Τουρκία Χίος - ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ - Αθήνα : Ένα καταδρομικό road trip

[themischar]

4η μέρα, Τριγύρω στο Goreme

Δεν γίνεται να βρεθείς στην Καππαδοκία και να μείνεις αλώβητος από το πεντανόστιμο φαγητό της. Η κουζίνα γενικά είναι αρκετά βαριά και πλούσια σε μπαχαρικά. Ήλθε και έδεσε και σε μας χθες βράδυ δοκιμάζοντας δύο χαρακτηριστικά πιάτα της περιοχής, το Pottery Kebap (κεμπάπ σε πήλινο) και το Manti (πάνω-κάτω κάτι όμοια με παραδοσιακά ραβιόλια).

• Το Pottery Kebap είναι κρέας, μοσχάρι, ή κοτόπουλο ψημένο μέσα σε ένα ψιλόλιγνο πήλινο για ώρες μαζί με λαχανικά.
• Το Manti είναι ζυμαρικά γεμιστά με κιμά, που τα σερβίρουν ζεστά με γιαούρτι και σάλτσα με σουμάκ (θεριακλίδικη κόκκινη σάλτσα με λεμονάτη γεύση).

Το φαγοπότι, δεν είχε μεγάλη διάρκεια ούτε είχε αλόγιστες ποσότητες, είχε όμως εκείνο το κάτι που το φυσάς και δεν ξεφουσκώνει με τελικό αποτέλεσμα τον καθυστερημένο ύπνο.

Αυτά ήταν χθες, γιατί το σημερινό πρωινό στον καλοστρωμένο μπουφέ με τα όμορφα καλούδια του δε μας τραβούσε ούτε να τον πλησιάσουμε, έγινε και αυτό !
Με ένα καφέ που είπιαμε και ένα χυμό στο χέρι, πάμε για πεζοπορία, κατάλληλα ντυμένοι και φορτωμένοι με τα απαραίτητα.
Σκάσαμε μύτη στο δρόμο κατά τις 09:20πμ, με κατεύθυνση τη Rose Valley, μια απίστευτα μοναδική περιοχή της Καππαδοκίας με τις αιχμηρές -ροζ χρώματος- κορυφογραμμές, που γίνεται περισσότερο έντονο κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος !



Περνάμε μπροστά από το Goreme Open-Air Museum και συνεχίζουμε λίγο πιο πάνω φθάνοντας στο Kaya Camping. Ο πρώτος δρόμος μετά το Kaya Camping, είναι ο δρόμος που στη συνέχεια γίνεται μονοπάτι. Κάπου εκεί υπήρχε μια ξύλινη πινακίδα με εντελώς ξεθωριασμένα γκράφιτι που έδειχναν κατευθύνσεις προς «Rose» και «Red» και που καλώς υποθέσαμε ότι ήταν η αφετηρία μας.

Το μονοπάτι με την ονομασία ¨Meskendir Trail¨ ήταν κατηφορικό. Το αμμοχάλικο της περιοχής που το σκέπαζε μαζί με το χώμα εν είδη πούδρας γινόταν αρκετά ολισθηρό, αλλά σιγά-σιγά βρήκαμε το ρυθμό μας έχοντας κατά νου πως η συνέχεια του θα μας συνέδεε με τη Rose Valley.





Το τοπίο εναλλάσσεται και δημιουργεί εικόνες που έντονα αποτυπώνονται στη μνήμη μας. Ο ήλιος με τη φιλενάδα του τη ζέστη είναι απανταχού παρόντες, αλλά δε μας πτοούν, είναι τόσο όμορφα που μας προκαλούν να συνεχίσουμε.





Το μονοπάτι, φθάνοντας στην κοιλάδα, ίσιωσε και αρχίσαμε να μπαίνουμε σε μια σειρά από σήραγγες ψαμμίτη που ήταν εξαιρετικά δροσερές. Μερικά από αυτά τα τούνελ τα συναντάς και άλλου, αλλά τούτα ήταν μακρύτερα και οι στέγες τους ήταν πολύ ψηλότερες.





Είμαστε ήδη εντυπωσιασμένοι με τους μικρούς σχηματισμούς φαραγγιών και βράχων.






Μέχρι στιγμής όλα συνηγορούν πως αξίζει η περιπλάνηση στην κοιλάδα. Είναι μια καλή ευκαιρία για πεζοπορία με ησυχία παντού, για παρατήρηση των ιδιαίτερων τοπίων με τους υπερμεγέθεις σκαλιστούς βράχους.







Βγαίνοντας από ένα από τα τούνελ και πεζοπορώντας σε μια μικρή ευθεία του μονοπατιού με τα ψηλά δένδρα και τα λαξευμένα βράχια από πάνω μας,



ανταμωθήκαμε με μια καντίνα, φτιαγμένη αποκλειστικά με τα βρισκούμενα υλικά.



Ο ιδιοκτήτης της, όταν από μακρυά αντιλαμβανόταν κάποια παρέα, φώνάζε με όλη του τη δύναμη :
- << CAPPADOKIAN STARBUCKS >>
μειδιώντας παράλληλα, αφού γνώριζε πολύ καλά πως οι διερχόμενοι θα το απολάμβαναν !
Τέτοιες εκπλήξεις και μάλιστα από το πουθενά, είναι πάντα καλοδεχούμενες όχι γιατί σε κάνουν να χαμογελάς αλλά γιατι δίνουν μια πληρότητα σε αυτό που επιχειρείς.

Και, βεβαίως, σταματατήσαμε για ένα τσάι και ένα χυμό (το καθένα έχει το δικό του αποθηκευτικό χώρο), Επιθυμούμε και θέλουμε, όπου είναι δυνατόν, να υποστηρίζουμε τους τοπικούς πωλητές.



Το μονοπάτι είχε μια εξίσου καλή συνέχεια αφού περιτρυγιριζόταν από καταπληκτικές σπηλαοκατοικίες.
Τεράστια λαξευμένα παράθυρα και τρύπες περιστεριών υψώνονταν πάνω μας καθώς πεζοπορούσαμε και φανταζόμασταν όλη την Καππαδοκία να ζει σε αυτό το στυλ κατοικίας πριν από εκατοντάδες χρόνια.

















Το μονοπάτι, δείχνει ξεκάθαρα πως τελείωσε μιας και έχει γίνει μετατραπεί σε χωματόδρομο. Ακόμη και το λιγοστό ζεστό αεράκι, σηκώνει και στροβιλίζει την πούδρα του χώματος, χώρια αυτό που δημιουργείται από κάθε διερχόμενο τροχοφόρο ή και δίποδο !





Σε λιγότερο από δυο χιλιόμετρα, ο χωματόδρομος έδωσε τη θέση του σε ψιλοασφαλτωμένο δρόμο και έκανε, αχνά, την εμφανισή του το χωριό Çavuşin, που βρίσκεται περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ των κωμοπόλεων Avanos και Göreme.
Μέχρι τη δεκαετία του 1920 είχε μικτό πληθυσμό με πολλές Χριστιανικές Ορθόδοξες οικογένειες. Το παλιό χωριό, που εγκαταλείφθηκε πριν από αρκετές δεκαετίες λόγω πτώσεων βράχων, ήταν όλο λαξευμένο στην πλαγιά του λόφου. Οι κάτοικοι του Çavuşin ζούσαν σε σπίτια τα οποία ήταν κομμένα και ¨ραμμένα¨στον τεράστιο βράχο.



Το σημερινό χωριό Çavuşin, είναι ακόμα ένα ήσυχο μέρος, με άντρες που κάθονται και πίνουν τσάι στο καφενείο κοντά στο τζαμί, με τις γυναίκες να περιφέρονται με τα παραδοσιακά Τουρκικά χωριάτικα ρούχα (αλλά και τα νεότερα κορίτσια που φορούν τζιν, μπλουζάκια και χωρίς μαντήλες). Ο αγροτικός εξοπλισμός εδώ και εκεί μαρτυρά, ότι οι άνθρωποι που ζουν εδώ εξακολουθούν να ασχολούνται με τη γεωργία σε κάποιο βαθμό.

Υπάρχουν δύο Εκκλησίες η ανώτερη Εκκλησία, η μεγάλη βασιλική αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή (που βρίσκεται στον βράχο. πάνω από το χωριό) και την κάτω Εκκλησία, την Εκκλησία Νικηφόρου Φωκά, προς τιμήν του αυτοκράτορα .







Είχε πλέον μεσημεριάσει όταν φθάσαμε στο Çavuşin και αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε το λεωφορείο της γραμμής, Avanos - Göreme, (υπάρχουν λεωφορεία προς Göreme και Avanos, κάθε 15-20 λεπτά) με σκοπό να πάμε στο ξενοδοχείο για ένα καλό φρεσκἀρισμα εν συνεχεία να πάρουμε τη moto και να κατευθυνθούμe προς την κωμόπολη Avanos.



H απόσταση που διανύσαμε έως το Goreme ήταν μικρή όπως και ο χρόνος που χρειάστηκε, ὀμως μαζί με το όλο σούρτα φέρτα που καλώς προστέθηκε, το 11:50 πμ έγινε με περισσή ευκολία 12:50μμ.

Όλα καλά και να´μαστε ξανά στο δρόμο, παρέα με τη moto, προς Avano. Τα λιγότερο από 10 χλμ απόστασης μεταξύ των δυο κωμοπόλεων, στον άδειο κατά τα άλλα δρόμο, ήταν ένα τίποτα.







Η, ομολογουμένως, ήσυχη κωμόπολη Avanos βρίσκεται στην άκρη του Ερυθρού ποταμού και είναι διάσημη για τα κεραμικά της. Οι ντόπιοι τεχνίτες έχουν πρόσβαση σε κόκκινο πηλό, που είναι ιδανικός για την κεραμικἠ τἐχνη που τον μαζεύουν από την κοίτη του ποταμού σαν πρώτη ύλη για ην κατασκευή διάφορων δοχείων και αμέτρητων διακοσμητικών ειδών λαικής τέχνης που τα πουλούν σε ολόκληρη την Τουρκία.

Όσοι πάλι επιθυμούν, θα έχουν άνετα την δυνατότητα να επισκεφθούν κάποιο από τα οικογενειακά εργαστήρια και να δουν όλη την διαδικασία παραγωγής ενός κεραμικού και την ευκαιρία ίσως μιας δοκιμής !
Εμείς επισκεφθήκαμε, ένα τοπικό εργαστήριο & Μουσείο Κεραμικής Τέχνης.

 

[themischar]

Ο Ερυθρός ποταμός (το μακρύτερο ποτάμι της Τουρκίας) που διασχίζει την κωμόπολη με τα ήσυχα και χρηστικά κοκκινοκεραμιδί λασπόνερά του.





Εποχούμενοι κἀναμε μια γρήγορη βόλτα στα περίχωρα της πόλης για να καταλήξουμε στο κέντρο της για φαγητό. Ήταν ήδη 15:15 μμ και δικαίως είχαν αρχίσει να παίζουν τα γνωστά όργανα, σχεδόν, χωρίς σταματημό.
Το προεπιλεγμἐνο μας εστιατόριο ήταν στην άκρη του κέντρου της κωμόπολης. Η όλη εξυπηρέτηση ήταν υποδειγματική όπως και τα πληθωρικά καλομαγειρεμένα πιάτα του.

​

Η moto μας περίμενε υπομονετικά μέχρι να τελειώσουμε το γεύμα μας,



για να μας συντροφεύσει στη συνέχεια προς μια κοντινή, άκρως ιδιαίτερη, τοποθεσία, των Fairy Chimneys.







Οι Fairy Chimneys, oι διάσημες «καμινάδες νεράιδων» της Καππαδοκίας, ένα σουρεαλιστικό τοπίο που παρατηρείται στις κοιλάδες του τριγώνου Avanos - Ürgüp - Uçhisar, με σκαλιστά πανύψηλα πετρώματα, που αλλάζουν έντονα χρώμα και περισσότερο όταν τις λούζουν οι ακτίνες του ηλιοβασιλέματος.
Οι βραχώδεις σχηματισμοί που έχουν κάνει την Καππαδοκία έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην Τουρκία εμφανίστηκαν λόγω μιας γεωλογικής διαδικασίας που ξεκίνησε πριν από εκατομμύρια χρόνια. Εκείνη την εποχή τα βουνά Erciyes, Güllüdağ και Hasandağı ήταν ενεργά ηφαίστεια της περιοχής. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις τους κάλυψαν την περιοχή με πυκνή τέφρα, η οποία αργότερα στερεοποιήθηκε σε έναν μαλακό βράχο που ονομάζεται «τούφ». Όταν οι φυσικές δυνάμεις του ανέμου και του νερού έκαναν τη δουλειά τους, μόνο τα πιο σκληρά στοιχεία έμειναν πίσω για να σχηματίσουν τις «καμινάδες των νεράιδων» που μπορούν και σκαρφαλώνουν έως τα 40μ στον ουρανό. Η διάμετρος των καπνοδόχων είναι από 1μ έως και 15μ.
Οι καπνοδόχοι των νεράιδων, φαντάζουν σαν μανιτάρια και είναι ένα θαύμα της φύσης που στέκονται όρθια παρά τα εκατομμύρια χρόνια τους.
Επιπλέον, για μας ήταν έντονη η υπενθύμιση πως αυτό το τοπίο μας έφερνε κάτι λίγο από Σαρακίνο Μήλου και μικρά Μετέωρα.















Αφήσαμε την ομορφιά του σαγηνευτικού τοπίου των Fairy Chimneys και παίρνοντας έναν κακοτράχαλο χωματόδρομο κατευθυνόμαστε προς την διαβόητη Love Valley (την κοιλάδα της αγάπης).
Αυτήν που όλοι οι επισκέπτες, με κάποιο τρόπο, κόπτονται να δουν.

Το μπουρδούκλωμα ήταν αναμενόμενο μην πω πως άργησε μάλιστα, αφού ενδείξεις κατεύθνσης δεν ανταμώναμε. Προχωρούσαμε λίγο μουδιασμένα, ώσπου σε ένα ξέφωτο φάνηκε, επιτέλους, μια μισοπεσμένη πινακίδα που έδειχνε, Love Valley, προς τα δεξιά. Αυτό που βρήκαμε στην πορεία, αργότερα, ήταν απλά ένας γκρεμός ! ! !
Άντε πάλι προς τα πίσω . . .
Για να φτάσουμε στην κοιλάδα έλλειπαν, αρκετά, χιλιόμετρα, Στρἰψτε αριστερά έδειχνε η επόμενη πινακίδα που ύστερα από τρία χλμ μας έβγαλε στην κορυφή του λόφου σε ένα μικρό και βατό οροπέδιο, ακριβώς, πάνω από την υπόλευκη κοιλάδα με τα πράσινα δέντρα !





Η Love Valley έχει τη φήμη μιας πολύ μεγάλης κοιλάδας και σαν βρεθείς καταλαβαίνεις πολύ γρήγορα από πού έχει πάρει το όνομα της. Τεράστιοι βράχοι σε σχήμα φαλού κατακλύζουν το μέρος, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα ¨αγαπησιάρικο¨ και συνάμα εντυπωσιακό τοπίο.
Εξαιρετικά φυσικά θαύματα, τα τεράστια μνημεία που άφησε να δημιουργηθούν η Μητέρα Φύση στην κοιλάδα της αγάπης που βρίσκεται σε ένα ψηλό οροπέδιο πάνω από χίλια μέτρα σε υψόμετρο. Οι βροχοπτώσεις είναι αραιές σε αυτήν την περιοχή και το μέρος έχει ζεστά ξηρά καλοκαίρια και κρύους χιονισμένους χειμώνες. Σε αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, στέκονται αγέρωχες οι τεράστιες φυσικές δομές που ομοιάζουν με κάποιο είδος αρχαίου αφιερώματος στην ανδρική γονιμότητα.







Ο καιρός, με τον ήλιο γερμένο προς το βασίλεμά του, συνωμοτούσε και μας παρείχε θέα 360ο και με εξαιρετική ορατότητα σε όλη την ανατολική περιοχή.





Το μικρό οροπέδιο, που βρισκόμασταν, σε πολλά σημεία του ήταν ίσιο και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν ντόποιοι μικροπωλητές για να στήσουν τις μικρές παράγκες τους.



Παραμείναμε για αρκετή ώρα αττενίζοντας τη Love Valley και μια θεσπέσια ιnstrumental μουσική έφθανε στα αυτιά μας, από μια από τις παράγκες.
Διακριτικά, λες και σέβονταν τόσο το χώρο όσο και τους λιγοστούς παρευρισκομένους, έπαιζε το Album Kopruler (Varius Artists) και ένα δείγμα από αυτό είναι και το :

Δεν είναι περιττό να αναφέρω πως, από δω και πέρα, το Album αυτό αποτέλεσε τη μουσική επένδυση του υπόλοιπου ταξιδιού μας.

Όλα τα είχαμε υπό έλεγχο, ήταν φως φανάρι, εκτός από την ώρα που με ευκολία κυλούσε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε ή μαλλον το αντιλαμβανόμασταν αλλά κάναμε το κορόιδο. Πἠγε κιόλας 18:15μμ και με τα βίας θέλαμε να φύγουμε.
- Θέλουμε ή δε θέλουμε να δούμε εκείνο το ηλιοβασίλεμα ;
- Αν ναι, τότε πρέπει να φύγουμε.
Έ, που θα πάει θα το δούμε το ηλιοβασίλεμα είπαμε και οι δυό και καβαλώντας τη moto ξεκινήσαμε προς στην γνωστή μας, τὠρα πια, τοποθεσία ¨ηλιοβασιλέματος¨ Sunset Point, στην κορυφή ενός απόκρημνου βράχου με πρώτη θέα το Goreme.

Πρόκειται για μια σύντομη διαδρομή -αλλά απότομη- προσβάσιμη με τα πόδια βόλτα από το κέντρο του Goreme, σε λιγότερο από μισή ώρα με τα πόδια (συμπεριλαμβανομένων στάσεων στο δρόμο, για να τραβήξεις φωτογραφίε,ς όλων των βραχωδών σχηματισμών σε διαφορετικά στάδια) έως το οροπέδιο της κορυφής, όπου υπάρχει μικρό καφενεδάκι για κάτι πρόχειρο και μια ξύλινη πλατφόρμα με θέα προς όλες τις κατευθύνσεις.





Λαμπρές και πολλές δόξες έχει η δυτική πλευρά τόσο για το ηλιοβασίλεμα, όσο και το ότι έχει πρώτη θέα το Goreme και προς την καστρόπολη Uchisar.



Λογαριάζαμε εκ νέου χωρίς τον ξενοδόχο, είναι η ταιριαστή έκφραση, αφού δεν ικανοποιηθήκαμε και σήμερα από την προσπάθειά μας.
Όσο περνούσε η ώρα το μαζεμένο πλήθος, ήταν ξεκάθαρο, έχανε την υπομονή του και είτε καθόταν χάμω είτε έφευγε ανεπιστρεπτί,



Συνοστισμός, άκρατος, στην ξύλινη πλατφόρμα για λίγο παραπάνω ή και λίγο καλύτερο ηλιοβασίλεμα.
Τι να πεις !



Τουλάχιστον σήμερα η όλη ατμόσφαιρα ήταν πιο καθαρή από χθες και η προσφερόμενη, προς τα χαμηλά, θέα της πόλης μας αποζημίωνε έως ένα βαθμό.

Η νύχτα κατέφθασε και μας προέτρεπε με τον τρόπο της να αποσυρθούμε.



Αύριο προβλέπεται να είναι η μέρα πολύ μακρυά σε όλα της, αρχής γενομένης με το εγερτήριο που προγραμματίσθηκε από τα άγρια χαράματα.

 

[Andreas_Chris]

Απλα μια διορθωση, το φαινομενο δεν ειναι μοναδικο μονο στην Τουρκια και υπαρχει και σε μερικα αλλα μερη στον κοσμο οπου υπαρχουν θερμες πηγες, μεταξυ των οποιων η Ιταλια, οι Φιλιππινες, το Μεξικο και αλλα..

 

[themischar]

5η μέρα, και σήμερα τριγύρω από το Goreme

Λίγο πολύ, έτσι θαρρώ, όλοι στα παιδικά μας χρόνια ονειρευόμασταν τον εαυτό μας ότι μια μέρα θα κάναμε βολτα με αεροστατο και θα χαζεύαμε, για ώρες από ψηλά, μέσα από το καλάθι που θα ήταν κρεμασμένο κάτω από το υπερμέγεθες φουσκωμένο μπαλόνι !
Και ποιος δε θυμάται, ας πούμε, το βιβλίο <<Πέντε εβδιμάδες με αερόστατο>> του Ιοὐλιου Βερν. Ένα ταξίδι ανακαλύψεων στην Αφρική από τρεις Άγγλους.
(Από την παρουσίαση του βιβλίου στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Είναι η εποχή που τα πρώτα αερόστατα, οι μογγολφιέρες, και οι εξερευνήσεις άγνωστων και παρθένων ακόμα περιοχών εξάπτουν τη φαντασία του κόσμου. Δεν θα μπορούσαν παρά να ασκήσουν ακατανίκητη έλξη και στον Ιούλιο Βερν, συγγραφέα κατ' εξοχήν φανταστικών, με επιστημονικοφανές υπόβαθρο μυθιστορημάτων. Το αερόστατο με τους επιβάτες του ξεκινάει στις 21 Φεβρουαρίου και γύρω στις οκτώ το βράδυ έχει καλύψει περισσότερο από διακόσια μίλια προς τα δυτικά. Στο ταξίδι τους πάνω από την άγρια και ανεξερεύνητη Αφρική πολλές φορές θα αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες και η προσπάθειά τους θα κινδυνεύσει να αποτύχει. Από κάτω τους ξετυλίγεται όλο το φανταστικό τοπίο σαν σκηνή από ντοκυμαντέρ. Πολλές φορές η περιγραφή θυμίζει σκηνές κινηματογράφου. Το ενδιαφέρον παραμένει συνέχεια αμείωτο. Ώσπου τελικά το αερόστατο, σε κακά χάλια, και οι πάντα αισιόδοξοι επιβάτες του θα φτάσουν στο τέλος του ταξιδιού τους).

Αυτό το παιδικό όνειρο, που ήταν και δικό μας, αποφασίσαμε να το κάνουμε πραγματικότητα - δοθείσης ευκαιρίας- στην Καππαδοκια. Με τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού, που του χαρίζουν το βροντερό του θέλω, είπαμε ναι με τη μία όταν μας προτάθηκε από τη receptionist, την πρώτη κιόλας μέρα της άφιξής μας, μια προγραμματισμένη βόλτα με αερόστατο με το team της URGUP BALLOONS.
Αν μη τι άλλο, είπαμε, οφείλεις να κάνεις ένα δωράκι στον ενήλικο πλέον εαυτό σου !

Ὀλα συνηγορούν, πως είναι σημαντικό να κάνεις κράτηση όσο πιο νωρίς γίνεται ειδικά στη high season, απολύτως σύμφωνα δηλ. με την παροιμία <<των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν>>. Για μας όμως, κάτι τέτοιο, ήταν πολύ αργά και βρεθήκαμε τελικά σε μια πληρότητα καλαθιού 100%.
Εξ´ ανάγκης κινηθήκαμε εκ του ασφαλούς και εμπιστευθήκαμε την πρόταση του ξενοδοχείου για λόγους ασφάλειας, αξιοπιστίας, οργάνωσης της πτήσης αλλά και της εκπτωτικής προσφοράς που, δε λέω, ήταν δελεαστική -20 €/άτομο.
Οι τιμές για πτήση 1 με 1,5 ώρα, κυμαίνονται από 100 έως 250 €/άτομο, ανάλογα τη σεζόν, την εταιρεία, την διάρκεια της πτήσης που θα επιλέξεις, την χωρητικότητα ατόμων στο καλάθι και τέλος, άκουσον-άκουσον, με το αν θα πληρώσεις με μετρητά ή κάρτα.

Λέγεται, πως η η βόλτα με αερόστατο στην Καππαδοκία ξεκίνησε με τέσσερα αερόστατα και έχει φθάσει στα πεντακόσια. Ο αριθμός των επιβατών αρχικά ήταν περίπου 70 και πλέον κυμαίνεται ανάλογα την σεζόν, στους 1.000 - 6.000 επιβάτες σε καθημερινή βάση.
Για τις πτήσεις με αερόστατα απασχολούνται τουλάχιστον 5.000 εργάτες και άλλοι τόσοι πιλότοι οδηγοί και ξεναγοί. Η περιοχή στην οποία γίνονται οι δραστηριότητες καταλαμβάνει περίπου τα 20 τετρ. χλμ.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, και τι είναι αυτό που κάνει τη βόλτα με αερόστατο, στην Καππαδοκία, μαγική; Δεν είναι μόνο ένα, αλλά μάλλον τρία πράγματα:
1) Το το βραχώδες τοπίο με τις ενδιαφέρουσες κοιλάδες, ντυμένες με τους ιδιόμορφους μοναδικούς πέτρινους γεωλογικούς σχηματισμούς που προήλθαν από έκρηξη ηφαιστείου,
2) Τα απίθανα χρώματα της ανατολής όταν υπάρχει διαύγεια στον ορίζοντα και
3) Ὀλα τα υπόλοιπα μπαλόνια στην κοιλάδα από όπου όλα ξεκινούν και συμπληρώνουν το σκηνικό που μοιάζει να βγήκε από παραμύθι, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Η διάρκεια της νύχτας ήταν μικρή και κατά τις 04.30 π.μ είχαμε εγερτήριο, παίρνοντας ένα πρόχειρο πρωϊνό στο πόδι, αφού μισή ώρα αργότερα μας παρέλαβαν με πουλμανάκι. έξω από το ξενοδοχείο, οι υπεύθυνοι της εταιρείας και μας οδήγησαν, ύστερα από μάζεμα και άλλων οκτώ εκδρομέων από διαφορετικά σημεία, στις εννιαίες mobile εγκαταστάσεις αναχώρισης.
Όταν φθάσαμε στον τόπο αναχώρισης, 05:30π.μ, είχε χαράξει για τα καλά, αλλά η ανατολή του ηλίου δεν είχε κάνει ακόμη την εμφανισή της.

Αν και κατακαλόκαιρο χρειαζόμασταν κάτι παραπάνω στο ντύσιμο μας, αφενός γιατί ήταν πολύ πρωϊ και η δροσιά ήταν παρούσα, αφετέρου θα το χρειαζόμασταν ενδεχομένως κα μέσα στο καλάθι αφού το αερόστατο μπορεί και πιάνει μέχρι 200μ ύψος !
Πως να περιγράψεις, τώρα, το όνειρο που αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα ; Είναι από εκείνες τις ελάχιστες φορές που δυσκολεύεσαι να βάλεις τις σκέψεις και τα συναισθήματα σε λέξεις.
Όλοι σε εγρήγορση, οι υπεύθυνοι εταιρειών των αερόστατων θερμού αέρα και οι εκδρομείς για τους δικούς του λόγους ο καθένας.















Ήδη, τα προγραμματισμένα πρώτα αερόστατα που θα εκκινούσαν ήταν έτοιμα και άρχιζε σε αυτά η επιβίβαση και ακολουθούσε, τάχιστα, η αναχώρισή των.







Ξαφνικά, μέσα στο πρωϊνιάτικο πανδεμόνιο ακούστηκαν κάποια παλαμάκια συνοδευόμενα από μικρές ιαχές που προέρχονταν κυρίως από τους επιβαίνοντες στα πρώτα αερόστατα που απογειώνονταν με επιτυχία και κατάφεραν να διαταράξουν το μουλωχτό βουητό των πηγών θέρμανσης που φούσκωναν με παθιασμένη δύναμη τα μπαλόνια.



Βρισκόμαστε αρκετή ώρα stand by και παρακολουθούμε, όλο περιέργεια, το διπλανό αερόστατο της ίδιας εταιρείας που βρισκόταν ήδη στον αέρα, να χαϊδεύει στην άνοδό του το <<δικό μας>> που καρτερικά περίμενε να έλθει η σειρά του.



Το <<δικό μας>> αερόστατο, ήταν σχεδόν έτοιμο κι´αυτό στις 05:45 π.μ και δεχόταν τον τελευταίο έλεγχο πριν την επιβίβασή μας.

Τους δέκα εκδρομείς που συνταξιδέψαμε από τα ξενοδοχεία μας έως εδώ, μας ένωσαν με άλλους έξι και ευλαβικά σκορπισθήκαμε μέσα στο μεγάλο καλάθι με χωρίσματα ανά τέσσερεις και στο μέσον του βρισκόταν ο νεαρός πιλότος, με τα ωραία χαρακτηριτικά, Murat.
Με αυτή τη βολική διάταξη αποφεύχθηκε να είναι ο ένας πάνω στον άλλον, δεν επικρἀτεισε αναβρασμός για μία θέση και για μια καλή φωτογραφία, ούτε κανενός το selfie sticks ήλθε στα κεφάλια μας!







Στις 06:00π.μ βρισκόμασταν στον αέρα και εκεί πλέον ο ενθουσιασμός όλων έγινε ασυγκράτητος. Γέλια, φωνές, φωτογραφίες, επιφωνήματα ενθουσιασμού και μια μαγεία με την θαμπή ανατολή του ηλίου από μια εντελώς <<παράξενη>> θέση.
Παράλληλα με εμάς βρισκόντουσαν και άλλα αερόστατα, λίγο πιο χαμηλά - λίγο πιο ψηλά, γεγονός που έκανε το σκηνικό μαγικό !

Οι πιλότοι επιδεικνύοντας τις ικανότητές τους και θέλοντας να δοκιμάσουν τις αντοχές των επιβαινόντων, οδηγούν οριακά τα αερόστατα τους γύρω από τις κορφές ή τις πλαγιές των κάθε λογής γεωλογικών σχηματισμών.







Είναι, αφάνταστα, πολύ όμορφη η αίσθηση του να μπορείς να δεις από ψηλά και μάλιστα σφαιρικά όλες εκείνες τις περιοχές που είχες επισκεφτεί ακόμη και ποδαράτα επί γης και σου φάνταζαν να στέκουν ψηλά και αγέροχα και να περάσεις ξυστά από τα βουνά και να μπορείς να δεις απρόσκοπτα μέχρι εκεί που πιάνει το μάτι σου ! ! !

 

[themischar]

Και βέβαια το ασυνήθιστο σκηνικό της πτήσης ανάμεσα από γεωλογικούς σχηματισμούς και πάνω από τις βαθιές κοιλάδες της Καππαδοκίας, δικαιώνει απόλυτα την πρωινή αφύπνιση κλπ και δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται το απόλυτο must do όταν θα βρεθείς σε εκείνα τα μέρη.

Το ενδιαφέρον για τα αερόστατα της περιοχής είναι συνεχώς αυξανόμενο, εξαιτίας των ιδανικών καιρικών συνθηκών που επικρατούν μαζί με το καταπληκτικό φυσικό θέαμα που προσφέρεται και δημιουργούν ένα άριστο περιβάλλον για πτήση.



























Το ενδιαφέρον, όσο περνά η ώρα ολοένα αυξάνεται. Η αδρεναλίνη, όλων, αυξομειώνεται συνεχώς με τις αδιάκοπες εναλλαγές πτήσης από πλευράς πιλότου όπως -καληώρα- στην παρακάτω φωτογραφία που πιλοτάρει το αερόστατο σιωπηρά προς την πλαγιά του βουνού έτοιμο για συντριβή . . .





Δίπλα - δίπλα για ώρα με το TC-BSU και αναπόφευκτα ετοιμαζόμαστε να συγκρουσθούμε



και για την τέρψη των οφθαλμών των επιβαινόντων, οι δυο πιλότοι τελικά τα κατάφεραν



Κραυγές θαυμασμού αντήχησαν στον ουρανό, και το TC-BSU απομακρύνθηκε με λίγο σπρώξιμο από εμάς.



Αυτό το σπρώξιμο, απρόσμενα, μας κατηύθυνε πάλι γρήγορα προς το βουνό.









αλλά και στον εκ νέου εναγκαλισμό με άλλα αερόστατα.
Ο χαβαλές με τα <<τζαρτζαρίσματα>> των μπαλονιών, εκ μέρους των πιλότων, καλά κρατεί.



Η θέα μέσα από την άβουη πορεία μας (δεν ακούγονταν ιδιαίτερες ομιλίες και χαχανητά)
δημιουργεί έναν μοναδικό καμβά προς θαυμασμό.



Ο πιλότος, δείχνει αμέριμνος για την πορεία του αερόστατου και το περνά γλυφτά από την πλαγιά του λόφου λές και επρόκειτο να κάνουμε δοκιμή για αναρρίχιση !

 

[psilos3]

Μαγικές εικόνες και πολύ όμορφη εμπειρία!
Νομίζω δε γίνεται να φτάσεις ως εκεί και να μη κάνεις τη συγκεκριμένη εκδρομη.

 

[vasiliss]

Και σκεφτόμουν τις τελευταίες ημέρες, τι έγινε ο Θέμης, ξέχασε την αρχινισμένη ιστορία του;;
Αλλά ευτυχώς δεν...

Και δικό μου όνειρο η πτήση με αερόστατο, δεν κατάφερα να το πραγματοποιήσω φέτος, αλλά που θα μου πάει.

Επίσης έχεις αναφέρει κάπου ποια χρονιά έχει γίνει το ταξίδι αυτό, γιατί δεν το βρίσκω.

Και τέλος ποια ήταν τελικά η τιμή που πληρώσατε κατά άτομο, γιατί ο ξενοδόχος μου μας ζήτουσε για φέτος τέλος Αυγούστου 200€ και ήλπιζα ότι επιτόπου θα έβρισκα καλύτερη τιμή, αλλά από τα λεγόμενά σου μάλλον όχι;;;;

 

[themischar]

Νομίζω δε γίνεται να φτάσεις ως εκεί και να μη κάνεις τη συγκεκριμένη εκδρομη.

Σωστός!
Όσοι μπορούσαν αλλά τελικά δεν επιχείρησαν τη βολτούλα, το έχουν μετανιώσει και γνωρίζω αρκετούς αναξαρτήτως ηλικίας και φύλου.

 

[themischar]

Και σκεφτόμουν τις τελευταίες ημέρες, τι έγινε ο Θέμης, ξέχασε την αρχινισμένη ιστορία του;;
Αλλά ευτυχώς δεν...

Καλοκαιράκι γαρ !

Και δικό μου όνειρο η πτήση με αερόστατο, δεν κατάφερα να το πραγματοποιήσω φέτος, αλλά που θα μου πάει.

Βασίλη, ακριβώς που θα πάει ;

Επίσης έχεις αναφέρει κάπου ποια χρονιά έχει γίνει το ταξίδι αυτό, γιατί δεν το βρίσκω.

Υπομονή, όλα στο finish !

Και τέλος ποια ήταν τελικά η τιμή που πληρώσατε κατά άτομο, γιατί ο ξενοδόχος μου μας ζήτουσε για φέτος τέλος Αυγούστου 200€ και ήλπιζα ότι επιτόπου θα έβρισκα καλύτερη τιμή, αλλά από τα λεγόμενά σου μάλλον όχι;;;;

Η receptionist ήταν φατσούλα!
Μας το πρότεινε άμεσα από τα 160€/άτομο στα 140€/άτομο και ήταν ιδανική περίπτωση σε σχέση με τη διάρκεια, τα άτομα στο καλάθι και ότι κλείσθηκε τελευταία στιγμή.
Πιστεύω πως κάποια χαμηλή τιμή πάντοτε βρίσκεται, αλλά τι θα περιλαμβάνεται σ´ αυτήν είναι το ;

 

[themischar]

Η βόλτα ήταν συναρπαστική και συνάμα καταπληκτική, αφού ομολογουμένως την ευνόησαν οι εξαιρετικές καιρικές συνθήκες. Ο πιλότος μας, είχε αστείρευτο χιούμορ και διάθεση τόσο να μας πειράξει, όσο και να μας εξηγήσει τι ήταν όλα αυτά που βλέπαμε από κάτω.
Αναμφίβολα, ήταν και μια ιδιαίτερη ξενάγηση από αέρος.

Όλοι οι πιλότοι, συγχρονισμένα, ανεβοκατεβάζουν τα αερόστατα και δημιουργούν ένα φαντασμαγορικό θέαμα.
Δεν είναι λίγοι οι θεατές, από τη γη, που υψώνουν τα κεφάλια τους και μένουν έκθαμβοι από τις αέρινες κινήσεις και τα καμώματα των αερόστατων που γεμίζουν με αρμονία τον ουρανό της περιοχής.





















Ο χαμογελαστός, πιλότος μας, Murat,

​

- Κάποια στιγμή μας ρώτησε, που μένουμε στην Ελλάδα.
- Στην Αθήνα, του απαντάμε ταυτόχρονα.
- Ο.Κ. προλαβαίνουνε απάντησε, σκάζοντας ένα ακόμη πλατύ χαμόγελο, η μέρα είναι μεγάλη και ο καιρός βολικός σε μεγάλο βαθμό.



Ξεπεράσαμε τη 1 ὠρα &10 λεπτά πτήσης και η τοποθεσία όπου θα προσγειωθούμε αρχίζει να γίνεται συγκεκριμένη. Καταλαβαίναμε ότι ο πιλότος είχε αρχίσει την επικοινωνία με την ομάδα στο έδαφος.







Ολοένα απομακρυνόμαστε από την εναέρια περιήγηση του Goreme. Η πτήση μας, ολοφάνερα, οδεύει προς το τέλος της.
Κατευθυνόμαστε κοντά στον γνωστό μας λόφο του ηλιοβασιλέματος,



όπου βλέπουμε να μας περιμένει η ομάδα εδάφους για να τραβήξει έντεχνα το καλάθι και να το καθίσει πάνω στη βάση ρυμούλκησής του.

​

Λέμε πως θα τα καταφέρουν, αλλά άν πάλι όχι θα μας αφήσουν πίσω ακριβώς για να προσγειωθούμε κάπου εδώ κάτω ;
Χα, χα, χα



Το εγχείρημα τους πήρε ένα 20λεπτο μέχρι δηλ. να ολοκληρώσουν, με επιτυχία, τη διαδικασία !

​

Αυτό ήταν, μας πρόσδεσαν και ξεκίνησε ομαλά η αποβίβασή μας εν μέσω και των άλλων αερόστατων τριγύρω στην περιοχή.



Η βόλτα με το αερόστατο ολοκληρώνεται με το μάζεμα του μπαλονιού από το προσωπικό κάτω από τα βλέμματα των περίεργων που μέχρι προ ολίγου έσκιζαν τον αιθέρα επιβιβασμένοι σ´ αυτό.



Η οργάνωση όλου του show καλά κρατεί και, στο τέλος του, για να το γιορτάσουμε -ως είθισται- μας περίμεναν σερβιρισμένα, φράουλες με σοκολάτα και παγωμένη Τούρκικη σαμπάνια.



Εν συνεχεία ακολούθησε, μέσα σε γλυκιά ατμόσφαιρα, η απονομή στους συμμετέχοντες του αναμνηστικού διπλώματος για το Cappadocian Balloon Ride :

Εν κατακλείδι, η πτήση με αερόστατο είναι κάτι το ασυνήθιστο και συγκρινόμενο με κάποια αεροπλοϊκά σπορ, έχει καλή διάρκεια, σου δίνει την δυνατότητα να απολαύσεις το τοπίο χωρίς αντιπερισπασμούς και το κυριότερο δεν σχετίζεται με τις δεξιότητες ή την φυσική σου κατάσταση.

Αυτή η αλησμόνητη βόλτα και παράλληλα μοναδική εμπειρία με αερόστατο πάνω από την Καππαδοκία, έμελλε -για εμάς- να τη συμπεριλάβουμε στα “εμπειρία ζωής” !

Τολμώ μάλιστα να ξεστομίσω πως, αν και είναι τουριστικό προϊόν, αξίζει μέχρι το τελευταίο από τα 100+ €/άτομο που κοστίζει.

Με την ώρα να δείχνει 08.15π.μ. μας επιβἰβασαν, με το ¨¨Flight Certificate¨ του ο καθένας ανά χείρας, στα πουλμανάκια με τα οποία μας είχαν φέρει και μας επέστρεψαν πίσω για να συνεχίσουμε τη μέρα μας, ενώ η κάθοδος των ¨αργοπορημένων¨ αερόστατων ακόμη συνεχιζόταν.

 

[Klair]

Welcome back!
Τι ωραία εμπειρία ήταν αυτή! Μπράβο σας που το ζήσατε και το ευχαριστηθήκατε τόσο πολύ. Να είστε πάντα καλοτάξιδοι.

 

[Dr Snoopy]

Αυτή η αλησμόνητη βόλτα και παράλληλα μοναδική εμπειρία με αερόστατο πάνω από την Καππαδοκία, έμελλε -για εμάς- να τη συμπεριλάβουμε στα “εμπειρία ζωής” !

Πολύ σωστά τα λες,είναι όντως εμπειρία ζωής και αξίζει να το κάνει ο καθένας που θα βρεθεί εκεί.Μου θύμησες την δικιά μου βόλτα με το αερόστατο στην Καππαδοκία που είχε όμως απροσδόκητο τέλος (χωρίς άλλα προβλήματα ευτυχώς). Ανώμαλη προσγείωση σε μποστάνι με πεπόνια,μία ώρα με το αυτοκίνητο μακριά από εκεί που έπρεπε να προσγειωθούμε !!! Αν επιτρέπεις δύο φωτογραφίες από το συμβάν και περιμένουμε την συνέχεια του υπέροχου καταδρομικού road trip.........