Γαλλία Ελβετία Στο τριεθνές το μαγαζί.

[psilos3]

Στο τριεθνές το μαγαζί.
​

«Είναι τώρα τίτλος αυτός για ιστορία;» θ’ αναρωτηθείτε δικαίως οι περισσότεροι κι εδώ που τα λέμε ίσως να μην έχετε άδικο. Ξέρετε όμως, συχνά το πιο δύσκολο κομμάτι στη συγγραφή μιας ιστορίας είναι να βρεις ένα πρωτότυπο όνομα, παρά να γράψεις τόσες σελίδες και να επιλέξεις τις καλύτερες φωτογραφίες. Παράδοξο; Ίσως, γι’ αυτό κι εγώ δανείζομαι κατά κάποιο τρόπο τον τίτλο από το υπέροχο τραγούδι του Κώστα Χατζή και προχωράω στο κυρίως θέμα.

Ο όρος «μαγαζί» όπως θα ‘χετε ήδη καταλάβει αφορά το αεροδρόμιο (BSL) που πατάει κυριολεκτικά πάνω σε τρία έθνη, μιας και οι χιλιομετρικές αποστάσεις από το σημείο που βρίσκεται μεταξύ των χωρών (Γαλλία, Ελβετία, Γερμανία) είναι αστείες, με τα σύνορα να αποτελούν απλά σημεία διέλευσης που πολλές φορές δε γίνονται καν αντιληπτά.

Πως φτάσαμε όμως ως εκεί κι εν προκειμένω στην ιστορία που ξεκινάει; Απλά και μόνο έχοντας ως στόχο σε πρώτη φάση το συγκεκριμένο αεροδρόμιο. Μη μου πείτε ότι οι νέες αεροπορικές συνδέσεις που προσφέρονται από μια εταιρεία δεν είναι δέλεαρ βλέποντας ένα νέο προορισμό που σε βάζει στη διαδικασία να ψάξεις τι παίζει τριγύρω;
Ειδικά σ’ αυτό το φόρουμ δε θα σας πιστέψω.
Ευτυχώς στα πρόσφατα χρόνια αυτό συμβαίνει συχνά, έτσι συνέβη και τώρα, έστω και με λίγη χρονική καθυστέρηση.

Κάθε φορά τον τελευταίο καιρό σε ταξιδιωτικές αναζητήσεις η ματιά μου έπεφτε στο δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Βασιλεία, περιμένοντας τις συνθήκες να ευνοήσουν, ή απλά τους πλανήτες να ευθυγραμμιστούν ώστε ή συγκυρία να επιτρέψει το ταξίδι αυτό, στην μαγική γωνιά της Ευρώπης που ονομάζεται Αλσατία.

Οι γιορτές του Οκτωβρίου για μας τους Θεσσαλονικείς είναι πάντα μια ευκαιρία για φθινοπωρινή εκδρομή, με το πλήρωμα του χρόνου για την συγκεκριμένη πτήση να ‘χει έρθει, έστω και με μια μικρή τροποποίηση προκειμένου να κερδίσουμε μια ημέρα. Αυτό βέβαια που δε γνώριζα τόσο καλά, είναι το μεγάλο ενδιαφέρον και οι πολλές επιλογές που παρουσιάζει η περιοχή, μιας και πέρα από τη Γαλλία και τη Γερμανία υπάρχει και το προφανές της απλησίαστης για πολλούς από μας Ελβετίας που εντάχθηκε εν τέλει ως προορισμός.

Καταλήγοντας, δε ξέρω να σας απαντήσω αν είναι περισσότερα τα σχέδια που κάναμε πριν απ’ αυτό το ταξίδι σε Κολμάρ και Βασιλεία, ή όσα ξεκινήσαμε να κάνουμε για το μέλλον στην ίδια περιοχή. Σ’ ένα μέρος με ανείπωτη ομορφιά, ήσυχες γραφικές πόλεις, εκπληκτικά χωριά, ωραίους ανθρώπους και ένα υψηλό αίσθημα ποιότητας. Γι’ ακόμα μια φορά νομίζω πως απλά έγινε μόνο η αρχή…

Για πάμε!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Nikos1986]

Μη μου πείτε ότι οι νέες αεροπορικές συνδέσεις που προσφέρονται από μια εταιρεία δεν είναι δέλεαρ βλέποντας ένα νέο προορισμό που σε βάζει στη διαδικασία να ψάξεις τι έχει τριγύρω;

Δεν μπορούσες να το θέσεις με καλύτερο τρόπο στις σωστές βάσεις.

Γλυκοκοιτάζω κι εγώ την περιοχή για προς άνοιξη μεριά. Περιμένω τις εντυπώσεις!

 

[psilos3]

Δεν μπορούσες να το θέσεις με καλύτερο τρόπο στις σωστές βάσεις.

Γλυκοκοιτάζω κι εγώ την περιοχή για προς άνοιξη μεριά. Περιμένω τις εντυπώσεις!

Η περιοχή ενδείκνυται για πολλαπλές επισκέψεις, κι αν μάλιστα κανονίσεις ενοικίαση αυτοκινήτου η εκδρομή απογειώνεται. Πολλά περισσότερα παρακάτω.

 

[psilos3]

Σχεδιασμός ταξιδιού

Ήταν εν μέσω θερινής Ραστώνης στα τέλη του Αυγούστου, με άλλους να ‘χουν γυρίσει κι άλλους να βρίσκονται ακόμη σε διακοπές, όταν μια προσφορά της Aegean έσκασε και μας ξεδιάλυνε το τοπίο.

Αρχικά σιγουρέψαμε το πρώτο σκέλος με εισιτήριο κόστους περίπου τα 60€ (αργήσαμε κιόλας) για το δρομολόγιο SKG-BSL της Easyjet το πρωί της 26ης Οκτωβρίου. Με συνδυασμό κουπονιού έκλεισε και η επιστροφή λίγο πάνω από τα 100€ μέσω Αθηνών με την Aegean στις 29, μιας και η easy είχε επιστροφή το πρωί της 28ης κάτι που θα μας ανάγκαζε να χάσουμε μια μέρα. Υψηλή τιμή για τριήμερο, ωστόσο για όσους το ψάξουν θα βρουν σίγουρα χαμηλότερο κόμιστρο στο συγκεκριμένο εποχικό δρομολόγιο της easyjet που ελπίζω να ήρθε για να μείνει.

Η μεγάλη σπαζοκεφαλιά της υπόθεσης όμως ήταν οι προορισμοί. Τι να πρωτοδιαλέξεις σ’ ένα τέτοιο μέρος; Μετά από συσκέψεις επί συσκέψεων καταλήξαμε πως η πόλη του Κολμάρ δε γίνεται να λείπει απ’ την εξίσωση, με τις δύο πρώτες διανυκτερεύσεις να δίνονται χωρίς δισταγμό σ’ αυτήν, ειδικά αφ’ ότου βρήκαμε προσιτή διαμονή. Το ξενοδοχείο διαμερισμάτων «Odalys City Colmar La Rose d'Argent» αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή μιας και δεν επιθυμούσαμε κάποιο διαμέρισμα μέσω Airbnb που θα βρίσκαμε ακόμη φθηνότερα.
Κόστος δίκλινου κάτω από 70€ με εκλεκτό πρωινό, λίγα μόνο μέτρα από το κέντρο της πόλης. Χαμηλότερη τιμή για μένα σε μονόκλινο, όλα από την πλατφόρμα του hotels.com που αποδεικνύεται αρκετά αξιόπιστη και φθηνότερη στις τελευταίες εκδρομές.

Αφήνοντας κατά μέρος πόλεις όπως το Στρασβούργο και το Φραΐμπουργκ που θα μπουν σίγουρα σε επόμενες εκδρομές μιας και θέλουν το χρόνο τους, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δε γίνεται να μη περάσουμε μια μέρα στην Ελβετία και συγκεκριμένα στη Βασιλεία που θα ήταν κοντά μας. Η έρευνα για διαμονή όμως δεν απέδιδε καρπούς, μέχρι να βρούμε τη λύση που ονομάζεται «Saint-Louis», ένα χωριό στα Γαλλικά σύνορα σε απόσταση αναπνοής από τη Βασιλεία αλλά και το αεροδρόμιο, με σαφώς λογικότερες τιμές διαμονής. Κράτηση μέσω του hotels.com κι εδώ, στο συμπαθέστατο «cocon des lys» σε τιμή κάτω των 60€ με τυπικό πρωινό.

Τα διαδικαστικά ολοκληρώθηκαν κλείνοντας κι ένα εισιτήριο τρένου για το Γαλλικό σιδηρόδρομο μέσω της εφαρμογής SNCF Connect κόστους 15,20€ για την επιστροφή μας από το Colmar στο Saint-Louis, μιας και δε ξέραμε ακριβώς τι ώρα θα φτάσουμε για να κλείσουμε και την αναχώρηση, κάτι που έγινε επιτόπου. Κι εδώ ισχύει ο κανόνας όσο πιο νωρίς τόσο φθηνότερα, μιας και είδα να παίζουν τιμές στο 1/3 απ’ ότι δώσαμε εμείς.

Απέμενε μόνο το διάβασμα και το συμπλήρωμα του ηλεκτρονικού χάρτη όπως πάντα.

 

[psilos3]

Ζήτω οι αργίες & φύγαμε για τριεθνές!



26 του μήνα, αργία Αγ.Δημητρίου υπό καταρρακτώδη βροχή στην πόλη μας, με το ραντεβού με την Ιουλία και την Βάσω που θα κάναμε μαζί το ταξίδι (επιτέλους) να 'ναι κατευθείαν στο καφέ του αεροδρομίου του παλιού terminal, λίγο μετά τον έλεγχο.

Η επιβίβαση και η αναχώρηση έγινε σχεδόν τάχιστα, μιας και λίγη ώρα μετά ξεκινάει η πρόβα για την στρατιωτική παρέλαση, με τις πτήσεις να επηρεάζονται απ’ αυτήν.
Χαμόγελο ευτυχίας, κουκούλα κάτω και ξεκινάμε γι’ άλλο ένα ταξιδάκι.

(γίνεται ταξίδι δίχως αεροπλανική φωτογραφία; )

Δε περίμενα βέβαια να συναντήσω τέτοια ουρά μετά τη δίωρη πτήση, καθώς για να εισέλθεις στο αεροδρόμιο (έδαφος Γαλλίας μεν, ειδικές συνθήκες δε) έπρεπε να περάσεις από διαβατηριακό έλεγχο. Πάλι καλά που δε κλείσαμε τρένο αναχώρησης:

Ωστόσο από τη στιγμή που περάσαμε έως την επιβίβαση μας στο τρένο όλα έγιναν με γοργούς ρυθμούς. Το αεροδρόμιο διαθέτει ξέχωρη έξοδο για Ελβετία όπως μπορείτε να δείτε αλλά και για Γαλλία/Γερμανία την οποία επιλέξαμε. Ανά δέκα λεπτά φεύγει λεωφορείο με κόστος 2,5€ προς τον σταθμό του Saint-Louis, όπου η μετεπιβίβαση στο τρένο για Μυλούζη/Κολμάρ/Στρασβούργο ήταν μετά από λίγα λεπτά:

Μιάμιση ώρα μετά είχαμε ήδη πάρει το λεωφορείο νο4 (1,5€) προκειμένου να φτάσουμε στο ξενοδοχείο, είχαμε παραλάβει δωμάτια και ήμασταν στους βροχερούς δρόμους της πόλης γεμάτοι ανυπομονησία, κρατώντας ανά χείρας την απαιτούμενη -όπως αποδείχτηκε για την εκδρομή- ομπρέλα:

Η περιήγηση ξεκίνησε μέσω της κεντρικότατης Rue des Clefs, με τις Αλσατικές εικόνες της χαρακτηριστικής ξύλινης αρχιτεκτονικής να έρχονται μπροστά μας μονομιάς:

Ιδιαίτερη ομορφιά, κάτι που σε κάνει να συμπαθήσεις αυτή την πόλη με την πρώτη ματιά:

Η πρώτη απαραίτητη στάση έγινε σε μια από τις κλασσικές boulangerie που βρέθηκε στο δρόμο μας, προκειμένου να ξεγελαστεί η πείνα που μας είχε πιάσει όλους,

κατηφορίζοντας προς τη Δομινικανή εκκλησία «Église des Dominicains» του 15ου αιώνα, πρώτο αξιοθέατο της λίστας:

Βέβαια να πω ότι το Κολμάρ εκτός των άλλων φημίζεται ως χριστουγεννιάτικη πόλη, κάτι που δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβει κανείς απλά και μόνο κοιτάζοντας την, ακόμα και τον Οκτώβρη, που η εποχή δεν είναι ακόμη κατάλληλη:

Ένα μεγάλο κομμάτι μπροστά από τον καθεδρικό ναό τελούσε υπό ανακατασκευή, έτσι κάναμε το γύρο αρχικά από την Rue de l'Église, θαυμάζοντας το στολισμένο κανάλι που τη διασχίζει:

Καταλήγοντας στη συνέχεια στην πλατεία «de la Cathédrale» και το μικρό της παρκάκι, χώρο ιδανικό για φωτογράφιση ή για επίσκεψη στην πρώτη από τις μικρές κάβες που θα συναντούσαμε κατά κόρον στη συνέχεια:

Είναι νομίζω προφανές από πού πήρε το όνομα της η πλατεία, μιας και ο επιβλητικός καθεδρικός ναός είναι από τα σημεία αναφοράς στην πόλη. Δίχως καθυστέρηση περάσαμε την πόρτα και προχωρήσαμε στα ενδότερα:

Ο ναός «Collégiale Saint-Martin de Colmar» όπως είναι το επίσημο όνομα του, είναι μια Ρωμαιοκαθολική εκκλησία επί της ουσίας Γοτθικού αρχιτεκτονικού στυλ. Έχει κατασκευαστεί στα ερείπια ενός πρότερου ναού μεταξύ του 13ου και του 14ου αιώνα, με το καμπαναριό να προστίθεται το 1572 και φυσικά αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ναούς της Αλσατίας συνολικά:

Περνώντας κάτω από τις καμάρες του «corps de garde de Colmar» εξακολουθήσαμε την περιήγηση μας δίνοντας βάση στα σημεία του χάρτη, αλλά και σε ότι νέο βλέπαμε. Τα κορίτσια στάμπαραν ένα συμπαθέστατο καφέ/τσαγερί όπως είναι λογικό, έχοντας σκοπό να επανέλθουμε σ’ αυτό κάποια στιγμή:

Ο πολύσύχναστος δρόμος Rue des Marchands μας οδηγούσε στο μουσείο «Bartholdi» λίγα μέτρα πιο κάτω όπου η παρέα χωρίστηκε. Αν και βρισκόταν στις σημειώσεις μου, ήθελα λίγη ακόμη βόλτα εκείνη την ώρα:

Ως αποτέλεσμα αυτού ακολούθησα τον ίδιο δρόμο, με τις πιο όμορφες ίσως εικόνες του Κολμαρ, με το κτήριο «Maison Pfister» και τον χαρακτηριστικό πυργίσκο του φτιαγμένο από ξύλο και ψαμμίτη να κλέβει την παράσταση, ως το πιο γνωστό σπίτι της περιοχής:

Σχεδόν αυτόματα βρέθηκα και στην πλατεία «de l'Ancienne Douane» απέναντι από το σιντριβάνι «Fontaine Schwendi», ένα ακόμη όμορφο μέρος της πόλης που χρήζει επίσκεψης. Το σιντριβάνι σχεδιασμένο από τον Auguste Bartholdi το 1898 (το μουσείο του οποίου αναφέρω παραπάνω και δεν είδα) φιλοξενεί το χάλκινο άγαλμα του Lazare de Schwendi, στρατηγού πολέμου του 16ου αιώνα, καταστράφηκε κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και επανασχεδιάστηκε:

Μη ξεχνιόμαστε όμως. Βρισκόμουν τόσες ώρες στη Γαλλία και δεν είχα ακόμη κάνει στάση γι’ ανεφοδιασμό, γεγονός απαράδεκτο που όφειλε να λυθεί άμεσα, έτσι δε το σκέφτηκα καθόλου μόλις είδα τη μπάρα του «Les Incorruptibles» ακούγοντας και τις μουσικάρες του:

Έπιασα ένα πόστο στο στολισμένο σε ρυθμούς Halloween μπαρ και παράγγειλα μια ΙΡΑ για αρχή, βγάζοντας παράλληλα την κάρτα να πληρώσω όπως μου ζητήθηκε.

Είδα φευγαλέα το 9,5€ στη χρέωση, αρνούμενος αρχικά να το πιστέψω μέχρι να το επιβεβαιώσω με την εφαρμογή λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, αναφωνώντας με ολύμπια ψυχραιμία ωσάν άλλος Στέφανος Χίος (Τι λες ρε μ______; Α γ_____ ρε π____ !). Πληρώσαμε σε τιμές Μανχάταν τη μπύρα στη Γαλλία και ούτε καν στο Παρίσι, μάλιστα, τι να πω. Αυτό το ανέκδοτο με τις υπέρογκες χρεώσεις στο λαϊκό ποτό πρέπει να σταματήσει, αλλά κι εγώ πρέπει να συμβουλεύομαι πλέον κατάλογο…

Τουλάχιστον είχα πάρει το μάθημα μου, κάτι που επιβεβαιώθηκε στην επόμενη και φθηνότερη μπύρα του «MANNALA PILS» όπου είχαν καθίσει ήδη τα κορίτσια, βάζοντας κάτω κι ένα πλατώ με αλλαντικά και κασέρια, με τα οποία άρχισαν να με μπουκώνουν σχεδόν με το ζόρι:

Λίγο μετά τις 7, νύχτα πλέον και με την πόλη αισθητά λιγότερο πολύβουη ξεκινήσαμε τη βόλτα μας και πάλι, έχοντας ως σκοπό και τη νυχτερινή φωτογράφιση στους υπέροχους δρόμους του Κολμάρ:

Φυσικά και δε πηγαίναμε κάπου τυχαία αλλά σ΄ ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης, αυτό που θα δείτε σε κάθε φωτογραφία όταν κάνετε αναζήτηση για Colmar και το όνομα του «La Petite Venise» παραπέμπει ξεκάθαρα στην πασίγνωστη Ιταλική πόλη:

Προχωρήσαμε την εξαιρετική διαδρομή παράλληλα του καναλιού, σταμπάροντας κι ένα ωραίο μαγαζάκι για φαγητό & ποτό που θα επισκεπτόμασταν την επομένη:

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής συμφωνώντας άπαντες ότι έπρεπε να περάσουμε και με συνθήκες φωτός για μερικές φωτογραφίες. Ήταν εξάλλου πολύ εύκολο μιας και το σημείο είναι κεντρικό:

Ένα πολύ όμορφο και γραφικό εστιατόριο με την ένδειξη full βρέθηκε στο δρόμο μας λίγο πριν περάσουμε ξόφαλτσα από το μεγάλο πάρκο και την Place Rapp, έχοντας στόχο ένα σούπερ μάρκετ από το οποίο θέλαμε να ψωνίσουμε μερικές προμήθειες. Δε ξέραμε βέβαια αν έπρεπε να γελάσουμε ή να κλάψουμε με τις τιμές, που συγκρίνοντας τες με την Ελλάδα ήταν σαφώς φθηνότερες.

Ήταν περασμένες εννιά όταν ξεκινήσαμε να παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής, κουρασμένοι και ξύπνιοι από το χάραμα, με το παγωμένο Αλσατικό ροζέ να περιμένει…

 

[evaT]

Ωωωω τέλειες οι νυχτερινές λήψεις!

 

[fenia42]

«Στη Βασιλεια με τη Βασιλεία» θα μπορούσε να είναι ένας τίτλος ή «Ο Γιάννης και τα κορίτσια του». Θελουμε Βασω στο travelstories.

 

[gkalla]

Αφού πήγες Γαλλία ο τίτλος θα μπορούσε να είναι «Στου belle ami το μαγαζί»
Και για Ινδία αν πας μπορείς να εμπνευστείς από τραγούδια τύπου Μαντουβάλα. Στην Σουήδια επίσης έπρεπε να βάλεις τίτλο σχετικό με την Σουηδή τσιγγάνα Ζιγκουάλα κλπ
Να δούμε τώρα για την Σόφια που έπεται τι τίτλο θα βάλεις.

 

[kofidenia]

Πες μας κι'άλλα! Θα είμαι εκεί Χριστούγεννα

 

[Smaragda53]

Ταξίδι χωρίς Ψηλό Γιάννη, προκοπή δεν κάνει!

 

[psilos3]

Ωωωω τέλειες οι νυχτερινές λήψεις!

Colmar, σχεδόν ερημικό τις νύχτες του Οκτώβρη, τέλειο για φωτογράφιση!

Θελουμε Βασω στο travelstories.

Ναι περίμενε εσύ, πάλι ο Ψηλός θα κάτσει να γράψει όλη την ιστορία (άλλο που δεν ήθελε).

Αφού πήγες Γαλλία ο τίτλος θα μπορούσε να είναι...

Έχω αρχίσει να στερεύω από έμπνευση είναι η αλήθεια. Πολύ καλές οι ιδέες σου!

Να δούμε τώρα για την Σόφια που έπεται τι τίτλο θα βάλεις.

Γιατί ποιος είπε πως θα γράψω ιστορία;

Πες μας κι'άλλα! Θα είμαι εκεί Χριστούγεννα

Χτύπησες κέντρο, ιδανική Χριστουγεννιάτικη επιλογή. Στη συνέχεια της ιστορίας πολλά περισσότερα.

 

[gkalla]

Γιατί ποιος είπε πως θα γράψω ιστορία;

Μην κάνεις κανένα αστείο. Αλίμονό σου… Θα ανέβω Σαλονίκη και θα γίνει χαμός.
Την έχω στο πρόγραμμα σχετικά σύντομα και χρειάζομαι πληροφορία μπυρομποσίας.