Ιράν Ταξίδι στο Ιράν. (Νοεμ 15)

[LULLU]

..μπραβο Αντωνη μας γυριζεις πισω και εμας σε αυτη τη υπεροχη ταξιδιωτικη εμπιερια..

 

[soudianos]

Αbarkuh
Από Νεκρόπολη αναχώρηση για Yazd 350 km.
Στην πόλη Abarkuh περάσαμε δίπλα από το Ice House της πόλης.
Τα τεράστια αυτά "ψυγεία" άρχισαν να κτίζονται από τα 1700 π.Χ. Σκοπός η διατήρηση ψύξης τις καλοκαιρινές μέρες. Τις νύχτες του χειμώνα μόνο μάζευαν πάγο και τον τοποθετούσαν στο έδαφος, στο πυθμένα του "ψυγείου". Κι αυτό διότι και τις μέρες του χειμώνα ακόμη η ζέστη δεν είναι αρκετή να σχηματίσει πάγο. Έτσι είχαν φτιάξει κανάλια που όλη τη μέρα ήταν υπό σκιά, τη νύχτα όταν έπεφτε η θερμοκρασία το νερό πάγωνε μάζευαν τον πάγο και τροφοδοτούσαν τον εσωτερικό χώρο. Εκεί μέσα τα καλοκαίρια οι κάτοικοι τοποθετούσαν τα τρόφιμα, νερό και αναψυκτικά. Το σχήμα του μοιάζει με αυγό με το μισό του μέρος βυθισμένο στο έδαφος. Στην κορυφή υπάρχει τρύπα, και ένα πορτάκι ακόμα βρίσκεται στη απέναντι πλευρά. Η κατασκευή είναι σοβαντισμένη με λάσπη ανακατεμένη με άχυρο, υλικό που θα το δούμε σε όλα τα παλιά σπίτια που από δω και πέρα θα συναντάμε συχνά στο ταξίδι μας. Τώρα βέβαια λειτουργούν μόνο σαν αξιοθέατα όσα έχουν συντηρηθεί , κάποια είναι μισογκρεμισμένα ή έχουν ισοπεδωθεί για ρυμοτομικούς λόγους.

Στο εσωτερικό χώρο

Η κορυφή

Υπολογίστε ύψος!!!

 

[soudianos]

Εκατό μέτρα από το ice house της πόλης Αbarkuh βρίσκεται το, κατά τους Ιρανούς, γηραιότερο δένδρο του κόσμου ηλικίας 4.600 ετών. Είναι ένα κυπαρίσσι το Cypress Abarrqu ή Sarv-e-Abarkuh to μεγαλύτερο στη Ασία και δεύτερο στον κόσμο σύμφωνα με άλλες πηγές... Έχει ύψος 25 μ. και περίμετρο 18 μ. Ήμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες κείνο το μεσημέρι.

Στο βάθος το τζαμί της πόλης

 

[soudianos]

Yazd. Πόλη της ερήμου στο δρόμο του μεταξιού. Απ εδώ πέρασε ο Μάρκο Πόλο. Κτίστηκε το 230 μ.Χ. την εποχή των Σασσανίδων. Αποτελεί κέντρο του Ζωροαστρισμού οπαδοί του οποίου υπάρχουν και σήμερα. Η πιο παλιά συνεχώς κατοικημένη πόλη όπου δίπλα της είναι κτισμένη και η σύγχρονη. Κύρια αξιοθέατα είναι το παλιό σύστημα ύδρευσης ganat, -watermuseum to JamehMosque (τζαμί Παρακευής, υπάρχουν με αυτή την ονομασία σε κάθε πόλη), το κέντρο των Ζωροαστρών, ο λόφος της σιωπής, η παλιά πόλη κ.α.
Ο ήλιος που χαμήλωνε πίσω μας χρωμάτιζε όμορφα τα βουνά στα τελευταία χιλιόμετρα πριν την άφιμη μας. Ένα μικρό δάσος από καινούργιες πολυκατοικίες φάνηκε από μακριά.

Μια ακόμα ευθεία που φτάνει στον ορίζοντα

Πήγαμε κατ αυθεία στο ξενοδοχείο που ήταν το Vali Μuseum Hotel, παλιό σπίτι ηλικίας άνω των 400 ετών. Εκτός των άλλων υπήρχε στο υπόγειο ο παλιό σύστημα ύδρευσης Qanat

Εσωτερικός σκεπαστός χώρος καφέ-εστιατόριο
To δωμάτιο μας ήταν τα τρία παράθυρα πάνω δεξιά

Η σκεπαστή οροφή

Το πρώτο βράδι ήταν αφιερωμένο στη Mαρία από το c/s και στους φίλους της που το περάσαμε στον όμορφο χώρου του ξενοδοχείου. Οι φίλοι της ήταν ο Ιρανός δάσκαλος που μου τον σύστησε (μόνο αυτόν) και ανταλλάξαμε χειραψία. Η Μαρία αρκέστησε σε μια υπόκλιση. Αρχίσαμε να προχωράμε για κάποιο τραπεζάκι, πίσω μας ακολούθησε μια γυναικοπαρέα. (οι γυναίκες έχουν δευτερεύοντα ρόλο φαίνεται...) Σταμάτησα όμως και ρώτησα: -Μαζί είσαστε; -
Ναί μου απάντησε, η σύζυγος του φίλου μου δασκάλα κι αυτή και οι δυό τους κόρες. ( Συστηθήκαμε κι΄εδώ με μια υπόκλιση. Μια όμορφη χαμογελαστή παρέα και συζήτηση έως αργά το βράδι.

Η Μαρία με τα γυαλάκια. Δεξιά ο δάσκαλος αρκετά συζητήσιμος

Ο μισθός του δασκάλου 2.000.000 ριάλ.

 

[soudianos]

Η επόμενη λιόλουστη μέρα , όπως και οι περισσότερες , στη Yazd ήταν τόσο γεμάτη από πνευματική τροφή, κάποιες φορές αυτή μας έκοψε την όρεξη, κι έτσι το γεύμα της ημέρας το πήραμε στις 7.30 το απόγευμα. Πριν όμως αρχίσουμε με την Υαzd κάναμε μια βολτούλα σε μια κοντινή πόλη σαράντα λεπτά απόσταση όπου μεταξύ των άλλων είδαμε ένα μοναδικό κτήριο έκπληξη (τουλάχιστον πρώτη φορά είδα κι ουτε το φανταζόμουν που μπορούσε να υπάρχει) όχι για την αρχιτεκτονική του αλλά για τη χρησιμότητά του
Μeybond. Πόλη της ερήμου όπως και η Yazd. Παλιά πρωτεύουσα κάποιας δυναστείας, απ εδώ κατάγονταν σπουδαία ονόματα ποιητών, θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών.

Στην αρχή της πόλης σταματήσαμε σε μια περιοχή πιλοποιίας όπως αυτό δείχνει και το άγαλμα. Δεν είχαν ανοίξει ακόμα αλλά λίγο μας ενδιέφεραν γιατί στην Κρήτη έχουμε αρκετά όμοια εργαστήρια.

Το caravan serai, ανακαινισμένο λειτουργεί σαν ξενώνας και γύρω από την εσωτερική του αυλή υπάρχουν εργαστήρια χειροποίητων προϊόντων. Εδώ δίνουμε ένα χεράκι... στο δυνατό κτύπημα του νήματος του μεγάλου αργαλειού για την κατασκευή του χαλιού

To Ιce house της πόλης ίδιο με αυτό της Αbarkuh

Ανεποπαγίδες αριστερά

Το κάστρο Ναρίν

φωτό από το κάστρο

Και τούτο τι είναι;

Το εσωτερικό του

Περιστερώνας για 14.000 περιστέρια. Pigeon House

 

[soudianos]

Yazd παλιά πόλη, λάσπη και άχυρο

Σύμβολο πένθους

Lareyah old house

Lareyah old house

Mia μικρή πινακίδα που μας δυσκόλεψε να τη βρούμε.

Σκαλάκια είσοδος αριστερά σε ένα υπόγειο με καφετέρια.

Alexander prison

Tέχνη σε δύο βαρέλια κολλημένα

Jameh Mosque

Hamam-e- Kham

 

[soudianos]

Ο ναός της φωτιάς των Ζωροαστρών. Ο Ζωροαστρισμός ήταν η πιο αρχαία μονοθεϊστική θρησκεία στον κόσμο. Στην Περσία αναπτύχτηκε το 700 π.Χ. Πιθανολογείται ότι ο Ζαρατούστρα γεννήθηκε πολύ πιο πριν. Ο Αχούρα Μάζντα ο θεός του καλού, μάχεται μέσα στον άνθρωπο τον Αριμάν το θεό του κακού. Στο τέλος θα επικρατήσει το καλό. Εισβάλλοντας στη Ελλάδα οι Πέρσες έφεραν μαζί τους και τους μάγους και τους σοφούς της θρησκείας τους. Την είχαν μελετήσει οι Πλάτωνας Ηράκλειτος κ.α. βρίσκοντας αρκετά θετικά στοιχεία. Ο Σωκράτης εντυπωσιάστηκε με την ελευθερία των Περσίδων εκείνης της εποχής, και ο πατέρας του Δημόκριτου είχε βάλει Πέρσες σοφούς παιδαγωγούς για τον γιό του. Σήμερα στη Yazd υπάρχουν 6.000 Ζωροάστρες και στην Περσία 30.000. Περισσότερους έχει το Πακιστάν και η Ινδία. (google)

Στον Ιερό ναό της φωτιάς στη Yazd o οποίος είναι ο μοναδικός στο Ιράν, βρίσκεται η εστία που επί 1.400 χρόνια είναι συνεχώς αναμμένη. Σ αυτό συντελούν ειδικοί ιερείς με ξύλα από ορισμένα δένδρα μόνο. Συνολικά υπάρχουν τρεις εστίες σε όλο τον κόσμο. Ας του κάνουμε μια επίσκεψη.

Το σύμβολο του Ζωροαστρισμού. Αριστερά το καλό, δεξιά το κακό μπαίνουν στον άνθρωπο, μάχονται και το καλό επικρατεί

Ο Ναός της φωτιάς

Ο Ζαρατούστρα. (Μετά απ αυτό το κλικ της μηχανής βγήκε Memory card full!!!Σκοτεινές δυνάμεις άραγε;;; Συνέχισα με delete σε κάποιες έως ότου επιστρέφοντας στην πόλη αγόρασα άλλη κάρτα με 23 ευρώ.)

Η φωτιά στο βάθος πίσω από μια τζαμαρία καθρέπτη...

Απέναντι από το ναό υπήρχε ανταλλακτήριο συναλλάγματος όπου άλλαξα με 38820
το ευρώ
Λίγα χιλιόμετρα απο την πόλη βρίσκεται ο Πύργος της Σιωπής. Είναι δύο λόφοι όπου οι Ζωροάστρες τοποθετούσαν τους νεκρούς τους και τους έτρωγαν τα όρνεα. Γι αυτούς γιατί το θάψιμο μολύνει το έδαφος και το κάψιμα τον αέρα. Η συνήθεια αυτή καταργήθηκε το 1975 και τώρα τους θάβουν στο νεκροταφείο.

Φωτό από τον ένα λόφο. Στα σπιτάκια έκαναν μνημόσυνο οι συγγενείς του νεκρού τρώγοντας φαγητά που έφερναν μαζί τους.

Οι θολές φωτό είναι από ένα παλιό iphone που μας το είχαν δανείσει για το ταξίδι μας για χρήση viber. Χρησίμευσε 2 φόρες μόνο εκεί που βρήκαμε ελεύθερο internet

Φωτό του α΄ λόφου από την κορυφή του δευτέρου που ήταν μεγαλύτερος

Επιστρέφοντας στη πόλη νύχτα, η ώρα είχε πάει έξη παρά είκοσι, πήραμε πληροφορίες για ένα show με πέρσικη μουσική διάρκειας μιάς ώρας από 6-7. Αναβάλαμε το φαγητό της ημέρας το οποίο δεν το είχαμε πάρει ακόμα για να μην χάσουμε την ευκαιρία. Ήταν μια πίστα στρογγυλή, οι περισσότεροι θαμώνες ήταν τουρίστες περικυκλικά καθισμένοι στα χαλιά, οι καλλιτέχνες που τραγούδαγαν κι όλας ήταν δύο άτομα και το θέμα ήταν μουσική για αθλητές που μας έδειχναν τις δεξιότητες τους κρατώντας κορίνες.
Κι εδώ η θολούρα συνεχίστηκε όμως ήταν η τελευταία.

 

[soudianos]

Ένα άλλο σημαντικό αξιοθέατο στη Yazd ήταν το μουσείο νερού. Σε ενημέρωνε για το πανάρχαιο σύστημα ύδρευσης των πόλεων της ερήμου το Qanat , το οποίο είχε τελειοποιήσει κάποιος Πέρσης το 1000 π.Χ. Κοντά στις πηγές των βουνών τα οποία μπορεί να βρισκόντουσαν σε απόσταση μέχρι και 150 χλμ από την πόλη, όπως μου είπε Ιρανός, άνοιγαν πηγάδι στο οποίο διοχέτευαν τα νερά. Συνέχιζαν με υπόγειο κανάλι παράλληλο με την επιφάνεια του εδάφους της ερήμου που έφτανε μέχρι την πόλη. Το κατασκεύαζαν με τη βοήθεια σειράς πηγαδιών από την επιφάνεια της ερήμου. Οι εργάτες κάτω στο βαθύ κανάλι συνεργάζονταν με τους απ έξω που με ξύλινα καρούλια τους ανέβαζαν τις δερμάτινες τσάντες με το χώμα αλλά και τους ίδιους δεμένους με σχοινί όποτε χρειαζόταν. Μόλις που τους χωρούσε το τούνελ και το σκάψιμο γινόταν με απλά εργαλεία της εποχής. Έτσι από το βουνό μέχρι την πόλη μια τεράστια σειρά πηγαδιών επικοινωνούσε με το υπόγειο και κάπως επικλινές κανάλι που έστελνα το νερό με φυσική ροή από τις πηγές στην πόλη.

Στις διαδρομές μας με το αυτοκίνητο στη έρημο, όπου βλέπαμε σωρούς από χώμα να ξεχωρίζουν από την επίπεδη επιφάνεια τους εδάφους, σήμαινε σύστημα Qanat. Συνεχίζει να εξυπηρετεί και σήμερα όχι όμως για πόσιμο νερό. Υπάρχει στα παλιά σπίτια, στους κήπους, στα παλιά ξενοδοχεία εστιατόρια μουσεία, παλάτια, σε δημόσια κτήρια, αλλά κυρίως στα θαυμάσια υπόγεια χαμάμ.
Το πρωί της έκτης Νοεμβρίου μέρα Παρασκευή αργία για τους Μουσουλμάνους, αναχωρήσαμε από τη Υαzd, μια πόλη που μας άφησε άριστες εντυπώσεις. Γιατί, ξεφεύγοντας κάπως από το μονότονο Ισλαμικό στοιχείο των θεμάτων, μπήκαμε στα βάθη της ιστορίας γνωρίζοντας πολιτισμούς, θρησκείες, τεχνολογίες που ποτέ δεν θα μαθαίναμε την ύπαρξη τους αν δεν τολμούσαμε το ταξίδι στο Ιράν.

Όμως η κάθε μέρα μας συσσωρεύει ολοένα και περισσότερη γνώση, εικόνες και εμπειρία. Βγήκαμε από την πόλη από ένα θαυμάσιο δρόμο γεμάτο από δενδροστοιχίες και δω. Δεν πήραμε αυτόν απ όπου ήρθαμε αλλά προχωρήσαμε σε πορεία ΒΒΔυτική. Αφήσαμε τον κεντρικό δρόμο και μπήκαμε σε διπλής κυκλοφορίας. Έρημος, ευθύς δρόμος, σπάνια συναντούσαμε άλλο αυτοκίνητο, προορισμός μας τα βουνά που μόλις ξεχώρισαν στο βάθος του ορίζοντα. Τα πλησιάσαμε και μπήκαμε μέσα σε μια κοιλάδα κλεισμένη από αιχμηρές κορυφές με ξεραΐλα χωρίς πράσινο. Στο βάθος της κοιλάδας στρίψαμε αριστερά ακολουθήσαμε μερικές φιδοστροφές, μέχρι που αντικρίσαμε μια περιοχή με σπιτάκια κτισμένα στο μέσον ενός βουνού και αρκετό πράσινο γύρω τους. Τούτο ήταν το Chak-Ckakπου το συνιστούν οι τουριστικοί οδηγοί και βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της χώρας. Παρκάραμε μακριά, ανεβήκαμε μονοπάτι, σκαλάκια, λαχανιάσαμε, αρκετοί ήταν οι Ιρανοί επισκέπτες λόγω της αργίας τους και φτάσαμε σε ένα μοναστήρι των Ζωροαστρών, όπως το ονόμασα, διότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά μοναστηριού που πολλά όμοια έχουμε στην Ελλάδα. Ο μπαγάσας ηλικιωμένος φύλακας πως μας γνώρισε και μας ζήτησε εισιτήριο μέσα στους τόσους επισκέπτες; Δε μας πείραξε όμως, 50.000 ριάλια κόστιζε και τουλάχιστον ήταν από τα ελάχιστα απ όλα που είχαμε βγάλει όπου πίσω του έγραφαν την ιστορία του χώρου: Μετά το 600 μ.Χ. οι αραβικές στρατιές σάρωναν όλη τη Μέση Ανατολή. Στην Παλαιστίνη κατέστρεφαν ότι Χριστιανικά μνημείο υπήρχε εκτός από ναούς που ήταν αφιερωμένοι στην Παναγία, όπως ο ναός της Γέννησης στη Βηθλεέμ και τους ναούς του Αγίου Γεωργίου. Το 640 έφτασαν στην περιοχή που βρισκόμαστε. Η Nikbanouδεύτερη κόρη του τελευταίου κυβερνήτη της Σασσανιδικής περιόδου Yazdegerdτου 3ου βρέθηκε περικυκλωμένη από τα αραβικά στρατεύματα. Προσευχήθηκε στο θεό Αχούρα Μάζντα να την προστατεύσει κι αυτός ανταποκρίθηκε. Το βουνό άνοιξε σχηματίστηκε μια σπηλιά όπου κατέφυγε η Πριγκίπισσα και σώθηκε. Απ ότι βλέπουμε, μύθοι υπάρχου σε όλες τις θρησκείες….

Βγάλαμε κι εμείς τα παπούτσια φορέσαμε παντόφλες μπήκαμε στην ιερή σπηλιά, ανάψαμε κεράκι όπως όλος ο κόσμος, ξεκουραστήκαμε σ ένα κυκλικό πέτρινο κάθισμα, όπου πάνω του υπήρχαν εικόνες Ζωροαστρισμού και τότε μάθαμε για τι το λέμε Τσακ-τσακ. Στον άγιο χώρο της σπηλιάς ακουγόταν το τσακ – τσακ από το ήχο που έπεφταν οι σταγόνες του νερού-αγίασμα από την οροφή του βράχου μέσα στο μεταλλικό κύπελλο ενός νεαρού Ιρανού.

Το σύμπολο των Ζωροαστρών

Κι εδώ με τον τάφο του Κύρου

Χειροποίητο στη μεταλική πόρτα της σπηλιάς

 

[soudianos]

Mia ακόμα φωτό του Chak Chak.Μαζί μ ένα μυστικό....: όσοι είστε συλλέκτες πετρωμάτων, πίσω από τα τελευταία σπίτια στο βουνό θα βρείτε θαυμάσιες πέτρες με 5-6 διαφορετικά χρώματα εκάστη.

Kharanag. Μετά το προσκύνημα… μας στο μοναστήρι των Ζωροαστρών πήραμε την ίδια διαδρομή από κει που ήρθαμε μέχρι που βγήκαμε ξανά στη κεντρική αρτηρία της Yazd και συνεχίσαμε ΒΑ πάντα στη έρημο. Σταματήσαμε στο εγκαταλειμμένο σχεδόν χωριό Kharanaq. Περιοχή της ερήμου που κατοικήθηκε πριν από 4.000 χρόνια, σπίτια από λασπότουβλα και άχυρο, αρχιτεκτονική 1000 ετών, κτισμένο σε λόφο πάνω από μια θαυμάσια κοιλάδα. Συντηρημένα μερικά, διαλυμένα τα περισσότερα περιπλανηθήκαμε στα καλντερίμια, στα στενά σοκάκια, ανοίξαμε πόρτες, παλιά χαμάμ, ένας μιναρές ανακαινισμένος κι ένα caravanserai που υπολειτουργεί
, ο επισκέπτης εδώ είναι μόνο περαστικός. Σήμερα ήμασταν εμείς και μιά παρέα Ιρανών.
Ας το δούμε:

,

Παλιά πόρτα ανακαινισμένη. Με το δεξιό βαρύ χερούλι κτυπούσαν οι άνδρες επισκέπτες και με το αριστερό ελαυρύτερο οι γυναίκες. Ο ήχος ήταν διαφορετικός οπότε από μέσα γνώριζαν το φύλο του επισκέπτη

Παλιό χαμάμ

Τρεχούμενο νερό για μερικές καλλιεργημένες εκτάσεις στη κοιλάδα.

 

[soudianos]

Εδώ βλέπουμε πώς είναι τα πάρκιν στους εθνικούς δρόμους. Το κύριο οίκημα είναι το τζαμί για να προσεύχονται οι οδηγοί, κυρίως οι επαγγελματίες των αμέτρητων νταλικών που διασχίζουν τους τεράστιους δρόμους της ερήμου, γιατί όπως όλος ο κόσμος πρέπει να προσεύχοναι πέντες φορές την ημέρα. Εκτός του τζαμιού υπάρχει ένα μικρό κατάστημα με αναψυκτικά, μπισκότα, γλυκίσματα κλπ, το νερό στις βρύσες δεν είναι πόσιμο.

Κι εδώ είναι η Ιρανική τουαλέτα των δημόσιων χώρων, αλλά και των περισσότερων σπιτιών και ξενοδοχείων πλην των καλών που δουλεύουν και με τουρίστες. Στα δικά μας βρήκαμε κανονικά μπάνια/τουαλέτες καθαρά και με όλα τα απαραίτητα, εκτός απ αυτό στο caravan serai που ήταν πενακάθαρο και καινούργιο όμως ακολουθούσε την παράδοση... Οι Ιρανοί και πολλοί γείτονες τους δεν χρησιμοποιούν χαρτί υγειάς αλλά νερό. Απόδειξη η φωτό. Έχουν το καλό χέρι που τρώνε και το κακό...

Bayazeh. Μετά την Charanag σταματήσαμε σ αυτό το πάρκιν για το τσαγάκι μας και ξεκούραση και κατόπιν κάναμε στάση στην πολη Bayazeh. Πόλη της ερήμου κι αυτή με το σπουδαιότερο αξιοθέατο το κάστρο της με τα 700 δωμάτια και τις κατακόμβες του. Κτισμένο πριν 2.000 χρόνια έχει υποστε επισκευές κατά περιόδους που είναι εμφανείς.

Εδώ είχε και ψαράκια

Garmeh Eν συνεχεία φτάσαμε στην όαση Garmeh. Λέγεται ότι κατοικήθηκε πριν από 4.000 χρόνια, κάποιοι υποστηρίζουν ότι οικισμός υπήρχε πριν από 7.000. Η ουσία είναι ότι φτάσαμε επί τέλους σε περιοχή με πράσινο, είδαμε χουρμαδιές και πηγές

Οι ρογδιές δεν λείπουν ποτέ στο Ιράν

Πηγή και πάνω της φοίνικας

Ψαράκια

Φτωχές γιαγιάδες και παππούδες του χωριού, πουλούσαν υπομονετικά την πραματειά τους στους επισκέπτες Ιρανούς και σε μας. όπως παντού γίνεται...!!Αγοράσαμε χουρμαδόμελο, όπως είναι το χαρουπόμελο ή το πετιμέζι.

Πριν βγούμε ξανά στην άσφαλτο, σταμάτησα τον οδηγό για μια φωτό του λάκκου με το αλάτι. Πολύ σύντομα κατάλαβα πως θα γελούσε κάτω από τα μουστάκια του......

 

[dimosf]

Πολύ σύντομα κατάλαβα πως θα γελούσε κάτω από τα μουστάκια του......

Γιατί;

 

[soudianos]

Γιατί;

Η απάντηση στο επόμενο ....