Χιλή Το νησί των μυστηρίων

[taver]

Για το ταξίδι στη Νότια Αμερική, πριν και μετά το νησί του Πάσχα, η αντίστοιχη ταξιδιωτική ιστορία βρίσκεται εδώ:
https://www.travelstories.gr/community/threads/Στη-γη-των-μεγάλων-ηφαιστείων.58835/

 

[Georgia1982]

Πολλά μπράβο και ευχαριστούμε για την υπέροχη ιστορία σου!

 

[Sassenach77]

Τι έρχεται να δει λοιπόν κανείς στο νησί του Πάσχα; Θα είχε κάποιο ενδιαφέρον αν δεν υπήρχαν τα Μοάι;

Ένας άξονας του ταξιδιού, αναμφισβήτητα, είναι οι αρχαιολογικές επισκέψεις. Το πόσο ενδιαφέρεται ο καθένας γι αυτές, εξαρτάται φυσικά από τα ενδιαφέροντά του. Ακόμα κι αυτές δεν περιορίζονται στα Moai, όμως, καθώς ο τοπικός πολιτισμός πέρασε από διάφορες φάσεις. Για παράδειγμα, η όλη ιστορία με τους εορτασμούς του «ανθρώπου πουλί» θα μπορούσε από μόνη της να αποτελεί πόλο έλξης.

Ένας δεύτερος άξονας, είναι η ίδια η απομόνωση του νησιού. Το γεγονός ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος δυσπρόσιτο και μακρινό, δίνει από μόνο του ένα ενδιαφέρον. ΟΚ, όχι για όλους, πρέπει να σε ενδιαφέρει και ο «τεχνολογικός τουρισμός» σε ένα βαθμό. Δεν είναι προφανές το πώς υπάρχει ενέργεια, τρεχούμενο νερό, τηλεπικοινωνίες, αποκομιδή απορριμάτων, τηλεόραση κλπ σε ένα τόσο δυσπρόσιτο μέρος.

Ένας τρίτος άξονας, είναι η σύγχρονη ιστορία του νησιού. Το πώς ένας λαός έφτασε στην σχεδόν πλήρη εξαφάνιση, και ανασχηματίστηκε. Το πώς διασώθηκαν οι προφορικές παραδόσεις του. Και το πώς μια χώρα που υπέφερε από την αποικιοκρατία εφάρμοσε αποικιοκρατικές πρακτικές σε ένα μικρότερο λαό. Και η σημερινή πολιτική ανακατωσούρα με τις διαμαρτυρίες, τις παραχωρήσεις της Χιλής και τους «Rapa Nui Parliament».

Ένας τέταρτος άξονας, είναι η πολυνησιακή κουλτούρα. Πέραν από τους χορούς και τις μουσικές, η γνωριμία με τα μέρη που γεννήθηκαν έννοιες και κουλτούρες που ενσωματώνουμε σήμερα και στο δικό μας πολιτισμό, και με την τοπική κουζίνα, είναι λόγος επίσκεψης.

Ένας πέμπτος άξονας, είναι ο νότιος ειρηνικός, στον οποίο βρισκόμαστε. Η παραλία με τη λευκή άμμο, τα κύματα για τους surfers, ο ευμετάβλητος πλην γενικά ζεστός καιρός, οι δυνατότητες για snorkeling, trekking, ιππασίες από μόνες τους είναι λόγος επίσκεψης.

Τα δυο τελευταία, βέβαια, τα βρίσκεις και στα άλλα νησιά της Πολυνησίας.

Όμως, ο βασικός λόγος επίσκεψης, για μένα είναι άλλος. Δεν έχουμε και πολλά παραδείγματα στην ιστορία της ανθρωπότητας που ένας λαός αποίκισε ένα μέρος και στη συνέχεια έμεινε εκεί χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο για αρκετούς αιώνες. Αν το δεις και σαν κοινωνικό πείραμα (της μόδας η έκφραση τελευταία), είναι μοναδικό. Βλέπεις πως από το τίποτα αναπτύσσονται ομάδες και «φυλές» που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Βλέπεις το ρόλο της προστασίας της φύσης και της βιώσιμης ανάπτυξης. Βλέπεις πως αναπτύχθηκε μια οικονομία σε μια κοινωνία που δεν είχε ανακαλύψει την έννοια του χρήματος. Βλέπεις πως οι πατροπαράδοτες πεποιθήσεις κάποια στιγμή εγκαταλείπονται και εξελίσσονται ή αλλάζουν, ακόμα και χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα.

Αλλά υπάρχουν και ένα σωρό κρυμμένα μυστικά στο νησί, αν κάποιος έχει παραπάνω χρόνο να διαθέσει, ή δυνατότητα να πάρει μεταφορικό μέσο.

Δεν θα μπορούσες να το θέσεις καλύτερα!

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές ιστορίες - Κ. και Νότια Αμερική

 

[taver]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές ιστορίες - Κ. και Νότια Αμερική

Το νησί του Πάσχα δε βρίσκεται στην Κεντρική ή στη Νότια Αμερική αλλά στην Ωκεανία.

 

[silversurfer]

Σωστο άλλα ανηκει στη Χιλή την οποία έχουμε τοποθετήσει στο forum στις χώρες τις Κεντρικής/Νότιας Αμερικής

 

[taver]

Σωστο άλλα ανηκει στη Χιλή την οποία έχουμε τοποθετήσει στο forum στις χώρες τις Κεντρικής/Νότιας Αμερικής

Και η Γαλλική Πολυνησία ανήκει στη Γαλλία, αλλά τις σχετικές ιστορίες δεν τις βάλατε στην Ευρώπη, φτιάξατε ειδικό tag...

 

[travelbreak]

Τι έρχεται να δει λοιπόν κανείς στο νησί του Πάσχα; Θα είχε κάποιο ενδιαφέρον αν δεν υπήρχαν τα Μοάι;

Ένας άξονας του ταξιδιού, αναμφισβήτητα, είναι οι αρχαιολογικές επισκέψεις. Το πόσο ενδιαφέρεται ο καθένας γι αυτές, εξαρτάται φυσικά από τα ενδιαφέροντά του. Ακόμα κι αυτές δεν περιορίζονται στα Moai, όμως, καθώς ο τοπικός πολιτισμός πέρασε από διάφορες φάσεις. Για παράδειγμα, η όλη ιστορία με τους εορτασμούς του «ανθρώπου πουλί» θα μπορούσε από μόνη της να αποτελεί πόλο έλξης.

Ένας δεύτερος άξονας, είναι η ίδια η απομόνωση του νησιού. Το γεγονός ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος δυσπρόσιτο και μακρινό, δίνει από μόνο του ένα ενδιαφέρον. ΟΚ, όχι για όλους, πρέπει να σε ενδιαφέρει και ο «τεχνολογικός τουρισμός» σε ένα βαθμό. Δεν είναι προφανές το πώς υπάρχει ενέργεια, τρεχούμενο νερό, τηλεπικοινωνίες, αποκομιδή απορριμάτων, τηλεόραση κλπ σε ένα τόσο δυσπρόσιτο μέρος.

Ένας τρίτος άξονας, είναι η σύγχρονη ιστορία του νησιού. Το πώς ένας λαός έφτασε στην σχεδόν πλήρη εξαφάνιση, και ανασχηματίστηκε. Το πώς διασώθηκαν οι προφορικές παραδόσεις του. Και το πώς μια χώρα που υπέφερε από την αποικιοκρατία εφάρμοσε αποικιοκρατικές πρακτικές σε ένα μικρότερο λαό. Και η σημερινή πολιτική ανακατωσούρα με τις διαμαρτυρίες, τις παραχωρήσεις της Χιλής και τους «Rapa Nui Parliament».

Ένας τέταρτος άξονας, είναι η πολυνησιακή κουλτούρα. Πέραν από τους χορούς και τις μουσικές, η γνωριμία με τα μέρη που γεννήθηκαν έννοιες και κουλτούρες που ενσωματώνουμε σήμερα και στο δικό μας πολιτισμό, και με την τοπική κουζίνα, είναι λόγος επίσκεψης.

Ένας πέμπτος άξονας, είναι ο νότιος ειρηνικός, στον οποίο βρισκόμαστε. Η παραλία με τη λευκή άμμο, τα κύματα για τους surfers, ο ευμετάβλητος πλην γενικά ζεστός καιρός, οι δυνατότητες για snorkeling, trekking, ιππασίες από μόνες τους είναι λόγος επίσκεψης.

Τα δυο τελευταία, βέβαια, τα βρίσκεις και στα άλλα νησιά της Πολυνησίας.

Όμως, ο βασικός λόγος επίσκεψης, για μένα είναι άλλος. Δεν έχουμε και πολλά παραδείγματα στην ιστορία της ανθρωπότητας που ένας λαός αποίκισε ένα μέρος και στη συνέχεια έμεινε εκεί χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο για αρκετούς αιώνες. Αν το δεις και σαν κοινωνικό πείραμα (της μόδας η έκφραση τελευταία), είναι μοναδικό. Βλέπεις πως από το τίποτα αναπτύσσονται ομάδες και «φυλές» που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Βλέπεις το ρόλο της προστασίας της φύσης και της βιώσιμης ανάπτυξης. Βλέπεις πως αναπτύχθηκε μια οικονομία σε μια κοινωνία που δεν είχε ανακαλύψει την έννοια του χρήματος. Βλέπεις πως οι πατροπαράδοτες πεποιθήσεις κάποια στιγμή εγκαταλείπονται και εξελίσσονται ή αλλάζουν, ακόμα και χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα.

Αλλά υπάρχουν και ένα σωρό κρυμμένα μυστικά στο νησί, αν κάποιος έχει παραπάνω χρόνο να διαθέσει, ή δυνατότητα να πάρει μεταφορικό μέσο. Αντί άλλων σχολίων, θα σας παραθέσω τέσσερα σύντομα ντοκιμαντέρ του Evan Hadfield με πλάνα από το νησί και θεματολογία που το αφορά:

Κλείνοντας, να σας δώσω το trailer από ένα επερχόμενο ντοκιμαντέρ του Sergio M. Rapu, που είναι ο μόνος Rapa Nui που εργάζεται σε κινηματογραφικές παραγωγές σε Αγγλόφωνη χώρα (ως σκηνοθέτης & παραγωγός). Τον ανακάλυψα τυχαία, ψάχνοντας για τον ωμόνυμο αρχαιολόγο…

Εγώ θα πω τη μαύρη μου αλήθεια: αν δεν υπήρχαν τα ταξιδιωτικά γραφεία να μας ζαλίζουν με συγκεκριμένους προορισμούς, ούτε που θα σκεφτόμασταν να πάμε.
Το Νησί του Πάσχα για μενα δεν είχε κανένα άλλο ενδιαφέρον εκτός από τα αγάλματα. Αλλά και αυτά να μην υπήρχαν, αφού τα πρακτορεία πάνε τον κόσμο και πολλοί γνωστοί μου έχουν πάει στη μέση του ωκεανού να το δουν, θα πάω κι εγώ.
Έχω διαβάσει ένα σωρό ιστορίες για παρόμοια μέρη, αλλά αφού κανείς δεν μιλά γι αυτά, εγώ δεν μπαίνω στον κόπο να πάω.
Ακόμα και σε αυτό το φόρουμ είναι ελάχιστοι εκείνοι που πάνε σε μέρη που δε σε πάνε τα γραφεία. Δεν υπάρχουν πολλοί σαν τον Στέργιο και την Αλεξάνδρα με τη βέσπα τους. Ούτε Αρμενάκια. Τους έχασα αυτούς.
και ο godimitris κάπου την άραξε.

 

[taver]

Εγώ θα πω τη μαύρη μου αλήθεια: αν δεν υπήρχαν τα ταξιδιωτικά γραφεία να μας ζαλίζουν με συγκεκριμένους προορισμούς, ούτε που θα σκεφτόμασταν να πάμε.
Το Νησί του Πάσχα για μενα δεν είχε κανένα άλλο ενδιαφέρον εκτός από τα αγάλματα. Αλλά και αυτά να μην υπήρχαν, αφού τα πρακτορεία πάνε τον κόσμο και πολλοί γνωστοί μου έχουν πάει στη μέση του ωκεανού να το δουν, θα πάω κι εγώ.
Έχω διαβάσει ένα σωρό ιστορίες για παρόμοια μέρη, αλλά αφού κανείς δεν μιλά γι αυτά, εγώ δεν μπαίνω στον κόπο να πάω.
Ακόμα και σε αυτό το φόρουμ είναι ελάχιστοι εκείνοι που πάνε σε μέρη που δε σε πάνε τα γραφεία. Δεν υπάρχουν πολλοί σαν τον Στέργιο και την Αλεξάνδρα με τη βέσπα τους. Ούτε Αρμενάκια. Τους έχασα αυτούς.
και ο godimitris κάπου την άραξε.

Δεν ξέρω. Δε μιλάω ούτε με τουριστικά γραφεία (δεν έχω δώσει καν το e-mail μου σε κανένα τουριστικό γραφείο για να παίρνω ενημερώσεις), ούτε με ανθρώπους που ταξιδεύουν μ' αυτά. Οπότε θεωρώ πως τουλάχιστον από την πλευρά μου, δεν υπήρχε μιμητισμός, και δε με ζάλισε κανένα γραφείο, και δε γνωρίζω καν που σε πάνε τα γραφεία και που όχι.

Είχα ενημερωθεί, είχα διαβάσει και την παλιότερη ιστορία του @Yorgos και όχι μόνο, ψάχνομαι γενικά για τα απομονωμένα μέρη και για τις μικροοικονομίες, είχα άποψη και δεν περίμενα κανένα γραφείο να με παρασύρει. Υποψιάζομαι ότι για μένα το νησί ήταν πιο ενδιαφέρον απ' ότι για σένα, αλλά υποψιάζομαι επίσης ότι δεν το επισκεφθήκαμε για τους ίδιους λόγους.

 

[travelbreak]

Δεν ξέρω. Δε μιλάω ούτε με τουριστικά γραφεία (δεν έχω δώσει καν το e-mail μου σε κανένα τουριστικό γραφείο για να παίρνω ενημερώσεις), ούτε με ανθρώπους που ταξιδεύουν μ' αυτά. Οπότε θεωρώ πως τουλάχιστον από την πλευρά μου, δεν υπήρχε μιμητισμός, και δε με ζάλισε κανένα γραφείο, και δε γνωρίζω καν που σε πάνε τα γραφεία και που όχι.

Είχα ενημερωθεί, είχα διαβάσει και την παλιότερη ιστορία του @Yorgos και όχι μόνο, ψάχνομαι γενικά για τα απομονωμένα μέρη και για τις μικροοικονομίες, είχα άποψη και δεν περίμενα κανένα γραφείο να με παρασύρει. Υποψιάζομαι ότι για μένα το νησί ήταν πιο ενδιαφέρον απ' ότι για σένα, αλλά υποψιάζομαι επίσης ότι δεν το επισκεφθήκαμε για τους ίδιους λόγους.

Όλο αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα. Κανένας δεν πάει χωρίς να έχει επηρεαστεί από κάποιον, είτε γραφείο είναι αυτό είτε γνωστός. Μόνο οι ερευνητές και οι ναυαγοί.
Κι εγώ έχω πάει σε μέρη που δεν έχει πατήσει τουριστικό γραφείο, όχι μόνο ελληνικό αλλά ούτε και ευρωπαϊκό. Αλλά έτυχε να έχω διαβάσει κάτι, κάπου, κάποτε. Και φυσικά αυτό βρίσκεται δίπλα σε κάτι που τα γραφεία πηγαίνουν. Για παράδειγμα, πόσοι ξέρουν εκτός Καναδά το Carcross; Ναι, αλλά είναι δίπλα στο Whitehorse, που ενίοτε πάνε τα γραφεία.
Κάτσε και βάλε κάτω τους προορισμούς που έχεις πάει και πες μας σε πόσους δεν πάει το Versus. Εννοείται ότι εσύ και μια εικοσαριά εδώ μέσα πάτε σε προορισμούς που τα πρακτορεία δεν πρόκειται να πάνε ποτέ. Αλλά όταν ο άλλος πάει στο Λάος μια εβδομάδα θεωρώ ότι επηρεάστηκε και από τα πρακτορεία. Όταν θα πάει εκεί αλλά θα μείνει ένα μήνα, του βγάζω το καπέλο.
Όταν θα πας στο ονειρεμένο σου ταξίδι, στο Iles Kerguelen, τότε σίγουρα δε σε έχει επηρεάσει κανείς.
Προσωπικά δε σε ξέρω καθόλου καλά για να γνωρίζω και τα κριτήρια των επιλογών σου. Τα δικά μου τα καταλάβατε.

 

[Yorgos]

Όλο αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα. Κανένας δεν πάει χωρίς να έχει επηρεαστεί από κάποιον, είτε γραφείο είναι αυτό είτε γνωστός. Μόνο οι ερευνητές και οι ναυαγοί.
Κι εγώ έχω πάει σε μέρη που δεν έχει πατήσει τουριστικό γραφείο, όχι μόνο ελληνικό αλλά ούτε και ευρωπαϊκό. Αλλά έτυχε να έχω διαβάσει κάτι, κάπου, κάποτε. Και φυσικά αυτό βρίσκεται δίπλα σε κάτι που τα γραφεία πηγαίνουν. Για παράδειγμα, πόσοι ξέρουν εκτός Καναδά το Carcross; Ναι, αλλά είναι δίπλα στο Whitehorse, που ενίοτε πάνε τα γραφεία.
Κάτσε και βάλε κάτω τους προορισμούς που έχεις πάει και πες μας σε πόσους δεν πάει το Versus. Εννοείται ότι εσύ και μια εικοσαριά εδώ μέσα πάτε σε προορισμούς που τα πρακτορεία δεν πρόκειται να πάνε ποτέ. Αλλά όταν ο άλλος πάει στο Λάος μια εβδομάδα θεωρώ ότι επηρεάστηκε και από τα πρακτορεία. Όταν θα πάει εκεί αλλά θα μείνει ένα μήνα, του βγάζω το καπέλο.
Όταν θα πας στο ονειρεμένο σου ταξίδι, στο Iles Kerguelen, τότε σίγουρα δε σε έχει επηρεάσει κανείς.
Προσωπικά δε σε ξέρω καθόλου καλά για να γνωρίζω και τα κριτήρια των επιλογών σου. Τα δικά μου τα καταλάβατε.

To versus πάει σε 160 χωρες, τι να κάνουμε;;; Να επινοήσουμε άλλες; Βέβαια στο 90% των προγραμμάτων του συμμετέχουν μόλις 2-3 δεκάδες άτομα κάθε χρόνο και αν.

Εκτοςαπο τους γνωστούς και τα πρακτορεία, ο κόσμος επηρεάζεται κι απιαλλααπραγματα οπωςερεθισματα από βιβλία, ταινιες, μια φωτογραφικη εκθεση, μια αρχαιολογικη μελετη, κάτι που ειδεστον Τεν τεν....

Γενικά ο κόσμος που ταξιδεύει ανεξάρτητα, ελάχιστα επηρεάζεται αποτα πρακτορεία. Πού και να επηρεαζοταν δηλαδή, δε βλέπω κατι το μεμπτό, αλλά στην εποχη του ιντερνετ, της καλωδιακης τηλεόρασης και των λοιπών, νομίζω ο ρόλος των πρακτορειων ειναι αμελητέος.

Για μένα το Νησι του Πασχα είναι στα 5 πιο συγκλονιστικά μέρη που έχω πάει οπουδηποτε στον πλανήτη. Το μυστηριο, η φυση, η απομονωση, η ιστορία το κάνουν πολύ μοναδικό. Δεκτές φυσικά και οι αντιθετες απόψεις, απλωςκαταθετω τη δική μου.

 

[KIKI]

Περίμενα να βρω ελευθερη ωρα να διαβασω την ιστορια σου τελειωμένη . Δικαιωθηκα .

Πολυ καλογραμμένη και με υπέροχες φωτογραφιες . Μπράβο !

Η άλλη υπέροχη ιστορια του Γιωργου με κάλυψε στο συναισθημα , η δική σου και στη νόηση .
Τελειος συνδυασμος για ενα προορισμό που θέλω πολυ να επισκεπτώ .