pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.273
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Πολύ μου αρέσει αυτή η live ανταπόκριση! Σου εύχομαι αύριο να νιώθεις καλύτερα για να απολαύσεις περισσότερα την τελευταία σας βραζιλιάνικη μέρα!
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !
ΝΑΝΑΕΑ
Member
- Μηνύματα
- 30
- Likes
- 27
- Ταξίδι-Όνειρο
- και πάλι Βραζιλία!
19.08.2010 Ο Καιρός πολύ καλός, με 25 βαθμούς και απίστευτη λιακάδα. Νιώθω πολύ καλύτερα σήμερα και έτσι τίποτα δεν θα με εμποδίσει να απολαύσω την σημερινή περιήγηση η οποία ξεκινάει από το λόφο Pao de Acucar. Έχω την εξής συμβουλή σε όσους πρόκειται να τον επισκεφτούν: Προσπαθήστε να είστε στο τελεφερίκ στις 9.00 το αργότερο. Το πιο πιθανό είναι να είστε οι πρώτοι και να απολαύσετε την υπέροχη θέα, ανενόχλητοι και με την ησυχία σας από όποιο σημείο θέλετε. Όταν θα κατεβαίνετε μετά και θα βλέπετε το επόμενο τελεφερίκ να ανεβαίνει γεμάτο κόσμο, θα νιώσετε πολύ τυχεροί!
Επόμενη στάση, όσο είναι νωρίς, Corcovado και άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή. Η διαδρομή μπορεί να γίνει με τρενάκι ή αυτοκίνητο. Με αυτοκίνητο βέβαια η διαδρομή περνάει μέσα από το δάσος Tijuca, το οποίο είναι πανέμορφο. Αυτή τη διαδρομή ακολουθήσαμε εμείς. Όνειρο αλλά και πολλές στροφές. Όταν φτάνουμε στο άγαλμα αν και είναι ακόμη νωρίς, γύρω στις 10.30 – 11.00, γίνεται πανικός! Ίσως είναι το μόνο σημείο στην πόλη που ακούσαμε τόσες ξένες γλώσσες, αυτές τις μέρες. Όλοι με μια φωτογραφική στο χέρι και φυσικά οι Ιάπωνες αιώνιοι! Μέχρι και ξαπλωτοί με τις τεράστιες φωτογραφικές να προσπαθούν να αποθανατίσουν το άγαλμα του Ιησού από κάθε οπτική γωνία. Η θέα βέβαια από εκεί συγκλονιστική, το άγαλμα σου προκαλεί κι αυτό ένα δέος, όχι τόσο για το μέγεθός του, όσο για αυτό που συμβολίζει. Η ορατότητα σήμερα είναι τέλεια. Βγάζουμε κι εμείς κάποιες φωτογραφίες και αφήνουμε τον πολύ κόσμο για να απολαύσουμε ένα φρέσκο, δροσιστικό χυμό. Μην με ρωτάτε για τα φρούτα, είδα τόσα πολλά αυτές τις μέρες που αποκλείεται να έχω συνδέσει σωστά ονόματα και εμφάνιση. Επιστροφή από το δάσος Tijuca και πάλι και μετά από ένα στοπ στο Centro για να προστεθεί ένα ακόμη έθνικ μουσικό όργανο στη συλλογή, συνεχίζουμε με το Μαρακανά, ή πιο σωστά: για το Estádio Jornalista Mário Filho. Αφού είδαμε τα πάντα, από κερκίδες, αποδυτήρια, πατημασιές αυτόγραφα διάφορων θρύλων του ποδοσφαίρου, μπορώ να πω ότι αν και δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο, το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον... Αφού αν είχαμε περισσότερες μέρες, ευχαρίστως θα πήγαινα να δω ένα ματς. Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν μου ήρθε αυτή η επιθυμία.
Και η σημερινή περιήγηση τελειώνει με μία μεγάλη βόλτα στο Βοτανικό Κήπο. Μιλάμε όμως για πολύ μεγάλη βόλτα, διότι πρόκειται για τεράστια έκταση. Κυριολεκτικά ξεχνάς ότι βρίσκεσαι μέσα στην πόλη. Πιστεύω πως ήταν πολύ καλή και οικολογική η ιδέα του αυτοκράτορα να φυτευτεί ένα δάσος στο σημείο εκείνο, τελικά ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του. Δεν ξέρω τι μου άρεσε περισσότερο: Τα εξωτικά δέντρα, οι λιμνούλες, οι μικροί καταρράκτες, τα διάφορα μικρά ζώα που περιφέρονται, οι διάφορες ποικιλίες σε ορχιδέες, που κάποιες δεν τις είχα ξαναδεί; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Αφού βγαίνουμε από το πάρκο, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Ήδη μελαγχολώ. Όλα θα μου λείψουν. Αφού αποχαιρετάμε τη Lisa, που μας συνόδευε τις τελευταίες μέρες και που περισσότερο μας έδινε την αίσθηση ότι είναι μια φίλη που μας φιλοξενεί και όχι η ξεναγός μας, βγαίνουμε για μια τελευταία βραδινή βόλτα στη Copacabana. Δεν θέλω να γυρίσω ακόμη στην Ελλάδα...
20.08.2010 Ο Καιρός τέλειος με 31 βαθμούς. Δεν έχω κοιμηθεί όλη νύχτα και νωρίς νωρίς το πρώι βγαίνουμε για μια τελευταία τζούρα Copacabana. Μα τι γίνεται; Που ήταν όλες αυτές με τα bikini τις προηγούμενες μέρες; Το κάνουν για να μου σπάσουν τα νεύρα... Κοίτα που θα μας αναγκάσουν να ξαναέρθουμε το συντομότερο! Αφού βρέχουμε κι εμείς για λίγο τα..... ποδαράκια μας στη θάλασσα, επιστρέφουμε για να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής... Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Θα ξαναέρθουμε.
Επόμενη στάση, όσο είναι νωρίς, Corcovado και άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή. Η διαδρομή μπορεί να γίνει με τρενάκι ή αυτοκίνητο. Με αυτοκίνητο βέβαια η διαδρομή περνάει μέσα από το δάσος Tijuca, το οποίο είναι πανέμορφο. Αυτή τη διαδρομή ακολουθήσαμε εμείς. Όνειρο αλλά και πολλές στροφές. Όταν φτάνουμε στο άγαλμα αν και είναι ακόμη νωρίς, γύρω στις 10.30 – 11.00, γίνεται πανικός! Ίσως είναι το μόνο σημείο στην πόλη που ακούσαμε τόσες ξένες γλώσσες, αυτές τις μέρες. Όλοι με μια φωτογραφική στο χέρι και φυσικά οι Ιάπωνες αιώνιοι! Μέχρι και ξαπλωτοί με τις τεράστιες φωτογραφικές να προσπαθούν να αποθανατίσουν το άγαλμα του Ιησού από κάθε οπτική γωνία. Η θέα βέβαια από εκεί συγκλονιστική, το άγαλμα σου προκαλεί κι αυτό ένα δέος, όχι τόσο για το μέγεθός του, όσο για αυτό που συμβολίζει. Η ορατότητα σήμερα είναι τέλεια. Βγάζουμε κι εμείς κάποιες φωτογραφίες και αφήνουμε τον πολύ κόσμο για να απολαύσουμε ένα φρέσκο, δροσιστικό χυμό. Μην με ρωτάτε για τα φρούτα, είδα τόσα πολλά αυτές τις μέρες που αποκλείεται να έχω συνδέσει σωστά ονόματα και εμφάνιση. Επιστροφή από το δάσος Tijuca και πάλι και μετά από ένα στοπ στο Centro για να προστεθεί ένα ακόμη έθνικ μουσικό όργανο στη συλλογή, συνεχίζουμε με το Μαρακανά, ή πιο σωστά: για το Estádio Jornalista Mário Filho. Αφού είδαμε τα πάντα, από κερκίδες, αποδυτήρια, πατημασιές αυτόγραφα διάφορων θρύλων του ποδοσφαίρου, μπορώ να πω ότι αν και δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο, το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον... Αφού αν είχαμε περισσότερες μέρες, ευχαρίστως θα πήγαινα να δω ένα ματς. Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν μου ήρθε αυτή η επιθυμία.
Και η σημερινή περιήγηση τελειώνει με μία μεγάλη βόλτα στο Βοτανικό Κήπο. Μιλάμε όμως για πολύ μεγάλη βόλτα, διότι πρόκειται για τεράστια έκταση. Κυριολεκτικά ξεχνάς ότι βρίσκεσαι μέσα στην πόλη. Πιστεύω πως ήταν πολύ καλή και οικολογική η ιδέα του αυτοκράτορα να φυτευτεί ένα δάσος στο σημείο εκείνο, τελικά ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του. Δεν ξέρω τι μου άρεσε περισσότερο: Τα εξωτικά δέντρα, οι λιμνούλες, οι μικροί καταρράκτες, τα διάφορα μικρά ζώα που περιφέρονται, οι διάφορες ποικιλίες σε ορχιδέες, που κάποιες δεν τις είχα ξαναδεί; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Αφού βγαίνουμε από το πάρκο, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Ήδη μελαγχολώ. Όλα θα μου λείψουν. Αφού αποχαιρετάμε τη Lisa, που μας συνόδευε τις τελευταίες μέρες και που περισσότερο μας έδινε την αίσθηση ότι είναι μια φίλη που μας φιλοξενεί και όχι η ξεναγός μας, βγαίνουμε για μια τελευταία βραδινή βόλτα στη Copacabana. Δεν θέλω να γυρίσω ακόμη στην Ελλάδα...
20.08.2010 Ο Καιρός τέλειος με 31 βαθμούς. Δεν έχω κοιμηθεί όλη νύχτα και νωρίς νωρίς το πρώι βγαίνουμε για μια τελευταία τζούρα Copacabana. Μα τι γίνεται; Που ήταν όλες αυτές με τα bikini τις προηγούμενες μέρες; Το κάνουν για να μου σπάσουν τα νεύρα... Κοίτα που θα μας αναγκάσουν να ξαναέρθουμε το συντομότερο! Αφού βρέχουμε κι εμείς για λίγο τα..... ποδαράκια μας στη θάλασσα, επιστρέφουμε για να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής... Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Θα ξαναέρθουμε.
ΝΑΝΑΕΑ
Member
- Μηνύματα
- 30
- Likes
- 27
- Ταξίδι-Όνειρο
- και πάλι Βραζιλία!
Αμην! Μακάρι να πιάνουν οι ευχές σου McElk!
Έχω λίγες ώρες πίσω στη Θεσσαλονίκη και ήδη μου λείπει η ατμόσφαιρα του Ρίο. Πάντα πίστευα ότι το Ρίο και η Βραζιλία γενικότερα, είναι ένα μέρος ξεχωριστό, αλλά τώρα που το είδα με τα μάτια μου, μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλύτερο απ' ότι το φανταζόμουν και έχω δει μόνο ελάχιστα πράγματα.
Έχω λίγες ώρες πίσω στη Θεσσαλονίκη και ήδη μου λείπει η ατμόσφαιρα του Ρίο. Πάντα πίστευα ότι το Ρίο και η Βραζιλία γενικότερα, είναι ένα μέρος ξεχωριστό, αλλά τώρα που το είδα με τα μάτια μου, μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλύτερο απ' ότι το φανταζόμουν και έχω δει μόνο ελάχιστα πράγματα.
ΝΑΝΑΕΑ
Member
- Μηνύματα
- 30
- Likes
- 27
- Ταξίδι-Όνειρο
- και πάλι Βραζιλία!
Παραλειπόμενα:
Ξέχασα να αναφέρω στην ιστορία μου την επίσκεψη στη σχολή Samba της Mangueira. Παλιά σχολή, με πολλές διακρίσεις. Η εμπειρία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Απορρίψαμε να κάνουμε τουρ στις φαβέλες, θεωρώ όμως ότι η επίσκεψη μιας σχολής είναι επιβεβλημένη και σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω το Yorgo για το tip! Δυστυχώς εμείς δεν πέσαμε σε μέρα που είχε πάρτυ (κάθε Σάββατο)
. Αν μέναμε λίγο παραπάνω, σίγουρα θα πηγαίναμε. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η πινακίδα, ότι απαγορεύεται η είσοδος με όπλο.
Τι να πεις;:roll:
Ξέχασα να αναφέρω στην ιστορία μου την επίσκεψη στη σχολή Samba της Mangueira. Παλιά σχολή, με πολλές διακρίσεις. Η εμπειρία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Απορρίψαμε να κάνουμε τουρ στις φαβέλες, θεωρώ όμως ότι η επίσκεψη μιας σχολής είναι επιβεβλημένη και σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω το Yorgo για το tip! Δυστυχώς εμείς δεν πέσαμε σε μέρα που είχε πάρτυ (κάθε Σάββατο)
. Αν μέναμε λίγο παραπάνω, σίγουρα θα πηγαίναμε. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η πινακίδα, ότι απαγορεύεται η είσοδος με όπλο. Τι να πεις;:roll:
Guybrush
New Member
- Μηνύματα
- 2
- Likes
- 2
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω μία παρέμβαση και να παραθέσω και την δική μου άποψη ως συνταξιδιώτης σε αυτό το ταξίδι. Την πλευρά που δεν είδατε στα προαναφερθέντα posts και μικρές λεπτομέρειες που δεν ειπώθηκαν! Μην περιμένετε πικάντικες λεπτομέρειες (πονηρούλικα!) απλά στοιχεία για το ταξίδι και κάποιες παραπάνω πληροφορίες.
Πρώτα από όλα η πόλη, όσο προλάβαμε να δούμε, πανέμορφη!
Προχωρώντας στο εσωτερικό και καθώς απομακρύνεσαι από την παραλία θυμίζει περισσότερο ευρωπαϊκή πόλη με πολύ πράσινο και πάρκα με την μόνη διαφορά ότι στην θέση των δέντρων της κεντρικής Ευρώπης εκεί έχει φοίνικες και τροπικά φυτά.
Οι παραλίες, δεν το περίμενα, αλλά μπορείς να κάθεσαι ειδικά στην Copacabana και να κοιτάς με τις ώρες τα κύματα. Απίστευτες! Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι ότι στην παραλία έβλεπες κάθε ηλικίας άτομα να επιδίδονται σε αθλητικές δραστηριότητες. Τρέξιμο, ποδηλασία, volley, ποδόσφαιρο, handball, rugby, ρακέτες ..... Είχε γυμναστήριο στημένο στην παραλία για τους πιο σφιχτερμεν! Και κάθε 50 μέτρα μία κατασκευή σε μέγεθος στάσης λεωφορείου για ασκήσεις όπως έλξεις, κάμψεις, κοιλιακούς κ.α. Γενικά αθλούνται πολύ και με κάθε ευκαιρία.
Εγκληματικότητα: Μεγάλο θέμα! Εμείς εκεί που κινηθήκαμε δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα ούτε καν το αίσθημα ανασφάλειας. Ωστόσο αποφύγαμε να πάμε (και μετά από τις πολύτιμες συμβουλές της ξεναγού) σε περιοχές συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Για παράδειγμα ΜΗΝ πάτε στο Centro την Κυριακή που είναι όλα κλειστά γιατί έχει διάφορους που περιμένουν ανυποψίαστους τουρίστες που κάνουν την βόλτα τους.
Είδαμε αρκετούς άστεγους που στρώνουν ένα χαρτόνι και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο και επαίτες να κάθονται στην άκρη του δρόμου χωρίς όμως κανένας να μας ενοχλήσει έστω και για να μας ζητήσει βοήθεια.
Στο 90% των πολυκατοικιών έχει περίφραξη με ψηλά κάγκελα και μέσα 24 ώρες φύλακα-επιστάτη ο οποίος σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν και οπλισμένος! Σημάδι της αυξημένης εγκληματικότητας ή και για να μην μπαίνουν οι άστεγοι να κοιμούνται μέσα στις πολυκατοικίες.
Υπάρχουν δρόμοι σε πολύ καλές περιοχές πού έχουν μπάρα, κάμερες και φύλακες γιατί είναι στην ουσία κάτι σαν ιδιωτικοί δρόμοι και οδηγούν σε πολυτελή σπίτια.
Στις παραλίες, τουλάχιστον αυτήν την περίοδο, δεν είχε πολύ κόσμο και δεν είδαμε ούτε ένα περιστατικό με κλοπή.
Αστυνομία έχει παντού. Στην παραλία με γουρούνες, στους δρόμους με μηχανές και αυτοκίνητα και πεζοί σε περιπολίες. Υπάρχει το σώμα των αστυνομικών, οι ειδικές δυνάμεις τις αστυνομίας (μοιάζουν με στρατού) και η δημοτική, οι αρμοδιότητες βέβαια της τελευταίας περιορίζονται στο να κόβουν κλήσεις και να επιλύουν παρόμοια μικρά προβλήματα.
Για τις πολύ βραδινές ώρες δεν μπορώ να σας πω γιατί κουρασμένοι από τις καθημερινές πολύωρες εξορμήσεις πηγαίναμε στην περιοχή της Copacabana για κανένα ποτό και δεν το ξενυχτούσαμε και πολύ! Συνήθως 11.00 με 12.00 φεύγαμε (πριν γίνουμε κολοκύθες!) Βέβαια σε αυτό συνέβαλε και ότι είχαμε και έναν φόβο όχι από αυτά που βλέπαμε αλλά από αυτά που ακούσαμε πριν πάμε και είπαμε ας φυλάξουμε τα ρούχα μας γιατί ποτέ δεν ξέρεις με αποτέλεσμα να γυρίζουμε νωρίς σχετικά στο ξενοδοχείο. Μέχρι εκείνη την ώρα πάντως όλα ήταν μια χαρά με αρκετό κόσμο στους δρόμους και στα μαγαζιά.
Το φαγητό είναι πάρα πολύ καλό. Το κρέας έχει τον πρώτο λόγο και υπάρχει σε κάθε τραπέζι. Σαν ονόματα δεν τα θυμάμαι αλλά θυμάμαι ότι ήταν πολύ νόστιμα σε σημείο να ψάξουμε αν υπάρχει κανένα βιβλίο με συνταγές στα Αγγλικά αλλά τα μόνα που βρήκαμε ήταν στα Πορτογαλικά. Δεν πειράζει ας είναι καλά το internet!
Ενθουσιάστηκα με τα ψωμάκια τυριού-μπουκίτσες (Pao de queijo)που είχε στο πρωινό που φάγαμε στην φυτεία του καφέ. Απλά θα μπορούσα να φάω μέχρι να μας διώξουν! Καθώς επίσης και τα πιτάκια που μας έδωσαν σαν ορεκτικό και οι γλυκοπατάτες στην Petropolis στο σπίτι που φάγαμε. Προτείνω να πάτε σε μαγαζί που μπορείς να φας όσο θέλεις πληρώνοντας είσοδο και τα ποτά. Αφού μπορείς να πάρεις απεριόριστες ποσότητες από μπουφέδες με κάθε λογής σαλάτες και θαλασσινά, έρχονται συνεχώς με τις σούβλες ανά χείρας οι σερβιτόροι για να σου προσφέρουν κρεατικά διαφορετικά μεταξύ τους μέχρι να σκάσεις!
Από ποτά εννοείται caipirinha και τοπική μπύρα (cerveca) η οποία πολλές φορές σερβίρεται σε μια ατομική παγοθήκη! Προσωπικά μου άρεσε από τα αναψυκτικά το guarana και όσον αφορά τα κρασιά βρήκαμε ως επί το πλείστον από Χιλή που συνόδευαν πολύ ωραία όλα τα φαγητά. Υπάρχουν πολλά μαγαζάκια που πουλάνε χυμούς με διάφορες γεύσεις και συνδυασμούς πολλοί γευστικοί, καρύδες δροσιστικότατες και σε ξεδιψάνε πραγματικά και τώρα τελευταία έχουν ανοίξει μαγαζιά που πουλάνε παγωμένο γιαούρτι με φρέσκα φρούτα αλλά δεν δοκιμάσαμε.
Παράξενες μου φάνηκαν οι ποσότητες των προϊόντων. Για παράδειγμα το νερό είναι 510ml ή 1.2 lt, το κουτάκι αναψυκτικό 350ml, η μπύρα 1 lt, 600ml ή 355ml . Γενικά θα μπορούσα να γράφω πολλές ώρες για αυτό το κομμάτι του ταξιδιού αφού θεωρώ τη γαστρονομία αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού ενός τόπου και θα έπρεπε να το μελετήσουμε εκτενέστατα όπως και κάναμε! Να ξέρετε πάντως πως δεν θα πεινάσετε με τίποτα. Αυτά προς το παρόν......
Πρώτα από όλα η πόλη, όσο προλάβαμε να δούμε, πανέμορφη!
Προχωρώντας στο εσωτερικό και καθώς απομακρύνεσαι από την παραλία θυμίζει περισσότερο ευρωπαϊκή πόλη με πολύ πράσινο και πάρκα με την μόνη διαφορά ότι στην θέση των δέντρων της κεντρικής Ευρώπης εκεί έχει φοίνικες και τροπικά φυτά.
Οι παραλίες, δεν το περίμενα, αλλά μπορείς να κάθεσαι ειδικά στην Copacabana και να κοιτάς με τις ώρες τα κύματα. Απίστευτες! Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι ότι στην παραλία έβλεπες κάθε ηλικίας άτομα να επιδίδονται σε αθλητικές δραστηριότητες. Τρέξιμο, ποδηλασία, volley, ποδόσφαιρο, handball, rugby, ρακέτες ..... Είχε γυμναστήριο στημένο στην παραλία για τους πιο σφιχτερμεν! Και κάθε 50 μέτρα μία κατασκευή σε μέγεθος στάσης λεωφορείου για ασκήσεις όπως έλξεις, κάμψεις, κοιλιακούς κ.α. Γενικά αθλούνται πολύ και με κάθε ευκαιρία.
Εγκληματικότητα: Μεγάλο θέμα! Εμείς εκεί που κινηθήκαμε δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα ούτε καν το αίσθημα ανασφάλειας. Ωστόσο αποφύγαμε να πάμε (και μετά από τις πολύτιμες συμβουλές της ξεναγού) σε περιοχές συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Για παράδειγμα ΜΗΝ πάτε στο Centro την Κυριακή που είναι όλα κλειστά γιατί έχει διάφορους που περιμένουν ανυποψίαστους τουρίστες που κάνουν την βόλτα τους.
Είδαμε αρκετούς άστεγους που στρώνουν ένα χαρτόνι και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο και επαίτες να κάθονται στην άκρη του δρόμου χωρίς όμως κανένας να μας ενοχλήσει έστω και για να μας ζητήσει βοήθεια.
Στο 90% των πολυκατοικιών έχει περίφραξη με ψηλά κάγκελα και μέσα 24 ώρες φύλακα-επιστάτη ο οποίος σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν και οπλισμένος! Σημάδι της αυξημένης εγκληματικότητας ή και για να μην μπαίνουν οι άστεγοι να κοιμούνται μέσα στις πολυκατοικίες.
Υπάρχουν δρόμοι σε πολύ καλές περιοχές πού έχουν μπάρα, κάμερες και φύλακες γιατί είναι στην ουσία κάτι σαν ιδιωτικοί δρόμοι και οδηγούν σε πολυτελή σπίτια.
Στις παραλίες, τουλάχιστον αυτήν την περίοδο, δεν είχε πολύ κόσμο και δεν είδαμε ούτε ένα περιστατικό με κλοπή.
Αστυνομία έχει παντού. Στην παραλία με γουρούνες, στους δρόμους με μηχανές και αυτοκίνητα και πεζοί σε περιπολίες. Υπάρχει το σώμα των αστυνομικών, οι ειδικές δυνάμεις τις αστυνομίας (μοιάζουν με στρατού) και η δημοτική, οι αρμοδιότητες βέβαια της τελευταίας περιορίζονται στο να κόβουν κλήσεις και να επιλύουν παρόμοια μικρά προβλήματα.
Για τις πολύ βραδινές ώρες δεν μπορώ να σας πω γιατί κουρασμένοι από τις καθημερινές πολύωρες εξορμήσεις πηγαίναμε στην περιοχή της Copacabana για κανένα ποτό και δεν το ξενυχτούσαμε και πολύ! Συνήθως 11.00 με 12.00 φεύγαμε (πριν γίνουμε κολοκύθες!) Βέβαια σε αυτό συνέβαλε και ότι είχαμε και έναν φόβο όχι από αυτά που βλέπαμε αλλά από αυτά που ακούσαμε πριν πάμε και είπαμε ας φυλάξουμε τα ρούχα μας γιατί ποτέ δεν ξέρεις με αποτέλεσμα να γυρίζουμε νωρίς σχετικά στο ξενοδοχείο. Μέχρι εκείνη την ώρα πάντως όλα ήταν μια χαρά με αρκετό κόσμο στους δρόμους και στα μαγαζιά.
Το φαγητό είναι πάρα πολύ καλό. Το κρέας έχει τον πρώτο λόγο και υπάρχει σε κάθε τραπέζι. Σαν ονόματα δεν τα θυμάμαι αλλά θυμάμαι ότι ήταν πολύ νόστιμα σε σημείο να ψάξουμε αν υπάρχει κανένα βιβλίο με συνταγές στα Αγγλικά αλλά τα μόνα που βρήκαμε ήταν στα Πορτογαλικά. Δεν πειράζει ας είναι καλά το internet!
Ενθουσιάστηκα με τα ψωμάκια τυριού-μπουκίτσες (Pao de queijo)που είχε στο πρωινό που φάγαμε στην φυτεία του καφέ. Απλά θα μπορούσα να φάω μέχρι να μας διώξουν! Καθώς επίσης και τα πιτάκια που μας έδωσαν σαν ορεκτικό και οι γλυκοπατάτες στην Petropolis στο σπίτι που φάγαμε. Προτείνω να πάτε σε μαγαζί που μπορείς να φας όσο θέλεις πληρώνοντας είσοδο και τα ποτά. Αφού μπορείς να πάρεις απεριόριστες ποσότητες από μπουφέδες με κάθε λογής σαλάτες και θαλασσινά, έρχονται συνεχώς με τις σούβλες ανά χείρας οι σερβιτόροι για να σου προσφέρουν κρεατικά διαφορετικά μεταξύ τους μέχρι να σκάσεις!
Από ποτά εννοείται caipirinha και τοπική μπύρα (cerveca) η οποία πολλές φορές σερβίρεται σε μια ατομική παγοθήκη! Προσωπικά μου άρεσε από τα αναψυκτικά το guarana και όσον αφορά τα κρασιά βρήκαμε ως επί το πλείστον από Χιλή που συνόδευαν πολύ ωραία όλα τα φαγητά. Υπάρχουν πολλά μαγαζάκια που πουλάνε χυμούς με διάφορες γεύσεις και συνδυασμούς πολλοί γευστικοί, καρύδες δροσιστικότατες και σε ξεδιψάνε πραγματικά και τώρα τελευταία έχουν ανοίξει μαγαζιά που πουλάνε παγωμένο γιαούρτι με φρέσκα φρούτα αλλά δεν δοκιμάσαμε.
Παράξενες μου φάνηκαν οι ποσότητες των προϊόντων. Για παράδειγμα το νερό είναι 510ml ή 1.2 lt, το κουτάκι αναψυκτικό 350ml, η μπύρα 1 lt, 600ml ή 355ml . Γενικά θα μπορούσα να γράφω πολλές ώρες για αυτό το κομμάτι του ταξιδιού αφού θεωρώ τη γαστρονομία αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού ενός τόπου και θα έπρεπε να το μελετήσουμε εκτενέστατα όπως και κάναμε! Να ξέρετε πάντως πως δεν θα πεινάσετε με τίποτα. Αυτά προς το παρόν......
spor_os
Administrator
- Μηνύματα
- 1.951
- Likes
- 618
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Κεντρικής & Νότιας Αμερικής.
alex23
Member
- Μηνύματα
- 312
- Likes
- 49
- Ταξίδι-Όνειρο
- N.Y,ΙΝΔΙΑ,ΚΙΝΑ,ΜΑΛΔΙΒΕΣ
γεια σας ! ειμαι κανουριος στο φορουμ και συνχωρεστε με για τα πιθανα μου λαθη...σκοπευω να ταξιδεψω και εγω στην βραζιλια και θα ηθελα να μου προτεινετε αεροπορικες εταιριες..φιλοι μου μου προτειναν lufthansa και iberia..για την iberia ομως η αληθεια ειναι οτι δεν εχω ακουσει τα καλυτερα απο θεμα ασφαλειας...εχετε να μου προτεινετε καποια αλλη εταιρια? δεν με ενδιαφερει η τιμη και τα stop over..σας ευχαριστω για τον χρονο σας
Samion
Member
- Μηνύματα
- 10.490
- Likes
- 9.494
- Επόμενο Ταξίδι
- Παλέρμο
αν και κανονικά δεν ρωτάμε σε ιστορίες άλλου ούτε και δύο φορές το ίδιο..για 1η φορά δικαιολογείσαι..
η Iberia έχει χάλια αεροπλάνα, παλιά, φαγητό άθλιο, στρίμωγμα και κοινές οθόνες. οι γερμανοί κάπως καλύτερα αλλά όχι και τίποτε το σπουδαίο. η λογική λεει Alitalia. ολοκαίνουρια Airbus 330, άνετα, άψογο φαγητο, ατομικές οθόνες, ακρίβεια στις πτήσεις.
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.612
- Likes
- 29.891
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Σταμάτα να μετατρέπεις όλα τα θέματα σε κωμωδία...
Samion
Member
- Μηνύματα
- 10.490
- Likes
- 9.494
- Επόμενο Ταξίδι
- Παλέρμο
εγώ γι αυτές που μιλάω τις έχω ταξιδέψει. οπότε μάλλον δεν σε συμφέρει να μιλάς εδώ.
ειδικά στη γραμμή αυτή σκίζει. αεροσκάφη του κουτιού. πρώτα ταξίδεψε και μετά μίλα. σταμάτα να αναπαραγάγεις φήμες που άκουσες από το μπάρμπα μήτσο.
συγνώμη αλλά δεν πάνε όλοι business. που και πάλι υπάρχουν καλύτερες εταιρείες πχ. Qatar.
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.612
- Likes
- 29.891
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Μπορείς να διευκρινίσεις στο φιλοθεάμον κοινό (...), με τι εταιρία ταξίδεψες εσύ για τη Βραζιλία?εγώ γι αυτές που μιλάω τις έχω ταξιδέψει. οπότε μάλλον δεν σε συμφέρει να μιλάς εδώ.
ειδικά στη γραμμή αυτή σκίζει. αεροσκάφη του κουτιού. πρώτα ταξίδεψε και μετά μίλα. σταμάτα να αναπαραγάγεις φήμες που άκουσες από το μπάρμπα μήτσο.
συγνώμη αλλά δεν πάνε όλοι business. που και πάλι υπάρχουν καλύτερες εταιρείες πχ. Qatar.
Εκπομπές Travelstories
