Fanie
Member
Είναι από τα ταξίδια-όνειρο εδώ και χρόνια (θέλω να πάω με τον Υπερ-Μαντσουρικό στον Harbin για να δω το φεστιβάλ τους με τα γλυπτά από πάγο). Περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια!
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Νομίζω ότι όπως πολύ σωστά προαναφέρθηκε η ιστορία αυτή θα αποτελέσει «σταθμό» στη βιβλιοθήκη του φόρουμ, και πολύ μεγάλο ρόλο παίζει σ' αυτό η καταπληκτική παρουσίαση του ταξιδιού, και η άρτια χρήση της Ελληνικής γλώσσας του φίλου @dbalats . Τα συγχαρητήρια μου για την εξαιρετική δουλειά.
Δεν έχω να πω πολλά, παρά μόνο ότι αναμένουμε με αγωνία τη συνέχεια.
Εξάλλου δεν υπάρχει ταξιδευτής που σέβεται τον εαυτό του και δεν ονειρεύεται να κάνει αυτό το ταξίδι
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
To ταξίδι αυτό θα πρέπει να γίνει χειμώνα. Και παρότι η εμπειρία θα είναι ωραία, πιστεύω ότι τα χιονισμένα τοπία, ενώ αρχικά σε ελκύουν σε λίγο γίνονται μάλλον μονότονα και βαρετά, και αυτό είναι επικίνδυνο σε ένα ταξίδι τόσων ημερών με τον Υπερσιβηρικό. Επίσης, οι τυχόν στάσεις σε πόλεις και οι μετακινήσεις θα είναι πολύ δύσκολες με τις θερμοκρασίες που επικρατούν στη Σιβηρία τον χειμώνα.
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΣΧΑ ΣΤΟ YEKATERINBURG
To τραίνο κάνει αρκετή ώρα για να περάσει από τα περίχωρα της Μόσχας. Ο καιρός βροχερός, αλλά πότε πότε καλυτερεύει. Μετά από 1-2 ώρες αρχίζουμε να βλέπουμε τα πρώτα δάση και αγροτόσπιτα, έχουμε μπει για τα καλά στη Ρωσική εξοχή. Το τοπίο πανέμορφο, πρασινάδα, δέντρα, λιμνούλες και μικρά χωριά με γραφικά ξύλινα σπίτια. Η σιδηροδρομική γραμμή έχει μεγάλη κυκλοφορία, τεράστια τραίνα που μεταφέρουν κυρίως εμπορεύματα περνάνε με μεγάλη ταχύτητα και ρυθμικό θόρυβο απέναντί μας για πολλά λεπτά κάθε φορά. Όλοι είμαστε κολλημένοι στα παράθυρα και κοιτάζουμε αχόρταγα το τοπίο και την Ρωσική φύση.
Φωτογραφίες από την διαδρομή μεταξύ Μόσχας και Vladimir
Σε τρεις ώρες περίπου το τραίνο μας κάνει την πρώτη στάση στο Vladimir. Όπως και στις περισσότερες πόλεις που κάνει στάσεις ο Υπερσιβηρικός, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να επισκεφθεί κανείς την πόλη, παίρνει όμως κάποια εικόνα από το πέρασμα. Διασχίζοντας την αρχαία πόλη του Vladimir, μπορεί κανείς να δεί τα καμπαναριά και τους τρούλους του Καθεδρικού της Κοιμήσεως, ψηλά προς την βόρεια πλευρά. Το Vladimir διαθέτει μερικές από τις παλιότερες εκκλησίες στη Ρωσία και ήταν εδώ όπου κατά το 1157 ο Πρίγκηπας Andrei Bogolyubksy εγκατέστησε την πρωτεύουσά του και διαμόρφωσε την πόλη με αρχιτεκτονική βασισμένη σε παραδόσεις του Κιέβου και της Δυτικής Ευρώπης. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, το Vladimir έζησε τον Χρυσό Αιώνα του, που διήρκεσε μέχρι την Μογγολική εισβολή το 1237. Φεύγοντας από τον σταθμό φωτογραφίζουμε τον Καθεδρικό Ναό της Αναλήψεως του Vladimir, την ώρα της δύσης του ήλιου. Ελπίζουμε να επιστρέψουμε μια ακόμη φορά στο μέλλον και να πραγματοποιήσουμε στάσεις σε όσες σπουδαίες Ρωσικές πόλεις δεν μπορέσαμε να δούμε στο ταξίδι αυτό. Mιά ακόμη τέτοια πόλη βρίσκεται κοντά, αλλά σε παράκαμψη, το Kazan, που στα Ταταρικά σημαίνει ακριβώς αυτό “Καζάνι”. Και ενώ θα θέλαμε να κάνουμε την παράκαμψη αυτή και να διανυκτερεύσουμε στο Kazan, η χρονική διάρκεια του ταξιδιού μας δεν το επιτρέπει. Το Kazan θεωρείται η Κωνσταντινούπολη του Βόλγα, ένα μέρος που συναντιώνται η Ευρώπη και η Ασία, μια αρχαία πόλη 150 χρόνια παλιότερη από την Μόσχα και πρωτεύουσα της χώρας των Τατάρων, μιάς Τουρκικής φυλής που σχετίζεται με τις ορδές του Τζένγκις Χαν. Έχει ήδη βραδιάσει και αφού πιά δεν μπορούμε να δούμε έξω αποσυρόμαστε στο βαγόνι μας και αφού φάμε πέφτουμε για ύπνο. Για τις πρακτικές λεπτομέρειες για την ζωή στο τραίνο θα γράψω αργότερα.
Πρωϊνή στάση στο Balezino και μπορούμε να φωτογραφήσουμε την υπέροχη Εκκλησία της Παναγίας μας του Καζάν. Η εκκλησία αυτή και πολλές ακόμη, όπως ο Καθεδρικός του Καζάν της Μόσχας και ο Καθεδρικός του Καζάν της Αγίας Πετρούπολης, είναι αφιερωμένες στην Παναγία μας του Καζάν, μιά ιερή εικόνα ανεκτίμητης αξίας στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα αποκτήθηκε αρχικά από την Κωνσταντινούπολη, χάθηκε το 1438, και εκ θαύματος ξαναβρέθηκε σε άριστη κατάσταση 140 χρόνια μετά, το 1579. Εντούτοις, η αρχική εικόνα του Καζάν κλάπηκε, και πιθανόν καταστράφηκε το 1904.
Περνώντας μέσα από την αρχαία πόλη του Vladimir, φαίνονται τα καμπαναριά και οι τρούλοι του Καθεδρικού της Κοίμησης της Θεοτόκου
Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως στο Vladimir, ενώ ο ήλιος δύει
H Eκκλησία της Παναγίας μας του Καζάν, στο Balezino
Αφού πιούμε τον καφέ μας χρησιμοποιώντας ζεστό νερό από το σαμοβάρι του βαγονιού μας που λειτουργεί συνεχώς, πιάνουμε πάλι τις θέσεις στα παράθυρα του διαδρόμου. Το τοπίο καταπράσινο και πολύ όμορφο, με τα Ρωσικά χωριουδάκια να περνάνε γρήγορα από μπροστά μας με τα όμορφα ξύλινα χωριατόσπιτα που έχουν στο πλάϊ τους άφθονα αποθηκευμένα καυσόξυλα για τον βαρύ Ρωσικό χειμώνα που θα εισβάλει σε 3-4 μήνες (τώρα έχουμε Ιούνιο).
Φωτογραφίες από την διαδρομή μεταξύ Balezino και Perm
Επόμενη πόλη σταθμός μετά το Balezino είναι το Perm, αρκετές ώρες μετά, γύρω στο μεσημέρι. Πλησιάζουμε πια για τα καλά στην Ασία και στο όριό της με την Ευρώπη, τα Ουράλια Όρη. Το Perm είναι μιά πόλη λιμάνι στον ποταμό Kama, μεγάλο βιομηχανικό κέντρο στην αρχή των Ουραλίων ορέων. Διασχίζουμε το μεγάλο ποτάμι βλέποντας πανοραμικά το Perm, ενώ ο σταθμός είναι μέσα στην πόλη, δίνοντάς μας την ευκαιρία να δούμε πολλές όμορφες εικόνες, όπως μιά μεγάλη πλατεία με ένα τεράστιο “Π” από ξύλα, έμβλημα της πόλης, και το κλασσικό άγαλμα αφιερωμένο στον Λένιν, που υπάρχει σε κάθε σχεδόν Ρωσική πόλη. Tις επόμενες ώρες το τραίνο μας κροταλίζει μεγαλόπρεπα στο Ευρω-Ασιατικό όριο, κυλώντας σε λόφους με διάσπαρτα χωριά, ενώ ενδιάμεσα εναλλάσσονται λιβάδια και δάση με σημύδες. Τα Ουράλια στο σημείο αυτό δεν έχουν μεγάλο υψόμετρο και έτσι χωρίς δυσκολία φθάνουμε στην πρώτη πόλη που θα διανυκτερεύσουμε, το Yekaterinburg. Βρισκόμαστε πια επίσημα στην Σιβηρία και την ήπειρο της Ασίας. Έχουμε διανύσει τα πρώτα 1600 χιλιόμετρα από την Μόσχα, ενώ θέλουμε άλλα 3.500 περίπου για το Irkutsk.
Στα περίχωρα του Perm
Περνώντας τον Ποταμό Kama, Perm
To έμβλημα της πόλης του Perm, ένα μεγάλο Ρωσικό γράμμα Π, φτιαγμένο από κορμούς δέντρων
Πλατεία του Perm με το τυπικό μνημείο αφιερωμένο στον Λένιν
Πολύχρωμες πολυκατοικίες, φεύγοντας από το Perm
Δάσος με σημύδες στα Ουράλια Όρη
Διασχίζοντας τα Ουράλια Όρη, κυλώντας σε λόφους με διάσπαρτα χωριά, και πλησιάζοντας το Yekaterinburg
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Yekaterinburg
Έχουμε κλείσει ξενοδοχείο κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό, όπως και σε όλες σχεδόν τις πόλεις σταθμούς της διαδρομής μας. Ένα πρόβλημα γενικά στους σταθμούς του τραίνου του Υπερσιβηρικού είναι η μεταφορά των αποσκευών. Υπάρχουν ατέλειωτες σκάλες και φυσικά για ασανσέρ ή κυλιόμενες ούτε λόγος. Οι γυναίκες της παρέας γενικά βολεύονται από την ευγένεια των Ρώσων, σε όλες τις περιπτώσεις άγνωστοι σταματάνε και βοηθάνε στη μεταφορά. Η αλήθεια είναι ότι το ταξίδι αυτό μου άλλαξε την γνώμη που είχα για τον Ρωσικό λαό, ενώ τους θεωρούσα άξεστους και αγενείς, διαπίστωσα ότι αυτό δεν ισχύει, τουλάχιστον στους νεώτερους, οι οποίοι δεν φέρουν τα κατάλοιπα των πιό παλιών και της ζωής τους στο περιβάλλον του ορθόδοξου κομουνιστικού καθεστώτος. Οι περισσότεροι νέοι ήταν ευγενικοί, πρόθυμοι να βοηθήσουν και να σε εξυπηρετήσουν ή να σου δώσουν πληροφορίες, ενώ αρκετοί ήξεραν και αρκετά καλά Αγγλικά, ακόμη και στα βάθη της Σιβηρίας. Σε λίγα λεπτά από τον σταθμό βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο μας, και εκεί η παρέα χωρίζει, άλλοι πάνε για μια βραδυνή έξοδο στο κέντρο της πόλης, άλλοι για φαγητό κοντά στο ξενοδοχείο και άλλοι μένουν στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Yekaterinburg
Το πρωί το εγερτήριο είναι πολύ νωρίς. Κανονίσαμε με τον ξενοδόχο να μας νοικιάσει ένα βανάκι για μιά πρωινή εκδρομή σε ένα μνημείο που βρίσκεται στο όριο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, κοντά στο Pervouralsk, κάπου 40 χιλιόμετρα δυτικά του Yekaterinburg. Όμορφη διαδρομή και σε λίγο φθάνουμε στο μνημείο που ανεγέρθηκε το 1837 προς τιμήν της μνήμης μιάς επίσκεψης του Τσάρου Αλεξάνδρου ΙΙ. Δάση στο background και oι αναμνηστικές φωτογραφίες ακολουθούν. Ο καιρός είναι εξαιρετικός αλλά από την πρόγνωση φαίνεται ότι σε λίγες ώρες θα έχει βροχή, γιαυτό επιστρέφουμε βιαστικά για να προλάβουμε να δούμε την πόλη. Το Yekaterinburg είναι πολύ όμορφη πόλη, η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας και πολιτιστική και οικονομική πρωτεύουσα των Ουραλίων. Είναι φημισμένη σαν ο τόπος όπου ο Τσάρος Νικόλαος ΙΙ, ο τελευταίος Ρώσος αυτοκράτορας, και η οικογένειά του βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια των Μπολσεβίκων. Το Yekaterinburg είναι επίσης γνωστό, σαν η γενέτειρα του Boris Yeltsin. Η επίσκεψή μας ξεκινάει από το Παλάτι Kharitonov, που βρίσκεται απέναντι από την θέση όπου η οικογένεια των Romanov εκτελέσθηκε. Το Παλάτι Kharitonov είναι αναμφισβήτητα η μεγαλοπρεπέστερη βασιλική διαμονή στα Ουράλια, παραγγέλθηκε κατά το 1794 από τον Lev Rastorguyev, και χτίσθηκε επάνω στον αποκαλούμενο Λόφο της Αναλήψεως. Η κοντινή Εκκλησία της Αναλήψεως κατασκευάσθηκε κατά τον ίδιο χρόνο. Το παλάτι έχει λάβει την σημερινή ονομασία του από τον Pyotr Kharitonov, γαμπρό του Rastorguyev, ο οποίος κληρονόμησε την περιουσία του το 1824. Λίγο πιό πέρα επισκεπτόμαστε την ανακαινισμένη Εκκλησία της Αναλήψεως του τέλους του 18ου αιώνα, την παλιότερη εκκλησία στο Yekaterinburg. Ενώ ο καιρός έχει αρχίσει να βαραίνει,προχωρούμε προς την ογκώδη Βυζαντινού στυλ Εκκλησία του Αίματος. Η εκκλησία κτίσθηκε το 2000 στην θέση που βρίσκονταν η κατοικία ενός πλούσιου εμπόρου, η Οικία Ipatiev, εκεί όπου ο Τσάρος Νικόλαος ΙΙ, η σύζυγός του και τα παιδιά του αρχικά φυλακίσθηκαν και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν από Μπολσεβίκους κατά την νύχτα της 16ης Ιουλίου 1918. Στα αριστερά το όμορφο ξύλινο Παρεκκλήσι της Τιμωμένης Μάρτυρος Μεγάλης Πριγκήπισσας Yelizaveta Fyodorovna, προς τιμήν της θείας και πιστής φίλης της αυτοκρατορικής οικογένειας, μια ευσεβής μοναχή η οποία φονεύθηκε επίσης. Το πλήρες συγκρότημα αποτελείται από δύο εκκλησίες, ένα καμπαναριό, ένα πατριαρχικό παράρτημα και ένα μουσείο αφιερωμένο στην πρώην αυτοκρατορική οικογένεια. Το εικονοστάσιο της κύριας εκκλησίας ευρίσκεται ακριβώς επάνω από την θέση της εκτέλεσης των Romanov. Το Αναμνηστικό Μουσείο των Romanov είναι αρκετά ενδιαφέρον, με ντοκουμέντα και εκθέματα που σχετίζονται με την ζωή και τον θάνατο του Νικολάου ΙΙ και της οικογένειάς του. Η έκθεση με τα μοναδικά ντοκουμέντα της αποκαλύπτει την δολοφονία της οικογένειας του τσάρου και τις περιστάσεις του εγκλήματος αυτού. Ο Νικόλαος ΙΙ έχει αγιοποιηθεί από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, γεγονός όμως που είναι κάπως αμφιλεγόμενο, μιάς και όταν κυβερνούσε απολυταρχικά την Ρωσία αποκαλούνταν “Νικόλαος ο Αιματηρός” λόγω γεγονότων κατά την διάρκεια της βασιλείας του με χιλιάδες νεκρούς, όπως η Τραγωδία Khodynka, τα Αντι-Σημιτικά πογκρόμ και η Ματωμένη Κυριακή.
Σας αναφέρω εν συντομία μερικά ακόμη αξιοθέατα, το Μουσείο της Ιστορίας της κοπής πέτρας και των κοσμημάτων, το Μνημείο στον AS Popov, τον εφευρέτη του ραδιοφώνου, την Οικία Sevastyanov, όμορφο κτίριο κατασκευασμένο από τον Nikolay Sevastyanov, επιτυχημένο επιχειρηματία του Yekaterinburg, ο οποίος το ενοικίαζε σε πλούσιους επισκέπτες σαν πανσιόν. Η πόλη είναι πανέμορφη, με τον ποταμό Iset να την διχοτομεί, ενώ στο Κέντρο της έχει μερικούς από τους ψηλότερους ουρανοξύστες της Ρωσίας. Στην Κεντρική Πλατεία “1905” βλέπουμε το κλασσικό άγαλμα του Λένιν, ενώ μπροστά περνάει η κεντρική οδός της πόλης, η Λεωφόρος Λένιν. Στο ποτάμι παλιά βρίσκονταν το Φράγμα Plotinka, όταν πρωτοκατασκευάσθηκε η πόλη σαν βιομηχανικό κέντρο των Ουραλίων, σήμερα όμως έχει μετατραπεί σε ένα όμορφο Πάρκο. Στο πλαϊνό της γέφυρας επάνω από τον ποταμό Iset βρίσκεται ένα ανάγλυφο μνημείο, “η Γένεση της πόλης” που απεικονίζει ιστορικές μορφές του Yekaterinburg, ενώ κάτω από την γέφυρα υπάρχει μια διάβαση πεζών, όπου βρίσκονται μερικά άλογα που περιμένουν τους τουρίστες για βόλτα (πιθανόν να διάλεξαν την θέση αυτή λόγω της βροχής που έχει δυναμώσει). Στο Πάρκο βρίσκεται επίσης, στην αριστερή όχθη του Iset κοντά στην διασταύρωση με την Λεωφόρο Λένιν, το μνημείο προς τιμήν των ιδρυτών της πόλης κατασκευασμένο από τον P. Chusovitinov, που απεικονίζει τις μορφές των ιδρυτών του Yekaterinburg, Vassily Tatischev και Willem Gennin. Αυτοί ήταν επίσης γνωστοί σαν “Νεοσσοί της φωλιάς του Πέτρου” κατά την εποχή του Πέτρου του Μεγάλου και ίδρυσαν την πόλη αυτή το 1723 κατά διαταγήν του, σαν μεταλλουργική μονάδα στην όχθη του Ποταμού Iset. Η πόλη έλαβε την ονομασία της από την σύζυγο του Ρώσου αυτοκράτορα Πέτρου του Μεγάλου, Αικατερίνη. Το 1924 η πόλη μετονομάσθηκε Sverdlovsk, από τον ηγέτη του Κομμουνιστικού κόμματος Sverdlov, και το 1991 ξανά σε Yekaterinburg (Αικατερινούπολη).
Πραγματοποιούμε, επίσης, μια σύντομη επίσκεψη στην Εκκλησία του Αγίου Χρυσοστόμου, ένα 77-μέτρων ύψους κωδωνοστάσιο που πρωτύτερα κυριαρχούσε στον γραμμή του ορίζοντα της πόλης πριν την Ρωσική Επανάσταση, όντας το υψηλότερο κτίριο στην περιοχή των Ουραλίων. Καταστράφηκε το 1930 και ξαναχτίσθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα, βάσει παλιών φωτογραφιών και περιγραφών. Τέλος, φωτογραφίζουμε και το Μνημείο στον Άγιο Πέτρο και την Φεβρωνία, ένα από τα πρόσφατα δημιουργηθέντα μνημεία στο Yekaterinburg, απέναντι από τον Ναό του Αίματος. Βασίζεται στον Μύθο του Πέτρου και της Φεβρωνίας του Murom που θεωρείται σαν σύμβολο της Οικογένειας, της Αγάπης και της Πίστης. Σύμφωνα με τον μύθο, ένα κακόβουλο φίδι επισκέπτεται την γυναίκα του Πρίγκηπα Παύλου του Murom μεταμφιεσμένο σαν τον Πρίγκηπα. Η πριγκήπισσα παρακαλεί τον αδελφό του Παύλου Πέτρο να το σκοτώσει, ο οποίος και το κατορθώνει, αλλά από το αίμα του φιδιού γεμίζει το σώμα του πληγές. Κανείς γιατρός δεν μπορεί να τον θεραπεύσει, βρίσκεται όμως μια νεαρή χωριατοπούλα, η Φεβρωνία, που τον θεραπεύει, αφού της έδωσε την υπόσχεση ότι θα την νυμφευθεί. Ο Πέτρος δεν κρατάει την υπόσχεσή του και ξαναγεμίζει πληγές, η Φεβρωνία τον θεραπεύει και πάλι, οπότε παντρεύονται και εγκαθίστανται στο Murom. Ο πρίγκηπας Παύλος πεθαίνει και το ζεύγος τον διαδέχεται στην βασιλεία, αλλά οι χωρικοί δεν θέλουν να τους κυβερνάει μιά ταπεινής καταγωγής βασίλισσα και της ζητούν να φύγει. Η Φεβρωνία δέχεται υπό τον όρο να πάρει ένα πράγμα μαζί της, ότι επιθυμεί. Οι χωρικοί δέχονται, αλλά αυτό που ζητάει και παίρνει μαζί της είναι ο Πέτρος, οπότε το Murom μένει ακυβέρνητο και ξεσπούν ταραχές. Οι χωρικοί τελικά τους ζητούν να ξαναγυρίσουν, αυτοί επιστρέφουν και βασιλεύουν μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα, πεθαίνοντας ταυτόχρονα. H βροχή συνεχίζει και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, σταματώντας λίγο πριν για φαγητό. Έχουμε κάνει check out από το πρωί, και οι αποσκευές μας περιμένουν. Περνάμε στον σιδηροδρομικό σταθμό που βρίσκεται απέναντι από το ξενοδοχείο μας και μπαίνουμε στο τραίνο μας που ξεκινάει νωρίς το απόγευμα για το Novosibirsk, την επόμενη πόλη σταθμό μας. Τη νύχτα θα κοιμηθούμε στο τραίνο και θα φθάσουμε στον προορισμό μας την επόμενη ημέρα το μεσημέρι, διανύοντας άλλα 1500 χιλιόμετρα. Με την ευκαιρία αυτή της δεύτερης διανυκτέρευσης, θα περιγράψω εν συντομία την ζωή στον Υπερσιβηρικό.
Στο μνημείο που βρίσκεται στο όριο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, κοντά στο Pervouralsk, Yekaterinburg
Παλάτι Kharitonov, Yekaterinburg
Η Εκκλησία του Αίματος στο Yekaterinburg
Στο εσωτερικό της Εκκλησίας του Αίματος στο Yekaterinburg
Αναμνηστικό Μουσείο των Romanov, Yekaterinburg
Μουσείο της Ιστορίας της κοπής πέτρας και των κοσμημάτων, Yekaterinburg
Μνημείο στον AS Popov, τον εφευρέτη του ραδιοφώνου, Yekaterinburg
Οικία Sevastyanov, Yekaterinburg
Λεωφόρος Λένιν, η κεντρική οδός του Yekaterinburg
Εκκλησία του Αγίου Χρυσοστόμου, Yekaterinburg
Μνημείο ανάγλυφο “Η Γένεση της πόλης” στο Κεντρικό Πάρκο του Yekaterinburg
Η όψη της Ιστορικής Πλατείας και του Φράγματος Plotinka στον ποταμό Iset στο κέντρο του Yekaterinburg
Το μνημείο στους ιδρυτές της πόλης του Yekaterinburg
Υπόγεια διάβαση πεζών κάτω από τον ποταμό Iset, με τα άλογα να περιμένουν τους τουρίστες, Yekaterinburg
Νεόνυμφοι φωτογραφίζονται στην όχθη του ποταμού Iset, Yekaterinburg
Μνημείο στον Άγιο Πέτρο και την Φεβρωνία, Yekaterinburg
Ο ποταμός Iset και η Κεντρική Επιχειρηματική Περιοχή του Yekaterinburg
Η ζωή στο τραίνο
Όπως εξήγησα και στην αρχή, δεν μιλάμε για ένα και μοναδικό τραίνο αλλά για πολλά τραίνα που αλλάζουμε, άλλο αργό, άλλο γρήγορο, άλλο με περισσότερες ανέσεις και άλλο παλιότερο. Ενώ τα καλύτερα και νεώτερα τραίνα κατασκευαστικά είναι τα Κινεζικά, τα Ρωσικά είναι τα πιό καθαρά, κι αυτό λόγω της provodnitsa που υπάρχει για κάθε βαγόνι. Η Provodnitsa είναι ο φύλακας άγγελος κάθε βαγονιού. Εκτός από το να διατηρεί καθαρά τα μπάνια και τους διαδρόμους, και το σαμοβάρι να βράζει με νερό, η δουλειά της είναι να παρακολουθεί τα εισιτήρια – τα οποία φυλάει για όλη την διάρκεια της διαδρομής, και να συμβουλεύει τους επιβάτες για την διάρκεια της κάθε στάσης, συνήθως με χειρονομίες ή δείχνοντάς την στο ρολόϊ σου. Παρότι κατεβαίνεις για ξεκούραση στην αποβάθρα – και για τους καπνιστές και για ένα τσιγαράκι, συνήθως δεν είναι καλή η ιδέα να περιπλανηθείς μακριά από το τραίνο, επειδή είναι μεγάλη κακοτυχία να κολλήσεις σε ένα επαρχιακό Ρωσικό ή Μογγολικό χωριό μέχρι να περάσει το επόμενο τραίνο της διαδρομής, χάνοντας και τις αποσκευές σου!
Το καλύτερο τραίνο που πήραμε ήταν το μυθικό Rossiya που κάνει την διαδρομή του κυρίως Υπερσιβηρικού, δηλαδή Μόσχα-Βλαδιβοστόκ, σε 9.288,2 km, όπως διαφημίζει με την εικονογράφηση στο γκριζοκόκκινο εξωτερικό του. Εμείς το πήραμε στο κομμάτι της διαδρομής Krasnoyarsk-Irkoutsk και από εκεί συνεχίσαμε με Μογγολικό τραίνο μέχρι το Ulan Bator και στη συνέχεια μέχρι τα σύνορα Μογγολίας-Κίνας, από όπου πήραμε Κινεζικό τραίνο μέχρι το Πεκίνο. Στα σύνορα αυτά γίνεται και αλλαγή στις ρόδες των βαγονιών, λόγω διαφορετικής διαμέτρου στις Κινεζικές σιδηροτροχιές, που είναι στενότερες από τις Μογγολικές και τις Ρωσικές. Γερανοί ανυψώνουν τα βαγόνια και η διαδικασία κρατάει πάνω από 3 ώρες. Τα χειρότερα τραίνα είναι τα Μογγολικά, αρκετά παλιά και δίχως κλιματισμό. Σε κάθε τραίνο υπάρχει πίνακας που περιέχει όλες τις στάσεις στην διαδρομή, με τον αντίστοιχο χρόνο, ο οποίος κατά κανόνα τηρείται με ακρίβεια λεπτού. Μπορεί όμως κανείς να κατεβάσει και από το Ιντερνετ το λεπτομερές δρομολόγιο και να το έχει στο κομπιούτερ ή στο κινητό του. Εμείς το κάναμε από το site της Real Russia, του πρακτορείου που μας έβγαλε τα εισιτήρια. Προτού φύγουμε, είχαμε ακούσει πολλά για ζητήματα ασφάλειας, ότι σε ληστεύουν στα βαγόνια, ότι οι πόλεις της Σιβηρίας είναι επικίνδυνες, ότι ακόμη γίνονται και συχνές δολοφονίες τουριστών, π.χ. στο Ιρκούτσκ! Τίποτα αναληθέστερο από αυτά. Στην αρχή φυλαγόμασταν, κλειδώναμε τα πράγματά μας που είχαν κάποια αξία, τη νύχτα κλείναμε την πόρτα του κουπέ μας. Σιγά σιγά ξεθαρρέψαμε, αισθανόμασταν σε πλήρη ασφάλεια και ουδέποτε νοιώσαμε τον παραμικρό κίνδυνο κλοπής, ενώ τις τελευταίες μέρες της διαδρομής αφήναμε ακόμη και τα φωτογραφικά μας αφύλακτα στο βαγόνι, ίσως λίγο απερίσκεπτο εκ μέρους μας. Πάντως, δεν συναντήσαμε το παραμικρό θέμα ασφάλειας σε όλη την διαδρομή μας και σε όλες τις πόλεις που μείναμε.
Το φαγητό που τρώγαμε ήταν συνήθως κονσέρβες ή αποξηραμένα noodles που τα ανακατεύεις με ζεστό νερό από το σαμοβάρι, καθώς και διάφορα σνακς που είχαμε φέρει μαζί. Τα τραίνα έχουν εστιατόριο, με πολύ μικρές όμως και σχετικά ακριβές μερίδες, αλλά με το μεγάλο μειονέκτημα της απουσίας air-condition στα περισσότερα ρεστωράν των τραίνων, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να κάτσεις εκεί για πολύ (ίσως να γίνεται και σκόπιμα). Σε κάποιες διαδρομές περιλαμβάνεται και το φαγητό, οπότε μπορείς να φας στο ρεστωράν ή να σου το φέρουν στο βαγόνι, κατόπιν συνεννόησης. Καταλαβαίνετε βέβαια, ότι το ταξίδι του Υπερσιβηρικού δεν είναι ένας γαστρονομικός παράδεισος, αλλά πραγματοποιώντας το αποδέχεσαι ότι θα βγεις έξω από την συνηθισμένη “comfort zone” του ταξιδιώτη. Eυτυχώς υπάρχουν και οι σταθμοί. Σε μερικούς η στάση είναι λίγα λεπτά, αλλά σε άλλους μπορεί να είναι μισή ώρα, ενώ η μεγαλύτερη στάση ήταν στο Ulan Ude, για 45’. Σε όλους τους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν πλανόδιοι μικροπωλητές, με κάθε είδους τροφή, με επικράτηση των πιροσκί και των παστών ψαριών. Τα πιροσκί είναι ωραιότατα, τα τυπικά είναι γεμισμένα με πατάτα, αλλά υπάρχουν όλων των ειδών οι γεμίσεις. Φάγαμε όλοι άφοβα, οι Ρώσοι γενικά είναι καθαροί σαν λαός και δεν έχεις να φοβηθείς για τίποτε απρόοπτα. Στους μεγάλους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν και μεγάλα περίπτερα με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, κάτι σαν μικρά παντοπωλεία. Μπάνιο δεν υπάρχει, εκτός από την πρώτη θέση όπου μπορείς να κάνεις ένα ντουζ δίνοντας ένα φιλοδώρημα στην provodnitsa. Σε εμάς όμως δεν δημιουργήθηκε η ανάγκη αυτή, λόγω των συχνών στάσεων μας σε πόλεις. Οι τουαλέτες και οι εγκαταστάσεις ήταν καθαρές σε όλα τα Ρωσικά τραίνα, λόγω της συνεχούς φροντίδας της provodnitsa, αλλά λίγο παλιές. Στα Κινεζικά τραίνα τα πάντα ήταν καινούργια και το παλιό Ρωσικό σαμοβάρι είχε αντικατασταθεί από αυτόματη συσκευή που παρείχε ζεστό ή κρύο νερό.
Η ζωή, όταν δεν ταξιδεύεις συνεχώς, αλλά κάνεις στάσεις κατά την διάρκεια της διαδρομής σε μεγάλες πόλεις, ποτέ δεν γίνεται ρουτίνα. Την ημέρα έχεις να ασχοληθείς θαυμάζοντας τα φυσικά τοπία που είναι εκπληκτικά, φωτογραφίζοντας ή κρατώντας σημειώσεις για τους μεθοδικούς. Όταν βραδυάζει, συγκεντρώνεται η παρέα και αρχίζει η κουβεντούλα, με ξηρούς καρπούς και ένα κρασί ή ένα ποτό (που πρέπει να έχεις φροντίσει να τα προμηθευτείς), άλλοι μπορεί να διαβάζουν ή να βλέπουν μια ταινία στο φορητό pc ή το Ipad/Τablet. Το Ίντερνετ είναι ανύπαρκτο, και η μόνη επαφή και επικοινωνία γίνεται από τα ξενοδοχεία που διανυκτερεύουμε κατά την διαδρομή μας. Τη νύχτα κοιμάσαι εύκολα, με το ρυθμικό νανούρισμα από τις ράγες της γραμμής, αυτό όμως έχει και κάποιο μειονέκτημα. Όπως έγραψα πολλούς τους νανουρίζει και την ημέρα και φθάνουν στον προορισμό τους δίχως να έχουν δει τίποτα, αποκοιμισμένοι στην κουκέτα τους όλη τη μέρα. Το ταξίδι αυτό δεν είναι για όλους και πρέπει κανείς να το σκεφθεί σοβαρά πριν ξεκινήσει!
Η Provodnitsa του βαγονιού μας
Ο τυπικός διάδρομος ενός Ρωσικού Υπερσιβηρικού τραίνου. Ο πίνακας στα δεξιά περιέχει όλες τις στάσεις στην διαδρομή, με τον αντίστοιχο χρόνο.
Το 4-κλινο κουπέ μας σε ένα Ρωσικό τραίνο της Υπερσιβηρικής διαδρομής, αμέσως μετά το πρωινό ξύπνημα (κάποιοι κοιμούνται ακόμη!!)
Το περίφημο σαμοβάρι των Ρωσικών τραίνων του Υπερσιβηρικού, στο οποίο μπορεί να βρει κανείς πάντοτε ζεστό νερό, για καφέ, τσάϊ ή ετοιμασία των noodles.
Σε όλους τους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν πλανόδιοι μικροπωλητές, με κάθε είδους τροφή, με επικράτηση των πιροσκί και των παστών ψαριών.
Στους μεγάλους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν περίπτερα με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Τραπεζαρία.
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Νιπτήρες.
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Τουαλέτα (Δύο ανά βαγόνι, δηλαδή 8 4-κλινα κουπέ για την δεύτερη θέση)
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Παροχή ζεστού νερού στο Κινεζικό τραίνο (αντικαθιστά το Ρωσικό σαμοβάρι)
Τρίτη θέση στον Υπερσιβηρικό: Κουκέτες δίχως χωρίσματα, αλλά ευκαιρία για κοινωνικές επαφές στο ταξίδι.
Μικρή Ρωσίδα συνταξιδιώτισα στον διάδρομο του βαγονιού μας
To τραίνο κάνει αρκετή ώρα για να περάσει από τα περίχωρα της Μόσχας. Ο καιρός βροχερός, αλλά πότε πότε καλυτερεύει. Μετά από 1-2 ώρες αρχίζουμε να βλέπουμε τα πρώτα δάση και αγροτόσπιτα, έχουμε μπει για τα καλά στη Ρωσική εξοχή. Το τοπίο πανέμορφο, πρασινάδα, δέντρα, λιμνούλες και μικρά χωριά με γραφικά ξύλινα σπίτια. Η σιδηροδρομική γραμμή έχει μεγάλη κυκλοφορία, τεράστια τραίνα που μεταφέρουν κυρίως εμπορεύματα περνάνε με μεγάλη ταχύτητα και ρυθμικό θόρυβο απέναντί μας για πολλά λεπτά κάθε φορά. Όλοι είμαστε κολλημένοι στα παράθυρα και κοιτάζουμε αχόρταγα το τοπίο και την Ρωσική φύση.
Φωτογραφίες από την διαδρομή μεταξύ Μόσχας και Vladimir
Σε τρεις ώρες περίπου το τραίνο μας κάνει την πρώτη στάση στο Vladimir. Όπως και στις περισσότερες πόλεις που κάνει στάσεις ο Υπερσιβηρικός, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να επισκεφθεί κανείς την πόλη, παίρνει όμως κάποια εικόνα από το πέρασμα. Διασχίζοντας την αρχαία πόλη του Vladimir, μπορεί κανείς να δεί τα καμπαναριά και τους τρούλους του Καθεδρικού της Κοιμήσεως, ψηλά προς την βόρεια πλευρά. Το Vladimir διαθέτει μερικές από τις παλιότερες εκκλησίες στη Ρωσία και ήταν εδώ όπου κατά το 1157 ο Πρίγκηπας Andrei Bogolyubksy εγκατέστησε την πρωτεύουσά του και διαμόρφωσε την πόλη με αρχιτεκτονική βασισμένη σε παραδόσεις του Κιέβου και της Δυτικής Ευρώπης. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, το Vladimir έζησε τον Χρυσό Αιώνα του, που διήρκεσε μέχρι την Μογγολική εισβολή το 1237. Φεύγοντας από τον σταθμό φωτογραφίζουμε τον Καθεδρικό Ναό της Αναλήψεως του Vladimir, την ώρα της δύσης του ήλιου. Ελπίζουμε να επιστρέψουμε μια ακόμη φορά στο μέλλον και να πραγματοποιήσουμε στάσεις σε όσες σπουδαίες Ρωσικές πόλεις δεν μπορέσαμε να δούμε στο ταξίδι αυτό. Mιά ακόμη τέτοια πόλη βρίσκεται κοντά, αλλά σε παράκαμψη, το Kazan, που στα Ταταρικά σημαίνει ακριβώς αυτό “Καζάνι”. Και ενώ θα θέλαμε να κάνουμε την παράκαμψη αυτή και να διανυκτερεύσουμε στο Kazan, η χρονική διάρκεια του ταξιδιού μας δεν το επιτρέπει. Το Kazan θεωρείται η Κωνσταντινούπολη του Βόλγα, ένα μέρος που συναντιώνται η Ευρώπη και η Ασία, μια αρχαία πόλη 150 χρόνια παλιότερη από την Μόσχα και πρωτεύουσα της χώρας των Τατάρων, μιάς Τουρκικής φυλής που σχετίζεται με τις ορδές του Τζένγκις Χαν. Έχει ήδη βραδιάσει και αφού πιά δεν μπορούμε να δούμε έξω αποσυρόμαστε στο βαγόνι μας και αφού φάμε πέφτουμε για ύπνο. Για τις πρακτικές λεπτομέρειες για την ζωή στο τραίνο θα γράψω αργότερα.
Πρωϊνή στάση στο Balezino και μπορούμε να φωτογραφήσουμε την υπέροχη Εκκλησία της Παναγίας μας του Καζάν. Η εκκλησία αυτή και πολλές ακόμη, όπως ο Καθεδρικός του Καζάν της Μόσχας και ο Καθεδρικός του Καζάν της Αγίας Πετρούπολης, είναι αφιερωμένες στην Παναγία μας του Καζάν, μιά ιερή εικόνα ανεκτίμητης αξίας στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα αποκτήθηκε αρχικά από την Κωνσταντινούπολη, χάθηκε το 1438, και εκ θαύματος ξαναβρέθηκε σε άριστη κατάσταση 140 χρόνια μετά, το 1579. Εντούτοις, η αρχική εικόνα του Καζάν κλάπηκε, και πιθανόν καταστράφηκε το 1904.
Περνώντας μέσα από την αρχαία πόλη του Vladimir, φαίνονται τα καμπαναριά και οι τρούλοι του Καθεδρικού της Κοίμησης της Θεοτόκου
Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως στο Vladimir, ενώ ο ήλιος δύει
H Eκκλησία της Παναγίας μας του Καζάν, στο Balezino
Αφού πιούμε τον καφέ μας χρησιμοποιώντας ζεστό νερό από το σαμοβάρι του βαγονιού μας που λειτουργεί συνεχώς, πιάνουμε πάλι τις θέσεις στα παράθυρα του διαδρόμου. Το τοπίο καταπράσινο και πολύ όμορφο, με τα Ρωσικά χωριουδάκια να περνάνε γρήγορα από μπροστά μας με τα όμορφα ξύλινα χωριατόσπιτα που έχουν στο πλάϊ τους άφθονα αποθηκευμένα καυσόξυλα για τον βαρύ Ρωσικό χειμώνα που θα εισβάλει σε 3-4 μήνες (τώρα έχουμε Ιούνιο).
Φωτογραφίες από την διαδρομή μεταξύ Balezino και Perm
Επόμενη πόλη σταθμός μετά το Balezino είναι το Perm, αρκετές ώρες μετά, γύρω στο μεσημέρι. Πλησιάζουμε πια για τα καλά στην Ασία και στο όριό της με την Ευρώπη, τα Ουράλια Όρη. Το Perm είναι μιά πόλη λιμάνι στον ποταμό Kama, μεγάλο βιομηχανικό κέντρο στην αρχή των Ουραλίων ορέων. Διασχίζουμε το μεγάλο ποτάμι βλέποντας πανοραμικά το Perm, ενώ ο σταθμός είναι μέσα στην πόλη, δίνοντάς μας την ευκαιρία να δούμε πολλές όμορφες εικόνες, όπως μιά μεγάλη πλατεία με ένα τεράστιο “Π” από ξύλα, έμβλημα της πόλης, και το κλασσικό άγαλμα αφιερωμένο στον Λένιν, που υπάρχει σε κάθε σχεδόν Ρωσική πόλη. Tις επόμενες ώρες το τραίνο μας κροταλίζει μεγαλόπρεπα στο Ευρω-Ασιατικό όριο, κυλώντας σε λόφους με διάσπαρτα χωριά, ενώ ενδιάμεσα εναλλάσσονται λιβάδια και δάση με σημύδες. Τα Ουράλια στο σημείο αυτό δεν έχουν μεγάλο υψόμετρο και έτσι χωρίς δυσκολία φθάνουμε στην πρώτη πόλη που θα διανυκτερεύσουμε, το Yekaterinburg. Βρισκόμαστε πια επίσημα στην Σιβηρία και την ήπειρο της Ασίας. Έχουμε διανύσει τα πρώτα 1600 χιλιόμετρα από την Μόσχα, ενώ θέλουμε άλλα 3.500 περίπου για το Irkutsk.
Στα περίχωρα του Perm
Περνώντας τον Ποταμό Kama, Perm
To έμβλημα της πόλης του Perm, ένα μεγάλο Ρωσικό γράμμα Π, φτιαγμένο από κορμούς δέντρων
Πλατεία του Perm με το τυπικό μνημείο αφιερωμένο στον Λένιν
Πολύχρωμες πολυκατοικίες, φεύγοντας από το Perm
Δάσος με σημύδες στα Ουράλια Όρη
Διασχίζοντας τα Ουράλια Όρη, κυλώντας σε λόφους με διάσπαρτα χωριά, και πλησιάζοντας το Yekaterinburg
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Yekaterinburg
Έχουμε κλείσει ξενοδοχείο κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό, όπως και σε όλες σχεδόν τις πόλεις σταθμούς της διαδρομής μας. Ένα πρόβλημα γενικά στους σταθμούς του τραίνου του Υπερσιβηρικού είναι η μεταφορά των αποσκευών. Υπάρχουν ατέλειωτες σκάλες και φυσικά για ασανσέρ ή κυλιόμενες ούτε λόγος. Οι γυναίκες της παρέας γενικά βολεύονται από την ευγένεια των Ρώσων, σε όλες τις περιπτώσεις άγνωστοι σταματάνε και βοηθάνε στη μεταφορά. Η αλήθεια είναι ότι το ταξίδι αυτό μου άλλαξε την γνώμη που είχα για τον Ρωσικό λαό, ενώ τους θεωρούσα άξεστους και αγενείς, διαπίστωσα ότι αυτό δεν ισχύει, τουλάχιστον στους νεώτερους, οι οποίοι δεν φέρουν τα κατάλοιπα των πιό παλιών και της ζωής τους στο περιβάλλον του ορθόδοξου κομουνιστικού καθεστώτος. Οι περισσότεροι νέοι ήταν ευγενικοί, πρόθυμοι να βοηθήσουν και να σε εξυπηρετήσουν ή να σου δώσουν πληροφορίες, ενώ αρκετοί ήξεραν και αρκετά καλά Αγγλικά, ακόμη και στα βάθη της Σιβηρίας. Σε λίγα λεπτά από τον σταθμό βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο μας, και εκεί η παρέα χωρίζει, άλλοι πάνε για μια βραδυνή έξοδο στο κέντρο της πόλης, άλλοι για φαγητό κοντά στο ξενοδοχείο και άλλοι μένουν στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Yekaterinburg
Το πρωί το εγερτήριο είναι πολύ νωρίς. Κανονίσαμε με τον ξενοδόχο να μας νοικιάσει ένα βανάκι για μιά πρωινή εκδρομή σε ένα μνημείο που βρίσκεται στο όριο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, κοντά στο Pervouralsk, κάπου 40 χιλιόμετρα δυτικά του Yekaterinburg. Όμορφη διαδρομή και σε λίγο φθάνουμε στο μνημείο που ανεγέρθηκε το 1837 προς τιμήν της μνήμης μιάς επίσκεψης του Τσάρου Αλεξάνδρου ΙΙ. Δάση στο background και oι αναμνηστικές φωτογραφίες ακολουθούν. Ο καιρός είναι εξαιρετικός αλλά από την πρόγνωση φαίνεται ότι σε λίγες ώρες θα έχει βροχή, γιαυτό επιστρέφουμε βιαστικά για να προλάβουμε να δούμε την πόλη. Το Yekaterinburg είναι πολύ όμορφη πόλη, η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας και πολιτιστική και οικονομική πρωτεύουσα των Ουραλίων. Είναι φημισμένη σαν ο τόπος όπου ο Τσάρος Νικόλαος ΙΙ, ο τελευταίος Ρώσος αυτοκράτορας, και η οικογένειά του βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια των Μπολσεβίκων. Το Yekaterinburg είναι επίσης γνωστό, σαν η γενέτειρα του Boris Yeltsin. Η επίσκεψή μας ξεκινάει από το Παλάτι Kharitonov, που βρίσκεται απέναντι από την θέση όπου η οικογένεια των Romanov εκτελέσθηκε. Το Παλάτι Kharitonov είναι αναμφισβήτητα η μεγαλοπρεπέστερη βασιλική διαμονή στα Ουράλια, παραγγέλθηκε κατά το 1794 από τον Lev Rastorguyev, και χτίσθηκε επάνω στον αποκαλούμενο Λόφο της Αναλήψεως. Η κοντινή Εκκλησία της Αναλήψεως κατασκευάσθηκε κατά τον ίδιο χρόνο. Το παλάτι έχει λάβει την σημερινή ονομασία του από τον Pyotr Kharitonov, γαμπρό του Rastorguyev, ο οποίος κληρονόμησε την περιουσία του το 1824. Λίγο πιό πέρα επισκεπτόμαστε την ανακαινισμένη Εκκλησία της Αναλήψεως του τέλους του 18ου αιώνα, την παλιότερη εκκλησία στο Yekaterinburg. Ενώ ο καιρός έχει αρχίσει να βαραίνει,προχωρούμε προς την ογκώδη Βυζαντινού στυλ Εκκλησία του Αίματος. Η εκκλησία κτίσθηκε το 2000 στην θέση που βρίσκονταν η κατοικία ενός πλούσιου εμπόρου, η Οικία Ipatiev, εκεί όπου ο Τσάρος Νικόλαος ΙΙ, η σύζυγός του και τα παιδιά του αρχικά φυλακίσθηκαν και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν από Μπολσεβίκους κατά την νύχτα της 16ης Ιουλίου 1918. Στα αριστερά το όμορφο ξύλινο Παρεκκλήσι της Τιμωμένης Μάρτυρος Μεγάλης Πριγκήπισσας Yelizaveta Fyodorovna, προς τιμήν της θείας και πιστής φίλης της αυτοκρατορικής οικογένειας, μια ευσεβής μοναχή η οποία φονεύθηκε επίσης. Το πλήρες συγκρότημα αποτελείται από δύο εκκλησίες, ένα καμπαναριό, ένα πατριαρχικό παράρτημα και ένα μουσείο αφιερωμένο στην πρώην αυτοκρατορική οικογένεια. Το εικονοστάσιο της κύριας εκκλησίας ευρίσκεται ακριβώς επάνω από την θέση της εκτέλεσης των Romanov. Το Αναμνηστικό Μουσείο των Romanov είναι αρκετά ενδιαφέρον, με ντοκουμέντα και εκθέματα που σχετίζονται με την ζωή και τον θάνατο του Νικολάου ΙΙ και της οικογένειάς του. Η έκθεση με τα μοναδικά ντοκουμέντα της αποκαλύπτει την δολοφονία της οικογένειας του τσάρου και τις περιστάσεις του εγκλήματος αυτού. Ο Νικόλαος ΙΙ έχει αγιοποιηθεί από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, γεγονός όμως που είναι κάπως αμφιλεγόμενο, μιάς και όταν κυβερνούσε απολυταρχικά την Ρωσία αποκαλούνταν “Νικόλαος ο Αιματηρός” λόγω γεγονότων κατά την διάρκεια της βασιλείας του με χιλιάδες νεκρούς, όπως η Τραγωδία Khodynka, τα Αντι-Σημιτικά πογκρόμ και η Ματωμένη Κυριακή.
Σας αναφέρω εν συντομία μερικά ακόμη αξιοθέατα, το Μουσείο της Ιστορίας της κοπής πέτρας και των κοσμημάτων, το Μνημείο στον AS Popov, τον εφευρέτη του ραδιοφώνου, την Οικία Sevastyanov, όμορφο κτίριο κατασκευασμένο από τον Nikolay Sevastyanov, επιτυχημένο επιχειρηματία του Yekaterinburg, ο οποίος το ενοικίαζε σε πλούσιους επισκέπτες σαν πανσιόν. Η πόλη είναι πανέμορφη, με τον ποταμό Iset να την διχοτομεί, ενώ στο Κέντρο της έχει μερικούς από τους ψηλότερους ουρανοξύστες της Ρωσίας. Στην Κεντρική Πλατεία “1905” βλέπουμε το κλασσικό άγαλμα του Λένιν, ενώ μπροστά περνάει η κεντρική οδός της πόλης, η Λεωφόρος Λένιν. Στο ποτάμι παλιά βρίσκονταν το Φράγμα Plotinka, όταν πρωτοκατασκευάσθηκε η πόλη σαν βιομηχανικό κέντρο των Ουραλίων, σήμερα όμως έχει μετατραπεί σε ένα όμορφο Πάρκο. Στο πλαϊνό της γέφυρας επάνω από τον ποταμό Iset βρίσκεται ένα ανάγλυφο μνημείο, “η Γένεση της πόλης” που απεικονίζει ιστορικές μορφές του Yekaterinburg, ενώ κάτω από την γέφυρα υπάρχει μια διάβαση πεζών, όπου βρίσκονται μερικά άλογα που περιμένουν τους τουρίστες για βόλτα (πιθανόν να διάλεξαν την θέση αυτή λόγω της βροχής που έχει δυναμώσει). Στο Πάρκο βρίσκεται επίσης, στην αριστερή όχθη του Iset κοντά στην διασταύρωση με την Λεωφόρο Λένιν, το μνημείο προς τιμήν των ιδρυτών της πόλης κατασκευασμένο από τον P. Chusovitinov, που απεικονίζει τις μορφές των ιδρυτών του Yekaterinburg, Vassily Tatischev και Willem Gennin. Αυτοί ήταν επίσης γνωστοί σαν “Νεοσσοί της φωλιάς του Πέτρου” κατά την εποχή του Πέτρου του Μεγάλου και ίδρυσαν την πόλη αυτή το 1723 κατά διαταγήν του, σαν μεταλλουργική μονάδα στην όχθη του Ποταμού Iset. Η πόλη έλαβε την ονομασία της από την σύζυγο του Ρώσου αυτοκράτορα Πέτρου του Μεγάλου, Αικατερίνη. Το 1924 η πόλη μετονομάσθηκε Sverdlovsk, από τον ηγέτη του Κομμουνιστικού κόμματος Sverdlov, και το 1991 ξανά σε Yekaterinburg (Αικατερινούπολη).
Πραγματοποιούμε, επίσης, μια σύντομη επίσκεψη στην Εκκλησία του Αγίου Χρυσοστόμου, ένα 77-μέτρων ύψους κωδωνοστάσιο που πρωτύτερα κυριαρχούσε στον γραμμή του ορίζοντα της πόλης πριν την Ρωσική Επανάσταση, όντας το υψηλότερο κτίριο στην περιοχή των Ουραλίων. Καταστράφηκε το 1930 και ξαναχτίσθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα, βάσει παλιών φωτογραφιών και περιγραφών. Τέλος, φωτογραφίζουμε και το Μνημείο στον Άγιο Πέτρο και την Φεβρωνία, ένα από τα πρόσφατα δημιουργηθέντα μνημεία στο Yekaterinburg, απέναντι από τον Ναό του Αίματος. Βασίζεται στον Μύθο του Πέτρου και της Φεβρωνίας του Murom που θεωρείται σαν σύμβολο της Οικογένειας, της Αγάπης και της Πίστης. Σύμφωνα με τον μύθο, ένα κακόβουλο φίδι επισκέπτεται την γυναίκα του Πρίγκηπα Παύλου του Murom μεταμφιεσμένο σαν τον Πρίγκηπα. Η πριγκήπισσα παρακαλεί τον αδελφό του Παύλου Πέτρο να το σκοτώσει, ο οποίος και το κατορθώνει, αλλά από το αίμα του φιδιού γεμίζει το σώμα του πληγές. Κανείς γιατρός δεν μπορεί να τον θεραπεύσει, βρίσκεται όμως μια νεαρή χωριατοπούλα, η Φεβρωνία, που τον θεραπεύει, αφού της έδωσε την υπόσχεση ότι θα την νυμφευθεί. Ο Πέτρος δεν κρατάει την υπόσχεσή του και ξαναγεμίζει πληγές, η Φεβρωνία τον θεραπεύει και πάλι, οπότε παντρεύονται και εγκαθίστανται στο Murom. Ο πρίγκηπας Παύλος πεθαίνει και το ζεύγος τον διαδέχεται στην βασιλεία, αλλά οι χωρικοί δεν θέλουν να τους κυβερνάει μιά ταπεινής καταγωγής βασίλισσα και της ζητούν να φύγει. Η Φεβρωνία δέχεται υπό τον όρο να πάρει ένα πράγμα μαζί της, ότι επιθυμεί. Οι χωρικοί δέχονται, αλλά αυτό που ζητάει και παίρνει μαζί της είναι ο Πέτρος, οπότε το Murom μένει ακυβέρνητο και ξεσπούν ταραχές. Οι χωρικοί τελικά τους ζητούν να ξαναγυρίσουν, αυτοί επιστρέφουν και βασιλεύουν μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα, πεθαίνοντας ταυτόχρονα. H βροχή συνεχίζει και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, σταματώντας λίγο πριν για φαγητό. Έχουμε κάνει check out από το πρωί, και οι αποσκευές μας περιμένουν. Περνάμε στον σιδηροδρομικό σταθμό που βρίσκεται απέναντι από το ξενοδοχείο μας και μπαίνουμε στο τραίνο μας που ξεκινάει νωρίς το απόγευμα για το Novosibirsk, την επόμενη πόλη σταθμό μας. Τη νύχτα θα κοιμηθούμε στο τραίνο και θα φθάσουμε στον προορισμό μας την επόμενη ημέρα το μεσημέρι, διανύοντας άλλα 1500 χιλιόμετρα. Με την ευκαιρία αυτή της δεύτερης διανυκτέρευσης, θα περιγράψω εν συντομία την ζωή στον Υπερσιβηρικό.
Στο μνημείο που βρίσκεται στο όριο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, κοντά στο Pervouralsk, Yekaterinburg
Παλάτι Kharitonov, Yekaterinburg
Η Εκκλησία του Αίματος στο Yekaterinburg
Στο εσωτερικό της Εκκλησίας του Αίματος στο Yekaterinburg
Αναμνηστικό Μουσείο των Romanov, Yekaterinburg
Μουσείο της Ιστορίας της κοπής πέτρας και των κοσμημάτων, Yekaterinburg
Μνημείο στον AS Popov, τον εφευρέτη του ραδιοφώνου, Yekaterinburg
Οικία Sevastyanov, Yekaterinburg
Λεωφόρος Λένιν, η κεντρική οδός του Yekaterinburg
Εκκλησία του Αγίου Χρυσοστόμου, Yekaterinburg
Μνημείο ανάγλυφο “Η Γένεση της πόλης” στο Κεντρικό Πάρκο του Yekaterinburg
Η όψη της Ιστορικής Πλατείας και του Φράγματος Plotinka στον ποταμό Iset στο κέντρο του Yekaterinburg
Το μνημείο στους ιδρυτές της πόλης του Yekaterinburg
Υπόγεια διάβαση πεζών κάτω από τον ποταμό Iset, με τα άλογα να περιμένουν τους τουρίστες, Yekaterinburg
Νεόνυμφοι φωτογραφίζονται στην όχθη του ποταμού Iset, Yekaterinburg
Μνημείο στον Άγιο Πέτρο και την Φεβρωνία, Yekaterinburg
Ο ποταμός Iset και η Κεντρική Επιχειρηματική Περιοχή του Yekaterinburg
Η ζωή στο τραίνο
Όπως εξήγησα και στην αρχή, δεν μιλάμε για ένα και μοναδικό τραίνο αλλά για πολλά τραίνα που αλλάζουμε, άλλο αργό, άλλο γρήγορο, άλλο με περισσότερες ανέσεις και άλλο παλιότερο. Ενώ τα καλύτερα και νεώτερα τραίνα κατασκευαστικά είναι τα Κινεζικά, τα Ρωσικά είναι τα πιό καθαρά, κι αυτό λόγω της provodnitsa που υπάρχει για κάθε βαγόνι. Η Provodnitsa είναι ο φύλακας άγγελος κάθε βαγονιού. Εκτός από το να διατηρεί καθαρά τα μπάνια και τους διαδρόμους, και το σαμοβάρι να βράζει με νερό, η δουλειά της είναι να παρακολουθεί τα εισιτήρια – τα οποία φυλάει για όλη την διάρκεια της διαδρομής, και να συμβουλεύει τους επιβάτες για την διάρκεια της κάθε στάσης, συνήθως με χειρονομίες ή δείχνοντάς την στο ρολόϊ σου. Παρότι κατεβαίνεις για ξεκούραση στην αποβάθρα – και για τους καπνιστές και για ένα τσιγαράκι, συνήθως δεν είναι καλή η ιδέα να περιπλανηθείς μακριά από το τραίνο, επειδή είναι μεγάλη κακοτυχία να κολλήσεις σε ένα επαρχιακό Ρωσικό ή Μογγολικό χωριό μέχρι να περάσει το επόμενο τραίνο της διαδρομής, χάνοντας και τις αποσκευές σου!
Το καλύτερο τραίνο που πήραμε ήταν το μυθικό Rossiya που κάνει την διαδρομή του κυρίως Υπερσιβηρικού, δηλαδή Μόσχα-Βλαδιβοστόκ, σε 9.288,2 km, όπως διαφημίζει με την εικονογράφηση στο γκριζοκόκκινο εξωτερικό του. Εμείς το πήραμε στο κομμάτι της διαδρομής Krasnoyarsk-Irkoutsk και από εκεί συνεχίσαμε με Μογγολικό τραίνο μέχρι το Ulan Bator και στη συνέχεια μέχρι τα σύνορα Μογγολίας-Κίνας, από όπου πήραμε Κινεζικό τραίνο μέχρι το Πεκίνο. Στα σύνορα αυτά γίνεται και αλλαγή στις ρόδες των βαγονιών, λόγω διαφορετικής διαμέτρου στις Κινεζικές σιδηροτροχιές, που είναι στενότερες από τις Μογγολικές και τις Ρωσικές. Γερανοί ανυψώνουν τα βαγόνια και η διαδικασία κρατάει πάνω από 3 ώρες. Τα χειρότερα τραίνα είναι τα Μογγολικά, αρκετά παλιά και δίχως κλιματισμό. Σε κάθε τραίνο υπάρχει πίνακας που περιέχει όλες τις στάσεις στην διαδρομή, με τον αντίστοιχο χρόνο, ο οποίος κατά κανόνα τηρείται με ακρίβεια λεπτού. Μπορεί όμως κανείς να κατεβάσει και από το Ιντερνετ το λεπτομερές δρομολόγιο και να το έχει στο κομπιούτερ ή στο κινητό του. Εμείς το κάναμε από το site της Real Russia, του πρακτορείου που μας έβγαλε τα εισιτήρια. Προτού φύγουμε, είχαμε ακούσει πολλά για ζητήματα ασφάλειας, ότι σε ληστεύουν στα βαγόνια, ότι οι πόλεις της Σιβηρίας είναι επικίνδυνες, ότι ακόμη γίνονται και συχνές δολοφονίες τουριστών, π.χ. στο Ιρκούτσκ! Τίποτα αναληθέστερο από αυτά. Στην αρχή φυλαγόμασταν, κλειδώναμε τα πράγματά μας που είχαν κάποια αξία, τη νύχτα κλείναμε την πόρτα του κουπέ μας. Σιγά σιγά ξεθαρρέψαμε, αισθανόμασταν σε πλήρη ασφάλεια και ουδέποτε νοιώσαμε τον παραμικρό κίνδυνο κλοπής, ενώ τις τελευταίες μέρες της διαδρομής αφήναμε ακόμη και τα φωτογραφικά μας αφύλακτα στο βαγόνι, ίσως λίγο απερίσκεπτο εκ μέρους μας. Πάντως, δεν συναντήσαμε το παραμικρό θέμα ασφάλειας σε όλη την διαδρομή μας και σε όλες τις πόλεις που μείναμε.
Το φαγητό που τρώγαμε ήταν συνήθως κονσέρβες ή αποξηραμένα noodles που τα ανακατεύεις με ζεστό νερό από το σαμοβάρι, καθώς και διάφορα σνακς που είχαμε φέρει μαζί. Τα τραίνα έχουν εστιατόριο, με πολύ μικρές όμως και σχετικά ακριβές μερίδες, αλλά με το μεγάλο μειονέκτημα της απουσίας air-condition στα περισσότερα ρεστωράν των τραίνων, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να κάτσεις εκεί για πολύ (ίσως να γίνεται και σκόπιμα). Σε κάποιες διαδρομές περιλαμβάνεται και το φαγητό, οπότε μπορείς να φας στο ρεστωράν ή να σου το φέρουν στο βαγόνι, κατόπιν συνεννόησης. Καταλαβαίνετε βέβαια, ότι το ταξίδι του Υπερσιβηρικού δεν είναι ένας γαστρονομικός παράδεισος, αλλά πραγματοποιώντας το αποδέχεσαι ότι θα βγεις έξω από την συνηθισμένη “comfort zone” του ταξιδιώτη. Eυτυχώς υπάρχουν και οι σταθμοί. Σε μερικούς η στάση είναι λίγα λεπτά, αλλά σε άλλους μπορεί να είναι μισή ώρα, ενώ η μεγαλύτερη στάση ήταν στο Ulan Ude, για 45’. Σε όλους τους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν πλανόδιοι μικροπωλητές, με κάθε είδους τροφή, με επικράτηση των πιροσκί και των παστών ψαριών. Τα πιροσκί είναι ωραιότατα, τα τυπικά είναι γεμισμένα με πατάτα, αλλά υπάρχουν όλων των ειδών οι γεμίσεις. Φάγαμε όλοι άφοβα, οι Ρώσοι γενικά είναι καθαροί σαν λαός και δεν έχεις να φοβηθείς για τίποτε απρόοπτα. Στους μεγάλους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν και μεγάλα περίπτερα με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, κάτι σαν μικρά παντοπωλεία. Μπάνιο δεν υπάρχει, εκτός από την πρώτη θέση όπου μπορείς να κάνεις ένα ντουζ δίνοντας ένα φιλοδώρημα στην provodnitsa. Σε εμάς όμως δεν δημιουργήθηκε η ανάγκη αυτή, λόγω των συχνών στάσεων μας σε πόλεις. Οι τουαλέτες και οι εγκαταστάσεις ήταν καθαρές σε όλα τα Ρωσικά τραίνα, λόγω της συνεχούς φροντίδας της provodnitsa, αλλά λίγο παλιές. Στα Κινεζικά τραίνα τα πάντα ήταν καινούργια και το παλιό Ρωσικό σαμοβάρι είχε αντικατασταθεί από αυτόματη συσκευή που παρείχε ζεστό ή κρύο νερό.
Η ζωή, όταν δεν ταξιδεύεις συνεχώς, αλλά κάνεις στάσεις κατά την διάρκεια της διαδρομής σε μεγάλες πόλεις, ποτέ δεν γίνεται ρουτίνα. Την ημέρα έχεις να ασχοληθείς θαυμάζοντας τα φυσικά τοπία που είναι εκπληκτικά, φωτογραφίζοντας ή κρατώντας σημειώσεις για τους μεθοδικούς. Όταν βραδυάζει, συγκεντρώνεται η παρέα και αρχίζει η κουβεντούλα, με ξηρούς καρπούς και ένα κρασί ή ένα ποτό (που πρέπει να έχεις φροντίσει να τα προμηθευτείς), άλλοι μπορεί να διαβάζουν ή να βλέπουν μια ταινία στο φορητό pc ή το Ipad/Τablet. Το Ίντερνετ είναι ανύπαρκτο, και η μόνη επαφή και επικοινωνία γίνεται από τα ξενοδοχεία που διανυκτερεύουμε κατά την διαδρομή μας. Τη νύχτα κοιμάσαι εύκολα, με το ρυθμικό νανούρισμα από τις ράγες της γραμμής, αυτό όμως έχει και κάποιο μειονέκτημα. Όπως έγραψα πολλούς τους νανουρίζει και την ημέρα και φθάνουν στον προορισμό τους δίχως να έχουν δει τίποτα, αποκοιμισμένοι στην κουκέτα τους όλη τη μέρα. Το ταξίδι αυτό δεν είναι για όλους και πρέπει κανείς να το σκεφθεί σοβαρά πριν ξεκινήσει!
Η Provodnitsa του βαγονιού μας
Ο τυπικός διάδρομος ενός Ρωσικού Υπερσιβηρικού τραίνου. Ο πίνακας στα δεξιά περιέχει όλες τις στάσεις στην διαδρομή, με τον αντίστοιχο χρόνο.
Το 4-κλινο κουπέ μας σε ένα Ρωσικό τραίνο της Υπερσιβηρικής διαδρομής, αμέσως μετά το πρωινό ξύπνημα (κάποιοι κοιμούνται ακόμη!!)
Το περίφημο σαμοβάρι των Ρωσικών τραίνων του Υπερσιβηρικού, στο οποίο μπορεί να βρει κανείς πάντοτε ζεστό νερό, για καφέ, τσάϊ ή ετοιμασία των noodles.
Σε όλους τους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν πλανόδιοι μικροπωλητές, με κάθε είδους τροφή, με επικράτηση των πιροσκί και των παστών ψαριών.
Στους μεγάλους σταθμούς του Υπερσιβηρικού υπάρχουν περίπτερα με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Τραπεζαρία.
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Νιπτήρες.
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Τουαλέτα (Δύο ανά βαγόνι, δηλαδή 8 4-κλινα κουπέ για την δεύτερη θέση)
Και μερικές πρακτικές όψεις του ταξιδιού με τον Υπερσιβηρικό: Παροχή ζεστού νερού στο Κινεζικό τραίνο (αντικαθιστά το Ρωσικό σαμοβάρι)
Τρίτη θέση στον Υπερσιβηρικό: Κουκέτες δίχως χωρίσματα, αλλά ευκαιρία για κοινωνικές επαφές στο ταξίδι.
Μικρή Ρωσίδα συνταξιδιώτισα στον διάδρομο του βαγονιού μας
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
Σε ευχαριστώ πολύ
KIKI
Member
- Μηνύματα
- 2.812
- Likes
- 7.913
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιορδανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αφρική Ναμιμπια
Πολυ ωραια περιγραφη , χρησιμες πληροφοριες και ωραιες φωτογραφιες.
Μπραβο !
Μπραβο !
Last edited:
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
Ευχαριστώ πολύ
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ – ΣΤΟ ΝOVOSIBIRSK, ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΙΒΗΡΙΚΟΥ ΚΑΥΣΩΝΑ!
Φεύγουμε από το Yekaterinburg απόγευμα, πάλι με καιρό βροχερό. Το τοπίο είναι γεωργική γη που εναλλάσσεται με τάϊγκα, δάση δηλαδή από σημύδες και κωνοφόρα, τυπικά των βόρειων κλιμάτων. Eδώ, επειδή είμαστε αρκετά νότια στην Σιβηρία, επικρατούν οι σημύδες. Βραδιάζει γρήγορα και είναι βαθύ σκοτάδι όταν σταματάμε στον σταθμό του Τyumen. Δεν πρόκειται για κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πόλη, αλλά από εδώ ξεκινάει μιά 4-ωρη παράκαμψη για το εκπληκτικό Tobolsk, που δυστυχώς πάλι δεν έχουμε χρόνο να την κάνουμε. Το Tobolsk είναι η παλιά πρωτεύουσα της Σιβηρίας, με ένα υπέροχο Κρεμλίνο και όμορφη παλιά πόλη, ενώ αποτέλεσε και τόπο εξορίας πολλών προσωπικοτήτων, όπως του Dostoevsky, αλλά και του Τσάρου Νικολάου ΙΙ και της οικογενειάς του, οι οποίοι έμειναν εδώ για μερικούς μήνες προτού τους μεταφέρουν στο Yekaterinburg όπου και τους θανάτωσαν. Καταχωρούμε λοιπόν και το Tobolsk στην λίστα για μιά μελλοντική επίσκεψη και πέφτουμε για ύπνο νωρίς, επειδή ήταν μια μεγάλη και κουραστική ημέρα, με πολλές ωραίες εμπειρίες όμως. Ξυπνάμε πολύ πρωί με την στάση του τραίνου μας στον σιδηροδρομικό σταθμό του Omsk, μεγάλη βιομηχανική πόλη ανατολικά των Ουραλίων, με όμορφο σταθμό, αλλά δίχως άλλο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το ευχάριστο είναι ότι η βροχή έχει σταματήσει και ένας λαμπρός ήλιος έχει ανατείλει σε έναν ξάστερο ουρανό. Η Σιβηρία μας υποδέχεται καλωσυνάτη!
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Omsk
Η Στέππα Baraba ακολουθεί το Omsk, και θα συνεχίσει μέχρι την επόμενη πόλη σταθμό μας, το Novosibirsk. Η Στέππα αυτή αποτελεί μιά τεράστια έκταση από καταπράσινες πεδιάδες, με διάσπαρτες λίμνες και έλη, φημισμένη για τα εκατομύρια πουλιά που την κατοικούν, αλλά και για τα κουνούπια και τα άλλα έντομα που κάνουν την ζωή δύσκολη στους κατοίκους και στους επισκέπτες! Παλιότερα αποτελούσε τον τόπο κατοικίας των Κιρκισίων, που σήμερα έχουν μετακινηθεί νοτιώτερα. Βρισκόμαστε πιά, βαθειά μέσα στη δυτική Σιβηρία. Η επόμενη μεγάλη στάση γίνεται στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Barabinsk. Το Barabinsk είναι μιά μικρή πόλη στην δυτική Σιβηρία, στο μέσον της Στέππας Baraba. Κατεβαίνουμε γρήγορα για να φάμε κάτι για πρωινό από τους αναρίθμητους υπαίθριους πωλητές ή από τα κιόσκια που υπάρχουν στον σταθμό και διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι έχουμε καύσωνα! Η θερμοκρασία πρέπει να είναι τουλάχιστον 35ο, παρότι είναι ακόμη πρωί. Τα κιόσκια έχουν όλα τα είδη τροφής και ποτών και η ημίωρη στάση μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε το πρωινό μας και να βγάλουμε αρκετές αναμνηστικές φωτογραφίες.
H Στέππα Baraba και τα χωριά της
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Barabinsk, στο μέσον της Στέππας Baraba
Aτμομηχανή στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Barabinsk
Κύμα καύσωνα μπορεί να συμβεί και στη Σιβηρία! Σιδηροδρομικός Σταθμός Barabinsk.
Συνεχίζουμε για ένα τετράωρο μέχρι να φτάσουμε στο Novosibirsk, περνώντας από αρκετά μικρά χωριά της Στέππας Baraba, ενώ συναντούμε και παραποτάμους του ποταμού Οb, του μεγάλου Σιβηρικού ποταμού που διασχίζει το Novosibirsk. Πολλοί Ρώσοι, συντελούντος και του καύσωνα, δροσίζονται στα κρυστάλλινα νερά των ποταμιών αυτών, συχνά συνοδεύοντας το μπάνιο και με πικνικ στην όμορφη φύση. Μπαίνουμε νωρίς το μεσημέρι στο Novosibirsk, περνώντας επάνω από τον Ob επάνω σε μιά τεράστια γέφυρα μήκους 870 μέτρων. Ο Ob είναι ένας από τους μακρύτερους ποταμούς του κόσμου, με πάρα πολλή κυκλοφορία με όλα τα είδη φορτηγίδων και φορτηγών πλοίων να πλέουν κατά μήκος του. Είναι ο δυτικότερος από τους τρεις μεγάλους ποταμούς της Σιβηρίας που εκβάλλουν μέσα στον Αρκτικό Ωκεανό, οι άλλοι δύο είναι ο Ιενεσέης και ο Λένας. Θα βρούμε τον Ιενεσέη (Yenisei) στο Krasnoyarsk, αλλά τον Λένα δεν θα τον συναντήσουμε, επειδή θα πάρουμε την διαδρομή της Μογγολίας, ενώ το ποτάμι αυτό ξεκινάει κοντά στη Λίμνη Βαϊκάλη και ρέει προς τον βορρά.
Διαδρομή από το Barabinsk στο Novosibirsk, συνέχιση της Στέππας Baraba
Ο Ποταμός Ob και οι παραπόταμοι
Σιδηροδρομικός σταθμός του Novosibirsk
To Novosibirsk είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας με πληθυσμό γύρω στο 1.6 εκατομύριο, αποτελώντας την επίσημη πρωτεύουσα της Σιβηρίας. Παρόλα αυτά είναι μιά εύκολη στην περιήγηση πόλη, με ένα σχετικά μικρής έκτασης κέντρο στο οποίο είναι συγκεντρωμένα τα αξιοθέατα. Είναι καταπράσινη και ευχάριστη στο περπάτημα, με πολλά πάρκα και λεωφόρους που περιβάλλονται από δέντρα. Ξεκινώντας την επίσκεψή μας κάναμε μια δυσάρεστη διαπίστωση, ο αέρας ήταν γεμάτος μικροσκοπικά έντομα, μάλλον μυγάκια, σίγουρα όχι κουνούπια, αλλά πολύ ενοχλητικά. Ευτυχώς κάποια προνοητική από την παρέα είχε φέρει μαζί της ένα εντομοαπωθητικό σπρέϋ και αφού ψεκαστήκαμε μπορέσαμε να συνεχίσουμε την βόλτα μας. Η πόλη έχει μετρό, όχι μεγάλο σε δίκτυο αλλά με όμορφους και εξυπηρετικούς σταθμούς. To ξενοδοχείο μας βρίσκεται απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό, και δίπλα σε σταθμό του μετρό. Είναι αργά το μεσημέρι και η ζέστη είναι έντονη, γιαυτό παίρνουμε το μετρό που είναι δίπλα από το ξενοδοχείο μας για να επισκεφθούμε την κεντρικη πλατεία της πόλης, που τι έκπληξη, έχει την ονομασία Πλατεία Λένιν. Στο μέσον της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα του Λένιν, το οποίο όμως ξεχωρίζει από όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής, από την δραματική του έκφραση, με το παλτό του να το φυσάει ο κρύος άνεμος της Σιβηρίας προς τα πίσω. Περιστοιχίζεται από τρεις Παρτιζάνους στα δεξιά του και από δύο μορφές “Ειρήνης” στα αριστερά του. Αυτή η τεράστια φιγούρα του Λένιν, ένα από τα μεγαλύτερα αγάλματα του Λένιν στην Ρωσία, βρίσκεται μπροστά από την Όπερα και το Θέατρο Μπαλλέτου, που επισκεπτόμαστε αμέσως μετά.
Στη συνέχεια παίρνουμε την κεντρική Λεωφόρο Krasnyy, συναντώντας όμορφες γλυπτές παραστάσεις, όπως το Μνημείο στη Sable (Martes zibellina), το ζώο σύμβολο του Novosibirsk. Η Sable είναι ένα είδος κουναβιού, μικρό σαρκοφάγο θηλαστικό που κατοικεί σε δασώδες περιβάλλον, κυρίως στη Ρωσία, από τα Ουράλια Όρη και σε όλη την Σιβηρία. Παραδοσιακά θηρεύονταν για την υψηλής αξίας σκουροκάστανη ή μαύρη γούνα του, η οποία παραμένει αγαθό πολυτελείας, ακόμη και σήμερα. Κατά μήκος της λεωφόρου συναντούμε αρκετά σύγχρονης αρχιτεκτονικής κτίρια, ενώ υπάρχουν και αξιόλογα Μουσεία, όπως το Κρατικό Μουσείο Τοπικής Ιστορίας και Φύσης, και το Κρατικό Μουσείο Τέχνης του Novosibirsk, κύριο αξιοθέατο του οποίου είναι η συλλογή του από 65 πρωτότυπους πίνακες ζωγραφικής του Nikolai Rerikh, κυρίως ορεινά τοπία από το διάστημα που ο μεγάλος πνευματιστής περιπλανητής έζησε στα Ιμαλάϊα. Δυστυχώς, είναι Κυριακή και όλα τα μουσεία της πόλης είναι κλειστά. Λίγο πιο πέρα υψώνεται το σχετικά πρόσφατα τελειωμένο δεύτερο ψηλότερο κτίριο του Novosibirsk, γνωστό με διάφορα παρωνύμια, όπως “Μπλε Δόντι”, “Mπάτμαν” ή “Έμβολο”. Σε ένα σημείο στο μέσον της Λεωφόρου βλέπουμε το όμορφο μικρό Παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Το Παρεκκλήσι λέγεται ότι βρίσκεται στο σημείο του γεωγραφικού κέντρου της Ρωσίας, όταν χτίσθηκε το 1915. Καταστράφηκε κατά το 1930 και ξαναφτιάχθηκε το 1993, κατά την εκατονταετή επέτειο του Novosibirk. Το κέντρο της πόλης είναι όμορφο και πολλοί τοίχοι είναι διακοσμημένοι με ωραίες δημιουργίες street art. Ανάμεσα στα μεγάλα κτίρια συναντούμε που και που μερικά κλασσικά περίτεχνα ξύλινα σπίτια του στυλ Τσαρικής Εποχής της Σιβηρίας, θα δούμε όμως πολύ περισσότερα όσο προχωρούμε ανατολικότερα, και ιδίως στο Ιρκουτσκ. Φθάνουμε στον Καθεδρικό Ναό του Αλεξάνδρου Nevsky του 1898, ένα Βυζαντινής τεχνοτροπίας κοκκινότουβλο κτίσμα με επιχρυσωμένους τρούλους και χρωματιστές τοιχογραφίες, την ώρα που γίνεται Θεία Λειτουργία. Συνεχίζοντας φθάνουμε μετά λίγη ώρα στον ποταμό Ob και την τεράστια γέφυρα Oktyabrsky που ενώνει τα δυό κομάτια της πόλης. Έχει αρχίσει να βραδιάζει και παίρνουμε το μετρό για την επιστροφή προς το ξενοδοχείο μας. Το μετρό του Novosibirsk είναι όμορφα διακοσμημένο και οι λίγοι σταθμοί που είδαμε θυμίζουν αρκετά το Μετρό της Μόσχας.
Πλατεία Λένιν, Novosibirsk
Άγαλμα του Λένιν στην ομώνυμη πλατεία, Novosibirsk
Όπερα και Θέατρο Μπαλέτου του Novosibirsk
Μνημείο στη Sable (Martes zibellina), σύμβολο του Novosibirsk
Κεντρική Λεωφόρος Krasnyy, Novosibirsk
Το Κρατικό Μουσείο Τοπικής Ιστορίας και Φύσης του Novosibirsk
Κρατικό Μουσείο Τέχνης του Novosibirsk
Το σύγχρονο κτίριο "Μπάτμαν" του Νοβοσιμπίρσκ
Σύγχρονα κτίρια στο κέντρο του Novosibirk, με το όμορφο μικρό Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου στα δεξιά
Street art στη Novosibirsk
Προεπαναστατικής αρχιτεκτονικής κτίριο στο Novosibirsk, που σήμερα είναι κοσμηματοπωλείο
Ένα από τα ωραία Τσαρικής εποχής σπίτια κρυμμένα ανάμεσα στις ογκώδεις κατασκευές του κέντρου, Novosibirsk
Ο Καθεδρικός Ναός του Αλεξάνδρου Nevsky, Novosibirsk
Άγαλμα του Λένιν σε μιά αυλή σπιτιού στο Novosibirsk: Φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη πολλοί υποστηρικτές του κομμουνισμού στη Ρωσία.
Η Γέφυρα Oktyabrsky επάνω από τον Ποταμό Ob, Novosibirsk
Στο μετρό του Novosibirsk
Βγαίνουμε για να φάμε σε κάποιο από τα πολυάριθμα στέκια του σιδηροδρομικού σταθμού, απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Έξω από το φαγάδικο, στον προαύλιο χώρο του σταθμού, πιάνουμε την κουβέντα με μιά παρέα νέα παιδιά από το Νοvosibirsk, μερικά από τα οποία μιλάνε εξαιρετικά Αγγλικά. Κανείς τους δεν πίνει και μας πληροφορούν ότι μόλις βραδιάσει απαγορεύεται η χρήση αλκοόλ σε υπαίθριους χώρους. Επειδή κάνει τρομερή ζέστη, τους λέμε ότι πρέπει οπωσδήποτε να πιούμε μιά μπύρα και φυσικά για όλα υπάρχει λύση. Μας πηγαίνουν σε κοντινό παντοπωλείο, όπου μας πουλάνε μεν τις μπύρες, δίνοντάς μας όμως και μερικές παλιές εφημερίδες για καμουφλάζ, να περιτυλίξουμε δηλαδή τις μπύρες και να φαίνεται τάχα ότι πίνουμε αναψυκτικό! Βγαίνουμε έξω και συνεχίζουμε την κουβέντα πίνοντας, αλλά το κόλπο με τις εφημερίδες δεν πιάνει. Σε λίγα λεπτά σταματούν δυό αστυνομικοί, ξεσκεπάζουν τις μπύρες μας και ετοιμάζονται να μας ρίξουν γερό πρόστιμο. Αρχίζει τότε ένας μακρόσυρτος διάλογος μεταξύ των αστυνομικών και της παρέας μας, τους εξηγούν ότι είμαστε ξένοι, δεν γνωρίζαμε, κλπ., και τελικά μας την χαρίζουν. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και πέφτουμε για ύπνο, αλλά αυτό φαίνεται ότι είναι δύσκολη υπόθεση. Ενώ το ξενοδοχείο είναι εξαιρετικό, δεν διαθέτει αιρ-κοντίσιον. Δεν φαντασθήκαμε, όταν κάναμε την κράτηση, ότι στη Σιβηρία μπορεί μέσα Ιουνίου να έχουμε καύσωνα ώστε να φροντίσουμε για ξενοδοχεία με κλιματισμό, αλλά αυτό συμβαίνει. Η ζέστη είναι τόσο μεγάλη που νοσταλγούμε τις κουκέτες στα βαγόνια του τραίνου μας, τα οποία διαθέτουν άριστο κλιματισμό (αργότερα θα διαπιστώναμε ότι εξαιρούνται τα Μογγολικά τραίνα)! Γενικά πάντως, όλη η Σιβηρία δεν είναι προετοιμασμένη για καύσωνα και η έλλειψη κλιματισμού είναι γενικό φαινόμενο.
Με παρέα ντόπιων στην περιοχή του Σιδηροδρομικού Σταθμού, Novosibirsk
Το άλλο πρωί κάνουμε check out και φεύγουμε για ένα ακόμη δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο της πόλης, τον Ζωολογικό Κήπο του Novosibirsk, στον οποίο διατηρούνται 11.000 περίπου ζώα που αντιπροσωπεύουν 738 είδη. Παρότι γενικά δεν συμπαθούμε τους ζωολογικούς κήπους, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το ίδρυμα αυτό δίχως τύψεις, επειδή πρόκειται στην ουσία για ένα παγκόσμια αναγνωρισμένο επιστημονικό ίδρυμα στο οποίο διεξάγονται 32 διαφορετικά προγράμματα αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία ειδών υπό εξαφάνιση και αποδέσμευσής τους στο φυσικό τους περιβάλλον. Εδώ υπάρχουν και μερικά πολύ σπάνια είδη, που συναντιούνται μόνο στη Σιβηρία, όπως η Τίγρη της Σιβηρίας (τίγρη Amur) και η Πολική Αρκούδα της Σιβηρίας. Περνάμε αρκετές ώρες στον Ζωολογικό Κήπο που είναι διαμορφωμένος σαν Πάρκο, με χώρους αναψυχής και εστίασης, και φεύγοντας μπαίνουμε σε μιά τοπική marshrutka που μας οδηγεί στον όμορφο Καθεδρικό Ναό της Αναλήψεως, την κύρια εκκλησία της επισκοπής του Novosibirsk. Αφού την επισκεφθούμε και στο εσωτερικό της, επιστρέφουμε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε το τραίνο μας προς το Πεκίνο. Η επόμενη στάση μας, το Krasnoyarsk είναι σχετικά κοντά, μόλις 800 χιλιόμετρα, και θα φθάσουμε νωρίς το επόμενο πρωί, μετά από μιά ακόμη νύχτα στο τραίνο.
Στον Ζωολογικό Κήπο του Novosibirsk
Πολική αρκούδα, Ζωολογικός Κήπος του Novosibirsk
Τίγρη Σιβηρίας (τίγρη Amur), Ζωολογικός Κήπος του Novosibirsk
Θαλασσαετός του Steller (Haliaeetus pelagicus), Ζωολογικός Κήπος του Novosibirsk. Είναι ο βαρύτερος στον κόσμο και ονομάσθηκε έτσι από τον Γερμανό φυσιοδίφη Georg Wilhelm Steller.
Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως, η κύρια εκκλησία της επισκοπής του Novosibirsk
Φεύγουμε από το Yekaterinburg απόγευμα, πάλι με καιρό βροχερό. Το τοπίο είναι γεωργική γη που εναλλάσσεται με τάϊγκα, δάση δηλαδή από σημύδες και κωνοφόρα, τυπικά των βόρειων κλιμάτων. Eδώ, επειδή είμαστε αρκετά νότια στην Σιβηρία, επικρατούν οι σημύδες. Βραδιάζει γρήγορα και είναι βαθύ σκοτάδι όταν σταματάμε στον σταθμό του Τyumen. Δεν πρόκειται για κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πόλη, αλλά από εδώ ξεκινάει μιά 4-ωρη παράκαμψη για το εκπληκτικό Tobolsk, που δυστυχώς πάλι δεν έχουμε χρόνο να την κάνουμε. Το Tobolsk είναι η παλιά πρωτεύουσα της Σιβηρίας, με ένα υπέροχο Κρεμλίνο και όμορφη παλιά πόλη, ενώ αποτέλεσε και τόπο εξορίας πολλών προσωπικοτήτων, όπως του Dostoevsky, αλλά και του Τσάρου Νικολάου ΙΙ και της οικογενειάς του, οι οποίοι έμειναν εδώ για μερικούς μήνες προτού τους μεταφέρουν στο Yekaterinburg όπου και τους θανάτωσαν. Καταχωρούμε λοιπόν και το Tobolsk στην λίστα για μιά μελλοντική επίσκεψη και πέφτουμε για ύπνο νωρίς, επειδή ήταν μια μεγάλη και κουραστική ημέρα, με πολλές ωραίες εμπειρίες όμως. Ξυπνάμε πολύ πρωί με την στάση του τραίνου μας στον σιδηροδρομικό σταθμό του Omsk, μεγάλη βιομηχανική πόλη ανατολικά των Ουραλίων, με όμορφο σταθμό, αλλά δίχως άλλο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το ευχάριστο είναι ότι η βροχή έχει σταματήσει και ένας λαμπρός ήλιος έχει ανατείλει σε έναν ξάστερο ουρανό. Η Σιβηρία μας υποδέχεται καλωσυνάτη!
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Omsk
Η Στέππα Baraba ακολουθεί το Omsk, και θα συνεχίσει μέχρι την επόμενη πόλη σταθμό μας, το Novosibirsk. Η Στέππα αυτή αποτελεί μιά τεράστια έκταση από καταπράσινες πεδιάδες, με διάσπαρτες λίμνες και έλη, φημισμένη για τα εκατομύρια πουλιά που την κατοικούν, αλλά και για τα κουνούπια και τα άλλα έντομα που κάνουν την ζωή δύσκολη στους κατοίκους και στους επισκέπτες! Παλιότερα αποτελούσε τον τόπο κατοικίας των Κιρκισίων, που σήμερα έχουν μετακινηθεί νοτιώτερα. Βρισκόμαστε πιά, βαθειά μέσα στη δυτική Σιβηρία. Η επόμενη μεγάλη στάση γίνεται στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Barabinsk. Το Barabinsk είναι μιά μικρή πόλη στην δυτική Σιβηρία, στο μέσον της Στέππας Baraba. Κατεβαίνουμε γρήγορα για να φάμε κάτι για πρωινό από τους αναρίθμητους υπαίθριους πωλητές ή από τα κιόσκια που υπάρχουν στον σταθμό και διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι έχουμε καύσωνα! Η θερμοκρασία πρέπει να είναι τουλάχιστον 35ο, παρότι είναι ακόμη πρωί. Τα κιόσκια έχουν όλα τα είδη τροφής και ποτών και η ημίωρη στάση μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε το πρωινό μας και να βγάλουμε αρκετές αναμνηστικές φωτογραφίες.
H Στέππα Baraba και τα χωριά της
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Barabinsk, στο μέσον της Στέππας Baraba
Aτμομηχανή στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Barabinsk
Κύμα καύσωνα μπορεί να συμβεί και στη Σιβηρία! Σιδηροδρομικός Σταθμός Barabinsk.
Συνεχίζουμε για ένα τετράωρο μέχρι να φτάσουμε στο Novosibirsk, περνώντας από αρκετά μικρά χωριά της Στέππας Baraba, ενώ συναντούμε και παραποτάμους του ποταμού Οb, του μεγάλου Σιβηρικού ποταμού που διασχίζει το Novosibirsk. Πολλοί Ρώσοι, συντελούντος και του καύσωνα, δροσίζονται στα κρυστάλλινα νερά των ποταμιών αυτών, συχνά συνοδεύοντας το μπάνιο και με πικνικ στην όμορφη φύση. Μπαίνουμε νωρίς το μεσημέρι στο Novosibirsk, περνώντας επάνω από τον Ob επάνω σε μιά τεράστια γέφυρα μήκους 870 μέτρων. Ο Ob είναι ένας από τους μακρύτερους ποταμούς του κόσμου, με πάρα πολλή κυκλοφορία με όλα τα είδη φορτηγίδων και φορτηγών πλοίων να πλέουν κατά μήκος του. Είναι ο δυτικότερος από τους τρεις μεγάλους ποταμούς της Σιβηρίας που εκβάλλουν μέσα στον Αρκτικό Ωκεανό, οι άλλοι δύο είναι ο Ιενεσέης και ο Λένας. Θα βρούμε τον Ιενεσέη (Yenisei) στο Krasnoyarsk, αλλά τον Λένα δεν θα τον συναντήσουμε, επειδή θα πάρουμε την διαδρομή της Μογγολίας, ενώ το ποτάμι αυτό ξεκινάει κοντά στη Λίμνη Βαϊκάλη και ρέει προς τον βορρά.
Διαδρομή από το Barabinsk στο Novosibirsk, συνέχιση της Στέππας Baraba
Ο Ποταμός Ob και οι παραπόταμοι
Σιδηροδρομικός σταθμός του Novosibirsk
To Novosibirsk είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας με πληθυσμό γύρω στο 1.6 εκατομύριο, αποτελώντας την επίσημη πρωτεύουσα της Σιβηρίας. Παρόλα αυτά είναι μιά εύκολη στην περιήγηση πόλη, με ένα σχετικά μικρής έκτασης κέντρο στο οποίο είναι συγκεντρωμένα τα αξιοθέατα. Είναι καταπράσινη και ευχάριστη στο περπάτημα, με πολλά πάρκα και λεωφόρους που περιβάλλονται από δέντρα. Ξεκινώντας την επίσκεψή μας κάναμε μια δυσάρεστη διαπίστωση, ο αέρας ήταν γεμάτος μικροσκοπικά έντομα, μάλλον μυγάκια, σίγουρα όχι κουνούπια, αλλά πολύ ενοχλητικά. Ευτυχώς κάποια προνοητική από την παρέα είχε φέρει μαζί της ένα εντομοαπωθητικό σπρέϋ και αφού ψεκαστήκαμε μπορέσαμε να συνεχίσουμε την βόλτα μας. Η πόλη έχει μετρό, όχι μεγάλο σε δίκτυο αλλά με όμορφους και εξυπηρετικούς σταθμούς. To ξενοδοχείο μας βρίσκεται απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό, και δίπλα σε σταθμό του μετρό. Είναι αργά το μεσημέρι και η ζέστη είναι έντονη, γιαυτό παίρνουμε το μετρό που είναι δίπλα από το ξενοδοχείο μας για να επισκεφθούμε την κεντρικη πλατεία της πόλης, που τι έκπληξη, έχει την ονομασία Πλατεία Λένιν. Στο μέσον της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα του Λένιν, το οποίο όμως ξεχωρίζει από όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής, από την δραματική του έκφραση, με το παλτό του να το φυσάει ο κρύος άνεμος της Σιβηρίας προς τα πίσω. Περιστοιχίζεται από τρεις Παρτιζάνους στα δεξιά του και από δύο μορφές “Ειρήνης” στα αριστερά του. Αυτή η τεράστια φιγούρα του Λένιν, ένα από τα μεγαλύτερα αγάλματα του Λένιν στην Ρωσία, βρίσκεται μπροστά από την Όπερα και το Θέατρο Μπαλλέτου, που επισκεπτόμαστε αμέσως μετά.
Στη συνέχεια παίρνουμε την κεντρική Λεωφόρο Krasnyy, συναντώντας όμορφες γλυπτές παραστάσεις, όπως το Μνημείο στη Sable (Martes zibellina), το ζώο σύμβολο του Novosibirsk. Η Sable είναι ένα είδος κουναβιού, μικρό σαρκοφάγο θηλαστικό που κατοικεί σε δασώδες περιβάλλον, κυρίως στη Ρωσία, από τα Ουράλια Όρη και σε όλη την Σιβηρία. Παραδοσιακά θηρεύονταν για την υψηλής αξίας σκουροκάστανη ή μαύρη γούνα του, η οποία παραμένει αγαθό πολυτελείας, ακόμη και σήμερα. Κατά μήκος της λεωφόρου συναντούμε αρκετά σύγχρονης αρχιτεκτονικής κτίρια, ενώ υπάρχουν και αξιόλογα Μουσεία, όπως το Κρατικό Μουσείο Τοπικής Ιστορίας και Φύσης, και το Κρατικό Μουσείο Τέχνης του Novosibirsk, κύριο αξιοθέατο του οποίου είναι η συλλογή του από 65 πρωτότυπους πίνακες ζωγραφικής του Nikolai Rerikh, κυρίως ορεινά τοπία από το διάστημα που ο μεγάλος πνευματιστής περιπλανητής έζησε στα Ιμαλάϊα. Δυστυχώς, είναι Κυριακή και όλα τα μουσεία της πόλης είναι κλειστά. Λίγο πιο πέρα υψώνεται το σχετικά πρόσφατα τελειωμένο δεύτερο ψηλότερο κτίριο του Novosibirsk, γνωστό με διάφορα παρωνύμια, όπως “Μπλε Δόντι”, “Mπάτμαν” ή “Έμβολο”. Σε ένα σημείο στο μέσον της Λεωφόρου βλέπουμε το όμορφο μικρό Παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Το Παρεκκλήσι λέγεται ότι βρίσκεται στο σημείο του γεωγραφικού κέντρου της Ρωσίας, όταν χτίσθηκε το 1915. Καταστράφηκε κατά το 1930 και ξαναφτιάχθηκε το 1993, κατά την εκατονταετή επέτειο του Novosibirk. Το κέντρο της πόλης είναι όμορφο και πολλοί τοίχοι είναι διακοσμημένοι με ωραίες δημιουργίες street art. Ανάμεσα στα μεγάλα κτίρια συναντούμε που και που μερικά κλασσικά περίτεχνα ξύλινα σπίτια του στυλ Τσαρικής Εποχής της Σιβηρίας, θα δούμε όμως πολύ περισσότερα όσο προχωρούμε ανατολικότερα, και ιδίως στο Ιρκουτσκ. Φθάνουμε στον Καθεδρικό Ναό του Αλεξάνδρου Nevsky του 1898, ένα Βυζαντινής τεχνοτροπίας κοκκινότουβλο κτίσμα με επιχρυσωμένους τρούλους και χρωματιστές τοιχογραφίες, την ώρα που γίνεται Θεία Λειτουργία. Συνεχίζοντας φθάνουμε μετά λίγη ώρα στον ποταμό Ob και την τεράστια γέφυρα Oktyabrsky που ενώνει τα δυό κομάτια της πόλης. Έχει αρχίσει να βραδιάζει και παίρνουμε το μετρό για την επιστροφή προς το ξενοδοχείο μας. Το μετρό του Novosibirsk είναι όμορφα διακοσμημένο και οι λίγοι σταθμοί που είδαμε θυμίζουν αρκετά το Μετρό της Μόσχας.
Πλατεία Λένιν, Novosibirsk
Άγαλμα του Λένιν στην ομώνυμη πλατεία, Novosibirsk
Όπερα και Θέατρο Μπαλέτου του Novosibirsk
Μνημείο στη Sable (Martes zibellina), σύμβολο του Novosibirsk
Κεντρική Λεωφόρος Krasnyy, Novosibirsk
Το Κρατικό Μουσείο Τοπικής Ιστορίας και Φύσης του Novosibirsk
Κρατικό Μουσείο Τέχνης του Novosibirsk
Το σύγχρονο κτίριο "Μπάτμαν" του Νοβοσιμπίρσκ
Σύγχρονα κτίρια στο κέντρο του Novosibirk, με το όμορφο μικρό Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου στα δεξιά
Street art στη Novosibirsk
Προεπαναστατικής αρχιτεκτονικής κτίριο στο Novosibirsk, που σήμερα είναι κοσμηματοπωλείο
Ένα από τα ωραία Τσαρικής εποχής σπίτια κρυμμένα ανάμεσα στις ογκώδεις κατασκευές του κέντρου, Novosibirsk
Ο Καθεδρικός Ναός του Αλεξάνδρου Nevsky, Novosibirsk
Άγαλμα του Λένιν σε μιά αυλή σπιτιού στο Novosibirsk: Φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη πολλοί υποστηρικτές του κομμουνισμού στη Ρωσία.
Η Γέφυρα Oktyabrsky επάνω από τον Ποταμό Ob, Novosibirsk
Στο μετρό του Novosibirsk
Βγαίνουμε για να φάμε σε κάποιο από τα πολυάριθμα στέκια του σιδηροδρομικού σταθμού, απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Έξω από το φαγάδικο, στον προαύλιο χώρο του σταθμού, πιάνουμε την κουβέντα με μιά παρέα νέα παιδιά από το Νοvosibirsk, μερικά από τα οποία μιλάνε εξαιρετικά Αγγλικά. Κανείς τους δεν πίνει και μας πληροφορούν ότι μόλις βραδιάσει απαγορεύεται η χρήση αλκοόλ σε υπαίθριους χώρους. Επειδή κάνει τρομερή ζέστη, τους λέμε ότι πρέπει οπωσδήποτε να πιούμε μιά μπύρα και φυσικά για όλα υπάρχει λύση. Μας πηγαίνουν σε κοντινό παντοπωλείο, όπου μας πουλάνε μεν τις μπύρες, δίνοντάς μας όμως και μερικές παλιές εφημερίδες για καμουφλάζ, να περιτυλίξουμε δηλαδή τις μπύρες και να φαίνεται τάχα ότι πίνουμε αναψυκτικό! Βγαίνουμε έξω και συνεχίζουμε την κουβέντα πίνοντας, αλλά το κόλπο με τις εφημερίδες δεν πιάνει. Σε λίγα λεπτά σταματούν δυό αστυνομικοί, ξεσκεπάζουν τις μπύρες μας και ετοιμάζονται να μας ρίξουν γερό πρόστιμο. Αρχίζει τότε ένας μακρόσυρτος διάλογος μεταξύ των αστυνομικών και της παρέας μας, τους εξηγούν ότι είμαστε ξένοι, δεν γνωρίζαμε, κλπ., και τελικά μας την χαρίζουν. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και πέφτουμε για ύπνο, αλλά αυτό φαίνεται ότι είναι δύσκολη υπόθεση. Ενώ το ξενοδοχείο είναι εξαιρετικό, δεν διαθέτει αιρ-κοντίσιον. Δεν φαντασθήκαμε, όταν κάναμε την κράτηση, ότι στη Σιβηρία μπορεί μέσα Ιουνίου να έχουμε καύσωνα ώστε να φροντίσουμε για ξενοδοχεία με κλιματισμό, αλλά αυτό συμβαίνει. Η ζέστη είναι τόσο μεγάλη που νοσταλγούμε τις κουκέτες στα βαγόνια του τραίνου μας, τα οποία διαθέτουν άριστο κλιματισμό (αργότερα θα διαπιστώναμε ότι εξαιρούνται τα Μογγολικά τραίνα)! Γενικά πάντως, όλη η Σιβηρία δεν είναι προετοιμασμένη για καύσωνα και η έλλειψη κλιματισμού είναι γενικό φαινόμενο.
Με παρέα ντόπιων στην περιοχή του Σιδηροδρομικού Σταθμού, Novosibirsk
Το άλλο πρωί κάνουμε check out και φεύγουμε για ένα ακόμη δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο της πόλης, τον Ζωολογικό Κήπο του Novosibirsk, στον οποίο διατηρούνται 11.000 περίπου ζώα που αντιπροσωπεύουν 738 είδη. Παρότι γενικά δεν συμπαθούμε τους ζωολογικούς κήπους, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το ίδρυμα αυτό δίχως τύψεις, επειδή πρόκειται στην ουσία για ένα παγκόσμια αναγνωρισμένο επιστημονικό ίδρυμα στο οποίο διεξάγονται 32 διαφορετικά προγράμματα αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία ειδών υπό εξαφάνιση και αποδέσμευσής τους στο φυσικό τους περιβάλλον. Εδώ υπάρχουν και μερικά πολύ σπάνια είδη, που συναντιούνται μόνο στη Σιβηρία, όπως η Τίγρη της Σιβηρίας (τίγρη Amur) και η Πολική Αρκούδα της Σιβηρίας. Περνάμε αρκετές ώρες στον Ζωολογικό Κήπο που είναι διαμορφωμένος σαν Πάρκο, με χώρους αναψυχής και εστίασης, και φεύγοντας μπαίνουμε σε μιά τοπική marshrutka που μας οδηγεί στον όμορφο Καθεδρικό Ναό της Αναλήψεως, την κύρια εκκλησία της επισκοπής του Novosibirsk. Αφού την επισκεφθούμε και στο εσωτερικό της, επιστρέφουμε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε το τραίνο μας προς το Πεκίνο. Η επόμενη στάση μας, το Krasnoyarsk είναι σχετικά κοντά, μόλις 800 χιλιόμετρα, και θα φθάσουμε νωρίς το επόμενο πρωί, μετά από μιά ακόμη νύχτα στο τραίνο.
Στον Ζωολογικό Κήπο του Novosibirsk
Πολική αρκούδα, Ζωολογικός Κήπος του Novosibirsk
Τίγρη Σιβηρίας (τίγρη Amur), Ζωολογικός Κήπος του Novosibirsk
Θαλασσαετός του Steller (Haliaeetus pelagicus), Ζωολογικός Κήπος του Novosibirsk. Είναι ο βαρύτερος στον κόσμο και ονομάσθηκε έτσι από τον Γερμανό φυσιοδίφη Georg Wilhelm Steller.
Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως, η κύρια εκκλησία της επισκοπής του Novosibirsk
alma
Member
- Μηνύματα
- 4.125
- Likes
- 17.691
Πρώτον να σου πω πως έχω καταζηλέψει γιατί αν και έχω κάνει δύο μέχρι στιγμής ταξίδια στην υπέροχη Ρωσία, δυστυχώς ο Υπερσιβηρικός παραμένει άπιαστο όνειρο ως τώρα. Οι φωτογραφίες σου, οι διηγήσεις όλα με ταξίδεψαν. Κάποια από αυτά τα χωριά-κωμοπόλεις θα ήταν όνειρο για μένα να τα δω.
Δεύτερον χαίρομαι πάρα πολύ που διαπίστωσες κι εσύ την ευγένεια των Ρώσων,ειδικά των νεαρών αντρών. Στο τελευταίο μου ταξίδι πριν λίγους μήνες στη Ρωσία ήταν μακράν οι πιο κύριοι,εξυπηρετικοί και άψογοι νέοι άντρες που έχω συναντήσει ανα τα ταξίδια μου στον κόσμο.Και το ίδιο ήταν και άλλοι από χώρες τις ΕΣΣΔ που βρίσκονταν στην Ρωσία.Ειδικά όσες κοπέλες ξέρω (Ελληνίδες και μη) που πήγαν Ρωσία για μαθήματα, σπουδές και έμειναν για κάποιο διάστημα, γύρισαν καταγοητευμένες. Ειδικά σε σχέση με χώρες της Δυτικής Ευρώπης απείρως πιο εξυπηρετικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Στο να βοηθήσουν τις γυναίκες στην μεταφορά σε βαλίτσες όπως λες κι εσύ, στο να κρατήσουν τις πόρτες ανοιχτές για να μπει η γυναίκα, μέχρι να παραχωρήσουν την σειρά τους, να σε βοηθήσουν σε πρακτικά θέματα...Ελάχιστες οι εξαιρέσεις που συνάντησα.
Ταξιδάρα έκανες πάντως από όλες τις απόψεις.Πάντα ζήλευα τέτοια ταξίδια.Το θέμα είναι πως θέλει αρκετό χρόνο ο Υπερσιβηρικός.
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
Είναι πραγματικά ταξιδάρα, αλλά όλοι το συζητάνε και λίγοι το αποφασίζουν. Όσο για τον χρόνο, μπορεί κανείς να το κάνει από 10 μέρες (που δεν το συνιστώ), μέχρι 3-4 εβδομάδες, και με όλη την ενδιάμεση γκάμα, ανάλογα τι θα διαλέξει να δει. Για τους Ρώσους συμφωνούμε απόλυτα, η νέα γενιά είναι ευγενέστατη, φιλική και φιλόξενη, η αγένεια των παλιών δεν έχει μπει στο DNA τους. Το μεγάλο πρόβλημα βέβαια είναι ο αλκοολισμός, που είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί, λόγω παράδοσης και ψυχρού κλίματος.
dbalats
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 1.379
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ – KRASNOYARSK, ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ!
Φθάνουμε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Novosibirsk αργά το απόγευμα και ξεκινάμε, όπως πάντα, στην ώρα μας. Ο Ρωσικός Σιδηρόδρομος χαρακτηρίζεται από μεγάλη ακρίβεια, ακόμη και στις μικρότερες γραμμές του, πόσο μάλλον στον Υπερσιβηρικό. Mετά το Novosibirsk η απέραντη Στέππα Baraba συνεχίζεται για 2-3 ώρες. Το τραίνο περνάει επάνω από τον ποταμό Inya, παραπόταμο του Ob, και συνεχίζει τώρα πια σε μια δασώδη περιοχή, όμορφη όπως φαίνεται, αλλά που δεν μπορούμε δυστυχώς να την απολαύσουμε επειδή έχει βραδιάσει για τα καλά. Μετά τη σχετική κουβεντούλα και βραδινή διασκέδαση στο τραίνο πέφτουμε για ύπνο και πρωί πρωί ξυπνάμε, μπαίνοντας στο Krasnoyarsk. Δυστυχώς, λόγω της νυχτερινής διαδρομής του τραίνου, είναι μερικά κομάτια που δεν μπορεί να δει κανείς και θα πρέπει σχεδιάζοντας την πορεία του να επιλέξει ποιά θα είναι τα νυχτερινά της κομμάτια.
Διασχίζοντας την τάϊγκα της Σιβηρίας, στην πορεία προς το Krasnoyarsk
Βραδιάζει ενώ περνάμε τον Inya, παραπόταμο του Ob
Το Krasnoyarsk, παρότι είναι σημαντικός κόμβος του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου, δεν προτείνεται από τους περισσότερους ταξιδιωτικούς οδηγούς σαν στάση. Ο κύριος λόγος που το επιλέξαμε ήταν το ότι θέλαμε να σπάσουμε στα δύο την μεγάλη διαδρομή Novosibirsk-Irkutsk. Η πόλη αυτή, όμως, υπήρξε μιά από τις πιό ευχάριστες εκπλήξεις του ταξιδιού μας! Περισσότερο οργανωμένη και πλούσια από τις συνηθισμένες πόλεις της Σιβηρίας, το Krasnoyarsk αντανακλάται στη γαλάζια επιφάνεια του πλατιού ποταμού Yenisey, ο οποίος καθορίζει το όριο μεταξύ της ελώδους δυτικής και της ορεινής ανατολικής Σιβηρίας. Είναι η τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Σιβηρίας, μετά το Novosibirsk και το Omsk. Η πόλη ευνοείται από ένα εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον, απλωμένη ανάμεσα σε χαμηλούς λόφους, στους οποίους παρεμβάλλονται πριονωτοί βραχώδεις σχηματισμοί. Οι λόφοι της περιοχής είναι κατάφυτοι με πεύκα, σημύδες, έλατα και οξιές. Με εξαιρετικά μουσεία, μιά σειρά πολυσύχναστων ρεστωράν και μερικά θεσπέσια ξύλινα σπίτια που ξεπετάγονται εδώ κι εκεί ανάμεσα στα μπετά της Σοβιετικής εποχής, το Krasnoyarsk είναι φανταστικό μέρος για να σπάσεις την μακριά διαδρομή τουΥπερσιβηρικού. Οι ευχάριστες εντυπώσεις ξεκινούν από την άφιξή μας, βλέποντας τις θαυμάσιες σοσιαλιστικού τύπου τοιχογραφίες σε κόκκινα μωσαϊκά που διακοσμούν τους τοίχους στην Πλατεία του Σιδηροδρομικού Σταθμού. Εδώ το ξενοδοχείο ήταν λίγο μακρύτερα από τον σταθμό και είναι αναγκαίο να πάρουμε ταξί. Μετά από διαπραγματεύσεις βρίσκουμε δύο μεγάλα ταξί αντί για τρία, που χωρούσαν και τα οκτώ άτομα της παρέας με τις αποσκευές και φθάνουμε στο ξενοδοχείο. Πολύ νωρίς για check-in, απλώς μετά τις διατυπώσεις αφήνουμε τις αποσκευές μας και ξεκινάμε, πάλι με ταξί, για την επίσκεψη του μεγάλου Φράγματος του Krasnoyarsk.
Ο καιρός είναι ζεστός αλλά ευχάριστος, ούτε συννεφάκι στον ορίζοντα και δίχως τον ενοχλητικό καύσωνα του Novosibirsk, η ατμόσφαιρα διαυγής και αναζωογονητική. Η διαδρομή μας είναι παράλληλη με τον ποταμό Yenisey ακολουθώντας έναν ορεινό δρόμο με στροφές, που ανεβοκατεβαίνει σε μεγαλειώδη βουνά καλυμένα από πεύκα και σημύδες, περνώντας μέσα από περιοχές με dachas (θερινά εξοχικά) κατοίκων της πόλης. Φθάνουμε σε ένα χωριό στο μέσον της διαδρομής, το Σιβηρικό χωριό Ovsyanka με παραδοσιακά παλιά ξύλινα σπίτια, εκεί όπου ο φημισμένος και ταλαντούχος Ρώσος συγγραφέας Victor Astafiev έζησε και πέθανε το 2001. Συνεχίζουμε μετά για το Φράγμα, τον Ενεργειακό Σταθμό του Krasnoyarsk, που βρίσκεται σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την πόλη. Είναι ένας εντυπωσιακός συμπαγής τοίχος που παράγει πάνω από 6 εκατομύρια κιλοβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, το 70% της οποίας καταναλώνεται από την Μονάδα Αλουμινίου του Krasnoyarsk, την δεύτερη μεγαλύτερη μονάδα αλουμινίου στον κόσμο. Πολλοί ίσως να ακούσατε πρόσφατα στις ειδήσεις για την διάσπαση ενός μεγάλου φράγματος στο Krasnoyarsk, με πολλά θύματα. Πρόκειται για ένα άλλο μικρότερο φράγμα, σε άλλη περιοχή του Krasnoyarsk, που εξυπηρετούσε κάποια μεταλλεία χρυσού. Το Krasnoyarsk ακούστηκε αρκετά και στις ειδήσεις του περασμένου καλοκαιριού, όντας στο επίκεντρο της μεγάλης φωτιάς που για πολλές εβδομάδες έκαιγε τα δάση της Σιβηρίας, με έναν θλιβερό απολογισμό καταστροφής 17 εκατομυρίων στρεμμάτων, μιάς έκτασης μεγαλύτερης από την έκταση της Ελλάδας! Είναι πολύ λυπηρό να σκέφτεσαι ότι η πανέμορφη αυτή περιοχή έχει υποστεί τέτοια καταστροφή...
O Σιδηροδρομικός Σταθμός του Krasnoyarsk
Ωραίες σοσιαλιστικές τοιχογραφίες σε κόκκινα μωσαϊκά που διακοσμούν έναν τοίχο στην Πλατεία Σιδηροδρομικού Σταθμού, Krasnoyarsk
Εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο του Ποταμού Yenisey και καλυμένων από δάση βουνών, στον δρόμο από το Krasnoyarsk προς το Φράγμα
Εκδρομή σχολικής τάξης σέ ένα σημείο με θέα επάνω από τον Ποταμό Yenisey, κατά μήκος του ορεινού δρόμου, από το Krasnoyarsk στο Φράγμα
Θέα του χωριού Ovsyanka
Υδροηλεκτρικός Ενεργειακός Σταθμός του Krasnoyarsk (Φράγμα)
Επιστρέφουμε στην πόλη από τον ίδιο δρόμο, ενώ κοντά βρίσκεται και το ξακουστό Φυσικό Πάρκο Stolby με τους εκπληκτικούς βραχώδεις σχηματισμούς του. Αμέσως μόλις φθάνουμε στην πόλη ξεκινάμε την περιήγηση. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του Krasnyoyarsk είναι τα μοναδικά παλιά ξύλινα σπίτια της Σιβηρίας, από τα οποία πολύ περισσότερα θα δούμε και στην επόμενη στάση μας, στο Irkutsk. Πολλές πόλεις της Σιβηρίας έχουν τέτοια γραφικά, περίτεχνα διακοσμημένα ξύλινα σπίτια που διατηρούνται από τον 19ο αιώνα . Οι προσόψεις των σπιτιών αυτών είναι διακοσμημένες με σκαλίσματα και σπειρώματα. Ειδική έμφαση είχε δοθεί στο στόλισμα των παραθύρων με πλούσια σκαλίσματα και έλικες, τα οποία δεν ήταν μόνο διακοσμητικά, αλλά και συμβολικά, απεικονίζοντας διάφορες ελπίδες και όνειρα των ανθρώπων του καιρού εκείνου. Για παράδειγμα, οι ιδιοκτήτες πίστευαν ότι τα κακά πνεύματα θα μπορούσαν να μπουν στην κατοικία μέσα από τους σκελετούς των θυρών και των παραθύρων, γιαυτό οι διακοσμήσεις που χρησιμοποιούνταν στα μέρη αυτά του σπιτιού ήταν για προστασία. Το σήμα του ήλιου μπορούσε να σχεδιαστεί μαζί με πριονωτά σχήματα αστεριών, που συμβόλιζαν την ζωή, την ευτυχία και το ξεκίνημα κάθε τι καλού. Συνήθως, πέντε ή και περισσότερα μεγάλα παράθυρα είναι στραμμένα προς τον δρόμο. Τα ξύλινα σπίτια της Σιβηρίας κατασκευάζονταν από κέδρο και πεύκο, επειδή το πεύκο βοηθάει στην διατήρηση της θερμότητας μέσα στο σπίτι.. Μερικές φορές τα θεμέλια ήταν από λάρικες (αγριόπευκα) επειδή είναι σταθερά και όταν διαβραχούν γίνονται δυνατά σαν σίδηρος.
Παλιά ξύλινα σπίτια της Σιβηρίας στο Krasnoyarsk
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησής μας, επισκεπτόμαστε την Κρατική Όπερα και Θέατρο Μπαλλέτου του Krasnoyarsk, την πηγή Reki Siberi που βρίσκεται μπροστά στην Όπερα και το Μνημείο στον Τσέχωφ, που ανεγέρθηκε το 1995 και αφιερώθηκε στα γεγονότα του 1890, όταν ο φημισμένος συγγραφέας, κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στη Σαχαλίνη, έμεινε στο Krasnoyarsk, δηλώνοντας ότι αποτελεί την ομορφότερη πόλη στη Σιβηρία. Επισκεπτόμαστε επίσης τον όμορφο Καθεδρικό Ναό Pokrovsky που έχει εξαιρετική εσωτερική διακόσμηση και το Big Ben του Krasnoyarsk που κατασκευάσθηκε στην κορυφή του Διοικητηρίου της πόλης το 2001, του οποίου η ώρα είναι συγχρονισμένη στο Ιντερνετ. Η πόλη δεν έχει κάποια σημαντικά αξιοθέατα πανεθνικής εμβέλειας, αλλά είναι μιά όμορφη, ζωντανή πόλη, με ωραία κτίρια και πολύ κόσμο στους δρόμους και τα μαγαζιά.
Κρατική Όπερα και Θέατρο Μπαλλέτου στο Krasnoyarsk
Το Συντριβάνι της Πόλης του Krasnoyarsk στην Πλατεία Θεάτρου με τον Πύργο Ρολογιού
Reki Siberi, συντριβάνι που βρίσκεται μεταξύ της Όπερας και της αριστερής όχθης του Ποταμού Yenisey, Krasnoyarsk
Μνημείο στον Τσέχωφ, που ανεγέρθηκε το 1995 στο Krasnoyarsk
Λέσχη Αξιωματικών του Krasnoyarsk
Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο, Krasnoyarsk
Μοντέρνα και κλασσικά κτίρια στο Krasnoyarsk
Καθεδρικός Ναός Pokrovsky, Krasnoyarsk
Το Big Ben του Krasnoyarsk
Πρωτότυπη υπαίθρια καντίνα, Krasnoyarsk
Υπαίθρια τέχνη, Krasnoyarsk
Στην Πλατεία Mira, Krasnoyarsk
Βραδιάζει πιά και βρισκόμαστε στην κεντρική πλατεία Mira (Πλατεία Ειρήνης), με θέα στον Ποταμό Yenisey. Ο Yenisey είναι ο κεντρικός και μεγαλύτερος από τους τρεις μεγάλους ποταμούς της Σιβηρίας που εκβάλουν στον Αρκτικό Ωκεανό (οι άλλοι δύο είναι ο Ob και ο Lena). Πηγάζοντας από την Μογγολία, ακολουθεί μιά βόρεια πορεία προς τον Κόλπο Yenisey στη Θάλασσα Καρά, διανύοντας 5.500 χιλιόμετρα και παροχετεύοντας ένα μεγάλο κομάτι της κεντρικής Σιβηρίας. Το τεράστιο λεκανοπέδιο του ποταμού είναι εδώ και χιλιάδες χρόνια τόπος ανθρώπινης δραστηριότητας, εμπορίου και κυνηγιού. Στον μώλο του ποταμού είναι αραγμένα μερικά μεγάλα κρουαζιερόπλοια που κάνουν τον διάπλου του Yenisey. Βλέπουμε με λαχτάρα και με κάποια ζήλεια το ένα πλοίο να ξεκινάει για το μεγάλο ταξίδι, μακάρι να μπορούσαμε να το πάρουμε! Η διαδρομή του κρατάει 3 νύχτες στον Yenisey, φθάνοντας μέχρι την πόλη Igarka, το τελευταίο σημείο που επιτρέπεται η πρόσβαση στους ξένους από την Ρωσική κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα, ή περιμένεις δυό νύχτες στην Igarka για να πάρεις το πλοίο ξανά, το οποίο στο ενδιάμεσο έχει φθάσει βόρεια μέχρι την Dudinka και επιστρέφει πίσω, κάνοντας 5 νύχτες αυτή τη φορά από την Igarka μέχρι το Krasnoyarsk (λόγω αντίθετης ροής του ποταμού η επιστροφή κρατάει περισσότερο). Ή, και μάλλον πιο πρακτική λύση, επιστρέφεις αεροπορικώς, είτε στο Krasnoyarsk είτε στη Μόσχα. Kαταγράφεται και αυτή η κρουαζιέρα στη λίστα των ανεκπλήρωτων επιθυμητών ταξιδιών που δεν ξέρουμε αν θα πραγματοποιηθούν ποτέ! Τρώμε για βράδυ σε ένα ρεστωράν της Πλατείας Mira και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας. Την επόμενη ημέρα η αναχώρησή μας είναι νωρίς το μεσημέρι, οπότε έχουμε χρόνο για την επίσκεψη του εξαιρετικού Εθνολογικού Μουσείου της πόλης, ένα από τα σημαντικότερα της Ρωσίας, με αρκετά στοιχεία για τους αυτόχθονες κατοίκους της περιοχής του Yenisey. Ξεκινάμε για το επόμενο και μάλλον πιό ενδιαφέρον κομμάτι της διαδρομής μας, το Irkutsk και την Λίμνη Βαϊκάλη, όπου θα φθάσουμε το επόμενο πρωί, με μιά ακόμη διανυκτέρευση στο τραίνο.
Η θέα της όχθης του Ποταμού Yenisey, Krasnoyarsk
Γέφυρα επάνω από τον Ποταμό Yenisey, Krasnoyarsk
Ποταμός Yenisey, Krasnoyarsk
Κρουαζιερόπλοιο στον μώλο του Krasnoyarsk, που ξεκινάει για κρουαζιέρα κατά μήκος του Ποταμού Yenisey
Φθάνουμε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Novosibirsk αργά το απόγευμα και ξεκινάμε, όπως πάντα, στην ώρα μας. Ο Ρωσικός Σιδηρόδρομος χαρακτηρίζεται από μεγάλη ακρίβεια, ακόμη και στις μικρότερες γραμμές του, πόσο μάλλον στον Υπερσιβηρικό. Mετά το Novosibirsk η απέραντη Στέππα Baraba συνεχίζεται για 2-3 ώρες. Το τραίνο περνάει επάνω από τον ποταμό Inya, παραπόταμο του Ob, και συνεχίζει τώρα πια σε μια δασώδη περιοχή, όμορφη όπως φαίνεται, αλλά που δεν μπορούμε δυστυχώς να την απολαύσουμε επειδή έχει βραδιάσει για τα καλά. Μετά τη σχετική κουβεντούλα και βραδινή διασκέδαση στο τραίνο πέφτουμε για ύπνο και πρωί πρωί ξυπνάμε, μπαίνοντας στο Krasnoyarsk. Δυστυχώς, λόγω της νυχτερινής διαδρομής του τραίνου, είναι μερικά κομάτια που δεν μπορεί να δει κανείς και θα πρέπει σχεδιάζοντας την πορεία του να επιλέξει ποιά θα είναι τα νυχτερινά της κομμάτια.
Διασχίζοντας την τάϊγκα της Σιβηρίας, στην πορεία προς το Krasnoyarsk
Βραδιάζει ενώ περνάμε τον Inya, παραπόταμο του Ob
Το Krasnoyarsk, παρότι είναι σημαντικός κόμβος του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου, δεν προτείνεται από τους περισσότερους ταξιδιωτικούς οδηγούς σαν στάση. Ο κύριος λόγος που το επιλέξαμε ήταν το ότι θέλαμε να σπάσουμε στα δύο την μεγάλη διαδρομή Novosibirsk-Irkutsk. Η πόλη αυτή, όμως, υπήρξε μιά από τις πιό ευχάριστες εκπλήξεις του ταξιδιού μας! Περισσότερο οργανωμένη και πλούσια από τις συνηθισμένες πόλεις της Σιβηρίας, το Krasnoyarsk αντανακλάται στη γαλάζια επιφάνεια του πλατιού ποταμού Yenisey, ο οποίος καθορίζει το όριο μεταξύ της ελώδους δυτικής και της ορεινής ανατολικής Σιβηρίας. Είναι η τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Σιβηρίας, μετά το Novosibirsk και το Omsk. Η πόλη ευνοείται από ένα εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον, απλωμένη ανάμεσα σε χαμηλούς λόφους, στους οποίους παρεμβάλλονται πριονωτοί βραχώδεις σχηματισμοί. Οι λόφοι της περιοχής είναι κατάφυτοι με πεύκα, σημύδες, έλατα και οξιές. Με εξαιρετικά μουσεία, μιά σειρά πολυσύχναστων ρεστωράν και μερικά θεσπέσια ξύλινα σπίτια που ξεπετάγονται εδώ κι εκεί ανάμεσα στα μπετά της Σοβιετικής εποχής, το Krasnoyarsk είναι φανταστικό μέρος για να σπάσεις την μακριά διαδρομή τουΥπερσιβηρικού. Οι ευχάριστες εντυπώσεις ξεκινούν από την άφιξή μας, βλέποντας τις θαυμάσιες σοσιαλιστικού τύπου τοιχογραφίες σε κόκκινα μωσαϊκά που διακοσμούν τους τοίχους στην Πλατεία του Σιδηροδρομικού Σταθμού. Εδώ το ξενοδοχείο ήταν λίγο μακρύτερα από τον σταθμό και είναι αναγκαίο να πάρουμε ταξί. Μετά από διαπραγματεύσεις βρίσκουμε δύο μεγάλα ταξί αντί για τρία, που χωρούσαν και τα οκτώ άτομα της παρέας με τις αποσκευές και φθάνουμε στο ξενοδοχείο. Πολύ νωρίς για check-in, απλώς μετά τις διατυπώσεις αφήνουμε τις αποσκευές μας και ξεκινάμε, πάλι με ταξί, για την επίσκεψη του μεγάλου Φράγματος του Krasnoyarsk.
Ο καιρός είναι ζεστός αλλά ευχάριστος, ούτε συννεφάκι στον ορίζοντα και δίχως τον ενοχλητικό καύσωνα του Novosibirsk, η ατμόσφαιρα διαυγής και αναζωογονητική. Η διαδρομή μας είναι παράλληλη με τον ποταμό Yenisey ακολουθώντας έναν ορεινό δρόμο με στροφές, που ανεβοκατεβαίνει σε μεγαλειώδη βουνά καλυμένα από πεύκα και σημύδες, περνώντας μέσα από περιοχές με dachas (θερινά εξοχικά) κατοίκων της πόλης. Φθάνουμε σε ένα χωριό στο μέσον της διαδρομής, το Σιβηρικό χωριό Ovsyanka με παραδοσιακά παλιά ξύλινα σπίτια, εκεί όπου ο φημισμένος και ταλαντούχος Ρώσος συγγραφέας Victor Astafiev έζησε και πέθανε το 2001. Συνεχίζουμε μετά για το Φράγμα, τον Ενεργειακό Σταθμό του Krasnoyarsk, που βρίσκεται σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την πόλη. Είναι ένας εντυπωσιακός συμπαγής τοίχος που παράγει πάνω από 6 εκατομύρια κιλοβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, το 70% της οποίας καταναλώνεται από την Μονάδα Αλουμινίου του Krasnoyarsk, την δεύτερη μεγαλύτερη μονάδα αλουμινίου στον κόσμο. Πολλοί ίσως να ακούσατε πρόσφατα στις ειδήσεις για την διάσπαση ενός μεγάλου φράγματος στο Krasnoyarsk, με πολλά θύματα. Πρόκειται για ένα άλλο μικρότερο φράγμα, σε άλλη περιοχή του Krasnoyarsk, που εξυπηρετούσε κάποια μεταλλεία χρυσού. Το Krasnoyarsk ακούστηκε αρκετά και στις ειδήσεις του περασμένου καλοκαιριού, όντας στο επίκεντρο της μεγάλης φωτιάς που για πολλές εβδομάδες έκαιγε τα δάση της Σιβηρίας, με έναν θλιβερό απολογισμό καταστροφής 17 εκατομυρίων στρεμμάτων, μιάς έκτασης μεγαλύτερης από την έκταση της Ελλάδας! Είναι πολύ λυπηρό να σκέφτεσαι ότι η πανέμορφη αυτή περιοχή έχει υποστεί τέτοια καταστροφή...
O Σιδηροδρομικός Σταθμός του Krasnoyarsk
Ωραίες σοσιαλιστικές τοιχογραφίες σε κόκκινα μωσαϊκά που διακοσμούν έναν τοίχο στην Πλατεία Σιδηροδρομικού Σταθμού, Krasnoyarsk
Εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο του Ποταμού Yenisey και καλυμένων από δάση βουνών, στον δρόμο από το Krasnoyarsk προς το Φράγμα
Εκδρομή σχολικής τάξης σέ ένα σημείο με θέα επάνω από τον Ποταμό Yenisey, κατά μήκος του ορεινού δρόμου, από το Krasnoyarsk στο Φράγμα
Θέα του χωριού Ovsyanka
Υδροηλεκτρικός Ενεργειακός Σταθμός του Krasnoyarsk (Φράγμα)
Επιστρέφουμε στην πόλη από τον ίδιο δρόμο, ενώ κοντά βρίσκεται και το ξακουστό Φυσικό Πάρκο Stolby με τους εκπληκτικούς βραχώδεις σχηματισμούς του. Αμέσως μόλις φθάνουμε στην πόλη ξεκινάμε την περιήγηση. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του Krasnyoyarsk είναι τα μοναδικά παλιά ξύλινα σπίτια της Σιβηρίας, από τα οποία πολύ περισσότερα θα δούμε και στην επόμενη στάση μας, στο Irkutsk. Πολλές πόλεις της Σιβηρίας έχουν τέτοια γραφικά, περίτεχνα διακοσμημένα ξύλινα σπίτια που διατηρούνται από τον 19ο αιώνα . Οι προσόψεις των σπιτιών αυτών είναι διακοσμημένες με σκαλίσματα και σπειρώματα. Ειδική έμφαση είχε δοθεί στο στόλισμα των παραθύρων με πλούσια σκαλίσματα και έλικες, τα οποία δεν ήταν μόνο διακοσμητικά, αλλά και συμβολικά, απεικονίζοντας διάφορες ελπίδες και όνειρα των ανθρώπων του καιρού εκείνου. Για παράδειγμα, οι ιδιοκτήτες πίστευαν ότι τα κακά πνεύματα θα μπορούσαν να μπουν στην κατοικία μέσα από τους σκελετούς των θυρών και των παραθύρων, γιαυτό οι διακοσμήσεις που χρησιμοποιούνταν στα μέρη αυτά του σπιτιού ήταν για προστασία. Το σήμα του ήλιου μπορούσε να σχεδιαστεί μαζί με πριονωτά σχήματα αστεριών, που συμβόλιζαν την ζωή, την ευτυχία και το ξεκίνημα κάθε τι καλού. Συνήθως, πέντε ή και περισσότερα μεγάλα παράθυρα είναι στραμμένα προς τον δρόμο. Τα ξύλινα σπίτια της Σιβηρίας κατασκευάζονταν από κέδρο και πεύκο, επειδή το πεύκο βοηθάει στην διατήρηση της θερμότητας μέσα στο σπίτι.. Μερικές φορές τα θεμέλια ήταν από λάρικες (αγριόπευκα) επειδή είναι σταθερά και όταν διαβραχούν γίνονται δυνατά σαν σίδηρος.
Παλιά ξύλινα σπίτια της Σιβηρίας στο Krasnoyarsk
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησής μας, επισκεπτόμαστε την Κρατική Όπερα και Θέατρο Μπαλλέτου του Krasnoyarsk, την πηγή Reki Siberi που βρίσκεται μπροστά στην Όπερα και το Μνημείο στον Τσέχωφ, που ανεγέρθηκε το 1995 και αφιερώθηκε στα γεγονότα του 1890, όταν ο φημισμένος συγγραφέας, κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στη Σαχαλίνη, έμεινε στο Krasnoyarsk, δηλώνοντας ότι αποτελεί την ομορφότερη πόλη στη Σιβηρία. Επισκεπτόμαστε επίσης τον όμορφο Καθεδρικό Ναό Pokrovsky που έχει εξαιρετική εσωτερική διακόσμηση και το Big Ben του Krasnoyarsk που κατασκευάσθηκε στην κορυφή του Διοικητηρίου της πόλης το 2001, του οποίου η ώρα είναι συγχρονισμένη στο Ιντερνετ. Η πόλη δεν έχει κάποια σημαντικά αξιοθέατα πανεθνικής εμβέλειας, αλλά είναι μιά όμορφη, ζωντανή πόλη, με ωραία κτίρια και πολύ κόσμο στους δρόμους και τα μαγαζιά.
Κρατική Όπερα και Θέατρο Μπαλλέτου στο Krasnoyarsk
Το Συντριβάνι της Πόλης του Krasnoyarsk στην Πλατεία Θεάτρου με τον Πύργο Ρολογιού
Reki Siberi, συντριβάνι που βρίσκεται μεταξύ της Όπερας και της αριστερής όχθης του Ποταμού Yenisey, Krasnoyarsk
Μνημείο στον Τσέχωφ, που ανεγέρθηκε το 1995 στο Krasnoyarsk
Λέσχη Αξιωματικών του Krasnoyarsk
Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο, Krasnoyarsk
Μοντέρνα και κλασσικά κτίρια στο Krasnoyarsk
Καθεδρικός Ναός Pokrovsky, Krasnoyarsk
Το Big Ben του Krasnoyarsk
Πρωτότυπη υπαίθρια καντίνα, Krasnoyarsk
Υπαίθρια τέχνη, Krasnoyarsk
Στην Πλατεία Mira, Krasnoyarsk
Βραδιάζει πιά και βρισκόμαστε στην κεντρική πλατεία Mira (Πλατεία Ειρήνης), με θέα στον Ποταμό Yenisey. Ο Yenisey είναι ο κεντρικός και μεγαλύτερος από τους τρεις μεγάλους ποταμούς της Σιβηρίας που εκβάλουν στον Αρκτικό Ωκεανό (οι άλλοι δύο είναι ο Ob και ο Lena). Πηγάζοντας από την Μογγολία, ακολουθεί μιά βόρεια πορεία προς τον Κόλπο Yenisey στη Θάλασσα Καρά, διανύοντας 5.500 χιλιόμετρα και παροχετεύοντας ένα μεγάλο κομάτι της κεντρικής Σιβηρίας. Το τεράστιο λεκανοπέδιο του ποταμού είναι εδώ και χιλιάδες χρόνια τόπος ανθρώπινης δραστηριότητας, εμπορίου και κυνηγιού. Στον μώλο του ποταμού είναι αραγμένα μερικά μεγάλα κρουαζιερόπλοια που κάνουν τον διάπλου του Yenisey. Βλέπουμε με λαχτάρα και με κάποια ζήλεια το ένα πλοίο να ξεκινάει για το μεγάλο ταξίδι, μακάρι να μπορούσαμε να το πάρουμε! Η διαδρομή του κρατάει 3 νύχτες στον Yenisey, φθάνοντας μέχρι την πόλη Igarka, το τελευταίο σημείο που επιτρέπεται η πρόσβαση στους ξένους από την Ρωσική κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα, ή περιμένεις δυό νύχτες στην Igarka για να πάρεις το πλοίο ξανά, το οποίο στο ενδιάμεσο έχει φθάσει βόρεια μέχρι την Dudinka και επιστρέφει πίσω, κάνοντας 5 νύχτες αυτή τη φορά από την Igarka μέχρι το Krasnoyarsk (λόγω αντίθετης ροής του ποταμού η επιστροφή κρατάει περισσότερο). Ή, και μάλλον πιο πρακτική λύση, επιστρέφεις αεροπορικώς, είτε στο Krasnoyarsk είτε στη Μόσχα. Kαταγράφεται και αυτή η κρουαζιέρα στη λίστα των ανεκπλήρωτων επιθυμητών ταξιδιών που δεν ξέρουμε αν θα πραγματοποιηθούν ποτέ! Τρώμε για βράδυ σε ένα ρεστωράν της Πλατείας Mira και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας. Την επόμενη ημέρα η αναχώρησή μας είναι νωρίς το μεσημέρι, οπότε έχουμε χρόνο για την επίσκεψη του εξαιρετικού Εθνολογικού Μουσείου της πόλης, ένα από τα σημαντικότερα της Ρωσίας, με αρκετά στοιχεία για τους αυτόχθονες κατοίκους της περιοχής του Yenisey. Ξεκινάμε για το επόμενο και μάλλον πιό ενδιαφέρον κομμάτι της διαδρομής μας, το Irkutsk και την Λίμνη Βαϊκάλη, όπου θα φθάσουμε το επόμενο πρωί, με μιά ακόμη διανυκτέρευση στο τραίνο.
Η θέα της όχθης του Ποταμού Yenisey, Krasnoyarsk
Γέφυρα επάνω από τον Ποταμό Yenisey, Krasnoyarsk
Ποταμός Yenisey, Krasnoyarsk
Κρουαζιερόπλοιο στον μώλο του Krasnoyarsk, που ξεκινάει για κρουαζιέρα κατά μήκος του Ποταμού Yenisey
Εκπομπές Travelstories
