Κούβα Το ταξίδι με τη ninia, με φτερά, πούπουλα, σαντερία, casas και salsa.

[KIKI]

πολυ ωραια συνεχεια ...σε ευχαριστω Σταυρο

η φωτογραφια με τη γιδα με εστειλε αδιαβαστη !!!
Αυτο το νησι δεν σταματαει να με εκπλήσει ποτέ !!

 

[STAV]

Και μου αρεσουν πολυ κ τα μουσικα της γουστα !

και συ με τον αντίπαλο είσαι;

 

[STAV]

πολυ ωραια συνεχεια ...σε ευχαριστω Σταυρο

η φωτογραφια με τη γιδα με εστειλε αδιαβαστη !!!
Αυτο το νησι δεν σταματαει να με εκπλήσει ποτέ !!

και γω νόμιζα ότι η γίδα με έπιασε αδιάβαστο αλλά στη συνέχεια, χμμμμμ

 

[ioanna karagianni]

Όπως αυτή που σε έφτυσε, ότι βλέπει στο δρόμο να το δοκιμάσει.

Να υπενθιμήσω εδώ ότι είμαι αυτή που "έφτυσε" την Νεφέλη

 

[KIKI]

και εγω να θυμίσω στο Σταυρο οτι περιμενουμε την συνεχεια !!!

 

[ioanna karagianni]

Δεν ευκαιρεί Κική μου, άρχισε μαθήματα ισπανικών και έχει διαγώνισμα

 

[STAV]

Να υπενθιμήσω εδώ ότι είμαι αυτή που "έφτυσε" την Νεφέλη

τέτοια πράγματα δεν τα υπενθυμίζουν

 

[STAV]

Να βγει κανείς ή να μη βγει; Με είχε συνεπάρει αυτός ο μικρός χώρος αλλά το άγχος για τη μικρή μόνη έξω μεγάλωνε οπότε βγήκα να δω τι γίνεται. Προχωρήσαμε προς το αυτοκίνητο κάτω από ένα καυτό ήλιο και το άγρυπνο βλέμμα του Che. Τελείως διαφορετικός από την εικόνα που είχε αποτυπώσει ο φωτογραφικός φακός του Αλμπέρτο Κόρντα το 1960 και έμεινε στην αιωνιότητα. Σε αυτή τη φωτογραφία που μας κατέκλυζε παντού στην Κούβα και που όμως πέρα από το βλοσυρό και αποφασιστικό βλέμμα ενός γενειοφόρου αντάρτη υπήρχε και ένας άλλος Che, αυτός της ευαισθησίας.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αποφασίσαμε να πάρουμε την carretera central που πήγαινε στο Ciego de Avila, 111km μακριά περίπου και μετά για Camaquey. Στα 200km είναι το Cayo Coco. Δεν προλάβαμε να βγούμε στην carretera και άρχισαν τα όργανα.
-Να σου πω, πόσες φορές παντρεύτηκε αυτός;
-Δύο δε το πρόσεξες της λέω.
-Χμμμμμ και καλά αυτός ήταν άρρωστος, πώς γυρνούσε στα βουνά; Πώς έλεγαν τον πρώτο του έρωτα; Σε τι ηλικία ερωτεύτηκε για πρώτη φορά; Τόμπολα.
-Βρε αυτά είναι τα σημαντικά που θέλεις να ρωτήσεις γι αυτόν; Το ξέρεις ότι αυτός διάβαζε Αισχύλο, Σοφοκλή, Ηροδότο, Πλάτωνα που εσύ ανατριχιάζεις και που τα ακούς στο σχολείο; πήγα αλλού τη συζήτηση.

-Χμμμμμ σιγά τα λάχανα, εμένα άλλα με ενδιαφέρουν, δηλ. ποιος ήταν εκείνος που γύριζαν μαζί την Αμερική με μια μοτοσικλέτα;
-Τον Αλμπέρτο θα λες, Ο Τσε και ο Αλμπέρτο γύριζαν όλη τη Ν. Αμερική πάνω σε μια Χάρλεϊ Ντάβινσον, τους ενδιέφερε περισσότερο πως να διασκεδάσουν. Μάλιστα κρατούσε και ημερολόγιο, ονομαστό σαν "Τα ημερολόγια της μοτοσικλέτας" .
-Δηλαδή πήγε ταξίδι όπως πάνε και οι υπόλοιποι τουρίστες, όχι για επανάσταση; Τσίμπησε η μικρά.
-Ε,ναι, ουσιαστικά αυτά που κυριαρχούσαν στην περιοδεία τους ήταν μεθύσια, καυγάδες, γνωριμίες και άλλες "νεανικές περιπέτειες". Μάλιστα όταν περνούσαν τα σύνορα για την Χιλή δήλωσαν ότι ήταν λεπρολόγοι και οι τοπικές εφημερίδες των διάφορων χωριών και πόλεων που πέρναγαν έγραφαν άρθρα για το ταξίδι αυτών των 2 ριψοκίνδυνων νέων και δημοσίευαν και ένα με τίτλο "δύο ονομαστοί Αργεντινοί λεπρολόγοι διασχίζουν τη Ν. Αμερική με μια μοτοσικλέτα".
-Αααα πολύ ωραίο, να λέμε και εμείς ότι είμαστε λεπρολόγοι;
-Τρελάθηκες, τι ακούει τελικά κάποιος που ταξιδεύει με παιδιά, κρανιοεγκεφαλική κάκωση θα πάθω με αυτά που λες.

Δυστυχώς ήρθε πολύ γρήγορα η δεύτερη θανατηφόρα ερώτηση.
-Επιμένω, καλά δε μου λες καμιά γκόμενα δεν είχαν στα ταξίδια τους, έτσι την έβγαζαν σε όλη την Αμερική;
Αχ, το μαρτύριό μου θα συνεχιζόταν.
-Και που να το ξέρω αυτό, στο παντελόνι τους ήμουν; Κοίτα λίγο το τοπίο να ησυχάσουμε.
-Αποφεύγεις να βοηθήσεις στην ανάπτυξη των εγκυκλοπαιδικών μου γνώσεων!

Ευτυχώς ο δρόμος ήταν σαν αεροδιάδρομος, με 2 λουρίδες ανά κατεύθυνση, κανένα αυτοκίνητο, τελείως επίπεδο. Θα περάσουμε την Placetas, τυπική κουβάνικη πόλη χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο, άντε μόνο εκείνα τα αμαξάκια με τα άλογα που θύμιζαν Κηφισιά πριν 40 χρόνια να παρατηρήσουμε και προχωρήσαμε προς Cabaiguan.
Η Νεφέλη εκεί!
-Δε μου είπες ξεροσφύρι την έβγαζαν;
-Όχι ρε παιδάκι μου, μάλιστα σε μερικά χωριά αναγκάζονταν να δραπετεύουν κρυφά γιατί τους κυνηγούσαν με δικράνια οι χωρικοί επειδή πείραζαν τις κόρες τους. Μη ξεχνάς πλούσιος, μποέμ τύπος, σε ένα ταξίδι γεμάτο ξενύχτια, γυναίκες, ποτά όλα συμβαίνουν.
- Επιτέλους, απαντάς σε κάτι. Μα είπα και γω, να πετάει η μικρά, γιατί όπου γυρίσω βλέπω ένα αμπέχωνο και ένα μπερέ, τίποτε άλλο, τον έχουν αγιοποιήσει πια. Αυτή ήταν μόνο η ζωή του. Καλά σε πόσες χώρες πήγε;
-Σε αρκετές, πήγε και στο Περού, τι το ήθελα να το πω αυτό, στο Κούσκο και στα ερείπια του ναού του Μάτσου Πίτσου, μετά Κολομβία και Βενεζουέλα χωρίς τον κολλητό του και μετά γύρισε στην Αργεντινή. Έγραψε και βιβλίο από τις σημειώσεις που κρατούσε. Τις ("Notas de Viaje"), "Ταξιδιωτικές Σημειώσεις".
-Λες να γράψω και γω βιβλίο με τις σημειώσεις που κρατάω;
-Απαπά, δε νομίζω, είναι δύσκολος ο καιρός να βρεις χρηματοδότη.

Με τούτα και με εκείνα φτάσαμε στο Cabaiguan, μια πόλη στο πουθενά, περνάς μέσα από τον κεντρικό δρόμο του και τα είδες όλα κατά τη γνώμη μου. Η διαδρομή συνεχίζεται κόβοντας δρόμο για το Taguasco, τελείως επίπεδη γη, ποτάμια με βάρκες να κινούνται νωχελικά στο πουθενά,

καβαλάρηδες με σομπρέρος να σε προσπερνούν και να αναρωτιέσαι για την ταχύτητα του αλόγου.

Περνάμε μικρές πόλεις το Jatibonico, τη Majagua και τη Jocotea. Ώρα για φρούτα από τον Julio, αυτοκίνητα του 50 παρκαρισμένα παντού. Το τοπίο θυμίζει σαβάνα μάλλον παρά τροπική περιοχή.

Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, οπότε ακούω:
-καλά με εκείνο τον che δεν τελειώσαμε. Κανά ταξιδάκι πήγε αλλού;
-Ναι ρε πήγε. Με άλλον τώρα τον Καλίκα στην Βολιβία, βέβαια για Ινδία θέλανε αλλά δεν προέκυψε.
-Α, νάτα σαν και εμένα, Ινδία σου είπα ότι ήθελα αλλά τίποτα εσύ. Πήγαν και Περού εεε; Λοιπόν του χρόνου θέλω να με πας στο Περού.
-Καλά μωρό μου, εσύ θέλεις, ο Βενιζέλος θέλει; Τι σκέφτεσαι να γράψεις και δεύτερο ημερολόγιο;
-Γιατί ο che έγραψε;
-Και βέβαια το "Otra Vez" ("Πάλι Ξανά"). Με μνήμες από τη Βολιβία και τα γεγονότα που έζησε εκεί. Πήγε στο Εκουαδόρ και σε άλλες χώρες.
-Λοιπόν έχει αρχίσει να μου αρέσει ο che, θέλω να γυρίσω τη Λατινική Αμερική με τη φίλη μου τη Γαβριέλα, άλλο 14χρονο αυτό, μα πάμε σε εθελοντική οργάνωση και βεβαίως το ξεκαθαρίζω αρχίζουμε ισπανικά οικογενειακώς, μόλις φτάσουμε Ελλάδα, δεν έχει δεν συμφωνείς. Άσε που εδώ μου μιλάνε τα αγόρια ισπανικά και δεν καταλαβαίνω τι λένε;
-Α, γι αυτό θέλεις τα Ισπανικά και εγώ νόμιζα ότι ο Che…….. ;

Φτάνουμε στο Ciego de Avila όταν πέφτει άλλη βόμβα, ένοιωθα σαν τη Σύρτη, τέτοια πολιορκία ποιος έχει ζήσει;
-καλά θα κατεβούμε προς τα κάτω, χωρίς να δούμε Ατλαντικό; Μια βουτιά;

Είμαστε ήδη 460 km ανατολικά της Havana και μένουν άλλα 110 km δυτικά για το Camaguey.
Η απόφαση βγήκε γρήγορα, στρίβοντας προς τα πάνω και ακολουθώντας την Carretera de Moron,φτάνουμε στην πόλη του Κόκορα, τι παρωνύμιο και αυτό. Το όνομά της το πήρε η πόλη από το παρατσούκλι ενός διεφθαρμένου δικαστή τον οποίο πήραν με τις μπάφλες οι κάτοικοι. Το παρατσούκλι του ήταν, ο κόκορας του Μορόν. Για να τον εκδικηθούν του έστησαν και άγαλμα. Όχι του δικαστή, του κόκορα. Ο κιτσάτος χάλκινος κόκορας έξω από το hotelmoron είναι όλα τα λεφτά της πόλης. Ο δρόμος μέσα στην πόλη αλλάζει όνομα, μη ρωτήσει κανείς πως, Marti βέβαια και καταλήγει σε μια μικρή πλατεία με αναπαλαιωμένα σπίτια με κεραμίδια. Ακριβώς έξω από την πόλη αρχίζουν παράκτιες πεδιάδες με μανγκρόβια βλάστηση.
Περνάμε ανάμεσα από δύο λίμνες γεμάτες πουλιά, την Laguna de la Leche και την Laguna La Redonda. Εδώ είδαμε τα πρώτα φλαμίγκος στην Κούβα. Φτάσαμε στο Pueblo Hollandes, έχει και καμπαρέ κακό χρόνο νάχει και νάσου τα διόδια. Για πού το βάλατε; Cayo Coco; Κεφαλικός φόρος γρήγορα, έτσι απλά θα πάτε νομίζετε; Α και διαβατήρια παρακαλώ; Μα γιατί, δεν την κοπανάμε για Μαϊάμι, βρε φίλε. Διαβατήρια και άστε τα λόγια.

Ένας υπερυψωμένος δρόμος 27 km διασχίζει την Bahia de Perros, τον κόλπο των σκύλων δηλαδή και ο lonely planet να εκθειάζει μία τοποθεσία όπου κάποιος μπορεί να δει πλήθος, κοπάδια , ορδές από φλαμίγκος. Ε, μη το χάσουμε, Parador la Silla. Ένας γραφικός δρόμος καλυμμένος με ψηλά δέντρα καταλήγει σε μια ξύλινη καφετέρια. Κουβανοί, ξεκλήριζαν όλες τις οικογένειες των αστακοειδών της περιοχής, συνοδεύοντας την ασταμάτητη κίνηση της άνω και κάτω γνάθου με άπειρα λίτρα bucanero. Να και η θέα, φλαμίγκος ούτε για δείγμα, δύο ξαπλώστρες πάνω σε τσιμέντο μέσα σε μια λάσπη που δημιουργούσαν οι ρίζες των μαγκρόβιων δέντρων, να κυματίζει ένα σκουρόχρωμο λασπωμένο νερό, που είσαι lonelyplanet, άντε μία από τις φόλες που πολλές φορές τρώμε στις διακοπές. Ξανά πίσω, ο δρόμος μέσα στα νερά, επιτέλους φλαμίγκος παντού, φτάνουμε Cayo Coco.

Μεγάλοι δρόμοι, ξενοδοχεία που δημιουργούν ένα τοίχος, βρε που είναι η παραλία; Το ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα μετά το άλλο. Με θράσος μπαίνουμε σε ένα resort, ψάχνουμε να βρούμε διέξοδο προς τη θάλασσα, τίποτε, άσε που όλοι οι τουρίστες ήταν γύρω από μια πισίνα. Μα είναι τρελοί οι Ευρωπαίοι. Βγαίνουμε πάλι, στέλνοντας ένα φιλάκι στο φύλακα που ούτε σήκωσε το κεφάλι του, σκασίλα του. Από μακριά βλέπουμε ένα κουβάνικο αυτοκίνητο, βρε δικοί μας, που πάνε. Στρίβει ξαφνικά σε ένα μικρό δρομάκι, βουρ και εμείς τρέχοντας πίσω του. Playa, playa??? Μας κάνει νεύμα, ενώ διάφορα χέρια έδειχναν ακι, ακι, ακι,……. βρε πόσοι είναι μέσα. Φτάσαμε επιτέλους, μετά από δύο στροφές, σε μια απέραντη πουδραριστή παραλία. Εμείς οι ασπρουλιάρηδες τουρίστες και οι Κουβανοί. Ρε, ποιος λέει ότι δεν μπορούν να πάνε Κουβανοί στο Cayo Coco και σε άλλα μέρη; Ότι θέλεις ακούς μέχρι να φτάσεις σε αυτή τη χώρα.

Μια βουτιά στα νερά της…………….., εεε κάποιος να κλείσει τον θερμοσίφωνα. Αυτή δεν ήταν θάλασσα, τα ιαματικά λουτρά στην Αιδηψό ήταν, απαπααααα τόσο ζεστή θάλασσα, έλεγες να βγεις έξω να δροσιστείς. Αλλά το όλον σκηνικό απερίγραπτο, κουβανοί με τα πιονέρ να χορεύουν στην παραλία, μαυρούλικες οικογένειες να χασκογελούν με τα κύματα, κουβάνες μαμάδες να φωνάζουν με τα ταπεράκια ανά χείρας, οι μπαμπάδες να χουφτώνουν τις μαμάδες. Σουρεαλιστικές σκηνές. Έτσι ρε παιδάκι μου μια ζωντάνια, όχι σαν τους τουρίστες που είδαμε πριν στην πισίνα, που καθόντουσαν σαν συκωταριές στον ήλιο, αμίλητοι, ακίνητοι, ανέραστοι.

Το μικρό ξύλινο καφέ πάνω από τα μαγκρόβια με θέα τη θάλασσα, υπέροχο. Πρέπει να φύγουμε μια που φεύγει και η οικογένεια των κουβανών, να βρούμε και το δρόμο. Τους περιμέναμε μέχρι να μπούνε και οι δέκα μέσα στο αυτοκίνητο, α τώρα τους μετρήσαμε.

Αργά το απόγευμα πια παίρνουμε το δρόμο για Camaguey.
Από την Carretera Central, με μουσική Scorpions, τα χιλιόμετρα έφευγαν γρήγορα. Κατά τις 6.30 νάσου πάλι έξω τα ποδήλατα, σε όλους τους δρόμους, ο ήλιος αρχίζει να χάνεται.
Φτάνουμε, είναι νύχτα, ο δρόμος μας βγάζει μέσα στο κέντρο της πόλης. Αρχίσαμε να ρωτάμε για την Calle San Martin, άρχισε το ίδιο σενάριο, ένας να δείχνει από εδώ, άλλος από εκεί, όχι αυτό που ζήσαμε στο Remedios δεν θα ξαναγίνει ο εφιάλτης μας. Εεεεε amigo, εσύ με το τροχήλατο, το ποδηλατοταξί δηλ. πάρε τη διεύθυνση και τράβα μπροστά ακολουθούμε. Να είναι καλά ο προηγούμενος casas που σου κανονίζει τον επόμενο και έχεις την ησυχία σου.
Rent Room
Casa Colonial
Mirtha y Candido
Calle San Martin No 262
Entre Jesus Maria y Rosario
Camaquey
Tel: 0053-32-293957

Μες στο πηχτό σκοτάδι φτάσαμε κάπου, σε ένα στενό, σε μια ερημιά, σε κάτι πολύ μα πολύ ήσυχο, ψυχή ζώσα πουθενά, μα που πάμε να μείνουμε;;;; Ο τροχήλατος παίρνει τα 3 cuc του, χτυπάει το κλάξον όμως και περιμένει να βγει κάποιος. Στην πόρτα μια φάτσα κοιτάει περίεργα, ποιοι είναι αυτοί βραδιάτικα; Κουβαλάμε τα σακίδια μέσα, καθιστικό colonial όπως πάντα και τα δωμάτια σε ένα διαδρομάκι που καταλήγει στην κουζίνα και το δωμάτιο της οικογένειας. Φαγητό, γκεγκε τέτοια ώρα που ήρθατε. Να πάτε στο κέντρο, έτσι και αλλιώς Σάββατο βράδυ γίνεται της πόπης στην πόλη. Και πώς Mirtha μου; Εγώ πάντως από εδώ και πέρα, δεν ξαναρωτάω γιατί ξέρω πια την απάντηση. 5 block αριστερά και 3 δεξιά και βγήκατε. Όντως έτσι ήταν, βγήκαμε στην κεντρική πλατεία, συγκροτήματα έπαιζαν μουσικές του κόσμου, άνθρωποι να χορεύουν, μικρές μπάντες να παίζουν τη δική τους μουσική στα μαγαζιά, φαγητό με κεριά, τραγουδίστρια με παθιάρικη φωνή.
Camaguey. Μια πόλη…………………………………….…μια μουσική

 

[pattyyy]

Τι ωραία μέρα!

 

[zmaria]

Άργησε λίγο η συνέχεια αλλά ήταν αποζημιωτική!
Λατρεύω αυτό το ταξίδι πατέρα-κόρης!

Τραγουδάκι αύριο γιατί το νετ τα χει παίξει.

 

[zmaria]

 

[ILIA]

Παραγγελιά του συγγραφέως...

[media=youtube]_F-ZxeA7yNY[/media] ...ιμη. Ευχαριστούμε zmaria!!!:clap::clap::clap: