Ιταλία Φωτο-ιστορία: Ιταλία, Αύγουστος 2015

[georgeant]

Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου! Ποια κάμερα χρησιμοποιείς;

Σε ευχαριστώ, canon 5d Mark II αλλά παίζει τεράστιο ρόλο και ο φακός. Και η επεξεργασία μετά φυσικά.

 

[HummingBird]

Ρεεε είναι μύθος αυτό με τον κρύο καφέ, στη ζέστη για να δροσιστείς πρέπει να πιεις ζεστό καφέ. Κι όμως
Αλλά ναι, μπορείς να παραγγείλεις διπλό εσπρέσσο, παγάκια κι ένα ποτήρι και να το κάνεις έτσι.
Έχω πετύχει αρκετές φορές καπουτσίνο φρέντο στην Ιταλία, αλλά δεν είναι όπως το φτιάχνουμε εδώ.
Για το παγωτό δεν το συζητάμε, ψάχνω να βρω αυθεντικό παγωτό καρύδα στην Αθήνα και τα μόνα που έχω δει είναι όχι πραγματική καρύδα, αλλά απλώς με γεύση, ντεμέκ καρύδα.
@georgeant Ωραίες φωτογραφίες!

 

[paefstra]

Παιδιά, η λύση είναι μια και πάρα πολύ απλή: παραγγέλνεις έναν ωραιότατο διπλό εσπρέσσο και προσθέτεις παγάκια...

Ristretto για να πετυχει η διαλυση με τα 2 παγακια. Εγγυημενη συνταγη.

 

[HummingBird]

Ristretto για να πετυχει η διαλυση με τα 2 παγακια. Εγγυημενη συνταγη.

Σωστό. Έτσι το κάνω σπίτι. Προσωπικά μου φαίνεται μπούρδα ο ελληνικός τρόπος παραγωγής espresso freddo, που το χτυπάνε λες και είναι φραπές. Χάνει σε σώμα κι ένταση έτσι. Φτιάχνεις το εσπρεσάκι, και μετά χλουπ στο ποτήρι με τα παγάκια, ούτε χτυπήματα ούτε χαζομάρες.

 

[georgeant]

Το επόμενο πρωί το πρόγραμμα είχε Villa Borghese. To μεγαλύτερο δημόσιο πάρκο στη Ρώμη. Ότι πρέπει δηλαδή για τη ζέστη. Μία λίμνη, ναοί, σιντριβάνια, αγάλματα και μουσεία βρίσκονται σε αυτό το πάρκο.

Εδώ βρισκόμαστε έξω από το ζωολογικό κήπο που αποφασίσαμε να μην μπούμε και να κάνουμε μια βόλτα στο πάρκο.

Άποψη του πάρκου σχετικά κοντά στην είσοδό του όπου ο κόσμος κάνει τζόκινγκ βγάζει τους σκύλους του βόλτα και γενικά απολαμβάνει την ηρεμία και τη φύση. Φαντάζομαι πόσο όμορφα θα είναι εδώ το φθινόπωρο.

Εδώ ο Βασίλης και ο Ευθύμης αντικριστά!

Μικρή πηγή κοντά στην Galleria Borghese, μουσείο τέχνης με σημαντικά και πολυάριθμα εκθέματα.

Και η Galleria…

Αυτή ήταν μια από τις στιγμές που διασκεδάσαμε περισσότερο στη Ρώμη. Νοικιάσαμε για 1 ώρα αυτό το τετραθέσιο ποδήλατο και γυρίσαμε όλο το πάρκο κάνοντας πετάλι και οι 3, κοιτάζοντας ταυτόχρονα το χάρτη του πάρκου και παίρνοντας φωτογραφίες. Μέσα σε αυτή την ώρα κατεβήκαμε 3 φορές για να κάνουμε στροφή 180 μοιρών, δώσαμε οδηγίες στα γαλλικά σε μία κυρία για το που να βρει τα ποδήλατα, στήσαμε τον τρίποδα και τραβήξαμε βίντεο και παραλίγο να πέσουμε πάνω σε ένα μουσικό.

Εδώ ο Βασίλης και ο Ευθύμης δοκιμάζουν την-πολλή καλή η αλήθεια είναι-ακουστική στο ναό της Άρτεμις.

Κι εδώ η λίμνη με το Ναό του Ασκληπιού. Με ελληνικά γράμματα. Το πιο όμορφο σημείο του πάρκου αναμφισβήτητα.

Κατεβαίνοντας από το πάρκο η θέα προς τη Ρώμη…

Προχωρώντας προς την Piazza di Spagna.

Column of the Immaculate Conception ή απλώς Colonna della Immacolata στην Piazza Mignanelli, ακριβώς δίπλα από την Piazza di Spagna.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη ζέστη. Εκείνη τη μέρα πρέπει να είχε γύρω στους 35 βαθμούς. Κάτσαμε λίγο στη σκιά πίνοντας ένα παγωμένο κρύο smoothie καφέ και φρούτων απο γνωστή αλυσίδα φαστ φουντ (η χαρά τους δεν περιγράφεται!)

Η Piazza di Spagna! Με την εκκλησία Trinità dei Monti σε αποκατάσταση κι έτσι αντι για το ναό βλέπαμε αυτές τις ωραιότατες σκαλωσιές και τις αφίσες. Ηρεμία πάνω απο όλα. H πλατεία αυτή και τα σκαλιά έχουν μεγάλη ιστορία. Σε πολύ γενικές γραμμές τα σκαλιά αυτά σηματοδοτούν την ειρήνη μεταξύ των Ισπανών (η απο κάτω πλατεία) και των Γάλλων (η πλατεία απο πάνω). Το Μάιο τα σκαλιά στολίζονται με αζαλέες και μία φορά το χρόνο λαμβάνει χώρα εδώ ένα δημοφιλές fashion show.

Στην πάνω πλατεία, θέα προς τα κάτω.

Και θέα στο βάθος...

Ξανά βόλτα στους γύρω δρόμους. Προσέξτε τις όμορφες προσόψεις των κτιρίων.

Φτάσαμε στη Fontana di Trevi όπου και η fontana αποφάσισε καλοκαιριάτικα να κλείσει και να αδειάσει απο νερό για τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης. Το μεγαλύτερο baroque συντριβάνι στον κόσμο, αλλά νερό ούτε για αστείο πουθενά και ο κόσμος πέταγε κέρματα μπροστά απο την πλατεία (για τέτοια απελπισία μιλάμε). Πραγματικά ήθελα πολύ να τη δω με νερό. Έχω δει φωτογραφίες και είναι πανέμορφη. Ευκαιρία για να ξαναπάω στη Ρώμη απο μόνη της είναι η Fontana di Trevi, άλλωστε ο θρύλος θέλει αν πετάξεις ένα κέρμα και ευχηθείς να ξαναβρεθείς στη Ρώμη, αυτό θα γίνει. Κέρμα δεν πετάξαμε αλλά δεν έχει καμία σημασία!

Κάγκελα, κάγκελα παντου

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας, ο ναός του Αγίου Ιγνάτιου στην ομώνυμη πλατεία.

Και το εσωτερικό του με την όμορφη οροφή.

Πάνθεον! (Δεν θα άντεχα να δω κι εδώ σκαλωσιές).
Χτίστηκε μεταξύ 118 και 125 και ήταν χώρος λατρείας των Ρωμαϊκών Θεών. Εκπληκτικό αρχιτεκτονικό δημιούργημα.

Απέναντι ακριβώς απο το Πάνθεον, η Piazza della Rotonda με τον Αιγυπτιακό Οβελίσκο της.

Στο εσωτερικό του Πάνθεον, απο την τρύπα στην οροφή μπαίνει το φως και πέφτει στις γύρω κολώνες που στηρίζουν την οροφή κι έτσι σχηματίζεται ένα ηλιακό ρολόι. Επίσης ενώ τώρα είναι κλειστή η τρύπα με γυαλί, όταν χρίστηκε ήταν ανοιχτό κι έτσι στο έδαφος είχαν τις κατάλληλες υδρορροές για το νερό της βροχής.

Δε γινόταν να μη βγάλω φωτογραφία αυτή την πανέμορφη οδό! Αυτομάτως μου ήρθαν στο μυαλό πολλά άτομα που θα μπορούσαν να έχουν ένα διαμερισματάκι εδώ!

Αυτό λοιπόν είναι για τους Ιταλούς ο espresso freddo. Με ένα παγάκι μες στη μέση και κουταλάκι. Διαβάσαμε στο μενού οτι έχουν freddo και είπαμε μπας και... αλλά τελικά σερβιρίστηκε αυτό το...πράμα τέλος πάντων.

Όμορφο και γουστόζικο βιβλιοπωλείο.

Συγχωρέστε με, δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα αυτού του ναού. Η Ρώμη είναι η πόλη με τους περισσότερους ναούς στην Ευρώπη απ' ότι διάβασα. Τι να πρωτοθυμηθώ;

Ο Χριστός κι η Παναγία! Και κυριολεκτικά και κοιτώντας την τιμή! Ένα μπιμπελό στο μέγεθος της παλάμης.

Συνεχίζουμε να σουλατσάρουμε. Μην παραλείψετε να προσέξετε τις σκαλωσιές στα δεξιά κτίρια, γιατί όλα είναι σε κατάσταση λιφτινγκ όπως είπαμε στη Ρώμη.

Piazza Navona! Ίσως η ομορφότερη πλατεία της Ρώμης, σε σχήμα οβαλ. H Church of Sant'Agnese in Agone είναι επίσης στην πλατεία (όσο κι αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να βρω ελληνική μετάφραση) και τρία συντριβάνια (The Fountain of the Four Rivers, The Neptune Fountain και The Fontana del Moro)

Μουσικοί του δρόμου που παίζουν jazz! Αγαπημένη μουσική, αγαπημένο στιγμιότυπο και τέλειο κόντρα μπάσο με φωσφοριζέ χορδές!

Δεν είναι πανέμορφη;;

Και πάλι στα στενά της Ρώμης. Σε κάθε γωνία που θα έστριβες θα έβλεπες και απο κάτι, όπως εδω για παράδειγμα αυτόν τον κίονα. Απο ένα σημείο και μετά άθελά σου, απλά δε δίνεις σημασία. Νιώθεις σα να περιπλανιέσαι σε ένα μουσείο. Είναι απίστευτος ο αριθμός των μνημείων, αρχαίων και σύγχρονων που υπάρχουν στους δρόμους της πόλης. Δεν είναι πάρα πολύ εκνευριστικό αν σκεφτείτε οτι η Αθήνα θα μπορούσε ίσως να είναι έτσι; Τεράστιο θέμα που συζητούσαμε συνέχεια καθ'όλη τη διάρκεια του ταξιδιού...

Largo di Torre Argentina! Η πλατεία που στεγάζει τους Δημοκρατικούς Ρωμαϊκούς ναούς και τα απομεινάρια του Pompey's Theatre. Ή αλλιώς το καταφύγιο των αδέσποτων γάτων της Ρώμης!

O κόσμος φωτογράφιζε τις αξιολάτρευτες γάτες που λιάζονταν ανενόχλητες απο την παρουσία των ανθρώπων, προφανώς θα έχουν συνηθίσει.

Η γειτονιά που βρίσκεται το άνδρο των αίλουρων!

Συνεχίζοντας το περπάτημα. Η ήλιος κατεβαίνει και αρχίζει και λούζει την πόλη με εντυπωσιακά όμορφο τρόπο!

Ένας πλανόδιος που πουλάει καπέλα, άνθρωποι που κάθονται και συζητούν στα σκαλοπάτια, Ρωμαίοι που βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Η καθημερινότητα στην πόλη.

Φτάσαμε προς τον Τίβερη! Σε μία απο τις γέφυρές του, την Ponte Garibaldi.

Χαζεύοντας το Isola Tiberina, το νησί στη μέση του Τίβερη.

Και καταλήγουμε και πάλι στην Piazza Venezia, στο αγαπημένο μου μνημείο που ανάβει τα φώτα του όσο νυχτώνει...

Για να φανεί όπως παρακάτω, με φόντο τα πορτοκαλί και μωβ χρώματα του της δύσης. Μετά απο μια εξουθενωτική μέρα με περπάτημα χωρίς σταματημό, χαλαρώνοντας απέναντι και βλέποντας τον κόσμο να περνάει.

Ακριβώς πίσω μας, η Colonna Traiana, βόρεια του Ρωμαϊκού φόρουμ.

Και το Foro di Traiano ακριβώς δίπλα...

Τέλος και η 2η ημέρα στη Ρώμη. Μια στάση για φαγητό και σπίτι γιατί η επόμενη μέρα έχει πρωινό ξύπνημα και Βατικανό!

 

[kill_bill]

Εξαιρετικό το άλμπουμ σου! Όντως η Ναβόνα είναι η ομορφότερη μακράν πλατεία και η επίσκεψη στη Μποργκέζε κορυφαία εμπειρία!

 

[giannismits]

Σίγουρα δεν έχω δει ωραιότερες φωτογραφίες από τη Ρώμη! Τι χρώματα, τι γωνίες λήψης τι ζωντάνια. Αριστούργημα.

Απ' ότι βλέπω πάντως δεν είχε και πολύ τουρισμό ε?

 

[georgeant]

3η ημέρα και το πρόγραμμα είχε Βατικανό το πρωί. Εδώ στο σταθμό του μετρό Manzoni, τον κοντινότερο στο διαμέρισμά μας (περίπου 20 λεπτά με τα πόδια δηλαδή).

Φτάσαμε λοιπόν και μετά απο αρκετή ώρα περπατήματος απο το μετρό μέχρι να μπούμε στο Βατικανό, παρ'όλο που ήταν γύρω στις 9 το πρωί είχε ήδη αρχίσει να κάνει ζέστη. Στην πλατεία του Αγίου Πέτρου γινόταν κυριολεκτικά πανικός απο κόσμο. Μάλιστα περάσαμε και απο έλεγχο...αεροδρομίου στην είσοδο πριν την πλατεία. Κάποιος είχε ομιλία έξω απο το Ναό του Αγίου Πέτρου. Αυτό μας χάλασε τα σχέδια γιατί είχαμε οργανώσει το πρόγραμμα έτσι ώστε να δούμε το Ναό και τους κήπους κατά τις 9 και στις 11:30 να είμαστε στο Μουσείο του Βατικανού.

Ο ναός τώρα λόγω όλου αυτού ήταν κλειστός. Αρχίσαμε να περιφερόμαστε ρωτώντας σε αγγλικά και σε κουτσο-ιταλικά τι συμβαίνει, τι ώρα θα ανοίξει ο ναός, πώς μπορούμε να πάμε στους κήπους κλπ. Στην παρακάτω φωτογραφία μπορείτε να δείτε ένα μικρό κομμάτι του κόσμου.
Και τελικά καταλάβαμε εντός ολίγου τι συνέβαινε. Είχε βγει ο Πάπας σε ένα μικρό άσπρο αυτοκινητάκι, όρθιος μέσα σε αυτό, περνούσε γύρω απο τον κόσμο και χαιρετούσε ωσάν ροκ σταρ. Πραγματικά μας φάνηκε η όλη σκηνή απο αστεία μέχρι και λίγο γελοία. Το αυτοκινητάκι επιτάχυνε ανά διαστήματα λίγο απότομα, ο Πάπας έχανε λίγο την ισορροπία του, ο κόσμος τσίριζε και φωτογράφιζε ακατάπαυστα και πίσω μεγάλες οθόνες τον δείχνανε σε gros plan. Σωστό πανηγυράκι.

Ρωτώντας λοιπόν πότε θα μπορούσαμε να μπούμε στο ναό μας είπαν μετά τις 12. Δεν είχαμε προβλέψει οτι θα είναι κλειστός λόγω Πάπα και απο την έρευνα που είχα κάνει δεν έγραφε κάπου ότι αυτό συμβαίνει τις Τετάρτες, ή ίσως να μου διέφυγε εμένα. Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε λοιπόν πώς θα καταφέρουμε να πάμε στους κήπους. Ρωτώντας αστυνομικούς και φύλακες μας είπαν οτι πρέπει να έχουμε κάνει κράτηση (...) και να ρωτήσουμε έξω απο τον έλεγχο στο κιόσκι πληροφοριών. Βγαίνουμε λοιπόν, στις πληροφορίες μας λένε οτι δε γνωρίζουν αν μπορούμε να μπούμε στους κήπους και πρέπει να ρωτήσουμε στο μουσείο δείχνοντας το εισιτήριο μας (το είχαμε βγάλει online). Επίσης μας είπαν οτι ο ναός θα ανοίξει για τον κόσμο στη 1, όχι στις 12 που μας είπε πριν ο φύλακας. Ας πάμε λέμε λοιπόν στο μουσείο να δούμε τι γίνεται. Εκεί μας είπαν οτι το εισιτήριο είναι μόνο για το μουσείο αλλά ούτως ή άλλως οι κήποι τις Τετάρτες ειναι...κλειστοί. Σοκ! Άλλα μας έλεγαν πριν άλλα τώρα (απορώ πώς η κυρία στις πληροφορίες δεν ήξερε κάτι τόσο σημαντικό), αλλά όπως και να'χει ήταν το πρώτο fail του προγράμματος, του οποίου εγώ είχα φτιάξει και μου έπεσαν λίγο τα μούτρα αλλά γενικά το ξεπεράσαμε γρήγορα. Δε θα βλέπαμε τους κήπους, οκ. Ξεκινήσαμε λοιπόν το μουσείο.

Έξω απο το μουσείο. Modern art?

Το Σύμπλεγμα του Λαοκόοντος. Ο ενθουσιασμένος Βασίλης όντας πωρωμένος με τη μυθολογία άρχισε να μας λέει την ιστορία γύρω απο το γλυπτό και τι απεικονίζει.

Γλυπτά, γλυπτά, γλυπτά.

Παντού υπάρχει ένας Έλληνας!

Προχωρώντας...

Βρήκαμε επιτέλους την Capella Sistina. Εντυπωσιακό δημιούργημα του Michelangelo όπου κοιτώντας όλη την οροφή αναρωτιέσαι πόσα χρόνια θα του πήρε του ανθρώπου να τελειώσει αυτό το έργο. Ωστόσο για κάποιο λόγο το είχα λίγο αλλιώς στο μυαλό μου, νόμιζα οτι η γνωστή απεικόνιση του Θεού που δίνει ζωή στον Αδάμ (η μοναδική απεικόνιση του Θεού με ανθρώπινη μορφή) θα ήταν λίγο πιο μεγάλη, πιο ευδιάκριτη, οτι η οροφή δε θα είναι τόσο ψηλά... Για να το βρω έψαξα λίγη ώρα, ανάμεσα σε τόσα άλλες αναπαραστάσεις.

Φεύγοντας απο το μουσείο απο την Ελικοειδή Σκάλα. (Δε θα σχολιάσω ότι ρώτησα μια κυρία που ακριβώς είναι δείχνοντάς της σε φωτο στο google και μου έδειξε με το χέρι της ακριβώς πίσω της με ένα ύφος τύπου "helloooo??" Ένιωσα πιο χαζοτουρίστας απο ποτέ). Σκάλα-έργο τέχνης, με εντυπωσίασε!

Ήταν ακόμη αρκετά νωρίς και είχαμε περίπου μίαμιση-δύο ώρες μέχρι τη 1 που μας είπαν οτι ανοίγει ο ναός του Αγίου Πέτρου. Έτσι είπαμε να βρούμε ένα εστιατόριο να φάμε. Ξεκινήσαμε κοιτώντας τα εστιατόρια απέναντι απο το Βατικανό καθαρά απο περιέργεια αφού ξέραμε οτι κι αυτά είναι τέρμα τουριστικά και φυσικά πανάκριβα. Αφού μας έπεσαν τα μαλλιά απο τις τιμές είπαμε να χωθούμε στα γύρω στενά μήπως βρούμε κάτι λιγότερο κραυγαλέο άρα και ποιοτικά καλύτερο και πιο οικονομικό. Βρήκαμε ένα εστιατόριο που είχε menu με 10 ευρώ, ζυμαρικά ή σαλάτα+ποτό+1 μπάλα παγωτό.


Ιδού η καρμπονάρα του Βασίλη, η οποία δεν ήταν άσχημη αλλά ήταν εξαιρετικά μικρή σε ποσότητα, όπως και η μπύρα που μας έφεραν όπου το ποτήρι, περισσότερο καλαμάκι θύμιζε παρά ποτήρι. Το δικό μου πιάτο (κανελόνια με σπανάκι και τυρί) ήταν μια χαρά αλλά κι εδώ η ποσότητα μικρή. Το ίδιο και το πιάτο του Ευθύμη, σπαγκέτι με σολομό (δε μαθαίνει απο τα λάθη του!) στο οποίο πιάτο σολομός ούτε για δείγμα.

Αφού αποφασίσαμε οτι τελικά το φαστ φουντ ήταν μονόδρομος ξεκινήσαμε για το Βατικανό και πάλι και να δούμε το ναό του Αγίου Πέτρου.

Κάτι άλλο που λατρέψαμε στη Ρώμη παρεμπιπτόντως, είναι οι δημόσιες βρύσες με πόσιμο νερό σε διάφορα σημεία. Δεν έχει τύχει να το ξαναδώ σε άλλη πόλη! Χρησιμότατο! Ανεφοδιασμός στα μπουκαλάκια του νερού λοιπόν και στρίβουμε για την πλατεία του Αγίου Πέτρου...

Αντικρίζοντας αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία: Μια ουρά-σαλιγκάρι, που ξεκινούσε απο την είσοδο του ναού και φτάνει μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι σας κι ακόμα παραπέρα.Όλος αυτός ο κόσμος βασικά που φαίνεται στη φωτογραφία (με εξαίρεση αυτούς που είναι μπροστά απο τα κάγκελα) περίμενε στην ουρά για το ναό. Η αλήθεια είναι πως τέτοια ουρά είχα να δω απο τις Βερσαλίες στη Γαλλία.

Έπρεπε λοιπόν να αποφασίσουμε αν είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε. Δε θα είχα πρόβλημα αν δεν είχε 35 βαθμούς. Αλλά μισή ώρα κάτω απο τον ήλιο (το συννεφάκι που βλέπετε στη φωτογραφία πέρασε γρήγορα) και μάλιστα ενώ είχαμε ξεχάσει το αντηλιακό, δεν είχαμε καπέλα, δεν είχαμε σκοπό να το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας. Δε με ένοιαζε που δε θα έβλεπα τους τάφους των Πάπων ή του Αγίου Πέτρου, δεν το έχω και πολύ με το θρησκευτικό κομμάτι άλλωστε, αλλά το οτι έχασα τη θέα απο την κορυφή του ναού μου στοίχισε αρκετά. Γενικά στο Βατικανό γίνανε αρκετά λάθη στην οργάνωση. Όμως δεν είχαμε προβλέψει οτι θα έχει γίνεται αυτός ο χαμός με τον Πάπας τη συγκεκριμένη μερα.


Επόμενη στάση, Castel Sant'Angelo! Επίσης γνωστό και ως Μαυσωλείο του Αδριανού Κατασκευάστηκε το 130-139 στις όχθες του Τίβερη απο τον Αυτοκράτορα Αδριανό για τον ίδιο και την οικογένειά του. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα χρησιμοποήθησε ως οχυρό κατά των επιδρομών προστατεύοντας τη βόρεια είσοδο της Ρώμης. Για την προστασία της Παπικής κοινότητας κατασκευάστηκε ένα μυστικό πέρασμα (14ος αιώνας) που συνέδεε το Βατικανό με το Castel Sant'Angelo. Το μαυσωλείο χρησιμοποιήθηκε επίσης ως φυλακή βασανιστηρίων όπου άφηναν τους αιχμαλώτους να πεθάνουν απο την πείνα. Αρχικά στον κεντρικό πύργο δέσποζε το άγαλμα του Αυτοκράτορα να οδηγεί ένα άρμα σαν το Θεό Ήλιο. Αργότερα, αντικαταστάθηκε με το άγαλμα ενός αγγέλου, εξού και το όνομα του κάστρου. Σήμερα, ένα μπρούτζινο άγαλμα του 18ου αιώνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ έχει αντικαταστήσει το προηγούμενο μαρμάρινο άγαλμα και κοσμεί το Μαυσωλείο στη μνήμη μιας πανώλης που έπληξε τη Ρώμη το 590 και έλαβε τέλος όταν εμφανίστηκε ένας άγγελος πάνω απο το Μαυσωλείο.

Ανηφορίζοντας....

H γέφυρα Sant'Angelo απο το Μαυσωλείο.

Στα στενά του κάστρου. Σαν μια μικρή συνοικία.

Παράθυρο με θέα!

Στην κορυφή του κάστρου, το άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

Και αυτή για μένα είναι η ομορφότερη θέα της Ρώμης. Απο το Castel Sant'Angelo. Σε ένα μόνο κάδρο τα σημαντικότερα μνημεία της Ρώμης, οι κορυφές των ναών και των σπιτιών, τα καμπαναριά, οι σοφίτες, οι καμινάδες. Η ομορφότερη εικόνα που έχω κρατήσει απο τη Ρώμη και η αγαπημένη μου φωτογραφία.

Απο την ίδια γωνία λήψης , εστιάζοντας σε διαφορετικά σημεία.

Αλήθεια δε χόρταινα τη θέα κι έτσι έβγαλα αρκετές φωτογραφίες. Ας είναι καλά ο τηλεφακός μου!

Και προς το Βατικανό.

Θα καθόμασταν παραπάνω αν δεν ήταν καταμεσήμερο και δε μας έκαιγε ο ήλιος και ο Βασίλης είχε ήδη να τσιτσιρίζεται σα να είναι βαμπίρ. Θα ήθελα αυτή τη θέα να τη δω και με τα χρώματα της δύσης. Φαντάζομαι μόνο το χειμώνα είναι εφικτό αυτό εφόσον κλείνει στις 18:00 το καλοκαίρι.

Φεύγοντας απο το κάστρο συνεχίζουμε για το κέντρο της Ρώμης.


Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε.

Όμορφο κτίριο που μου τράβηξε την προσοχή καθώς προχωρούσαμε προς το κέντρο.

Και πάλι στην Piazza Venezia για τα απαραίτητα σουβενιρ...

Και για να κάτσουμε με το πακετάκι με το φαγητό μας μπροστά απο το Κολοσσαίο να το δούμε φωτισμένο (βάζοντας ταυτόχρονα την κάμερα να τραβήξει ένα timelapse φωτογραφιών).

Εδώ μας βρήκε και το τέλος της 3ης ημέρας στη Ρώμη. Η θέα απο την κορυφή του Castel Sant'Angelo άξιζε όλη την κούραση και τη ζέστη, θα άξιζε και άλλη τόση.


4η ημέρα και το πρωι μας βρίσκει στο αγαπημένο μας μνημείο Victor Emmanuel, εσωτερικά αυτή τη φορά. Είσοδος ελεύθερη.

Η φτερωτή Νίκη. Δυο αντίστοιχα αγάλματα απο μπρούντζο κοσμούν τις κορυφές του μνημείου.

Η θέα απο την κορυφή του, απέναντι το Καπιτώλιο και δεξιά στο βάθος το Κολοσσαίο.

Επόμενη στάση, Λόφος Καπιτωλίου. Εδώ έξω ακριβώς απο το Καπιτώλιο.

Θυμάστε την πρώτη μέρα τη φωτογραφία απο το Palatine Hill, που φαινόταν απέναντι ο κόσμος να βγάζει φωτογραφίες απο ένα σημείο που έγραψα οτι θα δούμε τις επόμενες μέρες; Αυτό λοιπόν είναι το σημείο. Κλασική φωτογραφία της Ρώμης που βλέπουμε σε καρτ ποστάλ και σχεδόν παντού στο ιντερνετ. Φοβερή γωνία λήψης προς τη Ρωμαϊκή Αγορά. Ο Βασίλης περίμενε υπομονετικά στη σκιά να βγάλω τις φωτογραφίες και για το λίγο που τον φωνάξαμε να βγάλουμε τις αναμνηστικές μόνο που δεν εξατμίστηκε απο τον ήλιο και τη ζέστη. Κάναμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε μιας και το έγκαυμα παραμόνευε, χωρίς βέβαια να ξέρουμε τι μας περιμένει τις επόμενες ώρες...

"Η Ρώμη περπατιέται" διάβαζα παντού. Ναι, περπατιέται, όχι το καλοκαίρι όμως. Ένα μικρό εγκαυματάκι το πάθαμε και οι 3 στο σβέρκο.
Ξεκινήσαμε λοιπόν να κατευθυνθούμε προς το Circo Massimo, το πρώτο και μεγαλύτερο στάδιο/αρένα στην αρχαία Ρώμη. Ότι έχει απομείνει τέλος πάντων απο αυτό (είχα την τύχη να το δω απο το αεροπλάνο καθώς προσγειωνόμασταν). Και προχωρούσαμε, προχωρούσαμε....
Πηγαίναμε ακριβώς απο εκεί μας έβγαζαν οι χάρτες στο google και το στάδιο πουθενά. Βλέπαμε στο κινητό οτι είναι ακριβώς αριστερά μας αλλά είχε ένα τείχος και δεν μπορούσαμε να το δούμε αλλά ούτε και να μπούμε. Ρώτησα δυο τουρίστες και δεν ήξεραν. Άρχισα να φοβάμαι οτι έχουμε έρθει τελείως λάθος. Ζεσταινόμασταν (γνωστό πλέον) και πεινούσαμε πολύ. Οπότε λέμε ας το αφήσουμε και ας πάμε στον επόμενο προορισμό μας, την περιοχή Testaccio, όπου απο ότι διάβασα σε πολλά sites έχει πολύ καλό φαγητό, bars, clubs, nightlife κλπ. Περάσαμε λοιπόν απέναντι (η κουκίδα ειναι ο Βασίλης, βιάζεται να πάει στη σκιά!)

Και περνώντας απέναντι, κοιτώντας πίσω... το Circo Massimo! Μάλλον δεν ήμασταν απο τη σωστή μεριά για την είσοδο, αλλά το είδαμε τελικά έστω κι απο πιο μακριά.

Και απο εδώ και πέρα ξεκινάει μια οδύσσεια που και οι τρεις θέλουμε να ξεχάσουμε. Σίγουρα το χειρότερο μέρος του ταξιδιού.
Περπατούσαμε τουλάχιστον μισή ώρα για να βγούμε σε αυτό το Testaccio. Ήταν σχεδόν 3 το μεσημέρι, δεν είχαμε φάει τίποτα απο το πρωί και δεν έμοιαζε να βγαίνει κάπου όλη αυτή η διαδρομή. Στο χάρτη έλεγε ότι έχουμε βγει στην περιοχή Testaccio. H περιοχή αυτή κάθε άλλο παρά τουριστική φαινόταν. Τα πάντα κλειστά, δεν υπήρχε ψυχή. Το μόνο καταστήματα για φαγητό ήταν ένα burgerάδικο με 1-2 παρέες στη μέση του πουθενά. Ρώτησα περαστικούς, δεν πολυ-μιλούσαν αγγλικά. Τους λέω "ristorante???" και αυτοί μου έδειξαν χαμογελώντας το burgerάδικο που ανέφερα πριν. "Grazie" τους λέω χαμογελώντας και εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα που να κρυφτώ απο τους άλλους δύο όπου με περίμεναν με ύφος "ας έχεις κάτι καλό να μας πεις αλλιώς ετοιμάσου για βουτιά στον Τίβερη". Στη συνέχεια σκεφτήκαμε να πάμε πάλι πίσω στο κέντρο αλλά παίρνοντας ταξί εφόσον δε νιώθαμε τα πόδια μας. Ταξί όμως πουθενά ούτε για δείγμα. Απο που να περάσει ταξί; Απο την πόλη φάντασμα που είχαμε βγει; Κάτσαμε κάτω (κυριολεκτικά) και προσπάθησα να τους δείξω τα άρθρα που είχα διαβάσει στο ιντερνετ για το Testaccio."Ωραία", μου λένε, "ΠΟΥΝ΄ΤΟ;!;". Σιωπή. Σιωπή για πολύ ώρα και αρκετά νεύρα. Τελικά προσπάθησα να τους μεταδώσω λίγη θετική ενέργεια περιγράφοντάς τους το Trastevere, που ήταν κοντά και ήταν ο επόμενος προορισμός μας περνώντας απλά τη γέφυρα του Τίβερη λίγο πιο κάτω. Ξεκινήσαμε, αφού τους είπα ότι έχει και το αγαπημένο μας πια fast-food λίγο μετά αφού περάσουμε τη γέφυρα. Η μόνη φωτογραφία που έβγαλα απο το... Testaccio, για να καταλάβετε, είναι αυτή (δεν είχα κουράγιο για δεύτερη):

Ghost town. Όχι τουριστική γειτονιά, ούτε προάστιο σε εργατικές συνοικίες δεν είναι έτσι. Πραγματικά προσπαθούμε ακόμα να ξεχάσουμε τη φόλα του Testaccio. Όμως είμαι σίγουρος πως εγώ (πάλι) κάτι έκανα λάθος. Κάπου αλλού θα βγήκαμε. Παρακαλώ, διαφωτίστε με!

Αφού κάτσαμε για τουλάχιστον 2 ώρες στο fast-food, φάγαμε wraps, burgers, ήπιαμε milk shakes και παγωμένο καφέ (και χωρούσαν κι άλλα), συμβουλευτήκαμε το ιντερνετ για να σιγουρευτούμε για το τι είναι το Trastevere, πήραμε το λεωφορείο για λίγες στάσεις και βρεθήκαμε στο κέντρο της ομορφότερης ίσως συνοικίας της Ρώμης. Αφου καταλάβαμε οτι είχαμε έρθει σωστά, αμέσως ξεχάσαμε (ε, σχεδόν ξεχάσαμε) το φιάσκο του Testaccio.

Γραφικές πλατείες, όμορφα στενά, πλακόστρωτοι δρόμοι, πολύχρωμα κτίρια με λουλούδια.

Στο εσωτερικό της Santa Maria in Trastevere.

Συνεχίζοντας τη βόλτα! Κτίριο καλυμμένο με κισσό.

Ώρα για πεντανόστιμο παγωτό με πρωτότυπες γεύσεις.

Δυο φιλαράκια που ζητούσαν βοήθεια.

Και κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Φωτογραφία απο φωτογραφική μηχανή του 19ου αιώνα με όλη τη διαδικασία...όπως τότε. Να κάθεσαι ακίνητος όση ώρα έχει ανοιχτό το κλείστρο για να μπει το φως, εκτύπωση αρνητικού, χρώμα σε νερό κλπ. Πετύχαμε τυχαία αυτόν τον τύπο (πριν δεν είχε ψυχή γύρω μας) ο οποίος έκανε όλη τη διαδικασία με ιδιαίτερα θεατρικό τρόπο. Ως λάτρης της φωτογραφίας ήταν μια εμπειρία αξέχαστη και συγκινητική εφόσον μου έδειξε μετά ένα ένα τα βήματα που έκανε για να βγει η φωτογραφία. Εκπληκτικός!

Με τις συσκευασίες με το βραδινό μας στις τσάντες, ανηφορίζουμε για να δούμε το ηλιοβασίλεμα στο Colle del Gianicolo ή αλλιώς Janiculum Hill.

Ένας ακόμη υπέροχος λόφος με πολύ πράσινο και αρκετό κόσμο ιδανικός για τους φυσιολάτρεις.

Ιδιαίτερος επισκέπτης στην κορυφή του λόφου.

Συζητώντας τα νέα της ημέρας.

Η θέα απο το λόφο το σούρουπο...

...και το βράδυ.

Ξανακατεβαίνουμε στο Trastevere για νυχτερινό σουλάτσο και ποτάκι.

Το μαγαζάκι που κάτσαμε. Μια παγωμένη μπύρα ήταν ότι πρέπει.

Πανσέληνος! Αυτό θα πει τύχη.

Farmacia Santa Maria Della Scala, ή αλλιώς το αρχαιότερο φαρμακείο της Ρώμης, ακόμα σε λειτουργία!

Ο Τίβερης το βράδυ.

Κι άλλα γραφικά φωτισμένα στενά. Παντού κυρίως νεολαία.

Κάπου εδώ τελείωσε και η 4η ημέρα στη Ρώμη και πήραμε το δρόμο του γυρισμού προς το διαμέρισμα. Την επόμενη ημέρα είχαμε και πάλι πρωινό ξύπνημα γιατί στις 8:30 έπρεπε να πάρουμε το λεωφορείο για τη Σιένα.

Η Ρώμη τελείωσε αλλά θα τη θυμάμαι (μέχρι να ξαναπάω) σαν μια από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δει. Θα ήθελα να την επισκεφτώ την άνοιξη ή το φθινόπωρο με λιγότερους τουρίστες και φυσικά λιγότερη ζέστη, ώστε να την απολαύσω ακόμα περισσότερο.

 

[paefstra]

Πρωτη φορά το παθαίνω αυτό: ανυπομονώ να δω τις υπέροχες φωτογραφίες που σίγουρα θα έχεις από Σιένα και Φλωρεντία, οι οποίες και μου άρεσαν περισσότερο από τη Ρώμη.
Έχεις ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχυ

 

[giannismits]

Μπράβο Γιώργο. Εκτός από τις εκπληκτικές φωτογραφίες, μας τα διηγέισαι και πολύ ωραία. Και λίγο δύσκολο νομίζω πλέον να με τραβήξει ιστορία από τη Ρώμη με τόσα που έχουν γραφτεί. Ε η δική σου ιστορία ξεχωρίζει!

Πάντως απορώ τι πήγατε να κάνετε στο Testaccio βρε παιδιά? Ίσως μόνο για τη νυχτερινή ζωή να αξίζει. Δεν ξέρω και πολλά βέβαια για την περιοχή. Είμαι σίγουρος πως τώρα εκείνη τη μέρα ταλαιπορίας τη θυμάστε και τη μνημονεύετε με χιούμορ. Οι περιπέτειες πάντα μας μένουν αξέχαστες στα ταξίδια μας.

Για το έγκαυμα που αναφέρεις να πω πως κι εγώ Φεβρουάριο με 12-14 βαθμούς και ήλιο έβγαλα έγκαυμα στο σβέρκο τη μέρα που ήμασταν στο Βατικανό. Θα φταίει το μέρος! Τότε κατηγορούσα το κασκόλ μου (απορώ γιατί το φορούσα) και του είχα δώσει τον τίτλο το αλεργικό κασκόλ. Προφανώς έφταιγε ο ήλιος.

Ευχαριστήθηκα το λόφο Gianicolo από τις φωτό σου. Μου έμεινε αποθημένο που είχαμε φτάσει πίσα σκοτάδι και δεν είδαμε τίποτα. Το είχα αναλύσει στην ιστορία μου τότε.

Τέλος νομίζω πως έπρεπε να περιμένετε να μπείτε στον Άγιο Πέτρο για να ανεβείτε τον τρούλο. Από φωτογραφικής άποψης έπρεπε να δώσεις αυτή την ευκαιρία στον εαυτό σου. Θα σου πρόσφερε την ωραιότερη θέα και μια πολύ έντονη στιγμή σε όλο το ταξίδι σας. Next time

 

[Samion]

Πάντως απορώ τι πήγατε να κάνετε στο Testaccio βρε παιδιά? Ίσως μόνο για τη νυχτερινή ζωή να αξίζει.

Περα απο τη νυχτα που λεει πολλα κατι εχει..πας για το MACRO, Piramide, το Eataly..

 

[giannismits]

Περα απο τη νυχτα που λεει πολλα κατι εχει..πας για το MACRO, Piramide, το Eataly..

Για Porta San Paolo και Piramide ξέρω ήθελα να τα δω είναι και δίπλα στο μετρό. Δεν θυμόμουν οτι είναι κοντά στην περιοχή Testaccio. Όπως και να έχει είναι λίγα και για κάποιον που πάει πρώτη φορά Ρώμη δεν νομίζω πως το Testaccio χωράει σε ένα 3ημερο πρόγραμμα.