της πυροσβεστικής έμπαινε εκείνη την ώρα στο τμήμα της περιοχής και οι bomberos (πυροσβέστες) με πλήρη εξοπλισμό ήταν κρεμασμένοι απάνω του και χόρευαν. Το τι γινόταν από κάτω από τα κοριστόπουλα (και τα αγοράκια) δεν μπορεί να περιγραφεί! Το όχημα μπήκε μέσα στο κτήριο αλλά οι bomberos βγήκαν έξω και άρχισαν να χορεύουν, να φωτογραφίζονται με το πλήθος, να τραγουδούν ισπανική και αμερικάνικη ποπ...
Και ήταν όλοι τους σαν να βγήκαν από τις σελίδες του ημερολογίου "Έλα να με σβήσεις 2016". Μόνο στριπτίζ δεν κάνανε... αν και τα μπλουζάκια για να φανεί ο κοιλιακός από κάτω σηκώθηκαν ουκ ολίγες φορές. Εκεί το βγάλαμε το συμπέρασμα: οι los gatos (το παρατσούκλι των μαδριλένων) είναι τελείως locos!
Συνεχίσαμε για ποτάκι στην περιοχή Huerta πριν πάμε στο ξενοδοχείο.
7μιση η ώρα το πρωί κάναμε check out. Στο μετρό, η νεολαία της Μαδρίτης γύριζε σπίτι της μετά από ένα τρελό και συνεχές ξενύχτι. Τρίκλιζε, τραγουδούσε και ξερνούσε με χαμόγελο!!!
Αυτή λοιπόν ήταν η παραμονή μας στην Μαδρίτη. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω γιορτών, αλλά τη ζωντάνια, τον παλμό, την ενέργεια που ένιωσα εκεί, σε πολύ λίγες πόλεις την έχω βιώσει. Μια πόλη αυθεντική, μεγαλόπρεπη, με χαρούμενους ανθρώπους γεμάτους αυτοπεποίθηση. Πραγματική πρωτεύουσα!
Λυπήθηκα που:
1) Δεν πήγα στο πάρκο Ρετίρο, από τα ωραιότερα της Ευρώπης.
2) Δεν επισκέφτηκα το "Κολωνάκι" της Μαδρίτης, την περιοχή Σαλαμάνκα με τα ακριβά καταστήματα, να πάρω μια ιδέα, πώς ζουν οι upper class Μαδριλένοι.
3) Δεν πρόλαβα να δω τη λεωφόρο Castellana με τους εμβληματικούς κεκλιμένους ουρανοξύστες, τους άλλους πανύψηλους Torres Quatro, αλλά και το στάδιο Santiago Bernabeu. Δεν είμαι ποδοσφαιρόφιλος, αλλά ένα στάδιο με 5 διαζώματα το λες και σύγχρονο Κολοσσαίο!
4) Δεν περπάτησα περισσότερο στις γειτονιές της
Ας είναι... να έχουμε αφορμές να ξαναπάμε!!!
Πρόξιμα εσταθιόν, ή αν προτιμάτε (στα καταλανικά) πρόξιμα εστασίο: Barcelona!!! Για πάμε...
Επί 60 χρόνια, η Μαδρίτη γιορτάζει τον ερχομό του νέου έτους υπό την τηλεοπτική κάλυψη της κρατικής τηλεόρασης, η οποία και μεταδίδει σε απευθείας μετάδοση, σε όλον τον ισπανόφωνο κόσμο τη χρυσή σφαίρα να πέφτει από το μεγάλο ρολόι της Πουέρτα ντελ Σολ μόλις ο δείκτης φτάσει στο 12. Οι παρουσιαστές, όπως και όλος ο κόσμος στην πλατεία, τρώνε 12 ρώγες σταφύλι, από μία σε κάθε χτύπο του ρολογιού. Ένα έθιμο, που δεν ξέρω αν τηρείται μόνο στη Μαδρίτη ή στην Ισπανία γενικότερα.
Φέτος τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα... υπό των φόβο των τρομοκρατικών επιθέσεων που στοίχειωσαν και στοιχειώνουν ακόμα την Ευρώπη, αποφασίστηκε τα μέτρα ασφαλείας να είναι κάπως...πιο έντονα!
Στις εννιά έκλεισε ο σταθμός του μετρό στην πλατεία...
Στις εννέα και μισή έκλεισε όλη η πλατεία! Κανείς δεν μπορούσε να μπει, μόνο να βγει.
Εγώ και ο Μάκης μακαρίζαμε την τύχη μας που είχαμε πάει εκεί από τις οχτώ και μισή. Χαλάλι η αναμονή! Είχαμε προμηθευτεί 1μιση λίτρο σαγκρία, τα σταφυλάκια μας, μια χαρά θα περνούσαμε...
Αμ δε! Στις δέκα εκκενώνεται όλη η πλατεία!!! Δεκάδες αστυνομικοί μας προώθησαν στους γύρω δρόμους, μπήκαν στα εστιατόρια και απαίτησαν να φύγουν όλοι έξω, πελάτες και υπάλληλοι. Τα καταστήματα κατέβασαν όλα ρολά και η πλατεία άδειασε! Ιστορικές στιγμές!
Η αστυνομία ετοιμάζεται για την εκκένωση της πλατείας...
τα εστιατόρια αδειάζουν κακήν κακώς...
Δεν ξανάγινε! Άδεια Puerta del Sol παραμονές Πρωτοχρονιάς!
Ο κόσμος στους δρόμους φώναζε, σφύριζε... σκηνικό διαδήλωσης.
Γύρω στις 22:20 και αφού η πλατεία ελέγχθηκε από τις δυνάμεις της αστυνομίας, δόθηκε το ΟΚ και μας άφησαν να ξαναμπούμε κατόπιν σωματικού ελέγχου. Κάπου εκεί, η σαγκριούλα μας, αντί να πέσει στο στομαχάκι μας και να το ζεστάνει, έπεσε σε έναν τεράστιο κάδο από τον υπερβολικό ζήλο του οργάνου της τάξης (που να μην πιει αλκοόλ όλο το 2016). Τουλάχιστον μας άφησε να πάρουμε τα σταφύλια μας μαζί. Έθιμο βλέπετε. Σε άλλα σημεία ελέγχου οι αστυνομικοί ήταν πιο ελαστικοί και μείναμε εμείς με φθόνο να κοιτάζουμε τους άλλους να γεμίζουν με χαρά τα πλαστικά ποτήρια τους, έτοιμοι να τους ορμήξουμε...
Η ατμόσφαιρα την τελευταία ώρα πριν την αλλαγή του χρόνου ήταν πολύ ανεβασμένη. Μάσκες, χρωματιστές περούκες, γυαλιά που αναβόσβηναν, γκρουπ από όλη τη λατινική αμερική να φωνάζουν "βίβα Μέχικο, Αρτζεντίνα κλπ" και από τα μπαλκόνια κάθε τρεις και λίγο οι "ντόπιες" Μενεγάκες και Σκορδές - εντελώς αλμοδοβαρικές όμως- να βγαίνουν, να χαιρετούν και ο κόσμος από κάτω να ουρλιάζει...
Και κάπως έτσι άλλαξε ο χρόνος... η μπάλα έπεσε, το "Feliz 2016" φωτίστηκε απάνω στο ρολόι, φάγαμε τα σταφυλάκια μας και μετά από 10 λεπτά, ο κόσμος άρχισε να φεύγει για να συνεχίσει τη διασκέδασή του στα μπαράκια, στα γύρω στενά. Ούτε μουσική, ούτε πυροτεχνήματα, ούτε να βγει ο δήμαρχος να βγάλει λόγο, τίποτε απολύτως. Ευτυχώς ο κόσμος είχε τόσο κέφι, που η ώρα πέρασε ευχάριστα έτσι κι αλλιώς. Πιστεύω, με τόσα μέτρα ασφαλείας, τόση αστυνόμευση, με το ελικόπτερο της αστυνομίας να πετάει συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας και σίγουρα ελεύθερους σκοπευτές να εποπτεύουν ακροβολισμένοι στα γύρω κτήρια, δεν υπήρχε περίπτωση, όχι πυροτέχνημα, ούτε πασχαλιάτικη κροτίδα να πέσει την ώρα εκείνη.
Άντε και καλή μας χρονιά!!!
Η Μαδρίτη όμως δεν πτοήθηκε. Συνέχισε με απίστευτο κέφι να διασκεδάζει και οι δρόμοι όλοι ήταν κατάμεστοι από κόσμο.
Λίγο πιο κάτω από την Plaza Mayor, αφήσαμε τα βήματά μας να ακολουθήσουν τη δυνατή μουσική που έρχονταν από ένα στενάκι. Αυτό που αντικρίσαμε δεν το περιμέναμε!
Ένα όχημα της πυροσβεστικής έμπαινε εκείνη την ώρα στο τμήμα της περιοχής και οι bomberos (πυροσβέστες) με πλήρη εξοπλισμό ήταν κρεμασμένοι απάνω του και χόρευαν. Το τι γινόταν από κάτω από τα κοριστόπουλα (και τα αγοράκια) δεν μπορεί να περιγραφεί! Το όχημα μπήκε μέσα στο κτήριο αλλά οι bomberos βγήκαν έξω και άρχισαν να χορεύουν, να φωτογραφίζονται με το πλήθος, να τραγουδούν ισπανική και αμερικάνικη ποπ...
Και ήταν όλοι τους σαν να βγήκαν από τις σελίδες του ημερολογίου "Έλα να με σβήσεις 2016". Μόνο στριπτίζ δεν κάνανε... αν και τα μπλουζάκια για να φανεί ο κοιλιακός από κάτω σηκώθηκαν ουκ ολίγες φορές. Εκεί το βγάλαμε το συμπέρασμα: οι los gatos (το παρατσούκλι των μαδριλένων) είναι τελείως locos!
Συνεχίσαμε για ποτάκι στην περιοχή Huerta πριν πάμε στο ξενοδοχείο.
7μιση η ώρα το πρωί κάναμε check out. Στο μετρό, η νεολαία της Μαδρίτης γύριζε σπίτι της μετά από ένα τρελό και συνεχές ξενύχτι. Τρίκλιζε, τραγουδούσε και ξερνούσε με χαμόγελο!!!
Αυτή λοιπόν ήταν η παραμονή μας στην Μαδρίτη. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω γιορτών, αλλά τη ζωντάνια, τον παλμό, την ενέργεια που ένιωσα εκεί, σε πολύ λίγες πόλεις την έχω βιώσει. Μια πόλη αυθεντική, μεγαλόπρεπη, με χαρούμενους ανθρώπους γεμάτους αυτοπεποίθηση. Πραγματική πρωτεύουσα!
Λυπήθηκα που:
1) Δεν πήγα στο πάρκο Ρετίρο, από τα ωραιότερα της Ευρώπης.
2) Δεν επισκέφτηκα το "Κολωνάκι" της Μαδρίτης, την περιοχή Σαλαμάνκα με τα ακριβά καταστήματα, να πάρω μια ιδέα, πώς ζουν οι upper class Μαδριλένοι.
3) Δεν πρόλαβα να δω τη λεωφόρο Castellana με τους εμβληματικούς κεκλιμένους ουρανοξύστες, τους άλλους πανύψηλους Torres Quatro, αλλά και το στάδιο Santiago Bernabeu. Δεν είμαι ποδοσφαιρόφιλος, αλλά ένα στάδιο με 5 διαζώματα το λες και σύγχρονο Κολοσσαίο!
4) Δεν περπάτησα περισσότερο στις γειτονιές της
Ας είναι... να έχουμε αφορμές να ξαναπάμε!!!
Πρόξιμα εσταθιόν, ή αν προτιμάτε (στα καταλανικά) πρόξιμα εστασίο: Barcelona!!! Για πάμε...
Last edited: