Geo4
New Member
- Μηνύματα
- 3
- Likes
- 1
Καλησπέρα . Μπορείς να μας πεις για τα δύο μουσεία της Μαδρίτης :ντελ Πράδο και Reina Sofia ?Madrid – Barcelona!
Ola! Το ματς αυτό πραγματοποιήθηκε τη Semana Santa δηλαδή τη μεγάλη βδομάδα των Καθολικών και ήταν ένα ντέρμπι με τα όλα του! Σε ένα ματς αμφίρροπο, οι δύο μεγάλες κυρίες της Ισπανίας τα έδωσαν όλα και το αποτέλεσμα κρίθηκε στις λεπτομέρειες! Είχε έρθει η στιγμή να αξιολογήσουμε κι εμείς, την Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη, δυο δυνατούς αντιπάλους του τουριστικού χάρτη παγκοσμίως! Οι απόψεις διίστανται για το ποια τελικά είναι η καλύτερη πόλη της Ισπανίας να επισκεφτείς, να χαρείς, να γυρίσεις, να ζήσεις! Τις συναντήσαμε ηλιόλουστες, υπέρλαμπρες με την καταπληκτική τους αρχιτεκτονική, με την ιστορία της τέχνης, τις πολύβουες αγορές, την έντονη ζωή, τον αέρα ανεκτικότητας και ελευθερίας αλλά και την κοσμοπλημμύρα τους σε σημείο ασφυκτικό και κουραστικό. Λαοθάλασσα έχω δει πολλές φορές στη ζωή μου σε πολλές περιοχές της Ευρώπης. Όμως αυτό που γίνεται στη Μαδρίτη και ειδικά στη Βαρκελώνη να έχει ΠΑΝΤΟΥ χιλιάδες ανθρώπους δεν το είχα ξαναζήσει.
Λίγα πράγματα γνώριζα για τη Μαδρίτη, και το συμπέρασμα που είχα βγάλει είναι πως για τους περισσότερους μάλλον είναι ένας υποτιμημένος προορισμός. Η Μαδρίτη, έχει το μεγαλύτερο υψόμετρο από όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης με 667 μέτρα κι επίσης είναι το τρίτο μεγαλύτερο μητροπολιτικό κέντρο της Ευρώπης με 6,5 εκ. μετά το Λονδίνο και το Παρίσι. Η Μαδρίτη δεν έχει μεγάλο παρελθόν αφού μόλις το 1561 έγινε πρωτεύουσα της Ισπανίας, όταν ο Φίλιππος Β’ μετέφερε εδώ την αυλή του από το Τολέδο. Δεν θα τη συγκρίνω με μητροπόλεις όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι γιατί θα ήταν άδικο. Αλλά ούτε μπορεί εύκολα να συναγωνιστεί το λαμπερό ανταγωνιστή της τη Βαρκελώνη. Ωστόσο καταφέρνει να συμπληρώσει τα κενά και να χτυπήσει στα ίσια την πρωτεύουσα της Καταλονίας! Μου άρεσε που είναι κοσμοπολίτικη, με έντονη νυχτερινή ζωή, με εξαιρετικά taps bar, με μουσεία παγκόσμιας κλάσης, με υπέροχες γραφικές γειτονιές αλλά και μεγάλες επιβλητικές λεωφόρους, κι έτσι δεν μας άφησε παραπονεμένους και μπορώ να πω πως τη βρήκα άκρως γοητευτική και κλασάτη!
Είχα την εντύπωση πως η Μαδρίτη δεν είναι και η πιο πράσινη πόλη, όμως εγώ είδα μια πόλη γεμάτη από άφθονα τεράστια καταπράσινα πάρκα, θαυμάσιους δεντροφυτεμένους λεωφόρους, λουλούδια, εμβληματικά πράσινα τοπία και κήπους. Και είναι γεγονός πως η Μαδρίτη, έχει κάνει τεράστια άλματα όσον αφορά τους χώρους πρασίνου και θεωρείται μια Πράσινη Αναγέννηση του 21ου αιώνα . Με τους δρόμους της γεμάτα με δέντρα, έχει το δεύτερο υψηλότερο αριθμό ευθυγραμμισμένα δέντρα στον κόσμο. Με 298.000 μονάδες, μόνο το Τόκιο έχει περισσότερα. Χώροι πρασίνου αναπτύσσονται συνεχώς και αυξάνονται ξεπερνώντας τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Μπορεί τη Μαδρίτη να μην την ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά, όμως είναι μια πόλη με παλμό και ενέργειά και καταφέρνει να κερδίζει και να γοητεύει τους επισκέπτες της.
Plaza de la Villa
Viaducto de Segovia
Calle del Arenal
Tapas bar, La Fontana de Oro, Calle de la Victoria
Στην αντίπερα όχθη η βασίλισσα Βαρκελώνη! Για άλλους υπερεκτιμημένη για άλλους μια από τις ομορφότερες πόλεις στην Ευρώπη. Το σίγουρο είναι πως η Βαρκελώνη μας πρόσφερε εναλλαγές και σίγουρα δεν μας άφησε να βαρεθούμε. Η Βαρκελώνη έγινε παγκοσμίως γνωστή με τη διοργάνωση των εκπληκτικών Ολυμπιακών αγώνων το 1992, και έκτοτε δεν ξαναείδε πίσω της! Η Βαρκελώνη αποτελεί περίπτωση πολύ πετυχημένης πολεοδομικής αναγέννησης, με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες, επωφελήθηκε από τις αλλαγές που έγιναν, τις διατήρησε, τις εξέλιξε και άλλαξε η ζωή της. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την Αθήνα! Το πιο εντυπωσιακό αυτής της αλλαγής είναι η περιοχή του λιμανιού και η παραλία Μπαρτσελονέτα, που μετατράπηκαν από ένα βρώμικο και παραμελημένο σύμπλεγμα δρόμων σε ένα νέο λαμπερό παράθυρο στον πολιτισμό και τη γαστρονομία της μεσογείου! Είναι γεμάτο αποβάθρες, εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας, εκπληκτικά μουσεία, εστιατόρια και πολλά σημεία με πανοραμική όμορφη θέα. Η Βαρκελώνη συναγωνίζεται τα καλύτερα πολιτιστικά κέντρα της Ευρώπης, βρίσκεται στο προσκήνιο της επιχειρηματικής ζωής και της αρχιτεκτονικής της Ισπανίας, όμως ταυτόχρονα παλεύει για την προσωπική της ταυτότητα και την ανεξαρτησία της Καταλονίας.
Plaça de Sant Felip Neri - Barri Gotic
El Born
Font Màgica
Πάμε όμως να δούμε πως διαμορφώθηκε αυτή η βαθμολογία και ποιος τελικά επικράτησε!
Αρχιτεκτονική:
Η μεγάλη ιστορική κληρονομιά της Βαρκελώνης περιλαμβάνει ερείπια ρωμαϊκών κτιρίων αλλά και σύγχρονη αρχιτεκτονική, με μια καλή δόση γοτθικού ρυθμού και modernista. Όταν η αρ νουβό σάρωνε το δυτικό κόσμο, η Καταλανική της εκδοχή, ο modernismo έγινε η πιο ακραία μορφή της και ο Γκαουντί ο σημαντικότερος πρωταγωνιστής της. Ο Γκαουντί έσπασε το φράγμα του συντηρητισμού και μαζί με άλλους άλλαξε ριζικά την αρχιτεκτονική παράδοση δημιουργώντας πρωτότυπες κατασκευές και κάνοντας σχεδιαστικές ''τρέλες''! Ο Antonio Gaudi ρίχνει σκιά σε κάθε βήμα μας στην Βαρκελώνη! Το αποκορύφωμα της φαντασίας του Gaudi το Park Guell, το Μέγαρο Γκουέλ (Palau Guell) δίπλα στη la Rambla, η Casa Batllo, η Casa Mila καθώς και αρκετά άλλα κτίρια που είχε οικοδομήσει που του είχαν ζητηθεί από εύπορες οικογένειες. Επίσης ήταν γνωστός για τους φανοστάτες που σχεδίασε στους δρόμους και τις πλατείες με στοιχεία μοντερνισμού όπως στην Placa Reial. Τελευταίο και ανολοκλήρωτο έργο του, η εκκλησία Sagrada Familia που έχει γίνει το σύμβολο της Βαρκελώνης. Η εμμονή του Γκαουντι με τη Σαγράδα Φαμίλια είχε γίνει τόσο μεγάλη, που όταν δεν είχε πλέον πόρους για τη χρηματοδότηση, πούλησε τα υπάρχοντά του και ζητιάνευε από τους φίλους του. Αν και ημιτελής, η εκκλησία αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO μαζί με έξι άλλα κτίρια του Γκαουντί στη Βαρκελώνη.
Casa Mila (La Pedrera)
Casa Batlló & Casa Amatller
Sagrada Familia
View attachment 235946
Θα αναφέρω όμως και τον πολεοδόμο Ildefons Cerda, που σχεδίασε το 19ο αιώνα την επέκταση της Βαρκελώνης και έφτιαξε την περιοχή Eixample, που αποτελείται από τετράγωνα 113 επί 113 μέτρων χωρισμένα από λεωφόρους 20 μέτρων. Αγαπημένος μου δρόμος η Passeig de Gracia. Από την άλλη, οι ουρανοξύστες όπως ο γνωστός πύργος Agbar, ο ολυμπιακός πύργος του Καλατράβα που θυμίζει την ένδοξη αναγέννηση της πόλης, το περίφημο ''ψάρι'' του Frank Gehry στην Barceloneta να χαζεύει τους λουόμενους, αποδεικνύουν πως η Βαρκελώνη δε βαριέται, δεν εφησυχάζει, δεν φοβάται να αλλάξει , να αναπτύσσεται, και να εξελίσσεται.
Barri Gotic
Passeig Marítim de la Barceloneta
Torre de Comunicacions de Montjuïc, Olympic Parc de Montjuïc
Όμως και η Μαδρίτη δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη αρχιτεκτονικά. Υπάρχει μια ποικιλία αρχιτεκτονικών ρυθμών με κτίρια της εποχής των Αψβούργων γύρω από τις Plaza Mayor και Plaza de la Villa, που μπλέκονται με τα μπαρόκ της εποχής των Βουρβόνων και τις νεοκλασικές γραμμές αυτών του 18ου αιώνα. Αγαπημένος μου δρόμος η λεωφόρος Gran Via, μια περίτεχνη και αριστοκρατική εμπορική οδός με επιβλητική αρχιτεκτονική, με ουρανοξύστες και καταπληκτικά Art Nouveau και Art Deco μέγαρα, που τα περισσότερα κατασκευάστηκαν μετά το 1910. Αποτελεί το κέντρο ψυχαγωγίας με πολλούς κινηματογράφους, θέατρα, μιούζικαλ, νυχτερινά κέντρα και μπαρ, και είναι γνωστή ως ισπανικό Broadway! Πολλά κτίρια στο γραφικό ιστορικό κέντρο μου θύμισαν λίγο Πορτογαλία, λόγω των διακοσμητικών πλακιδίων στις προσόψεις τους. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν από τη Μαδρίτη και οι σύγχρονοι ουρανοξύστες που βρίσκονται στην κεντρική λεωφόρο Paseo de la Castellana, το οικονομικό, επιχειρηματικό και εμπορικό ιστό της πόλης, μέχρι τους περίφημους κεκλιμένους πύργους Torres KIO, ένα από τα σύγχρονα σύμβολα της πόλης, που οριοθετούν την βόρεια είσοδο της Ισπανικής πρωτεύουσας.
Plaza Mayor
Plaza del Callao
Gran Vía
Calle Cava Baja - Latina
Torres KIO στη Plaza Castilla
Πολύ δυνατή λοιπόν και η Μαδρίτη αλλά έχουμε άνετη επικράτηση της Βαρκελώνης στην κατηγορία Αρχιτεκτονική! Madrid – Barcelona: 0 – 1
Μουσεία / Τέχνη:
El Greco, Βελάθκεθ, Γκόγια, Ριμπέρα, Μιρό, Νταλί, Πικάσο, είναι μερικοί απ' τους μεγαλύτερους δασκάλους της ιστορίας της ζωγραφικής, που είτε γεννήθηκαν, είτε έζησαν ή μεγαλούργησαν στις 2 πόλεις και τα εκθέματα τους κοσμούν τα σπουδαία μουσεία στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη. Και οι δύο πόλεις αγαπάνε την τέχνη αλλά το Πράδο, το Μουσείο Thyssen-Bornemisza και το Centro de Arte Reina Sofia είναι ένα σύνολο μουσείων που αλληλοσυμπληρώνονται και μπορούν να ανταγωνιστούν άφοβα μουσεία όπως αυτά του Παρισιού, του Λονδίνου και της Φλωρεντίας. Ειδικά το Prado στεγάζει μία από τις σπουδαιότερες συλλογές τέχνης στον κόσμο, που ακόμα κι εμένα με εντυπωσίασε! Μπορεί λοιπόν να είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα μιλήσει για πινακοθήκες, αλλά τα μουσεία της Μαδρίτης είναι από μόνα τους ένας σημαντικός λόγος να επισκεφτείς την πρωτεύουσα της Ισπανία. Πολλοί μάλιστα λένε πως ότι αξίζει στη Μαδρίτη είναι τα μουσεία της! Γκολ για τη Μαδρίτη φυσικά! Madrid – Barcelona: 1 – 0
Κόστος:
Η επικράτηση σ’ αυτόν τον τομέα, ήταν σχετικά εύκολη. Στη Μαδρίτη μπήκαμε στα δυο σημαντικότερα μουσεία δωρεάν, εκμεταλλευόμενοι την απογευματινή προσφορά που έχουν με δωρεάν είσοδο, 2 ώρες πριν κλείσουν. Το ίδιο ισχύει και για το Βασιλικό Παλάτι που δεν πήγαμε αν και ήθελα να πω ένα γεια στην Λετίσια και την πεθερούλα της τη Σοφία! Στην Βαρκελώνη χρυσοπληρώνεις ότι φέρνει την υπογραφή του Γκαουντί. Τουλάχιστον μπήκαμε δωρεάν στο κάστρο του Μονχουίκ λόγω Κυριακής. Οι μεγάλες αγορές τροφίμων San Miguel και Boqueria είναι εξίσου ακριβές. Τα τάπας γενικά είναι ακριβά και πολλές φορές είναι γκουρμέ δημιουργίες και με ακριβά υλικά γι’ αυτό συνήθως έχουν 1,95€ το ένα. Θες πέντε για να χορτάσεις. Όμως στη Μαδρίτη φάγαμε και ποιοτικό ταπο-σαντουιτσάκι με 1€ και χορταστικό! Όπως και τα αναμνηστικά σουβενίρ στη Μαδρίτη είναι πιο φτηνά. Ο καφές και η μπύρα μου φάνηκαν φτηνά και στις δυο πόλεις. Γενικότερα η Βαρκελώνη είναι πιο ακριβή με τα 20ευρα να φεύγουν σαν 5ευρα, κι έτσι το γκολ της οικονομίας το βάζει η Μαδρίτη!
Madrid – Barcelona: 1 – 0
Ποικιλία:
Στη Μαδρίτη οι γειτονιές έχουν τις δικές τους αστικές προσωπικότητες. Το κέντρο είναι γραφικό με δαιδαλώδη στενά που την ηρεμία τους κόβουν μεγάλοι λεωφόροι όπως η Gran Via, η η Calle de Alcala, η Paseo de la Castellana. Από τα επιβλητικά μέγαρα της Gran Via στις γραφικές γειτονιές του ιστορικού κέντρου από την ακριβή και φινετσάτη Salamanca στην πολυπολιτισμική εναλλακτική συνοικία Lavapies. Έχει τα μεγάλα πάρκα της όπως την όαση του τεράστιου πάρκου Ρετίρο (Parque de El Retiro), καθώς και τους κήπους Campo del Moro και το πάρκο del Oeste. Είναι επίπεδη και ελάχιστα σημεία της προσφέρουν μια κάποια πανοραμική άποψη. Έχει όμως και ποταμό τον ταπεινό Manzanares που περνά λίγο έξω από το κέντρο, όμως λίγοι τον γνωρίζουν και μάλλον τον χαίρονται μόνο οι κάτοικοι.
Calle de Toledo
Calle de Alcalá
Gran Vía
Calle Cava Baja - Latina
Calle de San Carlos - Lavapies
Στη Βαρκελώνη οι αμμώδεις παραλίες, η μεσόγειος θάλασσα, ο λόφος Μονζουίκ με την άπλετη θέα, η κοσμοπολίτικη συνοικία Eixample με τα αρ νουβό αριστουργήματα και τα αμέτρητα τετράγωνα της χωρισμένα από λεωφόρους , η γραφική γοτθική συνοικία και η El Born με τα στενά σοκάκια, η εναλλακτική El Raval, η Gracia με το Parc Guell στην πλαγιά του όρους Carmel με την πανοραμική θέα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Βαρκελώνη δεν σε αφήνει να βαρεθείς.
Playa de la Barceloneta
Θέα από το Castell de Montjuïc
Plaça Espanya
Barri Gotic
Rambla del Raval
Passeig de Gràcia
Από κει και πέρα και οι δύο πόλεις προσφέρουν απλόχερα ποικιλία από πολιτιστικές προτάσεις ενώ στο θέμα της διασκέδασης και της έντονης ζωής είναι σχεδόν ισάξιες. Madrid – Barcelona: 0 – 1
Άνθρωποι:
Η γενική άποψη που επικρατεί στον κόσμο, είναι πως οι Μαδριλένοι είναι έξω καρδιά και ιδιαίτερα φιλικοί. Δεν θα πω κάτι διαφορετικό. Πράγματι συμπάθησα τους κατοίκους της Μαδρίτης που έχουν μια εξωστρέφεια και που ενώ δεν κατέχουν την αγγλική γλώσσα κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να εξυπηρετήσουν και να βοηθήσουν. Φαίνονται χαλαροί, άνετοι και θα έλεγα πως οι Μαδριλένοι ζούνε πιο έντονα από τους Καταλανούς κυρίως τη νύχτα! Από την άλλη οι Βαρκελωνέζοι, είναι ένας περήφανος λαός (όπως όλοι οι Καταλανοί), και αυτή την υπερηφάνεια πολλοί την αντιμετωπίζουν ως αλαζονεία. Είναι φιλελεύθεροι, είναι πιο πλούσιοι από τους υπόλοιπους Ισπανούς, έχουν στιλ και η αυτοπεποίθηση τους είναι ιδιαίτερα αυξημένη! Κατά καιρούς διάβαζα, πως δεν είναι φιλικοί με τους ξένους επισκέπτες και δεν ενδιαφέρονται να εξυπηρετήσουν σωστά. Ε λοιπόν είδα το ακριβώς αντίθετο. Σε μια πόλη που βουλιάζει από τουρισμό, όπου κι αν πήγαμε, με όποιον κι αν συναναστραφήκαμε, εξυπηρετηθήκαμε άψογα. Και άψογα και πολύ γρήγορα. Κι αν στην Μαδρίτη το περίμενα, στην Βαρκελώνη μου ήρθε ξαφνικό αλλά πολύ ευχάριστο! Πάρα πολύ φιλικοί απέναντί μας σε μουσεία, σε καφέ, σε εστιατόρια, σε καταστήματα ακόμα και στην μπουτίκ της Barcelona που επικρατούσε χαμός. Δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με τα αγγλικά ή με τη νοηματική γλώσσα και θα έλεγα πως στη Βαρκελώνη συνεννοηθήκαμε πιο καλά με τα αγγλικά απ’ ότι στη Μαδρίτη. Ισοπαλία αν και ένα γκολ ακόμα θα το έδινα στη Βαρκελώνη! Madrid – Barcelona: 1 – 1
Φαγητό:
tapas στη Βαρκελώνη
Churros με πηχτή σοκολάτα στη Μαδρίτη
Από τα πιο κλασικά tapas bar της Μαδρίτης, Museo del Jamón
Κατ’ αρχήν να ξεκινήσω με το ότι θα ήθελα να επιστεφτώ ξανά τις δυο πόλεις και το μόνο που θα κάνω από το πρωί μέχρι το βράδυ, είναι να τρώω και να πίνω στα καταπληκτικά tapas bar. Να χαλάσω όλα τα λεφτά μου εκεί! Αγάπησα την φιλοσοφία των taps bar και τα ίδια τα τάπας σε κάθε τους μορφή. Τα tapas είναι μια από τις μεγαλύτερες συνεισφορές της Ισπανίας στις διεθνείς διατροφικές συνήθειες. Θα έλεγα πως ταιριάζουν με το ταπεραμέντο των Ισπανών γιατί η κατανάλωση τους συμβάλει στην επικοινωνία των ανθρώπων! Τα tapas είναι ορεκτικά σε μικρές μερίδες, κι έτσι ο κόσμος μετακινείται από μπαρ σε μπαρ τρώγοντας, πίνοντας και συζητώντας με τους φίλους τους μέχρι αργά το βράδυ. Τα θαλασσινά και το χαμόν (ζαμπόν), είχαν την τιμητική τους με τη συνοδεία μπύρας ή κρασιού. Με τα tapas δεν σκάσαμε από το φαγητό, αλλά μας κρατούσαν χορτάτους μέχρι το επόμενο σνακ! Εκτός από τα taps bar, οι αγορές San Miguel και Boqueria της Μαδρίτης και Βαρκελώνης αντίστοιχα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γευτούμε απίστευτα φρέσκα και λαχταριστά tapas, σαντουιτσάκια ή φρούτα σε τρελή ποικιλία και ποιότητα. Με τις ανάλογες τιμές πάντα! Στη Βαρκελώνη φάγαμε και εξαιρετικές πίτσες. Στη Μαδρίτη τα taps bar έχουν μια πιο παραδοσιακή μορφή και παραπέμπουν σε κάτι πιο παλιό και αυθεντικό.
Το tapas bar, Alhambra στη Calle de la Victoria
Mercado de San Miguel - Madrid
Mercado de La Boqueria - Barcelona
Από την άλλη στη Βαρκελώνη ξεκίνησε η γαστρονομική επανάσταση της Ισπανίας με υψηλά πρότυπα και εκλεπτυσμένα μεσογειακά πιάτα, επηρεαζόμενη από τη γειτονική Γαλλία, ενώ τα εστιατόρια είναι κατασκευασμένα με σύγχρονη αρχιτεκτονική και διακοσμημένα με έπιπλα διασήμων σχεδιαστών. Οι διαφορές λοιπόν με τη Μαδρίτη είναι αρκετές. Προφανώς στην καινοτομία και την εξέλιξη της γαστρονομίας η Βαρκελώνη κερδίζει. Μολονότι λόγω κόστους δεν είχαμε τη δυνατότητα να φάμε σε κάτι διάσημο και εκλεπτυσμένο, και εφόσον φάγαμε καλά και στις δύο, η ισοπαλία εδώ είναι δίκαιη! Madrid – Barcelona: 1 – 1
Ατμόσφαιρα:
Η ατμόσφαιρα, είναι μια γενική κατηγορία και σίγουρα υποκειμενική. Θα μπορούσε να περικλείσει όλες τις παραπάνω κατηγορίες. Όμορφες γειτονιές και δρόμους, πλατείες, καφέ και tapas bar, νυχτερινή ζωή και πολλά ακόμα. Ατμόσφαιρα μπορεί να είναι και κάτι που δύσκολα θα μπορούσα να το εξηγήσω. Είναι η αύρα που νιώθουμε από ένα μέρος, τα συναισθήματα, η ανεμελιά, η ελευθερία, η χαρά. Άλλωστε ένα ταξίδι δεν είναι τα αξιοθέατα που βλέπουμε, αλλά τα συναισθήματα και οι στιγμές που δημιουργούνται μέσα από αυτά. Στιγμές και όμορφες και άσχημες, στιγμές ξέγνοιαστες και στιγμές με ταλαιπωρία. Στη Βαρκελώνη συνολικά πέρασα καλύτερα. Ένοιωσα πιο έντονα, χάρηκα περισσότερο, απόλαυσα τον ήλιο και το απέραντο γαλάζιο. Η Βαρκελώνη μου έδωσε μια μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας και ξενοιασιάς. Έχει έναν αέρα δυναμισμού και ζωντάνιας, που σε ελάχιστες πόλεις το έχω δει! Madrid – Barcelona: 0 – 1
Madrid – Barcelona: 3 - 5
Νικήτρια του ντέρμπι η Βαρκελώνη. Θα μπορούσα να βάλω κι άλλες κατηγορίες όπως πανοραμική θέα αλλά και πάλι θα νικούσε η Βαρκελώνη! Όμως πέρα από τα νούμερα και τα σκορ, και οι δυο πόλεις της Ισπανίας κατάφεραν να μας κερδίσουν χωρίς όμως να τις κατατάσσω στις αγαπημένες μου πόλεις. Είναι βέβαια νωπό το ταξίδι, οπότε θα έχω καλύτερη άποψη όταν κατασταλάξει μέσα μου. Ήταν όμως ένα ταξίδι γεμάτο, χορταστικό, με πολλές εναλλαγές και αρκετά κουραστικό. Κουραστικό όχι γιατί αλλάξαμε αεροπλάνα, πήραμε τρένα και ήμασταν από δω κι από κει. Κουραστικό γιατί ποτέ άλλοτε δεν περπατήσαμε τόσα χιλιόμετρα και αυτό που μας κούρασε περισσότερο ήταν οι υπόγειες διαδρομές. Λιώσαμε το μετρό και περπατήσαμε ατελείωτους διαδρόμους και σκάλες, ειδικά της Βαρκελώνης σε σημείο να μη θέλω να μπω ξανά σε μετρό τους επόμενους μήνες. Ευτυχώς δηλαδή στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε κι έτσι δεν θα μπω στον πειρασμό!
Λαοθάθασσα στη La Rambla - Βαρκελώνη
Λαοθάλασσα στη Calle de Preciados / Puerta del Sol - Μαδρίτη
Special guest star Toledo & Girona!
Είχαμε όπως και δύο τρομερές guests stars! Αν κάτσω να σκεφτώ ποια ήταν η ωραιότερη μέρα στο ταξίδι και ποιες στιγμές αναπολώ θα πω μάλλον την ημερήσια στο Τολέδο. Τι κι αν την πετύχαμε με τρελό κόσμο, εμένα με ξετρέλανε και μου έκλεψε την καρδιά. Η εκπληκτική μεσαιωνική πρώην πρωτεύουσα της ισπανικής αυτοκρατορίας, που βρίσκεται στο κέντρο της Ισπανίας, μπορεί να σφύζει από ζωή και να χάνει ένα μέρος της γοητείας της από τον τουριστικό της χαρακτήρα, είναι ένα ονειρεμένο σκηνικό μιας πόλης μουσείο ιστορίας και αρχιτεκτονικής. Επειδή είχα διαβάσει και χλιαρά σχόλια από αρκετούς για το τι εστί Τολέδο, ήμουν επιφυλακτικός και χωρίς μεγάλες προσδοκίες, όμως τελικά η πόλη ήταν πολύ ανώτερη από αυτό που περίμενα κι έτσι ο ενθουσιασμός ήταν έκδηλος. Τα αναρίθμητα αξιοθέατά του Τολέδο και η Μαυριτανική όψη της πόλης που διατηρείται μέχρι σήμερα, αλλά και το εξαιρετικό φυσικό τοπίο που είναι χτισμένο με τον ποταμό Τάγο και τους λόφους, δεν μας άφησαν ασυγκίνητους. Σε συνδυασμό με τον σχεδόν καλοκαιρινό καιρό με τους 26 βαθμούς την απολαύσαμε στο μέγιστο!
Όμως και η Ζιρόνα (Girona), στην Καταλονία 100 χλμ. από τη Βαρκελώνη δεν μας άφησε παραπονεμένους. Την Girona, οι ισπανοί την αναφέρουν ως την ''πόλη των 1.000 επιδρομών''. Τα χρωματιστά χτισμένα κολλητά σπίτια γύρω από τον ποταμό Ονιάρ, συνθέτουν μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της πόλης. Η παλιά πόλη μέσα στα τείχη, μας μετέφερε με χαρακτηριστική ευκολία στο μεσαιωνικό χθες με τα πλακόστρωτα στενά σοκάκια, τις πέτρινες σκάλες και τις αναρίθμητες γοτθικές εκκλησίες. Άκρως γραφική και όμορφη η παλιά πόλη και το τέλειο είναι ότι περπατιέται, χωρίς την παρουσία αυτοκινήτων στο μεγαλύτερο τμήμα της. Έκλεισε το ταξίδι με τον καλύτερο τρόπο.
Λίγα λόγια για το ταξίδι και την οργάνωση του:
-Τα αεροπορικά εισιτήρια περιλάμβαναν 4 πτήσεις. Thessaloniki -Bergamo, Bergamo-Madrid, Madrid-Barcelona, Girona-Thessaloniki. Συνολικό κόστος 85€, με την προσφορά της airtickets και της mastercard. Η εσωτερική πτήση μεταξύ Μαδρίτης και Βαρκελώνης, έγινε με την air Europa και μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Και η εξυπηρέτηση και το αεροπλάνο με οθόνες παρακαλώ. Σούπερ για Low cost.
-Η διαδρομή Μαδρίτη-Τολέδο-Μαδρίτη και Βαρκελώνη-Τζιρόνα έγινε με τα υπερσύγχρονα και υπεργρήγορα τρένα της renfe και η απόσταση ήταν μόνο 30 λεπτά. Τα εισιτήρια τα είχα κλείσει από το επίσημο site της renfe www.renfe.com/ Το Μαδρίτη – Τολέδο με επιστροφή κόστισε 21€ το άτομο ενώ το Βαρκελώνη – Τζιρόνα η μονή διαδρομή κόστισε 16,80€ το άτομο. Τα εισιτήρια τα είχα ως pdf στο κινητό μου. Δεν είναι απαραίτητη η εκτύπωση.
-Στη Μαδρίτη κινηθήκαμε απεριόριστα με όλα τα μέσα με την 3ημερη Tourist card ζώνη Α με 18,40€ που περιλαμβάνει και τη μεταφορά με μετρό από το αεροδρόμιο στο κέντρο και την αγοράσαμε επιτόπου από το τουριστικό γραφείο του αεροδρόμιου. Δημόσιες μεταφορές Μαδρίτης http://www.crtm.es/tu-transporte-publico.aspx?lang=en
-Στη Βαρκελώνη είχαμε την αντίστοιχη 3ημερη κάρτα Hola BCN, που την είχα αγοράσει από τη σελίδα https://www.barcelonasmartmoving.com/tickets/hola-bcn-barcelona-travel-card προς 19,80€ η μία. Αν την αγοράσεις επιτόπου κοστίζει 22€. Το voucher το είχα εκτυπωμένο. Με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης, στο αυτόματο μηχάνημα, πολύ εύκολα βάζοντας το barcode πήραμε τις κάρτες μας. Επίσης η συγκεκριμένη κάρτα περιλαμβάνει τη μεταφορά με μετρό από το αεροδρόμιο στο κέντρο της Βαρκελώνης. Δημόσιες μεταφορές Βαρκελώνης https://www.tmb.cat/en/home
-Στο Τολέδο δεν προτιμήσαμε τα τουριστικά hop on-hop off bus, αλλά τα ποδαράκια μας. Η πόλη άλλωστε είναι μόνο για περπάτημα και έτσι την απολαμβάνεις. Πήραμε όμως το τρενάκι για να κάνουμε την κυκλική διαδρομή ώστε να δούμε πανοραμικά το Τολέδο από το ομορφότερο σημείο, το Mirador del Valle. Τα εισιτήρια για το τρενάκι κόστισαν 6,50€ το άτομο, τα αγοράσαμε από τον γκισέ στην κεντρική πλατεία Zocodover και περιλάμβαναν και audio guide και με ελληνικά παρακαλώ! Ουσιαστικά μια βόλτα είναι με μια μόνο 5λεπτη στάση στο Mirador del Valle. Άξιζε πάντως. https://www.facebook.com/toledotrainvision/
-Από το ίντερνετ είχα προαγοράσει και τις εισόδους μας, στη Σαγράδα Φαμίλια και την Κάσα Μίλα στη Βαρκελώνη και τα εισιτήρια τα είχα pdf στο κινητό μου. Η ώρα που κλείνεις είναι συγκεκριμένη και από τα επίσημα sites επιλέγεις την ώρα προσέλευσης που επιθυμείς. Εγώ επέλεξα και στα δύο, την πρώτη είσοδο με το άνοιγμα στις 09:00, για να πετύχουμε όσο το δυνατόν λιγότερο κόσμο. Λέμε τώρα! Η απλή είσοδος στο εσωτερικό της Σαγράδα Φαμίλια χωρίς ακουστική ξενάγηση ή ανέβασμα στον πύργο, κόστισε 15€. Η Κάσα Μίλα στην τιμή ευκαιρίας των 22€! Γκαουντί είναι αυτός αλλά όχι κι έτσι. Βλέπεις τα αριστουργήματα του Πράδο τζάμπα ή με 10€ μόνο και τον Γκαουντί τον χρυσοπληρώνεις. Τέλος πάντων. https://tickets.lapedrera.com/site/LaPedrera/
http://www.sagradafamilia.org/en/tiquets/
-Αν βρεθείτε στη Girona, και θελήσετε να απολαύσετε την πόλη όπως κάναμε εμείς, και θέλετε μετά να πάτε στο αεροδρόμιο Costa Brava, η μεταφορά γίνεται από τα δημόσια λεωφορεία της sagales και ξεκινάνε μέσα από το κτίριο δίπλα από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Girona (Estacio d'Autobusos de Girona) από τον διάδρομο 17 (αν θυμάμαι καλά). Το εισιτήριο των 2,75€ το κόψαμε απευθείας από τον οδηγό και η διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο είναι ένα 20λεπτο.
Να μη ξεχάσω το πιο σημαντικό. Στο κτίριο αυτό υπάρχουν ντουλάπια φύλαξης αποσκευών για χειραποσκευές και μεγάλες βαλίτσες. Το ντουλάπι για τη χειραποσκευή κοστίζει 3,50€ και πρέπει να τα ρίξεις όταν την αποθηκεύεις, και όχι όταν θες να ξεκλειδώσεις το ντουλάπι. Όμως πρέπει να έχεις κέρματα των 1€, 2€ και 0,50€. Εμείς είχαμε 10ευρω και 20ευρω. Μέσα έχει και ένα μηχάνημα που υποτίθεται βάζεις μέσα το χαρτονόμισμα και σου ρίχνει τα ψιλά, αλλά ΔΕΝ λειτουργούσε. Επίσης μέσα στο σταθμό δεν έχει κατάστημα ή κάποιο κυλικείο για να χαλάσεις. Σαν τον χαζό βγήκα έξω εκεί στη γειτονιά του σταθμού και έψαχνα μαγαζί να χαλάσω λεφτά. Δευτέρα του Πάσχα και όλα ήταν κλειστά. Βρήκα με τα χίλια ζόρια ένα καφενείο με έναν Κινέζο που με νοηματική κατάλαβε τι θέλω και μου έδωσε. Προσοχή λοιπόν!
Τα ξενοδοχεία ήταν τα εξής:
Στη Μαδρίτη μείναμε στο Hostal Madrid Sol που το έκλεισα από την hotels.com https://el.hotels.com/ho469482/?tab=description στην οδό Calle del Principe, δίπλα από την δημοφιλής πολυσύχναστη Plaza de Santa Ana και 5 λεπτά περπάτημα από την κεντρική Puerta del Sol. Ιδανικό το μέρος, κεντρικότατο, γραφικό, το κατάλυμα αξιοπρεπέστατο και το κόστος διαμονής 110€ συνολικά τις 2 διανυκτερεύσεις.
Στη Βαρκελώνη μείναμε στο Pensio Cerdanya, από την booking https://www.booking.com/hotel/es/pension-cerdea-a.el.html στην οδό Girona 35, στην περιοχή Eixample. Φινετσάτη και ήσυχη γειτονιά, με τρείς σταθμούς μετρό γύρω μας, 10 λεπτά περπάτημα από την Passeig de Gracia και την Placa de Catalunya. Πολύ καλό και αυτό το κατάλυμα με ευγενέστατο και φιλικό ιδιοκτήτη και το κόστος για 4 διανυκτερεύσεις, συνολικά στα 265€.
Θα μπορούσα να μη το συνεχίσω, και να μείνει αυτό το κεφάλαιο ως μια μίνι ιστορία με τις γενικές εντυπώσεις μου από το ταξίδι στην Ισπανία. Όμως όχι δεν θα γλιτώσετε έτσι εύκολα. Ιστορία με κεφάλαια θα γίνει. Θα ξεφύγει όμως από τα κλασικά πρότυπα συγγραφής του τύπου 1η μέρα κτλ. ή εκεί στρίψαμε κι εκεί βήξαμε, ή του τύπου εκείνο το άγαλμα το έχτισε ο τάδε εργάτης, και θα είναι περισσότερο φωτορεπορτάζ με σχόλια και προσωπικές εντυπώσεις, όχι απαραίτητα με τη σειρά που τα είδαμε. Περίπου σαν την ιστορία για το Παρίσι που έχω γράψει. Gracias εκ των προτέρων!
