Γαλλία Ελβετία Στο τριεθνές το μαγαζί.

[psilos3]

Μην κάνεις κανένα αστείο. Αλίμονό σου… Θα ανέβω Σαλονίκη και θα γίνει χαμός.
Την έχω στο πρόγραμμα σχετικά σύντομα και χρειάζομαι πληροφορία μπυρομποσίας.

Μα εμείς δεν ήπιαμε μπύρες στη Σόφια, αυτά είναι ανακρίβειες....

 

[gkalla]

Μα εμείς δεν ήπιαμε μπύρες στη Σόφια, αυτά είναι ανακρίβειες....

View attachment 447424

Μα το βλέπω. Τα ποτήρια είναι γεμάτα. Κανείς δεν πίνει!

 

[psilos3]

Bonjour Colmar!



Το καλό με τα ξενοδοχεία της Γαλλίας είναι πως το πρόγευμα αφορά το αγαπημένο γεύμα πολλών και είναι πάντα πλούσιο. Το κακό είναι πως έφαγα για τρία άτομα (τι πιο σύνηθες), βγαίνοντας καθυστερημένος μετά τις δέκα στους δρόμους προκειμένου να συναντήσω την παρέα που ‘χε ξεκινήσει νωρίτερα με απώτερο σκοπό τα ψώνια, σε μια ακόμη χαρακτηριστική διαδρομή στην οποία πέτυχα κι ένα ωραίο οινοποιείο:

Μια υπαίθρια αγορά ήταν στημένη στην πλατεία «Jeanne d'Arc», ένα ακόμη όμορφο σημείο της πόλης, όπου δεν αργήσαμε να καταλάβουμε πως επρόκειτο για τη γιορτή μελιού. Ένα πάγκο να είχαμε με ελληνικό μελάκι θα κάναμε χρυσές δουλειές:

Το πρόγραμμα της ημέρας ήταν υπό συζήτηση, ωστόσο ήταν ακόμη νωρίς και είχαμε περιθώριο, έτσι ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε παράλληλα του καναλιού:

Χαζέυαμε τον κόσμο και τις πάπιες να κολυμπούν, όταν τα συνεχόμενα κι εκνευριστικά ψιλόβροχα μας ανάγκασαν να ανοίξουμε τις ομπρέλες. Απαραίτητο ταξιδιωτικό αξεσουάρ στην Ευρώπη, το έχω ξαναπεί:

Ευκαιρίας δοθείσης λόγω του άστατου καιρού ξεκινήσαμε από την επίσκεψη στην «Marché Couvert» ,την κλειστή αγορά της πόλης όπου αξίζει η επίσκεψη προκειμένου να ψωνίσετε, ή να πιείτε καφέ και να τσιμπήσετε κάτι:

Ωραία δε λέω, αλλά ολίγον τι αποστειρωμένα. Ούτε βαβούρα από γεννήτρια; Ούτε κάπνα από καντίνα; Ούτε μια λεπτεπίλεπτη φωνούλα τύπου «ΠΑΡΕΠΑΡΕΚΑΛΕΚΥΡΙΑΣΠΑΡΤΑΡΑΕΙ»; Ε μάλλον είμαι πολύ βαλκάνιος, το παραδέχομαι…

Προς ώρας η βροχή είχε ξεκόψει με τα σύννεφα να δείχνουν να διαλύονται (ούτε καν) και το φως να πέφτει άπλετο πάνω από τη μικρή Βενετία, δίπλα στην οποία βρισκόμασταν και θέλαμε να ξαναπεράσουμε:

Σας είπα στο προηγούμενο κεφάλαιο πόσο ωραίο μέρος είναι ε; Η αλήθεια να λέγεται, όσο κι αν δε θυμίζει τη συνώνυμη της που βρισκόμουν ακριβώς τέτοιες μέρες πέρυσι:

Βλέπετε αυτή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συνοικία, με τα χρώματα των σπιτιών να συμβολίζουν τη φύση των επιχειρήσεων των ανθρώπων που κατοικούσαν σ’ αυτήν. Μπλε οι ιχθυοπώλες, λευκά οι αρτοποιοί, πράσινα οι κηπουροί, κίτρινα οι τυροκόμοι και πάει λέγοντας:

Με ανοικτές ομπρέλες και πάλι αφήσαμε πίσω μας την εξαιρετική αυτή γειτονιά κι αρχίσαμε ν’ ανηφορίζουμε. Μέχρι να φτάσουμε στο πάρκο «du Champ de Mars» σε λίγα μόνο λεπτά, ο ήλιος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην εκδρομή:

Το σκιερό πάρκο είναι πολύ καλή περίπτωση για βόλτα και διάλλειμα στην πόλη, εφόσον βέβαια ο καιρός ευνοεί κάτι τέτοιο. Εκεί βρίσκεται το εντυπωσιακό σιντριβάνι με ακόμη ένα χάλκινο γλυπτό του Auguste Bartholdi, αυτό του ναυάρχου Bruat, με το όνομα «Fontaine dédiée à l'Amiral Bruat» αλλά και το κλασσικό μοδάτο λογότυπο της πόλης:

Η εικόνα του βινυλίου του Number Of The Beast με φρέναρε για μια στιγμή της διαδρομής, προκειμένου να ασκήσω ένα αγαπημένο χόμπι, το μαγαζάκι όμως ήταν κλειστό. Έτσι, καταλήξαμε στην ομολογουμένως καλαίσθητη τσαγερί (Au Croissant Doré) για έναν καφέ (απορώ πως με πείσανε) συζητώντας τη συνέχεια:

Ήταν λίγο πριν τις 14:00 όταν η παρέα θα ξαναχώριζε για λίγο, μ΄ εμένα να ξαναβγαίνω με ταχύ βήμα στους δρόμους του Κολμάρ, έχοντας να διανύσω απόσταση:

Δεκαπέντε λεπτά αργότερα βρισκόμουν κιόλας έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης

κι επιβιβάστηκα στο λεωφορείο, το οποίο ξεκίνησε λίγο μετά.

Είχα σχέδιο…

 

[paefstra]

Καημενε ψηλε, θα σε πανε και για τσαι τα κορασια?
Πρωτη φορα μετραω τοσο λιγες μπιρες.

 

[varioAthens]

Ωραία δε λέω, αλλά ολίγον τι αποστειρωμένα. Ούτε βαβούρα από γεννήτρια; Ούτε κάπνα από καντίνα; Ούτε μια λεπτεπίλεπτη φωνούλα τύπου «ΠΑΡΕΠΑΡΕΚΑΛΕΚΥΡΙΑΣΠΑΡΤΑΡΑΕΙ»; Ε μάλλον είμαι πολύ βαλκάνιος, το παραδέχομαι…

Τα ίδια σκεφτηκα οταν αντικρυσα την κυριλοσυνη της Μοδιανο

 

[psilos3]

Καημενε ψηλε, θα σε πανε και για τσαι τα κορασια?
Πρωτη φορα μετραω τοσο λιγες μπιρες.

ΘΛΙΨΙC...
Μόνο σε συμπεθεροτσαγερί, αλλά ο ψηλός παίρνει τη ρεβανς στα επόμενα κεφάλαια.
Όχι παίζουμε.

Τα ίδια σκεφτηκα οταν αντικρυσα την κυριλοσυνη της Μοδιανο

Δεν έχω πατήσει το πόδι μου ακόμα γιατί μου φαίνεται ότι θα πάθω το ίδιο!

 

[psilos3]

Στα χωριά των οινοποιών της Αλσατίας



Δε γίνεται να φτάσεις σε τούτα δω τα μέρη και να μην εντάξεις στο πρόγραμμα σου ένα χωριό από τα ξακουστά της Αλσατίας που δεν είναι και λίγα, θα 'ναι κρίμα. Βέβαια τα πράγματα γίνονται πολύ καλύτερα αν διαθέτεις χρόνο κι αυτοκίνητο, ωστόσο και πάλι είναι εφικτό με τα μέσα μεταφοράς.

Αυτά σκεφτόμουν κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης διαδρομής, διάρκειας περίπου 15 λεπτών. Δεδομένων συνθηκών χρόνου κι απόστασης επέλεξα μια βόλτα στο πασίγνωστο Eguisheim, το οποίο λίγες ημέρες μετά ψηφίστηκε το ωραιότερο χωριό της Γαλλίας, κάτι που θα καταλάβαινα λίγες στιγμές αφ’ ότου πάτησα το πόδι μου:

*Είχα βεβαίως εκδώσει εισιτήριο κόστους 4€ μέσα στο λεωφορείο που ίσχυε για τέσσερις ώρες, που με κάλυψε και για την επιστροφή.

Αντί να μπω προς το κέντρο άρχισα ν’ ανηφορίζω με συγκεκριμένο σκοπό, περνώντας μέσα από όμορφες μονοκατοικίες με αυλές και παρτέρια, βλέποντας έντονα εικόνες που ‘χα συνηθίσει και στο δικό μου χωριό κι έχουν λείψει, όπως αυτή με τα τρακτέρ αλλά κυριότερα οι πολλές μπασκέτες στις αυλές, κάτι που καθιερώθηκε στην Ελλάδα μετά το 87:

Ήθελα να φτάσω δίπλα στ’ αμπέλια που περικλείουν θα έλεγε κανείς το χωριό, γνωστό οινολογικό εκτός των άλλων προορισμό, κάτω από τα ερείπια του κάστρου «Les Trois Châteaux d'Eguisheim» με τους τρεις πύργους του:

Ήταν μια υπέροχη βόλτα πριν φτάσω στα ενδότερα, ολοκληρώνοντας ένα μικρό περίπατο σχεδόν από το σημείο που ξεκίνησα, στρίβοντας αριστερά στην αρχή της Rue du Allmend:

Τι ομορφιά ήταν αυτή που αντίκρυζαν τα μάτια μου; Δυσκολευόμουν να πιστέψω πως περιφέρομαι σε τέτοιο παραμυθένιο μέρος, που ευτυχώς τολμώ να πω δεν είχα ψάξει περισσότερο πριν έρθω, για να καταλάβω την έκπληξη:

Ακολούθησα ένα κομμάτι της κυκλικής διαδρομής οδηγούμενος τελικά προς την Grand-Rue, στην οποία βγήκα για συγκεκριμένο σκοπό και στόχο:

Το οινοποιείο «Wolfberger» ήταν η μόνη σημείωση που είχα στον χάρτη μου από ένα φίλο που το ‘χε επισκεφτεί, οπότε μπήκα μέσα χωρίς δισταγμό. Πρόκειται για έναν υπέροχο χώρο στον οποίο μπορείς να περιηγηθείς και να μάθεις πληροφορίες για την παραγωγή του οίνου της περιοχής, να ψωνίσεις,

κυρίως όμως να δοκιμάσεις τα εκλεκτά κρασιά δωρεάν παρακαλώ, προκειμένου να καταλήξεις στην αγορά σου αν επιθυμείς. Προσωπικά δοκίμασα λευκό και ροζέ, ξηρά αμφότερα, μη μπορώντας να ξεχωρίσω ποιο μου άρεσε περισσότερο:

Επανήλθα ανανεωμένος προκειμένου να συνεχίσω την περιπλάνηση μου στον θαυμάσιο αυτό τόπο:

Όμορφα πλακόστρωτα, σπίτια χτισμένα αιώνες πριν με την χαρακτηριστική Αλσατική αρχιτεκτονική της ξυλοδεσίας, γλάστρες με λουλούδια, σ΄ ένα χωριό που είναι χτισμένο σε ομόκεντρους κύκλους γύρω απ’ το κάστρο του:

Δε μπορώ να παραλείψω να αναφέρω τους χαμογελαστούς επαγγελματίες του μέρους που σε κερνούσαν δειγματίζοντας τα εδέσματα τους στις πόρτες των καταστημάτων τους, όπως αλλαντικά κι ένα εξαιρετικό πικάντικο κασέρι που μου άρεσε πολύ:

Κάπου εκεί ανακάλυψα και μια τοπική μικροζυθοποιία, με το εργαστήριο της στον ίδιο χώρο, από την οποία δε μπορούσα απλά να περάσω και να μη δοκιμάσω μία:

Η έξοδος της οδηγούσε στον καθολικό ναό του χωριού «St. Peter und Paul» και τη γειτονική του πλατεία:

Δε γινόταν να σταματήσω όσο κι αν το είχα σκοπό. Δεν ήθελα ν’ αφήσω στενάκι ανεξερεύνητο, ούτε φωτογραφία που έπρεπε να βγει και δε βγήκε. Ο λόγος είναι νομίζω προφανής:

Χωρίς να το χω σκοπό βρέθηκα μπροστά στο σιντριβάνι «Fontaine de Saint-Léon» αλλά και τον ομώνυμο ναό που βρίσκεται στο πλάι του:

Η πλατεία δε θα μπορούσε να έχει διαφορετικό όνομα όπως ήταν λογικό, στην οποία παρατήρησα ότι έστηναν πάγκους για κάποιο άγνωστο δρώμενο. Εγώ μια φορά απ’ όλα τα «Saint-Leon» που βρήκα στο διάβα μου, κατέληξα στο μπαρ με τούτο δω το όνομα που μόλις είχε ανοίξει για να πιώ μια παγωμένη. Τι περίεργο:

Είπα να δοκιμάσω και μια από τις περίφημες αλμυρές τάρτες, με πολύ ωραία γεύση, σα να τρώω ομελέτα με ζαμπόν πάνω σε ζύμη τάρτας ένα πράγμα.

Μη γυρίσω νηστικός στο Colmar…

 

[Smaragda53]

Αυτές μέχρι μουστάκι θα σε βάλουν να ξυρισεις!!! Χε!χε!

 

[varioAthens]

Εγω να ρωτησω κατι? Ο ανθρωπος κερναγε κασερι ΚΑΣΕΡΙ ή κασερι θεσσαλονικιώτικο?

 

[ΚΑΤΤΣΕΒ]

Στα χωριά των οινοποιών της Αλσατίας



Δε γίνεται να φτάσεις σε τούτα δω τα μέρη και να μην εντάξεις στο πρόγραμμα σου ένα χωριό από τα ξακουστά της Αλσατίας που δεν είναι και λίγα, θα 'ναι κρίμα. Βέβαια τα πράγματα γίνονται πολύ καλύτερα αν διαθέτεις χρόνο κι αυτοκίνητο, ωστόσο και πάλι είναι εφικτό με τα μέσα μεταφοράς.

Αυτά σκεφτόμουν κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης διαδρομής, διάρκειας περίπου 15 λεπτών. Δεδομένων συνθηκών χρόνου κι απόστασης επέλεξα μια βόλτα στο πασίγνωστο Eguisheim, το οποίο λίγες ημέρες μετά ψηφίστηκε το ωραιότερο χωριό της Γαλλίας, κάτι που θα καταλάβαινα λίγες στιγμές αφ’ ότου πάτησα το πόδι μου:

View attachment 447577 View attachment 447578

*Είχα βεβαίως εκδώσει εισιτήριο κόστους 4€ μέσα στο λεωφορείο που ίσχυε για τέσσερις ώρες, που με κάλυψε και για την επιστροφή.

Αντί να μπω προς το κέντρο άρχισα ν’ ανηφορίζω με συγκεκριμένο σκοπό, περνώντας μέσα από όμορφες μονοκατοικίες με αυλές και παρτέρια, βλέποντας έντονα εικόνες που ‘χα συνηθίσει και στο δικό μου χωριό κι έχουν λείψει, όπως αυτή με τα τρακτέρ αλλά κυριότερα οι πολλές μπασκέτες στις αυλές, κάτι που καθιερώθηκε στην Ελλάδα μετά το 87:

View attachment 447579

Ήθελα να φτάσω δίπλα στ’ αμπέλια που περικλείουν θα έλεγε κανείς το χωριό, γνωστό οινολογικό εκτός των άλλων προορισμό, κάτω από τα ερείπια του κάστρου «Les Trois Châteaux d'Eguisheim» με τους τρεις πύργους του:

View attachment 447580

Ήταν μια υπέροχη βόλτα πριν φτάσω στα ενδότερα, ολοκληρώνοντας ένα μικρό περίπατο σχεδόν από το σημείο που ξεκίνησα, στρίβοντας αριστερά στην αρχή της Rue du Allmend:

View attachment 447581 View attachment 447582

Τι ομορφιά ήταν αυτή που αντίκρυζαν τα μάτια μου; Δυσκολευόμουν να πιστέψω πως περιφέρομαι σε τέτοιο παραμυθένιο μέρος, που ευτυχώς τολμώ να πω δεν είχα ψάξει περισσότερο πριν έρθω, για να καταλάβω την έκπληξη:

View attachment 447583 View attachment 447584

Ακολούθησα ένα κομμάτι της κυκλικής διαδρομής οδηγούμενος τελικά προς την Grand-Rue, στην οποία βγήκα για συγκεκριμένο σκοπό και στόχο:

View attachment 447585 View attachment 447586

Το οινοποιείο «Wolfberger» ήταν η μόνη σημείωση που είχα στον χάρτη μου από ένα φίλο που το ‘χε επισκεφτεί, οπότε μπήκα μέσα χωρίς δισταγμό. Πρόκειται για έναν υπέροχο χώρο στον οποίο μπορείς να περιηγηθείς και να μάθεις πληροφορίες για την παραγωγή του οίνου της περιοχής, να ψωνίσεις,

View attachment 447587

κυρίως όμως να δοκιμάσεις τα εκλεκτά κρασιά δωρεάν παρακαλώ, προκειμένου να καταλήξεις στην αγορά σου αν επιθυμείς. Προσωπικά δοκίμασα λευκό και ροζέ, ξηρά αμφότερα, μη μπορώντας να ξεχωρίσω ποιο μου άρεσε περισσότερο:

View attachment 447588

Επανήλθα ανανεωμένος προκειμένου να συνεχίσω την περιπλάνηση μου στον θαυμάσιο αυτό τόπο:

View attachment 447589
View attachment 447590

Όμορφα πλακόστρωτα, σπίτια χτισμένα αιώνες πριν με την χαρακτηριστική Αλσατική αρχιτεκτονική της ξυλοδεσίας, γλάστρες με λουλούδια, σ΄ ένα χωριό που είναι χτισμένο σε ομόκεντρους κύκλους γύρω απ’ το κάστρο του:

View attachment 447591 View attachment 447592

Δε μπορώ να παραλείψω να αναφέρω τους χαμογελαστούς επαγγελματίες του μέρους που σε κερνούσαν δειγματίζοντας τα εδέσματα τους στις πόρτες των καταστημάτων τους, όπως αλλαντικά κι ένα εξαιρετικό πικάντικο κασέρι που μου άρεσε πολύ:

View attachment 447593

Κάπου εκεί ανακάλυψα και μια τοπική μικροζυθοποιία, με το εργαστήριο της στον ίδιο χώρο, από την οποία δε μπορούσα απλά να περάσω και να μη δοκιμάσω μία:

View attachment 447594

Η έξοδος της οδηγούσε στον καθολικό ναό του χωριού «St. Peter und Paul» και τη γειτονική του πλατεία:

View attachment 447595 View attachment 447596

Δε γινόταν να σταματήσω όσο κι αν το είχα σκοπό. Δεν ήθελα ν’ αφήσω στενάκι ανεξερεύνητο, ούτε φωτογραφία που έπρεπε να βγει και δε βγήκε. Ο λόγος είναι νομίζω προφανής:

View attachment 447597 View attachment 447598

Χωρίς να το χω σκοπό βρέθηκα μπροστά στο σιντριβάνι «Fontaine de Saint-Léon» αλλά και τον ομώνυμο ναό που βρίσκεται στο πλάι του:

View attachment 447599 View attachment 447600

Η πλατεία δε θα μπορούσε να έχει διαφορετικό όνομα όπως ήταν λογικό, στην οποία παρατήρησα ότι έστηναν πάγκους για κάποιο άγνωστο δρώμενο. Εγώ μια φορά απ’ όλα τα «Saint-Leon» που βρήκα στο διάβα μου, κατέληξα στο μπαρ με τούτο δω το όνομα που μόλις είχε ανοίξει για να πιώ μια παγωμένη. Τι περίεργο:

View attachment 447601 View attachment 447602

Είπα να δοκιμάσω και μια από τις περίφημες αλμυρές τάρτες, με πολύ ωραία γεύση, σα να τρώω ομελέτα με ζαμπόν πάνω σε ζύμη τάρτας ένα πράγμα.

View attachment 447603

Μη γυρίσω νηστικός στο Colmar…

Εξαιρετικές φωτογραφίες και ωραία αφήγηση, περιμένω την συνέχεια...

 

[psilos3]

Αυτές μέχρι μουστάκι θα σε βάλουν να ξυρισεις!!! Χε!χε!

Για κανέναν λόγο .

Εγω να ρωτησω κατι? Ο ανθρωπος κερναγε κασερι ΚΑΣΕΡΙ ή κασερι θεσσαλονικιώτικο?

Κασέρι κασέρι, πικάντικο και πεντανόστιμο για να ταιριάζει γάντι με τα Αλσατικά κρασιά!

Εξαιρετικές φωτογραφίες και ωραία αφήγηση, περιμένω την συνέχεια...

Σ' ευχαριστώ πολύ! Η συνέχεια με λίγη ακόμα Γαλλία & περισσότερη Ελβετία!

 

[themischar]

Παλικάρι,
να έχεις υγεία και να πηγαίνεις πάντα πιο μακριά απ ότι η ίδια η καρδιά σου λαχταρά.