Ταξίδι μόνος ή μόνη??

[hitman47]

Μιας και πρόσφατα πήγα στην Κούβα, να προσθέσω με τη σειρά μου κι εγώ κάποιες σκέψεις που μπορεί να βοηθήσουν. Αρχικά στην Κούβα ταξιδεύουν πολλοί solo και συνήθως οι solo ταξιδευτές είναι εξωστρεφείς οπότε οι γνωριμίες είναι σίγουρες. Οι δε ντόπιοι θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν κάποιον είτε που έχει ανάγκη είτε που απλά θέλει να κάνει κάτι και δεν ξέρει τον τρόπο. Όμως δεν είμαι σίγουρη ότι είναι μια επιλογή για να ξεκινήσει κάποιος που δεν γνωρίζει αν του πάει το solo ταξίδι. Είναι όλα τόσο διαφορετικά και δεν πάνε συνήθως τα πράγματα όπως τα έχεις αρχικά προγραμματίσει, πράγμα που μπορεί να δημιουργήσει άγχος σε κάποιον ήδη αγχωμένο.

Προσωπικά έχω κάνει αρκετά ταξίδια μόνη μου είτε για δουλειά είτε για διασκέδαση και ως εσωστρεφής που είμαι πρέπει να πω ότι δεν κοινωνικοποιήθηκα ιδιαίτερα. Όσο και να βγούμε από το comfort zone μας άλλοι άνθρωποι δεν θα γίνουμε. Συνήθως όμως οι εσωστρεφείς περνάμε και πολύ καλά μόνοι μας και τα solo ταξίδια είναι ευκαιρία να κάνεις όλα αυτά που θες εσύ πραγματικά γιατί με παρέα αναγκαστικά παίζουν και συμβιβασμοί. Οπότε τα απόλαυσα όλες τις φορές.

Τέλος όπως λέμε με τη συνταξιδιώτισα φίλη μου πρέπει να περνάμε τις πίστες μία-μία τη φορά. Κι εμείς θέλαμε να ταξιδέψουμε σε χώρες εκτός Ευρώπης μόνες μας και φοβόμασταν επειδή είμαστε δύο γυναίκες. Ξεκινήσαμε λοιπόν πέρσι με την Ιορδανία και αφού περάσαμε τέλεια κανονίσαμε φέτος την Κούβα.

Αν το αποφασίσεις καλά να περάσεις, να θυμάσαι ότι δεν υπάρχει λόγος άγχους στην Κούβα, οι ίδιοι δεν έχουν τη λέξη στο λεξιλόγιό τους..Κ μόνο να πιάσεις ένα παγκάκι και να τους χαζεύεις δεν παίζει να βαρεθείς...

Ποσο τελειο. Η αληθεια ειναι οτι αφορμη αυτο το ταξιδι ειναι οτι θα εχω παρεα στο Μαιάμι. Και λέω δεν περνάω και από Αβάνα μια βόλτα που ναι δίπλα. 5 μέρες πρέπει να τη παλέψω. Η πρωτη μέρα θα φυγει αμέσως γιατι φτάνω βράδυ και θα μαι κομμάτια. Ε 4 μέρες πρέπει να τη παλέψω. Μου δίνεις θάρρος. Η αρχική μου σκέψη είναι ότι για σολο ταξίδι βολεύουν ζεστές χώρες. Σε κρύες ευωπαικές όσο πολιτισμένες και να είναι μόλις βραδιάσει με το κρύο που υπάρχει άντε να βρεις το κουράγιο να κυκλοφορήσεις έξω μόνος.

 

[Konstantinoz]

Ποσο τελειο. Η αληθεια ειναι οτι αφορμη αυτο το ταξιδι ειναι οτι θα εχω παρεα στο Μαιάμι. Και λέω δεν περνάω και από Αβάνα μια βόλτα που ναι δίπλα. 5 μέρες πρέπει να τη παλέψω. Η πρωτη μέρα θα φυγει αμέσως γιατι φτάνω βράδυ και θα μαι κομμάτια. Ε 4 μέρες πρέπει να τη παλέψω. Μου δίνεις θάρρος. Η αρχική μου σκέψη είναι ότι για σολο ταξίδι βολεύουν ζεστές χώρες. Σε κρύες ευωπαικές όσο πολιτισμένες και να είναι μόλις βραδιάσει με το κρύο που υπάρχει άντε να βρεις το κουράγιο να κυκλοφορήσεις έξω μόνος.

Είχα πάει 10με 23 Δεκεμβρίου Κούβα μόνος μου και περασα πολλυ ωραία , δεν με ένοιαζε ούτε μια στιγμή που ήμουν μόνος μου καθώς όλη την ημέρα ήμουν στην γύρα πολλυ περπάτημα μιλαμε και γνωριστηκα εκεί με τουρίστες και βγαίναμε τα βράδια , γενικά έχω πάει μόνος μου αλλά 3 μακρινά ταξίδια Άγιο Δομίνικο Σιγκαπούρη και πουκετ και σε κανένα από αυτά δεν ένιωσα μια στιγμή βαραμερας, μόνο ότι εισε σε ένα τόσο διαφορετικό κόσμο από την Ελλάδα και την Ευρώπη νιώθεις πολλυ ενθουσιασμένος και χαρουμενοσ. Hitman 47 αμα θες να κλείσεις ξενοδοχεία για Κούβα κανετο από πριν να πας στην Κούβα διότι από εκεί δεν γίνεται να κλείσεις από τα site γιατί είναι αμερικανικές ιστοσελιδεs .

 

[underwater]

Καλησπέρα,

θέλω τη βοήθειά σας. Έκλεισα αεροπορικά για ταξίδι Αβάνα κ Μαϊάμι 5 μέρες στο καθένα. Στο Μαϊάμι θα έχω παρέα. Στην Αβάνα καθόλου. Θα μείνω σε Χοστελ. Τι γίνεται τώρα. Έχω πανικοβληθεί με το θέμα της μοναξιάς. Σα χαρακτήρας είμαι πιο εσωστρεφής. Γιατί τα έκλεισα; Σαν πρόκληση του εαυτού μου να μπορέσω να επιβιώσω, να ωριμάσω να γεμίσω εμπειρίες και εικόνες και εμπνεύστηκα από την ομάδα SOLO Travellers στο facebook. Έχω και γνωστούς που έχουν ταξιδέψουν μόνοι. Εγώ ποτέ. Πάντα είχα παρέα. Είτε δικιά μου είτε με πρακτορείο. Έχω λίγο φρικάρει. Πολύ άγχος πολύ αγωνία. Δεν έχω μυαλό για να φάω. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα επιβιώσω εκεί σε 40 μέρες. Και το Μαιάμι πανάκριβο. Ξέρω δε μιλώ εγώ, αλλά οι φοβίες μου και οι ανασφάλειες μου. Βάλτε και τον κορονοιο. Καταρχήν στο διάστημα 14-19 Μαρτίου 2020 θα είναι κάποιος εκεί; Ψάχνω παρέα. Επίσης μήπως να τα ακυρώσω και να σώσω ότι μπορώ (έχω προσθέσει τη δυανατότηατ ακύρωσης λόγω ασθενείας). ίσως δεν είμαι ακόμα έτοιμος για Σολο. Ανμένω με μεγάλη αγωνία τις γνώμες σας.

Ευχαριστώ.

Η αλήθεια είναι ότι όντως ο τρόπος που περιγράφεις γραπτά τα συναισθήματά σου εκπέμπει υπερβολικό άγχος και ένταση. Δεν ξέρω αν είναι πράγματι τόσο βαρύ αυτό που νιώθεις, αλλά αν όντως σου έχει γίνει έμμονη ιδέα, αν δε μπορείς να φας και να λειτουργήσεις γενικότερα κλπ κλπ θα σου έλεγα κι εγώ να το ξανασκεφτείς, δεδομένου ότι μπορεις να πάρεις μέρος των χρημάτων πίσω. Συμφωνώ δηλ. απόλυτα με την @paefstra που κάνει λόγο για μια σταδιακή επαφή με το solo travelling. Ένας άνθρωπος μπορεί να μην έχει ταξιδέψει ποτέ μόνος, αλλά να έχει τα "κότσια" να πάρει ένα backpack και να γυρνοβολάει για μήνες solo, βρίσκοντας παρέες στο δρόμο. Σε έναν άλλο πιθανότατα ακόμα και 5 μοναχικές μέρες σε μια άλλη χώρα να φαίνονται βουνό. Καλύτερα κανείς να ξεκινήσει με ένα 3ήμερο σε έναν κοντινό προορισμό, ώστε να δει αν του ταιριάζει αυτό το είδος ταξιδιού ή αν τον ζορίζει.

Αν τώρα υποθέσουμε ότι τα γράφεις "υπερβολικά" και στην πραγματικότητα είσαι απλά αγχωμένος σε ένα ανεκτό επίπεδο, θα συμφωνήσω με όσα σου έγραψαν η @Earth Citizen, η @fenia42 και άλλοι. Γενικά κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται βουνό όταν τα σκέφτεσαι στη θεωρία, στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ απλούστερα. Κι εγώ είμαι εσωστρεφής άνθρωπος, παρ' όλα αυτά ταξιδεύω αρκετά συχνά σόλο από φοιτήτρια χωρίς προβλήματα. Αντιθέτως είναι κάτι που με χαλαρώνει. Τις περισσότερες μέρες μάλιστα, καθώς γυρνάω το βράδυ στο κατάλυμα κουρασμένη από το πλήθος των ερεθισμάτων, το να κάτσω και να κάνω socializing είναι το τελευταίο που θέλω. Συνήθως απλά αράζω μόνη μου διαβάζοντας ή σερφάροντας στο internet. Αν πάλι είμαι σε φάση να αλληλεπιδράσω με κόσμο το κάνω, είτε πιάνοντας κουβέντα με άλλους ταξιδιώτες όταν μένω σε hostel, είτε χρησιμοποιώντας μέσα όπως το couchsurfing για να γνωρίσω ντόπιους, να κάνουμε βόλτες κλπ.

Ταξιδεύοντας μόνος κανείς αποκτά σταδιακά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ενώ έχει την ελευθερία να κάνει ό, τι επιθυμεί ακολουθώντας καθαρά τα δικά του γούστα και ανάγκες, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβαστεί στο οτιδήποτε. Εντάξει, το να έχεις κάποιον δίπλα να μοιράζεσαι την εμπειρία είναι συχνά ανεκτίμητο, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε τρόπος ταξιδιού έχει τα δικά του (σημαντικά) πλεονεκτήματα. Και στην τελική ακόμα και κάτι να πάει στραβά, θα βρεις την άκρη. Εμένα πριν δύο σχεδόν χρόνια με έκλεψαν ενώ ταξίδευα μόνη και έμεινα πανί με πανί λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού. Εντάξει, βρήκα την άκρη μου.

Σχετικά με όσα γράφτηκαν περί ψυχολόγου κλπ, μερικές διευκρινίσεις. Καταρχάς όταν μιλάμε για φοβίες κλπ πάμε σε ψυχοθεραπευτή. Δεύτερον ακόμα και βραχύχρονοι τύποι ψυχοθεραπείας που εστιάζουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων (πχ πετοφοβία) και πάλι θέλουν κάποιο χρόνο να λειτουργήσουν, οπότε το να πάμε στο παρά πέντε δεν έχει και τόσο νόημα. Κάτι που πολύς κόσμος κάνει είναι να επισκέπτεται έναν θεραπευτή μια φορά και να τα "βγάζει από μέσα του", κάτι που μπορεί να είναι πρόσκαιρα ανακουφιστικό, αλλά ως εκεί.
(Ο φίλος μας διευκρίνισε στη συνέχεια ότι κατά βάση τον αγχώνει η μοναξιά στο ταξίδι, αλλά τα γράφω πληροφοριακά)

Για την ιστορια, ταξιδευω μονη με ενα παιδι συχνα απο οταν ηταν 8 ετων. Πιο πριν φροντιζα παντα να εχουμε παρεα για να διαχειριστω το αγχος. Εχω ολες τις ανησυχιες επι 2 ατομα. Με βοηθαει να το αντιμετωπιζω η βεβαιοτητα οτι μπορω να χρεωσω 2 εισιτηρια την επομενη μερα και να γυρισω πισω. Δεν ειμαστε υποχρεωμενοι να τερματισουμε ενα ταξιδι που πηγε στραβα. Ως τωρα, ευτυχως, δεν χρειαστηκε. Αν βοηθαει αυτη η σκεψη, μπορεις παντα να γυρισεις πισω.

Καλά όλα αυτά, αλλά δε μιλάς για μοναχικό ταξίδι, μιλάς για ταξίδι με παιδί. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Το παιδί είναι ένας άλλος άνθρωπος, επομένως δεν ταξιδεύεις solo. Είναι ανήλικο και έχεις πολύ μεγαλύτερη ευθύνη από το να ταξίδευες μόνη, όμως δεν είσαι μόνη. Με το παιδί συζητάς άλλα πράγματα από αυτά που θα συζητούσες με έναν ενήλικα, τροποποιείς τις δραστηριότητες κλπ κλπ, αλλά έχεις συνταξιδιώτη, δεν είσαι solo. Πολλοί άνθρωποι διαχειρίζονται δημιουργικά το ταξιδιωτικό τους άγχος όταν έχουν να προγραμματίσουν ταξίδια με τα παιδιά τους, αλλά τους δυσκολεύει πολύ να το κάνουν όντας solo ταξιδιώτες.Καθένας είναι διαφορετικός. Από εκεί και πέρα θα συμφωνήσω με το ότι αν κάποιος δει ότι δε μπορεί να αντεπεξέλθει, καλό είναι να ακούσει τον εαυτό του και τα όριά του και αν χρειαστεί να επιστρέψει (ή και να μην πάει καν).

 

[depy!!!]

Περα απο τα άγχη των πτήσεων που ειναι πλέον ελεγχόμενα, νομίζω ο μεγαλύτερος φόβος είναι η διαχείριση της μοναξιάς. Πως περνάω το χρόνο μου ειδικά το βράδυ και ποιος θα με βοηθήσει αν μου συμβεί κάτι, πχ να αρρωστήσω, πυρετός, τροφική δηλητηρίαση κτλ. Επίσης ο ψυχολόγος δεν είναι ακραία πρόταση ούτε ριζοσπαστική. Έχω κάνει ψυχοθεραπεία και το θεωρώ πολύ χρήσιμο για τη προσωπική μας εξέλιξη.

Το βραδυ θα γυρισεις στο χοστελ -αφου κατα τα φαινομενα δεν θα θελεις να πας μονος σου για ποτο- θα κανεις ενα μπανιο και θα την αραξεις να ξεκουραστεις απο την ενταση της μερας. Θα δεις κανα δυο επεισοδια απο μια σειρα που θα εχεις κατεβασει απο το νετφλιξ και θα κοιμηθεις νωρις, γιατι την επομενη μερα οσο πιο νωρις ξυπνησεις, τοσο πιο πολλα πραγματα θα δεις.
Ασε που ειναι μεγαλη η πιθανοτητα να πιασεις κουβεντα με αλλα ατομα στο χοστελ και τελικα να καταληξεις μεχρι τις 2 να πινεται και να συζητατε....
Η ασφαλεια για μενα οταν ταξιδευω μονη μου ειναι η γνωση οτι εχω μαζι μου αρκετα χρηματα -καρτα χρεωστικη και πιστωτικη- ωστε σε οποιαδηποτε περιπτωση να μπορω να ανταπεξελθω στη στραβη, ειτε αυτο σημαινει να πληρωσω καποιο γιατρο η να βγαλω εισιτηρια επιστροφης για την επομενη μερα.
Εχεις αρκετο καιρο μεχρι το ταξιδι, ωςτε να διαχειρηστεις το αγχος σου. Αν το ακυρωσεις τωρα, το πιο πιθανο ειναι να μην τολμησεις μονος ταξιδι ποτε...

 

[Earth Citizen]

Η αλήθεια είναι ότι όντως ο τρόπος που περιγράφεις γραπτά τα συναισθήματά σου εκπέμπει υπερβολικό άγχος και ένταση. Δεν ξέρω αν είναι πράγματι τόσο βαρύ αυτό που νιώθεις, αλλά αν όντως σου έχει γίνει έμμονη ιδέα, αν δε μπορείς να φας και να λειτουργήσεις γενικότερα κλπ κλπ θα σου έλεγα κι εγώ να το ξανασκεφτείς, δεδομένου ότι μπορεις να πάρεις μέρος των χρημάτων πίσω. Συμφωνώ δηλ. απόλυτα με την @paefstra που κάνει λόγο για μια σταδιακή επαφή με το solo travelling. Ένας άνθρωπος μπορεί να μην έχει ταξιδέψει ποτέ μόνος, αλλά να έχει τα "κότσια" να πάρει ένα backpack και να γυρνοβολάει για μήνες solo, βρίσκοντας παρέες στο δρόμο. Σε έναν άλλο πιθανότατα ακόμα και 5 μοναχικές μέρες σε μια άλλη χώρα να φαίνονται βουνό. Καλύτερα κανείς να ξεκινήσει με ένα 3ήμερο σε έναν κοντινό προορισμό, ώστε να δει αν του ταιριάζει αυτό το είδος ταξιδιού ή αν τον ζορίζει.

Αν τώρα υποθέσουμε ότι τα γράφεις "υπερβολικά" και στην πραγματικότητα είσαι απλά αγχωμένος σε ένα ανεκτό επίπεδο, θα συμφωνήσω με όσα σου έγραψαν η @Earth Citizen, η @fenia42 και άλλοι. Γενικά κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται βουνό όταν τα σκέφτεσαι στη θεωρία, στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ απλούστερα. Κι εγώ είμαι εσωστρεφής άνθρωπος, παρ' όλα αυτά ταξιδεύω αρκετά συχνά σόλο από φοιτήτρια χωρίς προβλήματα. Αντιθέτως είναι κάτι που με χαλαρώνει. Τις περισσότερες μέρες μάλιστα, καθώς γυρνάω το βράδυ στο κατάλυμα κουρασμένη από το πλήθος των ερεθισμάτων, το να κάτσω και να κάνω socializing είναι το τελευταίο που θέλω. Συνήθως απλά αράζω μόνη μου διαβάζοντας ή σερφάροντας στο internet. Αν πάλι είμαι σε φάση να αλληλεπιδράσω με κόσμο το κάνω, είτε πιάνοντας κουβέντα με άλλους ταξιδιώτες όταν μένω σε hostel, είτε χρησιμοποιώντας μέσα όπως το couchsurfing για να γνωρίσω ντόπιους, να κάνουμε βόλτες κλπ.

Ταξιδεύοντας μόνος κανείς αποκτά σταδιακά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ενώ έχει την ελευθερία να κάνει ό, τι επιθυμεί ακολουθώντας καθαρά τα δικά του γούστα και ανάγκες, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβαστεί στο οτιδήποτε. Εντάξει, το να έχεις κάποιον δίπλα να μοιράζεσαι την εμπειρία είναι συχνά ανεκτίμητο, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε τρόπος ταξιδιού έχει τα δικά του (σημαντικά) πλεονεκτήματα. Και στην τελική ακόμα και κάτι να πάει στραβά, θα βρεις την άκρη. Εμένα πριν δύο σχεδόν χρόνια με έκλεψαν ενώ ταξίδευα μόνη και έμεινα πανί με πανί λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού. Εντάξει, βρήκα την άκρη μου.

Σχετικά με όσα γράφτηκαν περί ψυχολόγου κλπ, μερικές διευκρινίσεις. Καταρχάς όταν μιλάμε για φοβίες κλπ πάμε σε ψυχοθεραπευτή. Δεύτερον ακόμα και βραχύχρονοι τύποι ψυχοθεραπείας που εστιάζουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων (πχ πετοφοβία) και πάλι θέλουν κάποιο χρόνο να λειτουργήσουν, οπότε το να πάμε στο παρά πέντε δεν έχει και τόσο νόημα. Κάτι που πολύς κόσμος κάνει είναι να επισκέπτεται έναν θεραπευτή μια φορά και να τα "βγάζει από μέσα του", κάτι που μπορεί να είναι πρόσκαιρα ανακουφιστικό, αλλά ως εκεί.
(Ο φίλος μας διευκρίνισε στη συνέχεια ότι κατά βάση τον αγχώνει η μοναξιά στο ταξίδι, αλλά τα γράφω πληροφοριακά)

 

[escursione]

Καλησπέρα,

θέλω τη βοήθειά σας. Έκλεισα αεροπορικά για ταξίδι Αβάνα κ Μαϊάμι 5 μέρες στο καθένα. Στο Μαϊάμι θα έχω παρέα. Στην Αβάνα καθόλου. Θα μείνω σε Χοστελ. Τι γίνεται τώρα. Έχω πανικοβληθεί με το θέμα της μοναξιάς. Σα χαρακτήρας είμαι πιο εσωστρεφής. Γιατί τα έκλεισα; Σαν πρόκληση του εαυτού μου να μπορέσω να επιβιώσω, να ωριμάσω να γεμίσω εμπειρίες και εικόνες και εμπνεύστηκα από την ομάδα SOLO Travellers στο facebook. Έχω και γνωστούς που έχουν ταξιδέψουν μόνοι. Εγώ ποτέ. Πάντα είχα παρέα. Είτε δικιά μου είτε με πρακτορείο. Έχω λίγο φρικάρει. Πολύ άγχος πολύ αγωνία. Δεν έχω μυαλό για να φάω. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα επιβιώσω εκεί σε 40 μέρες. Και το Μαιάμι πανάκριβο. Ξέρω δε μιλώ εγώ, αλλά οι φοβίες μου και οι ανασφάλειες μου. Βάλτε και τον κορονοιο. Καταρχήν στο διάστημα 14-19 Μαρτίου 2020 θα είναι κάποιος εκεί; Ψάχνω παρέα. Επίσης μήπως να τα ακυρώσω και να σώσω ότι μπορώ (έχω προσθέσει τη δυανατότηατ ακύρωσης λόγω ασθενείας). ίσως δεν είμαι ακόμα έτοιμος για Σολο. Ανμένω με μεγάλη αγωνία τις γνώμες σας.

Ευχαριστώ.

Εγώ θα σου πρότεινα αφού το έχεις οργανώσει και έβγαλες τα εισιτήρια να κάνεις την υπέρβαση στον εαυτό σου και να ταξιδέψεις. Άλλωστε τις μισές μέρες θα έχεις παρέα και τις υπόλοιπες ούτε θα καταλάβεις για πότε θα περάσουν. Χαλάρωσε μάζεψε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείς από το φόρουμ, το διαδίκτυο ή και ίσως κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό και κάνε ένα πρόγραμμα με τα αξιοθέατα που πρόκειται να επισκεφτείς. Πάρε μαζί σου και ένα σημειωματάριο να καταγράφεις το τι είδες, αν βαριέσαι τα βράδια ή κατά τη διάρκεια της ημέρας όταν θα ξεκουράζεσαι σε κάποιο καφέ και όταν επιστρέψεις να μας παρουσιάσεις μία ωραία ιστοριούλα με τα αξιοθέατα, φωτογραφίες, καταλύματα που έμεινες, βίζες που χρειάστηκαν και οτιδήποτε χρήσιμο θα ήταν για μελλοντικούς ταξιδιώτες μιας και είναι πολύ ωραίος ταξιδιωτικός συνδυασμός το Μαιάμι με τη Κούβα. Καλά να περάσεις, να σκέφτεσαι θετικά και όλα θα πάνε καλά!

 

[romantic woman]

Καλησπέρα,

θέλω τη βοήθειά σας. Έκλεισα αεροπορικά για ταξίδι Αβάνα κ Μαϊάμι 5 μέρες στο καθένα. Στο Μαϊάμι θα έχω παρέα. Στην Αβάνα καθόλου. Θα μείνω σε Χοστελ. Τι γίνεται τώρα. Έχω πανικοβληθεί με το θέμα της μοναξιάς. Σα χαρακτήρας είμαι πιο εσωστρεφής. Γιατί τα έκλεισα; Σαν πρόκληση του εαυτού μου να μπορέσω να επιβιώσω, να ωριμάσω να γεμίσω εμπειρίες και εικόνες και εμπνεύστηκα από την ομάδα SOLO Travellers στο facebook. Έχω και γνωστούς που έχουν ταξιδέψουν μόνοι. Εγώ ποτέ. Πάντα είχα παρέα. Είτε δικιά μου είτε με πρακτορείο. Έχω λίγο φρικάρει. Πολύ άγχος πολύ αγωνία. Δεν έχω μυαλό για να φάω. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα επιβιώσω εκεί σε 40 μέρες. Και το Μαιάμι πανάκριβο. Ξέρω δε μιλώ εγώ, αλλά οι φοβίες μου και οι ανασφάλειες μου. Βάλτε και τον κορονοιο. Καταρχήν στο διάστημα 14-19 Μαρτίου 2020 θα είναι κάποιος εκεί; Ψάχνω παρέα. Επίσης μήπως να τα ακυρώσω και να σώσω ότι μπορώ (έχω προσθέσει τη δυανατότηατ ακύρωσης λόγω ασθενείας). ίσως δεν είμαι ακόμα έτοιμος για Σολο. Ανμένω με μεγάλη αγωνία τις γνώμες σας.

Ευχαριστώ.

https://www.travelstories.gr/community/threads/Διακοπές-μόνος-λίγο-πριν-το-3-μνημόνιο.52248/
Κάνοντας μιά αναδρομή στα μηνύματα σου βλέπω ότι και τότε (πάνω από 4 χρόνια)είχες παρόμοιες "ανησυχίες"και τις μοιράστηκες μαζί μας ζητώντας πάλι τη γνώμη μας.Αναρωτιέμαι αν τελικά σε βοήθησαν τότε οι όποιες απόψεις μας

 

[fenia42]

Καλά όλα αυτά, αλλά δε μιλάς για μοναχικό ταξίδι, μιλάς για ταξίδι με παιδί. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Το παιδί είναι ένας άλλος άνθρωπος, επομένως δεν ταξιδεύεις solo. Είναι ανήλικο και έχεις πολύ μεγαλύτερη ευθύνη από το να ταξίδευες μόνη, όμως δεν είσαι μόνη. Με το παιδί συζητάς άλλα πράγματα από αυτά που θα συζητούσες με έναν ενήλικα, τροποποιείς τις δραστηριότητες κλπ κλπ, αλλά έχεις συνταξιδιώτη, δεν είσαι solo. Πολλοί άνθρωποι διαχειρίζονται δημιουργικά το ταξιδιωτικό τους άγχος όταν έχουν να προγραμματίσουν ταξίδια με τα παιδιά τους, αλλά τους δυσκολεύει πολύ να το κάνουν όντας solo ταξιδιώτες.Καθένας είναι διαφορετικός. Από εκεί και πέρα θα συμφωνήσω με το ότι αν κάποιος δει ότι δε μπορεί να αντεπεξέλθει, καλό είναι να ακούσει τον εαυτό του και τα όριά του και αν χρειαστεί να επιστρέψει (ή και να μην πάει καν).

Ως γυναίκα που ταξιδεύει συχνά μόνη αλλά και ως μητέρα που έχει επισκεφτεί πάνω από 10 χώρες με το παιδί της, από τότε που ήταν τεσσάρων ετών, δε μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα.
Επιπλέον θα πω ότι τις φορές που έχω το παιδί μαζί μου νιώθω πάντα πιο δυνατή και σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά,καθώς είμαι μόνιμα σε εγρήγορση.
Είναι δύσκολο "ταξίδι μόνος/η με παιδί" αλλά είναι κάτι τελείως διαφορετικό το ταξίδι ολομόναχος, αντιμέτωπος με τη σιωπή σου.

 

[hitman47]

https://www.travelstories.gr/community/threads/Διακοπές-μόνος-λίγο-πριν-το-3-μνημόνιο.52248/
Κάνοντας μιά αναδρομή στα μηνύματα σου βλέπω ότι και τότε (πάνω από 4 χρόνια)είχες παρόμοιες "ανησυχίες"και τις μοιράστηκες μαζί μας ζητώντας πάλι τη γνώμη μας.Αναρωτιέμαι αν τελικά σε βοήθησαν τότε οι όποιες απόψεις μας

Φοβομουν. Περασαν 3 χρόνια που πήγαινα πιο ασφαλή ταξίδια στην Ευρώπη. άσχημα δεν ήταν. Αλλά ήθελα παραπάνω. Πέρυσι το Νοέμβρη βρήκα τη δύναμη να βγω από την ασφάλεια μου και να πάω ένα τρομερό ταξίδι στον Νο1 προορισμό των ονείρων μου. Ταυλάνδη. Έστω με γκρουπ. Πέρασα τόσο όμορφα και γνώρισα τόσους ανθρώπους ταξίδευαν μόνοι ή είχαν κλείσει τα πακέτα χωρίς την ασφάλεια ενός πρακτορείου. Έκανα κάποια λαθάκια. Τα χα όλα έτοιμα και δεν σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να προετοιμαστώ καλύτερα για να στραγγίξω όλες τις ευκαιρίες που παρουσιάζονταν. Είπα πως ήθελα να ξαναεπιστρέψω και να δω και άλλες χώρες τριγύρω όπως Βιετνάμ Καμπότζη. Προέκυψε η ευκαιρία με Μαιαμι. Είαπ να το συνδυάσω κ με Αβάνα. Αμφιταλαντεύτηκα πολύ. Τα έκλεισα. Με έπιασε άγχος. Το μοιράστηκα. έχω λάβει πάρα πολύ υποστήριξη από πολλούς ανθρώπους παγκοσμίως που αγαπάνε τα ταξίδια κ με σπρώχνουν να ζήσω την εμπειρία τη ζωής μου. Με αυτό το συνδυασμό, ανάμεσα στα άλλα θα κάνω καμιά 15αριά πράγματα από τη λίστα μου. Στο κάτω κάτω 4-5 μέρες θα μαι μόνος Αβάνα. μαιάμι θα χω παρέα. Αλλά πραγματικά είμαι εντυπωσιασμένος από τη στήριξη και τη βοήθεια παγκοσμίως. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιώ πως δεν είναι τόσο δύσκολο και ακαρόρθωτο και τρελό αυτό που επιχειρώ και χιλιάδες άλλοι πριν από μένα το έχουν κάνει πολλές φορές. Ευχαριστώ.

 

[tupacgr13]

@hitman47 Κοίταξε να δεις αγαπητέ. Αντιλαμβάνομαι το άγχος που έχεις μιας και είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύεις μόνος σου. Όλους αυτούς που βλέπεις να γράφουν εδώ ακομπλεξάριστα και άνετα, όλοι ξεκίνησαν από ένα πρώτο ταξίδι με παρόμοιο άγχος με το δικό σου(συμπεριλαμβάνεται ο γράφων). Την πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνος μου μπορώ να σου πω ότι οι πρώτες μέρες ήταν περίεργες. Κάτι που με βοηθάει εμένα πολύ προσωπικά, είναι να γεμίζω τις ημέρες μου με όσο πιο πολλά πράγματα και δραστηριότητες μπορώ. Σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να ακυρώσεις αυτό το ταξίδι για αυτόν τον λόγο. Το μεγαλύτερο προτέρημα των ταξιδίων είναι ότι πάντοτε γυρνάμε διαφορετικοί άνθρωποι. Ένα από τα πρώτα μου μηνύματα σε αυτό το φόρουμ ήταν πως θα πάω από το αεροδρόμιο του Σαρλερουά στις Βρυξέλλες. Αυτή την στιγμή αυτό το μήνυμα το θεωρώ κατά κάποιον τρόπο "αστείο". Αλλά υπήρξε μια πορεία μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο.

Εν κατακλείδι, έχεις προγραμματίσει μία από τις μεγαλύτερες εμπειρίες της ζωής σου και απλά δεν το ξέρεις ακόμα. Όταν ξυπνήσεις στο κρεβάτι σου την επομένη από την ημέρας της επιστροφής θα το καταλάβεις. Κάνε λοιπόν καλή προετοιμασία και καλά να περάσεις. Πηγαίνεις σε ένα μέρος που το 99% των μελών αυτού του φόρουμ έχει αναφέρει σε συζητήσεις σχετικά με ονειρεμένους προορισμούς.

 

[hitman47]

@hitman47 Κοίταξε να δεις αγαπητέ. Αντιλαμβάνομαι το άγχος που έχεις μιας και είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύεις μόνος σου. Όλους αυτούς που βλέπεις να γράφουν εδώ ακομπλεξάριστα και άνετα, όλοι ξεκίνησαν από ένα πρώτο ταξίδι με παρόμοιο άγχος με το δικό σου(συμπεριλαμβάνεται ο γράφων). Την πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνος μου μπορώ να σου πω ότι οι πρώτες μέρες ήταν περίεργες. Κάτι που με βοηθάει εμένα πολύ προσωπικά, είναι να γεμίζω τις ημέρες μου με όσο πιο πολλά πράγματα και δραστηριότητες μπορώ. Σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να ακυρώσεις αυτό το ταξίδι για αυτόν τον λόγο. Το μεγαλύτερο προτέρημα των ταξιδίων είναι ότι πάντοτε γυρνάμε διαφορετικοί άνθρωποι. Ένα από τα πρώτα μου μηνύματα σε αυτό το φόρουμ ήταν πως θα πάω από το αεροδρόμιο του Σαρλερουά στις Βρυξέλλες. Αυτή την στιγμή αυτό το μήνυμα το θεωρώ κατά κάποιον τρόπο "αστείο". Αλλά υπήρξε μια πορεία μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο.

Εν κατακλείδι, έχεις προγραμματίσει μία από τις μεγαλύτερες εμπειρίες της ζωής σου και απλά δεν το ξέρεις ακόμα. Όταν ξυπνήσεις στο κρεβάτι σου την επομένη από την ημέρας της επιστροφής θα το καταλάβεις. Κάνε λοιπόν καλή προετοιμασία και καλά να περάσεις. Πηγαίνεις σε ένα μέρος που το 99% των μελών αυτού του φόρουμ έχει αναφέρει σε συζητήσεις σχετικά με ονειρεμένους προορισμούς.

Να σαι καλά φιλέ μου και σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Το ποτάμι πίσω δε γυρνά. Θα πάω και θα ζήσω την μεγαλύτερη εμπειρία της ζωής μου. Τη φασάρα της ζωής μου όπως λέει και ένας φίλος. Ο συνδυασμός που έχω κάνει είναι πολύ δυνατός. Είναι όλα δρομολογημένα. Ακόμη πάντςω δεν το έχω συνειδητοποιήσει ότι θα το κάνω. Ακόμη τρέμω όταν αναπολώ τη στιγμή που πάτησα πληρωμή στα εισιτήρια. Από τότε ζω με ένα κοκτέηλ συναισθημάτων αγωνίας και ενθουσιασμού. Πολλες φορές το άγχος υπερτερεί. Αλλά όσο περνά ο καιρός συνηθίζω. Η καθημερινότητά μου καμιά με ρίχνει και θέλω αν τρυπώσω μέσα στο πάπλωμα και να μείνω εκεί. Χρειάζεται και κάποιες στιγμές αυτό, αλλά αυτό δεν είναι ζωή. Ζωή είναι να ξεπερνάς τα όριά σου, να κυνηγάς τα όνειρά σου, να εξελίσσεσαι καιν εμπνέεις και άλλους που φοβούνται να κυνηγήσουν τα δικά τους.

 

[Yorgos]

Στην Κούβα θα σου έλεγα να ξεκινήσεις από το Βινιαλες. Είναι γεμάτο με backpackers, μικρό, πολύ πιο ειλικρινείς οι ντόπιοι και πολύ πιο εύκολο να γνωρίσεις άλλους ταξιδιώτες. Πες στο σπίτι που θα μείνεις το πρώτο βράδυ να σου κλείσει μεταφορικά για Βινιαλες. Η Αβάνα μπορεί να σου πέσει λίγο heavy ως άπειρος τα solo.