Αργεντινή Βραζιλία Ουρουγουάη Στη γη των μεγάλων ποταμών

[taver]

Κόντεψε να μ' ακούσει ολόκληρο το Ελ. Βενιζέλος. Η κοπέλα στο check-in της Lufthansa μου είχε μόλις δώσει τις κάρτες επιβίβασης για τις επόμενες πτήσεις. Κόντεψα να την πιάσω από το λαιμό: "Τι gate είναι αυτό που μου δώσατε?" Κάτι ψελλίζει για το πως θα βρω το Β11 στο El Venizelos…. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, το Β11 ξέρω πολύ καλά πως θα το βρω αποφεύγοντας και όλες τις ουρές. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Στο Β25 της Φρανκφούρτης είναι. Τις προηγούμενες μέρες, είχα φτιαχτεί στην ιδέα ότι η πτήση μου θα έφευγε από ένα από τα C14-16, τα 3 ολοκαίνουργια gates του Terminal 1 της Φρανκφούρτης, που κατασκευάστηκαν πρόσφατα με προδιαγραφές Α380, με boarding από 2 ορόφους, απευθείας από το lounge στο αεροπλάνο, κλπ. Δυστυχώς για μένα, ειδικά σήμερα, κατ' εξαίρεση, η πτήση για το São Paulo φεύγει από το concourse B, όπως άλλωστε και οι περισσότερες πτήσεις εκτός Σένγκεν….

Τι να κάνω, ελπίζω ότι απλά έχουν κάνει ένα λάθος που θα διορθωθεί στη Φρανκφούρτη, και κατευθύνομαι στο Lounge… Το ταξίδι ξεκινάει.

Αλλά βιάστηκα να ξεκινήσω. Ας σας πω κατ' αρχή λίγα λόγια για το πρόγραμμα:

Αναλυτικά οι αεροπορικές κρατήσεις:

Ημερομηνία    Δρομολόγιο   Ώρα    Πτήση     Καμπίνα
24/03/2010    ATH-FRA    18:25    LH3383    C
24/03/2010    FRA-GRU    22:15    LH506     C
25/03/2010    GRU-GIG    09:30    JJ8085    Y
28/03/2010    GIG-GRU    20:05    JJ8084    Y
28/03/2010    GRU-IGU    23:55    JJ3557    Y
30/03/2010    IGR-AEP    18:00    AR2735    C
31/03/2010    AEP-MVD    10:05    PU160     Y
04/04/2010    EZE-FRA    20:55    LH511     C
05/04/2010    FRA-ATH    21:10    LH3384    C

Για τους μη γνώστες, τα αρχικά είναι συμβολισμοί αεροδρομίων και σημαίνουν:

ATH: Ελευθέριος Βενιζέλος, Αθήνα
FRA: Frankfurt-am-Main, Γερμανία
GRU: São Paolo (Διεθνές), Βραζιλία
GIG: Rio de Janeiro (Διεθνές), Βραζιλία
IGU: Foz do Iguaçu, Βραζιλία
IGR: Puerto Iguazu, Αργεντινή
AEP: Buenos Aires (Εσωτερικού), Αργεντινή
MVD: Montevideo, Ουρουγουάη
ΕΖΕ: Buenos Aires (Διεθνές), Αργεντινή

Και οι αεροπορικές εταιρίες:

LH: Lufthansa
JJ: TAM Lineas Aeras, Brasil
AR: Aerolineas Argentinas
PU: Pluna (Uruguay)

Κι αν απορείτε για τον τίτλο αυτής της ιστορίας, είναι επειδή τα πάντα σ' αυτό το ταξίδι έχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να κάνουν με ποτάμια: Πάω στη χώρα του Αμαζονίου, ξεκινάω από μια πόλη που ονομάζεται "ποτάμι" (Ρίο), θα δω πράγματα στα ποτάμια Ιγκουασού και Παρανά, και θα καταλήξω ένθεν και κείθε του Rio de la Plata (River Plate), στο Buenos Aires & το Montevideo, στα νερά του Παρανά και του ποταμού Ουρουγουάη. Αλλά θα τα δούμε παρακάτω όλα αυτά.

Επίσης, να σας δώσω από τώρα μια σημαντική προειδοποίηση: Αυτή η ιστορία θα προκύψει ιδιαίτερα μακροσκελής. Θα προσπαθώ να δίνω μια εικόνα από τους τίτλους κάθε κομματιού, ώστε ο αναγνώστης να μη χρειαστεί να διαβάσει όλο το κείμενο για να βρει το κομμάτι που τον ενδιαφέρει… Επίσης, τα διάφορα κομμάτια της ιστορίας που θα διαβάσετε, διαφέρουν ουσιωδώς μεταξύ τους στο επίπεδο λεπτομέρειας. Ο λόγος είναι ότι κάποια από αυτά γράφτηκαν τις πρώτες μέρες μετά από την επιστροφή μου από το ταξίδι, με νωπές ακόμα τις μνήμες από όλες τις λεπτομέρειες, ενώ κάποια άλλα γράφτηκαν αρκετό καιρό μετά, και κάποια γράφονται τώρα.

 

[ευαγγελια]

Δεν ξεκινας καλα.... η L word θα σηκωσει εξεγερση... Οι καιροι ειναι χαλεποι!!
Περιμενουμε συνεχεια...

Υ.Γ. μια μικρη διευκρυνιση προς τους αναγνωστας..
Ο γραφων δεν καθησε ποτε σε gate με τους λοιπους πτωχους...
Μια limo ηταν παντα διαθεσιμη για να τον μεταφερει

 

[pattyyy]

Βραζιλία-Αργεντινή-Ουρουγουάη! Πολλά υποσχόμενη έναρξη! Μου αρέσουν τα μακροσκελή κείμενα. Περιμένω ανυπόμονα το πρώτο από αυτά!

 

[renata]

Πω πω!!!
Oτι έπρεπε μια ιστορία τέτοιου βεληνεκούς τώρα που στο φόρουμ κυριαρχούν τα γαμήλια ταξίδια και άρχισα να βαριέμαι!!!!!!!!
θέλω ποτάμια καταράκτες κροκόδειλους..
μου μυρίζει τρομερό ενδιαφέρον και ταξίδι υπερπαραγωγή!!!!!
Παναγιά μου και αυτό το time table ζαλίστηκα....
δώσε δώσε!!!!!
Τaver και ξερό ψωμί!!!!

 

[Glosoli]

Εγώ θέλω πλήρες update για τους Αεργεντίνους...τους Ευρωπαίους της Λατινικής Αμερικής.

 

[renata]

Δεν ξεκινας καλα.... η L word θα σηκωσει εξεγερση... Οι καιροι ειναι χαλεποι!!
Περιμενουμε συνεχεια...

Υ.Γ. μια μικρη διευκρυνιση προς τους αναγνωστας..
Ο γραφων δεν καθησε ποτε σε gate με τους λοιπους πτωχους...
Μια limo ηταν παντα διαθεσιμη για να τον μεταφερει

ρε ευάκι τι έπαθες σήμερα και εκθέτεις τους πάντες!!!!
την μια το χρυσό μου sexy Meine και την άλλη τον φίλο μου taver !!
ζηλεύεις??????????

 

[ευαγγελια]

ρε ευάκι τι έπαθες σήμερα και εκθέτεις τους πάντες!!!!
την μια το χρυσό μου sexy Meine και την άλλη τον φίλο μου taver !!
ζηλεύεις??????????

χααχααχα! Ε, ο taver δεν μασαει απο τετοια! Εχει γεννηθει για να ταξιδευει μεσα στην χλιδα..
(στην ΝΥ ηρθε ο Swiss first class-τι να λεμε τωραααααα)

 

[taver]

χααχααχα! Ε, ο taver δεν μασαει απο τετοια! Εχει γεννηθει για να ταξιδευει μεσα στην χλιδα..
(στην ΝΥ ηρθε ο Swiss first class-τι να λεμε τωραααααα)

Κρύβε λόγια, είπαμε είμαστε Incognito!
(Μια φορά μου κάνανε κι εμένα ένα τσάμπα upgrade...)

Για την αποκατάσταση της τάξης, τα εισιτήρια για τις Business class σ' αυτό το ταξίδι που περιγράφω ήταν δωρεάν (award) εισιτήρια, για τα οποία πλήρωσα μόνο τους φόρους.

 

[taver]

Αθήνα - Φρανκφούρτη

To Senator Lounge της Lufthansa στο Ελ. Βενιζέλος είναι με διαφορά το χειρότερο από τα lounge στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο (μια επιφύλαξη για τα lounges της BA και της AZ, που δεν τα έχω επισκεφτεί), και ταυτόχρονα το χειρότερο Lufthansa lounge που έχω βρεθεί. Υποτίθεται δεν είναι για τους "κοινούς" επιβάτες business class, αλλά μόνο για τους πολύ καλούς πελάτες "Star Alliance Gold" και τους καλεσμένους τους (οι επιβάτες της Business class πάνε στο lounge της Aegean, οι gold πάνε όπου θέλουν). Άνετες πολυθρόνες, διάκοσμος με αυθεντικά έργα τέχνης και ελάχιστος κόσμος, αλλά κάπου εκεί τα καλά σταματάνε. Το wireless Lan χρεώνεται, φαγητό ανύπαρκτο, ούτε τουαλέτα δεν υπάρχει. Ανοίγω το netbook, συνδέομαι στο δωρεάν internet του αεροδρομίου (παρακάμπτοντας την υπερπροσφορά του lounge), βλέπω τα τελευταία mails από τη δουλειά (έφυγα βλέπετε σαν κλέφτης από το γραφείο για να μη χάσω την πτήση….), παίρνω και ένα καφέ από το μηχάνημα, και έρχεται η ώρα για το boarding στο Α321 της LH. Περνάω γρήγορα-γρήγορα τον έλεγχο από μη προφανές σημείο, και πηγαίνω στο gate για την επιβίβαση. 24/3/2010, πτήση LH3383 ATH-FRA. Κάθισμα επιλεγμένο από μήνες πριν, το 02F.

Ένας τύπος, Λουξεμβούργιος τραπεζίτης απ' ότι κατάλαβα, έχει στρογγυλοκαθίσει στη θέση μου, κι έχει απλώσει κι ένα σκασμό από εφημερίδες τριγύρω. Τον μετακομίζω μαζί με το χαμό του στη δική του θέση (2D), και κάθομαι στη δική μου. Παίρνω και το "Lonely Planet City Guide Rio de Janeiro" από το τσαντάκι μου (τα πολλά πράγματα μου ταξιδεύουν στα έγκατα του αεροσκάφους, έχω εμπιστοσύνη στην εταιρία ότι δε θα χαθούν). Η Γερμανίδα Purser (η επικεφαλής του πληρώματος) ξινισμένη μέχρι αηδίας, προσπαθεί να ξεμπερδεύει χωρίς πολλά-πολλά. Έχει μοιράσει ήδη εφημερίδες στους υπόλοιπους επιβάτες, αλλά εγώ έχω τη δική μου ύλη να καλύψω. Βλέπετε, σε λίγες ώρες θα είμαι στο Ρίο, αλλά οι προηγούμενες μέρες στη δουλειά κύλησαν σε εξαντλητικούς ρυθμούς, τόσο που δε μπόρεσα καν να ρίξω τη στοιχειωδώς απαραίτητη μελέτη, για το τι να κάνω και τι όχι...

Επίδειξη ζωνών και σωσιβίων, και το αεροπλάνο απογειώνεται από τον 03R. Όταν φτάνουμε σε cruising altitude, το service ξεκινάει. Λευκό κρασάκι πρώτα, και ακολουθεί δίσκος με το γεύμα. Περιλαμβάνει σαλάτα, τυριά, επιλογή ενός από 2 κυρίως πιάτα και γλυκάκι. Κλασσικό γεύμα ευρωπαϊκής Business class, τίποτα το φοβερό, μόλις λίγο καλύτερο από αυτό στην economy class. Τρώγεται μεν, δε διεκδικεί δάφνες γαστριμαργικής ποιότητας, δε: παρά τα φυλλάδια για "επώνυμες" υπογραφές που το συνοδεύουν, δεν παύει να είναι ξαναζεσταμένο φαγητό αεροπλάνου....

Πάνω από την Αλβανία έχουμε ξεμπερδέψει με τα φαγητά, οι δίσκοι έχουν μαζευτεί, και η υπόλοιπη πτήση συνεχίζεται με τη μελέτη του Lonely Planet… Μοναδική διακοπή, η Purser που έρχεται να με χαιρετίσει ονομαστικά και να με ρωτήσει αν όλα είναι εντάξει στην πτήση….

Οι ώρες περνούν, και το αεροπλάνο προσγειώνεται στη Φρανκφούρτη (25R). Ακριβώς στην ώρα μας, όπως στην ώρα μας ξεκινήσαμε κιόλας. Θα έχω 2 ώρες να σκοτώσω στο αεροδρόμιο. Αυτή η Lufthansa, θυμάται πάντα και είναι συνεπέστατη όταν δεν πρέπει. Μόνο όταν είμαι μέσα εγώ κι έχω και "στενό" connection να προλάβω είναι που τα θαλασσώνει!

Και βέβαια, ο νόμος του Murphy ξαναχτυπά. Αντί για το συνηθισμένο μας λεωφορείο (που για μια φορά επιτέλους θα με άφηνε πολύ κοντά στην πύλη αναχώρησης της επόμενης πτήσης), το αεροπλάνο κατευθύνεται στην Α14. Έτσι χρειάζεται περπάτημα ως την Α21, από κει ασανσέρ, υπόγειος διάδρομος και πάλι ασανσέρ πάνω. Η υπόγεια διάβαση, συνδέει το κτήριο με τις πύλες "Α" του αεροδρομίου, με αυτό των πυλών "Β". Ως εδώ γνώριμα σε μένα μέρη, αν και είναι η πρώτη φορά που περνάω το διάδρομο με αυτή την κατεύθυνση (συνήθως πηγαίνω αντίθετα, από τις πύλες Β προς τις πύλες Α).

 

[taver]

Φρανκφούρτη - Σάο Πάολο

Το concourse B στη Φρανκφούρτη είναι λίγο ιδιόμορφο. Ένα κομμάτι του, εκτελεί πτήσεις Σέγκεν, αποκομμένο από το υπόλοιπο Σέγκεν τμήμα του terminal (Πύλες Α). Και πιο κάτω, αρχίζει η εκτός Σέγκεν ζώνη, την οποία Περνάω τον έλεγχο διαβατηρίων, και λέω να διαθέσω ένα μικρό μέρος από το χρόνο μου για εξερεύνηση… Βρίσκω την πύλη μου (Β25). Το 747-400 με το οποίο θα πετάξουμε για São Paolo είναι ήδη εκεί, 2 ώρες πριν από την πτήση, αλλά κατά τα άλλα το gate είναι έρημο.

Δίπλα μου υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί στο business lounge της Lufthansa. Δεν ανεβαίνω, αλλά επιστρέφω πίσω και κατευθύνομαι στην άλλη άκρη του κτηρίου Β, στο Senator lounge B. Δείχνω την κάρτα μου, μπαίνω στο lounge, και κατευθύνομαι στο μπουφέ. Αρκετές επιλογές, από σούπες, πατατοσαλάτες και λουκάνικα Φρανκφούρτης, μέχρι ζυμαρικά κατά παραγγελία… Επιλογή από μπύρες, και 4-5 κρασιά να διαλέξεις. Εφοδιάζομαι, και συνεχίζω με το ίδιο Γερμανικό Sauvignon blanc που έπινα και στην προηγούμενη πτήση. Αρπάζω και 2 εφημερίδες-περιοδικά από τον πάγκο του lounge, και οι 2 ώρες φεύγουν χωρίς να το καταλάβω.

Πηγαίνω και πάλι στην πύλη μου, και επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο από την priority ουρά. Πτήση LH506 FRA-GRU (Φρανκφούρτη – Σάο Πάολο), με Boeing 747-400. Η επιβίβαση ολοκληρώνεται σχετικά γρήγορα, παρότι ο υπάλληλος έφαγε λίγη ώρα να δει αν οι Έλληνες χρειαζόμαστε ή όχι βίζα για τη Βραζιλία (δε χρειαζόμαστε). Η φυσούνα έχει 2 εξόδους προς το αεροπλάνο, αριστερά για First & Business class, δεξιά για economy. Πηγαίνω αριστερά, και μετά από λίγο βρίσκομαι θρονιασμένος στο 03Κ. Παράθυρο μπροστά-μπροστά στη μύτη του 747, και δίπλα μου ένας νεαρός μακρυμάλλης Γερμανός. Ευτυχώς όχι ομιλητικός, δεν ανταλλάξαμε ούτε κουβέντα σχεδόν σε όλη τη 12ωρη πτήση.

Η μίνι-καμπίνα στη μύτη του 747 διαφέρει από το υπόλοιπο αεροπλάνο (και από την υπόλοιπη Business class), γιατί εκεί το αεροσκάφος στενεύει αρκετά, ώστε οι διάδρομοι να συναντώνται και να μη χωράνε θέσεις στο ενδιάμεσο. Έτσι, δημιουργείται ένας ελεύθερος χώρος που δίνει μια αίσθηση λιγότερου στριμώγματος, ενώ παράλληλα το πρώτο galley είναι αρκετά κοντά, ώστε να αποκόπτει το χώρο από την υπόλοιπη καμπίνα του αεροσκάφους. Μόνο 9 θέσεις χωράνε εκεί μπροστά, κάνοντας το χώρο αρκετά πιο ήσυχο και ιδιωτικό.

Πριν την επιβίβαση μας προσφέρουν ένα γύρο από ποτά, και περιμένουμε μέχρι να πάρουμε την άδεια για απογείωση. Στην πολυθρόνα με περιμένει ένα Lufthansa amenity kit, που περιλαμβάνει ένα ζευγάρι κάλτσες, σετ οδοντόκρεμα/οδοντόβουρτσα, ωτασπίδες, μάσκα ματιών, προστατευτικά για τα ακουστικά, lip balm, και όλα αυτά σε ένα σακουλάκι με κορδόνι, που το κράτησα γιατί είναι βολικότατο για το συμμάζεμα των καλωδίων ενός laptop.

Βγάζω τα παπούτσια μού, βάζω τις Lufthansa κάλτσες πάνω από τις δικές μου, ανοίγω και το footrest από το κάθισμα (μόνο αυτό επιτρέπεται πριν την απογείωση), και μελετάω τον οδηγό του Advance Video on Demand, μήπως βρω κάποια ταινία που μπορώ να δω στη συνέχεια. Δύσκολο task, γιατί, παρότι η επιλογή είναι μεγάλη, εγώ είμαι ειδική περίπτωση. Τις περισσότερες από τις προσφερόμενες ταινίες τις έχω ήδη δει στον κινηματογράφο. Από τις 4-5 που δεν έχω δει, κάποιες με αφήνουν αδιάφορο, κάποιες είναι μόνο στα Γερμανικά, και απομένει η εξής μία: "Πάπισσα Ιωάννα" (που μου ξέφυγε όταν παίχτηκε στην Ελλάδα).

Όταν έρχεται η ώρα, το 747-400 απογειώνεται από τον 18 της Φρανκφούρτης, παίρνει ύψος, πατάω το κουμπί στο τηλεκοντρόλ και το κάθισμα γίνεται lazy-boy πολυθρόνα, πατάω το άλλο κουμπί και ξεκινάει το μασάζ, και επιλέγω την ταινία που είχα διαλέξει από το menu του video on demand. Μια αεροσυνοδός μας μοιράζει φόρμες για το Βραζιλιάνικο immigration & τελωνείο – σύστημα που μοιάζει αντιγραμμένο από το αντίστοιχο Αμερικάνικο.
Μας μοιράζουν και τα μενού του φαγητού. Από το wine list, επιλέγω ένα Γερμανικό Riesling του 2008, ενώ προσφέρονται επιλογές για πρώτο πιάτο (από 2), κυρίως (από 3), και γλυκό, κάποιες από τις οποίες φέρουν την υπογραφή ενός διάσημου Γερμανού Chef. Επιλέγω ένα συνδυασμό, το συνοδεύω με κρασί και ανθρακούχο νερό, και απολαμβάνω το γεύμα μου παράλληλα με την ταινία – με παύσεις στην τελευταία όταν η προσοχή μου πρέπει να στραφεί αλλού. Το γεύμα τελειώνει περίπου 40 λεπτά πριν το τέλος της ταινίας, ενώ έχουμε ήδη πετάξει πάνω από Λουξεμβούργο και Παρίσι, και βρισκόμαστε πάνω από το Βισκαϊκό.

Κάπου με το τέλος της ταινίας, και πάνω από τη Γαλικία, διαπιστώνω ότι δε μπορώ άλλο να κρατήσω τα μάτια μου ανοικτά. Πατάω το κουμπί στο τηλεκοντρόλ, το κάθισμα οριζοντιώνεται, και απλώνω το κορμί μου κάτω από την κουβερτούλα της Lufthansa, και πάνω στο μαξιλάρι τους. Το υπόλοιπο Lonely Planet θα περιμένει να διαβαστεί επί τόπου…

Όσο κοιμόμουν, πετάξαμε δυτικά από τα κανάρια και από το Cape Verde, και απέναντι τον Ατλαντικό. Είχαμε περάσει την ευθεία του ισημερινού και ήμασταν και πάλι πάνω από στεριά, αυτή της Βραζιλίας, όταν ξύπνησα για πρώτη φορά. Ένας εξάωρος ύπνος ήταν μια χαρά. Με μίνι ακροβατικά κατάφερα και πέρασα πάνω από το διπλανό μου χωρίς να τον ξυπνήσω, επισκέφτηκα την τουαλέτα, πλύθηκα, και επέστρεψα στη θέση μου. Αλλά έχουμε ακόμα μερικές ώρες πτήσης… Και πως περνάνε τώρα αυτές? Ο τρόπος τελικά ήταν απλός. Λίγος ύπνος ακόμα…

Μιάμιση ώρα περίπου πριν από την άφιξη, το service του πρωινού ξεκινάει σιγά σιγά. Επιλογή και πάλι από menu, αλλά το μόνο "ζεστό" είδος που προσφέρεται είναι η κλασσική ομελέτα. Την επιλέγω, πλακώνω και μερικά από τα φρεσκοζεσταμένα κρουασανάκια που προσφέρουν, ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα, 2 φορές καφέ, και θα είμαστε ΟΚ για κάποιες ώρες… Συμπληρώνω επιτέλους και τις φόρμες για το immigration. Κάπου εκεί κάνει και την εμφάνισή του ο Purser, για να με χαιρετήσει προσωπικώς.

Ακολουθώντας ένα περίεργο zig-zag, τελικά προσγειωθήκαμε στον 09R του αεροδρομίου Guarulhos του São Paolo. Κατευθυνόμαστε σε ένα gate στο "terminal 2" (είναι αστείο το πώς διαχωρίζουν τα terminals, 2 διάδρομοι με gates στο ίδιο κτήριο, και τα βαφτίσανε 2 terminals).

 

[XRISTOS71]

Taver ο μέγας πορθυτής των lounge !!!! τιποτα άλλο πλέον ....

δεχομαι στο τελος της περιγραφής να αυτομαστιγωθώ και να κανω χαρακίρι

 

[go2dbeach]

Υπερ-ευχαριστω taver για αυτη την ιστορια
Σε παρακαλω γραψε με οσες λεπτομερειες μπορεις για Μπραζιιιιλ!!!