babaduma
Member
- Μηνύματα
- 5.057
- Likes
- 7.820
- Επόμενο Ταξίδι
- terra incognita
- Ταξίδι-Όνειρο
- α του Κενταύρου
Σήμερα
Κάθομαι σ’ ένα βράχο κι αγναντεύω την απεραντοσύνη του ωκεανού. Πόση δύναμη κρύβεται μέσα του! Και το ξέρει καλά: Οι περισσότεροι που τόλμησαν να την αμφισβητήσουν δεν έζησαν για να διηγηθούν το κατόρθωμά τους. Και κατά έναν περίεργο, μαγικό τρόπο, από τη στιγμή που θα το παραδεχθείς, θα το αποδεχθείς, θα του το αναγνωρίσεις, η δύναμη αυτή μεταφέρεται μέσα σου και σε γεμίζει με μιαν απίστευτη ηρεμία!
Ρουφάω με λαχτάρα το νοτισμένο αέρα που με δροσίζει ευχάριστα. Τον ευχαριστώ νοερά που χάρη σ’ αυτόν η ανάβαση μέχρι εδώ ήταν λιγότερο επώδυνη κάτω απ’ τον καυτό ήλιο. Το βλέμμα μου σταματάει λίγο στα τέσσερα μικρά νησάκια, ακατοίκητα, βραχονησίδες ουσιαστικά, που αχνογράφονται σε όχι μεγάλη απόσταση μέσα στην πρωινή αχλύ.
Η θάλασσα δεν φαίνεται πολύ ταραγμένη αλλά τα φαινόμενα απατούν. Απόδειξη τα κύμματα που σκάζουν πάνω τους. Το ίδιο μ’ εκείνα μερικές δεκάδες μέτρα στο κενό, στο χάσμα κάτω απ’ τα πόδια μου.
Το κεφάλι μου είναι άδειο από σκέψεις. Από τα μικρά (και μεγάλα), καθημερινά, τετριμμένα προβλήματα που μας απασχολούν. Παρατηρώ έναν από τα εκατομμύρια γλάρους που δηλώνουν μόνιμη κατοικία το νησί. Κι αυτός παρατηρεί. Τι να σκέφτεται άραγε;
Ή μήπως δεν παρατηρεί αλλά απλά καραδοκεί; Δε δείχνει αδιάφορος για την παρουσία μου, το αντίθετο μάλιστα. Έτοιμος για δράση – αν τυχόν πλησιάσω επικίνδυνα. Δεν έχω τέτοια πρόθεση – προς το παρόν τουλάχιστον. Αρκούμαι στον τηλεφακό της φωτογραφικής μου μηχανής για το πορτραίτο του. Αυτού αλλά και της παρέας του, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα που μοιάζουν πρωταγωνιστές σε remakeτης ταινίας “Τα πουλιά” του Χίτσκοκ. Έχουν επιτεθεί στους εισβολείς της επικρατείας τους που μοιάζουν να τά ‘χουν χαμένα και απομακρύνονται μάλλον εσπευσμένως.
Με την άκρη του ματιού μου πιάνω μιαν άλλη κίνηση. Ανθρώπινη φιγούρα πάνω στο βράχο, αποθανατίζει μάλλον την ίδια σκηνή που κατέγραψα και ο ίδιος πριν λίγο. Δικιά μας είναι. Σε λίγο θα ‘ναι κοντά και θα συνεχίσουμε μαζί – κατά το μάλλον ή ήττον – την εξερεύνηση αυτού του νησιού. Του νησιού των γενναίων…
Κάθομαι σ’ ένα βράχο κι αγναντεύω την απεραντοσύνη του ωκεανού. Πόση δύναμη κρύβεται μέσα του! Και το ξέρει καλά: Οι περισσότεροι που τόλμησαν να την αμφισβητήσουν δεν έζησαν για να διηγηθούν το κατόρθωμά τους. Και κατά έναν περίεργο, μαγικό τρόπο, από τη στιγμή που θα το παραδεχθείς, θα το αποδεχθείς, θα του το αναγνωρίσεις, η δύναμη αυτή μεταφέρεται μέσα σου και σε γεμίζει με μιαν απίστευτη ηρεμία!
Ρουφάω με λαχτάρα το νοτισμένο αέρα που με δροσίζει ευχάριστα. Τον ευχαριστώ νοερά που χάρη σ’ αυτόν η ανάβαση μέχρι εδώ ήταν λιγότερο επώδυνη κάτω απ’ τον καυτό ήλιο. Το βλέμμα μου σταματάει λίγο στα τέσσερα μικρά νησάκια, ακατοίκητα, βραχονησίδες ουσιαστικά, που αχνογράφονται σε όχι μεγάλη απόσταση μέσα στην πρωινή αχλύ.
Η θάλασσα δεν φαίνεται πολύ ταραγμένη αλλά τα φαινόμενα απατούν. Απόδειξη τα κύμματα που σκάζουν πάνω τους. Το ίδιο μ’ εκείνα μερικές δεκάδες μέτρα στο κενό, στο χάσμα κάτω απ’ τα πόδια μου.
Το κεφάλι μου είναι άδειο από σκέψεις. Από τα μικρά (και μεγάλα), καθημερινά, τετριμμένα προβλήματα που μας απασχολούν. Παρατηρώ έναν από τα εκατομμύρια γλάρους που δηλώνουν μόνιμη κατοικία το νησί. Κι αυτός παρατηρεί. Τι να σκέφτεται άραγε;
Ή μήπως δεν παρατηρεί αλλά απλά καραδοκεί; Δε δείχνει αδιάφορος για την παρουσία μου, το αντίθετο μάλιστα. Έτοιμος για δράση – αν τυχόν πλησιάσω επικίνδυνα. Δεν έχω τέτοια πρόθεση – προς το παρόν τουλάχιστον. Αρκούμαι στον τηλεφακό της φωτογραφικής μου μηχανής για το πορτραίτο του. Αυτού αλλά και της παρέας του, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα που μοιάζουν πρωταγωνιστές σε remakeτης ταινίας “Τα πουλιά” του Χίτσκοκ. Έχουν επιτεθεί στους εισβολείς της επικρατείας τους που μοιάζουν να τά ‘χουν χαμένα και απομακρύνονται μάλλον εσπευσμένως.
Με την άκρη του ματιού μου πιάνω μιαν άλλη κίνηση. Ανθρώπινη φιγούρα πάνω στο βράχο, αποθανατίζει μάλλον την ίδια σκηνή που κατέγραψα και ο ίδιος πριν λίγο. Δικιά μας είναι. Σε λίγο θα ‘ναι κοντά και θα συνεχίσουμε μαζί – κατά το μάλλον ή ήττον – την εξερεύνηση αυτού του νησιού. Του νησιού των γενναίων…
, και ξεροσταλιάζουμε κάτι μήνες περιμένοντας τη συνέχεια!
