Ινδία Ταξίδι στην Ινδία

[fenia42]

Dear @babaduma
Define chaos

 

[babaduma]

Παρόλ'αυτά είναι και το χάος ένα κομμάτι της Ινδίας, γι'αυτό έχει και τόσους πιστούς ταξιδιώτες.

Define chaos.

 

[soudianos]

Όταν πήγαν γνωστοί μου πριν λίγα χρόνια έφυγαν με ρουπίες από δω.
Ο ένας δούλευε σε τράπεζα, άρα μπόρεσε να βρει για τα πρώτα έξοδα, γι' αυτό ρώτησα εσάς τους πολυταξιδεμένους. Αν απαγορεύεται πώς τα έβαλαν στη χώρα; Αν τους έπιαναν; Μ' άρεσε πολύ η εικόνα των ''πακέτων''

Από τα ΑΤΜ υπάρχουν παντού.

 

[soudianos]

Δελχί. Μαυσωλείο του Μογγόλου αυτοκράτορα Χουμαγιούν. 1550 μ.Χ. Εδώ βρίσκεται ο τάφος του καθώς και οι τάφοι μελών της οικογένειας του. Κατασκευάστηκε με εντολή της γυναίκας του από Πέρση αρχιτέκτονα

Γεύμα στο εστιατόριο προσφορά του ταξιδιωτικού γραφείου για αποζημίωση ενός λάθος του προγράμματος του οδηγού σε μια άλλη πόλη. Όμως μας ήρθε ο λογαριασμός για το νερό και για ένα καφέ που πήραμε εκτός του κυρίως μενού. Τι να πούμε εδώ;;;; Να τα χρεώθηκε ο οδηγός και να απόφυγε τα επιπλέον μικροέξοδα; Τους τα είπα γραπτώς στο γραφείο μα δεν μου απάντησαν!!!! Το εστιατόριο ήταν αρκετά καλό, περιμέναμε λίγο μέχρι να αδειάσει τραπέζι, οι θαμώνες εκλεκτοί κι εδώ πρώτη φορά είδα Ινδό με γραβάτα. Πιθανώς πελάτες κοντινών γραφείων

Έξω από το εστιατόριο η κόμπρα καθώς κι ένα τεράστιο φίδι που τύλιγε στο λαιμό του συμπλήρωσαν τα είδη από το ζωικό βασίλειο που είδαμε στο ταξίδι μας.

Μιναρές του Qutab, 73m ύψος ο δεύτερος μεγαλύτερος στο κόσμο και τον πρώτο να βρίσκεται πάλι στη Ινδία. 1200 μ.Χ. Ισλαμική περίοδος και προσέξτε εδώ την κατασκευή των κιόνων του υπόλοιπου χώρου καμία σχέση με αυτή του Jama Masjid. Είναι μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς τηs UNESCO. Στο εσωτερικό του μιναρέ υπάρχει σκάλα που ανέβαινες στην κορυφή. Το 1981 45 άνθρωποι απ αυτούς που βρισκόταν μέσα σκοτώθηκαν όταν δημιουργήθηκε πανικός εξ αιτίας διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος. Από τότε απαγορεύτηκε η επίσκεψη.

Κι εδώ ένας άλλος μισοτελειωμένος...

Νύκτωσε κι αναγκαστικά η ξενάγηση στα αξιοθέατα του Δελχί τέλειωσε. Ζήτησα από τον οδηγό και μας άφησε στο δρόμο που οδηγεί στην Connaucg Place. Μια μεγάλη σειρά μικρών καταστημάτων που απευθύνονταν κυρία στους τουρίστες. Δεν έλειπαν οι απατεώνες. Ένα μικρό ομοίωμα του Taj Mahal παρότι ήταν τοποθετημένο ανάμεσα στα ρούχα της βαλίτσας έγινε θρύψαλα σχεδόν. Τα κομμάτια του τα έτριβες με τα δάκτυλα και γινόταν σκόνη. Όχι μάρμαρο ούτε καν γύψος. Κατάφερα πάντως και έσωσα το κυρίως θέμα χωρίς την βάση κολλώντας το με υπομονή. Στην φημισμένη εμπορική πλατεία τα μεγάλα μαγαζιά άρχισαν να κλείνουν, δυστυχώς δεν έτυχε να τη δούμε μέρα, κουρασμένοι όπως ήμασταν πήραμε ένα τουκ-τουκ και μας πήγε στο ξενοδοχείο περνώντας μέσα από ένα λαβύρινθο φασαριόζικων στενών δρόμων.

 

[soudianos]

Συνεχίζω με διάφορα ξεχασμένα περιστατικά, πληροφορίες χρήσιμες και άχρηστες, πιστευτά και απίστευτα, αληθινά και παραμύθια. Αλλά και τα παραμύθια σε κάποια γεγονότα βασίζονται. Εξ άλλου, στα παραμύθια που μας έλεγαν οι γιαγιάδες και οι μανάδες μας, οι μεν βεζίρηδες οι βασιλιάδες και οι μαχαραγιάδες ήταν από την Ινδία , οι δε μάγοι και σοφοί από την Περσία. Το ίδιο και στα παραμύθια της Χαλιμάς και το μοναδικό βιβλίο του Συντίπα-στενός συγγενής της Χαλιμάς- με το τίτλο «Οι πανουργίες και οι μηχανογραφίες των γυναικών». Ινδία, Περσία και κάπου - κάπου το Κασμίρ. Έμπαινε βέβαια στην υπόθεση και η παραμυθένια Βαγδάτη που διασκέδασε τα παιδάκια, αλλά όταν μεγάλωσαν ζήλεψαν το θησαυρό του Αλή Μπαμπά και σκάβοντας να τον βρουν την κατέστρεψαν.
Ινδία και Περσία που κατάφερα να τις δω μέσα σε λιγότερο από 12 μήνες, πράγμα που πριν τρία χρόνια δεν θα το πίστευα. Κι αυτό κυρίες και κύριοι εξ αίτιας της παρέας σας… Κι όταν το λέω σε κάποιους εξωσχολικούς…. μένουν με το στόμα ανοικτό. Η σύγκριση λοιπόν του ταξιδιού στην Περσία με αυτό στη Ινδία ερχόντουσαν εύκολα.
H κυριότερη ήταν οι οδηγοί μας. Γελαστός ωραίος ευχάριστος ο οδηγός στην Περσία, μουτρωμένος, αμίλητος, σαν να κάνει αγγαρεία στην Ινδία. Έκανε και κάποια λάθη στο πρόγραμμα, δεν κρατούσε αντίγραφο του κι όταν το καταλάβαμε σε μια περίπτωση ήταν αργά.

Θα έχετε προσέξει ότι δε σας έγραψα για την Άκρα εκτός μιας φωτογραφίας που έχω περάσει στην αρχή της ιστορίας. Ο λόγος είναι ότι όλοι, κι αυτοί που δεν έχουν πάει ξέρουν για το Taj Mahal το σύμβολο της συζυγικής αγάπης…
Δεν είχε πάρα πολύ κόσμο στις δέκα το πρωί που πήγαμε. Αρκετές κινεζούλες χαζοχαρούμενες μάθανε κι αυτές να ντύνονται και να φωτογραφίζουν σαν τις Γιαπωνέζες. .. Όταν τις πρωτογνώρισα ήταν ακόμα με τη χοντρή μπλε Μαοϊκή φόρμα κλειστή μέχρι το λαιμό, κι όταν πέρναγα από τις γειτονιές με τις σοβιετικού ρυθμού πολυκατοικίες βγαίνανε από τα παράθυρα και με βλέπανε σαν Αρειανό. Μα τι περίεργες στάσεις έπαιρναν μπροστά στη μηχανή!! Σήκωναν το χέρι ψηλά με τα τρία δάκτυλα ενωμένα σαν να θέλανε να πετάξουν.

Ας πούμε όμως για ένα δυσάρεστο περιστατικό που μας έλαχε στην Άκρα αλλά ευτυχώς έληξε σύντομα. Φτάσαμε γύρω στις πέντε και μισή το απόγευμα, μετά από μία διαδρομή που άρχισε από την Pushkar στις 0830 με ενδιάμεσου σταθμούς στο Abaneri με το πηγάδι και τα σκαλάκια, και στο Fatehpur Sikri με το ιστορικό παλάτι του 16ου αιώνα. Κι ενώ στη διαδρομή δεν είχα κάποιο πρόβλημα, βγαίνοντας από το αμάξι μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο δεν μπορούσα να ισορροπήσω. Με μια κυλιόμενη καρέκλα με πήγαν στο δωμάτιο ! Το θερμόμετρο έγραψε 40-41. Απόρησα γιατί δεν αισθανόμουν πυρετό. Ίσως λόγω της ζέστης. Γιατί λίγο να ανέβη στον καθένα μας το καταλαβαίνουμε. Με ξύπνησαν, ο γιατρός στο δωμάτιο μου μαζί με δύο νοσοκόμους να μου πάρουν αίμα. Ο γιατρός έμαθα εκ των υστέρων ότι είπε να με πάνε στο νοσοκομείο. Η γυναίκα μου δεν δέχτηκε ευτυχώς. Καλοντυμένος ο γιατρός, με χαρακτηριστικά Ινδού δηλαδή φουσκωμένα μαγουλάκια, ελαφρά γεμάτος αλλά χωρίς ένα χαμόγελο παρηγοριάς, με κοίταζε με τόση σοβαρότητα που πήγε η καρδιά μου στην Κούλουρη… Σκέτη απογοήτευση ήταν. Τι άρπαξα στη Ινδία και θα μου χαλάσει το πρόγραμμα; - Τα αξιοθέατα έχεις στο μυαλό σου ή την υγεία σου; - Τα αξιοθέατα ανεξαρτήτου κατάστασης. Την στεναχώρησα. Έκανε τις συνήθεις εξετάσεις, πίεση, γλώσσα κλπ πήραν το αίμα έφεραν τις εξετάσεις πολύ γρήγορα ήταν όλες καλές. Κάθε τρεις ώρες με το ξυπνητήρι ρυθμισμένο , τρομοκρατημένη και ανήσυχη, μου έδινε γλυκόζη με νερό και κάποια χαπάκια μέχρι που ξημέρωσε.
Το πρωί αισθανόμουν καλλίτερα, ο πυρετός ήταν στα φυσιολογικά του όρια. Σηκώθηκα, πήραμε πρωινό, αναβάλαμε την επίσκεψη των οκτώ στο Taj Mahal και την κάναμε στις δέκα. Ακυρώσαμε την επίσκεψη στο φρούριο της Άκρα, ξανά ξεκούραση γιατί το απόγευμα μας περίμενε η ταλαιπωρία του νυχτερινού τρένου για το Βαρανάσι. Πληρώσαμε στη ρεσεψιόν 55 ευρώ για το γιατρό και τις εξετάσεις, πήρα αποδείξει και παραστατικά, τηλεφώνησα στην ασφάλεια που έκανα πριν φύγω, τους τα έστειλα μετά που ήρθα στη Ελλάδα όλα με επισύναψη, όμως δεν μου έδωσα ούτε ένα ευρουλάκι. Όπως είπαν θα έπρεπε να έξοδα να ήταν πάνω από 100 ευρώ. Η ασφάλεια ήταν της Montial. Όλες οι ασφάλειες κάποιο κόλλημα βρίσουν για το συμφέρον τους. Η γνωμάτευση του γιατρού δεν έγραφε τα αίτια. Η γιατρός μας όταν επέστρεψα σπίτι μου είπε ότι ήταν αφυδάτωση, κι ότι αντί δύο λίτρα νερό την ημέρα που είναι το κανονικό έπρεπε να πίνω άλλα δύο. Μα ποια δύο λίτρα κανονικό; Εγώ δεν πίνω ούτε το ένα όση ζέστη κι αν κάνει!!

Ένα χαστουκάκι… ήταν. Τι πρώτες μέρες του ταξιδιού είχαμε κάποιες προειδοποιήσεις …Το πνεύμα των Ινδικών θεοτήτων φαίνεται πως είναι ισχυρό. Αν φας και αυτά τα ζαχαρωτά που μοιράζουν στους ναούς!!! Γιατί πως αλλιώς ερμηνεύεται η εξαφάνιση από το λαιμό μου του ξύλινου σταυρού δώρο του Πατριάρχη Ιεροσολύμων πριν τέσσερα χρόνια που από τότε τον φορούσα συνεχώς; Ότι τον ξέχασες στο δωμάτιο του ξενοδοχείο έτσι έπρεπε να γίνει.

Από την πρώτη μέρα, κολυμπήσαμε αμέσως στα βαθιά νερά… Εννοώ αυτή την μυθιστορηματική άφιξη στη Jaipur όταν από μέσα από το αυτοκίνητο, αργά προχωρούσαμε να μπούμε στην πόλη έχοντας δίπλα μας μια ατέλειωτη σειρά των εξαθλιωμένων έξω από τα καλυβόσπιτα φτιαγμένα από κάθε λογής πρόχειρου υλικού. Μαύρα τεράστια γουρούνια να βόσκουν στους σωρούς των σκουπιδιών. Κι όταν περνούσαμε μια γέφυρα που κάτω της υπήρχαν διόδια, έμοιαζε με την πύλη της Κόλασης του Δάντη. Ίσως αυτή να είναι η καλύτερη είσοδος στην Ινδία. Εκεί άξιζε μια στάση, δήθεν για ξεκούραση, για φωτογράφιση διακριτική πριν σε αντιληφθούν όλοι εκείνοι οι μισόγυμνοι, μαυριδεροί και εξαθλιωμένοι αραγμένοι έξω από τις καλύβες τους.
Εκεί ήταν η μοναδική φορά, που προσπεράσαμε τρεις οδοιπόρους με ροζ κελεμπίες. Μας είπε ο οδηγός ότι ήταν Σανιάνσιν . Ινδουιστές που ζούσαν κανονική ζωή μέχρι που σε κάποια ηλικία 70 ή 75, εγκαταλείπουν οικογένεια, φίλους, συγγενείς, όλη την περιουσία τους, σταματούν να καταπίνουν φάρμακα και να επεκτείνουν με τεχνικά μέσα τη ζωή τους, ντύνονται με τον μανδύα, ένα κουτάκι για ελεημοσύνη , χάνονται μέσα στα δάση και αφιερώνουν την υπόλοιπη ζωή τους στην επικοινωνία με το Θεό. Κι αν τύχη και τους τσιμπήσει κόμπρα και πεθάνουν, το θεωρούν σαν τον καλύτερο θάνατο γιατί η κόμπρα θεωρείται ιερό ζώο.

Από τις πρώτε μέρες στις περιπλανήσεις μας στα μαγαζιά, προσπαθούσαμε χωρίς αποτέλεσμα να βρούμε αυτά τα διαχρονικά ινδικά φορέματα που πωλούνται και στην Ελλάδα. Σε καμία πόλη δεν τα βρήκαμε. Στην Περσία στο πρώτο που μπήκαμε βρήκαμε αμέσως. Made in India. Προμηθευτήκαμε βέβαια μπαχαρικά που είναι καλλίτερα απ την Ελλάδα, δεν έχουν πολύ επεξεργαστεί διατηρούν τη φυσική τους ιδιότητα μάλιστα σε ορισμένα είχαν και τις ίνες τους. MESWAK είναι η μάρκα μιας οδοντόπαστας με απίθανη γεύση. Τα 200ml κόστιζαν 45-55 ρουπίες. Όμως ξεχάσαμε να πάρουμε ποσότητα πριν φύγουμε. Έψαξα στα e shops την είδα 8 λίρες Αγγλίας και σε κάποιο άλλο 12 δολάρια. Γιατί τόσο ακριβή ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω. Γενικά οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες και άλλα όμοια είδη, είναι στο 1/10 της τιμής απ ότι στην Ελλάδα για να μην τα στερούνται οι πολύ φτωχοί Ινδοί.

Δεν ήταν η πρώτη μου φορά στην Ινδία. Υπήρξαν πριν δεκαετίες η συγγενική προς την Ινδία Κεϋλάνη και η Γκόα που τότε την λέγανε και Μαρμαγκόα. Μόλις βγήκα στο κεντρικό δρόμο της, είδα μια Εκκλησία γοτθικού ρυθμού σαν αυτές που έχει η Λισσαβόνα. Τσατίστηκα και δεν ξαναβγήκα έξω… Πήγα όμως σε μια περιοχή μιας ώρας με το λεωφορείο, τουριστική με ξένους μου είπαν, αλλά δεν θυμάμαι το όνομα. Ήταν ένας πολύ φαρδύ δρόμος με νησίδα πρασίνου στη μέση, αγάλματα, σιντριβάνια και κατέληγε στη θάλασσα . Όμως ούτε ξένοι κυκλοφορούσαν και οι ντόπιο ήταν ελάχιστοι. Είχε πολλά καταστήματα με ξύλινα αναμνηστικά φτιαγμένα στο χέρι. Από πάνω μου στον τοίχο, εδώ που σας γράφω, υπάρχουν τρεις σανίδες σκαλισμένες πάνω τους με συμπλήρωμα ελεφαντόδοντου, τρεις πίνακες από την Γκόα που δείχνουν λυγερές χορεύτριες ξέστηθες Ινδές Τόσες δεκαετίες πέρασαν χωρίς να υποστούν αλλοίωση. Στις πόλεις όμως του Ρατζαστάν δεν έπεσε στην αντίληψη μου αναμνηστικά από ξύλο.

Ενώ η πτήση από Αθήνα ήταν όλη τη νύχτα, η πτήση της επιστροφή μας ήταν όλη τη μέρα. Στις 1015 η αναχώρηση και στις 1915 η άφιξη μετά από μια στάση στη Ντόχα. Πετάμε πάνω από τα πρώτα παλιά μου λημέρια…. Περσικός κόλπος. Ζέστη σαν κόλαση και να είσαι μέσα στη λαμαρίνα χωρίς κλιματισμό αλλά μόνο μια υποψία δροσερού αέρα κι ένας ανεμιστήρας. Το Μπαντάρ Αμπάς του Ιράν. Το Μπαχρέιν. Κουβέιτ δις με τις παράγκες να πουλάνε χρυσό ακόμα και σε πλάκες. Αφορολόγητα γιαπωνέζικα είδη. Ρολόγια ραδιοφωνάκια τρανζίστορ τότε που κάνανε την εμφάνιση τους κ.α Πιο πέρα η Βασόρα ένας διάπλου του Τίγρη και Ευφράτη μαγεία μέσα στο ποτάμι ανάμεσα από απέραντες εκτάσεις από φοινικόδεντρα. Κάτω μας η έρημος της Σαουδικής Αραβίας μια ατέλειωτη νέκρα, εκτός από κάποιες νησίδες από γκαζόν και μια υποψία δεξαμενών νερού. Η Τζέντα από το πρώτο μου επαγγελματικό ταξίδι. Κι εδώ χρυσάφι κι αφορολόγητα. Όλες κουκουλωμένες με μαύρα μόλις τα μάτια διακρίνονταν. Κελεμπία παντού. Η πόλη του Σουέζ με τα ταβερνάκια τεράστιες γαρίδες και μπύρα. Σουέζ-αεροδρόμιο Καίρου με αυτοκίνητο στη έρημο με τις καμήλες. Αλεξάνδρεια για ένα μήνα…Η πρώτη μου παραγγελία κουστουμιού σε ράφτη με τα δικά μου χρήματα.!!! Γαλλική μόδα βεβαίως απ τους τότε διαχειριστές…. της διώρυγας. Κι εδώ τεράστια καβούρια με μπύρα σε μεγάλα πράσινα μπουκάλια. Ποδόσφαιρο με τους Έλληνες της Αλεξάνδρειας και δύο φορές σε αστυνομικό τμήμα για διευκρινήσεις. Ενοχλητικοί στους δρόμους αρκετοί. Μπαξίσι παντού.
Ιδού και η άκρη της Κρήτης χωρίς στάση για να κατεβούμε Το πλοίο όμως για το Ηράκλειο κυριολεκτικά περίμενε να μπούμε μέσα και μετά έφυγε. Ένα καλό δείπνο στη λουστραρισμένη τραπεζαρία του, και μετά πέσαμε ξεροί στα κρεβάτια της καμπίνας.
Η πόλη μας μέχρι να τη συνηθίσουμε φαινόταν έρημη σαν να την είχαν εγκαταλείψει οι κάτοικοι της. Ήταν το πρώτο δίδαγμα της πολύβουης Ινδίας.
Αυτοί που έχουν πει: Η Ινδία θα σου φερθεί σκληρά στο πρώτο σου ταξίδι αλλά αργότερα θα σε ξανακαλέσει, έχουν δίκιο.

Τέλος

 

[Kati]

To baori (υδραγωγείο) στο Abhaneri τι εντυπωσιακό! Ζαλίζεσαι που το βλέπεις, πού να κατέβαινες κιόλας κάθε μέρα να προμηθευτείς νερό.

Τα μαϊμούδια ορμάνε; Σε πλησιάζουν ή μόνο αν τους δώσεις θάρρετα;

Μπανάνες φάγατε; Μου έχουν πει ότι η γεύση τους είναι ασύγκριτα καλύτερη (κι απίστευτη) σε σχέση με αυτές που τρώμε εμείς εδώ.

Για τις οδοντόπαστες έχω την εντύπωση ότι η τιμή είναι προσιτή και για να πάψουν να βουρτσίζουν τα δόντια με τον παραδοσιακό τρόπο, με ένα ξυλαράκι από ένα φυτό που δε θυμάμαι πώς λέγεται.

 

[soudianos]

To baori (υδραγωγείο) στο Abhaneri τι εντυπωσιακό! Ζαλίζεσαι που το βλέπεις, πού να κατέβαινες κιόλας κάθε μέρα να προμηθευτείς νερό.

Τα μαϊμούδια ορμάνε; Σε πλησιάζουν ή μόνο αν τους δώσεις θάρρετα;

Μπανάνες φάγατε; Μου έχουν πει ότι η γεύση τους είναι ασύγκριτα καλύτερη (κι απίστευτη) σε σχέση με αυτές που τρώμε εμείς εδώ.

Για τις οδοντόπαστες έχω την εντύπωση ότι η τιμή είναι προσιτή και για να πάψουν να βουρτσίζουν τα δόντια με τον παραδοσιακό τρόπο, με ένα ξυλαράκι από ένα φυτό που δε θυμάμαι πώς λέγεται.

Kάθονται στον ώμο σου για φωτό. Νομίζω έχω βάλει μια φωτό στην αρχή. Αν τρως μπανάνες εισαγωγής που εχουν περάσει από ψυγεία ναι, αλλά της Κρήτης είναι νοστιμότερες

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[soudianos]

Μια σελίδα από το βιβλίο "Η φωλιά του πόθου" του Τarun J Tejpal όπου αναφέρει τη γνώμη του για την Ινδία και τους Ινδούς. Κι έτσι πράγματι είναι.

 

[aspa]

Καλημέρα. Συγχαρητήρια για την ωραία ιστορία σου.
Ετοιμάζω ένα ταξίδι προς τα μέρη που επισκέφθηκες. Το ερώτημά μου είναι: έχω 5 ημέρες για Ραζαστάν ποιες πόλεις να επιλέξω και ποιες να αφήσω. Θα ξεκινήσω από Jaipur. Να πάω Jaisalmer αεροπορικώς και από εκεί οδικώς που? Jodhpur , Pushkar η Udaipur 2 ημέρες, μετά θα πάω Agra και Delhi
Ευχαριστώ πολύ.

 

[soudianos]

Καλησπέρα Άσπα. Με 5 μέρες μήπως στο Jaisalmer θα ξοδέψεις χρόνο? Jodhpur/1 βράδυ, Pushkar/1 Udaipur/2. Jaipur σίγουρα 2. Οδικώς όπως λες φαντάζομαι ότι εννοείς με car/driver όπως έκανα κι εγώ. Με ΜΜΜ δεν ξέρω αν βγαίνει το πρόγραμμα

 

[aspa]

Καλησπέρα. Είδα ότι έχει φθηνές πτήσεις να πάμε με αεροπλάνο Jaisalmer και Jaipur. Όταν είχα ξαναπάει στην νότια Ινδία βρίσκαμε ταξί με οδηγό που μας πήγαιναν όπου θέλαμε και από την μία πόλη στην άλλη. Θυμάσαι πόσο σου πήρε ο car/driver.