Σουηδία Υπόθεση Στοκχόλμη

[Smaragda53]

Καλα ναι, Ελβετία με κόβω να πηγαίνω με τάπερ...

Και με τη μπύρα τι θα κάνεις? Θα πάρεις παγούρι???

 

[Borealis]

Μπορείς να βγαίνεις για φαγητό και μπύρα σε μια διπλανή χώρα και να επιστρέφεις..

 

[psilos3]

Και με τη μπύρα τι θα κάνεις? Θα πάρεις παγούρι???

Βαρέλι

Μπορείς να βγαίνεις για φαγητό και μπύρα σε μια διπλανή χώρα και να επιστρέφεις..

Πολύ καλό σενάριο αυτό, μπαίνει στα υπόψιν!

 

[psilos3]

Κυριακή στη Σουηδία



Επανάληψη του εγερτηρίου, επανάληψη του πρωινού μέχρι σκασμού, επανάληψη και του ραντεβού γύρω στις δέκα στο καφέ δίπλα στο σταθμό του Slussen:

Επιλέξαμε να κατέβουμε 2 στάσεις μετά, στο κεντρικό σταθμό της πόλης (Stockholms Centralstation) σχεδιάζοντας παράλληλα τον τρόπο επιστροφής μας στο αεροδρόμιο Arlanda το πρωί της επομένης. Αυτό βέβαια που δε περιμέναμε ήταν η ομορφιά που θα συναντούσαμε, καθώς δε πρόκειται απλά για ένα τυπικό σταθμό τρένων, αλλά για ένα σύγχρονο εμπορικό στην ουσία που είχε μέχρι και χριστουγεννιάτικη αγορά. Γεμάτη βεβαίως από κόσμο και χωρίς τη παραμικρή υποψία μάσκας…

Ο σταθμός αποτελούσε σημείο αναφοράς και στην εξωτερική του όψη, κατατάσσοντας τον κάλλιστα κάποιος στα αξιοθέατα:

Απέναντι ακριβώς όμως βρίσκεται όντως ένα αξιοθέατο της νέας πόλης -αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι- και δεν είναι άλλο από το μεγαλοπρεπέστατο ναό S:ta Clara kyrka

Αφού επεξεργαστήκαμε το χώρο περιμετρικά, ανοίξαμε τη πόρτα και μπήκαμε μέσα. Η διαδικασία της λειτουργίας ήταν σε πλήρη διεξαγωγή εκείνη την ώρα:

Δε μείναμε για πολύ και πήραμε το κεντρικό δρόμο της περιοχής:

Συνεχίζοντας λίγο μετά στο γνωστό πεζόδρομο Drottninggatan, γνωστό για τα πολλά εμπορικά του καταστήματα εκτός των άλλων:

Μου έκαναν εντύπωση τα πέτρινα λιοντάρια αντί εμποδίων που οριοθετούσαν τους πεζόδρομους, αλλά και τα μεταλλικά γράμματα αντί γραμμών που έβλεπα σε αρκετά σημεία στη πόλη από τη προηγούμενη ακόμη μέρα:

Πλησιάζοντας στο τέλος του πεζόδρομου σταμπάραμε μια πολύ ωραία παμπ στην οποία δώσαμε την υπόσχεση να επανέλθουμε, μιας και ήταν ακόμη νωρίς:

Αντ’ αυτού προχωρήσαμε ως το πάρκο Spökparken για μερικές φωτογραφίες,

Κάνοντας στη συνέχεια δεξιά για να κατηφορίσουμε τη Holländargatan, προκειμένου να δούμε τα υπόλοιπα σημεία που είχα στο χάρτη, αρχής γενομένης από την εκκλησία Adolf Fredriks Församling, στην οποία δε σταθήκαμε:

Καθώς στα σχέδια μας ήταν να προχωρήσουμε στο παρακείμενο λόφο και την εκκλησία S:t Johannes kyrka

Η Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, σχεδιασμένη σε στυλ Γοτθικής Αναγέννησης και ολοκλήρωσης 1890, ήταν σίγουρα ακόμα μια εντυπωσιακή από τις ουκ ολίγες που είδαμε στη πόλη, κλειστή όμως για το κοινό:

Μπροστά ακριβώς βρίσκεται και το ξύλινο καμπαναριό ‘’St Johannes klocktorn’’, απομεινάρι του παλαιότερου ναού κατασκευής 1692 παρακαλώ!

Συνεχίσαμε τη πορεία μας μέσω της Malmskillnadsgatan προκειμένου να φτάσουμε στο σταθμό του Μετρό για τη συνέχεια. Ο αναπάντεχος ήλιος έκανε τη μέρα αισθητά πιο υποφερτή από τη προηγούμενη:

Τι σκοπό είχαμε; Κάτι που μας προέκυψε επιτόπου, να εξερευνήσουμε 2-3 σταθμούς του Μετρό που είχαμε σταμπάρει, εκμεταλλευόμενοι τη κάρτα απεριόριστων διαδρομών που έτσι κι αλλιώς είχαμε. Όπως είπα άλλωστε, το Μετρό στη Στοκχόλμη αποτελεί ξεχωριστό αξιοθέατο:

Η διαδρομή ως το σταθμό Thorildsplan είχε κι αυτή τη πλάκα της,

Μεγαλύτερη πλάκα είχε όμως ο ίδιος ο σταθμός καθώς τα πλακάκια σχημάτιζαν εικόνες γνωστών video games των 80s με πασίγνωστα 8bit σύμβολα:

Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα πήραμε το τρένο για το σταθμό του Kristineberg, μιας και στη Στοκχόλμη οι συγκοινωνίες ήταν πραγματικά σε άλλο επίπεδο:

Τελειώνοντας τη περιήγηση μας στη στάση OdenPlan,

Προχωρώντας ως τις πολύ απότομες σκάλες για να βγούμε έξω.

Ήταν το επόμενο σημείο της πόλης που είχαμε κατά νου να εξερευνήσουμε…

 

[James]

Αν μου το είχες πει νωρίτερα ότι πας Στοκχόλμη θα σου είχα όλα τα κονέ έτοιμα.

Αν και λέγοντας 'Σάμος' ανοίγουν όλες οι πόρτες αλλά οκ...

 

[psilos3]

Αν και λέγοντας 'Σάμος' ανοίγουν όλες οι πόρτες αλλά οκ...

Το διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια, ολόκληρη Σκανδιναβία και ο ιδιοκτήτης μας έκανε κύρηγμα για τις ομορφιές της Σάμου.
Επιβεβαιώνεσαι!

 

[psilos3]

Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά της πόλης



Βρισκόμασταν σε ένα υπερυψωμένο σημείο της Στοκχόλμης, αίσθηση που είχα αυτομάτως μόλις βγήκα από το μετρό στη περιοχή του Vasastaden στην οποία και βρισκόμασταν . Απέναντι μας στεκόταν ο υπέροχος ναός Gustaf Vasa kyrka

Η εκκλησία ύψους 60 μέτρων σε αναγεννησιακό μπαρόκ στυλ εγκαινιάστηκε το 1906 και είναι χωρητικότητας 1200 ατόμων, κάτι που τι καθιστά αυτομάτως μία από τις μεγαλύτερες της πόλης.
-Ρε φίλε, έχω πάει σε δυο μέρες σε όσες εκκλησίες δεν έχω πάει στη ζωή μου, είπα στο Γιώργο βγάζοντας φωτογραφίες το ναό που θύμιζε πολύ δικό μας ορθόδοξο, με τις εικόνες που συνάντησα βγαίνοντας απλά να ενισχύουν τον ισχυρισμό μου:

Προχωρήσαμε για λίγα μέτρα στην Odengatan,

Κάνοντας δεξιά λίγο μετά προκειμένου να ανεβούμε τα σκαλιά που οδηγούν στο ακόμα υψηλότερο σημείο της περιοχής, το λοφάκι Observatorielunden, μέρος που αν θυμάμαι σωστά το είχα τσεκάρει από την ιστορία του @gelf

Ο χώρος διαθέτει εκτός από πάρκο που -υποθέτω- συγκεντρώνει αρκετό κόσμο όταν έχει καλό καιρό, καφέ μπαρ και αρκετά περιμετρικά σημεία παρατήρησης:

Η θέα από κει παρά το τσουχτερό κρύο λόγω αέρα, ήταν ανεμπόδιστη και για ακόμα μια φορά μαγική:

Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και κατεβήκαμε μιας και ήμασταν δίπλα στο πεζόδρομο που βρισκόμασταν το πρωί, αλλά και για καλή μας τύχη στη μπυραρία/pub Queens Head που είχε ανοίξει και σέρβιρε ήδη, πιάνοντας αμέσως χώρο στο φιλόξενο bar της:

Αυτή είναι η πιο ωραία Pub που είδαμε στη πόλη έως τώρα μου ‘πε ο Γιώργος, συμφωνώντας απόλυτα στα λεγόμενα του όσο έβγαζα φωτογραφίες, την ώρα που παραγγέλναμε από μια αρκετά δυνατή τοπική καστανή μπύρα:

Αφού ανανεωθήκαμε ξαναβγήκαμε στη λεωφόρο Kungsgatan για να συνεχίσουμε το πρόγραμμα μας:

Ξάφνου ο δρόμος μας έβγαλε στο να κάνουμε παράκαμψη μέσω ενός τούνελ, του λεγόμενου Brunkeberg Tunnel, κάνοντας μας να σκεφτούμε τι έχουν φτιάξει πάλι οι άνθρωποι;

Από τύχη λοιπόν περάσαμε και τη σήραγγα που εγκαινιάστηκε το 1886 από τον βασιλιά Όσκαρ Β':

Βγήκαμε στο δρόμο Birger Jarlsgatan και συνεχίσαμε νότια:

Επισκεπτόμενοι και τη πλατεία Stureplan για την οποία είχαμε και σύσταση για ένα food bar, που ήταν όμως ασφυκτικά γεμάτο:

Έτσι μπήκαμε στο πεζόδρομο Biblioteksgatan με το κόκκινο χαλί και τα πολύ ακριβά καταστήματα, κατευθυνόμενοι ολοταχώς προς τη θάλασσα:

Από τη προηγούμενη είχαμε σκαλώσει να βρεθούμε στο The Royal Dramatic Theatre του 1908:

Έτσι περάσαμε το φανάρι και φτάσαμε κοντύτερα:

Για να δούμε και το περίφημο ζεστό άγαλμα που φιλοξενείται στο περίβολο του , κάτι που προφανώς έχει να κάνει με δίκτυο θερμών υδάτων:

Έχοντας ολοκληρώσει και αυτή μας τη περιέργεια, επιστρέψαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο, βλέποντας και το κακάσχημο Ocean bus. Δε παίζει, μπαίνει στο νερό μου λέει ο Γιώργος, κάτι που δε πίστεψα και δεν επιβεβαίωσα από πουθενά:

Τσεκάραμε και το χάρτη του αρχιπελάγους της Στοκχόλμης, καθώς η πόλη που ναι φτιαγμένη πάνω σε 14 νησιά, ανήκει εν μέρει στη λίμνη Μέλαρεν, η οποία εισρέει στη Βαλτική Θάλασσα:

Παρόλο το κρύο, όσο ακόμα κρατούσε ο ήλιος ήταν ιδανική ώρα για περπάτημα δίπλα στο νερό, κάτι που δεν είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε και μας βγήκε αυθόρμητα:

Ακόμα πιο αυθόρμητα μας βγήκε και η στάση στο bar restaurant glashuset, την ώρα που το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο, που έτρωγε κι έπινε ακατάπαυστα. Ευτυχώς ένα κενό στο μπαρ για λίγες στιγμές χαλάρωσης βρέθηκε χωρίς πολύ κόπο, καθώς ήταν ιδανική ευκαιρία για στάση:

Το σούρουπο που έκανε την εμφάνιση του λίγη ώρα αργότερα όταν και ξαναβγήκαμε στο δρόμο για να συνεχίσουμε το περπάτημα, αποτέλεσε ακόμη καλύτερη αφορμή για βόλτες αλλά και για λήψεις:

Απέναντι μας είχαμε το υπέροχο κτήριο του Nordiska museet όπως και του Vasamuseet, οπότε και θεωρήσαμε επιβεβλημένο να φτάσουμε ως εκεί:

Έτσι επιταχύνοντας λίγο το βήμα μας περάσαμε την πολύ όμορφη γέφυρα Djurgårdsbron

Σταματώντας κάπου στο μέσο της για να πάρω μερικές ακόμα λήψεις προς τη πόλη. Μη μου πείτε ότι το τοπίο δεν είναι μαγευτικό, δε θα σας πιστέψω:

Προχωρήσαμε ως τη πύλη του μουσείου, πεπεισμένοι ότι δε θα μπούμε καθώς πάλι δε προλαβαίναμε, δε πολυθέλαμε κιόλας να σας πω την αλήθεια:

Ορίστε ρε μαλάκα, το βλέπεις το άγαλμα του Κολοκοτρώνη με το χέρι υψωμένο μπροστά στο μουσείο; Ίδιο με κείνο στο Ναύπλιο. Πείστηκες τώρα ότι μας αντιγράφουν και σου λέω την αλήθεια δυο μέρες τώρα;

Βάζοντας τα γέλια για πολλοστή φορά κάναμε τη βόλτα μας και στο πάρκο Lusthusportens που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, με θέα το μεγαλύτερο Rosendals Trädgård, που είχα σημειώσει για τη περιοχή του Djurgården στην οποία βρισκόμασταν και δε θα πηγαίναμε. Αυτά είναι τα κακά της επίσκεψης στη Στοκχόλμη το καταχείμωνο:

Το κρύο είχε σφίξει για τα καλά, οπότε η επιστροφή με το τραμ νο7 ήταν αναπόφευκτη, στρυμωγμένοι ανάμεσα σε 75-80χρονους που επέστρεφαν από το περίπατο τους.

Δε φοβούνται και είναι όλοι χωρίς μάσκα, αναρωτηθήκαμε και οι δύο φωναχτά, όσο κατευθυνόμασταν προς το κέντρο…

 

[psilos3]

Ένας πολύ ωραίος επίλογος!



Ήταν τέσσερις και κάτι όταν κατεβαίναμε έξωθεν του κεντρικού σταθμού, σε μια πόλη με αρκετή κίνηση εκείνη την ώρα και πολύ κόσμο να κάνει τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια του.

Η διαδρομή πλέον γνωστή, μετρό και δρομολόγιο μια στάση πιο κάτω για τη Gamla Stan:

Να η ευκαιρία για βόλτα και νυχτερινές φωτογραφίες σκέφτηκα, μιας και δε θα ΄χαμε άλλη:

Μπορεί να είδατε πολλές φωτογραφίες ήδη από τα σημεία της παλιάς πόλης, επιτρέψτε μου όμως να πω ότι οι νυχτερινές είναι ίσως αρκετά καλύτερες:

Ανεβήκαμε με ακόμα περισσότερο δισταγμό λόγω κόσμου στη πλατεία Stortorget με τον κόσμο στη χριστουγεννιάτικη αγορά να είναι ακόμα περισσότερος από τη προηγούμενη:

Όντως οι εικόνες ήταν πολύ ευχάριστες και μας έχουν λείψει είναι η αλήθεια :

Με τη δέουσα προσοχή και τη μάσκα μας καθίσαμε στη σειρά περιμένοντας να σερβιριστούμε ένα Gluhwein, ότι πιο χρήσιμο ίσως με το κρύο που επικρατούσε, σερβιρισμένο με κανέλλα και μπισκοτάκι παρακαλώ:

Αφού πλέον ζεστάθηκε το είναι μας, πήραμε την άγουσα γι’ ακόμη μια βόλτα:

Σταματούσα όπου έβρισκα ενδιαφέρον, με τις φορές αυτές να είναι πολλές, προσπαθώντας να αποτυπώσω όσο γίνεται καλύτερα φωτογραφικά αυτά που έβλεπα:

Ακόμα και τα καφέ που προσφέρουν Swedish fika (σε απλή μετάφραση διάλειμμα για καφέ και κάποιο σνακ) φάνταζαν πιο όμορφα στη νυχτερινή μας βόλτα:

Δε ξέρω, μπορεί και να είναι εντύπωση μου υπερβάλλοντας άδικα, αισθάνομαι όμως ότι η παλιά πόλη τη νύχτα μετατρέπεται σε κάτι μυθικό:

Μπορώ να πω ότι κάναμε αρκετές γύρες πριν καταλήξουμε στο πεζόδρομο Stora Nygatan λίγο μετά και την Ιρλανδική Pub που «πάντα» βρίσκεται εκεί για μας με το όνομα The Liffey

Ρε φίλε, πως ήταν δυνατόν να μη την είδαμε χθες τέτοια μαγαζάρα, μήπως ήταν κλειστή, ρώτησα όσο βολευόμασταν σ’ ένα βαρέλι στη μέση της υπέροχης αυτής pub, πριν κατευθυνθώ προς τη πολυποίκιλη μπάρα με τα εκλεκτά draft της:

Ο Γιώργος επέμεινε σε Guinness IPA, όσο εγώ τιμούσα μια τοπική St Eriks λευκή. Πάντα μου αρέσει να δοκιμάζω τοπικές στις χώρες που βρίσκομαι και συνήθως δικαιώνομαι, όπως και αυτή τη φορά:

Θα θέλαμε να πιούμε ευχαρίστως όλο το μπαρ, ωστόσο χρονικά δε μας έπαιρνε καθόλου, μιας και είχαμε κανονίσει να επισκεφτούμε το σπίτι του φίλου μας. Γι’ αυτό το λόγο φτάσαμε στο κεντρικό σταθμό και αλλάξαμε κατόπιν γραμμή για το πολύ όμορφο σταθμό Västra Skogen της περιοχής του Solna:

Ήπιαμε 2 μπύρες στη Pizzeria Västra Skogen περιμένοντας να ψηθούν οι πίτσες που θα παίρναμε μαζί μας μιας και είχαμε πεινάσει κόστους 22€ έκαστη (!) παρακαλώ. Δε μας έκανε πλέον τόση εντύπωση απ’ όσα είχαμε δει στη πόλη αλλά και πάλι, όσο να πεις δε χωνεύεται εύκολα. Εγώ φόρτωσα και μια σακούλα μπύρες με περιορισμένο (2-3%) αλκοόλ από το διπλανό σούπερ μαρκετ για συνοδευτικό. Δε ξέρω το λόγο, αλλά τα αλκοολούχα στη Στοκχόλμη πωλούνται ξεχωριστά!

Ας μη κρυβόμαστε μεταξύ μας. Πέρα από την επίσκεψη στο σπίτι του Γιωργάκη, για να δω και τη γυναίκα αλλά και πρώτη φορά το παιδί του, είχε απώτερο σκοπό. Πως είναι δυνατόν να βρεθούμε τρεις Αρειανοί στη Στοκχόλμη, να παίζουμε ματσάκι με το φιλοξενούμενο συμπολίτη και να μη το δούμε; Ε δε γινόταν, όσο κι αν εγώ έλεγα να το αφήσουμε και να κάνουμε καμιά βόλτα…

Μάλλον κάναμε καλά τελικά...Ευχαριστούμε παιδιά, ΠΑΝΤΑ τέτοια!

Ήταν περασμένες 11 όταν αναχώρησα αποχαιρετώντας τους «Σουηδούς» προς το ξενοδοχείο, κατεβαίνοντας τις πολύ απότομες σκάλες του μετρό, κάτι που είδα πρώτη φορά και μου θύμισε αμέσως τη Βουδαπέστη:

Η θέληση μου ήταν να πιώ ένα τελευταίο στο Beefeater που δε πήγα το προηγούμενο βράδυ, ωστόσο μ’ αυτό το καημό θα μείνω γιατί το πέτυχα κλειστό. Ευτυχώς ανηφορίζοντας τη Högbergsgatan και μόλις λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μου, έπεσα πάνω στο Balthazar Bar όπου μπήκα χωρίς δεύτερη σκέψη:

Έπιασα ένα σκαμπό στη μπάρα και άρχισα τις δοκιμές πίνοντας εκτός των άλλων και μερικές για τα επινίκια, σε ομολογουμένως πιο προσιτές τιμές απ' αυτές της παλιάς πόλης:

Ήταν μια πολύ ωραία μέρα κι ένα υπέροχο βράδυ στη Στοκχόλμη.

Μια Στοκχόλμη που θα μας ανεχόταν για λίγες ακόμη ώρες…

 

[psilos3]

Εγερτήριο και αναχώρηση



Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5:30. Βάρβαρες ώρες, ιδιαίτερα μετά από τόσο λίγο ύπνο. Τι να κάνεις όμως, όταν οι πτήσεις επιστροφής είναι πρωινές αυτά παθαίνεις.

Ολοκλήρωσα την αυτοματοποιημένη διαδικασία του check out και βγήκα πριν τις έξι στους παγωμένους και αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της πόλης. Το μετρό ήδη είχε αρχίσει να λειτουργεί με πολύ κόσμο να πηγαινοέρχεται στη δουλειά του. Εγώ θα κατέβαινα 2 στάσεις μετά, στο κεντρικό τερματικό σταθμό, με προορισμό το αεροδρόμιο Arlanda.

Η εύρεση της πλατφόρμας αναχώρησης του Arlanda Express, είναι κάτι περισσότερο από εύκολη διαδικασία ακόμα και γι’ αυτούς που δε το ‘χουν και τόσο, ακολουθώντας απλά τις ταμπέλες μέσα από το κεντρικό σταθμό:

Έφτασα στη πλατφόρμα αναχώρησης 15 λεπτά πριν το δρομολόγιο. Όποιος δεν έχει εισιτήριο στη διάθεση του μπορεί να βγάλει από τα αυτόματα μηχανήματα επιτόπου.

Εγώ έχοντας το εισιτήριο στα χέρια μου (το οποίο ελέγχθηκε λίγο μετά την εκκίνηση) μπήκα στο βαγόνι κι έπιασα μια θέση, μιλώντας παράλληλα με το Γιώργο που εκείνη την ώρα πλησίαζε στο αεροδρόμιο:

Όπως σας είπα και στο πρόλογο μου, τσάμπα το άγχος της μετάβασης στο Arlanda, τσάμπα και τα 30 ευρώ που πλήρωσα τελικά. Ο Γιώργος το φιλοσόφησε και το έψαξε καλύτερα τη προηγούμενη μέρα, έφτασε κεντρικά, πήρε το τρένο pendeltåg ως το τέρμα του, κι από κει μ’ ένα απλό λεωφορείο έφτασε στο αεροδρόμιο χωρίς να πληρώσει κιόλας επιπλέον, έχοντας στη κατοχή του τη κάρτα απεριόριστων διαδρομών όπως εγώ η οποία ήταν ακόμα σε ισχύ. Εν κατακλείδι δείτε το λίγο καλύτερα το σενάριο, είναι σημαντικό έξοδο που μπορείτε να αποφύγετε.

Έφτασα στο αεροδρόμιο και ανέβηκα στις κυλιόμενες για το terminal 2, όπου για μια ακόμη φορά συνάντησα εικόνες πλέον παράταιρες στη καθημερινότητα μας, μιας και μάσκα φορούσε όποιος ήθελε… Βέβαια δεν ήταν αυτό το μόνο πρόβλημα, αλλά η τεράστια ανοργανωσιά στον έλεγχο και η ουρά που έφτανε πάνω από 150 μέτρα, κάτι το οποίο δεν έχω ξαναδεί τόσα χρόνια!

Άρχισα να αγχώνομαι για την ίδια τη πτήση, άλλα ευτυχώς στο τέλος άρχισε να υπάρχει ροή, μπαίνοντας καταιδρωμένος στο gate, αφού πρώτα είχα καταφέρει να ψωνίσω 1-2 πραγματάκια για δώρο μέσα σε δευτερόλεπτα. Κάπου εκεί στον έλεγχο των εισιτηρίων και των πιστοποιητικών έγινε σύσταση για μάσκα εντός του αεροπλάνου, από υπαλλήλους που δε φορούσαν μάσκα. Παράνοια! Επιβιβάστηκα εν’ τέλει μέσω της φυσούνας στην ασφυκτικά γεμάτη πτήση για το αεροδρόμιο Μακεδονία, που αυτή τη φορά έφυγε στην ώρα της:

Το περίπου τρίωρο πέρασε δύσκολα από τη μεσαία θέση της τριάδας, άλλοτε διαβάζοντας, άλλοτε προσπαθώντας να κοιμηθώ, και κάποιες στιγμές συζητώντας με τους διπλανούς μου, μόνιμους κάτοικους Στοκχόλμης για λόγους εργασίας:

Ας είναι, μικρό το κακό. Μακάρι να ήταν οι μεσαίες θέσεις το πρόβλημα μας αυτή τη περίοδο.
Εγώ μια φορά Στοκχόλμη θα ξαναπάω, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες!

 

[psilos3]

Επίλογος – συμπεράσματα.



1. Θεωρώ ότι οι μέρες και οι ώρες που είχα στη διάθεση μου γι’ αυτή την εκδρομή ήταν λίγες για μια πόλη όπως η Στοκχόλμη. Δεν είμαι δυσαρεστημένος με όσα έκανα, τουναντίον, απλά ήθελα παραπάνω χρόνο.

2. Ήταν βέβαια πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η εκδρομή έγινε τον χειμώνα, με ότι συνεπάγεται αυτό. Οι διαθέσιμες ώρες για βόλτα και αξιοθέατα μειώθηκαν σημαντικά, το κρύο έπαιξε το ρόλο του και σε κάθε περίπτωση οι συνθήκες δεν ήταν οι ιδανικές που λέμε, χωρίς να θέλω να αποτρέψω κάποιον να εκδράμει το χειμώνα.

3. Είμαι δεδομένο λοιπόν ότι υπήρχαν πράγματα που δε κάναμε και πολλά δεν είδαμε, κάτι που δε χρειάζεται να αναπτύξω νομίζω περισσότερο, το επισημαίνω και στην αφήγηση.

4. Δεν αντιμετωπίσαμε στα σημεία που κινηθήκαμε το παραμικρό θέμα με την ασφάλεια μας, μιας και συναντούσαμε ως επί το πλείστον τουρίστες αλλά και την «ελίτ» της πόλης, ωστόσο η Στοκχόλμη έχει επικίνδυνα σημεία και συνοικίες, που ναι μάλλον όμως δύσκολο να βρεθεί κάποιος χωρίς λόγο.

5. Από την τριβή που είχαμε με τους Σουηδούς δεν έχω και τρομερές εντυπώσεις χωρίς πάντα να είμαι απόλυτος. Ειδικότερα οι κάπως μεγαλύτεροι είχαν μια υπεροψία και μια επιδειξιμανία όπως αναφέρω στο περιστατικό στη παμπ.

6. Κατά τα άλλα η πόλη είναι αρκετά βατή και κατανοητή τουριστικά, με πολύ οργανωμένο δίκτυο μετακινήσεων, καταστήματα και κέντρα στα οποία θα κινηθεί κάποιος εύκολα μιλώντας απλά αγγλικά. Ιδιαίτερο επίσης το χρώμα και η αύρα της εντός ιστορικού κέντρου.

7. Δε δοκίμασα κάτι σε τοπικό φαγητό για να έχω άποψη, πάντως ότι έφαγα ήταν ακριβό. Η διαμονή ήταν επίσης ακριβή, το αλκοόλ αρκετά ακριβό, τα σούπερ μάρκετ και οι μετακινήσεις εξίσου, καθιστώντας τη Στοκχόλμη σε μια αρκετά αλμυρή εκδρομή, όχι όμως απαγορευτική με το κατάλληλο χειρισμό. Λύσεις υπάρχουν πάντα.

8. Το μόνο οικονομικό συνεπώς ήταν το αεροπορικό εισιτήριο, αν και όπως προείπα με ένα καλό σχεδιασμό και κατανομή των εξόδων μπορεί να βγει η εκδρομή χωρίς υπερβολές κι εξαλλοσύνες. Πάντα χρειάζεται ψάξιμο. Δε χάλασε κι ο κόσμος αν μείνεις λίγο έξω απ’ το κέντρο, ούτε αν βγεις για ποτό σε μη τουριστικά μπαράκια. Αυτά βέβαια τα μαθαίνεις αργά…

9. Κλείνοντας λοιπόν έχω να πω αρκετά καλά λόγια για την συγκεκριμένη εκδρομή που ήθελα και απόλαυσα ιδιαίτερα, ανοίγοντας μου νέους ορίζοντες για άλλη μια φορά. Θέλω να ξαναπάω στη Στοκχόλμη, προτιμώντας αυτή τη φορά θερινούς μήνες για να τη δω κι αλλιώς.



Ραντεβού στην επόμενη ιστορία, σε κοντινή ή μακρινή εκδρομή, παντα ψηλά πάνω απ' τα σύννεφα.

Ραντεβού στη Σκανδιναβία!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Smaragda53]

Πάντως σίγουρα πρέπει να ξαναπάς γιατί δεν είδες ούτε το Σκάνσεν, ούτε το Βάζα, ούτε το αρχιπέλαγος, ούτε άραξες στο γρασίδι με μπύρες, οπότε...