Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.734
- Likes
- 22.846
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Για το ακριβότερη δεν ξέρω, αλλά για το ομορφότερη κόψε κάτι....
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
vangelis69
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 217
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αργεντινή - Παταγονία
Οκ θα κόψω κάτι! Ας μην μαλώσουμε χρονιάρες μέρες!!! Καλή χρονιά και καλά ταξίδια!Για το ακριβότερη δεν ξέρω, αλλά για το ομορφότερη κόψε κάτι....
Last edited:
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.734
- Likes
- 22.846
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Και να θες να μαλώσουμε, θα μαλώνεις μόνος σου! Εγώ δε μαλώνω με εσένα
Έχω επισκεφτεί 3 πόλεις της Γερμανίας και το Μόναχο συμπεριλαμβάνεται σε αυτές. Ως στιγμής είναι 3ο και καταϊδρωμένο....Το Άαχεν είναι το ομορφότερο! Καλή χρονιά και σε εσένα, επίσης!!!
Τέλος το off topic, γιατί είναι 2η φορά που το κάνω σε αυτό το νήμα και θα με λιντσάρουν στο τέλος
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.752
- Likes
- 52.188
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ περί της ακριβότερης έχω ακούσει πολλές φορές, της ομορφότερης όμως όχι, είναι η πρώτη φορά και μου κάνει εντύπωση. Γούστα είναι αυτά, θα απαντήσω όπως είπα όταν έχω ιδίαν άποψη.
Επανέρχομαι στην ιστορία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ
Member
- Μηνύματα
- 962
- Likes
- 5.331
Έχει πάει πολύ καλός μου φίλος από το φθινόπωρο του 2013 στη Σουηδία,στην επαρχία της.Με έχει φάει από τότε να πάω,ακόμα δεν έχω αξιωθεί.Απο σήμερα,ο προορισμός βλέπεται με άλλη ματιά
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.752
- Likes
- 52.188
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Αναχώρηση και πρώτη επαφή
Να και μια φορά που η Ryan δε μας έκανε τη χάρη να φύγει στην ώρα της, καθυστερώντας μάλιστα περισσότερο από 2μιση ώρες, μεγαλώνοντας έτσι τη προσμονή και τη κούραση μας. Όπως και να ‘χει το χαμόγελο επανήλθε κατά την επιβίβαση -επιτέλους- στο αεροσκάφος και την αναχώρηση μας γύρω στις 11 το βράδυ ώρα Ελλάδος:
Η τριάδα με τον αριθμό 33 του αεροσκάφους ήταν άδεια, καθώς τα νερά που έτρεχαν στο γωνιακό κάθισμα από το κλιματισμό ανάγκασαν τους επιβάτες να αλλάξουν θέση, δίνοντας μου μεγάλη ευρυχωρία.
Κάπως έτσι ούτε κατάλαβα για πότε πέρασαν οι τρεις ώρες, διαβάζοντας παράλληλα το βιβλίο μου, βλέποντας τα φώτα της Στοκχόλμης ξαφνικά από το παράθυρο. Ήμουν σε ταξιδιωτική εγρήγορση.
Ούτε καν η αρχική έκπληξη νιώθοντας το κρύο της Σουηδίας ήταν ικανή να μας φρενάρει, ακόμα κι αν η μετάβαση από μια χώρα σα τη δική μας που ζούσε ακόμα σε ρυθμούς φθινοπώρου ήταν οδυνηρή:
Προχωρήσαμε μέχρι το παρκινγκ για να βρούμε το Γιωργάκη που μας περίμενε με χαμόγελα και συνθήματα του Άρη…
Η απόσταση μέχρι τη περιοχή του Solna ήταν σεβαστή και δε της φαινότανε, κοντά στα 35 χιλιόμετρα. Κάναμε στάση σε ένα μπεργκεράδικο βλέποντας παράλληλα τους Σουηδούς να περιμένουν στη σειρά για φαγητό μετά τη κραιπάλη της Παρασκευής. Εγώ θα συνέχιζα με τρένο, μιας και κάτι έπαιζε με τα λάστιχα του αυτοκινήτου του φίλου μου και απαγορευόταν η είσοδος του στο κέντρο, έτσι κατέληξα στο Solna Station περιμένοντας το pendeltåg έχοντας έτσι τη πρώτη επαφή μου με τη πόλη, όντας ο μόνος επιβάτης βέβαια με μάσκα, κάτι αν μη τι άλλο πολύ παράξενο και διαφορετικό τις μέρες που περνάμε:
Η άφιξη μου 12 λεπτά και τρεις στάσεις μετά στο σταθμό Stockholms södra με ανάγκασε να φορέσω και τα γάντια μου εκτός από το σκούφο, μιας και το κρύο δεν αστειεύονταν καθόλου κι έπρεπε να διανύσω την απόσταση του ενός και κάτι χιλιομέτρου ως το hostel με τα πόδια. Πέρασα διαμέσου του πάρκου Fatbursparken αντικρύζοντας το πύργο Söder Torn:
Ανεβαίνοντας κατόπιν το πολύβουο δρόμο Östgötagatan, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη βαβούρα των πιτσιρικάδων και τη νυχτερινή ζωή της πόλης:
Αφίχθηκα στο προορισμό μου λίγα μέτρα μετά, όπου εκτός των άλλων έπρεπε να κάνω μόνος μου check in χρησιμοποιώντας τους κωδικούς που μου είχαν στείλει σε email προκειμένου να μπω μέσα και να πάρω τα κλειδιά του δωματίου:
Αποκαμωμένος όπως ήμουν μιας και βρισκόμουν στους δρόμους (και τον αέρα) κοντά στις 18 ώρες σερί μετά και από δουλειά, άφησα κατά μέρος τις όποιες σκέψεις για αναζήτηση κάποιου μπαρ για μια γρήγορη μπύρα.
Έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς…
Να και μια φορά που η Ryan δε μας έκανε τη χάρη να φύγει στην ώρα της, καθυστερώντας μάλιστα περισσότερο από 2μιση ώρες, μεγαλώνοντας έτσι τη προσμονή και τη κούραση μας. Όπως και να ‘χει το χαμόγελο επανήλθε κατά την επιβίβαση -επιτέλους- στο αεροσκάφος και την αναχώρηση μας γύρω στις 11 το βράδυ ώρα Ελλάδος:
Η τριάδα με τον αριθμό 33 του αεροσκάφους ήταν άδεια, καθώς τα νερά που έτρεχαν στο γωνιακό κάθισμα από το κλιματισμό ανάγκασαν τους επιβάτες να αλλάξουν θέση, δίνοντας μου μεγάλη ευρυχωρία.
Κάπως έτσι ούτε κατάλαβα για πότε πέρασαν οι τρεις ώρες, διαβάζοντας παράλληλα το βιβλίο μου, βλέποντας τα φώτα της Στοκχόλμης ξαφνικά από το παράθυρο. Ήμουν σε ταξιδιωτική εγρήγορση.
Ούτε καν η αρχική έκπληξη νιώθοντας το κρύο της Σουηδίας ήταν ικανή να μας φρενάρει, ακόμα κι αν η μετάβαση από μια χώρα σα τη δική μας που ζούσε ακόμα σε ρυθμούς φθινοπώρου ήταν οδυνηρή:
Προχωρήσαμε μέχρι το παρκινγκ για να βρούμε το Γιωργάκη που μας περίμενε με χαμόγελα και συνθήματα του Άρη…
Η απόσταση μέχρι τη περιοχή του Solna ήταν σεβαστή και δε της φαινότανε, κοντά στα 35 χιλιόμετρα. Κάναμε στάση σε ένα μπεργκεράδικο βλέποντας παράλληλα τους Σουηδούς να περιμένουν στη σειρά για φαγητό μετά τη κραιπάλη της Παρασκευής. Εγώ θα συνέχιζα με τρένο, μιας και κάτι έπαιζε με τα λάστιχα του αυτοκινήτου του φίλου μου και απαγορευόταν η είσοδος του στο κέντρο, έτσι κατέληξα στο Solna Station περιμένοντας το pendeltåg έχοντας έτσι τη πρώτη επαφή μου με τη πόλη, όντας ο μόνος επιβάτης βέβαια με μάσκα, κάτι αν μη τι άλλο πολύ παράξενο και διαφορετικό τις μέρες που περνάμε:
Η άφιξη μου 12 λεπτά και τρεις στάσεις μετά στο σταθμό Stockholms södra με ανάγκασε να φορέσω και τα γάντια μου εκτός από το σκούφο, μιας και το κρύο δεν αστειεύονταν καθόλου κι έπρεπε να διανύσω την απόσταση του ενός και κάτι χιλιομέτρου ως το hostel με τα πόδια. Πέρασα διαμέσου του πάρκου Fatbursparken αντικρύζοντας το πύργο Söder Torn:
Ανεβαίνοντας κατόπιν το πολύβουο δρόμο Östgötagatan, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη βαβούρα των πιτσιρικάδων και τη νυχτερινή ζωή της πόλης:
Αφίχθηκα στο προορισμό μου λίγα μέτρα μετά, όπου εκτός των άλλων έπρεπε να κάνω μόνος μου check in χρησιμοποιώντας τους κωδικούς που μου είχαν στείλει σε email προκειμένου να μπω μέσα και να πάρω τα κλειδιά του δωματίου:
Αποκαμωμένος όπως ήμουν μιας και βρισκόμουν στους δρόμους (και τον αέρα) κοντά στις 18 ώρες σερί μετά και από δουλειά, άφησα κατά μέρος τις όποιες σκέψεις για αναζήτηση κάποιου μπαρ για μια γρήγορη μπύρα.
Έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς…
D
Delmem38110
Guest
το μοναχο είναι όντως μια από τις πιο όμορφες πόλεις γενικά, ήρεμες και με πάρα πολλά πράγματα να δεις (θα μπορούσα να ζήσω), όπως και η Στοκχόλμη (δεν θα ζούσα).
ακρίβεια δεν έχω δει πουθενά όχι γιατί το παίζω παραλής αλλά γιατί είναι στα ίδια επίπεδα με την υπόλοιπη Ευρώπη. στα δε καταλύματα πολλές φορές οι σκανδιναβικές χώρες είναι φτηνότερες από τις νότιες. μιλάμε για ξενοδοχεία πάντα.
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 1.051
- Likes
- 2.270
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
Το Μόναχο είναι μια μεγάλη πλούσια πόλη μ΄ένα πολύ πολύ ωραίο πάρκο, άνετη και θα το ξαναπώ, πλούσια. Αυτά και κατά τα άλλα χμ! Από ατμόσφαιρα πάντως τίποτα! Το φαγητό σχετικά ακριβό, τα ταξί πανάκριβα, αλλά σε είδη ρουχισμού και σούπερ μάρκετ τιμές ίσως και λίγο χαμηλότερες απ΄αυτές στην Ελλάδα. Η Στοκχόλμη είναι σούπερ πόλη, υπέροχη, αν και πανάκριβη για μας. Είχα πάει το 1996 τέλος Ιουλίου, τέλειος καιρός, καλό ξενοδοχείο εντελώς κεντρικό (όχι ακριβό γιατί βρισκόταν σ΄ένα μεγάλο κτίριο γραφείων στους δύο τελευταίους ορόφους) με καφέ και τσάι στο δωμάτιο, φανταστικό πρωινό μ΄ένα σωρό διαφορετικά πιάτα με ρέγκες, οπότε τρώγαμε εκεί καλά-καλά και το μεσημέρι τη βγάζαμε με μια σαλάτα, ενώ το βράδυ με μια μεγάλη μπύρα. Περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω για το ταξίδι σου!Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ περί της ακριβότερης έχω ακούσει πολλές φορές, της ομορφότερης όμως όχι, είναι η πρώτη φορά και μου κάνει εντύπωση. Γούστα είναι αυτά, θα απαντήσω όπως είπα όταν έχω ιδίαν άποψη.
Επανέρχομαι στην ιστορία.
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.752
- Likes
- 52.188
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ας το πάρουμε από την αρχή
Όπως είναι λογικό φτάνοντας βράδυ σε ένα μέρος δε καταλαβαίνεις πολλά. Με αυτές τις σκέψεις βγήκα στο κάπως πιο ελαττωμένο κρύο της πόλης γύρω στις δέκα το πρωί για να βρεθώ με το Γιώργο, έχοντας κατασπαράξει το μπουφέ του πρωινού λίγο νωρίτερα σα γνήσιος Έλληνας:
Η γειτονιά έμοιαζε τελείως διαφορετική στο φως της ημέρας δίνοντας μου ουσιαστικά τη πρώτη επαφή με τη Σουηδική πραγματικότητα:
Συμφωνήσαμε να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας από το Södermalm όπου βρισκόμασταν, μιας και είχα κάποια σημεία ενδιαφέροντος στον ηλεκτρονικό μου χάρτη και εκεί, αρχίζοντας μάλιστα από την εκκλησία Katarina Kyrka που βρισκόταν δίπλα στο κατάλυμα μου:
«Μπαίνεις και μέσα στους ναούς;» ρώτησα το Γιώργο όταν τον είδα με περίσσιο θράσος ν’ ανοίγει τη πόρτα, απαντώντας μου με ευκολία «πάντα, έλα ν’ ανάψεις ένα κεράκι», χωρίς να μου αφήσει το περιθώριο για δεύτερη σκέψη. Να και κάτι καινούριο που κάνω σε μια εκδρομή:
Έβγαλα μερικές φωτογραφίες αφού ρώτησα αν επιτρέπονται και βγήκα λίγο μετά στο προαύλιο χώρο, αφού πρωτίστως είχα θαυμάσει το εκκλησιαστικό όργανο:
Κατευθυνόμασταν λίγο πιο κάτω, στο περίφημο και πολύ όμορφο στενό Stigbergsgatan με τα ξύλινα σπιτάκια που είχα διαβάσει στην ιστορία του @giannismits που θεώρησα καλό να το δούμε και μας άρεσε:
Έχοντας παράλληλα στην απόληξη του τη πρώτη θέα της Στοκχόλμης, του λουνα παρκ, του περίφημου Fotografiska Museum και της Gamla stan:
Κατεβήκαμε το μονοπατάκι χαζεύοντας τη θέα απέναντι μέσα από τα προστατευτικά κιγκλιδώματα:
Και βγήκαμε στη Stadsgårdsleden ανηφορίζοντας προς το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος:
Ένα μεγάλο πεζοδρομημένο τμήμα της περιοχής μας βοήθησε να τη δούμε απροβλημάτιστα όσο προχωρούσαμε παράλληλα με το απέναντι νησί:
Περάσαμε και από μία πεζογέφυρα μεταξύ κτηρίων βλέποντας αρκετό κόσμο να περιμένει και υποθέτοντας ότι πρόκειται για μουσείο, με έκπληξη όμως διαπιστώσαμε ότι εκεί βρίσκεται το παλαιότερο ασανσέρ της πόλης και αποτελούσε αξιοθέατο:
Πλησιάζαμε στο περίφημο «μπαλκονάκι» της πόλης που θα το βρείτε στο χάρτη ως Monteliusvägen, το οποίο δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να βρούμε και είχα επίσης τσεκαρισμένο από την ιστορία του Γιάννη:
Δίχως αμφιβολία είναι το καλύτερο σημείο για θέα στη Gamla stan. Από κει βγήκαν και κοινοποιήθηκαν εξάλλου οι πρώτες φωτογραφίες:
Κατηφορίσαμε απόλυτα ικανοποιημένοι κι αποφασισμένοι να περάσουμε απέναντι, φτάνοντας στο ύψος τη θάλασσας:
Τα έργα που γίνονται στη περιοχή μας ανάγκασαν να κάνουμε ένα τεράστιο κύκλο, κόβοντας μας τη πρόσβαση στη γέφυρα και αναγκάζοντας μας να βγούμε ως το κεντρικό σταθμό του μετρό. Δε βαριέσαι, την είχαμε που την είχαμε τη κάρτα, ας κάναμε μια διαδρομή:
Το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε κατεβαίνοντας πέρα από τον αισθητά περισσότερο κόσμο, ήταν ο πεζόδρομος Stora Nygatan όπου φιλοξενούνται οι περισσότερες Pub. Θα επιστρέφαμε σίγουρα!
Βολτάραμε χαζεύοντας τα στενάκια, αποφεύγοντας ωστόσο να μπούμε στο κυρίως μέρος της πόλης καθώς είχαμε άλλα σχέδια επί του παρόντος:
Βγήκαμε λοιπόν προς το κεντρικό δρόμο Centralbron, θαυμάζοντας ήδη την αρχιτεκτονική της πόλης και τα περίφημα κτήρια όπως το House of Nobility
Και ανεβήκαμε τη γέφυρα που Riddarholmsbron θα μας οδηγούσε στο διπλανό νησάκι του Riddarholm
Τα ωραία μόλις ξεκινούσαν….
Όπως είναι λογικό φτάνοντας βράδυ σε ένα μέρος δε καταλαβαίνεις πολλά. Με αυτές τις σκέψεις βγήκα στο κάπως πιο ελαττωμένο κρύο της πόλης γύρω στις δέκα το πρωί για να βρεθώ με το Γιώργο, έχοντας κατασπαράξει το μπουφέ του πρωινού λίγο νωρίτερα σα γνήσιος Έλληνας:
Η γειτονιά έμοιαζε τελείως διαφορετική στο φως της ημέρας δίνοντας μου ουσιαστικά τη πρώτη επαφή με τη Σουηδική πραγματικότητα:
Συμφωνήσαμε να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας από το Södermalm όπου βρισκόμασταν, μιας και είχα κάποια σημεία ενδιαφέροντος στον ηλεκτρονικό μου χάρτη και εκεί, αρχίζοντας μάλιστα από την εκκλησία Katarina Kyrka που βρισκόταν δίπλα στο κατάλυμα μου:
«Μπαίνεις και μέσα στους ναούς;» ρώτησα το Γιώργο όταν τον είδα με περίσσιο θράσος ν’ ανοίγει τη πόρτα, απαντώντας μου με ευκολία «πάντα, έλα ν’ ανάψεις ένα κεράκι», χωρίς να μου αφήσει το περιθώριο για δεύτερη σκέψη. Να και κάτι καινούριο που κάνω σε μια εκδρομή:
Έβγαλα μερικές φωτογραφίες αφού ρώτησα αν επιτρέπονται και βγήκα λίγο μετά στο προαύλιο χώρο, αφού πρωτίστως είχα θαυμάσει το εκκλησιαστικό όργανο:
Κατευθυνόμασταν λίγο πιο κάτω, στο περίφημο και πολύ όμορφο στενό Stigbergsgatan με τα ξύλινα σπιτάκια που είχα διαβάσει στην ιστορία του @giannismits που θεώρησα καλό να το δούμε και μας άρεσε:
Έχοντας παράλληλα στην απόληξη του τη πρώτη θέα της Στοκχόλμης, του λουνα παρκ, του περίφημου Fotografiska Museum και της Gamla stan:
Κατεβήκαμε το μονοπατάκι χαζεύοντας τη θέα απέναντι μέσα από τα προστατευτικά κιγκλιδώματα:
Και βγήκαμε στη Stadsgårdsleden ανηφορίζοντας προς το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος:
Ένα μεγάλο πεζοδρομημένο τμήμα της περιοχής μας βοήθησε να τη δούμε απροβλημάτιστα όσο προχωρούσαμε παράλληλα με το απέναντι νησί:
Περάσαμε και από μία πεζογέφυρα μεταξύ κτηρίων βλέποντας αρκετό κόσμο να περιμένει και υποθέτοντας ότι πρόκειται για μουσείο, με έκπληξη όμως διαπιστώσαμε ότι εκεί βρίσκεται το παλαιότερο ασανσέρ της πόλης και αποτελούσε αξιοθέατο:
Πλησιάζαμε στο περίφημο «μπαλκονάκι» της πόλης που θα το βρείτε στο χάρτη ως Monteliusvägen, το οποίο δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να βρούμε και είχα επίσης τσεκαρισμένο από την ιστορία του Γιάννη:
Δίχως αμφιβολία είναι το καλύτερο σημείο για θέα στη Gamla stan. Από κει βγήκαν και κοινοποιήθηκαν εξάλλου οι πρώτες φωτογραφίες:
Κατηφορίσαμε απόλυτα ικανοποιημένοι κι αποφασισμένοι να περάσουμε απέναντι, φτάνοντας στο ύψος τη θάλασσας:
Τα έργα που γίνονται στη περιοχή μας ανάγκασαν να κάνουμε ένα τεράστιο κύκλο, κόβοντας μας τη πρόσβαση στη γέφυρα και αναγκάζοντας μας να βγούμε ως το κεντρικό σταθμό του μετρό. Δε βαριέσαι, την είχαμε που την είχαμε τη κάρτα, ας κάναμε μια διαδρομή:
Το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε κατεβαίνοντας πέρα από τον αισθητά περισσότερο κόσμο, ήταν ο πεζόδρομος Stora Nygatan όπου φιλοξενούνται οι περισσότερες Pub. Θα επιστρέφαμε σίγουρα!
Βολτάραμε χαζεύοντας τα στενάκια, αποφεύγοντας ωστόσο να μπούμε στο κυρίως μέρος της πόλης καθώς είχαμε άλλα σχέδια επί του παρόντος:
Βγήκαμε λοιπόν προς το κεντρικό δρόμο Centralbron, θαυμάζοντας ήδη την αρχιτεκτονική της πόλης και τα περίφημα κτήρια όπως το House of Nobility
Και ανεβήκαμε τη γέφυρα που Riddarholmsbron θα μας οδηγούσε στο διπλανό νησάκι του Riddarholm
Τα ωραία μόλις ξεκινούσαν….
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.778
- Likes
- 14.861
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Αντε ωραία γιατί έχεις μείνει πίσω...Δύο ταξίδια ακόμα μας χρωστάς
στα διάφορα ταξίδια έχω μπει σε περισσότερους καθολικούς ναούς από ότι σε ορθόδοξους στη χώρα μου! Για το τουριστικό του θέματος φυσικά...κερί δεν άναψα ποτέ και πουθενά
gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.550
- Likes
- 8.442
- Επόμενο Ταξίδι
- ????
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Όχι μόνο 2, με το Ζάγκρεμπ 3 χρωστάει!!!Αντε ωραία γιατί έχεις μείνει πίσω...Δύο ταξίδια ακόμα μας χρωστάς
Αφού μας ανάβει καλά-καλά πρέπει να μας «ανακουφίσει» με μια καλή ιστορία.
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 1.051
- Likes
- 2.270
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
Βλέποντας τις φωτογραφίες σου κατάλαβα πόσο διαφορετική μπορεί να είναι μια πόλη ανάλογα με τις εποχές του χρόνου. Εγώ γνώρισα τη Στοκχόλμη κατακαλόκαιρο, τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου με τον ήλιο να δύει στις 11 το βράδυ και να ανατέλλει στις 3 τα ξημερώματα, με όλον τον κόσμο έξω να χαίρεται τη λιακάδα και τις μπύρες. Σίγουρα εσύ γνώρισες μια πιο καθημερινή, μια πιο πραγματική Στοκχόλμη. Φοβερά ενδιαφέρον το ταξίδι σου λοιπόν!
Εκπομπές Travelstories
