dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.375
ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ
Υπερσιβηρικός, μιά επική διαδρομή με το τραίνο, το οποίο διασχίζει το ένα τρίτο της υφηλίου, κυλώντας γοργά ανάμεσα σε επτά χρονικές ζώνες και πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα τάϊγκα, στέππας και βουνών. Ξεκινώντας από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Yaroslavsky της Μόσχας και περνώντας τα Ουράλια Όρη, γνωρίζοντας τις μεγαλοπρεπείς Σιβηρικές πόλεις και απολαμβάνοντας την όμορφη θέα, φθάσαμε στη Λίμνη Βαϊκάλη, την τεράστια λίμνη με τα καθαρά και διάφανα σμαραγδοπράσινα νερά. Εδώ, έπρεπε να πάρουμε έναν από τους τρεις δρόμους: Είτε να συνεχίσουμε ανατολικά προς το Βλαδιβοστόκ με τον κυρίως Υπερσιβηρικό, ή να κατευθυνθούμε αρχικά προς τα ανατολικά και στη συνέχεια νότια στη Μαντσουρία, με τον Υπερ-Μαντσουρικό σιδηρόδρομο, ή τέλος, να πάρουμε τη νότια διαδρομή με τον Υπερ-Μογγολικό, διασχίζοντας την απέραντη Μογγολική στέππα κατευθυνόμενοι προς το Πεκίνο. Ακολουθήσαμε την τελευταία πορεία, επηρεασμένοι από την επιθυμία μας να γνωρίσουμε την ερημική, απομονωμένη, νομαδική, άγρια αυτή χώρα, που υπήρξε η πρώην αυτοκρατορία του Τζέγκις Χαν.
Και ήταν μιά αξέχαστη διαδρομή, ιχνηλατώντας την ιστορία των τσάρων, των εξοριών και των Μογγόλων, γνωρίζοντας μακρινές κουλτούρες, προσεγγίζοντας την μοναδική αρχιτεκτονική των ξύλινων σπιτιών της Σιβηρίας και των κρεμυδόσχημων τρούλων της Μόσχας, θαυμάζοντας τα πανέμορφα τοπία και την αδάμαστη ερημιά της τάϊγκα, απολαμβάνοντας την ιδιότυπη οικειότητα και τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους ντόπιους. Λίγες άλλες διαδρομές σου επιτρέπουν να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τόσα πολλά μαγευτικά περιβάλλοντα, με υπέροχα θαύματα της φύσης και με τόσο διαφορετικούς πολιτισμούς. Η μυθική αυτή διαδρομή είνα βαθιά συνδεδεμένη με την Ρωσική ιστορία και μπορεί να αποτελέσει μια περιεκτική εισαγωγή στο αινιγματικό παρελθόν και στον λαό της χώρας αυτής.
ΤΑ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ
Eίναι το δεύτερο ταξίδι μου που περιγράφω, με κριτήριο το ότι ελάχιστες περιγραφές βρήκα να υπάρχουν στο Travelstories, και νομίζω ότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ποιός ταξιδευτής δεν ονειρεύτηκε κάποτε στη ζωή του να κάνει τον Υπερσιβηρικό; Υπάρχουν άλλα ταξίδια με τραίνο σε ωραιότερο ίσως φυσικό τοπίο, σε δάση και σε ερήμους, σε άγρια βουνά με μεγάλα υψόμετρα, Υπερσιβηρικός όμως είναι ένας. Δεν είναι ένα απλό ταξίδι, είναι ο ΜΥΘΟΣ που το περιβάλλει, η διάσχιση της άγριας και μοναχικής Σιβηρίας, περνώντας επτά χρονικές ζώνες και διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα. Από νέος είχα το ταξίδι αυτό κατά νου και μετά πολλά χρόνια, συναντώντας την κατάλληλη παρέα, κατάφερα να το πραγματοποιήσω. Κατ’ αρχήν μην διανοηθεί κανείς να το κάνει με πρακτορείο. Υπάρχουν 2-3 ελληνικά πρακτορεία που ισχυρίζονται ότι το πραγματοποιούν, αλλά το κόστος είναι τεράστιο, και αυτό που κάνουν δεν είναι Υπερσιβηρικός, αλλά ένα μικρό κομμάτι του, με αρκετές αεροπορικές μετακινήσεις. Θα γράψω λοιπόν στο εισαγωγικό αυτό μέρος για τα πρακτικά προβλήματα του ταξιδιού.
1. Παρέα ταξιδιού και θέσεις στο τραίνο. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες θέσεων στον Υπερσιβηρικό. Η πρώτη με δύο άτομα, ανά κουπέ και μιά τουαλέτα ανά δύο κουπέ. Η δεύτερη με τέσσερα άτομα ανά κουπέ και δυό τουαλέτες ανά βαγόνι, το οποίο έχει 8 κουπέ. Τέλος, η τρίτη θέση που δεν έχει χωρίσματα στο βαγόνι, αλλά υπάρχουν και στις δυό πλευρές κρεβάτια με αποτέλεσμα να επικοινωνούν ελεύθερα όλοι μεταξύ τους. Πολλοί μοναχικοί ταξιδιώτες επιλέγουν την τρίτη θέση για επικοινωνία και κουβεντούλα με τους ντόπιους (έστω και με νοήματα). Η πρώτη θέση δεν είναι πολύ ακριβότερη, αλλά είναι κατάλληλη μάλλον για ζευγάρια. Η δεύτερη θέση που διαλέξαμε εμείς είναι η λογική επιλογή για μεγαλύτερες παρέες, για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι. Ενώ αρχικά ξεκινήσαμε με την σκέψη να είμαστε 4, ώστε να έχουμε ένα κουπέ δικό μας, τελικά καταλήξαμε να κάνουμε το ταξίδι 8, σε δυό διπλανά κουπέ, 5 άντρες και 3 γυναίκες. Ο αριθμός 4 ή 8 επιβατών έχει το πλεονέκτημα ότι η παρέα έχει όλο το βαγόνι δικό της, ενώ αν υπάρχει κάποιο κενό δεν ξέρεις ποιόν θα σου βάλουν.
2. Πληροφόρηση: Φυσικά το Ίντερνετ είναι πάντα η πρώτη πηγή πληροφόρησης. Πολλά sites ξένων τουριστικών πρακτορείων έχουν αρκετές χρήσιμες πληροφορίες. Πάντως, αφού πρόκειται για ταξίδι με τραίνο, υπάρχει πάντα το εκπληκτικό site του Άντρα στο Κάθισμα 61, το seat61.com του Mark Smith με πάρα πολλές χρηστικές πληροφορίες και φωτογραφίες των τραίνων και της διαδρομής. Για ταξιδιωτικούς οδηγούς πάντοτε μας έρχεται πρώτα στο νου το Lonely Planet. Παρότι το προμηθευτήκαμε, η βίβλος του Υπερσιβηρικού είναι ένας άλλος οδηγός, το Trans-Siberian Handbook του Bryn Thomas. Το παραγγείλαμε από το Amazon και έχει πραγματικά ατέλειωτο χρήσιμο υλικό για όλες τις πτυχές του ταξιδιού, από τον σχεδιασμό και τις προμήθειες, μέχρι την περιγραφή όλης της πορείας του τραίνου στην Ευρασιατική ήπειρο.
3. Εισιτήρια, διαδρομή: Το πρώτο που πρέπει να κάνει κανείς είναι να σχεδιάσει την διαδρομή του. Υπάρχουν καταρχήν τρεις κύριες επιλογές, ο κυρίως Υπερσιβηρικός, ο Υπερμαντσουρικός και ο Υπερμογγολικός. Εμείς επιλέξαμε την τελευταία διαδρομή και όλοι τελικά συμφωνήσαμε ότι ήταν και η καλύτερη. Η Μογγολία είναι ευχάριστη εναλλαγή και εκπληκτική χώρα, θα έλεγα μοναδική. Στη συνέχεια θα πρέπει να διαλέξεις αν θα κάνεις την διαδρομή συνεχώς μέσα στο ίδιο τραίνο μέχρι να φθάσεις στον προορισμό σου, το Βλαδιβοστόκ ή το Πεκίνο, ή θα κάνεις και στάσεις. Στην δεύτερη περίπτωση το εισιτήριο είναι λίγο ακριβότερο, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Αφενός διακόπτεις την ατέλειωτη διαδρομή με το τραίνο, που μπορεί μετά μερικές ώρες να σου φανεί μονότονη, ενώ δεν είναι! Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι πολλοί άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι για το ταξίδι αυτό, οι πολύωρες διαδρομές τους κουράζουν και τους αποκοιμίζουν. Το είδα και στην παρέα μας, μερικοί κοιμόντουσαν συνέχεια, και όταν είδαν τις φωτογραφίες μου μετά, ρωτούσαν έκπληκτοι πότε περάσαμε από αυτά τα μέρη! Το δεύτερο επιχείρημα υπέρ των στάσεων είναι ότι έτσι γνωρίζεις πραγματικά την Σιβηρία, επισκεπτόμενος για έστω και ένα βράδυ και μερικές ώρες πριν και μετά, τις μεγάλες πόλεις της, ενώ διαφορετικά το μόνο που βλέπεις είναι ο σιδηροδρομικός σταθμός κάθε πόλης. Τέλος, ας μην ξεχνάμε και τα πρακτικά ζητήματα, ένα μπάνιο, μιά καλή τουαλέτα, ένα μαγειρευτό φαγητό!
Η διαδρομή μας λοιπόν ήταν Μόσχα-Πεκίνο. Θα φθάναμε αεροπορικώς στην Μόσχα από την Αθήνα (με την Aegean), ενώ την επιστροφή από Πεκίνο την κλείσαμε με την Etihad. Την Μόσχα την είχαμε όλοι σχεδόν επισκεφθεί παλιότερα, αλλά αποφασίσαμε να μείνουμε και 3 μέρες στην αρχή, επειδή μερικοί είχαν πάει πολύ παλιά και ήθελαν να ξαναδούν το Κρεμλίνο και τον Άγιο Βασίλειο, ενώ είναι μιά πολύ όμορφη πόλη με ατελείωτα αξιοθέατα. Σαν στάσεις του ταξιδιού μας διαλέξαμε το Yekaterinburg, το Novosibirsk, το Krasnoyarsk, το Irkutsk και το Ulan Bator, την πρωτεύουσα της Μογγολίας. Πριν από πολλά χρόνια είχα διαβάσει ένα άρθρο του National Geographic για την Σιβηρία και ήταν απογοητευτικό. Έγραφε λοιπόν, λίγο πολύ, ότι η Σιβηρία δεν είναι ο απέραντος ανέγγιχτος φυσικός παράδεισος που νομίζουμε, αλλά ότι η περιοχή είναι μολυσμένη από την βιομηχανία και τα απόβλητα, ενώ οι Σιβηρικές πόλεις είναι άσχημες, γεμάτες καυσαέρια και εργοστάσια. Δεν ξέρω αν η κατάσταση άλλαξε μετά τόσα χρόνια, αλλά οι Σιβηρικές πόλεις ήταν εκπληκτικές! Όλοι εκπλαγήκαμε από την αρχιτεκτονική τους, την φυσική τους ομορφιά – κτισμένες συνήθως γύρω από όμορφα μεγάλα ποτάμια και πεντακάθαρες. Αν ξαναέκανα το ταξίδι αυτό (και ελπίζω να το κάνω), θα διάλεγα περισσότερες στάσεις σε Σιβηρικές πόλεις και θα έκανα και μια κρουαζιέρα λίγων ημερών προς τον Βορρά, σε κάποιο από τα ποτάμια τους. Σε όλες τις πόλεις σταθμούς, λοιπόν, θα μέναμε από ένα βράδυ, μιά διανυκτέρευση είναι συνήθως αρκετή, το τραίνο μπορεί να φθάνει πρωί και να φεύγει το άλλο μεσημέρι, οπότε έχεις αρκετό χρόνο στην διαθεσή σου για να γνωρίσεις την πόλη. Τα ξενοδοχεία της διαμονής μας τα κλείσαμε μέσω του Booking, η διαμονή στις πόλεις της Σιβηρίας δεν είναι ιδιαίτερα ακριβή. Φροντίσαμε όμως να είναι κατά το δυνατόν κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό, ώστε να μην έχουμε ψαξίματα για ταξί και καθυστερήσεις.
Τα εισιτήρια μπορείς να τα βγάλεις είτε κατευθείαν από τους Ρωσικούς Σιδηροδρόμους είτε από κάποιο ξένο πρακτορείο, με μιά μικρή επιβάρυνση. Εμείς χρησιμοποιήσαμε το πρακτορείο Real Russia, που έχει έδρα στο Λονδίνο και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι. Αργότερα κάποιοι φίλοι τα έβγαλαν από το Ρωσικό site κατευθείαν και ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ. Το Real Rusia έχει ένα εκπληκτικό Trans-Siberian Planner στο οποίο μπορείς να επιλέξεις τις στάσεις που θέλεις να κάνεις και τον αριθμό των διανυκτερεύσεων σε κάθε πόλη, και σου δίνει όλα τα διαθέσιμα τραίνα με τα ωράριά τους, οπότε μπορείς να σχεδιάσεις εύκολα την διαδρομή σου. Σημειωτέον ότι έχει όλες τις πληροφορίες για τα προγραμματισμένα τραίνα, την κατηγορία του τραίνου, αν έχει φαγητό, τις τιμές, κλπ. Να σημειώσω εδώ ότι αν ακολουθήσει κανείς την δική μας τακτική με τις στάσεις στις πόλεις, δεν μιλάμε για έναν Υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο στον οποίον μπαίνεις και διασχίζεις όλη την Σιβηρία, αλλά για περισσότερα τραίνα που αλλάζουμε, ανάλογα με τα ωράρια και την ταχύτητά τους. Για παράδειγμα, μπορείς να πάρεις κάποιο αργό τραίνο ή λίγο αργότερα ένα γρηγορώτερο, που να καλύψει σχεδόν την χρονική διαφορά, με λίγο ακριβότερο εισιτήριο για το κομάτι της διαδρομής αυτής. Ένα δεύτερο που θέλω να τονίσω, είναι ότι η όλη διαδρομή πρέπει να σχεδιασθεί με βάση τα τραίνα που διασχίζουν την Μογγολία. Αυτά μπορεί να είναι Μογγολικά ή Κινέζικα, αλλά δεν είναι καθημερινά, περνάνε μόνο 2 ή 3 φορές την εβδομάδα. Επίσης, κοντά στην Λίμνη Βαϊκάλη τα τραίνα είναι πιο αραιά, αντίθετα με το αρχικό μέρος της διαδρομής, όπου υπάρχουν πολλά τραίνα καθημερινά. Επομένως στον σχεδιασμό του ταξιδιού θα ξεκινήσει κανείς από το πότε θέλει να βρίσκεται στο Ουλάν Μπατόρ και μετά θα ρυθμίσει τις αρχικές ημερομηνίες του ταξιδιού. Επίσης, για να μην γίνει κανένα μπέρδεμα με τις 7 χρονικές ζώνες, καλό είναι να επιλέξει κανείς όλες τις διαδρομές του με την τοπική ώρα και όχι με ώρα Μόσχας.
Στην Μογγολία αποφασίσαμε να μείνουμε 5 ημέρες, για να την γνωρίσουμε. Μιάς και το χρονικό διάστημα ήταν μικρό, οργανώσαμε μιά οδική διήμερη εκδρομή στο βορειοδυτικό κομάτι της και μιά τριήμερη αεροπορική στην Έρημο Γκόμπι. Λίγες ώρες που περίσσευαν στην αρχή, τέλος, αλλά και στο ενδιάμεσο των εκδρομών, τα αφιερώσαμε στο Ουλάν Μπατόρ, το οποίο δεν χρειάζεται και πολύ. Τέλος, στο Πεκίνο απλώς κλείσαμε ένα ξενοδοχείο για λίγες ώρες, ώστε να ξεκουραστούμε πριν από την νυχτερινή πτήση της επιστροφής. Είχαμε όλοι ξαναεπισκεφθεί την Κίνα, οπότε δεν χρειάζονταν να καθυστερήσουμε άλλο, σε ένα ήδη μεγάλο χρονικά ταξίδι, τριών εβδομάδων.
Οι τρείς εναλλακτικές διαδρομές του Υπερσιβηρικού, εμείς επιλέξαμε την Υπερμογγολική
4. Φαγητό, προμήθειες, προετοιμασία. Υπάρχουν σε κάθε βαγόνι δύο θέσεις για τις αποσκευές κάτω από τα κρεβάτια, καλό λοιπόν είναι να μην έχει κανείς σκληρές βαλίτσες, αλλά μαλακές ή σάκκους, ώστε να μπορούν να πιεστούν λίγο και να χωρέσουν. Σε κάθε βαγόνι υπάρχει ένα σαμοβάρι που ζεσταίνει συνεχώς νερό, επομένως μπορείς να φτιάξεις όποτε θέλεις καφέ ή τσάϊ. Όλοι προμηθευτήκαμε μερικές κονσέρβες και τις περισσότερες τις χρησιμοποιήσαμε. Μερικές διαδρομές περιλάμβαναν και φαγητό στο εισιτήριο, αλλά η μερίδα ήταν τόσο μικρή που δεν μπορούσες να χορτάσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι σταθμοί, αλλά λεπτομέρειες για την ζωή στο τραίνο θα γράψω ξεχωριστά. Επίσης, χρήσιμο είναι ένα πολυεργαλείο, από αυτά που χρησιμοποιούν σε κάμπινγκ, με μαχαίρι, ανοιχτήρι, κουτάλι, κλπ. Στην αρχή κάθε διαδρομής φέρνουν φρεσκοπλυμένα και συσκευασμένα σε θήκες πετσέτες, σεντόνια και μαξιλαροθήκες, οπότε δεν χρειάζεται κάτι από αυτά. Τα τραίνα γενικά δεν έχουν ίντερνετ, και η επικοινωνία μας με την πατρίδα γινόταν μόνο στις πόλεις σταθμούς. Χρήσιμη είναι μια μαλακή τσάντα ημέρας, επειδή δεν είναι εύκολο να ανοίγει κανείς την βαλίτσα του από την θήκη, και πρέπει να προμηθεύεται ότι χρειάζεται για 1-2 ημέρες κατά την διανυκτέρευση στην πόλη σταθμό. Από εκεί και πέρα, δεν χρειάζεται κάτι άλλο, εκτός από αυτά που παίρνουμε σε κάθε ταξίδι, δηλαδή κάποια φάρμακα για ώρα ανάγκης, φορτιστές, κάρτες μνήμης, κλπ.
5. Φωτογραφικά. Οι περισσότερες φωτογραφίες θα βγούν μέσα από το βαγόνι, ενώ το τραίνο βρίσκεται εν κινήσει. Χρειάζεται λοιπόν, για όσους ασχολούνται πιό σοβαρά με την φωτογραφία, ρύθμιση της μηχανής σε προτεραιότητα ταχύτητας κλείστρου με ταχύτητα 1/1000 ή και 1/500, βγαίνουν αρκετά καθαρές φωτογραφίες, με λίγο αυξημένα ΙSO, π.χ. 800, ώστε να έχεις επαρκές βάθος πεδίου. Πολύ χρήσιμο ήταν ένα μονοπόδι, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τρίποδα στον περιορισμένο χώρο του διαδρόμου. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν ότι στα περισσότερα τραίνα τα τζάμια δεν άνοιγαν και έπρεπε να φωτογραφίζεις από μέσα. Μερικά ήταν λίγο βρώμικα, αλλά μπορούσες λίγο πιο εκεί να βρείς ένα καθαρό και να κάνεις την δουλειά σου.
Η προετοιμασία για τον Υπερσιβηρικό
6. Βίζες.
Ρωσία. Η έκδοση βίζας για Ρωσία ήταν παλιά πολύ δύσκολη υπόθεση, έπρεπε να προσφύγεις σε ορισμένα πρακτορεία που μεσολαβούσαν με πολύ μεγάλο κόστος, ιδίως αν δεν συμμετείχες σε κάποιο από τα τουριστικά τους προγράμματα. Σήμερα, χάρις στην ειδική υπηρεσία βίζας που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα (δεν ξέρω αν υπάρχει και στην Θεσσαλονίκη ή αλλού), η διαδικασία είναι εύκολη, το μεγαλύτερο μέρος γίνεται online, αλλά πρέπει να πας μιά φορά τουλάχιστον αυτοπροσώπως, ενώ μπορεί κάποιος από όλη την παρέα να πάει στο τέλος για την παραλαβή των διαβατηρίων όλων. Όλες οι πληροφορίες βρίσκονται στο site της υπηρεσίας vhs-greece.com, ενώ το κόστος είναι γύρω στα 80-90 Ευρώ συνολικά. Το βασικό έγγραφο που χρειάζεται είναι η πρόσκληση από κάποιο τουριστικό οργανισμό, αν έχετε βγάλει τα εισιτήρια από κάποιο πρακτορείο, όπως το Real Russia που χρησιμοποιήσαμε εμείς, συνήθως σας στέλνουν την πρόσκληση δωρεάν. Επίσης, χρειάζεται ασφάλιση υγείας για το ταξίδι, ασφάλιση που ούτως ή άλλως θα πρέπει να κάνετε, είτε με κάποιον δικό σας ασφαλιστή, είτε και στην υπηρεσία βίζας της Ρωσίας, που σας την παρέχει με κάποιο λογικό κόστος. Σημειωτέον, ότι στην Ρωσία σε κάθε ξενοδοχείο σε όλες τις πόλεις που θα μένετε, θα πρέπει να σας κάνουν registration, απλά αφήνετε τα διαβατήριά σας στην ρεσέψιον του ξενοδοχείου το βράδυ της διαμονής, και σας τα δίνουν το πρωί με την registration έτοιμη.
Κίνα. Παρότι διαβάζω διάφορα σχόλια κατά καιρούς για την βίζα της Κίνας από “τρομοκρατημένους” ταξιδιώτες, ποτέ δεν βρήκα δυσκολία και έχω βγάλει τουλάχιστον τέσσερις φορές. Χρειάζεται και εδώ κάποια πρόσκληση από έναν Κινεζικό Οργανισμό Τουρισμού. Εμείς επειδή θα μέναμε μόνο στο Πεκίνο για λίγες ώρες, κλείσαμε ένα βανάκι για μεταφορά από τον σιδηροδρομικό σταθμό στο ξενοδοχείο μας, σε μιά Κινεζική Τουριστική Εταιρεία. Μας κόστισε λιγότερο από ταξί και μας έστειλαν και την πρόσκληση για την βίζα δωρεάν. Κατεβάζετε λοιπόν το έγγραφο της Κινεζικής πρεσβείας για την βίζα, το συμπληρώνετε και το καταθέτετε (μπορεί να το κάνει και άλλο πρόσωπο). Αν έχετε κάποια δυσκολία στην συμπλήρωση, ψάχνοντας στο Ιντερνετ, θα βρείτε πολλά πρότυπα συμπληρωμένα, από ταξιδιώτες που το έχουν κάνει στο παρελθόν. Αυτό που μπορεί μερικές φορές να σας ζητήσουν είναι η αλλαγή των φωτογραφιών σας, είναι πολύ σχολαστικοί σε αυτό και πρέπει να ακολουθήσετε κατά γράμμα τους κανόνες που υπάρχουν στο site της πρεσβείας, το gr.china-embassy.org. Το κόστος της ήταν γύρω στα 60 Ευρώ, αλλά έχω ακούσει ότι τώρα έχει κάπως ακριβήνει.
Μογγολία. Άφησα για το τέλος το πιό δύσκολο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν χρειάζονταν βίζα για Μογγολία, δυστυχώς όμως από το 2016 και μετά είναι απαραίτητη. Η visa-on-arrival ισχύει μόνο για την αεροπορική άφιξη στο Ουλάν Μπατόρ, επομένως πρέπει να βγει κανονική βίζα από την Ελλάδα και δεδομένου ότι δεν υπάρχει προξενείο η διαδικασία είναι πιό δύσκολη. Μετά από πολύ ψάξιμο βγάλαμε τελικά τις βίζες από την πρεσβεια της Μογγολίας στην Σόφια. Επικοινωνήσαμε με mail με τον υπεύθυνο του προξενείου Yachev Peter, στο [email protected] και στείλαμε με κούριερ τα διαβατήρια, κάποια έντυπα συμπληρωμένα, φωτογραφιες κλπ. και φυσικά και την κατάθεση των χρημάτων στον λογαριασμό τους. Η βίζα βγαίνει εύκολα και συντομα και καλό είναι να προηγηθεί από τις βίζες της Ρωσίας και της Κίνας, επειδή πάντοτε η ταχυδρομική αποστολή έχει κάποιους κινδύνους απώλειας.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - ΜΟΣΧΑ
Και η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στο αεροδρόμιο Domodedovo της Μόσχας που χρησιμοποιεί η Aegean. Είχαμε κλείσει την διαδρομή του τραίνου για το κέντρο της Μόσχας μέσω Ίντερνετ, και δείχνοντας την εικόνα με τον κωδικό που είχαμε κρατήσει στο κινητό μας, μπήκαμε κατευθείαν στο υπερσύγχρονο Aeroexpress του αεροδρομίου, που μας μετέφερε στον κοντινότερο σταθμό μετρό, την Paveletskaya της Γραμμής Koltsevaya (Κυκλική). Ο σταθμός είναι θαυμάσιος, αντάξιος του παγκοσμίου φήμης μετρό της Μόσχας. Άνοιξε την 1η Ιανουαρίου του 1950, χαρακτηρίζεται από τρίθολους πυλώνες και είναι χτισμένος στο στυλ της Σταλινικής αρχιτεκτονικής τέλους της δεκαετίας του 1940/αρχή του 1950 σε σχέδιο των αρχιτεκτόνων N. Kolli και I. Kasetl. Το θέμα του σταθμού προέρχεται από τον τερματικό σιδηροδρομικό σταθμό Paveletsky από τον οποίο τα τραίνα αναχωρούν για την Περιοχή του Βόλγα. Έτσι, φαίνονται καθαρά οι αγροτικές επιρροές, με διακοσμήσεις που προέρχονται από παραδοσιακά κεντήματα των κατοίκων του Βόλγα, όπως οι τετράγωνες στήλες από λευκό μάρμαρο koyelga (περιοχή της Ρωσίας) διακοσμημένες με κόκκινες μαρμάρινες λωρίδες, που περιβάλλονται από μαρμάρινες στήλες με μοντέρνες Ιωνικές κεφαλές. Φωτεινά μπρούτζινα κηροπήγια παρέχουν φωτισμό. Οι τοίχοι επαναλαμβάνουν το δίχρωμο μάρμαρο, λευκό στην κορυφή, κόκκινο στη βάση, και το πάτωμα είναι στρωμένο με λευκόφαιο γρανίτη. Υπάρχουν διάφορα μωσαϊκά πάνελ, όπως η “Κόκκινη Πλατεία” του Pavel Korin που απεικονίζει το Μαυσωλείο του Λένιν και τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου, πλαισιωμένο από ανάγλυφα με τις τυπικές σοβιετικές σημαίες και διατάξεις ανθέων με τα ονόματα πόλεων του Βόλγα στις πλευρές του, ενώ ο θόλος της αίθουσας εισόδου έχει και ένα άλλο μωσαϊκό έργο τέχνης του Iosif Rabinovich, με θέμα το τέλος της ξηρασίας στην περιοχή του Βόλγα. Αρχικά, στο τέλος του σταθμού, υπήρχε ένας μεγάλος κυκλικός πίνακας με τις εικόνες του Βλαδίμηρου Λένιν και του Ιωσήφ Στάλιν, αλλά κατά την διάρκεια του κινήματος απο-Σταλινοποίησης το 1961, αυτό απομακρύνθηκε και αντικαταστάθηκε από ένα μωσαϊκό του Pavel Korin, που δείχνει το Εθνόσημο της Σοβιετικής Ένωσης να κρατιέται από έναν εργάτη και μιά γυναίκα των Κολχόζ, εν μέσω φόντου από άνθη. Ίσως η περιγραφή μου να είναι υπερβολικά λεπτομερής, αλλά παραδέχομαι ότι με το μετρό της Μόσχας έχω κόλλημα.
Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται στην κεντρική βορειοανατολική περιοχή της Μόσχας, σχετικά κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Yaroslavskiy, από όπου θα παίρναμε μετά τρεις ημέρες τον Υπερσιβηρικό. Δεν θα σας πω πολλές λεπτομέρειες για την περιήγηση μας στη Μόσχα. Η πρώτη ημέρα πέρασε με βόλτα στην Κόκκινη Πλατεία και την Πλατεία Επανάστασης (εκεί που βρίσκεται το άγαλμα του Καρλ Μαρξ, απέναντι από το Θέατρο Μπολσόϊ), καφέ και φαγητό σε ένα Μοσχοβίτικο εστιατόριο του κέντρου, με ένα εκπληκτικό Γεωργιανό κρασί (αρχή του ταξιδιού και μπορούσαμε να το ρίξουμε λίγο έξω).
Το υπερσύγχρονο Aeroexpress του Αεροδρομίου Domodedovo της Μόσχας
Μωσαϊκό του Pavel Korin στον σταθμό Paveletskaya της Γραμμής Koltsevaya (Κυκλική) του μετρό της Μόσχας
Το Θέατρο Bolshoi, Μόσχα
Πλατεία Επανάστασης και Άγαλμα του Καρλ Μαρξ, Μόσχα
Οι ψυχεδελικοί τρούλοι του Αγίου Βασιλείου τη νύχτα, Μόσχα
Την επόμενη ημέρα κάναμε εκδρομή στη Μονή Novodevichy στη νοτιοδυτική Μόσχα. Η Μονή ιδρύθηκε το 1524 για τον εορτασμό της κατάληψης του Smolensk από την Λιθουανία. Χτίσθηκε κατά τον 16ο και 17ο αιώνα στο Μπαρόκ στυλ της Μόσχας, και αποτελούσε μέρος μιά αλυσίδας μοναστικών συνόλων που ολοκληρώθηκαν στο αμυντικό σύστημα της πόλης. Η μονή σχετίζονταν άμεσα με την πολιτική, την πολιτιστική και την θρησκευτική ιστορία της Ρωσίας, και συνδέονταν στενά με το Κρεμλίνο. Χρησιμοποιήθηκε από τις γυναίκες της οικογένειας του Τσάρου και την αριστοκρατία. Αντίθετα από τις άλλες μονές της Μόσχας, παρέμεινε πρακτικά ακέραιη από τον 17ο αιώνα, δίχως ιδιαίτερες καταστροφές. Επισκεπτόμαστε στη σειρά τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Smolensk του 16ου αιώνα, με τους χαρακτηριστικούς ρωσικούς κρεμυδόσχημους τρούλους, την Εκκλησία της Ανάληψης κατασκευασμένη κατά το 1689 κατά διαταγήν της Αντιβασιλέως Σοφίας, την Εκκλησία Amvrosievskaya, και το υπέροχο Παρεκκλήσι Prokhorov, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Vladimir Pokrovsky το 1911 σαν Χώρο Ταφής για την οικογένεια Prokhorov. Στον χώρο της Μονής βρίσκεται και ένα ενδιαφέρον Μουσείο της Στρατιωτικής Φυλακής Streltsy με εικόνες και αρχαία πάνελ. Δίκαια το μοναστηριακό συγκρότημα ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Κατεβαίνοντας λίγο πιό κάτω από τον χώρο της Μονής βρίσκουμε τον ποταμό Moscva από όπου η θέα της κεντρικής Μόσχας με τα μοντέρνα κτίρια είναι υπέροχη. Στη συνέχεια, επισκεπτόμαστε το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Lomonosov κοντά στους Λόφους Sparrow, το ψηλότερο εκπαιδευτικό κτίριο στον κόσμο και μιά από τις Επτά Αδελφές της Μόσχας, που ιδρύθηκε το 1755 από τον Mikhail Lomonosov. Περπατώντας λίγο πιό πέρα απολαμβάνουμε το θέαμα της Μόσχας από το viewpoint των Λόφων Sparrow. Οι μετακινήσεις μας γίνονται γενικά με το μετρό, αλλά χρειάζεται να βαδίσουμε και μερικές αρκετά μεγάλες αποστάσεις.
Μονή Novodevichy, Μόσχα
Οι κρεμυδόσχημοι τρούλοι του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας του Smolensk, Μονή Novodevichy, Μόσχα
Αρχαία πάνελ στο Μουσείο της Στρατιωτικής Φυλακής Streltsy, Μονή Novodevichy, Μόσχα
Ποταμός Μoscva, Μονή Novodevichy, Μόσχα
Το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Lomonosov κοντά στους Λόφους Sparrow
Συνεχίζουμε με το θεματικό πάρκο Izmaylovo, ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της Μόσχας, που βρίσκεται στα Βορειοανατολικά της πόλης. Το πολύχρωμο Κρεμλίνο είναι το κύριο θέμα του συμπλέγματος του Πάρκου, χτισμένο σε παραδοσιακό Ρωσικό στυλ, ενώ δίπλα από το Κρεμλίνο του Izmaylovo υπάρχουν πολλοί υπαίθριοι πωλητές με πάγκους γεμάτους παραδοσιακά Ρωσικά σουβενίρ, αλλά και άλλα αντικείμενα. Επειδή έχουμε πεινάσει, καθόμαστε σε μερικούς πάγκους φαγητού που βρίσκονται στο πίσω μέρος του Παζαριού Izmailovsky και τρώμε εξαιρετικά shashlyk (ψητά σουβλάκια). Η Ρωσία γενικά είναι καθαρή χώρα και μπορεί κανείς να φάει άφοβα παντού. Μέχρι να φθάσουμε στο κέντρο έχει γίνει απόγευμα και επιλέγουμε την βόλτα στην περίφημη Arbat Street με τα μπαρ και την νυχτερινή ζωή. Την επόμενη ημέρα ο καιρός έχει βαρύνει και ψιλοβρέχει. Η υπόλοιπη παρέα αποφασίζει να πάει για επίσκεψη του Ναού του Σωτήρα και του Κρεμλίνου, ενώ εγώ βρίσκω την κατάλληλη ευκαιρία για να περιπλανηθώ μέσα στο υπέροχο Μετρό της Μόσχας, φωτογραφίζοντας μερικούς ακόμη σταθμούς, ώστε να εμπλουτίσω την συλλογή μου από προηγούμενα ταξίδια. Οι ώρες περνάνε χωρίς να το καταλάβω, με τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής, της γλυπτικής και της διακόσμησης που χαζεύω. Προσπάθησα μιά δυό φορές να βγώ έξω από κάποιο σταθμό αλλά η βροχή έχει δυναμώσει. Τελικά πηγαίνω στο ξενοδοχείο και συναντιέμαι με τους υπόλοιπους, αποφασίζοντας να πάμε για φαγητό στην κοντινή περιοχή του ξενοδοχείου μας, λόγω βροχής.
Η επόμενη ημέρα είναι ημέρα αναχώρησης, αργά το μεσημέρι, από τον Σταθμό Yaroslavsky για το μεγάλο ταξίδι. Πρωί πρωί ξεκινάμε με έναν φίλο για την Γκαλλερί Tretyakov, μια σημαντική Πινακοθήκη που δεν έχουμε μέχρι τώρα επισκεφθεί. Οι υπόλοιποι δεν μας ακολουθούν, όχι ότι έχουν ήδη επισκεφθεί την Πινακοθήκη, αλλά προτιμούν να ξεκουραστούν και να ξυπνήσουν με την ησυχία τους. Η Tretyakov στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτίριο του ιδρυτή της P.M.Tretyakov (από το 1856), φιλοξενώντας πάνω από 1300 Ρωσικά έργα τέχνης, από τον 11ο έως την αρχή του 20ου αιώνα, αρχίζοντας από τις προ-Μογγολικές εικόνες και μωσαϊκά και τελειώνοντας με τοπία, πορτραίτα και ιστορικές ζωγραφιές και αριστουργήματα. Τα έργα των μεγάλων καλλιτεχνών Rublev, Vrubel, Surikov, Vereshchagin, Repin, Serov και άλλων, αντιπροσωπεύονται σε διαφορετικές πλευρές. Τα έργα είναι εκπληκτικά και η επίσκεψη μας ανταμείβει. Φεύγοντας βλέπουμε έναν όμορφο ναό, την παλιά εκκλησία του Αγίου Κλημεντίου του Ιερομάρτυρα, την οποία επισκεπτόμαστε και βλέπουμε μια εκπληκτική εικονογράφηση στο εσωτερικό της.
Πάρκο Izmaylovo, Μόσχα
Πάγκοι μικροπωλητών στο Πάρκο Izmaylovo, Μόσχα
Υπαίθριο φαγάδικο στο Πάρκο Izmaylovo, Μόσχα
Γκαλλερί Tretyakov, Μόσχα
Το εσωτερικό του ναού του του Αγίου Κλημεντίου του Ιερομάρτυρα, Μόσχα
Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και βρίσκουμε όλη την παρέα έτοιμη να μας περιμένει. Έχουμε κανονίσει για την μεταφορά μας από το ξενοδοχείο τρία ταξί, αλλά η ώρα περνάει και τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αρχίζουμε να ανησυχούμε και ρωτάμε την ξενοδόχο τι συμβαίνει και καθυστερούμε. Η απάντησή της είναι ότι αυτή είναι η Μόσχα, απρόβλεπτη και με μεγάλη κίνηση το μεσημέρι. Στην παρατήρησή μας ότι θα χάσουμε το τραίνο, απλώς σηκώνει τους ώμους της με μοιρολατρεία. Αρχίζει λοιπόν μια φασαρία, τελικά κινητοποιείται και παίρνει μερικά τηλέφωνα. Ο νευρικός της παρέας μας δηλώνει ότι δεν πρόκειται να περιμένει, αρπάζει την βαλίτσα του και φεύγει προς το μετρό τρέχοντας. Η σκέψη του ανεβοκατεβάσματος στους χαοτικούς σταθμούς με μεγάλες βαλίτσες μας συγκρατεί, περιμένουμε στωϊκά και ω του θαύματος, τα ταξί εμφανίζονται, και μάλιστα φθάνουμε στον Σταθμό όχι απλώς έγκαιρα, αλλά και νωρίτερα από τον φίλο μας, που έρχεται μετά από ένα δεκάλεπτο καταταλαιπωρημένος. Βρίσκουμε εύκολα την αποβάθρα και το τραίνο μας, δείχνουμε τα εισιτήριά μας στην ελέγκτρια, φορτώνουμε τα πράγματά μας και τελικά ξεκινάμε για το μεγάλο ταξίδι, μέσα σε καιρό βροχερό και με μια Μόσχα σκούρα και καταθλιπτική. Θα περάσουμε την πρώτη μας νύχτα στο τραίνο και θα φθάσουμε στην πρώτη στάση μας, το Yekaterinburg, το επόμενο απόγευμα.
Ξεκινώντας για την Υπερσιβηρική Διαδρομή από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Yaroslavsky της Μόσχας
Υπερσιβηρικός, μιά επική διαδρομή με το τραίνο, το οποίο διασχίζει το ένα τρίτο της υφηλίου, κυλώντας γοργά ανάμεσα σε επτά χρονικές ζώνες και πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα τάϊγκα, στέππας και βουνών. Ξεκινώντας από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Yaroslavsky της Μόσχας και περνώντας τα Ουράλια Όρη, γνωρίζοντας τις μεγαλοπρεπείς Σιβηρικές πόλεις και απολαμβάνοντας την όμορφη θέα, φθάσαμε στη Λίμνη Βαϊκάλη, την τεράστια λίμνη με τα καθαρά και διάφανα σμαραγδοπράσινα νερά. Εδώ, έπρεπε να πάρουμε έναν από τους τρεις δρόμους: Είτε να συνεχίσουμε ανατολικά προς το Βλαδιβοστόκ με τον κυρίως Υπερσιβηρικό, ή να κατευθυνθούμε αρχικά προς τα ανατολικά και στη συνέχεια νότια στη Μαντσουρία, με τον Υπερ-Μαντσουρικό σιδηρόδρομο, ή τέλος, να πάρουμε τη νότια διαδρομή με τον Υπερ-Μογγολικό, διασχίζοντας την απέραντη Μογγολική στέππα κατευθυνόμενοι προς το Πεκίνο. Ακολουθήσαμε την τελευταία πορεία, επηρεασμένοι από την επιθυμία μας να γνωρίσουμε την ερημική, απομονωμένη, νομαδική, άγρια αυτή χώρα, που υπήρξε η πρώην αυτοκρατορία του Τζέγκις Χαν.
Και ήταν μιά αξέχαστη διαδρομή, ιχνηλατώντας την ιστορία των τσάρων, των εξοριών και των Μογγόλων, γνωρίζοντας μακρινές κουλτούρες, προσεγγίζοντας την μοναδική αρχιτεκτονική των ξύλινων σπιτιών της Σιβηρίας και των κρεμυδόσχημων τρούλων της Μόσχας, θαυμάζοντας τα πανέμορφα τοπία και την αδάμαστη ερημιά της τάϊγκα, απολαμβάνοντας την ιδιότυπη οικειότητα και τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους ντόπιους. Λίγες άλλες διαδρομές σου επιτρέπουν να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τόσα πολλά μαγευτικά περιβάλλοντα, με υπέροχα θαύματα της φύσης και με τόσο διαφορετικούς πολιτισμούς. Η μυθική αυτή διαδρομή είνα βαθιά συνδεδεμένη με την Ρωσική ιστορία και μπορεί να αποτελέσει μια περιεκτική εισαγωγή στο αινιγματικό παρελθόν και στον λαό της χώρας αυτής.
ΤΑ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ
Eίναι το δεύτερο ταξίδι μου που περιγράφω, με κριτήριο το ότι ελάχιστες περιγραφές βρήκα να υπάρχουν στο Travelstories, και νομίζω ότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ποιός ταξιδευτής δεν ονειρεύτηκε κάποτε στη ζωή του να κάνει τον Υπερσιβηρικό; Υπάρχουν άλλα ταξίδια με τραίνο σε ωραιότερο ίσως φυσικό τοπίο, σε δάση και σε ερήμους, σε άγρια βουνά με μεγάλα υψόμετρα, Υπερσιβηρικός όμως είναι ένας. Δεν είναι ένα απλό ταξίδι, είναι ο ΜΥΘΟΣ που το περιβάλλει, η διάσχιση της άγριας και μοναχικής Σιβηρίας, περνώντας επτά χρονικές ζώνες και διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα. Από νέος είχα το ταξίδι αυτό κατά νου και μετά πολλά χρόνια, συναντώντας την κατάλληλη παρέα, κατάφερα να το πραγματοποιήσω. Κατ’ αρχήν μην διανοηθεί κανείς να το κάνει με πρακτορείο. Υπάρχουν 2-3 ελληνικά πρακτορεία που ισχυρίζονται ότι το πραγματοποιούν, αλλά το κόστος είναι τεράστιο, και αυτό που κάνουν δεν είναι Υπερσιβηρικός, αλλά ένα μικρό κομμάτι του, με αρκετές αεροπορικές μετακινήσεις. Θα γράψω λοιπόν στο εισαγωγικό αυτό μέρος για τα πρακτικά προβλήματα του ταξιδιού.
1. Παρέα ταξιδιού και θέσεις στο τραίνο. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες θέσεων στον Υπερσιβηρικό. Η πρώτη με δύο άτομα, ανά κουπέ και μιά τουαλέτα ανά δύο κουπέ. Η δεύτερη με τέσσερα άτομα ανά κουπέ και δυό τουαλέτες ανά βαγόνι, το οποίο έχει 8 κουπέ. Τέλος, η τρίτη θέση που δεν έχει χωρίσματα στο βαγόνι, αλλά υπάρχουν και στις δυό πλευρές κρεβάτια με αποτέλεσμα να επικοινωνούν ελεύθερα όλοι μεταξύ τους. Πολλοί μοναχικοί ταξιδιώτες επιλέγουν την τρίτη θέση για επικοινωνία και κουβεντούλα με τους ντόπιους (έστω και με νοήματα). Η πρώτη θέση δεν είναι πολύ ακριβότερη, αλλά είναι κατάλληλη μάλλον για ζευγάρια. Η δεύτερη θέση που διαλέξαμε εμείς είναι η λογική επιλογή για μεγαλύτερες παρέες, για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι. Ενώ αρχικά ξεκινήσαμε με την σκέψη να είμαστε 4, ώστε να έχουμε ένα κουπέ δικό μας, τελικά καταλήξαμε να κάνουμε το ταξίδι 8, σε δυό διπλανά κουπέ, 5 άντρες και 3 γυναίκες. Ο αριθμός 4 ή 8 επιβατών έχει το πλεονέκτημα ότι η παρέα έχει όλο το βαγόνι δικό της, ενώ αν υπάρχει κάποιο κενό δεν ξέρεις ποιόν θα σου βάλουν.
2. Πληροφόρηση: Φυσικά το Ίντερνετ είναι πάντα η πρώτη πηγή πληροφόρησης. Πολλά sites ξένων τουριστικών πρακτορείων έχουν αρκετές χρήσιμες πληροφορίες. Πάντως, αφού πρόκειται για ταξίδι με τραίνο, υπάρχει πάντα το εκπληκτικό site του Άντρα στο Κάθισμα 61, το seat61.com του Mark Smith με πάρα πολλές χρηστικές πληροφορίες και φωτογραφίες των τραίνων και της διαδρομής. Για ταξιδιωτικούς οδηγούς πάντοτε μας έρχεται πρώτα στο νου το Lonely Planet. Παρότι το προμηθευτήκαμε, η βίβλος του Υπερσιβηρικού είναι ένας άλλος οδηγός, το Trans-Siberian Handbook του Bryn Thomas. Το παραγγείλαμε από το Amazon και έχει πραγματικά ατέλειωτο χρήσιμο υλικό για όλες τις πτυχές του ταξιδιού, από τον σχεδιασμό και τις προμήθειες, μέχρι την περιγραφή όλης της πορείας του τραίνου στην Ευρασιατική ήπειρο.
3. Εισιτήρια, διαδρομή: Το πρώτο που πρέπει να κάνει κανείς είναι να σχεδιάσει την διαδρομή του. Υπάρχουν καταρχήν τρεις κύριες επιλογές, ο κυρίως Υπερσιβηρικός, ο Υπερμαντσουρικός και ο Υπερμογγολικός. Εμείς επιλέξαμε την τελευταία διαδρομή και όλοι τελικά συμφωνήσαμε ότι ήταν και η καλύτερη. Η Μογγολία είναι ευχάριστη εναλλαγή και εκπληκτική χώρα, θα έλεγα μοναδική. Στη συνέχεια θα πρέπει να διαλέξεις αν θα κάνεις την διαδρομή συνεχώς μέσα στο ίδιο τραίνο μέχρι να φθάσεις στον προορισμό σου, το Βλαδιβοστόκ ή το Πεκίνο, ή θα κάνεις και στάσεις. Στην δεύτερη περίπτωση το εισιτήριο είναι λίγο ακριβότερο, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Αφενός διακόπτεις την ατέλειωτη διαδρομή με το τραίνο, που μπορεί μετά μερικές ώρες να σου φανεί μονότονη, ενώ δεν είναι! Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι πολλοί άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι για το ταξίδι αυτό, οι πολύωρες διαδρομές τους κουράζουν και τους αποκοιμίζουν. Το είδα και στην παρέα μας, μερικοί κοιμόντουσαν συνέχεια, και όταν είδαν τις φωτογραφίες μου μετά, ρωτούσαν έκπληκτοι πότε περάσαμε από αυτά τα μέρη! Το δεύτερο επιχείρημα υπέρ των στάσεων είναι ότι έτσι γνωρίζεις πραγματικά την Σιβηρία, επισκεπτόμενος για έστω και ένα βράδυ και μερικές ώρες πριν και μετά, τις μεγάλες πόλεις της, ενώ διαφορετικά το μόνο που βλέπεις είναι ο σιδηροδρομικός σταθμός κάθε πόλης. Τέλος, ας μην ξεχνάμε και τα πρακτικά ζητήματα, ένα μπάνιο, μιά καλή τουαλέτα, ένα μαγειρευτό φαγητό!
Η διαδρομή μας λοιπόν ήταν Μόσχα-Πεκίνο. Θα φθάναμε αεροπορικώς στην Μόσχα από την Αθήνα (με την Aegean), ενώ την επιστροφή από Πεκίνο την κλείσαμε με την Etihad. Την Μόσχα την είχαμε όλοι σχεδόν επισκεφθεί παλιότερα, αλλά αποφασίσαμε να μείνουμε και 3 μέρες στην αρχή, επειδή μερικοί είχαν πάει πολύ παλιά και ήθελαν να ξαναδούν το Κρεμλίνο και τον Άγιο Βασίλειο, ενώ είναι μιά πολύ όμορφη πόλη με ατελείωτα αξιοθέατα. Σαν στάσεις του ταξιδιού μας διαλέξαμε το Yekaterinburg, το Novosibirsk, το Krasnoyarsk, το Irkutsk και το Ulan Bator, την πρωτεύουσα της Μογγολίας. Πριν από πολλά χρόνια είχα διαβάσει ένα άρθρο του National Geographic για την Σιβηρία και ήταν απογοητευτικό. Έγραφε λοιπόν, λίγο πολύ, ότι η Σιβηρία δεν είναι ο απέραντος ανέγγιχτος φυσικός παράδεισος που νομίζουμε, αλλά ότι η περιοχή είναι μολυσμένη από την βιομηχανία και τα απόβλητα, ενώ οι Σιβηρικές πόλεις είναι άσχημες, γεμάτες καυσαέρια και εργοστάσια. Δεν ξέρω αν η κατάσταση άλλαξε μετά τόσα χρόνια, αλλά οι Σιβηρικές πόλεις ήταν εκπληκτικές! Όλοι εκπλαγήκαμε από την αρχιτεκτονική τους, την φυσική τους ομορφιά – κτισμένες συνήθως γύρω από όμορφα μεγάλα ποτάμια και πεντακάθαρες. Αν ξαναέκανα το ταξίδι αυτό (και ελπίζω να το κάνω), θα διάλεγα περισσότερες στάσεις σε Σιβηρικές πόλεις και θα έκανα και μια κρουαζιέρα λίγων ημερών προς τον Βορρά, σε κάποιο από τα ποτάμια τους. Σε όλες τις πόλεις σταθμούς, λοιπόν, θα μέναμε από ένα βράδυ, μιά διανυκτέρευση είναι συνήθως αρκετή, το τραίνο μπορεί να φθάνει πρωί και να φεύγει το άλλο μεσημέρι, οπότε έχεις αρκετό χρόνο στην διαθεσή σου για να γνωρίσεις την πόλη. Τα ξενοδοχεία της διαμονής μας τα κλείσαμε μέσω του Booking, η διαμονή στις πόλεις της Σιβηρίας δεν είναι ιδιαίτερα ακριβή. Φροντίσαμε όμως να είναι κατά το δυνατόν κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό, ώστε να μην έχουμε ψαξίματα για ταξί και καθυστερήσεις.
Τα εισιτήρια μπορείς να τα βγάλεις είτε κατευθείαν από τους Ρωσικούς Σιδηροδρόμους είτε από κάποιο ξένο πρακτορείο, με μιά μικρή επιβάρυνση. Εμείς χρησιμοποιήσαμε το πρακτορείο Real Russia, που έχει έδρα στο Λονδίνο και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι. Αργότερα κάποιοι φίλοι τα έβγαλαν από το Ρωσικό site κατευθείαν και ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ. Το Real Rusia έχει ένα εκπληκτικό Trans-Siberian Planner στο οποίο μπορείς να επιλέξεις τις στάσεις που θέλεις να κάνεις και τον αριθμό των διανυκτερεύσεων σε κάθε πόλη, και σου δίνει όλα τα διαθέσιμα τραίνα με τα ωράριά τους, οπότε μπορείς να σχεδιάσεις εύκολα την διαδρομή σου. Σημειωτέον ότι έχει όλες τις πληροφορίες για τα προγραμματισμένα τραίνα, την κατηγορία του τραίνου, αν έχει φαγητό, τις τιμές, κλπ. Να σημειώσω εδώ ότι αν ακολουθήσει κανείς την δική μας τακτική με τις στάσεις στις πόλεις, δεν μιλάμε για έναν Υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο στον οποίον μπαίνεις και διασχίζεις όλη την Σιβηρία, αλλά για περισσότερα τραίνα που αλλάζουμε, ανάλογα με τα ωράρια και την ταχύτητά τους. Για παράδειγμα, μπορείς να πάρεις κάποιο αργό τραίνο ή λίγο αργότερα ένα γρηγορώτερο, που να καλύψει σχεδόν την χρονική διαφορά, με λίγο ακριβότερο εισιτήριο για το κομάτι της διαδρομής αυτής. Ένα δεύτερο που θέλω να τονίσω, είναι ότι η όλη διαδρομή πρέπει να σχεδιασθεί με βάση τα τραίνα που διασχίζουν την Μογγολία. Αυτά μπορεί να είναι Μογγολικά ή Κινέζικα, αλλά δεν είναι καθημερινά, περνάνε μόνο 2 ή 3 φορές την εβδομάδα. Επίσης, κοντά στην Λίμνη Βαϊκάλη τα τραίνα είναι πιο αραιά, αντίθετα με το αρχικό μέρος της διαδρομής, όπου υπάρχουν πολλά τραίνα καθημερινά. Επομένως στον σχεδιασμό του ταξιδιού θα ξεκινήσει κανείς από το πότε θέλει να βρίσκεται στο Ουλάν Μπατόρ και μετά θα ρυθμίσει τις αρχικές ημερομηνίες του ταξιδιού. Επίσης, για να μην γίνει κανένα μπέρδεμα με τις 7 χρονικές ζώνες, καλό είναι να επιλέξει κανείς όλες τις διαδρομές του με την τοπική ώρα και όχι με ώρα Μόσχας.
Στην Μογγολία αποφασίσαμε να μείνουμε 5 ημέρες, για να την γνωρίσουμε. Μιάς και το χρονικό διάστημα ήταν μικρό, οργανώσαμε μιά οδική διήμερη εκδρομή στο βορειοδυτικό κομάτι της και μιά τριήμερη αεροπορική στην Έρημο Γκόμπι. Λίγες ώρες που περίσσευαν στην αρχή, τέλος, αλλά και στο ενδιάμεσο των εκδρομών, τα αφιερώσαμε στο Ουλάν Μπατόρ, το οποίο δεν χρειάζεται και πολύ. Τέλος, στο Πεκίνο απλώς κλείσαμε ένα ξενοδοχείο για λίγες ώρες, ώστε να ξεκουραστούμε πριν από την νυχτερινή πτήση της επιστροφής. Είχαμε όλοι ξαναεπισκεφθεί την Κίνα, οπότε δεν χρειάζονταν να καθυστερήσουμε άλλο, σε ένα ήδη μεγάλο χρονικά ταξίδι, τριών εβδομάδων.
Οι τρείς εναλλακτικές διαδρομές του Υπερσιβηρικού, εμείς επιλέξαμε την Υπερμογγολική
4. Φαγητό, προμήθειες, προετοιμασία. Υπάρχουν σε κάθε βαγόνι δύο θέσεις για τις αποσκευές κάτω από τα κρεβάτια, καλό λοιπόν είναι να μην έχει κανείς σκληρές βαλίτσες, αλλά μαλακές ή σάκκους, ώστε να μπορούν να πιεστούν λίγο και να χωρέσουν. Σε κάθε βαγόνι υπάρχει ένα σαμοβάρι που ζεσταίνει συνεχώς νερό, επομένως μπορείς να φτιάξεις όποτε θέλεις καφέ ή τσάϊ. Όλοι προμηθευτήκαμε μερικές κονσέρβες και τις περισσότερες τις χρησιμοποιήσαμε. Μερικές διαδρομές περιλάμβαναν και φαγητό στο εισιτήριο, αλλά η μερίδα ήταν τόσο μικρή που δεν μπορούσες να χορτάσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι σταθμοί, αλλά λεπτομέρειες για την ζωή στο τραίνο θα γράψω ξεχωριστά. Επίσης, χρήσιμο είναι ένα πολυεργαλείο, από αυτά που χρησιμοποιούν σε κάμπινγκ, με μαχαίρι, ανοιχτήρι, κουτάλι, κλπ. Στην αρχή κάθε διαδρομής φέρνουν φρεσκοπλυμένα και συσκευασμένα σε θήκες πετσέτες, σεντόνια και μαξιλαροθήκες, οπότε δεν χρειάζεται κάτι από αυτά. Τα τραίνα γενικά δεν έχουν ίντερνετ, και η επικοινωνία μας με την πατρίδα γινόταν μόνο στις πόλεις σταθμούς. Χρήσιμη είναι μια μαλακή τσάντα ημέρας, επειδή δεν είναι εύκολο να ανοίγει κανείς την βαλίτσα του από την θήκη, και πρέπει να προμηθεύεται ότι χρειάζεται για 1-2 ημέρες κατά την διανυκτέρευση στην πόλη σταθμό. Από εκεί και πέρα, δεν χρειάζεται κάτι άλλο, εκτός από αυτά που παίρνουμε σε κάθε ταξίδι, δηλαδή κάποια φάρμακα για ώρα ανάγκης, φορτιστές, κάρτες μνήμης, κλπ.
5. Φωτογραφικά. Οι περισσότερες φωτογραφίες θα βγούν μέσα από το βαγόνι, ενώ το τραίνο βρίσκεται εν κινήσει. Χρειάζεται λοιπόν, για όσους ασχολούνται πιό σοβαρά με την φωτογραφία, ρύθμιση της μηχανής σε προτεραιότητα ταχύτητας κλείστρου με ταχύτητα 1/1000 ή και 1/500, βγαίνουν αρκετά καθαρές φωτογραφίες, με λίγο αυξημένα ΙSO, π.χ. 800, ώστε να έχεις επαρκές βάθος πεδίου. Πολύ χρήσιμο ήταν ένα μονοπόδι, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τρίποδα στον περιορισμένο χώρο του διαδρόμου. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν ότι στα περισσότερα τραίνα τα τζάμια δεν άνοιγαν και έπρεπε να φωτογραφίζεις από μέσα. Μερικά ήταν λίγο βρώμικα, αλλά μπορούσες λίγο πιο εκεί να βρείς ένα καθαρό και να κάνεις την δουλειά σου.
Η προετοιμασία για τον Υπερσιβηρικό
6. Βίζες.
Ρωσία. Η έκδοση βίζας για Ρωσία ήταν παλιά πολύ δύσκολη υπόθεση, έπρεπε να προσφύγεις σε ορισμένα πρακτορεία που μεσολαβούσαν με πολύ μεγάλο κόστος, ιδίως αν δεν συμμετείχες σε κάποιο από τα τουριστικά τους προγράμματα. Σήμερα, χάρις στην ειδική υπηρεσία βίζας που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα (δεν ξέρω αν υπάρχει και στην Θεσσαλονίκη ή αλλού), η διαδικασία είναι εύκολη, το μεγαλύτερο μέρος γίνεται online, αλλά πρέπει να πας μιά φορά τουλάχιστον αυτοπροσώπως, ενώ μπορεί κάποιος από όλη την παρέα να πάει στο τέλος για την παραλαβή των διαβατηρίων όλων. Όλες οι πληροφορίες βρίσκονται στο site της υπηρεσίας vhs-greece.com, ενώ το κόστος είναι γύρω στα 80-90 Ευρώ συνολικά. Το βασικό έγγραφο που χρειάζεται είναι η πρόσκληση από κάποιο τουριστικό οργανισμό, αν έχετε βγάλει τα εισιτήρια από κάποιο πρακτορείο, όπως το Real Russia που χρησιμοποιήσαμε εμείς, συνήθως σας στέλνουν την πρόσκληση δωρεάν. Επίσης, χρειάζεται ασφάλιση υγείας για το ταξίδι, ασφάλιση που ούτως ή άλλως θα πρέπει να κάνετε, είτε με κάποιον δικό σας ασφαλιστή, είτε και στην υπηρεσία βίζας της Ρωσίας, που σας την παρέχει με κάποιο λογικό κόστος. Σημειωτέον, ότι στην Ρωσία σε κάθε ξενοδοχείο σε όλες τις πόλεις που θα μένετε, θα πρέπει να σας κάνουν registration, απλά αφήνετε τα διαβατήριά σας στην ρεσέψιον του ξενοδοχείου το βράδυ της διαμονής, και σας τα δίνουν το πρωί με την registration έτοιμη.
Κίνα. Παρότι διαβάζω διάφορα σχόλια κατά καιρούς για την βίζα της Κίνας από “τρομοκρατημένους” ταξιδιώτες, ποτέ δεν βρήκα δυσκολία και έχω βγάλει τουλάχιστον τέσσερις φορές. Χρειάζεται και εδώ κάποια πρόσκληση από έναν Κινεζικό Οργανισμό Τουρισμού. Εμείς επειδή θα μέναμε μόνο στο Πεκίνο για λίγες ώρες, κλείσαμε ένα βανάκι για μεταφορά από τον σιδηροδρομικό σταθμό στο ξενοδοχείο μας, σε μιά Κινεζική Τουριστική Εταιρεία. Μας κόστισε λιγότερο από ταξί και μας έστειλαν και την πρόσκληση για την βίζα δωρεάν. Κατεβάζετε λοιπόν το έγγραφο της Κινεζικής πρεσβείας για την βίζα, το συμπληρώνετε και το καταθέτετε (μπορεί να το κάνει και άλλο πρόσωπο). Αν έχετε κάποια δυσκολία στην συμπλήρωση, ψάχνοντας στο Ιντερνετ, θα βρείτε πολλά πρότυπα συμπληρωμένα, από ταξιδιώτες που το έχουν κάνει στο παρελθόν. Αυτό που μπορεί μερικές φορές να σας ζητήσουν είναι η αλλαγή των φωτογραφιών σας, είναι πολύ σχολαστικοί σε αυτό και πρέπει να ακολουθήσετε κατά γράμμα τους κανόνες που υπάρχουν στο site της πρεσβείας, το gr.china-embassy.org. Το κόστος της ήταν γύρω στα 60 Ευρώ, αλλά έχω ακούσει ότι τώρα έχει κάπως ακριβήνει.
Μογγολία. Άφησα για το τέλος το πιό δύσκολο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν χρειάζονταν βίζα για Μογγολία, δυστυχώς όμως από το 2016 και μετά είναι απαραίτητη. Η visa-on-arrival ισχύει μόνο για την αεροπορική άφιξη στο Ουλάν Μπατόρ, επομένως πρέπει να βγει κανονική βίζα από την Ελλάδα και δεδομένου ότι δεν υπάρχει προξενείο η διαδικασία είναι πιό δύσκολη. Μετά από πολύ ψάξιμο βγάλαμε τελικά τις βίζες από την πρεσβεια της Μογγολίας στην Σόφια. Επικοινωνήσαμε με mail με τον υπεύθυνο του προξενείου Yachev Peter, στο [email protected] και στείλαμε με κούριερ τα διαβατήρια, κάποια έντυπα συμπληρωμένα, φωτογραφιες κλπ. και φυσικά και την κατάθεση των χρημάτων στον λογαριασμό τους. Η βίζα βγαίνει εύκολα και συντομα και καλό είναι να προηγηθεί από τις βίζες της Ρωσίας και της Κίνας, επειδή πάντοτε η ταχυδρομική αποστολή έχει κάποιους κινδύνους απώλειας.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - ΜΟΣΧΑ
Και η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στο αεροδρόμιο Domodedovo της Μόσχας που χρησιμοποιεί η Aegean. Είχαμε κλείσει την διαδρομή του τραίνου για το κέντρο της Μόσχας μέσω Ίντερνετ, και δείχνοντας την εικόνα με τον κωδικό που είχαμε κρατήσει στο κινητό μας, μπήκαμε κατευθείαν στο υπερσύγχρονο Aeroexpress του αεροδρομίου, που μας μετέφερε στον κοντινότερο σταθμό μετρό, την Paveletskaya της Γραμμής Koltsevaya (Κυκλική). Ο σταθμός είναι θαυμάσιος, αντάξιος του παγκοσμίου φήμης μετρό της Μόσχας. Άνοιξε την 1η Ιανουαρίου του 1950, χαρακτηρίζεται από τρίθολους πυλώνες και είναι χτισμένος στο στυλ της Σταλινικής αρχιτεκτονικής τέλους της δεκαετίας του 1940/αρχή του 1950 σε σχέδιο των αρχιτεκτόνων N. Kolli και I. Kasetl. Το θέμα του σταθμού προέρχεται από τον τερματικό σιδηροδρομικό σταθμό Paveletsky από τον οποίο τα τραίνα αναχωρούν για την Περιοχή του Βόλγα. Έτσι, φαίνονται καθαρά οι αγροτικές επιρροές, με διακοσμήσεις που προέρχονται από παραδοσιακά κεντήματα των κατοίκων του Βόλγα, όπως οι τετράγωνες στήλες από λευκό μάρμαρο koyelga (περιοχή της Ρωσίας) διακοσμημένες με κόκκινες μαρμάρινες λωρίδες, που περιβάλλονται από μαρμάρινες στήλες με μοντέρνες Ιωνικές κεφαλές. Φωτεινά μπρούτζινα κηροπήγια παρέχουν φωτισμό. Οι τοίχοι επαναλαμβάνουν το δίχρωμο μάρμαρο, λευκό στην κορυφή, κόκκινο στη βάση, και το πάτωμα είναι στρωμένο με λευκόφαιο γρανίτη. Υπάρχουν διάφορα μωσαϊκά πάνελ, όπως η “Κόκκινη Πλατεία” του Pavel Korin που απεικονίζει το Μαυσωλείο του Λένιν και τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου, πλαισιωμένο από ανάγλυφα με τις τυπικές σοβιετικές σημαίες και διατάξεις ανθέων με τα ονόματα πόλεων του Βόλγα στις πλευρές του, ενώ ο θόλος της αίθουσας εισόδου έχει και ένα άλλο μωσαϊκό έργο τέχνης του Iosif Rabinovich, με θέμα το τέλος της ξηρασίας στην περιοχή του Βόλγα. Αρχικά, στο τέλος του σταθμού, υπήρχε ένας μεγάλος κυκλικός πίνακας με τις εικόνες του Βλαδίμηρου Λένιν και του Ιωσήφ Στάλιν, αλλά κατά την διάρκεια του κινήματος απο-Σταλινοποίησης το 1961, αυτό απομακρύνθηκε και αντικαταστάθηκε από ένα μωσαϊκό του Pavel Korin, που δείχνει το Εθνόσημο της Σοβιετικής Ένωσης να κρατιέται από έναν εργάτη και μιά γυναίκα των Κολχόζ, εν μέσω φόντου από άνθη. Ίσως η περιγραφή μου να είναι υπερβολικά λεπτομερής, αλλά παραδέχομαι ότι με το μετρό της Μόσχας έχω κόλλημα.
Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται στην κεντρική βορειοανατολική περιοχή της Μόσχας, σχετικά κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Yaroslavskiy, από όπου θα παίρναμε μετά τρεις ημέρες τον Υπερσιβηρικό. Δεν θα σας πω πολλές λεπτομέρειες για την περιήγηση μας στη Μόσχα. Η πρώτη ημέρα πέρασε με βόλτα στην Κόκκινη Πλατεία και την Πλατεία Επανάστασης (εκεί που βρίσκεται το άγαλμα του Καρλ Μαρξ, απέναντι από το Θέατρο Μπολσόϊ), καφέ και φαγητό σε ένα Μοσχοβίτικο εστιατόριο του κέντρου, με ένα εκπληκτικό Γεωργιανό κρασί (αρχή του ταξιδιού και μπορούσαμε να το ρίξουμε λίγο έξω).
Το υπερσύγχρονο Aeroexpress του Αεροδρομίου Domodedovo της Μόσχας
Μωσαϊκό του Pavel Korin στον σταθμό Paveletskaya της Γραμμής Koltsevaya (Κυκλική) του μετρό της Μόσχας
Το Θέατρο Bolshoi, Μόσχα
Πλατεία Επανάστασης και Άγαλμα του Καρλ Μαρξ, Μόσχα
Οι ψυχεδελικοί τρούλοι του Αγίου Βασιλείου τη νύχτα, Μόσχα
Την επόμενη ημέρα κάναμε εκδρομή στη Μονή Novodevichy στη νοτιοδυτική Μόσχα. Η Μονή ιδρύθηκε το 1524 για τον εορτασμό της κατάληψης του Smolensk από την Λιθουανία. Χτίσθηκε κατά τον 16ο και 17ο αιώνα στο Μπαρόκ στυλ της Μόσχας, και αποτελούσε μέρος μιά αλυσίδας μοναστικών συνόλων που ολοκληρώθηκαν στο αμυντικό σύστημα της πόλης. Η μονή σχετίζονταν άμεσα με την πολιτική, την πολιτιστική και την θρησκευτική ιστορία της Ρωσίας, και συνδέονταν στενά με το Κρεμλίνο. Χρησιμοποιήθηκε από τις γυναίκες της οικογένειας του Τσάρου και την αριστοκρατία. Αντίθετα από τις άλλες μονές της Μόσχας, παρέμεινε πρακτικά ακέραιη από τον 17ο αιώνα, δίχως ιδιαίτερες καταστροφές. Επισκεπτόμαστε στη σειρά τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Smolensk του 16ου αιώνα, με τους χαρακτηριστικούς ρωσικούς κρεμυδόσχημους τρούλους, την Εκκλησία της Ανάληψης κατασκευασμένη κατά το 1689 κατά διαταγήν της Αντιβασιλέως Σοφίας, την Εκκλησία Amvrosievskaya, και το υπέροχο Παρεκκλήσι Prokhorov, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Vladimir Pokrovsky το 1911 σαν Χώρο Ταφής για την οικογένεια Prokhorov. Στον χώρο της Μονής βρίσκεται και ένα ενδιαφέρον Μουσείο της Στρατιωτικής Φυλακής Streltsy με εικόνες και αρχαία πάνελ. Δίκαια το μοναστηριακό συγκρότημα ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Κατεβαίνοντας λίγο πιό κάτω από τον χώρο της Μονής βρίσκουμε τον ποταμό Moscva από όπου η θέα της κεντρικής Μόσχας με τα μοντέρνα κτίρια είναι υπέροχη. Στη συνέχεια, επισκεπτόμαστε το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Lomonosov κοντά στους Λόφους Sparrow, το ψηλότερο εκπαιδευτικό κτίριο στον κόσμο και μιά από τις Επτά Αδελφές της Μόσχας, που ιδρύθηκε το 1755 από τον Mikhail Lomonosov. Περπατώντας λίγο πιό πέρα απολαμβάνουμε το θέαμα της Μόσχας από το viewpoint των Λόφων Sparrow. Οι μετακινήσεις μας γίνονται γενικά με το μετρό, αλλά χρειάζεται να βαδίσουμε και μερικές αρκετά μεγάλες αποστάσεις.
Μονή Novodevichy, Μόσχα
Οι κρεμυδόσχημοι τρούλοι του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας του Smolensk, Μονή Novodevichy, Μόσχα
Αρχαία πάνελ στο Μουσείο της Στρατιωτικής Φυλακής Streltsy, Μονή Novodevichy, Μόσχα
Ποταμός Μoscva, Μονή Novodevichy, Μόσχα
Το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Lomonosov κοντά στους Λόφους Sparrow
Συνεχίζουμε με το θεματικό πάρκο Izmaylovo, ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της Μόσχας, που βρίσκεται στα Βορειοανατολικά της πόλης. Το πολύχρωμο Κρεμλίνο είναι το κύριο θέμα του συμπλέγματος του Πάρκου, χτισμένο σε παραδοσιακό Ρωσικό στυλ, ενώ δίπλα από το Κρεμλίνο του Izmaylovo υπάρχουν πολλοί υπαίθριοι πωλητές με πάγκους γεμάτους παραδοσιακά Ρωσικά σουβενίρ, αλλά και άλλα αντικείμενα. Επειδή έχουμε πεινάσει, καθόμαστε σε μερικούς πάγκους φαγητού που βρίσκονται στο πίσω μέρος του Παζαριού Izmailovsky και τρώμε εξαιρετικά shashlyk (ψητά σουβλάκια). Η Ρωσία γενικά είναι καθαρή χώρα και μπορεί κανείς να φάει άφοβα παντού. Μέχρι να φθάσουμε στο κέντρο έχει γίνει απόγευμα και επιλέγουμε την βόλτα στην περίφημη Arbat Street με τα μπαρ και την νυχτερινή ζωή. Την επόμενη ημέρα ο καιρός έχει βαρύνει και ψιλοβρέχει. Η υπόλοιπη παρέα αποφασίζει να πάει για επίσκεψη του Ναού του Σωτήρα και του Κρεμλίνου, ενώ εγώ βρίσκω την κατάλληλη ευκαιρία για να περιπλανηθώ μέσα στο υπέροχο Μετρό της Μόσχας, φωτογραφίζοντας μερικούς ακόμη σταθμούς, ώστε να εμπλουτίσω την συλλογή μου από προηγούμενα ταξίδια. Οι ώρες περνάνε χωρίς να το καταλάβω, με τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής, της γλυπτικής και της διακόσμησης που χαζεύω. Προσπάθησα μιά δυό φορές να βγώ έξω από κάποιο σταθμό αλλά η βροχή έχει δυναμώσει. Τελικά πηγαίνω στο ξενοδοχείο και συναντιέμαι με τους υπόλοιπους, αποφασίζοντας να πάμε για φαγητό στην κοντινή περιοχή του ξενοδοχείου μας, λόγω βροχής.
Η επόμενη ημέρα είναι ημέρα αναχώρησης, αργά το μεσημέρι, από τον Σταθμό Yaroslavsky για το μεγάλο ταξίδι. Πρωί πρωί ξεκινάμε με έναν φίλο για την Γκαλλερί Tretyakov, μια σημαντική Πινακοθήκη που δεν έχουμε μέχρι τώρα επισκεφθεί. Οι υπόλοιποι δεν μας ακολουθούν, όχι ότι έχουν ήδη επισκεφθεί την Πινακοθήκη, αλλά προτιμούν να ξεκουραστούν και να ξυπνήσουν με την ησυχία τους. Η Tretyakov στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτίριο του ιδρυτή της P.M.Tretyakov (από το 1856), φιλοξενώντας πάνω από 1300 Ρωσικά έργα τέχνης, από τον 11ο έως την αρχή του 20ου αιώνα, αρχίζοντας από τις προ-Μογγολικές εικόνες και μωσαϊκά και τελειώνοντας με τοπία, πορτραίτα και ιστορικές ζωγραφιές και αριστουργήματα. Τα έργα των μεγάλων καλλιτεχνών Rublev, Vrubel, Surikov, Vereshchagin, Repin, Serov και άλλων, αντιπροσωπεύονται σε διαφορετικές πλευρές. Τα έργα είναι εκπληκτικά και η επίσκεψη μας ανταμείβει. Φεύγοντας βλέπουμε έναν όμορφο ναό, την παλιά εκκλησία του Αγίου Κλημεντίου του Ιερομάρτυρα, την οποία επισκεπτόμαστε και βλέπουμε μια εκπληκτική εικονογράφηση στο εσωτερικό της.
Πάρκο Izmaylovo, Μόσχα
Πάγκοι μικροπωλητών στο Πάρκο Izmaylovo, Μόσχα
Υπαίθριο φαγάδικο στο Πάρκο Izmaylovo, Μόσχα
Γκαλλερί Tretyakov, Μόσχα
Το εσωτερικό του ναού του του Αγίου Κλημεντίου του Ιερομάρτυρα, Μόσχα
Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και βρίσκουμε όλη την παρέα έτοιμη να μας περιμένει. Έχουμε κανονίσει για την μεταφορά μας από το ξενοδοχείο τρία ταξί, αλλά η ώρα περνάει και τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αρχίζουμε να ανησυχούμε και ρωτάμε την ξενοδόχο τι συμβαίνει και καθυστερούμε. Η απάντησή της είναι ότι αυτή είναι η Μόσχα, απρόβλεπτη και με μεγάλη κίνηση το μεσημέρι. Στην παρατήρησή μας ότι θα χάσουμε το τραίνο, απλώς σηκώνει τους ώμους της με μοιρολατρεία. Αρχίζει λοιπόν μια φασαρία, τελικά κινητοποιείται και παίρνει μερικά τηλέφωνα. Ο νευρικός της παρέας μας δηλώνει ότι δεν πρόκειται να περιμένει, αρπάζει την βαλίτσα του και φεύγει προς το μετρό τρέχοντας. Η σκέψη του ανεβοκατεβάσματος στους χαοτικούς σταθμούς με μεγάλες βαλίτσες μας συγκρατεί, περιμένουμε στωϊκά και ω του θαύματος, τα ταξί εμφανίζονται, και μάλιστα φθάνουμε στον Σταθμό όχι απλώς έγκαιρα, αλλά και νωρίτερα από τον φίλο μας, που έρχεται μετά από ένα δεκάλεπτο καταταλαιπωρημένος. Βρίσκουμε εύκολα την αποβάθρα και το τραίνο μας, δείχνουμε τα εισιτήριά μας στην ελέγκτρια, φορτώνουμε τα πράγματά μας και τελικά ξεκινάμε για το μεγάλο ταξίδι, μέσα σε καιρό βροχερό και με μια Μόσχα σκούρα και καταθλιπτική. Θα περάσουμε την πρώτη μας νύχτα στο τραίνο και θα φθάσουμε στην πρώτη στάση μας, το Yekaterinburg, το επόμενο απόγευμα.
Ξεκινώντας για την Υπερσιβηρική Διαδρομή από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Yaroslavsky της Μόσχας
Last edited:
