Σλοβακία Τσεχική Δημοκρατία Το πυρηνικό καταφύγιο της Τσεχοσλοβακίας & τα 24 μπαρ.

[psilos3]

Αν έρθω Θεσσαλονίκη που έχει μια πιθανότητα να ανέβω κατά τον Μάρτιο Απρίλιο θα σου στείλω αλλιώς στείλε αν κατέβεις Αθήνα! Θα σε πάω au revoir. Θα σου αρέσει! Παλιό Αθηναϊκό μπαρ που θυμίζει λίγο παμπ.

Μετά χαράς, μπαράρα ιστορική στην οποία προφανώς κι έχω πάει προ διετίας και βάλε, κάτι τέτοια τα ξετρυπώνω δε μου ξεφεύγουν!

 

[MarieAries]

Φοβερό Γιάννη, δεν το γνώριζα!!!
Αν ανέβεις Τίρανα έχει κι εκεί μπαράκια τέτοιου στυλ, τα βρήκα τώρα που πήγα, και 2 πολύ ωραία πρώην καταφύγια που λειτουργούν ως μουσεία (δυστυχώς δεν μένεις εκεί μέσα).
Δεν το ανέβασες στο φβ νομίζω, δεν ήξερα ότι έμεινες σε κάτι τέτοιο.
Περιμένω τις φωτό σου!

 

[psilos3]

Φοβερό Γιάννη, δεν το γνώριζα!!!
Αν ανέβεις Τίρανα έχει κι εκεί μπαράκια τέτοιου στυλ, τα βρήκα τώρα που πήγα, και 2 πολύ ωραία πρώην καταφύγια που λειτουργούν ως μουσεία (δυστυχώς δεν μένεις εκεί μέσα).
Δεν το ανέβασες στο φβ νομίζω, δεν ήξερα ότι έμεινες σε κάτι τέτοιο.
Περιμένω τις φωτό σου!

Ναι το τσέκαρα από το πρόσφατο ταξίδι σου, με τη διαφορά ότι αυτό στο Brno πέρα από επισκέψιμο αξιοθέατο λειτουργεί και σαν Hostel, ήταν τρομερή εμπειρία. Ανέβασα και το είχαμε σχολιάσει, μάλλον θα μπερδεύεσαι με κάποια άλλη εκδρομή.
Πολλά περισσότερα στα επόμενα κεφάλαια!

 

[psilos3]

Dobrý Večer Československo



Η αναχώρηση της Ryan για την Μπρατισλάβα ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι, έτσι με μια μικρή καθυστέρηση του τετάρτου επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος με θαυμάσιο φθινοπωρινό καιρό σε μια σύντομη και παράλληλα εξαιρετική πτήση.

(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία για το καλό)

Ήμασταν αρκετά σφιχτοί στα χρονικά μας περιθώρια, οπότε θεωρήσαμε καλύτερο να κλείσουμε ένα transfer κόστους 15€ για να βρεθούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο εμπορικό κέντρο «Nivy» στο υπόγειο του οποίου βρίσκεται εδώ και λίγα χρόνια ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων της πόλης, προκειμένου να μη χάσουμε το Flixbus:

Εν τω μεταξύ με το που απενεργοποίησα τη λειτουργία πτήσης βρήκα αρκετές κλήσεις από τον Νίκο που ήταν ήδη στην πόλη και σκεπτόμενος ότι κάτι δε πήγε καλά με το check in τον κάλεσα αμέσως, προκειμένου τελικά ν’ ακούσω το «Ελάτε γρήγορα, δε θα το πιστεύετε, είναι ότι καλύτερο έχουμε κάνει στη ζωή μας από άποψη διαμονής». Υπερβολικός είπα χωρίς να ξέρω…

Το λεωφορείο αναχώρησε και αυτό με μικρή καθυστέρηση, οπότε τέλος καλό. Ώρα επτά το απόγευμα και ήμασταν κιόλας στο Brno και τον κεντρικό σταθμό του απέναντι από το Grand Hotel, κτίσμα κι αυτό με τη δική του αρχιτεκτονική και σημασία που κρατάει από τα 1870, ξεκινώντας την πορεία μας προς το hostel από τους στολισμένους δρόμους της πόλης:

Περίπου δέκα λεπτά περπάτημα μας χώριζαν από το 10-Z Bunker, περνώντας αρχικά από τον εξαιρετικά φωτισμένο καθεδρικό ναό που βλέπαμε και από το λεωφορείο κατά την προσέγγιση, αλλά και από τη μεγάλη (μία απ’ όλες) χριστουγεννιάτικη αγορά στην κεντρική πλατεία. Την προηγούμενη μέρα μόλις έμαθα ότι το Μπρνο έφερε επισήμως τον τίτλο «European Christmas Market Capital» για το 2024, μια πόλη που έτσι κι αλλιώς φημίζεται για τις χριστουγεννιάτικες αγορές της:

• Ντίνο φτάσαμε, να ο Νίκος απέναντι μας περιμένει να μας βάλει μέσα
• Τι εννοείς φτάσαμε; Που είναι;
• Εδώ ρε, απέναντι, ...κάτω απ’ το λόφο

Η έκπληξη στα πρόσωπα μας μετατράπηκε σε ενθουσιασμό όσο παράλληλα μας τον μετέδιδε και ο φίλος μας που είχε εξερευνήσει το καταφύγιο, σε μια ειλικρινά πρωτόγνωρη εμπειρία. Περπατούσαμε ήδη στις δαιδαλώδεις στοές του προκειμένου να πάμε στο δωμάτιο μας, βλέποντας και τα εκθέματα μαζί με τη διακόσμηση του. Ορίστε και μια πρώτη εικόνα απ’ το ιδιαίτερο δίχως αμφιβολία δωμάτιο μιας που το ανέφερα:

Γνωρίζαμε καλά πως ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, οπότε δεν αναλωθήκαμε περισσότερο στην εξερεύνηση του καταφυγίου (διεξάγονταν εκείνη την ώρα και επίσημη ξενάγηση την οποία μπορούσαμε να ακολουθήσουμε δωρεάν) αλλάζοντας απλά ένα ρούχο προκειμένου να βγούμε στην παγωμένη νύχτα της πόλης για το ανάλογο καλωσόρισμα με μια τσέχικη μπύρα. Η διπλανή μας υπόγεια μπυραρία «Výčep Na stojáka Pekařská» (1) ήταν το ιδανικότερο σημείο για ντεμπούτο στα ωραία Τσέχικα βαρέλια απ’ ότι νομίζω:

Αφού καταρτίσαμε σχετικά το πλάνο της επόμενης ημέρας, ήπιαμε τη μπύρα μας κι αναχωρήσαμε για να δούμε ότι προλαβαίναμε, μια λογική που συμφωνήσαμε ν’ ακολουθήσουμε πιστά σε όλη την εκδρομή από την αρχή έως το τέλος της. Έτσι κινηθήκαμε κεντρικότερα συναντώντας πολύ κόσμο στη δεύτερη χριστουγεννιάτικη αγορά της πλατείας «Dominikánské náměstí» , ο οποίος έπινε τα gluhwein του διασκεδάζοντας με ωραίες μουσικές:

Προχωρούσαμε ήδη στον μεγάλο πεζόδρομο «Česká» του ιστορικού κέντρου με συγκεκριμένο σκοπό, ωστόσο δε μπορούσαμε να αντισταθούμε στο κάλεσμα της παραδοσιακής μπυραρίας «Stopkova Plzeňská Pivnice» (2) στην οποία μπήκαμε ευθύς αμέσως για μία παραδοσιακή Pilsner Urquell:

Όχι τίποτε άλλο, για τα παιδιά ήταν η πρώτη φορά στην Τσεχία και έπρεπε να μυηθούν στις διαδικασίες. Μια επιπλέον γύρα μπύρες και μια παραγγελία με τοπικά πιάτα από λουκάνικα -αρνίσια και μη- παρέα με αρκετά ομολογουμένως λαχανικά κι άκρως καυτερή γεύση για να ευνοείται η μπυροποσία, αποτέλεσε μια πολύ καλή εισαγωγή:

Χορτάτοι και αρκετά ευχαριστημένοι προχωρήσαμε για το υπόλοιπο της βραδιάς που ήταν αρκετά μεγάλο κατά πως φαινότανε στην πολύ ζωντανή αυτή πόλη. Η διαδρομή μας οδηγούσε λίγο εκτός κέντρου, για το λόγο αυτό κατευθυνθήκαμε βόρεια, περνώντας κι από τον Baroque ναό «Kostel svatého Tomáše» κατασκευής του 14ου αιώνα:

Η περιέργεια μας για μια ακόμη φορά μας έβαλε φρένο στα σχέδια, μιας και την έχουμε την αδυναμία όπως αποδείχτηκε στα υπόγεια bar, πόσο μάλλον όταν αυτά φέρουν και το όνομα «Jim Beam» (3) :

Όπως πολύ καλά θα ξέρετε όμως Τσεχία δεν είναι μόνο μπύρα αλλά και απόσταγμα, πιο συγκεκριμένα το διάσημο σε όλο τον κόσμο Αψέντι που θέλαμε διακαώς να δοκιμάσουμε. Οι συστάσεις μας οδήγησαν σε ένα ακόμα ιδιαίτερο μπαρ, Absinthe bar για την ακρίβεια με το όνομα «Naproti» (4) που στους χάρτες θα βρείτε ως Brno Absinthe Tour:

Ανοίξαμε την πόρτα και κατευθυνθήκαμε προς τον πολύ ωραίο χώρο του υπόγειου μπαρ, με μια μυρωδιά να μας κατακλύζει αμέσως. Δεν ήταν ιδέα μας, το χόρτο έδινε κι έπαιρνε εκεί μέσα κάνοντας μας ν’ αναρωτηθούμε αν είναι ή όχι νόμιμο στην Τσεχία, καθώς και το λόγο που παίζει ροκιές κι όχι π.χ. τις «καναβουριές» του Απόστολου Νικολαΐδη στα ηχεία που θα ταίριαζαν πολύ περισσότερο.
Ας είναι, είδαμε τον εντυπωσιακό κατάλογο και παραγγείλαμε το παραδοσιακό σκεύος με τα βρυσάκια, γεμάτο με πάγο και μια ποικιλία σχετικά ελαφριού αψεντιού που στην αρχή δεν άρεσε θυμίζοντας ούζο, όσο όμως γεμίζαμε ξανά και ξανά τα ποτήρια γινόταν ευχάριστο.

Εξάλλου για την εμπειρία το κάναμε, το ήπιαμε κι αναχωρήσαμε χαιρετώντας την κοπέλα που μας σέρβιρε η οποία για την ειρωνεία της υπόθεσης βγήκε να καπνίσει έξω στο πεζοδρόμιο, λες και το τσιγάρο της θα ήταν πρόβλημα στον τεκέ που δούλευε…

Καλά περνούσαμε δε λέω, είχε έρθει ώρα όμως για καμιά ζωντανή μουσική, επιστρέφοντας για το λόγο αυτό στο κέντρο και το «Music Lab» (5). Ωραίος χώρος, ωραίος κόσμος, μουσική όμως γιοκ εκείνη την ώρα μιας και πριν λίγο είχε σχολάσει, οπότε αρκεστήκαμε στις μπυρίτσες του πριν βγούμε ξανά προς τα έξω προς αναζήτηση:

Φέρναμε βόλτα τα στενάκια για λίγη ώρα, μέχρι που βρεθήκαμε έξω απ’ το μπαρ που δεν υπήρχε «The bar that doesn't exist - který neexistuje» (6) . Πλησίασα με δισταγμό βλέποντας μέσα, μιας και δεν ήταν τόσο του στυλ μας απ’ ότι φάνηκε, με την αντίστοιχη στιχομυθία ν’ ακολουθεί:

• Τι κοιτάς τόση ώρα; (οι άλλοι δύο)
• Δε ξέρω αν με ψήνει, αν είναι καλό (εγώ)
• Καλό είναι, μπείτε (ο άκυρος τύπος που κάπνιζε στο πεζοδρόμιο)
• Ρε Κωστάκη, πόσο ήπιαμε πάλι και καταλαβαίνω Τσέχικα; Μπαίνουμε (εγώ)

Τελικά μια χαρά ήταν για ένα πέρασμα, με τον Έλληνα που μας έκανε το ορίστε να ‘χει πιάσει και το χώρο του (μαζί με το μπουκάλι του και δυο Τσέχες) στο μπαρ:

Τι μας έλειπε από τη βραδιά; Μα βεβαίως ένα αυθεντικό κουβανέζικο ρούμι, τι άλλο; Δε ξέρω τι μας έπιασε, μας γυάλισε η ταμπέλα του, θυμηθήκαμε την Κούβα που έχουμε πάει και οι τρεις με νοσταλγία, μας άρεσε το εκπληκτικό μπαρ, ή απλά είδαμε φως και μπήκαμε; Πολλές οι ερωτήσεις, όπως και να ‘χει όμως η στάση στο «Cubana» (7) για ένα ποτήρι γλυκόπιοτο ρούμι ήταν γεγονός, οπότε θαυμάστε μπαρ:

Η ώρα ήταν περασμένη, ο κόσμος είχε φύγει ήδη για τα σπίτια του την ώρα που περνούσαμε από τη σχεδόν άδεια πλατεία ελευθερίας «náměstí Svobody», όχι όμως από τα περισσότερα καταστήματα που κρατούσαν ακόμη:

Με μια πρώτη ματιά το αμφιλεγόμενο αστρονομικό ρολόι από μαύρη πέτρα «Brněnský orloj» δε φαίνεται αυτό που είναι, ωστόσο βρίσκεται εκεί από το 2010 ως μνημείο της επετείου της αντίστασης του Μπρνο στη σουηδική πολιορκία κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου:

Ώρα δύο το ξημέρωμα, με μας να προχωράμε στους δρόμους της όμορφης πόλης με κατεύθυνση το καταφύγιο, χαμογελαστοί & αρκετά γεμάτοι από τις πρώτες μας ώρες σ’ αυτήν:

Είχαμε μπροστά μας μια πολύ σπουδαία μέρα…

 

[paefstra]

Ετσι με τα νουμερακια , να μην αναγκαζομαστε να τα μετραμε.

 

[psilos3]

Ετσι με τα νουμερακια , να μην αναγκαζομαστε να τα μετραμε.

Ήταν ο μόνος τρόπος να βγάλουμε άκρη με την καταμέτρηση, δε γινόταν αλλιώς, είχαμε μπερδευτεί.

 

[mariath]

Και μόνο που διάβασα τι ήπιατε παραπατάω...

 

[psilos3]

Και μόνο που διάβασα τι ήπιατε παραπατάω...

Κιόλας; Πρώτο κεφάλαιο είναι, ακόμα δεν αρχίσαμε!

 

[mariath]

Κιόλας; Πρώτο κεφάλαιο είναι, ακόμα δεν αρχίσαμε!

Μετά θα σας τραγουδήσω κιόλας

 

[Sam-chal]

Και μόνο που διάβασα τι ήπιατε παραπατάω...

Εμένα πάλι με έπιασε ...ακράτεια!

 

[psilos3]

Στα έγκατα του Brno



Σίγουρα είναι κάτι παράξενο και παράλληλα ωραίο το συναίσθημα του να ξυπνάς σ’ ένα τέτοιο χώρο, που εκτός των άλλων δε ξέρεις άμα έξω είναι μέρα ή νύχτα, χειμώνας ή καλοκαίρι κτλ.

Άφησα τους άλλους δύο να ξεκινήσουν για την αίθουσα του πρωινού μιας και ήθελα να ετοιμαστώ και να φωτογραφίσω και όποια σημεία μπορούσα. Απολαύστε τις εικόνες που -επιμελώς θα έλεγα κάποιες- παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή:

Φάγαμε το τίμιο πρόγευμα πίνοντας ένα μέτριας ποιότητας όμως καφέ και αφού ντυθήκαμε ζεστά κινήσαμε προς την έξοδο, όπου ακόμα και η υποδοχή του hostel κινείται στο ίδιο μοτίβο διακόσμησης, πλάι από την αίθουσα της μηχανής πετρελαίου που αποτελούσε έναν εναλλακτικό τρόπο παροχής ηλεκτρικής ενέργειας:

Ίσα που βγήκαμε στο δρόμο και στην παγωμένη ατμόσφαιρα της πόλης, βλέποντας την κόκκινη Ευαγγελική εκκλησία «Jana Amose» στο βάθος. Το μονοπάτι που έπρεπε ν’ ακολουθήσουμε βλέπετε ξεκινούσε ακριβώς δίπλα από την πύλη του καταφυγίου, στον λόφο που βρίσκεται ακριβώς από πάνω του:

Δε μπορώ να πω ότι δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα στο ανέβασμα προς το πάρκο της κορυφής του λόφου, βλέποντας τα διάφορα μνημεία που βρίσκονται διάσπαρτα σ’ αυτό, καθώς επίσης και τους εξαερισμούς του καταφυγίου που -μη ξεχνιόμαστε- είναι σκαμμένο στο λόφο. Ίσως και να περπατούσαμε πάνω απ’ το δωμάτιο μας. Τουλάχιστον εντυπωσιακό!

Η θέα από κείνο το σημείο του λόφου άρχισε ήδη να μας αποζημιώνει όσο προχωρούσαμε προς τα ενδότερα του κάστρου περνώντας τη πύλη του, μαζί με αρκετό ακόμη κόσμο:

Πέρα από την περιμετρική εικόνα του Brno, είχαμε μπροστά μας το «Špilberk», το κορυφαίο βασιλικό κάστρο της Μοραβίας χτισμένο σε Γοτθικό ρυθμό:

Το κτίσμα που ιδρύθηκε στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα από τον Τσέχο βασιλιά Přemysl Otakar II, έχει υποστεί ουκ ολίγες μεταβολές στο πέρασμα των αιώνων όπως είναι λογικό, αλλά κι ακόμη περισσότερες πολιορκίες, και το 1962 ανακηρύχθηκε εθνικό πολιτιστικό μνημείο μαζί με το πάρκο:

Στα πλαίσια του BRNOPAS+ είχαμε ελεύθερη πρόσβαση και στους εσωτερικούς χώρους, κόβοντας το όμως με συνοπτικές διαδικασίες μιας και θέλαμε να κάνουμε σωστή διαχείριση του χρόνου μας. Έτσι αφού ήπιαμε στα γρήγορα ένα καφεδάκι που κουβαλούσαμε μαζί μας στον προαύλιο χώρο, κατεβήκαμε προς την πίσω έξοδο του κάστρου περνώντας μπροστά από τον ορθόδοξο ναό «sv. Václava» προκειμένου να συνεχίσουμε την περιήγηση της ημέρας:

Ο χάρτης μας οδηγούσε δυτικά, περνώντας το δρόμο Uvoz ξεκινώντας και πάλι ν’ ανηφορίζουμε στο διπλανό λόφο, έως την είσοδο του επόμενου αξιοθέατου μας:

Αφού επιβεβαιώσαμε τα εισιτήρια μας στην αίθουσα υποδοχής και πήραμε οδηγίες μαζί μ’ ένα μικρό χάρτη μετάβασης, ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε και πάλι τα σκαλιά με κατεύθυνση το υπόγειο, μένοντας λίγα δευτερόλεπτα αργότερα με το στόμα ανοικτό:

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως οι περίφημες δεξαμενές «Žlutý kopec» που ‘ναι φτιαγμένες στις πλαγιές του λόφου Žlutý είναι το κορυφαίο αξιοθέατο της πόλης:

Τρεις τον αριθμό, φτιαγμένες διαδοχικά από το 1860 και μετά προκειμένου να υποστηρίξουν το σύστημα ύδρευσης του Brno, παροπλίστηκαν το 1997 περιμένοντας απλά την ανάδειξη τους σε πολιτιστικό μνημείο το 2019:

Η δεξαμενή νο1 που μόλις είδατε είναι και η παλαιότερη, φτιαγμένη από ψημένα κόκκινα τούβλα και πήλινο περίβλημα για στεγανότητα. Δίπλα της, ακολουθεί η νεότερη τρίτη δεξαμενή από τσιμέντο στην οποία φτάναμε από ένα εσωτερικό τούνελ:

Για να αντιληφθείτε την τάξη μεγέθους, οι διαστάσεις της διπλής τρίτης δεξαμενής είναι 30 x 35 m και 30 x 45 m με βάθος πάνω από 5m. Ο εντυπωσιακός φωτισμός που έχουν επιλέξει προσεκτικά οι Τσέχοι μαζί με κάποια αντικείμενα όπως αυτός ο μεγάλος καθρέφτης δίνουν στους χώρους μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα:

Για να φτάσουμε στη δεύτερη χρονολογικά και τελευταία, έπρεπε ν’ ανεβούμε ως την επιφάνεια καθώς η είσοδος της ήταν μερικά μέτρα μακριά.

Θα την χαρακτήριζα με μια πρώτη ματιά κάτι ενδιάμεσο στις άλλες δύο από πλευράς τεχνοτροπίας, αν και η κατασκευή της κρατάει από το τέλος του 19ου αιώνα. Εκεί πετύχαμε κατά την έξοδο μας κι ένα γκρουπ ξενάγησης που δυστυχώς ήταν στα Τσέχικα. Κρίμα και θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες, ωστόσο για όποιον ενδιαφέρεται είδα εκ των υστέρων πως προσφέρονται και οργανωμένες ξεναγήσεις:

Με μια αίσθηση ευφορίας για τα όσα είχαμε δει ξεκινήσαμε την κατάβαση του λόφου προκειμένου να κάνουμε ένα διάλειμμα. Είμαστε τυχεροί καθώς ο χώρος αυτός άνοιξε τις πύλες του για το κοινό την άνοιξη του 2024, μόλις λίγο καιρό πριν, γεγονός που άξιζε να το γιορτάσουμε.

Μπορεί λοιπόν το Lucky bastard με το ωραίο όνομα να ήταν κλειστό, ωστόσο σταθήκαμε και πάλι «luckies» καθώς απέναντι θα συναντούσαμε την παραδοσιακή τσέχικη μπυραρία «Hostinec U Bláhovky» (8) που είχα στις σημειώσεις μου και μας υποδέχτηκε με ανοικτές αγκάλες στο φιλόξενο πάγκο της:

Ήπιαμε ένα πρώτο, με τον μπάρμαν να προβαίνει σε μια κίνηση επιθετικού μάρκετινγκ γεμίζοντας μας τα ποτήρια που ‘χαν αδειάσει πριν προλάβουμε να του ζητήσουμε λογαριασμό…

Τι να κάναμε, να τα στέλναμε πίσω;
Κρίμα θα ήταν!

 

[varioAthens]

Νομιζω οτι αν ημασταν στην ιδια παρεα θα ειχα σοβαρο θεμα να ακολουθησω αυτο το προγραμμα