themischar
Member
- Μηνύματα
- 503
- Likes
- 4.765
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα, Χίος - Pamukkale & 350 Km
- 2η μέρα, Pamukkale - Konya & 390 Km
- 2η μέρα
- 3η μέρα, Konya - Goreme & 235 Km
- 3η μέρα
- 4η μέρα, Τριγύρω στο Goreme
- 4η μέρα
- 5η μέρα, και σήμερα τριγύρω από το Goreme
- 5η μέρα
- 5η μέρα
- 5η μέρα One day trip (Goreme - Derinkuyu - Ihlara - Goreme)
- 5η μέρα
- 6η μέρα, Goreme - Egirdir & 442 Km
- 7η μέρα, Egirdir - Ölüdeniz & 280 Km
- 8η μέρα, Βολτίτσα σε Kayakoy & Fethiye
- 9η μέρα, Ölüdeniz- Marmaris & 141 Km
- 10η μέρα, μια κρουαζιέρα έως και το Dalyan
- 10η μέρα
- 11η μέρα, Marmaris - Bodrum & 163 Km
- 12η μέρα, γύρω από το Bodrum
- 13η μέρα, Bodrum - Kusadasi & 154 Km
- 14η μέρα, Kusadasi - Ephesus - Kusadasi & 46 Km
- 14η μέρα
- 15η & 16η μέρα, Kusadasi - Cesme & 176 Km + Cesme - Χίος - Πειραιάς (9 +122 ) Nautical Miles
Οι διακοπές μας είχαν προγραμματισθεί -για ακόμη μια χρονιά- στο νησί της Χίου, που είναι το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας με +51.000 κατοίκους. Η ναυτοσύνη των κατοίκων έχει βαθιές ρίζες με αποτέλεσμα να είναι ανάρπαστοι οι Χιώτες καπετάνιοι.
Ξανασμίξαμε με τους φιλόξενους κατοίκους της γης της μαστίχας, με τα 24 Μαστιχοχώρια
και του φημισμένου Πασχαλιάτικου φανταχτερού ρουκετοπόλεμου στο Βροντάδο.
Η Χίος, ανήκει στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, με καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά χωριά, με απανταχού την άγρια φύση, που σε ¨καλεί¨ να την εξερευνήσεις και φυσικά με όλων των ειδών γεύσεις που το να γλείφεις τα δάχτυλά σου είναι σε ημερησία διάταξη !
Εδώ, οι φανατικοί του τυριού θα ξετρελλαθούν με το περίφημο μαστέλο, οι γλυκατζήδες με τα μαρεγκάκια, με τα γευστικά γλυκά του κουταλιού (κυδώνι, περγαμόντο, βύσσινο...) και με τα αυθεντικά παρασκευασμάτα από μαστίχα και του αποστάγματος από σύκα, το σούμα.
Τσαλαβουτήσαμε σε αμμουδερές, βοτσαλοτές και απόμερες παραλίες, μιας και το νησί μετρά κάπου 90 παραλίες και κάποιες εξ´αυτών μάλιστα να είναι ξακουστές όπως :
- Τα Μαύρα Βόλια ή Μαύρος Γιαλός που συμπληρώνονται από έναν ακόμα πολύ μικρό κόλπο, το Φώκι. Και τα δύο είναι δημιούργημα έκρηξης του ηφαιστείου του Ψάρωνα δυτικά του όρμου του Εμπορειού. Οι βουτιές στα πεντακάθαρα – αρκετά παγωμένα– νερά παίρνουν μια ανάλογη σκούρα μπλε απόχρωση και είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, μια και τα μαύρα βότσαλα συνδυαστικά και με τους άγριους πίσω τους βράχους ενισχύουν την όψη του ηφαιστειογενούς τοπίου.
- Η παραλία Βρουλίδια, η νοτιότερη παραλία του νησιού. Σπάνιας φυσικής ομορφιάς με κάτασπρα βράχια, διαυγή νερά και απίστευτο βυθό.
- Η παραλία Καρφάς, και πας και πας, που είναι η κοσμοπολίτικη παραλία του νησιού και προσελκύει πλήθος κόσμου αφού έχει θαυμάσια αβαθή αμμουδιά, χωρίς φύκη ή πέτρες και είναι κατάλληλη για μικρά παιδιά.
- Η παραλία Λιθί, είναι γνωστή για την αμμουδερή παραλία του με ρηχά νερά και για τα φρέσκα ψάρια.
- Η παραλία Αυλωνιάς, απόμερη με ό,τι και αν σημαίνει.
- Η παραλία Αγ. Δύναμη, λένε πως είναι η ομορφότερη κρυφή παραλία του νησιού, ερημική και διπλή με τη λευκή άμμο και δεν είναι οργανωμένη, οπότε το νου σας !
- Η παραλία Κώμης, σε μια περιοχή ολοένα αναπτυσσόμενη τουριστικά τα τελευταία χρόνια, που αποτελεί εξοχικό θέρετρο για οικογένειες.
Αναπόσπαστοι ήταν και οι καθημερινοί μικροί ή μεγάλοι περἰπατοι που γίνονταν σε όλο το νησι.
Μέσα στην πόλη, από και προς τους τέσσερις ανεμόμυλους στα Ταμπάκικα, όπου εύκολα διαδραματίζονται ξεχωριστά φωτογραφικά στιγμιότυπα δίπλα στο κύμα, αλλά και προς την καστροπολιτεία στο βόρειο κομμάτι του λιμανιού με το πλἠθος αξιοθέατων διαφορετικών περιόδων, όπως τα οθωμανικά λουτρά.
Περιδιαβήκαμε, χαλαρά, τα επισκέψιμα μουσεία :
- Το Αρχαιολογικό Μουσείο,
- Tο Βυζαντινό Μουσείο (στο Μετζιτιέ Τζαμί του 19ου αιώνα),
- Tο Ναυτικό Μουσείο και
- Tο Λαογραφικό Μουσείο Αργέντη μέσα στη Βιβλιοθήκη Κοραή.
Οι εξορμήσεις μας, προς την περιφέρεια, μας εξίταραν καθώς περνούσαν από καλοδιατηρημένα καστροχώρια, όπως τα Μεστά (μια, άξια λόγου, περιήγηση σ’ έναν λαβύρινθο από λιθόστρωτα καλντερίμια).
Ή μέσα στο μεγαλύτερο μαστιχοχώρι, το Πυργί, που φημίζεται για τα ¨ξυστά¨ του, όπως αποκαλούνται τα κτίσματα που είναι διακοσμημένα με γοητευτικά μοτίβα.
Ή λίγο πιο έξω απ’ το Πυργί στο μοντέρνο Μουσείο Μαστίχας που άνοιξε τα τελευταία χρόνια και ¨διαλαλεί¨ την παραγωγή και την καλλιέργεια του φημισμένου Χιώτικου προϊόντος, που καλλιεργείται αποκλειστικά στη Νότια Χίο.
Και αλλάζοντας, μια άλλη φορά, ρότα με κατεύθυνση προς το κέντρο του νησιού, μέσω μιας θεαματικής διαδρομής περίπου 15χλμ βρεθήκαμε -μέσα σε μια καταπράσινη χαράδρα του βουνού Προβατάς- στη Νέα Μονή.
Το Βυζαντινό μοναστήρι με την άπλετη θέα έως τα Μικρασιατικά Παράλια και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, με την πολύπαθη και πολυτάραχη ιστορία του να ξεκινά το 1042 και στην πάροδο του χρόνου να συμβούν συγκλονιστικά και καθοριστικά γεγονότα, όπως το 1822 με τη Σφαγή της Χίου, κατά την οποία λεηλατήθηκε το μοναστήρι και το 1881 με το μεγάλο σεισμό.
Συνεχίζοντας από τη Νέα Μονή, δεν αργήσαμε να φθάσουμε στα σκαρφαλωμένα -σε ένα βραχώδη λόφο- Αυγώνυμα που είναι ένα μεσαιωνικό γραφικό χωριό με τα σπίτια να είναι χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο.
Επισκεφτήκαμε και τον Ανάβατο (γνωστό και ως ο Μυστράς του Αιγαίου), επίσης στο κέντρο του νησιού, καλά κρυμμένος πίσω από ορεινούς όγκους, που είναι ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός με τα σιωπηλά και ξεχασμένα από τον χρόνο καλντερίμια του.
Τούτο το καστροχώρι αποτέλεσε το ¨background¨ των ανατριχιαστικών γεγονότων της Σφαγής της Χίου το 1822.
Βρεθήκαμε ξανά και ξανά την περιοχή του Κάμπου, για να περιπλανηθούμε ανάμεσα στα Ιστορικά αρχοντικά που κατοικήθηκαν τόσο από κοσμοπολίτες Γενοβέζους όσο και Χιώτες από τον 14ο αιώνα με κάποια – από αυτά διατηρητέα – να είναι ανοιχτά για το κοινό και στα διάσπαρτα εσπεροειδή δέντρα (πορτοκαλιές, λεμονιές, μανταρινιές).
Σε αυτή την ομορφιά της Χίου κυλούσαν, οι 10ήμερες, καλοκαιρινές, διακοπές μας - και όπως άλλωστε αναμενόταν- υπέροχα.
Με υπεραρκετό γαλήνιο ύπνο,
με αποδεδειγμένη ξεκούραση,
με καθημερινά μπανάκια σε διαφορετική παραλία και ώρα,
Στην παραλία Μαύρα Βόλια δε λείπουν οι πινακίδες ¨παρότρυνσης¨ για ευνόητους λόγους :
<<Απαγορεύεται η λήψη βοτσάλων>>.
Και κάποιες φορές, μάλιστα, η παραμονή μας τραβούσε έως και αργά το βράδυ . . .
Παρούσα ήταν και η γευσιγνωσία με ντόπια και μη φαγητά όπως και χορταστικά εδέσματα.
Δε μας έλειψαν, πως θα μπορούσε άλλωστε, και οι χαλαρές βολτίτσες στη φύση και στα γραφικά χωριουδάκια του νησιού,
με adventure τόσο σε διάθεση όσο και σε διαδρομές για δώθε - κείθε (Βέσσα, Αρμόλια, Μεστά).
Κοντεύαμε να ¨φἀμε¨ τη μια βδομάδα (ἠμασταν στα μέσα περίπου των διακοπών μας) όταν μάθαμε, ας όψεται η καλή συγκυρία, ότι μπορούσαμε να τις παρατείνουμε . . .
Συμβαίνουν βέβαια, όχι συχνά, και τέτοια ευχάριστα.
Απόγευμα το πληροφορηθήκαμε.
Όλο κι᾽ όλο, ἐνα βράδυ δεν κράτησαν οι διαβουλεύσεις για το πως θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε αυτή την ενδεχόμενη αναπάντεχη παράταση.
Αρχικά δηλώσαμε, αμφότεροι, κατηγορηματικά πως περνάμε εξαιρετικά εδώ.
Αλλά ;
Αλλά, εναλλακτικά συμφωνήσαμε να πάψουμε να κοιτάμε, σε κάθε ευκαιρία, με τα ακουμπισμένα στο τραπέζι της αυλής κιάλια μεγάλων αποστάσεων της HELIOS (APOLLO 22x85) του σπιτονικοκύρη τα παράλια της Τουρκίας απέναντι και να αρπάξουμε την ευκαιρία και να τρβήξουμε για Καππαδοκία μεριά ! ! !
Αυτά και πολλά άλλα μπορείς να ¨πάθει κάποιος¨ στα ξεκούδουνα.
Η Καππαδοκία αποτελούσε, για μας, έναν αγαπημένο προορισμό και δεν το κρύβω πως είχε παίξει, παλαιότερα, σενάριο αεροπορικώς μέσω Κωνσταντινούπολης.
Ως γνωστό, η Καππαδοκία είναι περιοχή, δεν είναι πόλη και έχει ως κέντρο αναφοράς το χωριό Γκιόρεμε (Goreme) και παρ´όλα αυτά μια σύγχυση είναι συχνή.
Μάλιστα, όταν το είχαμε τότε, φευγαλέα, κοιτάξει ανακαλύψαμε πως δεν υπήρχαν και λίγες πτήσεις (κατεξοχήν με Turkish Airlines & Pegasus Airlines). Με διάρκεια πτήσης κοντά στη 1 ώρα & 30 λεπτά, η περιοχή, εξυπηρετείται από δύο αεροδρόμια :
- Από το Kayseri Airport (ASR) στην πόλη Kayseri (Καισάρεια) που απέχει ≈ 80Km και
- Από το Nevşehir Airport (NAV) στην πόλη Nevşehir (Νεάπολη) που απέχει ≈ 15Km με σαφώς λιγότερες καθημερινές πτήσεις.
Σε παρακαλώ, ταυτόχρονα, ακούστηκαν δυο φωνές να λένε :
- Να τα βάλουμε -όλα κάτω- να δούμε, βγαίνει ;
Για δες, τι θέλουμε και ήδη δεν το έχουμε ;
- Ρούχα, εξοπλισμό moto, έχουμε.
- Διάθεση για να γίνει η εξόρμηση, ήδη την αποκτήσαμε.
- Διαβατήριο &.VISA, δε χρειαζόμαστε.
- Ταυτότητα με Λατινικούς χαρακτήρες (που χρειάζεται) έχουμε.
- Λείπει η πράσινη κάρτα για την moto ! Εντάξει, μπορούμε να την παραλάβουμε από το ντόπιο πρακτορείο της Ασφαλιστικής μας (έτσι και έγινε).
- Πληροφορίες, ουσιαστικά δεν έχουμε και σίγουρα δε φτάνουν τα όσα ατάκτως ερριμμένα θυμόμαστε ! Θα πάμε βιβλιοπωλεία, κάτι θα βρούμε (και βεβαίως κάτι τις βρήκαμε . . .).
- Γεύση του οδικού δυκτίου, από Τουρκία, έχουμε όποτε δε θέλουμε κάτι ιδιαίτερο.
- Υφάνθηκε και ένα γενικό πλάνο διανυκτερεύσεων χωρίς κλεισίματα καταλυμάτων (ένα ρεκόρ που ακόμη δεν το έχουμε καταρρίψει !).
Προσοχή :
Το οδικό δύκτιο της Τουρκίας, στο σύνολο του, είναι καλό και δε χρειάζονται ιδιαίτερες αναφορές.
Σκόπιμο, όμως, είναι μια αναφορά για το πως λειτουργε το σύστημα της Τροχαίας με μπλόκα και ραντάρ. Στο επαρχιακό δίκτυο συχνά ανταμώνεσαι με μια μικρή κόκκινη-άσπρη ταμπελίτσα < 30cm, που βρίσκεται, ντε και καλά, πεταγμένη στην άκρη του οδοστρώματος με την αναγραφόμενη λέξη RADAR. Έ, ύστερα από περίπου 100μ βρίσκεται ένα συμβατικό λευκό αυτοκίνητο με εξοπλισμό καταγραφής και μετά από 500-600μ το περιπολικό για το κόκο-μπλόκο! Βέβαια, δε λείπουν και τα σταθερά ραντάρ που φωτογραφίζουν από μπροστά.
Οι υπόλοιπες μέρες των διακοπών και ειδικά τις απογευματινές - βράδυνες ώρες στα μαγαζια του Κάμπου κυλούσαν
παρέα με τον τοπικό οίνο, ως επί το πλείστον, τον Αριούσιο Αυστηρό, ένας ερυθρός ξηρός (με ελκυστικό πορφυρό χρώμα και άρωμα κόκκινων φρούτων και βανίλιας με 13% Al) και βεβαίως, βεβαίως
ενίοτε με τοπική μπύρα και τελείωμα τα παγωμένα σφηνάκια λικέρ Μαστίχας,
που συνδυαστικά βοήθησαν -τα μάλα- για την κατάστρωση του road trip προς την ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ.
Και αυτό ήταν, ο κύβος ερρίφθη επί του χάρτη, Χίος - Καππαδοκία - Αθήνα : Let’s go !
https://www.google.com/maps/d/drive..."userId":"109646303425352243228"}&usp=sharing
Ξανασμίξαμε με τους φιλόξενους κατοίκους της γης της μαστίχας, με τα 24 Μαστιχοχώρια
και του φημισμένου Πασχαλιάτικου φανταχτερού ρουκετοπόλεμου στο Βροντάδο.
Η Χίος, ανήκει στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, με καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά χωριά, με απανταχού την άγρια φύση, που σε ¨καλεί¨ να την εξερευνήσεις και φυσικά με όλων των ειδών γεύσεις που το να γλείφεις τα δάχτυλά σου είναι σε ημερησία διάταξη !
Εδώ, οι φανατικοί του τυριού θα ξετρελλαθούν με το περίφημο μαστέλο, οι γλυκατζήδες με τα μαρεγκάκια, με τα γευστικά γλυκά του κουταλιού (κυδώνι, περγαμόντο, βύσσινο...) και με τα αυθεντικά παρασκευασμάτα από μαστίχα και του αποστάγματος από σύκα, το σούμα.
Τσαλαβουτήσαμε σε αμμουδερές, βοτσαλοτές και απόμερες παραλίες, μιας και το νησί μετρά κάπου 90 παραλίες και κάποιες εξ´αυτών μάλιστα να είναι ξακουστές όπως :
- Τα Μαύρα Βόλια ή Μαύρος Γιαλός που συμπληρώνονται από έναν ακόμα πολύ μικρό κόλπο, το Φώκι. Και τα δύο είναι δημιούργημα έκρηξης του ηφαιστείου του Ψάρωνα δυτικά του όρμου του Εμπορειού. Οι βουτιές στα πεντακάθαρα – αρκετά παγωμένα– νερά παίρνουν μια ανάλογη σκούρα μπλε απόχρωση και είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, μια και τα μαύρα βότσαλα συνδυαστικά και με τους άγριους πίσω τους βράχους ενισχύουν την όψη του ηφαιστειογενούς τοπίου.
- Η παραλία Βρουλίδια, η νοτιότερη παραλία του νησιού. Σπάνιας φυσικής ομορφιάς με κάτασπρα βράχια, διαυγή νερά και απίστευτο βυθό.
- Η παραλία Καρφάς, και πας και πας, που είναι η κοσμοπολίτικη παραλία του νησιού και προσελκύει πλήθος κόσμου αφού έχει θαυμάσια αβαθή αμμουδιά, χωρίς φύκη ή πέτρες και είναι κατάλληλη για μικρά παιδιά.
- Η παραλία Λιθί, είναι γνωστή για την αμμουδερή παραλία του με ρηχά νερά και για τα φρέσκα ψάρια.
- Η παραλία Αυλωνιάς, απόμερη με ό,τι και αν σημαίνει.
- Η παραλία Αγ. Δύναμη, λένε πως είναι η ομορφότερη κρυφή παραλία του νησιού, ερημική και διπλή με τη λευκή άμμο και δεν είναι οργανωμένη, οπότε το νου σας !
- Η παραλία Κώμης, σε μια περιοχή ολοένα αναπτυσσόμενη τουριστικά τα τελευταία χρόνια, που αποτελεί εξοχικό θέρετρο για οικογένειες.
Αναπόσπαστοι ήταν και οι καθημερινοί μικροί ή μεγάλοι περἰπατοι που γίνονταν σε όλο το νησι.
Μέσα στην πόλη, από και προς τους τέσσερις ανεμόμυλους στα Ταμπάκικα, όπου εύκολα διαδραματίζονται ξεχωριστά φωτογραφικά στιγμιότυπα δίπλα στο κύμα, αλλά και προς την καστροπολιτεία στο βόρειο κομμάτι του λιμανιού με το πλἠθος αξιοθέατων διαφορετικών περιόδων, όπως τα οθωμανικά λουτρά.
Περιδιαβήκαμε, χαλαρά, τα επισκέψιμα μουσεία :
- Το Αρχαιολογικό Μουσείο,
- Tο Βυζαντινό Μουσείο (στο Μετζιτιέ Τζαμί του 19ου αιώνα),
- Tο Ναυτικό Μουσείο και
- Tο Λαογραφικό Μουσείο Αργέντη μέσα στη Βιβλιοθήκη Κοραή.
Οι εξορμήσεις μας, προς την περιφέρεια, μας εξίταραν καθώς περνούσαν από καλοδιατηρημένα καστροχώρια, όπως τα Μεστά (μια, άξια λόγου, περιήγηση σ’ έναν λαβύρινθο από λιθόστρωτα καλντερίμια).
Ή μέσα στο μεγαλύτερο μαστιχοχώρι, το Πυργί, που φημίζεται για τα ¨ξυστά¨ του, όπως αποκαλούνται τα κτίσματα που είναι διακοσμημένα με γοητευτικά μοτίβα.
Ή λίγο πιο έξω απ’ το Πυργί στο μοντέρνο Μουσείο Μαστίχας που άνοιξε τα τελευταία χρόνια και ¨διαλαλεί¨ την παραγωγή και την καλλιέργεια του φημισμένου Χιώτικου προϊόντος, που καλλιεργείται αποκλειστικά στη Νότια Χίο.
Και αλλάζοντας, μια άλλη φορά, ρότα με κατεύθυνση προς το κέντρο του νησιού, μέσω μιας θεαματικής διαδρομής περίπου 15χλμ βρεθήκαμε -μέσα σε μια καταπράσινη χαράδρα του βουνού Προβατάς- στη Νέα Μονή.
Το Βυζαντινό μοναστήρι με την άπλετη θέα έως τα Μικρασιατικά Παράλια και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, με την πολύπαθη και πολυτάραχη ιστορία του να ξεκινά το 1042 και στην πάροδο του χρόνου να συμβούν συγκλονιστικά και καθοριστικά γεγονότα, όπως το 1822 με τη Σφαγή της Χίου, κατά την οποία λεηλατήθηκε το μοναστήρι και το 1881 με το μεγάλο σεισμό.
Συνεχίζοντας από τη Νέα Μονή, δεν αργήσαμε να φθάσουμε στα σκαρφαλωμένα -σε ένα βραχώδη λόφο- Αυγώνυμα που είναι ένα μεσαιωνικό γραφικό χωριό με τα σπίτια να είναι χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο.
Επισκεφτήκαμε και τον Ανάβατο (γνωστό και ως ο Μυστράς του Αιγαίου), επίσης στο κέντρο του νησιού, καλά κρυμμένος πίσω από ορεινούς όγκους, που είναι ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός με τα σιωπηλά και ξεχασμένα από τον χρόνο καλντερίμια του.
Τούτο το καστροχώρι αποτέλεσε το ¨background¨ των ανατριχιαστικών γεγονότων της Σφαγής της Χίου το 1822.
Βρεθήκαμε ξανά και ξανά την περιοχή του Κάμπου, για να περιπλανηθούμε ανάμεσα στα Ιστορικά αρχοντικά που κατοικήθηκαν τόσο από κοσμοπολίτες Γενοβέζους όσο και Χιώτες από τον 14ο αιώνα με κάποια – από αυτά διατηρητέα – να είναι ανοιχτά για το κοινό και στα διάσπαρτα εσπεροειδή δέντρα (πορτοκαλιές, λεμονιές, μανταρινιές).
Σε αυτή την ομορφιά της Χίου κυλούσαν, οι 10ήμερες, καλοκαιρινές, διακοπές μας - και όπως άλλωστε αναμενόταν- υπέροχα.
Με υπεραρκετό γαλήνιο ύπνο,
με αποδεδειγμένη ξεκούραση,
με καθημερινά μπανάκια σε διαφορετική παραλία και ώρα,
Στην παραλία Μαύρα Βόλια δε λείπουν οι πινακίδες ¨παρότρυνσης¨ για ευνόητους λόγους :
<<Απαγορεύεται η λήψη βοτσάλων>>.
Και κάποιες φορές, μάλιστα, η παραμονή μας τραβούσε έως και αργά το βράδυ . . .
Παρούσα ήταν και η γευσιγνωσία με ντόπια και μη φαγητά όπως και χορταστικά εδέσματα.
Δε μας έλειψαν, πως θα μπορούσε άλλωστε, και οι χαλαρές βολτίτσες στη φύση και στα γραφικά χωριουδάκια του νησιού,
με adventure τόσο σε διάθεση όσο και σε διαδρομές για δώθε - κείθε (Βέσσα, Αρμόλια, Μεστά).
Κοντεύαμε να ¨φἀμε¨ τη μια βδομάδα (ἠμασταν στα μέσα περίπου των διακοπών μας) όταν μάθαμε, ας όψεται η καλή συγκυρία, ότι μπορούσαμε να τις παρατείνουμε . . .
Συμβαίνουν βέβαια, όχι συχνά, και τέτοια ευχάριστα.
Απόγευμα το πληροφορηθήκαμε.
Όλο κι᾽ όλο, ἐνα βράδυ δεν κράτησαν οι διαβουλεύσεις για το πως θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε αυτή την ενδεχόμενη αναπάντεχη παράταση.
Αρχικά δηλώσαμε, αμφότεροι, κατηγορηματικά πως περνάμε εξαιρετικά εδώ.
Αλλά ;
Αλλά, εναλλακτικά συμφωνήσαμε να πάψουμε να κοιτάμε, σε κάθε ευκαιρία, με τα ακουμπισμένα στο τραπέζι της αυλής κιάλια μεγάλων αποστάσεων της HELIOS (APOLLO 22x85) του σπιτονικοκύρη τα παράλια της Τουρκίας απέναντι και να αρπάξουμε την ευκαιρία και να τρβήξουμε για Καππαδοκία μεριά ! ! !
Αυτά και πολλά άλλα μπορείς να ¨πάθει κάποιος¨ στα ξεκούδουνα.
Η Καππαδοκία αποτελούσε, για μας, έναν αγαπημένο προορισμό και δεν το κρύβω πως είχε παίξει, παλαιότερα, σενάριο αεροπορικώς μέσω Κωνσταντινούπολης.
Ως γνωστό, η Καππαδοκία είναι περιοχή, δεν είναι πόλη και έχει ως κέντρο αναφοράς το χωριό Γκιόρεμε (Goreme) και παρ´όλα αυτά μια σύγχυση είναι συχνή.
Μάλιστα, όταν το είχαμε τότε, φευγαλέα, κοιτάξει ανακαλύψαμε πως δεν υπήρχαν και λίγες πτήσεις (κατεξοχήν με Turkish Airlines & Pegasus Airlines). Με διάρκεια πτήσης κοντά στη 1 ώρα & 30 λεπτά, η περιοχή, εξυπηρετείται από δύο αεροδρόμια :
- Από το Kayseri Airport (ASR) στην πόλη Kayseri (Καισάρεια) που απέχει ≈ 80Km και
- Από το Nevşehir Airport (NAV) στην πόλη Nevşehir (Νεάπολη) που απέχει ≈ 15Km με σαφώς λιγότερες καθημερινές πτήσεις.
Σε παρακαλώ, ταυτόχρονα, ακούστηκαν δυο φωνές να λένε :
- Να τα βάλουμε -όλα κάτω- να δούμε, βγαίνει ;
Για δες, τι θέλουμε και ήδη δεν το έχουμε ;
- Ρούχα, εξοπλισμό moto, έχουμε.
- Διάθεση για να γίνει η εξόρμηση, ήδη την αποκτήσαμε.
- Διαβατήριο &.VISA, δε χρειαζόμαστε.
- Ταυτότητα με Λατινικούς χαρακτήρες (που χρειάζεται) έχουμε.
- Λείπει η πράσινη κάρτα για την moto ! Εντάξει, μπορούμε να την παραλάβουμε από το ντόπιο πρακτορείο της Ασφαλιστικής μας (έτσι και έγινε).
- Πληροφορίες, ουσιαστικά δεν έχουμε και σίγουρα δε φτάνουν τα όσα ατάκτως ερριμμένα θυμόμαστε ! Θα πάμε βιβλιοπωλεία, κάτι θα βρούμε (και βεβαίως κάτι τις βρήκαμε . . .).
- Γεύση του οδικού δυκτίου, από Τουρκία, έχουμε όποτε δε θέλουμε κάτι ιδιαίτερο.
- Υφάνθηκε και ένα γενικό πλάνο διανυκτερεύσεων χωρίς κλεισίματα καταλυμάτων (ένα ρεκόρ που ακόμη δεν το έχουμε καταρρίψει !).
Προσοχή :
Το οδικό δύκτιο της Τουρκίας, στο σύνολο του, είναι καλό και δε χρειάζονται ιδιαίτερες αναφορές.
Σκόπιμο, όμως, είναι μια αναφορά για το πως λειτουργε το σύστημα της Τροχαίας με μπλόκα και ραντάρ. Στο επαρχιακό δίκτυο συχνά ανταμώνεσαι με μια μικρή κόκκινη-άσπρη ταμπελίτσα < 30cm, που βρίσκεται, ντε και καλά, πεταγμένη στην άκρη του οδοστρώματος με την αναγραφόμενη λέξη RADAR. Έ, ύστερα από περίπου 100μ βρίσκεται ένα συμβατικό λευκό αυτοκίνητο με εξοπλισμό καταγραφής και μετά από 500-600μ το περιπολικό για το κόκο-μπλόκο! Βέβαια, δε λείπουν και τα σταθερά ραντάρ που φωτογραφίζουν από μπροστά.
Οι υπόλοιπες μέρες των διακοπών και ειδικά τις απογευματινές - βράδυνες ώρες στα μαγαζια του Κάμπου κυλούσαν
παρέα με τον τοπικό οίνο, ως επί το πλείστον, τον Αριούσιο Αυστηρό, ένας ερυθρός ξηρός (με ελκυστικό πορφυρό χρώμα και άρωμα κόκκινων φρούτων και βανίλιας με 13% Al) και βεβαίως, βεβαίως
ενίοτε με τοπική μπύρα και τελείωμα τα παγωμένα σφηνάκια λικέρ Μαστίχας,
που συνδυαστικά βοήθησαν -τα μάλα- για την κατάστρωση του road trip προς την ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ.
Και αυτό ήταν, ο κύβος ερρίφθη επί του χάρτη, Χίος - Καππαδοκία - Αθήνα : Let’s go !
https://www.google.com/maps/d/drive..."userId":"109646303425352243228"}&usp=sharing
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0