ChristinaIor
Member
- Μηνύματα
- 60
- Likes
- 81
- Ταξίδι-Όνειρο
- Safariii
Η απόφαση μας για το Μαρόκο ήταν σχετικά γρήγορη και χωρίς πολλή σκέψη.. Είναι αυτό που λέμε στην βράση κολλάει το σίδερο! Για την ακρίβεια η παρέα της αδερφής της κολλητής μου είχε κλείσει ένα Ριάντ για 9 άτομα. Έτσι λοιπόν ένα απόγευμα που πίνω καφέ με την Σοφία (η κολλητή), μου μπουμπουνίζει ότι θα πάει Μαρόκο. Γουρλώνω τα μάτια μου και λέω κατευθείαν θέλω και εγώ!(όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη!) Χαχαχα. Μου λέει ποιο είναι το κανονισμένο παρεάκι και να βιαστώ γιατί έχουν μείνει 2-3 θέσεις εκ των οποίων ξέρανε πάνω κάτω ποια κορίτσια θα είναι. Με τα πολλά πολλά κλείνω και εγώ την θέση μου και τα εισιτήρια μαζί. Η τιμή των εισιτηρίων ήταν 125€ με Aegean, πολύ τίμια! Το μόνο κακό ήταν ότι οι πτήσεις τις Aegean ήταν βράδυ. Αθήνα προς Μενάρα 21:45-00:15 και μετά τα μεσάνυχτα η επιστροφή φτάνοντας στην Αθήνα 07:10 το πρωί. Ξεκινήσαμε 9 άτομα παρέα. Εννοείται πως δεν κοιμήθηκε κανένας στην πτήση γιατί όλοι είχαμε την γνωστή αγωνία του ταξιδευω στεναχωρα. Φτάνοντας λοιπόν στο αεροδρόμιο δεν καθυστερήσαμε πολύ στον έλεγχο και το πρώτο πράγμα που κάναμε είναι να πάρουμε κάρτες sim για να φτιάξουμε το ίντερνετ ώστε να επικοινωνήσουμε με τους αγαπημένους μας ότι φτάσαμε. Βγαίνοντας έξω από το αεροδρόμιο είχαμε κανονίσει να έρθουν να μας πάρουν οι άνθρωποι που έχουν το ριάντ για να μην χαθούμε από το πρώτο βράδυ! Χαχαχα Λιγομίλητος ο οδηγούλης μας. Ίσως να μην τα καταλάβαινε και όλα αυτά που του λέγαμε και με τόση ζωντάνια που ρωτούσαμε για τα πάντα. Φτάνουμε στο ριάντ που είχαμε κλείσει στην παλιά πόλη medina και ξεχυνόμαστε να το εξερευνήσουμε και να τακτοποιηθούμε . Πολύ προσεγμένο, περιποιημένο και χωριζόταν σε 3 πατώματα με εσωτερική σκάλα. Κάτσαμε να κάνουμε τους κλασσικούς πρώτους σχολιασμούς και πήγαμε γρήγορα για ύπνο γιατί το πρωί είχε εξερεύνηση!
Ημέρα 1η
Ξυπνήσαμε το πρωί λίγο ιδιαίτερα και στην αρχή νωρίς.. Γύρω στις 05:00 το πρωί πεταχτήκαμε με τα κορίτσια απ το κρεβάτι γιατί νομίζαμε ότι δεχόμαστε επίθεση ξαφνικά! Βάζουμε τα γέλια και καταλαβαίνουμε ότι είναι η προσευχή τους όπου ακούγεται από τα μεγάφωνα που λογικά υπάρχουν σε κάθε σπίτι. Ξανακοιμηθήκαμε εννοείται. Την δεύτερη φορά ξυπνήσαμε με τοοοση διάθεση και κατεβαίνοντας στο σαλόνι μας περίμενε ένα υπέροχο πρωινό από τον Youssef ο οποίος έμενε μαζί μας στο σπίτι για να μας ετοιμάζει το πρωινό, να μας βοηθάει με τις απορίες μας και να το καθαρίζει. Στην αρχή αισθανόμασταν άσχημα που ο άνθρωπος ξυπνούσε απ το χάραμα για να μας έχει έτοιμο το οτιδήποτε θα τρώγαμε εμείς το πρωί και το ότι κοιμόταν μακριά από την οικογένεια του. Απ την πρώτη μέρα μας εξήγησε πως αυτή είναι η δουλειά του και ότι χαίρεται που μπορεί να γνωρίζει μέσα από αυτόν τον τρόπο καινούργιο κόσμο. Ξεκινήσαμε λοιπόν την βόλτα μας. Η πρώτη μας εντύπωση ήταν ότι δεν πρέπει να είχαν πολύ καλή σχέση με την καθαριότητα.. Κάνοντας βόλτες στα στενάκια φτάνουμε στην μεγάλη πλατεία που ο κόσμος ήταν άπειρος πραγματικά.. Κάθε λογής μικροπωλητές με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς για εμπόρευμα και εννοείται η χαρά όλων αυτών να κάνουν μαζί σου παζάρια.. Αν δεν σε νοιάζει η αρχική τιμή του προϊόντος χάνεις όλο το νόημα όλων των αγορών στο Μαρόκο και όλη την πλάκα.. Μετά από τα πρώτα 2-3 παζάρια που θα κάνεις με τον πρώτο πωλητή μετά γίνεται κάτι σαν εθισμός.. Όταν ξέρεις ότι η αρχική τιμή ενός πράγματος είναι 10€ πχ και με τα παζάρια το παίρνεις 4-5€ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην κάνεις. Μετά τα πρώτα σουβενίρ που πήραμε από την πλατεία μπήκαμε να χαθούμε λίγο στα souks που ήταν απλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ! Υπήρχαν όλα τα χρώματα της γης τόσο όμορφα τοποθετημένα σε ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, έπιπλα, μπαχαρικά και οτιδήποτε κατεβάζει ο ανθρώπινος νους. Με τα 1000 ζόρια αφού βγήκαμε από αυτόν τον όμορφο λαβύρινθο κατευθυνθήκαμε προς την νέα πόλη και τον πολιτισμό (όπως το λέγαμε αργότερα). Ψάξαμε να βρούμε το Jardin Majorelle και φτάνοντας διαπιστώνουμε ότι σαν κήπος και μουσείο ,που μπορούσες να κλείσεις μαζί του Yves Saint Laurent , δέχονται φοιτητικά πάσα. Περιττό να σας πω πως οποιοδήποτε έγγραφο και να να τους έδειχνες όπου έμοιαζε με πάσο σε περνούσαν για φοιτητή. Εμείς δείξαμε κιόλας 2-3 φορές το ένα και δεν καταλαβαίνανε ότι έβλεπαν το ίδιο πάσο ξανά και ξανά.. Το μέρος πολύ ωραίο και πολύ καλλιτεχνικό για μια βόλτα χαλαρή.. Προσωπικά μου άρεσε πιο πολύ το μουσείο του YSL που ήταν δίπλα.. Τελειώνοντας την βόλτα λοιπόν ψάχνουμε απεγνωσμένα να φάμε κάτι γιατί τα στομάχια μας έχουν θερίσει.. Κρατώντας όμως τις πρώτες εικόνες από την παλιά πόλη όπου είχαν βιτρίνες τύπου τυροπιτιέρες με είδη φαγητού μέσα τα οποία είχαν όλα…. ΠΑΡΕΑ! Τι εννοώ αν δεν με καταλαβαίνετε;! Ότι όποιο ζωύφιο-έντομο ήταν ιπτάμενο κατοικούσε μέσα στις βιτρίνες μαζί με το φαγητό που πουλούσαν! Τρομερό το ότι οι ίδιοι τα τρώγανε σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα.. Καταλήξαμε λοιπόν σε γνωστή αλυσίδα παγκοσμίως να τρώμε μπέργκερ! Η ώρα περνάει γρήγορα, έχει πάει ήδη 20:00 και εμείς πρέπει να προλάβουμε τα σούπερ μάρκετ για να έχουμε να «τσιμπάμε» κάτι τις δύσκολες ώρες.. Επιστρέψαμε με ταξί στο σπίτι όπου πάει ανάλογα με το πόσα άτομα είστε.. Εμείς που είμασταν 4 είχαμε πληρώσει 7€ στα χρήματα τους ενώ το άλλο ταξί που είχαν πάει οι υπόλοιποι από την παρέα για την ίδια διαδρομή πληρώσανε 10€ επειδή ήταν 5 άτομα. Από ιστορίες που είχαμε διαβάσει μας είπαν να κάνουμε παζάρια και στα ταξί και να τους πιέζουμε να ανοίξουνε το ταξίμετρο. Στην περίπτωση μας δεν το δέχτηκε κάποιος αλλά από την κούραση που είχαμε όποτε χρησιμοποιούσαμε ταξί δεν είχαμε κουράγιο να ψάξουμε να βρούμε αυτόν που θα το δεχόταν.. Επιστρέψαμε στο σπίτι βάλαμε τα πράγματα στην θέση τους, κάναμε το κλασσικό κους κους της ημέρας, μπάνιο και ύπνο!!
Ημέρα 2η
Η μέρα μας ξεκίνησε νωρίς το πρωί. Απ’ την προηγούμενη ημέρα είχαμε βρει ένα πρακτορείο για εκδρομές και κλείσαμε ένα πακέτο (με πολλάααα παζάρια) το οποίο είχε μία μονοήμερη εκδρομή στην Essaouira, 3 ώρες βόλτα σε μία κοντινή έρημο με γουρούνες και μία 3ήμερη εκδρομή στην έρημο Merzouga με συνολικό κόστος στα 110€ ανά άτομο. Ξεκινήσαμε στις 08:00 με προορισμό την Essaouira όπου είχε και διάφορες ενδιαφέρουσες στάσεις ενδιάμεσα. Η πρώτη μας στάση ήταν σε αυτά τα όμορφα δέντρα που ανέβαιναν πάνω τα κατσικάκια και τρώγανε τον καρπό ώστε με διαδικασίες γνωστές φαντάζομαι σε κάποιους να παραχθεί το argan oil σε οποιαδήποτε μορφή επιθυμεί ο καθένας. Εννοείται πως οι μαροκινοί δεν το αφήσανε ανεκμετάλλευτο και αν ήθελες να ζητήσεις να σε βγάλει κάποιος φωτογραφία δεν υπήρχε περίπτωση να μην σου ζητούσε χρήματα! Επόμενη στάση ήταν ένα εργαστήρι argan oil όπου το συγκεκριμένο αποτελούταν μόνο από γυναίκες οι οποίες δουλεύανε και προσπαθούσαν να «καταπολεμήσουν» την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα τους περί γυναικείων δικαιωμάτων. Ήταν ωραίο σαν εμπειρία γιατί κάτσαμε με τις γυναίκες που ήταν όλων των ηλικιών και προσπαθούσαμε να βγάλουμε τους σπόρους απ το φυτό. Επόμενη στάση Essaouira! Πολύ όμορφη πόλη αλλά πολύ βρώμικη και αυτή.. Επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι τα λαδάκια που πληρώσαμε 20-25€ στο εργαστήρι, εκεί μικρά μαγαζάκια που τα φτιάχνανε μπροστά στα μάτια σου τα είχαν στο ¼ της τιμής κάτω. Στην πόλη αυτή πήραμε όλες από μία ψάθινη τσάντα με 3€ ενώ οπουδήποτε αλλού κόστιζαν 15-20€. Ήταν τα best buy όλων αφού και ένα αγόρι από την παρέα πήρε για την κοπέλα του δώρο. Τα σοκάκια ήταν πανέμορφα.. Ο κόσμος νιώθαμε ότι ήταν πιο προσιτός απ’ ότι στο Μαρόκο και πιο χαμογελαστός. Φάγαμε σε ένα μαγαζάκι που βρήκαμε ότι είχε καλές κριτικές μακαρόνια και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι! Δυστυχώς δεν θυμάμαι τα ονόματα.. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα. Πήγαμε να πιούμε έναν καφέ και επιστροφή στο σπίτι για ύπνο!
Ημέρα 3η
Η 3η μας μέρα ξεκίνησε από νωρίς πάλι. Νωρίς νωρίς το ξυπνητήρι, ένα περιποιημένο πρωϊνό από τον Youssef, πετάμε 2-3 ρούχα πάνω μας και έτοιμοι για εξερεύνηση! Ξεκινήσαμε την βόλτα μας από ένα άλλο δρομάκι και βγήκαμε σε μία στρογγυλή πλατεία όπου είχε κάθε λογής πανέμορφα χειροποίητα πραγματάκια.. Η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε η πιο όμορφη πλατεία μέσα στην medina.. Ήταν μαζεμένη, δεν είχε τον κόσμο της κεντρικής πλατείας και δεν είχε την τόση φασαρία. Ότι πρέπει για ένα καφεδάκι σε ταράτσα και να βλέπεις όλα αυτά τα ροδακινί κτήρια με τους φοίνικες να είναι λες και βγαίνουν από καρτ-ποστάλ. Ένιωθες λες και πρωταγωνιστούσες σε μία ταινία όπου το κύριο στοιχείο της ήταν αυτή η άγρια ζωή που έβγαζαν οι άνθρωποι που μένουν μέσα στην παλιά πόλη, που κατά κάποιον τρόπο έχουν την σύγχρονη ζωή ένα «τοίχο» δίπλα αλλά οι ίδιοι προτιμούν να κρατάνε τα κατά δικιά τους γνώμη «καλά» στερεότυπα. Τόσο δίπλα αυτοί οι κόσμοι σε απόσταση αλλά τόσες διαφορές.. Ήταν τρομακτικό το πώς αντιμετώπιζαν τις γυναίκες που κατοικούσαν στην παλιά πόλη. Για παράδειγμα, ήταν κατακαλόκαιρο και οι γυναίκες φορούσαν μαντίλες τυλιγμένες σε όλο το πρόσωπο από κάτω πολλές στρώσεις φούστας που μόνο και μόνο που τις βλέπαμε ιδρώναμε! Με την σειρά μας όμως και εμείς δεν προκαλέσαμε καθόλου με την εμφάνισή μας στην παλιά πόλη αν και στα τουριστικά κομμάτια βλέπαμε αρκετές κοπέλες με σορτσάκια η φορεματάκια πιο κοντά για τα δικά τους δεδομένα οι οποίες απ’ ότι φαινόταν μάλλον δεν αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα. Οι βόλτες σε όλα τα στενάκια ήταν μαγικές. Είχαμε χωριστεί σε 4 άτομα και 5 για την βόλτα μας και απλά απολαμβάναμε να χανόμαστε μέσα σε αυτά και γελούσαμε με την συνεννόηση για το πώς θα βρεθούμε σε κάποιο σημείο! Να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι ο τρόπος που οδηγούσανε στους δρόμους ήταν ΑΠΑΡΆΔΕΚΤΟΣ!! Δεν είχαν ούτε φανάρια ούτε τίποτα στους μισούς δρόμους.. Ένα κανονικό χάος! Ένας λόγος που σκεφτήκαμε να μην νοικιάσουμε αμάξι. Η ώρα για τις βόλτες μας τελείωνε και πλησίαζε το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής! ΓΟΥΡΟΥΝΕΣ!!! Πάμε σπίτι αλλάζουμε γρήγορα και έξω πάλι! Συνεννοημένοι με το πρακτορείο που κλείσαμε όλες τις δραστηριότητες μας πάμε στο σημείο συνάντησης με τους ανθρώπους που θα μας οδηγούσαν στον συγκεκριμένο χώρο. Ήταν λίγο πιο έξω από το Μαρόκο, η «κοντινή» έρημος όπως την αποκαλούσαν. Φτάνουμε λοιπόν στον χώρο που θα μας δίνανε τον εξοπλισμό και μας δείχνουν 5-6 πράγματα για εμάς που δεν έχουμε ξανά οδηγήσει κάτι αντίστοιχο. Ξεκινάμε 9 άτομα στην σειρά στην αρχή σιγά σιγά και πάνω στον δρόμο.. Ξεκινάει και ανεβαίνει η αδρεναλίνη και πατάμε πιο πολύ το γκάζι. Βγαίνουμε στην έρημο.. Ότι πιο ωραίο έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου με διαφορά! Το συναίσθημα που λαμβάνεις από τους αμμόλοφους που βλέπεις, τον ήλιο να ανατέλλει, κανένα κτήριο πουθενά απ’ όπου και να κοιτάξεις και εσύ με την σειρά σου να φοράς το κράνος σου, να είσαι καβάλα στην γουρούνα και να τρέχεις πάνω στην άμμο. Είναι πολύ λίγα τα λόγια μπροστά σε όλο αυτό που νιώσαμε. Οι 3 ώρες περάσανε σαν νεράκι. Πραγματικά δεν καταλάβαμε τίποτα. Στο ενδιάμεσο επισκεφτήκαμε και ένα κάπως ερημωμένο χωριό όπου μας κεράσανε κάτι υπέροχες πιτούλες με μέλι και ένα φλιτζάνι τσάι. Μην νομίζετε, δεν το κάνανε αφιλόκερδός. Ήταν όλα μέσα στην τιμή. Απ’ ότι καταλάβαμε δεν χαρίζανε ούτε τον ιδρώτα τους οι μαροκινοί! Χαχαχα Επιστροφή στο σπίτι, κάνουμε γρήγορα μπάνιο γιατί πέρα απ’ όλη την βρώμα που κουβαλούσαμε απ’ την μέρα ήμασταν από τα μαλλιά μέχρι και μέσα στις κάλτσες γεμάτοι άμμο! Ντυνόμαστε και ξεκινάμε για κλασσικό μαροκινό φαγητό σε εστιατόριο που θα μας χορεύανε κιόλας μπέλι ντανς! Φτάνουμε λοιπόν και το μαγαζί άδειο! Λέμε τι θα φάμε και εδώ;! Παραδόξως για 2-3 παρέες μέσα στο μαγαζί ήταν αρκετά ικανοποιητικό το φαγητό, πλούσιο και ας μην μας γέμισε το μάτι στην αρχή. Ο χορός από την άλλη υπερδιασκεδαστικός! Μετά το φαγητό πήγαμε για ύπνο γιατί την επόμενη μέρα θα ξεκινούσαμε για την περιπέτεια της ερήμου!
Ημέρα 4η
Ξεκινάμε λοιπόν στις 07:00 για την 3ήμερη εκδρομή μας! Πρώτη στάση ένα μαγαζί για διάλειμμα όπου είχε θέα πάρα πολλά βουνά και η περιοχή ονομαζόταν Al Haouz. Για να καταλάβετε ότι από παντού προσπαθούν να βγάλουν χρήματα όταν κατέβαινες κάτω για να πάς τουαλέτα σου ζητούσαν χρήματα για το χαρτί που θα χρησιμοποιούσες όπου στο κόβανε οι ίδιοι (μην πάρεις και για το σπίτι ας πούμε, χαχα). Στην διαδρομή περάσαμε από πάρα πολλά χωριά όπου μας είπαν ότι κάποια από αυτά ήταν και λίγο πιο επικίνδυνα από τα αλλά όσο αφορά την εγκληματικότητα γενικά. Επόμενη στάση ένα χωριό όπου ήταν υπό την προστασία της Unesco και διατηρητέο. Ήταν το Ksar of Ait-ben-Haddou όπου έχουν γυριστεί πάρα πολλές ταινίες του Hollywood. Ήταν πραγματικά μία όαση μέσα στην έρημο. Ένας επίγειος παράδεισος χωρίς υπερβολή. Καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει την ομορφιά που έβλεπαν τα μάτια μας. Αξίζει μία βόλτα από αυτό το χωριό 100000%. Μας κάνανε μία ξενάγηση και μέσα για το πώς ζούνε οι άνθρωποι εκεί. Πανέμορφα απλά. Όσες φορές και να το πω δεν αρκούν. Στην συνέχεια φύγαμε από αυτό το υπέροχο χωριό και πήγαμε σε ένα άλλο το οποίο λεγόταν Ouarzazate. Μετά από το Ksar of Ait-ben-Haddou αυτό ήταν λίγο αδιάφορο. Όχι ότι δεν ήταν ωραίο αλλά σαν το άλλο τίποτα. Οι ώρες πολλές για την έρημο με αρκετές στάσεις. Γύρω στις 18:30 φτάνουμε σε ένα ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε σε ένα χωριό όπου δεν θυμάμαι το όνομα του. Το χωριό δεν είχε τίποτα. Είχε μία πιτσαρία και 2 ξενοδοχεία. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Δεν πολύ ασχοληθήκαμε με την πρώτη ματιά με το ξενοδοχείο και πήγαμε να εξερευνήσουμε τι άλλο; Την πιτσαρία! Χαχαχα Μπορεί να ήταν μία σε όλο το χωριό αλλά ήταν μία και πολύ καλή! Και πολύ ζεστοί οι άνθρωποι που την είχαν. Σε άλλα νέα το ξενοδοχείο μας απαράδεκτο. Μας ζητούσαν χρήματα για το air-condition όπου στην αρχή για να μας ξεφορτωθούν μας είπαν ότι είναι χαλασμένο. Τσακωνόμασταν με τον ρεσεψιονιστ σχεδόν όλο το βράδυ μας. Μέχρι που απηυδήσαμε και πήγαμε για ύπνο.
Ημέρα 5η
Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε πάλι νωρίς για να φτάσουμε επιτέλους στην έρημο. Στην διαδρομή μας κάναμε μία στάση πάλι σε ένα μικρό πανέμορφο χωριό το οποίο ονομαζόταν Ouarzazate – Toudgha El Oulia. Εκεί μας περίμενε ντόπιος ξεναγός ο οποίος μάλλον ήταν και ο πιο ευδιάθετος και τρελούλης απ’ όλους που ήταν εκεί και περιμέναν κάποιο πούλμαν για να ξεναγήσουν. Μας ξενάγησε στο μικρό αυτό χωριό και μας έδειξε στην ουσία τους μικρούς κήπους που είχε το κάθε σπίτι όπου ήταν μεγάλα χωράφια που είχανε χωρίσει με μικρούς φράχτες και η κάθε οικογένεια φύτευε ότι ήθελε. Μας έδειξε επίσης πως φτιάχνανε τα φυτικά χρώματα για τις κλωστές με τις οποίες πλέκανε τα χειροποίητα μαροκινά χαλιά τους. Πολύ ωραία χαλιά αλλά βρε άνθρωποι πως θα τα μεταφέρουμε μέσω ερήμου ή μέσω αεροπλάνου;;! Χαχαχα Φεύγουμε απ’ αυτό το όμορφο χωριό και επιτέλους φτάνουμε νωρίς το απόγευμα στο σημείο που θα παίρναμε τις καμήλες και θα πηγαίναμε στην έρημο Merzouga. Η πρώτη επαφή ήταν λίγο περίεργη με τις καμήλες γιατί προσωπικά είχα στο μυαλό μου ότι είναι ατίθασες, γκρινιάρικες και αν δεν τους αρέσει κιόλας κάτι σε φτύνουν και σε πλένουν με το σάλιο τους! Βέβαια δεν είχαμε κανένα τέτοιο ατύχημα. Ίσα ίσα που κάπως μας φάνηκαν ταλαιπωρημένες με όλη αυτή την τουριστική διαδικασία. Η εμπειρία πάνω σε αυτές ήταν μοναδική και σίγουρα μετά την έρημο γυρνούσες με μπράτσα! Δυσκολευτήκαμε λίγο όλοι με τον τρόπο που πηγαίναμε πάνω κάτω και έπρεπε να κρατήσεις ισορροπία με το σώμα σου και να βάλεις όλη την δύναμη των χεριών σου πάνω στην ειδική λαβή. Κάποιες κιόλας λοξοδρομούσαν απ’ την υπόλοιπη παρέα και έτρεχε ο άνθρωπος που τις καθοδηγούσε να τις μαζέψει. Φτάνουμε λοιπόν στο κάμπινγκ που είχαμε κλείσει στην έρημο. 10 σκηνές περίπου με διαφορετικές χωρητικότητες η καθεμία. Λόγω του ότι ήταν ακόμα μέρα και δεν είχε νυχτώσει ξεχυθήκαμε να ανεβαίνουμε στους αμμόλοφους και να το παίζουμε Λόρενς της Αραβίας με κάποιον τρόπο και εμείς. Πολύ ωραίες εικόνες, το μάτι σου χανόταν και δεν έβλεπες τίποτα παρά μόνο αμμόλοφους σε όλα τα μεγέθη. Χαλάρωνες πραγματικά. Αργότερα φάγαμε το φαγητό που μας είχανε μαγειρέψει Άρχισε να νυχτώνει λοιπόν και το πρώτο σοκ που παθαίνουμε εννοείται είναι με τα ΑΣΤΈΡΙΑ! Πόσα εκατοντάδες αστέρια στον ουρανό και εμείς στην Αθήνα δεν βλέπουμε ούτε το 1/10 από αυτά;! Μας είχανε φτιάξει παρεΐστικη κατάσταση οι υπεύθυνοι από το κάμπινγκ με φωτιά και διάφορα χαλιά οπότε εμείς και οι υπόλοιποι που θα διανυκτέρευαν εκείνη την μέρα εκεί είχαμε γίνει κατά κάποιον τρόπο μία παρέα. Τραγουδούσαμε, μιλούσαμε και ήρθε η ώρα για ύπνο γιατί το πρωί θα μας ξυπνούσανε στις 04:45!! Περιττό να πω ότι σαν Χριστίνα ήταν η πρώτη μου εμπειρία με κάμπινγκ και ίσως να μην έκλεισα μάτι από το άγχος μην με πλησιάσει κάτι σε φίδι ή σκορπιό ή οτιδήποτε τέλος πάντων διότι οι άνθρωποι εκεί μας έλεγαν ότι είναι συνηθισμένοι στο να τα βλέπουν να κυκλοφορούν γύρω τους ! χαχαχα
Ημέρα 6η
Ξυπνάμε λοιπόν χαράματα και ξεκινάμε για τον γυρισμό. Υπήρχε η εναλλακτική να επιστρέψουμε με τζιπ 4χ4 αλλά όοοοχι εμείς επιλέξαμε τις φιλενάδες μας τις καμήλες εννοείται για να συνεχίσουμε την εξάσκηση μπράτσων! 2 ώρες και 15 λεπτά τα οποία από την κούραση δεν περνούσαν εύκολα.. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο που ήταν η αφετηρία μας και ξεκινάμε να πλενόμαστε όλοι με το νερό της βρύσης, με μπουκάλια που αγοράσαμε από το ξενοδοχείο, με μωρομάντηλα και με όοοτι είχε ο καθένας για να κάνουμε ένα στεγνό καθάρισμα ίσα ίσα για να νιώθουμε άνετα. Να σημειώσω ότι στο κάμπινγκ δεν υπήρχαν τουαλέτες, οπότε και εκεί λίγο τα κορίτσια της παρέας αντιμετωπίσαμε νικρά προβληματάκια. Στον γυρισμό μας δεν θέλαμε να σταματήσουμε στις ίδιες στάσεις οπότε είπαμε στον οδηγό να σταματάει μόνο όταν κάποιος ήθελε να πάει τουαλέτα και να μας γυρίσει καρφί σπίτι. Η απόσταση είναι 13 ώρες περίπου (ίσως και παραπάνω) και φτάσαμε αργά το βράδυ στο σπίτι μας. Μπορεί να κάναμε μπάνιο και μία ώρα ο καθένας χωρίς να υπερβάλω. Κοιμηθήκαμε νωρίς για να απολαύσουμε την επόμενη μέρα που ήταν η τελευταία μας.
Ημέρα 7η
Η μέρα μας ήταν χαλαρή. Δεν είχαμε κανονίσει καμία επίσκεψη πουθενά και απλά κάναμε βόλτες γύρω απ’ την πόλη για τις τελευταίες μας πολύχρωμες εικόνες. Την τελευταία ημέρα οι ώρες νομίζω περνάνε πιο γρήγορα απ’ ότι τις προηγούμενες μέρες, δεν θα συμφωνήσετε; Χαχαχα Γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες επιστρέφουμε προς το σπίτι να πάρουμε τα πράγματά μας και πίσω στο αεροδρόμιο. Φτάσαμε νωρίς το πρωί στην Αθήνα και θα πω ότι όοολοι ονειρευόμασταν ένα μαγειρευτό φαγητό από την μανούλα μας!
Ημέρα 1η
Ξυπνήσαμε το πρωί λίγο ιδιαίτερα και στην αρχή νωρίς.. Γύρω στις 05:00 το πρωί πεταχτήκαμε με τα κορίτσια απ το κρεβάτι γιατί νομίζαμε ότι δεχόμαστε επίθεση ξαφνικά! Βάζουμε τα γέλια και καταλαβαίνουμε ότι είναι η προσευχή τους όπου ακούγεται από τα μεγάφωνα που λογικά υπάρχουν σε κάθε σπίτι. Ξανακοιμηθήκαμε εννοείται. Την δεύτερη φορά ξυπνήσαμε με τοοοση διάθεση και κατεβαίνοντας στο σαλόνι μας περίμενε ένα υπέροχο πρωινό από τον Youssef ο οποίος έμενε μαζί μας στο σπίτι για να μας ετοιμάζει το πρωινό, να μας βοηθάει με τις απορίες μας και να το καθαρίζει. Στην αρχή αισθανόμασταν άσχημα που ο άνθρωπος ξυπνούσε απ το χάραμα για να μας έχει έτοιμο το οτιδήποτε θα τρώγαμε εμείς το πρωί και το ότι κοιμόταν μακριά από την οικογένεια του. Απ την πρώτη μέρα μας εξήγησε πως αυτή είναι η δουλειά του και ότι χαίρεται που μπορεί να γνωρίζει μέσα από αυτόν τον τρόπο καινούργιο κόσμο. Ξεκινήσαμε λοιπόν την βόλτα μας. Η πρώτη μας εντύπωση ήταν ότι δεν πρέπει να είχαν πολύ καλή σχέση με την καθαριότητα.. Κάνοντας βόλτες στα στενάκια φτάνουμε στην μεγάλη πλατεία που ο κόσμος ήταν άπειρος πραγματικά.. Κάθε λογής μικροπωλητές με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς για εμπόρευμα και εννοείται η χαρά όλων αυτών να κάνουν μαζί σου παζάρια.. Αν δεν σε νοιάζει η αρχική τιμή του προϊόντος χάνεις όλο το νόημα όλων των αγορών στο Μαρόκο και όλη την πλάκα.. Μετά από τα πρώτα 2-3 παζάρια που θα κάνεις με τον πρώτο πωλητή μετά γίνεται κάτι σαν εθισμός.. Όταν ξέρεις ότι η αρχική τιμή ενός πράγματος είναι 10€ πχ και με τα παζάρια το παίρνεις 4-5€ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην κάνεις. Μετά τα πρώτα σουβενίρ που πήραμε από την πλατεία μπήκαμε να χαθούμε λίγο στα souks που ήταν απλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ! Υπήρχαν όλα τα χρώματα της γης τόσο όμορφα τοποθετημένα σε ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, έπιπλα, μπαχαρικά και οτιδήποτε κατεβάζει ο ανθρώπινος νους. Με τα 1000 ζόρια αφού βγήκαμε από αυτόν τον όμορφο λαβύρινθο κατευθυνθήκαμε προς την νέα πόλη και τον πολιτισμό (όπως το λέγαμε αργότερα). Ψάξαμε να βρούμε το Jardin Majorelle και φτάνοντας διαπιστώνουμε ότι σαν κήπος και μουσείο ,που μπορούσες να κλείσεις μαζί του Yves Saint Laurent , δέχονται φοιτητικά πάσα. Περιττό να σας πω πως οποιοδήποτε έγγραφο και να να τους έδειχνες όπου έμοιαζε με πάσο σε περνούσαν για φοιτητή. Εμείς δείξαμε κιόλας 2-3 φορές το ένα και δεν καταλαβαίνανε ότι έβλεπαν το ίδιο πάσο ξανά και ξανά.. Το μέρος πολύ ωραίο και πολύ καλλιτεχνικό για μια βόλτα χαλαρή.. Προσωπικά μου άρεσε πιο πολύ το μουσείο του YSL που ήταν δίπλα.. Τελειώνοντας την βόλτα λοιπόν ψάχνουμε απεγνωσμένα να φάμε κάτι γιατί τα στομάχια μας έχουν θερίσει.. Κρατώντας όμως τις πρώτες εικόνες από την παλιά πόλη όπου είχαν βιτρίνες τύπου τυροπιτιέρες με είδη φαγητού μέσα τα οποία είχαν όλα…. ΠΑΡΕΑ! Τι εννοώ αν δεν με καταλαβαίνετε;! Ότι όποιο ζωύφιο-έντομο ήταν ιπτάμενο κατοικούσε μέσα στις βιτρίνες μαζί με το φαγητό που πουλούσαν! Τρομερό το ότι οι ίδιοι τα τρώγανε σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα.. Καταλήξαμε λοιπόν σε γνωστή αλυσίδα παγκοσμίως να τρώμε μπέργκερ! Η ώρα περνάει γρήγορα, έχει πάει ήδη 20:00 και εμείς πρέπει να προλάβουμε τα σούπερ μάρκετ για να έχουμε να «τσιμπάμε» κάτι τις δύσκολες ώρες.. Επιστρέψαμε με ταξί στο σπίτι όπου πάει ανάλογα με το πόσα άτομα είστε.. Εμείς που είμασταν 4 είχαμε πληρώσει 7€ στα χρήματα τους ενώ το άλλο ταξί που είχαν πάει οι υπόλοιποι από την παρέα για την ίδια διαδρομή πληρώσανε 10€ επειδή ήταν 5 άτομα. Από ιστορίες που είχαμε διαβάσει μας είπαν να κάνουμε παζάρια και στα ταξί και να τους πιέζουμε να ανοίξουνε το ταξίμετρο. Στην περίπτωση μας δεν το δέχτηκε κάποιος αλλά από την κούραση που είχαμε όποτε χρησιμοποιούσαμε ταξί δεν είχαμε κουράγιο να ψάξουμε να βρούμε αυτόν που θα το δεχόταν.. Επιστρέψαμε στο σπίτι βάλαμε τα πράγματα στην θέση τους, κάναμε το κλασσικό κους κους της ημέρας, μπάνιο και ύπνο!!
Ημέρα 2η
Η μέρα μας ξεκίνησε νωρίς το πρωί. Απ’ την προηγούμενη ημέρα είχαμε βρει ένα πρακτορείο για εκδρομές και κλείσαμε ένα πακέτο (με πολλάααα παζάρια) το οποίο είχε μία μονοήμερη εκδρομή στην Essaouira, 3 ώρες βόλτα σε μία κοντινή έρημο με γουρούνες και μία 3ήμερη εκδρομή στην έρημο Merzouga με συνολικό κόστος στα 110€ ανά άτομο. Ξεκινήσαμε στις 08:00 με προορισμό την Essaouira όπου είχε και διάφορες ενδιαφέρουσες στάσεις ενδιάμεσα. Η πρώτη μας στάση ήταν σε αυτά τα όμορφα δέντρα που ανέβαιναν πάνω τα κατσικάκια και τρώγανε τον καρπό ώστε με διαδικασίες γνωστές φαντάζομαι σε κάποιους να παραχθεί το argan oil σε οποιαδήποτε μορφή επιθυμεί ο καθένας. Εννοείται πως οι μαροκινοί δεν το αφήσανε ανεκμετάλλευτο και αν ήθελες να ζητήσεις να σε βγάλει κάποιος φωτογραφία δεν υπήρχε περίπτωση να μην σου ζητούσε χρήματα! Επόμενη στάση ήταν ένα εργαστήρι argan oil όπου το συγκεκριμένο αποτελούταν μόνο από γυναίκες οι οποίες δουλεύανε και προσπαθούσαν να «καταπολεμήσουν» την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα τους περί γυναικείων δικαιωμάτων. Ήταν ωραίο σαν εμπειρία γιατί κάτσαμε με τις γυναίκες που ήταν όλων των ηλικιών και προσπαθούσαμε να βγάλουμε τους σπόρους απ το φυτό. Επόμενη στάση Essaouira! Πολύ όμορφη πόλη αλλά πολύ βρώμικη και αυτή.. Επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι τα λαδάκια που πληρώσαμε 20-25€ στο εργαστήρι, εκεί μικρά μαγαζάκια που τα φτιάχνανε μπροστά στα μάτια σου τα είχαν στο ¼ της τιμής κάτω. Στην πόλη αυτή πήραμε όλες από μία ψάθινη τσάντα με 3€ ενώ οπουδήποτε αλλού κόστιζαν 15-20€. Ήταν τα best buy όλων αφού και ένα αγόρι από την παρέα πήρε για την κοπέλα του δώρο. Τα σοκάκια ήταν πανέμορφα.. Ο κόσμος νιώθαμε ότι ήταν πιο προσιτός απ’ ότι στο Μαρόκο και πιο χαμογελαστός. Φάγαμε σε ένα μαγαζάκι που βρήκαμε ότι είχε καλές κριτικές μακαρόνια και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι! Δυστυχώς δεν θυμάμαι τα ονόματα.. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα. Πήγαμε να πιούμε έναν καφέ και επιστροφή στο σπίτι για ύπνο!
Ημέρα 3η
Η 3η μας μέρα ξεκίνησε από νωρίς πάλι. Νωρίς νωρίς το ξυπνητήρι, ένα περιποιημένο πρωϊνό από τον Youssef, πετάμε 2-3 ρούχα πάνω μας και έτοιμοι για εξερεύνηση! Ξεκινήσαμε την βόλτα μας από ένα άλλο δρομάκι και βγήκαμε σε μία στρογγυλή πλατεία όπου είχε κάθε λογής πανέμορφα χειροποίητα πραγματάκια.. Η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε η πιο όμορφη πλατεία μέσα στην medina.. Ήταν μαζεμένη, δεν είχε τον κόσμο της κεντρικής πλατείας και δεν είχε την τόση φασαρία. Ότι πρέπει για ένα καφεδάκι σε ταράτσα και να βλέπεις όλα αυτά τα ροδακινί κτήρια με τους φοίνικες να είναι λες και βγαίνουν από καρτ-ποστάλ. Ένιωθες λες και πρωταγωνιστούσες σε μία ταινία όπου το κύριο στοιχείο της ήταν αυτή η άγρια ζωή που έβγαζαν οι άνθρωποι που μένουν μέσα στην παλιά πόλη, που κατά κάποιον τρόπο έχουν την σύγχρονη ζωή ένα «τοίχο» δίπλα αλλά οι ίδιοι προτιμούν να κρατάνε τα κατά δικιά τους γνώμη «καλά» στερεότυπα. Τόσο δίπλα αυτοί οι κόσμοι σε απόσταση αλλά τόσες διαφορές.. Ήταν τρομακτικό το πώς αντιμετώπιζαν τις γυναίκες που κατοικούσαν στην παλιά πόλη. Για παράδειγμα, ήταν κατακαλόκαιρο και οι γυναίκες φορούσαν μαντίλες τυλιγμένες σε όλο το πρόσωπο από κάτω πολλές στρώσεις φούστας που μόνο και μόνο που τις βλέπαμε ιδρώναμε! Με την σειρά μας όμως και εμείς δεν προκαλέσαμε καθόλου με την εμφάνισή μας στην παλιά πόλη αν και στα τουριστικά κομμάτια βλέπαμε αρκετές κοπέλες με σορτσάκια η φορεματάκια πιο κοντά για τα δικά τους δεδομένα οι οποίες απ’ ότι φαινόταν μάλλον δεν αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα. Οι βόλτες σε όλα τα στενάκια ήταν μαγικές. Είχαμε χωριστεί σε 4 άτομα και 5 για την βόλτα μας και απλά απολαμβάναμε να χανόμαστε μέσα σε αυτά και γελούσαμε με την συνεννόηση για το πώς θα βρεθούμε σε κάποιο σημείο! Να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι ο τρόπος που οδηγούσανε στους δρόμους ήταν ΑΠΑΡΆΔΕΚΤΟΣ!! Δεν είχαν ούτε φανάρια ούτε τίποτα στους μισούς δρόμους.. Ένα κανονικό χάος! Ένας λόγος που σκεφτήκαμε να μην νοικιάσουμε αμάξι. Η ώρα για τις βόλτες μας τελείωνε και πλησίαζε το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής! ΓΟΥΡΟΥΝΕΣ!!! Πάμε σπίτι αλλάζουμε γρήγορα και έξω πάλι! Συνεννοημένοι με το πρακτορείο που κλείσαμε όλες τις δραστηριότητες μας πάμε στο σημείο συνάντησης με τους ανθρώπους που θα μας οδηγούσαν στον συγκεκριμένο χώρο. Ήταν λίγο πιο έξω από το Μαρόκο, η «κοντινή» έρημος όπως την αποκαλούσαν. Φτάνουμε λοιπόν στον χώρο που θα μας δίνανε τον εξοπλισμό και μας δείχνουν 5-6 πράγματα για εμάς που δεν έχουμε ξανά οδηγήσει κάτι αντίστοιχο. Ξεκινάμε 9 άτομα στην σειρά στην αρχή σιγά σιγά και πάνω στον δρόμο.. Ξεκινάει και ανεβαίνει η αδρεναλίνη και πατάμε πιο πολύ το γκάζι. Βγαίνουμε στην έρημο.. Ότι πιο ωραίο έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου με διαφορά! Το συναίσθημα που λαμβάνεις από τους αμμόλοφους που βλέπεις, τον ήλιο να ανατέλλει, κανένα κτήριο πουθενά απ’ όπου και να κοιτάξεις και εσύ με την σειρά σου να φοράς το κράνος σου, να είσαι καβάλα στην γουρούνα και να τρέχεις πάνω στην άμμο. Είναι πολύ λίγα τα λόγια μπροστά σε όλο αυτό που νιώσαμε. Οι 3 ώρες περάσανε σαν νεράκι. Πραγματικά δεν καταλάβαμε τίποτα. Στο ενδιάμεσο επισκεφτήκαμε και ένα κάπως ερημωμένο χωριό όπου μας κεράσανε κάτι υπέροχες πιτούλες με μέλι και ένα φλιτζάνι τσάι. Μην νομίζετε, δεν το κάνανε αφιλόκερδός. Ήταν όλα μέσα στην τιμή. Απ’ ότι καταλάβαμε δεν χαρίζανε ούτε τον ιδρώτα τους οι μαροκινοί! Χαχαχα Επιστροφή στο σπίτι, κάνουμε γρήγορα μπάνιο γιατί πέρα απ’ όλη την βρώμα που κουβαλούσαμε απ’ την μέρα ήμασταν από τα μαλλιά μέχρι και μέσα στις κάλτσες γεμάτοι άμμο! Ντυνόμαστε και ξεκινάμε για κλασσικό μαροκινό φαγητό σε εστιατόριο που θα μας χορεύανε κιόλας μπέλι ντανς! Φτάνουμε λοιπόν και το μαγαζί άδειο! Λέμε τι θα φάμε και εδώ;! Παραδόξως για 2-3 παρέες μέσα στο μαγαζί ήταν αρκετά ικανοποιητικό το φαγητό, πλούσιο και ας μην μας γέμισε το μάτι στην αρχή. Ο χορός από την άλλη υπερδιασκεδαστικός! Μετά το φαγητό πήγαμε για ύπνο γιατί την επόμενη μέρα θα ξεκινούσαμε για την περιπέτεια της ερήμου!
Ημέρα 4η
Ξεκινάμε λοιπόν στις 07:00 για την 3ήμερη εκδρομή μας! Πρώτη στάση ένα μαγαζί για διάλειμμα όπου είχε θέα πάρα πολλά βουνά και η περιοχή ονομαζόταν Al Haouz. Για να καταλάβετε ότι από παντού προσπαθούν να βγάλουν χρήματα όταν κατέβαινες κάτω για να πάς τουαλέτα σου ζητούσαν χρήματα για το χαρτί που θα χρησιμοποιούσες όπου στο κόβανε οι ίδιοι (μην πάρεις και για το σπίτι ας πούμε, χαχα). Στην διαδρομή περάσαμε από πάρα πολλά χωριά όπου μας είπαν ότι κάποια από αυτά ήταν και λίγο πιο επικίνδυνα από τα αλλά όσο αφορά την εγκληματικότητα γενικά. Επόμενη στάση ένα χωριό όπου ήταν υπό την προστασία της Unesco και διατηρητέο. Ήταν το Ksar of Ait-ben-Haddou όπου έχουν γυριστεί πάρα πολλές ταινίες του Hollywood. Ήταν πραγματικά μία όαση μέσα στην έρημο. Ένας επίγειος παράδεισος χωρίς υπερβολή. Καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει την ομορφιά που έβλεπαν τα μάτια μας. Αξίζει μία βόλτα από αυτό το χωριό 100000%. Μας κάνανε μία ξενάγηση και μέσα για το πώς ζούνε οι άνθρωποι εκεί. Πανέμορφα απλά. Όσες φορές και να το πω δεν αρκούν. Στην συνέχεια φύγαμε από αυτό το υπέροχο χωριό και πήγαμε σε ένα άλλο το οποίο λεγόταν Ouarzazate. Μετά από το Ksar of Ait-ben-Haddou αυτό ήταν λίγο αδιάφορο. Όχι ότι δεν ήταν ωραίο αλλά σαν το άλλο τίποτα. Οι ώρες πολλές για την έρημο με αρκετές στάσεις. Γύρω στις 18:30 φτάνουμε σε ένα ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε σε ένα χωριό όπου δεν θυμάμαι το όνομα του. Το χωριό δεν είχε τίποτα. Είχε μία πιτσαρία και 2 ξενοδοχεία. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Δεν πολύ ασχοληθήκαμε με την πρώτη ματιά με το ξενοδοχείο και πήγαμε να εξερευνήσουμε τι άλλο; Την πιτσαρία! Χαχαχα Μπορεί να ήταν μία σε όλο το χωριό αλλά ήταν μία και πολύ καλή! Και πολύ ζεστοί οι άνθρωποι που την είχαν. Σε άλλα νέα το ξενοδοχείο μας απαράδεκτο. Μας ζητούσαν χρήματα για το air-condition όπου στην αρχή για να μας ξεφορτωθούν μας είπαν ότι είναι χαλασμένο. Τσακωνόμασταν με τον ρεσεψιονιστ σχεδόν όλο το βράδυ μας. Μέχρι που απηυδήσαμε και πήγαμε για ύπνο.
Ημέρα 5η
Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε πάλι νωρίς για να φτάσουμε επιτέλους στην έρημο. Στην διαδρομή μας κάναμε μία στάση πάλι σε ένα μικρό πανέμορφο χωριό το οποίο ονομαζόταν Ouarzazate – Toudgha El Oulia. Εκεί μας περίμενε ντόπιος ξεναγός ο οποίος μάλλον ήταν και ο πιο ευδιάθετος και τρελούλης απ’ όλους που ήταν εκεί και περιμέναν κάποιο πούλμαν για να ξεναγήσουν. Μας ξενάγησε στο μικρό αυτό χωριό και μας έδειξε στην ουσία τους μικρούς κήπους που είχε το κάθε σπίτι όπου ήταν μεγάλα χωράφια που είχανε χωρίσει με μικρούς φράχτες και η κάθε οικογένεια φύτευε ότι ήθελε. Μας έδειξε επίσης πως φτιάχνανε τα φυτικά χρώματα για τις κλωστές με τις οποίες πλέκανε τα χειροποίητα μαροκινά χαλιά τους. Πολύ ωραία χαλιά αλλά βρε άνθρωποι πως θα τα μεταφέρουμε μέσω ερήμου ή μέσω αεροπλάνου;;! Χαχαχα Φεύγουμε απ’ αυτό το όμορφο χωριό και επιτέλους φτάνουμε νωρίς το απόγευμα στο σημείο που θα παίρναμε τις καμήλες και θα πηγαίναμε στην έρημο Merzouga. Η πρώτη επαφή ήταν λίγο περίεργη με τις καμήλες γιατί προσωπικά είχα στο μυαλό μου ότι είναι ατίθασες, γκρινιάρικες και αν δεν τους αρέσει κιόλας κάτι σε φτύνουν και σε πλένουν με το σάλιο τους! Βέβαια δεν είχαμε κανένα τέτοιο ατύχημα. Ίσα ίσα που κάπως μας φάνηκαν ταλαιπωρημένες με όλη αυτή την τουριστική διαδικασία. Η εμπειρία πάνω σε αυτές ήταν μοναδική και σίγουρα μετά την έρημο γυρνούσες με μπράτσα! Δυσκολευτήκαμε λίγο όλοι με τον τρόπο που πηγαίναμε πάνω κάτω και έπρεπε να κρατήσεις ισορροπία με το σώμα σου και να βάλεις όλη την δύναμη των χεριών σου πάνω στην ειδική λαβή. Κάποιες κιόλας λοξοδρομούσαν απ’ την υπόλοιπη παρέα και έτρεχε ο άνθρωπος που τις καθοδηγούσε να τις μαζέψει. Φτάνουμε λοιπόν στο κάμπινγκ που είχαμε κλείσει στην έρημο. 10 σκηνές περίπου με διαφορετικές χωρητικότητες η καθεμία. Λόγω του ότι ήταν ακόμα μέρα και δεν είχε νυχτώσει ξεχυθήκαμε να ανεβαίνουμε στους αμμόλοφους και να το παίζουμε Λόρενς της Αραβίας με κάποιον τρόπο και εμείς. Πολύ ωραίες εικόνες, το μάτι σου χανόταν και δεν έβλεπες τίποτα παρά μόνο αμμόλοφους σε όλα τα μεγέθη. Χαλάρωνες πραγματικά. Αργότερα φάγαμε το φαγητό που μας είχανε μαγειρέψει Άρχισε να νυχτώνει λοιπόν και το πρώτο σοκ που παθαίνουμε εννοείται είναι με τα ΑΣΤΈΡΙΑ! Πόσα εκατοντάδες αστέρια στον ουρανό και εμείς στην Αθήνα δεν βλέπουμε ούτε το 1/10 από αυτά;! Μας είχανε φτιάξει παρεΐστικη κατάσταση οι υπεύθυνοι από το κάμπινγκ με φωτιά και διάφορα χαλιά οπότε εμείς και οι υπόλοιποι που θα διανυκτέρευαν εκείνη την μέρα εκεί είχαμε γίνει κατά κάποιον τρόπο μία παρέα. Τραγουδούσαμε, μιλούσαμε και ήρθε η ώρα για ύπνο γιατί το πρωί θα μας ξυπνούσανε στις 04:45!! Περιττό να πω ότι σαν Χριστίνα ήταν η πρώτη μου εμπειρία με κάμπινγκ και ίσως να μην έκλεισα μάτι από το άγχος μην με πλησιάσει κάτι σε φίδι ή σκορπιό ή οτιδήποτε τέλος πάντων διότι οι άνθρωποι εκεί μας έλεγαν ότι είναι συνηθισμένοι στο να τα βλέπουν να κυκλοφορούν γύρω τους ! χαχαχα
Ημέρα 6η
Ξυπνάμε λοιπόν χαράματα και ξεκινάμε για τον γυρισμό. Υπήρχε η εναλλακτική να επιστρέψουμε με τζιπ 4χ4 αλλά όοοοχι εμείς επιλέξαμε τις φιλενάδες μας τις καμήλες εννοείται για να συνεχίσουμε την εξάσκηση μπράτσων! 2 ώρες και 15 λεπτά τα οποία από την κούραση δεν περνούσαν εύκολα.. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο που ήταν η αφετηρία μας και ξεκινάμε να πλενόμαστε όλοι με το νερό της βρύσης, με μπουκάλια που αγοράσαμε από το ξενοδοχείο, με μωρομάντηλα και με όοοτι είχε ο καθένας για να κάνουμε ένα στεγνό καθάρισμα ίσα ίσα για να νιώθουμε άνετα. Να σημειώσω ότι στο κάμπινγκ δεν υπήρχαν τουαλέτες, οπότε και εκεί λίγο τα κορίτσια της παρέας αντιμετωπίσαμε νικρά προβληματάκια. Στον γυρισμό μας δεν θέλαμε να σταματήσουμε στις ίδιες στάσεις οπότε είπαμε στον οδηγό να σταματάει μόνο όταν κάποιος ήθελε να πάει τουαλέτα και να μας γυρίσει καρφί σπίτι. Η απόσταση είναι 13 ώρες περίπου (ίσως και παραπάνω) και φτάσαμε αργά το βράδυ στο σπίτι μας. Μπορεί να κάναμε μπάνιο και μία ώρα ο καθένας χωρίς να υπερβάλω. Κοιμηθήκαμε νωρίς για να απολαύσουμε την επόμενη μέρα που ήταν η τελευταία μας.
Ημέρα 7η
Η μέρα μας ήταν χαλαρή. Δεν είχαμε κανονίσει καμία επίσκεψη πουθενά και απλά κάναμε βόλτες γύρω απ’ την πόλη για τις τελευταίες μας πολύχρωμες εικόνες. Την τελευταία ημέρα οι ώρες νομίζω περνάνε πιο γρήγορα απ’ ότι τις προηγούμενες μέρες, δεν θα συμφωνήσετε; Χαχαχα Γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες επιστρέφουμε προς το σπίτι να πάρουμε τα πράγματά μας και πίσω στο αεροδρόμιο. Φτάσαμε νωρίς το πρωί στην Αθήνα και θα πω ότι όοολοι ονειρευόμασταν ένα μαγειρευτό φαγητό από την μανούλα μας!
Last edited by a moderator:
