Ισπανία Χειμωνιάτικη απόδραση στη Μαδρίτη

[muya]

Πλατεία Sol (άγαλμα αρκουδίτσας που τρώει madronos από το δεντράκι, το σύμβολο της πόλης)

αναρωτιεμαι πως το πετυχες αυτο χωρις κοσμο; τι ωρα πηγες; πρωι-πρωι;
(ηταν στην αλλη γωνια αλλα το μετακινησαν μαλλον για να φαινεται καλυτερα με φοντο την καινουργια εισοδο του προαστιακου)

 

[taver]

H φωτογραφία αυτή είναι όντως νωρίς το πρωί (όσο περίμενα τους άλλους να ξυπνήσουν....)

 

[taver]

Περνώντας απέναντι τη λεωφόρο μπαίνουμε στο Parque de Rosales. Διασχίζοντας μια όαση πρασίνου, φτάνουμε στο σημείο όπου βρίσκεται ο ναός του Debod. Ο ναός αυτός, εντελώς εκτός τόπου, είναι αρχαίος Αιγυπτιακός, και η κυβέρνηση της Ισπανίας τον έλαβε ως αντάλλαγμα από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση, για τις βοήθειες που προσέφεραν οι Ισπανοί αρχαιολόγοι και η κυβέρνηση για τη διάσωση και των υπόλοιπων αιγυπτιακών αρχαιοτήτων από την άνω κοιλάδα του Νείλου, όταν φτιάχτηκε το φράγμα του Ασουάν. Προκειμένου οι αρχαιότητες να βρεθούν στο βυθό της τεχνητής λίμνης που κατασκεύαζαν οι Αιγύπτιοι, οι Ισπανοί μαζί με πολλούς ακόμα δυτικούς αρχαιολόγους, κάτω από την ομπρέλα της Unesco, κατέβαλαν μια τιτάνια προσπάθεια να μεταφερθούν πέτρα-πέτρα οι εν λόγω ναοί σε ασφαλείς τοποθεσίες. Πολλές από αυτές ήταν στην Αίγυπτο, λίγο πιο πέρα από την αρχική θέση, αλλά άλλες, όπως αυτή (ή όπως ο ναός του Dendur στο Metropolitan museum of Art της Ν. Υόρκης), σε πολύ μακρινές χώρες.


Ο Ναός εδώ περιστοιχίζεται από μια τεχνητή λιμνούλα με νερό, που δίνει την ευκαιρία για φωτογραφικό παιγνίδι με τους αντικατοπτρισμούς του. Δυστυχώς, η είσοδος στο εσωτερικό του ναού έχει μόλις κλείσει, αλλά δεν είναι και πολύ ενδιαφέρον έτσι κι αλλιώς. Τον περιεργαζόμαστε εξωτερικά, ενώ απολαμβάνουμε και τη θέα που προσφέρει το πάρκο στην κοιλάδα του ποταμού Manzanares (ναι, έχει και ποτάμι η Μαδρίτη – τρόπος του λέγειν).

Μετά το ναό, αποφασίζουμε να περπατήσουμε, με ανάποδη φορά, ένα walking tour που έχει το lonely planet, με τίτλο off the tourist trail, που διατρέχει τις γειτονιές Conde Duque, Malasana και Chueca. Είναι ενδιαφέρουσα διαδρομή, βλέπουμε όντως όμορφες γειτονιές, με παραδοσιακό και τοπικό χρώμα, συναντάμε ανθρώπους, βλέπουμε παιδικές χαρές, ψωνίζουμε σάντουιτς από mini market, κλπ, για να περάσουμε μετά από το κέντρο της Malasana, όπου το βράδυ ο κόσμος σχηματίζει ουρές γύρω από τα εστιατόρια και τα μπαρ. Τώρα, μέρα μεσημέρι, τα πράγματα είναι ακόμη ήρεμα… Το επόμενο αξιοσημείωτο στο walking tour, είναι το κτήριο της Sociedad General de autores y Editores (γενικής ένωσης συγγραφέων και εκδοτών), το οποίο μοιάζει έντονα με τα κτήρια του Gaudi στη Βαρκελώνη. Είναι το μοναδικό δείγμα αρχιτεκτονικής της σχολής των Modernistas στη Μαδρίτη. Κι εδώ επίσης απουσιάζουν οι ευθείες…

Το walking tour καταλήγει στην πλατεία της Chueca, που υποτίθεται είναι το κέντρο των gay της πόλης, αλλά δεν παρατηρούμε τίποτα που να το θυμίζει, πέραν από τη θεματολογία σε κάποια βιβλιοπωλεία. Η περιοχή εδώ είναι γεμάτη "περίεργα" εστιατόρια και μπαρ, αλλά χαρακτηρίζεται ως "straight friendly", καθώς η πελατεία των παραπάνω είναι πολυσυλλεκτική.

Συνεχίζουμε τη βόλτα ως τη μικρή και όμορφη plaza del Rey, για να βγούμε στην Plaza de la Cibeles και να θαυμάσουμε για μια ακόμα φορά το Palacio de Comunicaciones, και μπαίνουμε μέσα στο δαίδαλο των στενών στη Huertas (ένα από αυτά στη συνημμένη φωτογραφία), για να χαθούμε ανάμεσα στα πάμπολα μπαρ και εστιατόρια της περιοχής που συνωστίζονται πάνω στα στενά σοκάκια. Καταλήγουμε στην Plaza de Santa Anna, μια από τις πιο όμορφες πλατείες του κέντρου της πόλης, που κυριαρχείται από τη μια πλευρά από το Teatro Espanol κι από την άλλη από το ξενοδοχείο Me της αλυσίδας Melia, ένα από τα πολυτελέστερα της πόλης. Πάνω στην πλατεία, υπάρχουν πολλές στοίβες από μαζεμένες καρέκλες εξωτερικού χώρου. Το καλοκαίρι η πλατεία πρέπει να είναι γεμάτη τραπεζάκια…. Καθόμαστε για ένα καφέ σε ένα από τα μπαρ της πλατείας και η συζήτησή ανοίγει… Κάποια στιγμή ένα ζευγάρι Έλληνες κάθεται δίπλα μας, και μας παρακολουθεί να έχουμε ανοιχτεί σε μια πολιτική συζήτηση….

Αργότερα, το διαλύουμε με κατεύθυνση τα ξενοδοχεία μας… Η περίπου, καθώς εγώ βαριέμαι να επιστρέψω. Τους αφήνω να ξεκουραστούν, και πηγαίνω μια ακόμη βόλτα στην Plaza Mayor, για να τη δω αυτή τη φορά πιο διεξοδικά, με τα καταστήματα στις περιμετρικές στοές ανοικτά, και κόσμο να κυκλοφορεί. Στο τέλος, επιστρέφω κι εγώ στο ξενοδοχείο μου…

Το βράδυ, έχουμε κανονίσει όλοι μαζί να βρεθούμε για την τελευταία βραδινή μας έξοδο στην πόλη. Το ραντεβού είναι στη Sol, και αφού περπατάμε λίγο στα καταστήματα με τα σουβενίρ για να πάρουμε κάνα αναμνηστικό από το ταξίδι, οδηγούμαστε στα στενάκια της Huertas για να βρούμε κάποιο εστιατόριο που να μας αρέσει. Μας αρέσει τελικά η tavern kaixo, στην οδό Barcelona, ένα βάσκικο μικρό μαγαζάκι. Το φαγητό καλό, το περιβάλλον ζεστό, περάσαμε ένα όμορφο βράδυ. Στο τέλος χαιρετιστήκαμε, και δώσαμε ραντεβού στην Αθήνα. Οι άλλοι θα έφευγαν με την πτήση της Aegean στις 12 περίπου το επόμενο μεσημέρι, οπότε το πρωί δεν υπήρχε χρόνος για κοινές δράσεις. Η δική μου πτήση έφευγε στις 15:20, οπότε είχα λίγο χρόνο παραπάνω στην πόλη.

 

[taver]

Έτσι, το πρωί, μετά το πρωινό και το checkout από το ξενοδοχείο, πήρα την οδό Lavapies (συνημμένη φωτογραφία) και κατευθύνθηκα προς την ομώνυμη γειτονιά, που δεν είχα δεί ως τότε. Η γειτονιά κατοικείται κατά κύριο λόγο από μετανάστες, και έχει θέματα με ναρκωτικά, παρ' όλα αυτά είναι πεντακάθαρη. Είναι κτισμένη γύρω από μια κεντρική πλατεία, στην οποία δεσπόζει ένα μοντέρνας αρχιτεκτονικής θέατρο. Ένα κτήριο κατοικιών με όνομα La Coralla, 2 τετράγωνα πιο πέρα, αποτυπώνει τον κοινοτικό χαρακτήρα της γειτονιάς, με διαμερίσματα που έχουν είσοδο από ένα κοινό μπαλκόνι γύρω από ένα αίθριο, όπως ήταν κάποτε τα περισσότερα διαμερίσματα εργατικής τάξης στη Μαδρίτη – ελάχιστα τέτοια κτήρια απομένουν. Δίπλα στο παραπάνω, είναι τα ερείπια μιας εκκλησίας που σήμερα έχουν μετατραπεί και στεγάζουν μια βιβλιοθήκη και ένα εντυπωσιακό καφέ με θέα (όχι, δε μπήκα).

 

[taver]

Κτήριο κατοικιών La Coralla

 

[taver]

Επιστροφή στην πλατεία, και παίρνω από δω το μετρό. Γραμμή 3, και κατεβαίνω στο τέρμα, στάση Moncloa. Για να βγω έξω από το σταθμό περνάω δίπλα από ένα εντυπωσιακό υπόγειο σταθμό υπεραστικών λεωφορείων, οργανωμένο τόσο καλά σα σιδηροδρομικό σταθμό, με αριθμημένες πύλες, αποβάθρες, ράμπες αναπήρων κλπ. Η επιφάνεια, με βγάζει στην πλατεία Moncloa (πρόλαβε ο Traveller κι έγραψε την ιστορική της σημασία της λίγο παραπάνω), δίπλα σε 5 ενδιαφέροντα κτήρια: Στην απέναντι πλευρά, η έδρα της πολεμικής αεροπορίας της Ισπανίας. Δίπλα μου, ένας θόλος σχηματίζει το υπέργειο τμήμα του σταθμού των λεωφορείων. Μπροστά μου, μια αψίδα του θριάμβου στέκεται μπροστά από το τέρμα ενός μεγάλου αυτοκινητοδρόμου. Πίσω από αυτή, ένας πανύψηλος πύργος τηλεόρασης, με ένα παρατηρητήριο στην κορυφή που θυμίζει ιπτάμενο δίσκο – δυστυχώς η είσοδος έχει διακοπεί από το 2005. Και πίσω από όλα αυτά, το Museo de America, παρουσιάζει την Ισπανική εκδοχή για την ιστορία της αποικιοκρατίας στην Αμερική. Και όλα αυτά, στην άκρη ενός μεγάλου πάρκου.
Ο σκοπός εδώ ήταν να επισκευτώ το Museo de America. Όμως, υπάρχουν κι εκείνες οι σπάνιες φορές που τα navigation skills μου με προδίδουν, και έτσι, όταν διαπίστωσα ότι είχα περπατήσει περίπου 800 μέτρα από τη λάθος πλευρά ενός αυτοκινητοδρόμου, χωρίς κανένα είδος διάβασης in sight, και ότι έπρεπε να γυρίσω πίσω και να τα περπατήσω πάλι από την άλλη πλευρά, τότε βαρέθηκα. Πήγα και πήρα πάλι το μετρό, και κατέβηκα στη Sol…

 

[taver]

Οι επόμενες ώρες πέρασαν εύκολα. Μια τελευταία βόλτα πάνω κάτω την οδό Arenal, βόλτα σε κάποιες γωνιές της Austrias που δεν είχαμε εξερευνήσει, και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Παίρνω τα πράγματα που είχα αφήσει για φύλαξη, και αναχώρηση για το αεροδρόμιο. Έχω αρκετό χρόνο, οπότε δε θα πάρω ταξί όπως σχεδίαζα. Μετά από 3 γραμμές μετρό, και μπόλικες κυλιόμενες σκάλες, φτάνω, κάνω check-in, και λίγες ώρες αργότερα βρίσκομαι αρακτός στο 02F του Α320 της Swiss, που απογειώνεται από τον 36R του Barajas…

Η πτήση της επιστροφής τελειώνει περίπου όπως άρχισε το ταξίδι αυτό. Ηλιοβασίλεμα πάνω από τις Άλπεις, με το αεροπλάνο να βρίσκεται πάνω από την πεδινή Ελβετία σε μικρή απόσταση από τα βουνά ακριβώς την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Με την ατμόσφαιρα να είναι πεντακάθαρη, τα βουνά έχουν ένα απίθανο κοκκινομπλέ χρώμα, ξεπροβάλλοντας πάνω από το λευκό πέπλο της νέφωσης που βρίσκεται περίπου στο ύψος των τελευταίων δέντρων. Ο Matterhorn και η JungFrau με χαιρετούν, και το θέαμα είναι μαγικό. Πόσο λυπάμαι που δε σηκώθηκα να πιάσω τη φωτογραφική μου από το overhead bin… Με διαφορά ήταν ότι ομορφότερο έχω δει ποτέ από παράθυρο αεροπλάνου. Μέχρι και η νεαρή αεροσυνοδός σηκώθηκε από τη θέση της, έβγαλε τις ζώνες της, και απλώθηκε στο άδειο 01F με τη φωτογραφική της για να απαθανατίσει τη θέα, κι αυτά παρότι ο πιλότος είχε ήδη δώσει εντολή για θέσεις προσγείωσης… I'm sorry μου λέει… This is too beautiful! Κάνε δουλειά σου ρε κοπελιά…

Η προσγείωση στον 14 της Ζυρίχης είναι ομαλότατη, και λίγη ώρα αργότερα, περπατώντας τους μουσικούς διαδρόμους στις αφίξεις του αεροδρομίου, η ευχαρίστηση συμπληρώνεται. Γρήγορα στο τρένο, και βουρ για την πόλη….

 

[panpan]

καλα εχω παθει πλακα με τις λεπτομερειες που θυμασε
Συγχαρητηρια

 

[Dorotija]

Taver τι επιλέγουμε για νυχτερινή ζωή? Latina η Malasana?

 

[taver]

Taver τι επιλέγουμε για νυχτερινή ζωή? Latina η Malasana?

Όχι Latina.... Malasana ή Huertas ή Chueca. Μάλλον προς Huertas θα έκλινα, αλλά δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά, από lightlife δεν είμαι και ειδικός...

 

[Dorotija]

Όχι Latina.... Malasana ή Huertas ή Chueca. Μάλλον προς Huertas θα έκλινα, αλλά δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά, από lightlife δεν είμαι και ειδικός...

Χμμμμ... Λατίνα αλήθεια γιατί όχι? φαίνεται φουλ στα μπαρακια

Δεν έχω πάει μαδρίτη ακόμα.. ανεπίτρεπτο i know... αλλά πολύ θα τοθελα και ελπίζω στο εγγύς μέλλον να τα καταφέρω.

Α, by the way ευχαριστούμε για την ιστορία, αναλυτικότατη όπως πάντοτε..

 

[taver]

Χμμμμ... Λατίνα αλήθεια γιατί όχι? φαίνεται φουλ στα μπαρακια

Παρότι δεν έχει κάτι, η περιοχή είναι καλύτερη για Tapas και φαγητό. Για μπαράκια, Huertas και Malasana κυκλοφορεί ο κόσμος απ' όσο είδα. Κι όταν λέμε κυκλοφορεί το εννοούμε - πρέπει να είναι μια από τις πιο "ζωντανές" πόλεις στην Ευρώπη - Σαββατόβραδα δε χωράς να περάσεις!

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια...