makisg
Member
ποιά Μπουμπουλίνα βρε τρυπακια, την Υπολοχαγο Νατάσα φυσικά.Την Μπουμπουλινα ή την Υπολοχαγο Νατασα;
ποιά Μπουμπουλίνα βρε τρυπακια, την Υπολοχαγο Νατάσα φυσικά.Την Μπουμπουλινα ή την Υπολοχαγο Νατασα;
Δε σας καταλαβαίνω ορισμένες φορές αλλά ειλικρινά θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα πολύ προσωπικά και ελπίζω να τα σεβαστείτε. Μια από αυτές τις γυναικες υπήρξα κι εγώ. Όπως ξέρετε είμαι 33 και το παιδί μου 13, οπερ σημαίνει ότι το έκανα στα είκοσι. Το έκανα στα 20 και δε πήρα χαμπάρι πώς συνέβη αυτό καθώς ήταν κάποιος παρόμοιος τρόπος με αυτόν που περιγράφει η τσοπανα. Δεν έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του θύματος, ανέλαβα τις υποχρεώσεις μου χωρίς να σκεφτώ την ιδέα της έκτρωσης ούτε δευτερόλεπτο. Ακριβώς επειδή δε δέχτηκα από την ιστορία αυτή να υπάρξουν θύματα.
Πήγαινα εννιά μήνες μόνη μου στους γιατρούς, σχεδόν μόνη μου το γέννησα, σχεδόν μόνη μου το μεγάλωσα, χωρίς βοήθεια από τη μάνα μου η οποία ήταν μόλις 42 ετών τότε. Ανέλαβα όλες μου τις υποχρεωσεις. Στην πορεία ο πατέρας της κορης μου πολλές φορές απαιτούσε από εμένα να είμαι η τέλεια νοικοκυρά που κάθεται σπίτι χωρίς να μιλάει και πρέπει να ειναι ευγνώμων που έχει στέγη και φαΐ από τον κουβαλητή σύζυγο. Για να επιβάλει τς απόψεις του συχνά χρησιμοποιούσε βία. Μπορεί να ακούγεται ακραίο αλλά είναι η ζωή και η καθημερινότητα μου. Επαναλαμβάνω δε δέχτηκα να θεωρησω εαυτόν θύμα. Έσφιξα τα δόντια, περίμενα να πάει το παιδί μου παιδικό σταθμό, έπιασα δυο δουλειές, διάβαζα για να πάρω το πτυχίο που είχα αφήσει στη μέση, μάζεψα χρήματα και ζήτησα διαζύγιο. Στην όλη υπόθεση οι γονείς μου δεν ανακατεύτηκαν καθόλου. Δε ζήτησα ποτέ ούτε ένα ευρώ. Για καιρό έκανα δυο δουλειές καμιά φορά και άλλες έξτρα. Μεγάλωσα το παιδί μου, δε το στέρησα απο τίποτα, έμαθα κι εγώ ξένες γλώσσες, έκανα αυτό που αγαπώ δηλαδή να ταξιδεύω. Με πολύ πείσμα και υπομονή, με πολύ αγάπη για το παιδι μου. Δε κρατάω κακία για τον πατέρα της. Ο καθένας ο,τι ξέρει κανει.
Το μόνο που μου έχει μείνει είναι μια πικρία που έζησα μόνη ομορφες στιγμες του παιδιού.
Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ τον εαυτό μου ευνοημένη που κάνω ταξίδια. Μη στεκόμαστε στην εικόνα. Στον καπιταλισμο για να αγοράσεις κάτι θυσιάζεις από κάτι άλλο. Όλα είναι θέμα επιλογών.
Το ήξερα ότι εμείς οι δυο έχουμε κοινό κώδικα επικοινωνίας. Κι εσύ να είσαι καλά Κική μου, κουράγιο να έχουμε και δύναμη!Μπράβο κοριτσάρα μου !
Να αγιάσει το χέρι σου !! Αντε να γραφονται και αληθινά γεγονότα γιατι επηξα στη θεωρία .
Ασε που περιγραφεις τη ζωη μου με ελάχιστες διαφορετικες λεπτομερειες .Με αγγιξες .
Να εισαι πάντα καλά , να χαιρεσαι τη κοράκλα σου και να απολαμβάνεις τη ζωη σου οπως εσυ επιθυμεις .